«Η ΓΑΛΛΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ» - Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ

«Η ΓΑΛΛΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ»

Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ

COMBAT, 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1945

Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου

Copyright: Christos P. Papachristopoulos

Σημείωμα του μεταφραστή: Λίγες ημέρες μετά την δημοσίευση αυτού του κειμένου, ο Camus απηύθυνε επιστολή προς τον στενό συνεργάτη του στην εφημερίδα COMBAT Pascal Pia με ημερομηνία 19/11/1945. Στις 19/11/1948 η εφημερίδα COMBAT δημοσίευσε αποσπάσματα από το θεατρικό έργο «ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ» (βλ. πλήρη φάκελλο Χρήστου Παπαχριστόπουλου) και την ίδιαν ημέρα συνελήφθη από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ο Gary Davis ο οποίος είχε την υποστήριξη Camus-COMBAT. Το ζήτημα συνδέεται με την σειρά δοκιμίων τον Νοέμβρη 1948 «ΟΥΤΕ ΔΗΜΙΟΙ ΟΥΤΕ ΘΥΜΑΤΑ», με την συνεργασία Καμύ-Σιμόν Βέϊλ δεδομένου ότι ο Καμύ ήταν συνεργάτης του Ντε Γκωλ και των Όργουελ-Καίσλερ (κατοίκων Λονδίνου) ενώ η Σιμόν Βέϊλ ήταν στέλεχος στο Λονδίνο της ομάδας Ντε Γκωλ. Η αναφορά σε «πρόγραμμα» και «λειτουργία» ενώνεται με το κοινό κυβερνητικό όργανο των Καμύ-Όργουελ «Ministry of Information», το έργο «1984» σε συνδυασμό με το μανιφέστο του Vendotene και την διακήρυξη Σπινέλλι στις 14/2/1984 για την Ε.Ε. Το κλειδί ίσως παρέχει η υπόθεση αυτοκτονίας του συγγραφέα-δημοσιογράφου Klaus Mann, βλ. την μετάφραση του έργου με τίτλο: Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ «ΠΙΣΤΕΥΩ-CREDO»

Η Γαλλία βρίσκεται υπό το κράτος της πολιορκίας.

Βρίσκεται υπό το κράτος της οικονομικής πολιορκίας και, όσο ο καθένας μας αποτυγχάνει να το προσέξει, η ήττα είναι σίγουρη.

Αυτό που πρωτίστως πρέπει να αποφασίσουμε δεν είναι εάν θα πρέπει να υϊοθετήσουμε μιαν πολιτική ισχύος ή πρεστίζ, αν θα πρέπει να εξυπηρετήσουμε το ένα μπλοκ και να αντισταθούμε στο άλλο ή να επιβεβαιώσουμε την ανεξαρτησία μας ως έθνος.

Αδιακρίτως αν σκεπτόμαστε με όρους συμβιβασμού για ισχύ ή για συμμαχία, εάν επιθυμούμε να είμαστε μόνοι ή αλληλέγγυοι, έχουμε ανάγκη τα μέσα ώστε οι σκοποί μας να αποβούν σε καλό. Είτε θα επανακτίσουμε το έθνος αυτό είτε θα πάψουμε να υπάρχουμε ως ένα γεγονός που θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν.

Να γιατί κανείς Γάλλος δεν θα υποτιμούσε την σημασία της συνθέσεως της νέας κυβέρνησης ή τις εκπληκτικές κομματικές διαφωνίες που προηγήθηκαν αυτής. Για την ακρίβεια, αυτό που πρέπει τώρα να κάνουμε είναι να προφέρουμε μια κραυγή συναγερμού –και πρέπει να το κάνουμε επί μακρόν και με αρκετήν ένταση ώστε να ενημερώσουμε την χώρα και τους αντιπροσώπους της για το τι επίκειται καθώς και για τις ευθύνες που τώρα αντιμετωπίζουν,

Τί σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι υπάρχει τόσο μικρό νόημα στην κραυγή «Πρώτα το πρόγραμμα!» όσο και στην κραυγή «Πρώτα ο Ντε Γκωλ!».

Το πρόγραμμα της κυβερνήσεως πρέπει να συνδράμει στην ανοικοδόμηση εάν πρόκειται να έχει κάποιαν αξία. Και ακόμη κι αν είναι πολύ καλό, δεν θα έχει καμία χρησιμότητα –εκτός εάν εξηγηθεί με ευκρίνεια.

Ό,τι χρειαζόμαστε εξίσου με ένα καλό πρόγραμμα είναι μια καλή λειτουργία.

Από την εκπλήρωση αυτού του όρου είναι που θα κριθούν ο Στρατηγός Ντε Γκωλ και τα κόμματα, διότι η λειτουργία της κυβέρνησης δεν θα είναι καλή και, άρα, το πρόγραμμα δεν θα είναι χρήσιμο οπότε η ανοικοδόμηση θα αποτύχει και η χώρα θα διαλυθεί εάν η κυβέρνηση δεν ενωθεί μέσω της αποδοχής ενός κοινού πεδίου ευθυνών.

Η λειτουργία δεν θα πετύχει εάν ένας φιλελεύθερος υπουργός Οικονομικών αρνηθεί να δώσει σε έναν Σοσιαλιστή υπουργό Εθνικής Οικονομίας τα μέσα να στηρίξει εκ νέου την χώρα στα πόδια της ή εάν οι σχεδιαστές του πολέμου διακρατήσουν ό,τι θα προσπαθούσε ένας Κομμουνιστής να τροφοδοτήσει προς την δημόσια υγεία.

Θα πρέπει να υπάρξει μια πλήρης δέσμευση των κομμάτων διότι η χώρα και οι καιροί δεν θα τους επιτρέψουν να αποφύγουν τις ευθύνες τους.

Τώρα που ο Στρατηγός Ντε Γκωλ έχει συμφωνήσει να προχωρήσει στον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης, την επόμενη φορά η πρόκληση που θα αντιμετωπιστεί είναι ο καθορισμός των συνθηκών που θα εξασφαλίσουν ότι το έργο της κυβερνήσεως θα είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικό.

Εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι δεν θα είναι πλήρως αποτελεσματικό και ότι θα πρέπει να ληφθούν βήματα που θα θέσουν την δημοκρατία σε κίνδυνο. Πώς μπορούν να αποφευχθούν οι κίνδυνοι;

Η Γαλλία, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σωθεί από την κατάρρευση.

Η άποψή μας –την οποία καλούμε να σταθμίσουν άλλοι με τον ενδεδειγμένα σοβαρόν τρόπο– είναι ότι ο Στρατηγός Ντε Γκωλ θα έπρεπε να συνδυάσει τα λειτουργήματα ως κλειδιά κατά μιαν μέθοδο πολεμικού συμβουλίου στο οποίο θα υποτάσσονταν οι άλλες λειτουργίες.

Εξωτερικές σχέσεις, οικονομικά, εθνική οικονομία και εσωτερικά θα συντονίσουν τις προσπάθειές τους με αντικειμενικό σκοπό την ανοικοδόμηση.

Και θα είναι όλα αυτά συνενωμένα και υπεύθυνα για τα αποτελέσματα.

Εφόσον η χώρα έχει σχεδιάσει 3 μεγάλα κόμματα για να την εκπροσωπούν, τα λειτουργήματα-κλειδιά θα πρέπει να μοιραστούν μεταξύ αυτών των 3 κομμάτων και να αναληφθούν οι ανάλογες ευθύνες.

Αφού το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει συχνά κάνει επίκληση της ανάγκης για αυξημένη παραγωγή και έχει εκφράσει το νόμιμο ενδιαφέρον του ότι η οικονομία δεν θα κυριαρχηθεί από τραστς, φαίνεται ταιριαστό να αναλάβει το υπουργείο εθνικής οικονομίας.

Όπως κι αν μοιραστούν τα λειτουργήματα, είναι ουσιώδες να εγκριθούν ομοφώνως όλες οι αποφάσεις από το «πολεμικό συμβούλιο» ενώ οι υπουργοί και τα κόμματά τους θα πρέπει να είναι συνδυαστικώς υπεύθυνοι για την εκτέλεσή τους.

Σε 7 μήνες θα ξέρουμε εάν η Γαλλία είναι νεκρή ή ζωντανή.

Η ζωή είναι όπως είναι το περπάτημα: η απόδειξη βρίσκεται στην πρόοδο.

Η πρόοδος θα έλθει μόνο με ευκρίνεια, αποφασιστικότητα και ορθή κρίση.

Ό,τι άλλο θα είναι αντικείμενο κυρώσεων, σε 7 μήνες από τώρα, με την μορφή της οργής του κόσμου και του κλυδωνισμού του πλοίου του κράτους.