*όπου ''Ενός'' στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ''άνθρωπος''. Έν=Ένα=One=Ο.Ν.Ε.=Ο.Η.Ε=UN=Γυνή=Οίνος=Venus/Αφροδίτη.

Η ''Πλειοψηφία του Ενός'' δεν αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι στην ζυγαριά της οικονομίας οι πολλοί βουλιάζουν και ο ένας διασώζεται αλλά, επιπροσθέτως, σημαίνει ότι αυτός ο ένας (1) άνθρωπος διασώζει κυρία και έλκει το πλοίο της κυβέρνησης, τον κύβο που ερρίφθη και βυθίζεται (όπως ακριβώς σε μιαν ζυγαριά όπου η μάζα των πολλών χάνεται λόγω του βάρους). Η βάση της ερευνητικής μεθόδου στηρίζεται στην διαδικασία λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία και την έκδοση αποτελεσμάτων μετρήσεων, ερευνών, ψηφοφορίας, εκλογής στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Κ. που διασώζουν μιαν χώρα -άνευ δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο)- από την ανισορροπία του Δημοσίου και από το “φούντο” του ταμείου της, δηλ. το Δ.Ν.Τ., με βάση τον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος και το εσωτερικό δίκτυο INNERNET πληρωμής της εργασίας των Ελλήνων κατ' οίκον: είναι το μοναδικό οικονομικό και τραπεζικό σύστημα στον κόσμο που λειτουργεί ως ραδιο-τηλεοπτικό κανάλι θετικών ειδήσεων και νέων μέσω προγραμμάτων και ταινιών με σκοπό την επικοινωνία με το κοινό. Αφενός χρησιμεύει ως Τράπεζα (Data Bank) πληροφοριών, δεδομένων και αίματος με προσωπική περιουσία 300 τρις Φοινίκων και αφετέρου βασίζεται στους θεσμούς της Ελεύθερης Οικονομίας ("Free Market"), στην απόλυτη τραπεζική πίστη, στο επιτόκιο Labor και στο ελληνικό νόμισμα οίκου (I.Q., συμβολική ονομασία για τον Φοίνικα, ο οποίος είναι το νόμισμα των Ελλήνων που αγαπούν την πατρίδα τους, που γνωρίζουν επαρκώς αρχαία και νέα Ελληνικά, Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά κ.τ.λ., αγαπούν την έντεχνη μουσική, ελληνική και ξένη, και την ίδια την Τέχνη ενώ, με βάση την κατά κεφαλήν καλλιέργεια του Α.Ε.Π. αποτελεί την πλέον ανθούσα οικονομία στην Ευρώπη). Πρόκειται για μιαν νομισματική μονάδα που χαμηλότερη από αυτήν στον κόσμο σε αξία πλούτου δεν υπάρχει διότι πρωτίστως η νοημοσύνη και το νόμισμα των πολιτών που την χρησιμοποιούν δεν υποτιμάται ΠΟΤΕ: ειδικότερα, στηρίζεται στο νόμισμα της Αναγέννησης -ο Φοίνιξ- με βάση την ρήτρα E.C.U., δηλαδή 1 Φοίνιξ=3 Δολλάρια ενώ το Ευρώ υπολογίζεται με βάση τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των υπολοίπων νομισμάτων με βάση το E.C.U., το E.C.U. όμως υπολογίζεται ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

«ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ STATUS QUO» - Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ


«ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ STATUS QUO»
Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ
“COMBAT”, 27 ΜΑΪΟΥ 1945
Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου
Copyright: Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή
Το κείμενο αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως ενότητα με το πλήρες σύνολο του έργου των μεταφράσεων Καμύ-Όργουελ και να εξεταστεί μαζί με την διπλωματική μελέτη «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ: Ελληνισμός και Χριστιανισμός-Πλωτίνος και Αγ. Αυγουστίνος» και με σπονδυλική στήλη τα άρθρα «Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ», «ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ:19/7//1936» και τα άρθρα περί Μαδρίτης, Βαρκελώνης, Βαλένθια και Κάδιξ. Σημειώνεται ότι η Γερμανία παρεδόθη στις 9/5/1945 και στις 30/6/1945 το περιοδικό της COMBAT δημοσίευσε το άρθρο «ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΗΣ, ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ: ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΛΙ».
Η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Συμβουλευτικής Συνέλευσης ζήτησε μόλις από την Γαλλία να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τον Φράνκο. Επιπροσθέτως, Γαλλία και Αγγλία υποβάλλουν την πρόταση να αναθεωρηθεί το status της Ταγγέρης, καθεστώς το οποίο τροποποίησε μονομερώς ο Ισπανός δικτάτορας εν μέσω του πολέμου σε συμφωνία με την συνήθη του πρακτική περί συνθέτου ερμηνείας των δημοκρατικών διαδικασιών.
Με τον τρόπο αυτό, επιστρέφει εκ νέου το θέμα της Ισπανίας στην ατζέντα. Στην πραγματικότητα, θα προκαλούσε έκπληξη εάν δεν είχε επέλθει η εξέλιξη αυτή που το ανεβάζει στην κορυφή.
Σε μιαν εποχή που οι ελεύθεροι απανταχού της οικουμένης γιορτάζουν την ήττα του φασισμού, πρέπει κανείς να δείχνει με το δάχτυλο ότι ολόκληρη η Ιβηρική χερσόνησος παραμένει υπό φασιστική εξουσία –κι όμως, ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να το θεωρεί φυσικό.
Το ζήτημα είναι ξεκάθαρο, όμως. Όπως πρέπει να μάθουν όλοι, αν ο Φράνκο παραμείνει στην εξουσία, αυτό συμβαίνει επειδή τον θέλουν εκεί οι Σύμμαχοι. Αν τα έθνη που νίκησαν στον πόλεμο ολοκλήρωναν –αγνά και απλά– τις σχέσεις τους με την Ισπανία του Φράνκο, το καθεστώς της Φάλαγγας δεν θα επιβίωνε για πάνω από μερικές μέρες.
Δεν είναι μυστικό ότι η Ισπανική οικονομία στηρίζεται από τους Συμμάχους. Αν διαρκεί, αυτό συμβαίνει επειδή κανείς δεν κάνει ό,τι πρέπει για να καταστρέψει αυτό το καθεστώς.
Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Οι Σύμμαχοι –συμπεριλαμβανομένης της Γαλλικής κυβέρνησης– διακινδυνεύουν να παρεξηγηθούν από εκατομμύρια κόσμου που πολέμησαν υπέρ του κατ’ εξοχήν κανόνα της ελευθερίας.
Διακινδυνεύουν να δανείσουν την πίστη τους, από οικονομικής πλευράς, στην ιδέα ότι προτιμούν μια δικτατορία που να ελέγχουν σε σύγκριση με μια ρεπούμπλικα που μπορεί, ενδεχομένως, να μην τους αρέσει.
Κάτι τέτοιο θα τους φέρει σε σύγκρουση με τον κόσμο που πάντοτε πίστευε ότι αυτός που πρέπει να καταστραφεί όπου κι αν βρίσκεται –μέχρι και την τελευταία πολιτεία, είναι ο φασισμός, ακόμα κι όταν στο καθεστώς αυτό ανήκει κι η Ισπανία.
Δεν υπάρχει κίνδυνος, ωστόσο, να βρουν οι Σύμμαχοι τις πράξεις τους αντιφατικές –διότι είναι ήδη αντιφατικές.
Δεν υπάρχει ούτε μία γραμμή όλων των ομιλιών που έδωσαν οι ηγέτες των Συμμάχων κατά την διάρκεια του πολέμου που να μην αντιφάσκει με την ίδια την κατ’ εξοχήν ύπαρξη του καθεστώτος Φράνκο.
Διότι υπάρχει ακόμα αυτό το ένα και μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου βασιλεύει το πνεύμα της μετριότητας και της βίας, όπου –παρά τις παρεμβάσεις των Γάλλων επισήμων– οι φυλακισμένοι εκτελούνται και όπου εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστών κρατούνται επί χρόνια στην φυλακή με την κατηγορία ότι διέπραξαν το έγκλημα της ελπίδας (δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας τι σημαίνουν για εμάς αυτοί οι αγωνιστές).
Φαίνεται καθαρά ότι –παρά την όλη καταστροφή των προηγουμένων λίγων ετών– οι διπλωμάτες δεν άλλαξαν μεθόδους. Προφανώς, υπάρχουν λέξεις στις οποίες θα έχουν πάντοτε κλειστά τα αυτιά τους.
Ωστόσο, εάν οι κυβερνήσεις είναι πάντοτε έτοιμες να διαψεύδουν τον εαυτό τους, τα άτομα και τα έθνη δεν μπορούν πια να το δεχθούν αυτό στον σημερινό κόσμο: Έχουν πληρώσει με μονάκριβη αγάπη τις αρχές τους ώστε να μην επιτρέψουν την διαστρέβλωσή τους για χάρη ενός πολιτικού συμβιβασμού.
Όλος ο κόσμος, όλων των εθνικοτήτων –που απέρριψε το Μόναχο και τον Χίτλερ– απορρίπτει και τον Φράνκο.
Αν ισχύει ότι μπορούμε να πούμε ότι ο ολοκληρωτικός πόλεμος πρέπει αναπόφευκτα να οδηγεί στην ολοκληρωτική νίκη, τότε είμαστε δεσμευμένοι να πούμε ότι η νίκη μας δεν θα είναι ολοκληρωτική όσο η Ισπανία παραμένει υποταγμένη.
Η «υπομονή» είναι μια λέξη που μπορεί, ίσως, να έχει ακόμα κάποιο νόημα στις γραφειοκρατίες κάποιων πρωτευουσών/κεφαλαίων/capitals.
Δεν έχει νόημα μόνο για τους φυλακισμένους της Μαδρίτης ή για όποιον έχει πρόσφατη εμπειρία για το τι σημαίνει ήττα και υποδούλωση.
Ο κόσμος όλων των χωρών έχει κουραστεί από την μυστική διπλωματία.
Όλοι ζητούν να εξαφανιστεί η τελευταία Χιτλερική κυβέρνηση στην Ευρώπη, ειδάλλως απαιτούν από το κράτος των Συμμάχων να ανακοινώσει καθαρά και ειλικρινά τους λόγους για αυτήν την επιείκεια και την λήθη.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)