«Η ΕΠΙΛΟΓΗ»
Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ
“COMBAT”, 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1947
Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου
Copyright: Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή: το κείμενο αυτό επικεντρώνεται στο Εθνικό Συμβούλιο της Αντίστασης ή Σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης το οποίο καλείται “Conseil National de la Résistance” και ιδρύθηκε το 1943 από τον Jean Moulin –με εντολή του Στρατηγού Ντε Γκωλ– με σκοπό την ένωση και τον συντονισμό αντιστασιακών κινημάτων στην Γαλλία υπό την ηγεσία του κινήματος COMBAT. Μέλη του ήταν, ακόμα, ο René Capitant και ο René Char. Το άρθρο αυτό, εκτός από την ένωσή του με ολόκληρη την ενότητα που είναι αφιερωμένη στον Τύπο και τα πολιτικά-συνταγματικά κείμενα του συγγραφέα, πρέπει να αναγνωστεί μαζί ειδικότερα με το έργο «ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ» και τα άρθρα «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ», «Η ΓΑΛΛΙΑ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ», «COMBAT, Χριστιανισμός και Κομμουνισμός», «Ραδιόφωνο και Χριστιανική Δημοκρατία» καθώς επίσης και το κείμενο «Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ: Απόψε η αυλαία ανοίγει για τον Ρενέ Σαρ».
Καθώς φαίνεται, πρέπει κανείς να επιλέγει.
Τίποτε δεν είναι περισσότερο επείγον, σύμφωνα με όσους μας πιέζουν να κάνουμε μιαν επιλογή.
Για αυτούς, είναι μια «idée fixe».
«Τί περιμένεις; Είσαι υπέρ της Επανένωσης του Γαλλικού Λαού ή εναντίον της;».
Υπάρχει κάτι κωμικό λιγάκι σε μιαν τέτοιαν επιμονή.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, ακόμα το σπίτι μας δεν καίγεται.
Φορτία ολόκληρα με αρωματικά άνθη παίρνουν τον δρόμο πίσω προς το ανοιξιάτικο Παρίσι και ο άνεμος είναι γλυκός.
Η άνεση της ελευθερίας είναι σχεδόν ψηλαφητή.
Στους πολιτικούς κύκλους, όμως, μαίνεται ένας ψυχωτικός πυρετός ώστε να είμαστε αναγκασμένοι να σημειώσουμε ορισμένες βασικές αλήθειες.
Ιδού:
Η Combat, εάν η μνήμη βοηθά, δεν δημιουργήθηκε για να είναι η εφημερίδα ενός κόμματος.
Δημιουργήθηκε με σκοπό να συνενώσει λίγους ανθρώπους
ώστε να εξασκήσουν ελεύθερη κριτική ενώ, παράλληλα, θα σέβονταν τις αποχρώσεις εκφράσεως των αντιστοίχων απόψεών τους.
Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Επειδή ο Στρατηγός Ντε Γκωλ έχει οργανώσει ένα κίνημα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αναρριχηθούμε πάνω στην εξέδρα της σκηνής πλάϊ του.
Μέχρι νεωτέρας, η Επανένωση του Γαλλικού Λαού δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά ένα καινούργιο στοιχείο στην πολιτική ζωή αυτής της χώρας.
Είναι, άρα, ταιριαστό, να γίνει αντικείμενο κριτικής ακριβώς όπως και η κριτική των υπολοίπων κομμάτων.
Υπό το φως αυτό, αφορισμοί και θρησκείες μας εκπλήσσουν διότι τις θεωρούμε, εξίσου, στείρες.
Στο κάτω-κάτω, ένας ορισμένος αριθμός Γάλλων μοιράζονται την άποψή μας ότι το δίλημμα του έθνους δεν συνοψίζεται απολύτως σε μιαν εκλογή μεταξύ Ντε Γκωλ και Thorez.
Είναι, όμως, απαραίτητο να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας.
Όπως θα προσδοκούσε κανείς, οι στήλες μας δεν θα χρησιμοποιηθούν για να προσβάλουμε τον Στρατηγό Ντε Γκωλ.
Εμείς, τουλάχιστον, δεν έχουμε χάσει την μνήμη μας.
Είναι συμβατή πιστεύουμε με την ανεξάρτητη κρίση η δικαιοσύνη που του απονέμουμε.
Ακριβώς όπως ήμασταν σε θέση να του ασκήσουμε κριτική με τον πλέον ασυμβίβαστον τρόπο (και, συχνά, μόνοι) όταν προήδρευε της κυβερνήσεως, κατά τον ίδιον τρόπο θα κρίνουμε την Επανένωση του Γαλλικού Λαού από τις πράξεις και όχι από τις αρχές της, πολλές εκ των οποίων παραμένους ασαφείς.
Αυτές είναι απλές ιδέες
αλλά η απλότητα σήμερα φαίνεται μάλλον ασυνήθιστη.
Πρέπει κανείς να είναι πιο συγκεκριμένος.
Δεν είναι μυστικό ότι το κόμμα προς το οποίο αισθανόμαστε πλησιέστεροι είναι το Σοσιαλιστικό Κόμμα (με όλες τις απογοητεύσεις που συνεπάγεται ο κλήρος που μας έλαχε).
Παρ’ όλα αυτά, η Σοσιαλιστική θέση πρακτικά δεν μας έχει ποτέ συναρπάσει και ποτέ δεν διστάσαμε να το πούμε με μιαν κατάλληλη αντικειμενικά μορφή.
Παρομοίως, την στιγμή που ο Στρατηγός Ντε Γκωλ είναι για εμάς ο άνθρωπος που αποκατέστησε την Γαλλική Δημοκρατία (κάτι που του αποδίδει συγκεκριμένα δικαιώματα), είναι επίσης ο άνθρωπος που συμφώνησε στον εκλογικό νόμο
με βάση τον οποίο τα σημερινά κόμματα αντλούν την ισχύ τους.
Κατά την άποψή μας, αυτό το γεγονός καθιστά δύσκολο για τον ίδιο να παράσχη μιαν πραγματικά εύστοχη κριτική του συστήματος που οργανώθηκε υπό των ιδίων αυτών κομμάτων.
Μπορώ να ακούσω την αντίδραση που θα εγερθεί σε αυτήν την γραμμή
επιχειρηματολογίας: πολύ όμορφο βλέπετε τον εαυτόν σας!
Δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό και εδώ μπορούμε να καταθέσουμε
ότι ο ρόλος μας δεν είναι ο πιο εύκολος.
Στο τέλος, όμως, μπορεί να είναι καλό για την χώρα αυτή που συνεχίζει να υπάρχει –μακριά από την εκκωφαντική οχλαγωγία των κομματαρχών– ένα φόρουμ
όπου ανεξάρτητοι άνθρωποι μπορούν ακόμα να δώσουν μαρτυρία χωρίς υποκρισία ή φόβο.
Είναι καλό που μπορεί ακόμα να διεξάγεται μια άσκηση ελευθερίας –έστω για λίγο– και σε αντίθεση με το ρεύμα.
Στην εποχή των ψεμμάτων, ακόμη και η πιο ερασιτεχνική εντιμότητα είναι προτιμότερη από την πιο καλά ενορχηστρωμένη ραδιουργία.
Εδώ, τουλάχιστον, είναι ακόμα δυνατόν να αναπνεύσει κανείς, όσο μοναχική κι αν φαίνεται ορισμένες φορές η απόπειρα.
Αυτόν το λόγο θέλαμε να δώσουμε.
Τώρα –όπως και στο παρελθόν– ο στόχο της Combat είναι να αποφύγει την τύφλωση που γεννά ο ενθουσιασμός αλλά και το μίσος
και να τηρήσει αυτόν τον μικρό χώρο, εδάφη που συνεχίζουν να κρατούν την εύθραυστην ελπίδα μας ζωντανή.
ALBERT CAMUS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου