*όπου ''Ενός'' στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ''άνθρωπος''. Έν=Ένα=One=Ο.Ν.Ε.=Ο.Η.Ε=UN=Γυνή=Οίνος=Venus/Αφροδίτη.

Η ''Πλειοψηφία του Ενός'' δεν αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι στην ζυγαριά της οικονομίας οι πολλοί βουλιάζουν και ο ένας διασώζεται αλλά, επιπροσθέτως, σημαίνει ότι αυτός ο ένας (1) άνθρωπος διασώζει κυρία και έλκει το πλοίο της κυβέρνησης, τον κύβο που ερρίφθη και βυθίζεται (όπως ακριβώς σε μιαν ζυγαριά όπου η μάζα των πολλών χάνεται λόγω του βάρους). Η βάση της ερευνητικής μεθόδου στηρίζεται στην διαδικασία λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία και την έκδοση αποτελεσμάτων μετρήσεων, ερευνών, ψηφοφορίας, εκλογής στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Κ. που διασώζουν μιαν χώρα -άνευ δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο)- από την ανισορροπία του Δημοσίου και από το “φούντο” του ταμείου της, δηλ. το Δ.Ν.Τ., με βάση τον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος και το εσωτερικό δίκτυο INNERNET πληρωμής της εργασίας των Ελλήνων κατ' οίκον: είναι το μοναδικό οικονομικό και τραπεζικό σύστημα στον κόσμο που λειτουργεί ως ραδιο-τηλεοπτικό κανάλι θετικών ειδήσεων και νέων μέσω προγραμμάτων και ταινιών με σκοπό την επικοινωνία με το κοινό. Αφενός χρησιμεύει ως Τράπεζα (Data Bank) πληροφοριών, δεδομένων και αίματος με προσωπική περιουσία 300 τρις Φοινίκων και αφετέρου βασίζεται στους θεσμούς της Ελεύθερης Οικονομίας ("Free Market"), στην απόλυτη τραπεζική πίστη, στο επιτόκιο Labor και στο ελληνικό νόμισμα οίκου (I.Q., συμβολική ονομασία για τον Φοίνικα, ο οποίος είναι το νόμισμα των Ελλήνων που αγαπούν την πατρίδα τους, που γνωρίζουν επαρκώς αρχαία και νέα Ελληνικά, Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά κ.τ.λ., αγαπούν την έντεχνη μουσική, ελληνική και ξένη, και την ίδια την Τέχνη ενώ, με βάση την κατά κεφαλήν καλλιέργεια του Α.Ε.Π. αποτελεί την πλέον ανθούσα οικονομία στην Ευρώπη). Πρόκειται για μιαν νομισματική μονάδα που χαμηλότερη από αυτήν στον κόσμο σε αξία πλούτου δεν υπάρχει διότι πρωτίστως η νοημοσύνη και το νόμισμα των πολιτών που την χρησιμοποιούν δεν υποτιμάται ΠΟΤΕ: ειδικότερα, στηρίζεται στο νόμισμα της Αναγέννησης -ο Φοίνιξ- με βάση την ρήτρα E.C.U., δηλαδή 1 Φοίνιξ=3 Δολλάρια ενώ το Ευρώ υπολογίζεται με βάση τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των υπολοίπων νομισμάτων με βάση το E.C.U., το E.C.U. όμως υπολογίζεται ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

«ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΙΣΠΑΝΟΙ» Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ


«ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΙΣΠΑΝΟΙ»
Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ
COMBAT”, 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944
Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου
Copyright: Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή: το κείμενο αυτό πρέπει να αναγνωστεί μαζί με ολόκληρη την ενότητα των μεταφράσεων Καμύ-Όργουελ με θέμα το Σύνταγμα της Ισπανικής Ρεπούμπλικας και την λειτουργία των οργάνων και των συνθηκών της Ε.Ε. αλλά και με τις μεταφράσεις των Καμύ-Όργουελ-Καίσλερ για την Τέχνη. Βλ. ειδικά τις μεταφράσεις Όργουελ «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ», «Η ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ», «ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ», «ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΩΝΙΑ» και τις μεταφράσεις Καμύ «ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΞΟΡΙΣΤΟ», «ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ», το λογοκριμένο κεφάλαιο «Μεταφυσική Εξέγερση» στο βιβλίο «Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» και τα αδημοσίευτα αποσπάσματα από το δοκίμια «ΟΥΤΕ ΔΗΜΙΟΙ ΟΥΤΕ ΘΥΜΑΤΑ». Τα 8 έτη είναι η χρονική διαφορά μεταξύ 1936-1944: συνδέονται με την κοινότητα ανθρώπων ηλικίας 8 ετών με βάση το πείραμα της Βαλένθια και τον μέσον όρο που προκύπτει από τα στατιστικά πληθυσμιακά δεδομένα του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Με βάση το έργο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ πρόκειται για τα παιδιά του Θεού στην επί του Όρους Ομιλία του Χριστού.
Αυτός ο Ευρωπαϊκός πόλεμος που ξεκίνησε στην Ισπανία πριν 8 έτη δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς την ίδια την Ισπανία.
Τα πράγματα ήδη αλλάζουν στην Ιβηρική χερσόνησο. Στην Λισαβώνα έχει ήδη ανακοινωθεί κυβερνητικός ανασχηματισμός του Συμβουλίου Υπουργών.
Η φωνή των Ισπανών Ρεπουμπλικανών μπορεί για μιαν ακόμη φορά να ακουστεί στα ραδιοκύματα.
Είναι, ίσως, η ώρα να πω 1-2 λέξεις για τον τόπον αυτό που δεν μοιάζει σαν κανένας άλλος, μια χώρα μεγαλειώδη χάρη στην καρδιά και υπερηφάνεια του λαού της που –παρά την απελπισία– ποτέ δεν απέτυχε να προσελκύσει τα βλέμματα όλου του κόσμου.
Στο ξεκίνημα του πολέμου αυτού, ο Ισπανικός λαός επελέγη για να θέσει ένα παράδειγμα ως πρότυπο για τις αρετές που στο τέλος διασώζουν την Ευρώπη. Το κρίσιμο σημείο, όμως, είναι ότι στην πραγματικότητα ήμασταν εμείς και οι Σύμμαχοί μας που του αναθέσαμε τον ρόλον αυτόν.
Να γιατί από το 1938 πολλοί από εμάς δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε τους αδελφούς μας στην Ισπανία δίχως μιαν μυστικήν αίσθηση ντροπής. Πράγματι, νοιώθουμε διπλή ντροπή: πρώτον, διότι επιτρέψαμε στην Ισπανία να πεθάνει μόνη και, δεύτερον, επειδή όταν τα αδέλφια μας στράφηκαν προς εμάς για βοήθεια (ηττημένα από τα ίδια όπλα που επρόκειτο αργότερα να συντρίψουν κι εμάς), εμείς στείλαμε την αστυνομία να τα διώξει.
Αυτοί που τους καλούσαμε ηγέτες της εποχής εκείνης, εφηύραν διαφόρους ευφημισμούς για να δικαιολογήσουν το ότι δεν συμπαραστάθηκαν στην Ισπανία, για να αποποιηθούν τα βασιλικά τους αξιώματα και τις απορρέουσες ευθύνες: τα ονόμαζαν «πολιτική της μη παρέμβασης» την μια ημέρα και «πολιτικό ρεαλισμό» την άλλη.
Σε σύγκριση με αυτήν την δεσποτική γλώσσα, τί θα μέτραγε μπροστά της μια φτωχή, μικρή λέξη όπως η «τιμή»;
Ο Ισπανικός λαός, όμως, στον οποίον η γλώσσα του μεγαλείου πηγάζει τόσο φυσικά, ήδη μας μιλά –έχοντας μόλις ξυπνήσει μετά 6 έτη σιωπής, δυστυχίας και καταπίεσης– για να μας σώσει από την ντροπή.
Λες και –όντας το κατ’ εξοχήν πρόσωπο και η εικόνα η ίδια της γενναιοδωρίας– κατάλαβαν ότι εναπόκειτο τώρα σε αυτόν να έρθει πλησίον μας και δεν έχει καμίαν απολύτως δυσκολία να βρει τις σωστές λέξεις.
Χθες, μιλώντας από το ραδιόφωνο στο Λονδίνο, οι αντιπρόσωποί του είπαν ότι ο Γαλλικός και ο Ισπανικός λαός είχαν υποφέρει ως ένας (ότι οι Γάλλοι Ρεπουμπλικανοί είχαν δεχθεί επίθεση από την Ισπανική Φάλαγγα ενώ οι Ισπανοί Ρεπουμπλικανοί είχαν δεχθεί επίθεση από τον Γαλλικό Φασισμό) επειδή οι 2 χώρες ήταν ενωμένες στο παρελθόν μέσω των κοινών τους ωδίνων και, άρα, θα πρέπει αύριο να ενωθούν μέσω των κοινών τους μετοχών στην χαρά και στην ζωή της ελευθερίας.
Ποιός από εμάς θα μπορούσε να ακούσει τις λέξεις αυτές και να μείνει ασυγκίνητος;
Και πώς δεν μπορούμε να πούμε –εδώ και τώρα, όσο το δυνατόν πιο έντονα– ότι δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε αμέσως τους αδελφούς μας και να τους ελευθερώσουμε όπως έχουμε ελευθερωθεί κι εμείς;
Η Ισπανία έχει ήδη πληρώσει την τιμή της ελευθερίας.
Κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλη ότι αυτός ο παράφορος λαός είναι έτοιμος να πληρώσει εκ νέου για την τιμήν αυτή.
Όμως, εναπόκειται στους Συμμάχους να του αποδώσουν την τιμή ότι έχυσε το ίδιο του το αίμα (το οποίο η άσωτη Ευρώπη φρόντισε να αποκρύψει) και να χαρίσουν στους Ισπανούς συντρόφους μας την Δημοκρατία για την οποία πολέμησαν σκληρά.
Ο Ισπανικός λαός έχει το δικαίωμα να μιλήσει και να εκδηλωθεί. Δώστε τους ένα λεπτό μόνο –και θα μιλήσουν ως ένας, θα κραυγάσουν την περιφρόνησή τους για το καθεστώς του Φράνκο και υπέρ του πάθους τους για ελευθερία.
Εάν τους λόγους για τον αγώνα μας αποτελούν η τιμή και η αφοσίωση και η ευγένεια αλλά και η δυστυχία ενός σπουδαίου λαού, ας αναγνωρίσουμε ότι ο αγώνας αυτός υπερβαίνει τα σύνορά μας και ότι δεν θα κατορθώσουμε να νικήσουμε όσο συνεχίζει να πατάσσεται στην πολυβασανισμένην Ισπανία ο σκοπός της ελευθερίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου