*όπου ''Ενός'' στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ''άνθρωπος''. Έν=Ένα=One=Ο.Ν.Ε.=Ο.Η.Ε=UN=Γυνή=Οίνος=Venus/Αφροδίτη.

Η ''Πλειοψηφία του Ενός'' δεν αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι στην ζυγαριά της οικονομίας οι πολλοί βουλιάζουν και ο ένας διασώζεται αλλά, επιπροσθέτως, σημαίνει ότι αυτός ο ένας (1) άνθρωπος διασώζει κυρία και έλκει το πλοίο της κυβέρνησης, τον κύβο που ερρίφθη και βυθίζεται (όπως ακριβώς σε μιαν ζυγαριά όπου η μάζα των πολλών χάνεται λόγω του βάρους). Η βάση της ερευνητικής μεθόδου στηρίζεται στην διαδικασία λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία και την έκδοση αποτελεσμάτων μετρήσεων, ερευνών, ψηφοφορίας, εκλογής στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Κ. που διασώζουν μιαν χώρα -άνευ δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο)- από την ανισορροπία του Δημοσίου και από το “φούντο” του ταμείου της, δηλ. το Δ.Ν.Τ., με βάση τον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος και το εσωτερικό δίκτυο INNERNET πληρωμής της εργασίας των Ελλήνων κατ' οίκον: είναι το μοναδικό οικονομικό και τραπεζικό σύστημα στον κόσμο που λειτουργεί ως ραδιο-τηλεοπτικό κανάλι θετικών ειδήσεων και νέων μέσω προγραμμάτων και ταινιών με σκοπό την επικοινωνία με το κοινό. Αφενός χρησιμεύει ως Τράπεζα (Data Bank) πληροφοριών, δεδομένων και αίματος με προσωπική περιουσία 300 τρις Φοινίκων και αφετέρου βασίζεται στους θεσμούς της Ελεύθερης Οικονομίας ("Free Market"), στην απόλυτη τραπεζική πίστη, στο επιτόκιο Labor και στο ελληνικό νόμισμα οίκου (I.Q., συμβολική ονομασία για τον Φοίνικα, ο οποίος είναι το νόμισμα των Ελλήνων που αγαπούν την πατρίδα τους, που γνωρίζουν επαρκώς αρχαία και νέα Ελληνικά, Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά κ.τ.λ., αγαπούν την έντεχνη μουσική, ελληνική και ξένη, και την ίδια την Τέχνη ενώ, με βάση την κατά κεφαλήν καλλιέργεια του Α.Ε.Π. αποτελεί την πλέον ανθούσα οικονομία στην Ευρώπη). Πρόκειται για μιαν νομισματική μονάδα που χαμηλότερη από αυτήν στον κόσμο σε αξία πλούτου δεν υπάρχει διότι πρωτίστως η νοημοσύνη και το νόμισμα των πολιτών που την χρησιμοποιούν δεν υποτιμάται ΠΟΤΕ: ειδικότερα, στηρίζεται στο νόμισμα της Αναγέννησης -ο Φοίνιξ- με βάση την ρήτρα E.C.U., δηλαδή 1 Φοίνιξ=3 Δολλάρια ενώ το Ευρώ υπολογίζεται με βάση τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των υπολοίπων νομισμάτων με βάση το E.C.U., το E.C.U. όμως υπολογίζεται ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

«ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» - Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ


«ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»
Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ
“COMBAT”, 9 ΜΑΪΟΥ 1945
Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου
Copyright: Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή: το κείμενο αυτό πρέπει να αναγνωστεί σε συνδυασμό με το σύνολο του έργου του συγγραφέα για την Αντίσταση και την Επανάσταση, για την Απελευθέρωση των Παρισίων και ειδικά με αναφορές σε συνταγματικά θέματα για την Ευρώπη του 1948 και 1957. Ακόμα πιο εξειδικευμένα, πρέπει να συνδεθεί με το άρθρο με τίτλο «ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ» αλλά και με τις μεταφράσεις των κειμένων: «Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ», «ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ, ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ», «ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΥΛΛΙΑΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ: Μνήμες για εικονογράφηση από τον Μποτιτσέλλι». Αξίζει να μελετηθεί και το κείμενο «Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΙΣΤΕΥΩ» του Κλάους Μανν και –όλα μαζί– με τα άρθρα περί των Δεκεμβριανών και περί της εξέγερσης και απελευθέρωσης της Ελλάδας (βλ. και το έργο «ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ). Σημειώστε ότι η λέξη Παρίσι = Paris παραπέμπει και στην κρίση του Πάρη στην Ιλιάδα. Στην εισαγωγή της μελέτης «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ» γίνεται σύνδεση με τα Ελευσίνια Μυστήρια και, κατόπιν, υπάρχουν αναφορές σε «γεωμετρικά αξιώματα» και σε «επιστροφή στην πατρίδα». Τέλος, η 9η Μαΐου 1945 είναι η ημέρα Νίκης και απελευθέρωσης της Ευρώπης.
Ποιός μπορεί να φανταστεί τον εαυτόν του ως ικανόν να περιγράψει το παραληρηματικό ντελίριο της ημέρας αυτής χωρίς να διαστρεβλώσει το μήνυμά της;
Από όλες τις συγκεχυμένες και εξαίρετες φωνές ενός ολόκληρου έθνους, ποιά είναι αυτή η μία φωνή που διατηρεί την ελπίδα ότι μπορεί να δώσει το πραγματικό νόημα που περιέχεται σε αυτό το υψηλόφωνο «ζήτω» υπέρ της ελευθερίας και της ειρήνης;
Καθώς η μνήμη γυρίζει πίσω στο παρελθόν, ίσως θα μπορέσει κανείς να επιλέξει ανάμεσα στα κανόνια, τις σειρήνες –και τις χαρμόσυνες καμπάνες, τα τραγούδια, τις σημαίες, τις κραυγές και το γέλιο– εκείνην την μία, μοναδική και ξεχωριστή απεικόνιση που θα συλλάβει κάθε όψη της στιγμής αυτής με ισότητα δικαιοσύνη;
Για τώρα, μπορούμε απλώς να βυθιστούμε σ’ αυτήν και να προσπαθήσουμε να εκφράσουμε την απέραντη ζεστασιά των ανθρώπων, την κατακλυσμική χαρά της ζωής να ξεσπά με δάκρυα καθώς και τον άγριο ενθουσιασμό από τον οποίο ξεχείλισαν χθες οι οδοί στο Παρίσι.
Η οδύνη δεν είναι εξ ανάγκης μοναχική αλλά η απόλαυση της ζωής, σίγουρα, δεν είναι ποτέ μοναχική.
Η χαρά χθες ανήκε σε όλους. Άρα, πρέπει εμείς να μιλήσουμε για χάρη όλων.
Στο πρόσωπο αυτής της άφθονης διαχυτικότητας, η ανάμνηση τόσων πολλών παρατάξεων και σχηματισμών της μάχης αλλά και των σκληρών πολεμικών αγώνων πήραν την πραγματική τους σημασία. Γιατί, άραγε, πολεμήσαμε τόσο σκληρά αν ο λόγος δεν ήταν για να επιτρέψουμε σε έναν λαό να γιορτάσει την λύτρωσή του;
Σε όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης και σε όλον τον κόσμο, εκατομμύρια λαού συμμετείχαν ενωμένοι στον εορτασμό. Ορισμένοι γελούσαν κάτω από τον γλυκό ουρανό του Μάη ενώ άλλοι λιάζονταν στην βραδυνή ζέστη.
Τί γιόρταζαν όλοι αυτοί μαζί;
Την δύναμη που αντλούν οι ελεύθεροι άνθρωποι από την συνειδητοποίηση των δικαιωμάτων τους και την φανατική αφιέρωση στην ανεξαρτησία τους.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από στρατιωτικές κατακτήσεις αλλά ποτέ πριν μια νίκη δεν έγινε αποδεκτή με επευφημίες από τόσο συντετριμμένους κι απογοητευμένους ανθρώπους επειδή, ίσως, ποτέ πριν ένας πόλεμος δεν έθεσε μια τόσο μεγάλην απειλή για ό,τι πιο ουσιώδες υπάρχει στον άνθρωπο: την εξέγερση και την ελευθερία του.
(Το) Χθες ανήκε σε όλους επειδή ήταν μια ημέρα ελευθερίας –και η ελευθερία ή ανήκει σε όλους ή δεν ανήκει σε κανέναν.
Επί μια 5ετία, εκατομμύρια στρατιώτες είχαν υποχρεωθεί να γίνονται μάρτυρες σκηνών μακελειού για να αποδειχθεί ότι κανένας δεν μπορεί –με έξοδα των άλλων– να αξιώνει την ελευθερία μόνο για τον εαυτόν του.
Η αλήθεια αυτή απαίτησε για μιαν ακόμα φορά γραπτώς τις φοβερές της αποδείξεις λες και η ιστορία δεν ήταν τίποτε άλλο εκτός από μιαν μακρόχρονη και φρικιαστική καταγραφή των θυσιών που είχαν κάνει αδιαλείπτως οι άνθρωποι για να ζητήσουν τα αξιώματα μιας ελευθερίας που ορισμένοι άλλοι εξίσου αδιαλείπτως θα τους αρνούνταν.
Τα χρόνια της υποταγής ήταν επίσης χρόνια σιωπής.
Κι έτσι συμβαίνει αυτή η ημέρα της ελευθερίας να είναι μια ημέρα κατά την οποία εκατομμύρια φωνών κραύγασαν συντονισμένα. Σε ένα Παρίσι κλυδωνιζόμενο ανάμεσα στην άνοιξη και το κατακαλόκαιρο, ο εκπληκτικός κρότος του πλήθους θα ακουγόταν όλην την νύχτα. Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ αυτό.
Ήταν η έξαψη του ελευθέρου πνεύματος ενσαρκωμένου σε ένα ολόκληρο έθνος.
Ο πόλεμος αυτός δόθηκε μέχρις εσχάτων ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να μείνει πιστός στο δικαίωμα να είναι ό,τι αυτός θέλει και να λέει ό,τι θέλει να λέει.
Η γενιά μας το κατάλαβε αυτό.
Δεν θα εκχωρήσουμε ποτέ πάλι αυτό το πεδίο.
Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ στους εαυτούς μας να φιμωθούν και να υποστείλουν την σημαία αυτής της κατάκτησης.
Γύρω από την πόλη, πηγές στερημένες υδάτων για τόσο πολλά χρόνια πήγασαν ξανά ζωή εκτοξεύοντας δέσμες υδάτων ψηλά στον λαμπροφώτεινον ουρανό.
Στα βάθη της ψυχής μας, είχαμε όλοι την εμπειρία μιας φουρτούνας –μιας πλημμύρας νέας ελπίδας. Αυτή είναι που πρέπει να φυλάμε αν η νίκη αυτή πρόκειται να είναι τελική και να μείνει κοινό μας απόκτημα.
Αυτοί εξ ημών που περιμένουν ακόμα ή θρηνούν ακόμα για ένα αγαπημένο πρόσωπο, μπορούν να απολαύσουν την νίκην αυτή μόνον εάν δικαιολογεί τους σκοπούς για τους οποίους υπέφεραν οι νεκροί και οι αγνοούμενοι. Ας τους κρατήσουμε πλησίον μας και ας μην τους καταγράψουμε υποθήκη στην οριστικήν μοναξιά που σημαίνει ότι υπέφεραν εις μάτην. Μόνο τότε, εκείνην την ημέρα της συντριπτικής νίκης, θα έχουμε κάτι καταφέρει για το ανθρώπινο είδος.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)