*όπου ''Ενός'' στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ''άνθρωπος''. Έν=Ένα=One=Ο.Ν.Ε.=Ο.Η.Ε=UN=Γυνή=Οίνος=Venus/Αφροδίτη.

Η ''Πλειοψηφία του Ενός'' δεν αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι στην ζυγαριά της οικονομίας οι πολλοί βουλιάζουν και ο ένας διασώζεται αλλά, επιπροσθέτως, σημαίνει ότι αυτός ο ένας (1) άνθρωπος διασώζει κυρία και έλκει το πλοίο της κυβέρνησης, τον κύβο που ερρίφθη και βυθίζεται (όπως ακριβώς σε μιαν ζυγαριά όπου η μάζα των πολλών χάνεται λόγω του βάρους). Η βάση της ερευνητικής μεθόδου στηρίζεται στην διαδικασία λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία και την έκδοση αποτελεσμάτων μετρήσεων, ερευνών, ψηφοφορίας, εκλογής στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Κ. που διασώζουν μιαν χώρα -άνευ δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο)- από την ανισορροπία του Δημοσίου και από το “φούντο” του ταμείου της, δηλ. το Δ.Ν.Τ., με βάση τον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος και το εσωτερικό δίκτυο INNERNET πληρωμής της εργασίας των Ελλήνων κατ' οίκον: είναι το μοναδικό οικονομικό και τραπεζικό σύστημα στον κόσμο που λειτουργεί ως ραδιο-τηλεοπτικό κανάλι θετικών ειδήσεων και νέων μέσω προγραμμάτων και ταινιών με σκοπό την επικοινωνία με το κοινό. Αφενός χρησιμεύει ως Τράπεζα (Data Bank) πληροφοριών, δεδομένων και αίματος με προσωπική περιουσία 300 τρις Φοινίκων και αφετέρου βασίζεται στους θεσμούς της Ελεύθερης Οικονομίας ("Free Market"), στην απόλυτη τραπεζική πίστη, στο επιτόκιο Labor και στο ελληνικό νόμισμα οίκου (I.Q., συμβολική ονομασία για τον Φοίνικα, ο οποίος είναι το νόμισμα των Ελλήνων που αγαπούν την πατρίδα τους, που γνωρίζουν επαρκώς αρχαία και νέα Ελληνικά, Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά κ.τ.λ., αγαπούν την έντεχνη μουσική, ελληνική και ξένη, και την ίδια την Τέχνη ενώ, με βάση την κατά κεφαλήν καλλιέργεια του Α.Ε.Π. αποτελεί την πλέον ανθούσα οικονομία στην Ευρώπη). Πρόκειται για μιαν νομισματική μονάδα που χαμηλότερη από αυτήν στον κόσμο σε αξία πλούτου δεν υπάρχει διότι πρωτίστως η νοημοσύνη και το νόμισμα των πολιτών που την χρησιμοποιούν δεν υποτιμάται ΠΟΤΕ: ειδικότερα, στηρίζεται στο νόμισμα της Αναγέννησης -ο Φοίνιξ- με βάση την ρήτρα E.C.U., δηλαδή 1 Φοίνιξ=3 Δολλάρια ενώ το Ευρώ υπολογίζεται με βάση τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των υπολοίπων νομισμάτων με βάση το E.C.U., το E.C.U. όμως υπολογίζεται ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

«Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ» - Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ


«Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ»
Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ
“COMBAT”, 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1945
Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου
Copyright: Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή
1. Το κείμενο αυτό είναι το κεντρικό –μαζί με το άρθρο «ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΑΡΞΙΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ»– για το «ξετύλιγμα» όλων των θεμάτων του έργου των μεταφράσεων Καμύ-Όργουελ των αφιερωμένων στην Ισπανία και, συγκεκριμένα, σε ζητήματα Συνταγματικής και Πολιτειακής τάξεως, την διαφορά Νομιμότητας και Νομιμοποίησης, την Ένωση/Ενότητα των κυβερνήσεων, τον Τύπο και την Ευρώπη. 2. Το ζήτημα με τις Πολιτείες-μοντέλα (όπως Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Βαλένθια, Κάδιξ) αναπτύσσεται στα άρθρα «ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ:19/7/1936» ,«ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΥΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ», «ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΙΑΣ ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ για τον Μποτιτσέλλι» και στην μελέτη «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ» με θέμα τις τοιχογραφίες από τις Χριστιανικές Κατακόμβες. Βλ. το θέμα του συμβόλου και της ενσάρκωσης. 3. Ο Δον Ζουάν, Κόμης της Βαρκελώνης, ήταν γιος του βασιλέως Αλφόνσου XII, ο οποίος παραιτήθηκε το 1931 από τον θρόνο του –και εξορίστηκε– για να εγκαθιδρυθεί η Ρεπούμπλικα το 1931. Το θέμα συνδέεται με το άρθρο «ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΞΟΡΙΣΤΟ» και με την ταινία “Sierra de Teruel” που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του André Malraux «L’ Espoir»-«Η Ελπίς» που εστιάζει στην μάχη για την κατάληψη του Alcazar στο Τολέδο της Ισπανίας. 4. Η Διάσκεψη του Πότσνταμ διεξήχθη το διάστημα 17/7-2/8 του 1945 μεταξύ Στάλιν, Τρούμαν, Τσώρτσιλ-Άτλεϋ.
Ο Στρατηγός Φράνκο έχει επισήμως ανακοινώσει ότι η Ισπανία δεν θα ζητήσει να συμμετάσχει στις επερχόμενες διεθνείς διασκέψεις. Ήδη, είναι αλήθεια, από τα συμπεράσματα της Συνόδου του Potsdam είχε γίνει ξεκάθαρο ότι η Ισπανία δεν θα επροσκαλείτο. Ως εκ του αποτελέσματος, η εξαίρετη ανεξαρτησία πνεύματος του στρατηγού χάνει λίγη από την λάμψη της.
Για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, σπεύδουμε να σημειώσουμε ότι ο Στρατηγός Φράνκο δεν είναι ο μόνος που διαψεύδει τον εαυτό του. Διότι καθώς διεξάγονταν οι συζητήσεις στο Potsdam, ο νέος Βρεττανός πρεσβευτής, ο Σερ Victor Mallet, έκανε την παρουσίαση των διαπιστευτηρίων του προς τον Ισπανό δικτάτορα.
Και το έχουμε διασταυρώσει με ειδική εξουσιοδότηση ότι οι Αμερικανοί συνεχίζουν να επενδύουν κεφάλαια στην Ιβηρική. Τουλάχιστον, η Ε.Σ.Σ.Δ. υπήρξε συνεπής: μόλις τώρα πραγματοποίησε –μέσω μιας εκπομπής– έκκληση για να ζητήσει από τον Ισπανικό λαό να αποκηρύξει την κυβέρνησή του.
Οπωσδήποτε, διαφαίνεται ότι οι υποθέσεις της Ισπανίας φθάνουν σε ένα συγκεκριμένο τέλος.
Ο Φράνκο εμφανίζεται σε σχετικά δύσκολη θέση. Θα τηρούσε ακόμα πιο δύσκολη στάση εάν δεν είχε στηλωθεί με το ένα του χέρι την ώρα που τον έσπρωχναν για να βγει από την τρύπα στην οποία είχε κουρνιάσει. Είναι δύσκολο, ωστόσο, να δούμε πώς μπορεί να συνεχιστεί αυτή η στήριξη χωρίς να προκαλέσει την ηθική ευαισθησία ολόκληρου του κόσμου (αν και είναι αλήθεια ότι δεν θα ήταν η πρώτη φορά).
Να γιατί η Ισπανία του Φράνκο ψάχνεται για συμβιβασμό. Λέγεται ότι αναζητά τον Δον Ζουάν –αλλά αυτή η πληροφορία σίγουρα προέρχεται από έναν πόθο προς τους θρύλους.
Τα ρεπορτάζ των νέων μιλούν περί εγκατάστασης μιας κυβέρνησης στρατιωτικών που θα προλειάνει το έδαφος για την διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών –ενώ, στο ενδιάμεσο διάστημα, οι Ισπανοί Ρεπουμπλικανοί καταδικάζονται σε θάνατο.
Όλα αυτά καλά… είναι, όμως, ώρα να επιστρέψουμε στην λογική που υπάρχει στην κατάσταση αυτή: στην συνταγματική όψη του ζητήματος.
Η νόμιμη κυβέρνηση της Ισπανίας, εκλεγμένη από τον λαό, είναι αυτή η οποία ανετράπη από το πραξικόπημα του Στρατηγού Φράνκο.
Αυτήν την ώρα γίνεται στο Μεξικό η επανασύνθεσή της.
Η νομιμοποίησή της εκπηγάζει από το Cortés που αντιπροσωπεύει την λαϊκή βούληση.
Η συνάντηση του Cortés είναι μια σύσκεψη που θα έθετε τέρμα στις διαιρέσεις εντός του στρατοπέδου των Ρεπουμπλικανών και θα κατέληγε στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης με πιθανόν πρωθυπουργό τον κ. Negrín.
Αυτή η κυβέρνηση είναι η μοναδική που μπορεί να αναγνωριστεί από μια δημοκρατία: διότι είναι η μοναδική που μπορεί να προχωρήσει την διαδικασία μιας τίμιας λαϊκής εκλογής.
Εάν η ψηφοφορία δείξει ότι ο Ισπανός ζητά την εγκαθίδρυση μοναρχίας, τότε και μόνο τότε –μπορεί να γίνει αποδεκτή η μοναρχία (επιπλέον, η έκβαση αυτού του αποτελέσματος αμφισβητείται ως απίθανη).
Ως πρώτο βήμα, όμως, οι δημοκρατίες θα πρέπει να αναγνωρίσουν την συνταγματική κυβέρνηση –την τιμή να σεβαστούν την αρχή της νομιμότητας που ενσαρκώνει και να του δώσουν την εντολή σχηματισμού της σύνθεσής της με σκοπό να επιστρέψει η ελευθερία έκφρασης, επιτέλους, στον δυστυχή λαό της Ισπανίας.
Όταν θα έχει συντελεστεί αυτό, θα πρέπει να κατανοηθεί και να μπει καλά στον νου ότι ο Φράνκο είναι αυτός που έχει απαγορευθεί η παρουσία του στις διεθνείς διασκέψεις –όχι η Ισπανία.
Ο λαός αυτής της φτωχής αλλά μεγάλης χώρας –έχοντας επί μακρόν πολεμήσει για τον κοινόν σκοπό, έχοντας υποφέρει στην σιωπή και έχοντας θέσει ένα πρότυπο υπερηφάνειας– έχει κερδίσει μια θέση μεταξύ των δημοκρατιών του κόσμου.
Με την βοήθεια των θεών, θα έδινε στις διασκέψεις την φωνή αυτής της τιμής και του δικαίου για την οποία χύθηκε τόσο πολύ αίμα.
Είναι μια φωνή που οι Γάλλοι θα καταλάβουν καλύτερα από άλλους λαούς διότι μπορούν να μοιράζονται με την Ισπανία μνήμες για την δυστυχία και τον σπαραγμό της χαμένης ελευθερίας.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)