«ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ» - Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ

«ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ»

Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ

“COMBAT”, 7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1945

Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου

Copyright: Christos P. Papachristopoulos

Σημείωμα του μεταφραστή: το κείμενο αυτό πρέπει να αναγνωστεί μαζί με το σύνολο μεταφράσεων Καμύ-Όργουελ με θέμα το Σύνταγμα της Ισπανικής Ρεπούμπλικας σε συνδυασμό με την λειτουργία της Ε.Ε. Ειδικότερα, εντάσσεται στην ενότητα Καμύ για Συνταγματικά και Νομικά ζητήματα στην Ευρωπαϊκή πολιτική. O Luis Companys (1883-1940) ήταν το 1934 πρόεδρος της Στρατηγικής περιοχής Καταλωνίας. Ετάχθη υπέρ των Ρεπουμπλικανών και η Γαλλική κυβέρνηση τον παρέδωσε στο καθεστώς Φράνκο. Εκτελέστηκε στην Βαρκελώνη. Βλ. και το βιβλίο «ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΩΝΙΑ» και το άρθρο «ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ» Πρέπει, τέλος, να σημειωθεί η σύνδεση Φράνκο-Χριστού.

Η Ισπανία χάνει τις δυνάμεις της.

Ένας αρκετά σημαντικός αριθμός διαψεύσεων μας έχει αποσταλεί μέσω τηλεγραφημάτων. Τώρα φαίνεται ότι όλες οι εξελίξεις είναι όπως αναμενόταν: αυτός είναι ένας άλλος τρόπος να πούμε ότι ο Φράνκο εξακολουθεί να κερδίζει σε δυνάμεις. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι πιο απλά.

Το καθεστώς της Φάλαγγας βρίσκεται στην εξουσία όσο και ο Χίτλερ.

Πριν λίγους μήνες η Γερμανία ήταν έτοιμη να πέσει και το καθεστώς του Φράνκο θα την ακολουθούσε.

Ξαφνικά, πριν λίγες εβδομάδες, η Γερμανία επανέκτησε τμήμα των δυνάμεών της και αυτό επεκτάθηκε στην Ισπανία όπου είχε αρχίσει να εμφανίζεται το καθεστώς του Χίτλερ να κερδίζει την προηγούμενη ρώμη του.

Αυτή η μοιρασιά δυστυχίας και ελπίδας από τις 2 χώρες –μαζί με την κοινή τους πολιτική ευθυγράμμιση όπως και την παράλληλη άνοδο και πτώση της θερμοκρασίας– θα έπρεπε να ανοίξει όλων τα μάτια.

Ορισμένοι άνθρωποι, όμως, είναι αθεράπευτα τυφλοί.

Στο ενδιάμεσο, έχουν γίνει προσπάθειες στους κύκλους των Ισπανών Ρεπουμπλικανών μεταναστών να οργανωθούν για πιο αποτελεσματική δράση.

Το Κοινοβούλιο της Ισπανίας συνεδρίασε στο Μεξικό ενώ ο Δρ. Negrín εμποδίστηκε να μιλήσει στο Λονδίνο: είναι αλήθεια ότι είχε την απίστευτη τόλμη να επιβεβαιώσει ότι η Ισπανία δεν ζητά την παρέμβαση των Συμμάχων και δεν θέλει τίποτε άλλο παρά να θέσει τέρμα στην διπλωματική στήριξη του Φράνκο από τα Ηνωμένα Έθνη.

Προφανώς, αυτό προσέβαλε το δημόσιο αίσθημα.

Ωστόσο, πρέπει κανείς να πιστέψει ότι ο κ. Negrín είχε τους λόγους του, διότι κατάφερε να πετύχει να φαίνεται πως τώρα η Γαλλία θέλει να παρέμβει.

Μας λένε ότι ο κ. Mateu θα φτάσει στο Παρίσι την Τετάρτη με τον βαθμό του πρεσβευτού για να αντιπροσωπεύσει την Ισπανία της Φάλαγγας προς την Γαλλική κυβέρνηση. Ο κ. Mateu –ο οποίος έχει επενδεδυμένα συμφέροντα στην Hispano-Suiza Corp. της οποίας είναι πασίγνωστες οι Γερμανικές διασυνδέσεις– ήταν πράγματι ο άνθρωπος της ημέρας.

Αν, όμως, τα τηλεγραφήματα είναι αληθινά, θέλουμε να δηλώσουμε ρητώς ότι: μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή για να εκπροσωπεί έναν στρατηγό που υπηρετεί τους Γερμανούς αλλά δεν είναι ο σωστός άνθρωπος για να σφίξει το χέρι ενός άλλου στρατηγού που ποτέ δεν υπηρέτησε κανέναν εκτός από την Γαλλία και την ελευθερία.

Η Γαλλική Ρεπούμπλικα δεν έχει κανένα κοινό με την δικτατορία του Φράνκο.

Ίσως είναι αλήθεια ότι δεν πρέπει να παρέμβουμε στην Ισπανία. Εάν αποκατασταθούν, όμως, οι διπλωματικές σχέσεις, τότε αυτό σημαίνει παρέμβαση. Αν δώσουμε διαπιστευτήρια αναγνώρισης στον εκπρόσωπό της, τότε δεχόμαστε την βία και την αδικία.

Στο παρελθόν, η κυβέρνηση του Vichy είχε λάβει την απόφαση να παραδώσει τον Luis Companys και αρκετούς άλλους στα εκτελεστικά αποσπάσματα της Φάλαγγας. Εφόσον δεν μπορέσαμε να σβήσουμε αυτή την αβάσταχτη ντροπή, τουλάχιστον ας κλείσουμε τα στόματά μας και ας διατηρήσουμε, με θρησκευτικήν ευσυνειδησία, μιαν ουδέτερη σιωπή. Αυτό δεν θα μας τιμούσε ιδιαιτέρως αλλά, τουλάχιστον, θα μας γλιτώσει από την αναξιοπρέπεια.

Ορισμένοι μπορεί να έχουν την αντίρρηση ότι βάζουμε υπερβολικά πολύ πάθος στο έργο μας όταν γράφουμε για την Ισπανία. Ναι, γράφουμε με πάθος∙ γράφουμε, όμως, και για την δικαιοσύνη με πάθος. Είναι αυτός ένας τρόπος να πούνε ότι είναι λάθος η ιδέα μας περί δικαιοσύνης;

Τόσο μεγάλη ηλιθιότητα και βαρβαρότητα, τυφλότητα στα πιο υψηλά γραφεία, πολιτική αναμεμειγμένη με ανθρώπινο αίμα, τόσο πολλές χώρες υποταγμένες επί έτη σε αιματοχαρείς και γελοίες δικτατορίες –ποιος μπορεί να μιλά για τέτοια πράγματα χωρίς να τρέμει από οργή ή πάθος;

Θα πουν ορισμένοι ότι μπορεί να υπάρχουν υψηλοί πολιτικοί λόγοι –πολύ υψηλοί πολιτικοί λόγοι– που έχουμε σχέσεις με τον Στρατηγό Φράνκο.

Δεν ξέρουμε, όμως, υψηλότερους πολιτικούς λόγους πέρα από τις τίμιες λέξεις και την ανθρώπινη ελευθερία.

Ποιοί πολιτικοί λόγοι θα μπορούσαν να είναι τόσον υψηλοί ώστε να μας κινήσουν να δώσουμε το χέρι ενός ανθρώπου που ήταν συνεργός σε ό,τι απεχθανόμασταν και σε ό,τι πολεμήσαμε;

Αμερική και Αγγλία δεν είναι σε θέση να κρίνουν μια ταπείνωση που οι ίδιες δεν υπέστησαν ούτε μιαν οδύνη σιωπηλή που δεν ένοιωσαν –αλλά εμείς πώς μπορούμε να τα αγνοήσουμε αυτά;

Μόνο σε μιαν ολόκληρην ελεύθερην Ευρώπη μπορούμε –υπό τις συνθήκες αυτές– να μιλάμε με αυτά τα λόγια.

Γιατί, τότε, διστάζουμε να δηλώσουμε χωρίς αβεβαιότητα ότι δεν θέλουμε να έχουμε σχέσεις με τον Στρατηγό Φράνκο;

Αναγνωρίζουμε μόνο την συνταγματική κυβέρνηση της Ισπανίας που οι ρεπουμπλικανοί ετοιμάζονται να συγκαλέσουν σε νόμιμη συνέλευση με τις υψηλότερες ελπίδες.

Το πάθος εδώ στηρίζεται από την λογική και την αλήθεια. Ωστόσο, δεν μπορεί να είναι κανείς αρκετά παθιασμένος όταν υπερασπίζεται έναν σκοπό στον οποίο είναι επενδεδυμένοι βαθύτατα οι λόγοι μας και η αλήθεια μας.

A.C.