«Η ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΚΕΙΑΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ» - Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ

«Η ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΚΕΙΑΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ»

Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ

“COMBAT”, 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944

Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου

Copyright: Christos P. Papachristopoulos

Σημείωμα του μεταφραστή: το κείμενο αυτό πρέπει να συνδυαστεί με ολόκληρη την σειρά των μεταφράσεων Όργουελ και Καμύ περί Γερμανίας, Φασισμού και Χίτλερ («Κριτική στο MEIN KAMPF», «Προφητείες για τον Φασισμό», «Τι είναι ο Φασισμός», «Η άνοδος και οι εχθροί του Χιτλερικού Φασισμού», «Η Δευτέρα Παρουσία και η αντίσταση των εφημερίδων», «Λογοκρισία, προπαγάνδα και Αποκάλυψη», «Ο Σταυρός του Μαρτυρίου», «Το ξίφος της Αποκάλυψης και η Ιστορία», «Το ξίφος ως σύμβολο του κυβερνήτη», «Το πείραμα Χίτλερ: Ξίφος, Ζυγός και Γόρδιος Δεσμός», «Η συλλογική αυτοκτονία στην υπόθεση Χίτλερ», «Ο χειρισμός της φόρμουλας της ελευθερίας», «Η κρίσις του ανθρώπου», «Μνήμες μιας ειδυλλιακής, παραδομένης Γερμανίας: εικόνες για εικονογράφηση από τον Μποτιτσέλλι». Στο έργο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ» αναπτύσσεται πλήρως το θέμα του Ελληνικού Πολιτισμού και του Χριστιανισμού με αναφορά στην μεταφυσική φόρμουλα και, γενικότερα, στον τύπο. Βλ. και τις μεταφράσεις Καμύ-Όργουελ περί Ελευθερίας του Τύπου. Βλ. και το θεατρικό «ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ».

Τί κάνει ο λαός της Γερμανίας; Κοιμάται. Ο ύπνος του είναι γεμάτος εφιάλτες κι αγωνία –αλλά κοιμάται.

Αναμένουμε εδώ και καιρό το ξύπνημα των Θεών της Γερμανίας αλλά συνεχίζουν να σιωπούν πίσω από τα παραβιασμένα σύνορα, τα στολίδια, πεισματικοί και ασυγκίνητοι για τα εγκλήματα που διεπράχθησαν εν ονόματί τους, παραιτημένοι στον φριχτόν αφανισμό που βρέχει κατακλυσμικά τις πόλεις τους.

Ο κόσμος ρωτά περί των Θεών της Γερμανίας σχεδόν απανταχού της οικουμένης: «Θα ξυπνήσουν από ώρα. Θα λυτρωθούν από τις αμαρτίες τους στα μάτια του κόσμου και θα ελαφρύνουν κάπως το φορτίο της τρομερής ευθύνης που φέρουν ενώπιον της Ιστορίας».

Τίποτα δεν συμβαίνει, όμως. Τα πεδία των αγώνων είναι γεμάτα από τα σώματα των νέων της Γερμανίας που πέφτουν για να διασώσουν μιαν τιμή που οι ηγέτες της Γερμανίας εκπόρνευσαν χιλιάδες φορές∙ ένα ολόκληρο έθνος πρόκειται να οδηγηθεί σε σφαγή, 1 αιώνας προσπαθειών για χάρη της ενότητας να κορυφωθεί εν μέσω παροξυσμού μέσα στην πιο αιμοβόρο ήττα –αλλά ο Γερμανικός λαός δεν κινείται.

Αυτή η τεράστια μάζα μένει σιωπηλή λες κι ο κόσμος ολόκληρος και η μοίρα του είναι ξένοι γι’ αυτήν. Όλοι οι παρατηρητές –οι ουδέτεροι αλλά και οι Σύμμαχοι, συμφωνούν: ο Γερμανικός λαός κοιμάται εν μέσω του λυκόφωτος των Θεών του.

Πιστώς και εντίμως, ο Γερμανικός λαός ακολουθεί πραγματικά και ειλικρινά την βαθύτερη κλίση του, το επαγγελματικό καθήκον μιας χώρας που δεν ήθελε να σκέπτεται και που, επί έτη ολόκληρα, ενδιαφερόταν μόνο να αποφύγει τα βάρη της σκέψεως.

Η ενότητα που ξεκίνησε με τον Βίσμαρκ δεν ήταν μια αρμονική και καρπερή συγχώνευση διαφορετικών ατόμων. Υπήρχε ομοφωνία εξ αρχής.

Ποτέ αυτή η ενότητα δεν ήταν τόσο ολοκληρωμένη όσο υπό τον Χίτλερ.

Ήταν η αμυδρά διακρινόμενη και άμορφη ενότητα ενός λαού ικανοποιημένου που είχε ειρήνη.

Ναι, αυτός ήταν ένας λαός που ξεκίνησε πόλεμο επειδή ήθελε πνευματικήν ειρήνη –κι αυτή η ειρήνη του νου του έγκειτο στο να αφήσει στους άλλους την αγγαρεία να σκέφτονται αντ’ αυτού.

Ο Γερμανικός λαός δεν αγαπά την ελευθερία διότι μισεί την άσκηση κριτικής.

Να ο λόγος που δεν αγαπά τις επαναστάσεις που απελευθερώνουν τον άνθρωπο –έχει κάνει μόνο νομικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν παράλληλα το κράτος και το έθνος: αποδέχθηκε το καθεστώς Χίτλερ (που τον στέρησε από τα δικαιώματα της ευτυχίας, της αξιοπρέπειας, της τιμιότητας και της ιδιωτικής ζωής) επειδή τελικά βρήκε εκεί τον πνευματικόν ύπνον που πάντοτε ονειρευόταν.

Να γιατί κοιμούνται σήμερα οι Γερμανοί.

Έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι αν αύριο οι Γερμανοί επαναστατήσουν αυτό θα συμβεί λόγω απελπισίας και όχι υπό το κίνητρο ενός αυθόρμητου αντανακλαστικού. Μετά ταύτα, θα υποκύψουν στον θάνατο –εξαιτίας της ίδιας αυτής παλαιάς αδράνειας και ληθάργου– που θα τους παραδώσει στα χέρια των ευκαιριακών νικητών τους για να τους στείλουν αυτοί να βρουν, αργά-αργά, την θαυμαστή Γερμανική ζεστασιά των προγόνων τους.

Ίσως, τότε, να εμφανιστεί ένας νέος ρήτορας ο οποίος θα προμηθεύσει μιας δικής του ανακάλυψης καινοτόμο φόρμουλα-πανάκεια για όλες τις ασθένειες σε αυτήν την ναρκωμένη, υποσυνείδητην ομοφωνία.

Κι έτσι, θα βρεθούμε πίσω εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε.

Πρέπει, λοιπόν, να παραιτηθούμε κάθε ελπίδας μας για την Γερμανία εσσαεί και να αναλάβουμε μόνοι μας να καταγγείλουμε ότι 80 εκατομμύρια Ευρωπαίοι το μόνο για το οποίο είναι άξιοι είναι να αρνούνται το ελεύθερο πνεύμα και να δολοφονούν τον κόσμο;

Δεν μπορούμε να το δεχθούμε αυτό.

Ας παραδεχθούνε μόνον την τωρινή μας αβεβαιότητα και απογοήτευση.

Ακόμα κι αν κάποιος διέθετε την μεγαλύτερη καρδιά στον κόσμο, ποιός θα ήταν ικανός παράκλητος συνήγορος στην υπόθεση ενός λαού που αρνείται να μιλήσει ανοιχτά για να αμυνθεί;