«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ»
Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ
“COMBAT”, 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1947
Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου Copyright: Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή
Το κείμενο αυτό πρέπει να ενωθεί με όλες τις ομιλίες και τα άρθρα του συγγραφέα-δημοσιογράφου περί Τύπου-Χριστιανισμού και Συνταγματικότητας, Νομιμοποίησης, Δημοκρατίας, Δικαιοσύνης. Ειδικότερα: «ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» «Η ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», «DE FACTO ΚΑΙ DE JURE ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ», «ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΥΡΑΝΝΙΑ», «ΧΑΡΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ», «ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ», «Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ», «ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ», «Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ», «ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΑΡΞΙΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ», «ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ STATUS QUO», «ΕΘΝΟΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ», «ΚΡΑΤΟΣ, ΕΘΝΟΣ, ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ», «ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Μαζί με το σύνολο των δοκιμίων «ΟΥΤΕ ΔΗΜΙΟΙ ΟΥΤΕ ΘΥΜΑΤΑ» -και ιδίως το κείμενο «ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ»- συνοψίζει τις προσπάθειες του Εθνικού Συμβουλίου της Αντίστασης ή Συμβόλου της Εθνικής Αντίστασης το οποίο καλείται “Conseil National de la Résistance” (βλ. και “CALIBAN”, «Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΩΣ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ») σε σύνδεση με το έργο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ» και τις αναφορές στο πλοίο του Χριστιανισμού, την Βασιλεία της Ισπανικής Ρεπούμπλικας και το Corpus Christi, το δόγμα Capitant και την παρουσία και σύλληψη του κινήματος COMBAT από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.
Το νέο κοινοβουλευτικό έτος μόλις ξεκίνησε.
Περιστροφές, διαπραγματεύσεις και στρεψοδικίες επίσης θα ξαναρχίσουν. Τα ίδια προβλήματα που μας διέφυγε η επίλυσή τους τα προηγούμενα 2 χρόνια θα βρεθούν εκ νέου ενώπιον αδιεξόδου.
Και κάθε φορά που ένα άτομο ελεύθερο επιχειρεί να δηλώσει με απλή γλώσσα τι σκέπτεται για όλα αυτά, ένας στρατός μαντρόσκυλων κάθε είδους και υφής γαβγίζει με οργή για να καταπνίξει κάθε απάντηση.
Τίποτε από αυτά δεν κάνει την καρδιά να αγαλλιάσει, φυσικά.
Ευτυχώς, όσοι θρέφουν σκέτα λογικές ελπίδες συνεχίζουν να χαίρουν άκρας υγείας. Τουλάχιστον, οι Γάλλοι που είχαν την εμπειρία των προηγούμενων 10 ετών έμαθαν να μην φοβούνται για τον εαυτό τους αλλά μόνο για τους άλλους. Συμβιβάστηκαν με το χείριστο.
Παραμένουν, όμως, οι Θεοί ήρεμοι και σταθεροί.
Οπότε, ας επαναλάβουμε με ηρεμία και σταθερότητα –με την αναλλοίωτην αφέλεια που οι άλλοι, τόσο ευγενικά, βλέπουν σε εμάς– την βασικήν αρχήν άνευ της οποίας, κατά την άποψή μας, δεν είναι εφικτή καμία αναγνώριση ύπαρξης πολιτικής ζωής.
Ίσως κανένα καλό πολιτικό καθεστώς να μην μπορεί να βρεθεί αλλά, όμως, η δημοκρατία είναι οπωσδήποτε η λιγότερο άσχημη σε σύγκριση με τις άλλες τις εναλλακτικές.
Η δημοκρατία δεν μπορεί να χωρίσει από την έννοια του κόμματος αλλά η έννοια «κόμματος» μπορεί εύκολα να το κάνει άνευ της δημοκρατίας.
Αυτό συμβαίνει όταν ένα κόμμα η γκρουπ φαντασιώνεται πως κατέχει την απόλυτον αλήθεια.
Να γιατί η Βουλή και οι αντιπρόσωποι σήμερα πρέπει να εισάγουν μιαν δόση μετριοπάθειας.
Ο σημερινός κόσμος παρέχει έναν αρκετά υψηλόν αριθμό λόγων για τήρηση του μέτρου. Είναι, άραγε, εφικτό να ξεχάσουμε πως ούτε η Βουλή του Έθνους ούτε καμία Κυβέρνηση κατέχει τα μέσα να επιλύσει τα προβλήματα που μας πολιορκούν;
Η απόδειξη αυτής της βεβαιώσεως μπορεί να ειδωθεί στο γεγονός ότι στην προσπάθειά τους να φέρουν σε συμφωνία τα προβλήματα εκείνα, οι νομοθέτες μας έχουν παγίως συναντήσει τον σκόπελο των διεθνών ασυμφωνιών.
Μείναμε από άνθρακα;
Ο λόγος είναι ότι οι Άγγλοι αρνούνται να μας αφήσουν να έχουμε άνθρακα από την Ruhr ενώ οι Ρώσσοι αρνούνται να μας αφήσουν να έχουμε άνθρακα από το Saar.
Μείναμε από ψωμί;
Ο κ. Blum και ο κ. Thorez εκτοξεύουν ολοένα στατιστικές για τους τόνους και τους στατήρες με τα χιλιόγραμμα του σιταριού που ούτε η Μόσχα ούτε οι Η.Π.Α. θα έπρεπε να μας είχαν στείλει.
Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη πως ο ρόλος της Λαϊκής Συνέλευσης και της Κυβέρνησης μπορεί προς το παρόν να είναι μόνο διαχειριστικός και ότι η Γαλλία, εν συντομία, είναι εξαρτημένη από άλλους για ό,τι της χρειάζεται.
Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να το αναγνωρίσει αυτό, να αντλήσει τις απαραίτητες συνέπειες και να προσπαθήσει, επί παραδείγματι, να εργαστεί κι αυτή μαζί ώστε να ορίσει την διεθνή τάξη χωρίς την οποία κανένα τοπικό ή εγχώριο πρόβλημα δεν μπορεί ποτέ και οπουδήποτε να επιλυθεί.
Με άλλα λόγια, πρέπει για λίγο να ξεχάσουμε τους εαυτούς μας.
Αν το κάναμε, αντιπρόσωποι και κόμματα θα αποκτούσαν ένα μέρος αυτού του μέτρου που απαιτούν οι αυθεντικές και καλές δημοκρατίες.
Στο κάτω-κάτω, δημοκράτης είναι ένα πρόσωπο που δέχεται ότι ο αντίπαλός του μπορεί να έχει δίκιο, αυτούς που άρα του επιτρέπει να μιλήσει και που συμφωνεί να εξετάσει τα επιχειρήματά του.
Όταν κόμματα και λαός αισθάνονται τόσο μεγάλη πειθώ από τα προσωπικά τους επιχειρήματα που είναι πρόθυμοι να καταφύγουν στην βία ώστε να σιωπήσουν αυτούς που διαφωνούν μαζί τους, τότε δημοκρατία πλέον δεν υπάρχει.
Η μετριοπάθεια, επομένως, πρέπει να είναι αντικείμενο αναγνωρίσεως και χαιρετισμού στις δημοκρατικές πολιτείες όλων των εποχών.
Η Γαλλία δεν διαθέτει πια τα μέσα της ισχύος.
Ας αφεθούν άλλοι να εκτιμήσουν αν αυτό είναι καλό ή κακό.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό αποτελεί μιαν ευκαιρία.
Ώσπου να επανακτήσουμε την ισχύ μας ή να την αποκηρύξουμε, για εμάς παραμένει η δύναμη να θέσουμε ένα παράδειγμα.
Η Γαλλία, όμως, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για τον κόσμο μόνον εφόσον υπερασπίζεται εντός των συνόρων της τις αλήθειες που ανακαλύπτει.
Πρέπει, λοιπόν, να διαδηλώσει μέσω των πράξεων της κυβέρνησής της ότι η τοπική, εγχώριος δημοκρατία δεν μπορεί να είναι τελειωμένη ώσπου να εγκαθιδρυθεί μιας διεθνής τάξη και μια τέτοια τάξη δεν μπορεί να είναι δημοκρατική εκτός εάν αποκηρύξει την βία και την δυστυχία που την ακολουθεί.
Καθώς θα έχει ήδη μαντέψει ο αναγνώστης, αυτοί οι συλλογισμοί είναι σκοπίμως αχρονολόγητοι.
ALBERT CAMUS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου