Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΕΙΣΒΟΛΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΣΤΟ ΧΑΑ
19 Μαΐου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Εκτενής αναφορά στην αποτυχημένη προσπάθεια φίμωσης των δημοσιογράφων του οικονομικού, επιχειρηματικού και χρηματιστηριακού ρεπορτάζ έγινε από την στήλη την προηγούμενη εβδομάδα, ωστόσο υπάρχουν και νεώτερες εξελίξεις που αξίζει να σχολιαστούν διότι δείχνουν ότι η επιχείρηση «λογοκρισίας» συνεχίζεται σε άλλα μέτωπα από τις Αρχές και μάλιστα με τις ευλογίες της κυβέρνησης.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Σταύρος Θωμαδάκης (ο οποίος πρόσφατα συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου και παραμένει στην θέση του –όπως και ο Κώστας Σημίτης– από το 1996 αδιαλείπτως) είναι ως γνωστόν επικεφαλής της ειδικής ομάδας που έχουν δημιουργήσει οι Ευρωπαϊκές Κεφαλαιαγορές για να εκπονήσουν μια δέσμη μέτρων εναντίον της χειραγώγησης.
Όμως, έως τώρα μόνη πρόταση του Στ. Θωμαδάκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ότι δεν θα επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις στους σπεκουλαδόρους αλλά μόνο διοικητικές κυρώσεις με το πρωτοφανές σκεπτικό ότι πρέπει να γίνεται σωφρονισμός των χειραγωγών και ότι πρέπει να αποφεύγονται οι σοβαρές ποινές για να μην προκαλείται πρόβλημα στα χρηματιστήρια!
Πρόσφατα, λοιπόν, ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Σταύρος Θωμαδάκης επισκέφθηκε στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ Ουάσινγκτον τον πρόεδρο της αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς –«Securities & Exchanges Commission»– Harvey L. Pitt.
Βλέπετε, στην Αμερική, μετά το σκάνδαλο της Enron, η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς προωθεί οδηγίες για την επιτήρηση και την συμπεριφορά των επιχειρήσεων της Γουώλ Στρητ, με ιδιαίτερη έμφαση στην θέσπιση αυστηρών κανόνων για τους διαχειριστές και αναλυτές των χρηματιστηριακών εταιρειών αλλά και στην άρση του χρηματιστηριακού απορρήτου.
Από τον Νοέμβριο του 2002 στις ΗΠΑ θα ισχύσει ένας νέος νόμος, ο οποίος θα θεσπίζει «δρακόντεια μέτρα» στην πληροφόρηση των επενδυτών από τους χρηματιστηριακούς αναλυτές και θα θέτει περιορισμούς στις εκθέσεις των επενδυτικών οίκων προς το επενδυτικό κοινό.
Επίσης, θα μπαίνει «φραγμός» στις επίσημες δηλώσεις των αναλυτών προς τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης.
Τα μέτρα αυτά θα ληφθούν στις ΗΠΑ μετά την μεγάλη Κεϋνσιανιστική/Ρουζβελτική παρέμβαση – χειραγώγηση της “Wall Street”, σε στυλ «New deal», από την κυβέρνηση Μπους για λόγους «οικονομικού πατριωτισμού» ύστερα από την πτώση του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001 και μετά.
Στην Αμερική υπάρχει, άλλωστε, εκκρεμής έρευνα τόσο για την Μέριλ Λιντς όσο και για την Άρθουρ Άντερσεν. Όπως φαίνεται, ο κύριος Θωμαδάκης επιθυμεί να πάρει στοιχεία από την αμερικανική «τεχνογνωσία» για να τα μεταφέρει στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών.
Τί σχέση, όμως, μπορεί να έχει ο «πόλεμος» που κήρυξαν οι ΗΠΑ την στιγμή που έπεσαν οι «Δίδυμοι Πύργοι» και την ώρα που αντιμετωπίζουν την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση με το Χρηματιστήριο Αθηνών;
Πάλι κακή αντιγραφή θα κάνουμε;
Και ταυτόχρονα η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα επιτρέπει την χειραγώγηση του ΧΑΑ μέσω των Ασφαλιστικών Ταμείων που την προηγούμενη φορά που επένδυσαν στην Σοφοκλέους έχασαν τρισεκατομμύρια;
Για μια ακόμη φορά, λοιπόν, θα εισαχθούν άκομψα και με καθυστέρηση μέτρα από το εξωτερικό που δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην ελληνική πραγματικότητα.
Όπως στην πολιτική ζωή με τον «τριτοδρομικό εκσυγχρονισμό» της δήθεν σοσιαλδημοκρατίας μπήκε η έννοια της «πολιτικής ορθότητας», με τον ίδιο τρόπο μπαίνει πλάγια και ύπουλα η «οικονομική ορθότητα» και η «μακαρθική λογοκρισία».
Και μάλιστα, ασκείται εναντίον των δημοσιογράφων και των αναλυτών και όχι κατά των πολιτικών ή των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών.
Η ΔΥΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΕΙ
23 Ιουνίου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Για δεύτερη φορά μέσα στους τελευταίους μήνες η στήλη οφείλει να ασχοληθεί με δικαστικές εξελίξεις στο εξωτερικό, εξελίξεις οι οποίες αφορούν την ίδια την ουσία της δημοσιογραφίας και του οικονομικού-επιχειρηματικού-χρηματιστηριακού ρεπορτάζ.
Είχε προηγηθεί απόφαση γαλλικού δικαστηρίου που αναγνώριζε στους δημοσιογράφους το δικαίωμα να προστατεύουν τις πηγές τους και να μην αποκαλύπτουν δημοσίως –ούτε ενώπιον των δικαστικών αρχών– τα ονόματα των πληροφοριοδοτών τους.
Είναι, ωστόσο, πραγματικά τραγικό να τίθεται έστω και σε συζήτηση στον 21ο αιώνα το λεγόμενο «off-the-record» και μάλιστα στην αναπτυγμένη Ευρώπη. Ευτυχώς, στο εξωτερικό, οι λανθασμένες αποφάσεις ανατρέπονται όταν εκδικάζονται σε δεύτερο βαθμό.
Η τωρινή υπόθεση, εν συντομία, έχει ως εξής: δύο δημοσιογράφοι της καθημερινής φλαμανδικής εφημερίδας του Βελγίου «De Morgen» αθωώθηκαν από το Πρωτοδικείο των Βρυξελλών, αν και είχαν εις βάρος τους δεδικασμένο προηγούμενο.
Στους δύο δημοσιογράφους είχε επιβληθεί τον Μάϊο από την βελγική Δικαιοσύνη η ποινή της καταβολής χρηματικού προστίμου επειδή αρνήθηκαν και δεν δέχθηκαν να αποκαλύψουν τις ανώνυμες πηγές που επικαλέστηκαν για να γράψουν τις απόρρητες πληροφορίες που είχαν στην διάθεσή τους.
Το Πρωτοδικείο των Βρυξελλών στηρίχθηκε σε απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει αποφανθεί, δικαιολογημένα βεβαίως, ότι «η προστασία των δημοσιογραφικών πηγών είναι ένας από τους στυλοβάτες της ελευθερίας του Τύπου».
Καλύτερα, όμως, να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!
Οι δύο δημοσιογράφοι ονομάζονται Ντάγκλας ντε Κόνιγκ και Μαρκ Βαν Ντερ Μέϊρ. Δούλευαν στην «De Morgen» και είχαν κατηγορήσει για οικονομικό σκάνδαλο την βελγική υπηρεσία σιδηροδρόμων.
Ειδικότερα, το άρθρο της οικονομικής εφημερίδας κατηγορούσε την κρατική εταιρεία του Βελγίου ότι είχε προβεί σε παράνομη κατακράτηση ύψους 250 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό κατασκευής ενός νέου σιδηροδρομικού σταθμού,
Όταν η υπόθεση εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό, το δικαστήριο του Βελγίου είχε λάβει την πρωτοφανή απόφαση να πληρώνουν οι δημοσιογράφοι 25 ευρώ κάθε ώρα! Δηλαδή, 25 ευρώ για κάθε ώρα που πέρναγε και δεν αποφάσιζαν να αποκαλύψουν τις πηγές στις οποίες βασίστηκαν.
Προσέξτε, λοιπόν, ότι στην αρχή αλλά και έως τώρα η Δικαιοσύνη δεν ασχολήθηκε να διερευνήσει εάν τα στοιχεία που παράθετε το σχετικό δημοσίευμα ήταν αληθινά ούτε εάν πράγματι υπήρξε κατάχρηση χρημάτων!
Αλλά ενδιαφέρθηκε να μάθει ποιοι έδωσαν τις πληροφορίες.
Οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα: ότι δηλαδή καλούνται δικαστές που δεν έχουν ειδίκευση σε θέματα Τύπου και Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων αλλά ούτε διαθέτουν εμπειρία στα οικονομικά ζητήματα να αποφανθούν για πτυχές που αφορούν τον κλάδο της ενημέρωσης: ενός λειτουργήματος.
Κανονικά, υπάρχει ολόκληρος διακριτός κλάδος που ασχολείται με θέματα Δημοσιογραφίας και Δεοντολογίας, το λεγόμενο «Δίκαιο του Τύπου και των ΜΜΕ» αλλά το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια επιχείρηση φίμωσης και λογοκρισίας των δημοσιογράφων, κλίμα που έχει καλλιεργηθεί πρώτα στις ΗΠΑ και τώρα στην Ευρώπη, με στόχο να μην θίγονται τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων.
ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΗΣ ΚΟΜΠΡΑΣ
18 Φεβρουαρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Οι «αποχρώσες ενδείξεις» για να κινηθεί η Δικαιοσύνη εις βάρος της Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και της διοίκησης του Χρηματιστηρίου με βάση το άρθρο 406 του Ποινικού Κώδικα είχαν συγκεντρωθεί ήδη από το καλοκαίρι του 1999 αλλά η μαζική «εκσπερμάτωση» και ο επενδυτικός «οργασμός» των 6.400 μονάδων δεν είχαν επιτρέψει την συνειδητοποίηση από την κοινωνία των εγκλημάτων που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα την εποχή εκείνη.
Τί συνέβη, άραγε, και η Δικαιοσύνη αίφνης παρενέβη και κυνηγά πλέον –ακόμη και εάν οι κατηγορίες είναι σε βαθμό πλημμελήματος– τα «μεγάλα κεφάλια» στο ΧΑΑ; Προφανώς, η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στις πληροφορίες που δημοσίευσε η «ΧτΚ» για τις επικείμενες αποκαλύψεις του ΣΔΟΕ για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος μέσω του Χρηματιστηρίου Αξιών.
Στην ίδια κατεύθυνση, της ποδηγέτησης της δικαστικής εξουσίας, θα πρέπει να αναζητηθεί και η κίνηση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς να δημιουργήσει Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων για να θέσει έγκαιρα υπό έλεγχο τις εξελίξεις και να προλάβει την κάθαρση στην Σοφοκλέους.
Με την ίδια λογική εξηγούνται και τα ευτελιστικά πρόστιμα που επιβλήθηκαν άρον-άρον για διάφορες υποθέσεις. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι επικεφαλής της ειδικής ομάδας της Ε.Ε. που θα καταρτίσει οδηγία κατά της χειραγώγησης έχει αναλάβει ο πρόεδρος της ελληνικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και, άρα, η έκβαση θεωρείται γνωστή εκ των προτέρων.
Το αποτέλεσμα –μην απατώμεθα– θα είναι αθωωτικό για τις χρηματιστηριακές Αρχές.
Για όσους αμφιβάλλουν για την απευθείας εμπλοκή των «άσπιλων καθηγητών», θυμίζουμε μόνο ότι δεν είναι απαραίτητο να στοιχειοθετηθεί δόλος αλλά αρκεί να διαπιστωθεί ότι οι αρμόδιες Αρχές γνώριζαν αλλά, δια της παραλείψεως, επέτρεψαν προεκλογικά την τέλεση αξιόποινων πράξεων για να εξυπηρετήσουν το Υπ. Εθ.Ο. και το καθεστώς που τους διόρισε.
Ωστόσο, γεγονός είναι ότι η πίεση της ελληνικής Πολιτείας, της κοινής γνώμης και των αδέσμευτων δημοσιογράφων αποδίδει και πρέπει να συνεχιστεί μετρημένα και με επιμονή: όχι με αυτοκτονίες αλλά με συντονισμένη, σύννομη κλιμάκωση του λαϊκού αιτήματος για κάθαρση στην χρηματιστηριακή αγορά.
Μόνο με την ποινικοποίηση θα αποτραπούν παρόμοια φαινόμενα από το «κομπραδόρικο σύμπλεγμα» που λυμαίνεται το Χρηματιστήριο.
«ΠΕΡΚΕ ΜΑΝΖΑΡΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕ ΚΟΜΠΑΝΙΑ»
21 Ιανουαρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Την φιλελεύθερη πολιτική των κεντροδεξιών κομμάτων της Ευρώπης εφαρμόζει στην Ελλάδα με διαστρεβλωτικές μεθόδους καθ’ όλη την διάρκεια της 5ετίας Σημίτη η –κατ’ όνομα μόνο– «σοσιαλιστική» συντροφιά, αδυνατώντας ωστόσο να ενσωματώσει πραγματικά στην πρακτική της την απολύτως ελεύθερη λειτουργία των αγορών.
Η κυβέρνηση Σημίτη, βλέπετε, αποτελεί τον βραχίονα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία –καθ’ υπόδειξιν της αμερικανικής νέας τάξης πραγμάτων– επιχειρεί με την λεγόμενη πολιτική «Δουρείου Ίππου» να υπονομεύσει την πραγματική ουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην προσπάθειά της να αντιγράψει το ιδανικό πρότυπο της μεικτής οικονομίας (που κινείται μεταξύ της σοσιαλδημοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού) διαπράττει σοβαρές στρεβλώσεις στο πεδίο των αγορών, συμπεριλαμβανομένης και της χρηματιστηριακής αγοράς.
Την στήριξη του Χρηματιστηρίου Αθηνών η «σοσιαλίστε κομπανία» την αντιλαμβάνεται, ακριβώς λόγω της κρατικίστικής νοοτροπίας της, ως ευθεία παρέμβαση με σκοπό το οικονομικό όφελος στην Σοφοκλέους.
Από το 1994 και μετά, όταν δηλαδή ανέλαβε «τσάρος» της οικονομίας ο Γιάννος Παπαντωνίου, ολόκληρη η χρηματιστηριακή αγορά έχει γίνει μάρτυρας χιλιάδων περιπτώσεων εκμετάλλευσης της εσωτερικής πληροφόρησης από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Ανθολογούμε ενδεικτικά τις εξής 3 σημαντικές υποθέσεις με άμεση επίπτωση στις μετοχές εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιρειών: α) την γνωστοποίηση αποφάσεων του υπουργικού συμβουλίου για το Καζίνο του Φλοίσβου από υπουργούς που έβγαιναν έξω «για τουαλέτα», β) την διαρροή της είδησης για την υποτίμηση της δραχμής σε μεγάλους επενδυτικούς οίκους του εξωτερικού, γ) την χρησιμοποίηση των κρατικών χαρτιών αποδεδειγμένα για αθέμιτο κέρδος. Είναι βασικό αν αντιληφθεί κανείς, καθώς τις τελευταίες ημέρες αντηλλάγησαν αρκετές κατηγορίες για το θέμα αυτό μεταξύ των μεγάλων κομμάτων, ότι η παρέμβαση στο Χρηματιστήριο δεν γίνεται από δηλώσεις στελεχών της αντιπολίτευσης που δεν ασκούν εξουσία (δηλώσεις που γίνονται, άλλωστε, μετά το πέρας των συνεδριάσεων του Χρηματιστηρίου).
Η χειραγώγηση του Χρηματιστηρίου γίνεται έμπρακτα από ενέργειες κυβερνητικών παραγόντων που έχουν την δυνατότητα να επηρεάζουν τις συναλλαγές και από ομιλίες, δηλώσεις και συνεντεύξεις τους κατά την διάρκεια της συνεδρίασης του ΧΑΑ.
ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΚΑΤΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ
Αδημοσίευτο
Δόκτωρ Σημίτης και το διπλό πρόσωπο του μίστερ Ιανού Παπανωνίου
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Με υποννοούμενα που στρέφονται ευθέως κατά του διπλού προσώπου που εμφανίζει η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης στο ζήτημα του Χρηματιστηρίου παρενέβη χθες με μπαράζ συνεντεύξεών του στον Τύπο («Ελευθεροτυπία», «Βήμα» και «Καθημερινή») ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.
Ο Λουκάς Παπαδήμος, ενόψει της χρηματιστηριακής εβδομάδας που ξεκινά σήμερα, καταδίκασε «ορισμένες πρακτικές του παρελθόντος» που πρέπει να αποφευχθούν στο μέλλον, εννοώντας ευθέως ότι το Χρηματιστήριο Αθηνών χειραγωγείται. Ο διοικητής της Τ.τ.Ε. προειδοποίησε και πάλι για «κινδύνους που υπάρχουν για τους επενδυτές» αλλά επεσήμανε ότι «η αγορά και οι επιχειρήσεις πρέπει να εξέλθουν από τον φαύλο κύκλο».
Οι εκτιμήσεις του κ. Παπαδήμου στρέφονται άμεσα πλέον κατά του κ. Σημίτη, ο οποίος θεωρείται ως ο ηθικός και φυσικός αυτουργός της χειραγώγησης («doctoring») του Χρηματιστηρίου Αθηνών, εκμεταλλευόμενος –μέσω του επικοινωνιακού μηχανισμού που διαθέτει– το διπλό πρόσωπο της κυβέρνησης που έχει εντυπωθεί στην κοινή γνώμη.
Κοινό μυστικό στους διαμορφωτές της ατζέντας των θεμάτων που προβάλλονται από τα ΜΜΕ αποτελεί ότι ο πρωθυπουργός σκοπεύει να θυσιάσει ως «αποδιοπομπαίο τράγο» την κατάλληλη στιγμή τον «Τσάρο» της οικονομίας. Για τον λόγο αυτό, ο Κ. Σημίτης κρατά για τον εαυτό του τον χαρακτήρα του «Δόκτωρα Τζέκυλ» ενώ έχει παραχωρήσει στον Γιάννο Παπαντωνίου τον ρόλο του «Μίστερ Χάϋντ».
Στο πλαίσιο αυτού του παιχνιδιού γύρω από την Σοφοκλέους εντάσσεται και η κατηγορία που εξαπέλυσε χθες ο κ. Παπαντωνίου εναντίον «εγχωρίων αποκλειστικώς κέντρων που δυσφημούν και συκοφαντούν την οικονομική πολιτική επηρεάζοντας αρνητικά το κλίμα στο Χρηματιστήριο».
Η άνοδος του Χρηματιστηρίου που ξεκίνησε μετά τον θάνατο του Παντελή Σφηνιά και ολοκληρώθηκε με το εντυπωσιακό +5% ήταν ένα άλλοθι που προσφέρθηκε στην κυβέρνηση ώστε να αμβλυνθούν οι άσχημες εντυπώσεις που θα δημιουργούνταν για την εικόνα της κυβέρνησης από τα ειδικά αφιερώματα για το «Κόμμα των Εγκλωβισμένων» που είχαν ετοιμάσει όλες, ακόμη και οι φιλοκυβερνητικές, π.χ. «ΤΑ ΝΕΑ») εφημερίδες.
Η ενδοκυβερνητική κρίση που έχει ξεσπάσει γύρω από το ΧΑΑ αναμένεται και την εβδομάδα αυτή να συντηρήσει το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η αγορά παρά την μεγαλύτερη δραστηριοποίηση που εκδηλώθηκε προσφάτως από τους θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές αλλά κυρίως στα κρατικά χαρτοφυλάκια. Η ειλικρινής απορία που κυριαρχεί ως ερώτημα στην κεφαλαιαγορά είναι πώς, άραγε, μπορεί το Χρηματιστήριο να βγει από την κρίση όταν χειραγωγείται τόσο εύκολα και μάλιστα όταν αποδεικνύεται ότι τα χρήματα των μικροεπενδυτών παραδόθηκαν βορά στα διαπλεκόμενα συμφέροντα (στοιχείο που προέκυψε μετά την «εκπαραθύρωση» του αντιπροέδρου των «Μινωϊκών Γραμμών»).
Εν όψει της ένταξης της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ σε μόλις 27 ημέρες, οι αναλυτές διερευνούν και ένα «συνωμοσιολογικό» σενάριο το οποίο στηρίζεται στην εκτίμηση ότι οι Αμερικανοί θεσμικοί επενδυτές δεν πρόκειται έως και τον Απρίλιο να εισέλθουν στην Σοφοκλέους με σκοπό να πλήξουν καθ’ όλη την διάρκεια του χειμώνα την Ελλάδα –τον αδύναμο κρίκο της ευρωπαϊκής οικονομίας– και, κατ’ επέκταση το ευρώ, ενισχύοντας περαιτέρω το δολλάριο των ΗΠΑ.
ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
13 Νοεμβρίου 2000
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Με τα μάτια στραμμένα προς το μέγαρο της Τραπέζης της Ελλάδος στην οδό Πανεπιστημίου αντιμετωπίζουν οι παίκτες στο Χρηματιστήριο Αθηνών τις επόμενες συνεδριάσεις του καθώς αναμένουν από τον Λουκά Παπαδήμο να ανακοινώσει εντός της εβδομάδας την τελευταία ουσιαστικά απόφαση του μεγαλύτερου τραπεζικού ιδρύματος της χώρας στο πεδίο της άσκησης της νομισματικής πολιτικής.
Καθώς με την ένταξη στην ΟΝΕ το ελληνικό κράτος παραχωρεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα το εργαλείο της άσκησης της νομισματικής πολιτικής, οι παράγοντες της ελληνικής κεφαλαιαγοράς προσδοκούν να δουν την υλοποίηση ενός από τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ –την μείωση των επιτοκίων κατά 3 μονάδες– έχοντας όμως επίγνωση ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η ενέργεια αυτή να αποβεί μοιραία για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι η σύγκλιση των επιτοκίων της Τ.τ.Ε. με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά να τροφοδοτήσει μιαν νέα πληθωριστική έξαρση επιβεβαιώνοντας τον Λ. Παπαδήμο και όχι τον υπουργό εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου στην πρόσφατη διαμάχη τους, να πλήξει άμεσα την ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ σε μια στιγμή που το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα διέρχεται κρίση (που ενδεχομένως διευρυνθεί έναντι του δολλαρίου εάν αναδειχθεί νικητής στις εκλογές των ΗΠΑ το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) και οδηγήσει σε γοργή διολίσθηση και ουσιαστικά σε υποτίμηση την δραχμή λίγο πριν εισέλθει στην ζώνη του ευρώ με αποτέλεσμα την υπονόμευση των «επιτευγμάτων» Σημίτη.
Το Χρηματιστήριο Αθηνών έχει εμπεδώσει πλήρως κατά την διάρκεια του 2000 ότι η ένταξη στην ΟΝΕ δεν συνοδεύθηκε από τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές και ταυτόχρονα βλέπει με ανησυχία εκτός από το θέμα των επιτοκίων να ξεφεύγουν από τον έλεγχο και δύο άλλα αριθμητικά μεγέθη-κριτήρια του Μάαστριχτ: ο πληθωρισμός να βρίσκεται ήδη στο 4% και το δημόσιο χρέος στα 50 τρισεκατομμύρια δραχμές.
Ασφαλώς, δεν υπάρχει θέμα αναβολής της εισόδου στο ευρώ αλλά με τις άσχημες αυτές εξελίξεις απομακρύνεται το ενδεχόμενο εισροής των αναγκαίων κεφαλαίων από το εξωτερικό για την ελληνική οικονομία (βλ. το σχετικό άρθρο του Γιάννη Μαρίνου στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» 11/11/00) και για το ΧΑΑ.
Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται και το μετέωρον των κυβερνητικών επιχειρημάτων περί του «ισχυρού, αξιόπιστου και δυνατού» Χρηματιστηρίου που τώρα έχει πέσει στις 3.618 μονάδες με καθαρό τζίρο περίπου 30 δις.
ΣΤΑΖΕΙ ΑΙΜΑ Ο ΔΕΙΚΤΗΣ
3 Δεκεμβρίου 2000
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε αναθεώρηση της απόφασης αναβάθμισης του Χρηματιστηρίου Αθηνών σε ώριμη και αναπτυγμένη αγορά οδηγούνται οι διεθνείς επενδυτικοί οίκοι του εξωτερικού αλλά και οι γνώστες των χρηματιστηριακών παρασκηνίων, εξαιτίας της κρίσης που διέρχεται τους τελευταίους 15 μήνες η ελληνική χρηματαγορά.
Ο πρώτος Έλληνας μάλιστα που αμφισβήτησε επισήμως την ισχύ της απόφασης για αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου της οδού Σοφοκλέους (που έχει προγραμματιστεί κανονικά για το τέλος Μαΐου του 2001) ήταν την προηγούμενη εβδομάδα ο κορυφαίος δημοσιογράφος σε θέματα οικονομίας, ευρωβουλευτής Γιάννης Μαρίνος, ο οποίος σε δημόσια παρέμβασή του χαρακτήρισε την εικόνα που δίνει το ΧΑΑ στην Ευρώπη ως τριτοκοσμική.
Η εικονική πραγματικότητα, που έντεχνα καλλιεργήθηκε την τελευταία τριετία, για να εξωραΐσει τις καταστάσεις παρακμής που ουσιαστικά έζησε η ελληνική κοινωνία, οδήγησε στην συνειδητοποίηση αυτής της επίπλαστης εικόνας από την κοινή γνώμη χάρη στο σοκ της πτώσης του Χρηματιστηρίου κατά 3.000 μονάδες, κάτι που ίσως αποτελεί και το μόνο θετικό σημείο της όλης υπόθεσης, για να ωφεληθεί μακροπρόθεσμα το κοινωνικό σύνολο.
Οι επιπτώσεις της κρίσης στο Χρηματιστήριο –με βάση τα τελευταία στατιστικά στοιχεία– πλήττουν μία στις τρεις ελληνικές οικογένειες, που τώρα μετράνε τις ζημίες τους από τις τοποθετήσεις τους σε μετοχές.
Την περίοδο της μεγάλης ανάπτυξης του Χρηματιστηρίου είχαν ανοίξει 1.200.000 κωδικοί συναλλαγών στην Σοφοκλέους ενώ υπήρχε και άλλο 1.000.000 μεριδιούχων των αμοιβαίων κεφαλαίων, οι οποίοι είχαν έμμεση σύνδεση με τις ιλιγγιώδεις εκείνην την εποχή αποδόσεις των μετοχών. Αυτήν την στιγμή, αντίθετα, μόνον 130.000-210.000 κωδικοί παραμένουν ενεργοί στην χρηματιστηριακή αγορά, επιχειρώντας μία μόλις πράξη τον μήνα, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν αδρανείς.
Είναι εντυπωσιακά, εξάλλου, τα στοιχεία που δημοσιεύει σήμερα η «ΧτΚ» και από τα οποία προκύπτει ότι για να επανέλθουν στα επίπεδα τιμών της 3/1/2000 οι 20 μετοχές με την μεγαλύτερη κάμψη από την αρχή του έτους απαιτείται να καταγράψουν άνοδο από 500% έως και άνω του 1000%, κάτι που θεωρείται κυριολεκτικά αδύνατον.
Στην εικόνα καθυστερημένης και υπανάπτυκτης αγοράς, που εκπέμπει αυτό το διάστημα το Χρηματιστήριο Αθηνών, συντελούν τα εξής αναμφισβήτητα στοιχεία:
1.Ο Γενικός Δείκτης καταγράφει απώλειες άνω του 50% σε σύγκριση με την ανώτατη τιμή του των 6.484 μονάδων, την υψηλότερη σε ολόκληρη την ιστορία του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Οι απώλειες εντός του 2000 για το ΧΑΑ ανέρχονται σε 43% ενώ για την Παράλληλη Αγορά φθάνουν το 80%
2.Είναι πάνω από 100 οι μετοχές του Χρηματιστηρίου που η αξία τους είναι κάτω από τις 1.500 δρχ., όταν στην αγορά είναι διαπραγματεύσιμοι σε ημερήσια βάση περίπου 330 τίτλοι, δηλ. προκύπτει ότι ποσοστό 30% των μετοχών του ΧΑΑ βρίσκεται σε ευτελιστικά επίπεδα τιμών.
3.Ταυτόχρονα, η συνολική κεφαλαιοποίηση της αγοράς βρίσκεται σήμερα στα 40 τρισεκατομμύρια δραχμές (ποσοστό 103% του ΑΕΠ) και υπολείπεται κατά 35 τρισ. δρχ. από την κορυφαία στιγμή του Σεπτεμβρίου 1999, όταν η κεφαλαιοποίηση του ΧΑΑ ανερχόταν σε 75 τρισεκατομμύρια δραχμές (ποσοστό 184% του ΑΕΠ). Στο μεταξύ, όμως, έχουν εισέλθει στο Χρηματιστήριο πάνω από 60 νέες επιχειρήσεις.
Από τα 35 τρισ. δρχ. που έχουν φύγει από το Χρηματιστήριο, τα 15 τρισ. δρχ. έχουν εξαϋλωθεί από τις μετοχές του κλάδου FTSE20 των μπλου τσιπς.
4.Πάνω από 70 είναι οι εταιρείες που έχουν φτάσει σε νέα κατώτατα επίπεδα τιμών για το σύνολο του έτους 2000.
5.Εντός του 2000 ξεπερνούν τους 340 οι τίτλοι που έχουν χάσει έως και το 90% της αξίας τους. Τα λεγόμενα «βαριά χαρτιά» μπλου τσιπς στο ίδιο διάστημα χάνουν έως και 70% με επικεφαλής μετοχές εταιρειών-κολοσσών με χρηματιστηριακή αξία άνω του 1 τρισ. δρχ. που αποτελούν ναυαρχίδες της σύγχρονης οικονομικής ζωής της χώρας.
Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων, ίσως τελικά να μην είναι δείγμα υγιούς αγοράς –αφού όλα τα ποιοτικά κριτήρια διαψεύδουν την εικόνα του «ισχυρού, δυνατού και αξιόπιστου» χρηματιστηρίου– το γεγονός ότι η Σοφοκλέους αποτελεί την πιο φθηνή χρηματιστηριακή αγορά της Ευρωπαϊκή Ένωσης με το P/E 16 (που αντιπροσωπεύει τον λόγο της τιμής «Price» προς τα κέρδη «Earnings») έναντι Ρ/Ε 10, που αντιπροσωπεύει τα υπόλοιπα αναδυόμενα χρηματιστήρια στον ευρωπαϊκό χώρο και όταν την ίδια στιγμή τα χρηματιστήρια των κρατών της Ε.Ε. έχουν κατά μέσον όρο Ρ/Ε 26.
Οι ειδικοί αυτοί στην χρηματιστηριακή ανάλυση έχουν στο παρελθόν και σε δύσκολες εποχές αποδείξει ότι αντιμετωπίζουν τον θεσμό του Χρηματιστηρίου ως ένα αναπτυξιακό εργαλείο, σε αντίθεση με τους «αναλυτές» που εμφανίστηκαν την τελευταία τριετία στα ΜΜΕ, οσφραινόμενοι την μυρωδιά του κέρδους.
Το κοινό συμπέρασμα που προκύπτει από τις εκτιμήσεις τους είναι ότι για την έξοδο του Χρηματιστηρίου Αθηνών από την κρίση ευθύνεται η κυβέρνηση, κυρίως, για την καθυστέρηση που επιδεικνύει στην λήψη ριζοσπαστικών μέτρων στο σύνολο της οικονομίας αλλά και για την απάθειά της μπροστά στο δράμα των 2,2 εκατομμυρίων πολιτών που έχουν χάσει τις οικονομίες τους στον «ναό του χρήματος». Η κυβέρνηση Σημίτη θεωρούσε ως και την Τετάρτη την κρίση στο Χρηματιστήριο ως μια συνηθισμένη διόρθωση τιμών, με το επιχείρημα ότι «δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής πτωχεύσεις εταιρειών, ούτε και υπάρχει ύφεση στην οικονομία» και απλώς προσπαθούσε να «φρενάρει» την πτώση.
ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΧΑΑ-ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ: ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ!
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Υπήρχε η ελπίδα στην Σοφοκλέους ότι οι χρηματιστηριακές Αρχές μετά την αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών τον Ιούνιο του 2001 θα συμπεριφέρονταν απέναντι στον θεσμό ως πραγματικοί εγγυητές της ανεξαρτησίας του από την κυβέρνηση.
Ιδίως για την νέα διοίκηση του ΧΑΑ που ανέλαβε τα καθήκοντά της τον Σεπτέμβριο του 2000, οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί σε σύγκριση και με τους προηγούμενους προέδρους Εμμανουήλ Ξανθάκη και Σπυρίδωνα Κουνιάκη ήταν εξαιρετικά απλές: να ενεργεί η νέα διοίκηση του ΧΑΑ ανυστερόβουλα.
Αντίθετα, η συμπεριφορά του Σταύρου Θωμαδάκη για 5η χρονιά στην θέση του προέδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ήταν εκ των προτέρων γνωστή και απλώς υπήρχε η περιέργεια τι άλλο θα δουν τα μάτια μας.
Την προηγούμενη Πέμπτη η αναμονή μας τελείωσε, οι απορίες διαλύθηκαν και οι προσδοκίες μας εξαϋλώθηκαν , αφού υπήρξε η διαβεβαίωση ότι οι καθηγητές που έχει διορίσει η κυβέρνηση μέσω του ΥΠΕΘΟ στο ΧΑΑ δεν είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν νοοτροπία, πλήρως παρασυρμένοι από την ματαιόδοξη και αλαζονική εξυπηρέτηση του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ.
Ήδη, ο κ. Αλεξάκης είχε προϊδεάσει με τις παρουσίες του στην τηλεόραση, όπου υπερασπιζόταν με πάθος τον προϊστάμενό του Γιάννο Παπαντωνίου αλλά η ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη για να απαντήσει με 3 ημέρες καθυστέρηση στις καταγγελίες Έβερτ ήταν πρωτοφανής.
Δεν ήταν μόνον ότι στο θέμα της χειραγώγησης του ΧΑΑ ταυτίστηκε η νυν διοίκηση –που δεν αντιμετωπίζει καμία κατηγορία επίσημα από την Δικαιοσύνη– με την προηγούμενη διοίκηση Κουνιάκη αλλά, κύρια, τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν και που δημιούργησαν απογοήτευση.
Προσέξτε τι υποστηρίζει η διοίκηση Αλεξάκη για να δικαιολογήσει την «στήριξη» προεκλογικά του Γενικού Δείκτη, ζήτημα για το οποίο διενεργείται προκαταρκτική εξέταση.
«Δεν τίθεται θέμα παρανομίας ή παράνομης παρέμβασης στην αγορά ούτε ζήτημα πραγματοποίησης εν κρυπτώ των επενδύσεων, διότι εντάσσονταν στην πάγια επενδυτική πολιτική του ΧΑΑ και ήταν απολύτως δικαιολογημένες. Ο ισχυρισμός ότι οι αγορές που το ΧΑΑ πραγματοποίησε στις 3-4 Απριλίου 2000 συνιστούν χειραγώγηση των τιμών των μετοχών είναι από ουσιαστική και νομική άποψη τελείως αβάσιμος. Ο ισχυρισμός ότι μια μεμονωμένη αγορά σε μία μετοχή, όπως αυτές που εν προκειμένω καταγγέλλονται, συνιστά χειραγώγηση είναι όχι μόνο καινοφανής, αλλά και εσφαλμένος».
Θαυμάστε τώρα πώς απολογήθηκε με έναν μήνα καθυστέρηση στις 18 Οκτωβρίου η διοίκηση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για το πόρισμα Ασπρογέρακα:
«Η αγορά μετοχών που στοχεύει στήριξη της τιμής τους δεν είναι παράνομη διαδικασία. Μάλιστα, σε συνθήκες υπό τις οποίες απειλείται η σταθερότητα των αγορών ή η δημιουργία κλίματος πανικού λόγω αβεβαιότητας και μαζικών ψυχολογικών μεταπτώσεων, η λελογισμένη και με νόμιμα μέσα ενεργούμενη σταθεροποίηση των τιμών των μετοχών που αμβλύνει τις ακραίες διακυμάνσεις είναι όχι μόνον επιτρεπτή, αλλά και επιθυμητή».
Δοξάστε τους! Αλληλούϊα!
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΥΘΙΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΑΣΠΡΟΓΕΡΑΚΑ
16 Δεκεμβρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Στα ψιλά των εφημερίδων πέρασε, δυστυχώς, η αποχώρηση του εισαγγελέα Δημήτρη Ασπρογέρακα από τον χειρισμό της προκαταρκτικής δικαστικής έρευνας για την αδειοδότηση των ραδιοφωνικών σταθμών, δηλ. για μιαν ακόμα αυθαιρεσία της κυβέρνησης που προκάλεσε την παρέμβαση της Δικαιοσύνης.
Στην χρηματιστηριακή αγορά προκάλεσε προβληματισμό η είδηση, διότι όλοι ερμήνευσαν πως η κίνηση αυτή συνδέεται σαφέστατα με την οξεία επίθεση της κυβέρνησης εναντίον της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης έπειτα από το αίτημα παραπομπής 3 εν ενεργεία υπουργών στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για την χειραγώγηση του ΧΑΑ από την ΔΕΚΑ.
Θυμίζουμε ότι ο αδέκαστος εισαγγελέας, που τόλμησε να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο στην υπόθεση της χρηματιστηριακής κάθαρσης, είχε ζητήσει την άρση της ασυλίας των υπουργών Ν. Χριστοδουλάκη, Ι. Παπαντωνίου και Γ. Δρυ, υποβάλοντας πόρισμα στην Βουλή. Το αίτημα της αντιπολίτευσης για την σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής απορρίφθηκε από την μειοψηφία της Βουλής με 141 ψήφους κατόπιν επιβολής κομματικής πειθαρχίας από το ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης μέσα στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου είχε στραφεί κατά της δικαστικής εξουσίας, μιλώντας για συνωμοσία.
Στην Βουλή όλα σχεδόν τα στελέχη του Κινήματος συντονισμένα επιτέθηκαν κατά του εισαγγελέα και ο κ. Ασπρογέρακας κατόπιν αυτών αποχώρησε από την διενέργεια της δικαστικής έρευνας για την μοριοδότηση και επιλογή των ραδιοσταθμών στην Αττική λίγο πριν η έρευνά του ολοκληρωθεί.
Με αναφορά που απέστειλε ο κ. Ασπρογέρακας προς τον κ. Σακελλάκο καταγγέλει ότι παραιτείται από την εξέταση της δικογραφίας.
Η επιστολή γράφει τα εξής:
«Σοβαροί λόγοι ευπρεπείας επιβάλλουν την αποχή μου από τον χειρισμό της υπόθεσης. Την τελευταία εβδομάδα, όπως προκύπτει από δημοσιεύματα του Τύπου, αμφισβητήθηκε η αντικειμενικότητα, η αμεροληψία μου και το κύρος μου ως εισαγγελικού λειτουργού, καθώς επίσης και το απροσωπόληπτο της κρίσης μου. Το αίτημά μου αυτό δεν οφείλεται σε φυγοπονία, ούτε σε έλλειψη σθένους για τον χειρισμό σοβαρών υποθέσεων, αλλά για να διαλυθεί και η ελάχιστη έστω υπόνοια ότι η κρίσης θα ήταν ενδεχομένως αδιάφορος, εάν την υπόθεση χειριζόταν άλλος εισαγγελέας».
Αυτά λοιπόν είναι μαθήματα ευθιξίας για την κομπορρημονούσα με αλαζονεία κυβέρνηση. Να προσθέσουμε μόνο, επειδή ο κ. Ασπρογέρακας κατηγορήθηκε ότι (άκουσον-άκουσον!) τάχα «δεν είχε γνώσεις για τα οικονομικά», και ας αποκαταστήσουμε την αλήθεια γράφοντας ότι έχει διατελέσει ακόμη και εισαγγελέας στο Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος.
Την έρευνα για τις ενέργειες της κυβέρνησης στο θέμα των αδειών των ραδιοφωνικών σταθμών έχει αναλάβει τώρα ο εισαγγελέας Ηλίας Κολιούσης.
ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΕΧΕΙ ΤΩΡΑ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ
11 Νοεμβρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Τις τελευταίες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας πλήθος στοιχείων για την διασύνδεση της Ελλάδας με τις διαβόητες Offshore ή υπεράκτιες εταιρείες που λειτουργούν στο παρασκήνιο της επίσημης διεθνούς οικονομικής δραστηριότητας για να καλύπτουν τις ανομίες πολιτικών, τραπεζιτών και οικονομολόγων.
Κατά σύμπτωση, πριν από έναν χρόνο, στις 7 Νοεμβρίου 2000, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είχε αποστείλει μιαν ειδική εγκύκλιο για την πρόληψη και την καταστολή της νομιμοποίησης παράνομων εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες προς όλες τις εταιρείες παροχής επενδυτικών υπηρεσιών, τις εταιρείες επενδύσεων χαρτοφυλακίου και τις εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων.
Οι αποδέκτες καλούνταν από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς «να εξετάζουν με ιδιαίτερη προσοχή όλες τις συναλλαγές που υπερβαίνον το ποσό των 10 εκατ. δρχ. με πρόσωπα, φυσικά ή νομικά, συμπεριλαμβανομένων και πιστωτικών ιδρυμάτων ή εταιρειών που προέρχονται από μια σειρά χώρες».
Ποιές είναι, άραγε, οι χώρες αυτές;
Πέρυσι, το χρονικό διάστημα 20-22 Ιουνίου 2000, συνήλθε η Ολομέλεια ενός διεθνούς οργάνου υπό την επωνυμία «Financial Action Task Force» και διευκρίνισε ότι οι χώρες-περιοχές όπου έχουν την έδρα τους οι υπεράκτιες («offshore») εταιρείες είναι: Ισραήλ, Λίβανος, Λίχτενστάϊν, Μπαχάμες, νησιά Κέϋμαν, νησιά Κουκ, νησιά Μάρσαλ, Παναμάς, Ρωσσία, Φιλιππίνες, Ντομίνικα, Ναούρου, Νιούε, Άγιος Κιττς και Νέβις, Άγιος Βικέντιος και Γρενάδα.
Όπως θα αποδειχθεί, στην Ελλάδα το ισχύον θεσμικό πλαίσιο είναι ισχυρό και οι νόμοι δεν λείπουν –αλλά η ουσία βρίσκεται στην εφαρμογή των μέτρων αυτών και στις (μη διεξαγόμενες) έρευνες.
Το διοικητικό συμβούλιο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς έχει ήδη από τις 27 Μαΐου του 1997 καθορίσει και εξειδικεύσει τις υποχρεώσεις όλων των επιχειρήσεων που εποπτεύει αλλά και όσων ενεργούν για λογαριασμό τους.
Όπως έλεγε πέρυσι: «Η πλήρης και ορθή εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου 2331/95 αποτελεί βασικότατη υποχρέωση των εταιρειών και παράβαση αυτής δύναται να επισύρει, εκτός των προβλεπόμένων ποινικών κυρώσεων, και την επιβολή διοικητικών κυρώσεων, συμπεριλαμβανόμενης της ανάκλησης της άδειας λειτουργίας τους».
Ποιές είναι, όμως, οι υποχρεώσεις των ελληνικών εταιρειών σε σχέση με τις υπεράκτιες εταιρείες;
1.Να λαμβάνουν όλα τα ευλόγως αναγκαία μέτρα για την πιστοποίηση της ταυτότητας του τρίτου ατόμου για λογαριασμό του οποίου λειτουργεί ο συναλλασσόμενος, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που ο τρίτος είναι εταιρεία που δεν έχει εμπορική δραστηριότητα στον τόπο εγκατάστασή της.
2.Να λαμβάνουν όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την συλλογή πληροφοριών σχετικά με την ταυτότητα των φυσικών προσώπων που ελέγχουν άμεσα ή έμμεσα τις υπεράκτιες.
3.Να παρακολουθούν τις συναλλαγές τους με ιδιαίτερα αυξημένη προσοχή και τυχόν ύποπτες ή και ασυνήθεις κινήσεις κάθε άλλου προσώπου να αναφέρονται άμεσα.
Και το ερώτημα είναι: Πότε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα ερευνήσει τις καταγγελίες και πότε επιτέλους θα τιμωρήσει τους Έλληνες που ενέχονται στις παράνομες αυτές δραστηριότητες, όσο ψηλά κι να βρίσκονται;
Η «ΟΨΙΜΗ» ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ
28 Ιανουαρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Επιτέλους!
Για πρώτη φορά την τελευταία 3ετία έγινε δημοσίως μια πραγματικά ριζοσπαστική πρόταση για να βγει το Χρηματιστήριο από την κρίση των τελευταίων 16 μηνών. Προσοχή, όχι αμέσως, αλλά έπειτα από μιαν μεταβατική περίοδο.
Εύκολες λύσεις για τον γρίφο του ΧΑΑ, βλέπετε, δεν υπάρχουν –και στην περίπτωση της Σοφοκλέους ισχύουν οι στίχοι: «Όλες είναι φίνες και ωραίες οι λύσεις, τότε μονάχα όταν είναι εφικτές και αν δεν έχεις τα κότσια να τις εφαρμόσεις, τότε καλύτερα καθόλου μην τις λες».
Ο Σύνδεσμος Εισηγμένων Εταιρειών τόλμησε και πρότεινε να ανατεθεί ο πλήρης φάκελος της υπόθεσης «Χρηματιστήριο» από το υπουργείο Δικαιοσύνης σε ειδική ομάδα εισαγγελέων και εφετών.
Το μέτρο αυτό είχε τεθεί από την στήλη αυτή ως όρος απαραίτητος για να υπάρξει κάθαρση στο Χρηματιστήριο Αθηνών.
Η δημιουργία Χρηματιστηριακού Δικαστηρίου είναι συνθήκη εκ των ων ουκ άνευ (SINE QUA NON) για να λειτουργήσει στο μέλλον η αγορά απελευθερωμένη από το βαρύ της παρελθόν.
Στην κατεύθυνση αυτή έδρασε –έστω και με μεγάλη καθυστέρηση– η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επιβάλλοντας πρόστιμα ύψους 271 εκατ. δρχ. σε τράπεζες, εισηγμένες, ΑΧΕ, ΑΧΕΠΕΥ και ΑΕΔΑΚ. Αργά ξύπνησε! Και μάλιστα, την ώρα που το ΧΑΑ είχε φτάσει στις 2.989 μονάδες!
Ένα ακόμη μεγάλο ερωτηματικό βεβαίως, εκτός από την καθυστερημένη αντίδραση των χρηματιστηριακών Αρχών σε παραβάσεις της νομοθεσίας, είναι πώς ξαφνικά –επιδεικνύοντας όψιμη και επιλεκτική ευαισθητοποίηση– αποφάσισαν να απαντήσουν συντονισμένα σε δημοσιεύματα του Τύπου που αφορούν δευτερεύοντα θέματα.
Γιατί, άραγε, η διοίκηση του ΧΑΑ και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (κομματικά όργανα που καταδυναστεύουν την ελεύθερη, ιδιωτική χρηματιστηριακή αγορά) σιωπούν και αποφεύγουν να απαντήσουν στις καταγγελίες σύσσωμου του Τύπου για τον δικό τους ρόλο στο δράμα του Χρηματιστηρίου Αθηνών;
Μα, απλούστατα, διότι «όποιος έχει τα χτένια, έχει και τα γένια».
Έχουν και οι χρηματιστηριακές Αρχές αποκτήσει την αλαζονική πεποίθηση ότι δεν πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσουν σε κανέναν όσο διατηρούν την κυβερνητική εξουσία. Και ασκούν την εξουσία τους –που υποτίθεται ότι αντλούν από τον λαό– δίχως κανένα ηθικό κριτήριο!
ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΣΗΜΙΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
15 Ιουλίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Κλείνουμε 7 έτη και 9,5 μήνες από τον Οκτώβριο του 1993 (όταν ξεκίνησε η Δεύτερη 8ετία ΠΑΣΟΚ) καθώς και 5 έτη και 5 μήνες από τον Ιανουάριο του 1996 όταν ξεκίνησε η πρωθυπουργία Σημίτη. Τώρα θα κριθεί εάν το καθεστώς που κυβερνά την τελευταία 20ετία θα πέσει ή θα ανδρωθεί και θα αναζωογονηθεί με την βοήθεια της διαπλοκής.
Η απόφαση του πρωθυπουργού να προσφύγει σε Έκτακτο Συνέδριο τον Οκτώβριο υπήρξε διαλυτική για την ελληνική οικονομία και για το Χρηματιστήριο αλλά είναι και αντισυνταγματική: τον πρωθυπουργό της χώρας δεν τον εκλέγει στο συνέδριο αλλά η Κοινοβουλευτική Ομάδα –που έχει την εντολή του λαού– και όχι ύστερα από 4 μήνες (όπως όταν αντικατέστησε τον άρρωστο Ανδρέα Παπανδρέου με τον Κ. Σημίτη) αλλά μέσα σε 3 ημέρες, δίχως επιπτώσεις στην διακυβέρνηση της χώρας, στην οικονομία και το ΧΑΑ. Διαφορετικά, ορίζεται αντικαταστάτης του πρωθυπουργού, όπως ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας το 1988.
Τον Ιανουάριο του 1996 ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρεέου υπέβαλε παραίτηση μέσα από την Εντατική, παραίτηση την οποία η Προεδρία της Δημοκρατίας θεώρησε φυσικά άκυρη, αφού κανένα χαρτί με υπογραφή ασθενούς δεν έχει νομική ισχύ και, άρα, μπορεί να προσβληθεί.
Η απόδειξη είναι ότι κατόπιν εκδόθηκε Προεδρικό Διάταγμα από τον Κ. Στεφανόπουλο με το οποίο καθαιρέθηκε από το αξίωμα του πρωθυπουργού ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Χειρότερη από την κρίση του Ωνασείου είναι η κατάσταση σήμερα, καθώς ο πρωθυπουργός, ενώ είναι υγιής, δεν ασκεί τα καθήκοντά του: ο κ. Σημίτης υπέβαλε εις επήκοον όλων παραίτηση στις 21 Ιουνίου στην Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ αλλά τον συγκράτησαν τα υπόλοιπα στελέχη (όπως και όταν είχε παραιτηθεί επί δίωρο τον Φεβρουάριο του 1999 στην κρίση Οτσαλάν).
Μόνη καθαρή λύση για το πολίτευμα είναι η καθαίρεση του Κ. Σημίτη από την πρωθυπουργία με βάση το δεδικασμένο του 1996 και η προσφυγή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.
Δύσκολο βεβαίως να γίνει αλλά απόλυτα προβλεπόμενο και τεκμηριωμένο. Τουλάχιστον, ας καταγραφεί ως νομικό προηγούμενο.
Τουλάχιστον, ας καλέσει ο κ. Στεφανόπουλος τον κ. Σημίτη και να ζητήσει να ξεκαθαριστεί η κατάσταση εντός τριημέρου από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, ώστε να λήξει η ακυβερνησία και… όποιος βγει.
Το Σύνταγμα υπάρχει για να τηρείται επακριβώς και όχι για να καταργείται και να βιάζεται παρά φύσιν: εδώ δεν ισχύει η δικαιολογία «ολίγον ή περισσότερον έγκυος»
Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους, εμείς, οι ταπεινοί γραφιάδες, όση αξία και εάν έχει…
Το έπος της Σοφοκλειάδας
Εγώ, πάντως, σας το είχα πει ότι ο πρόεδρος και πρωθυπουργός Σημίτης θα οδηγούσε την χώρα σε περιπέτειες και θα έβαζε σε κίνδυνο την ΟΝΕ.
Η Ελλάδα θυμίζει, λόγω και της συμβολής της ζέστης, την καυτή περίοδο της Ωνασειάδας και ουσιαστικά ζούμε το απόλυτο «come-back» στις ημέρες του 1995-96 με την αναβίωση του Παπανδρεϊσμού και του Κουτσογιωργισμού από το Κίνημα που για μιαν ακόμα φορά καταστρέφει την χώρα ατιμώρητα.
Τον Σεπτέμβριο του 1988, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε εισαχθεί στο Χέρφηλντ, είχε οριστεί αντικαταστάτης του ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, ο οποίος πήρε και 2 εκατ. δολλάρια από τον Γιώργο Κοσκωτά για τον «Κουτσονόμο» ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες του.
Στις 20 Νοεμβρίου του 1995 είχε αρρωστήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου και αντί να οριστεί νέος πρωθυπουργός από την Κοινοβουλευτική Ομάδα –όπως ορίζει το Σύνταγμα– η κρίση της ακυβερνησίας έπληττε την Ελλάδα έως τον Ιανουάριο ’96.
Τί έγινε τον Ιανουάριο του 1996;
«Παραιτήθηκε» ο Ανδρέας Παπανδρέου με υπογραφή μέσα από την εντατική, πράγμα που την προηγούμενη ακριβώς ημέρα ο Δημήτρης Κρεμαστινός χαρακτήριζε στην «Καθημερινή» ως άκυρο… και, μετά, εκδόθηκε από τον κ. Στεφανόπουλο Προεδρικό διάταγμα που καθαιρούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου από το αξίωμα του πρωθυπουργού για να καλυφθεί το όλο κενό.
Γίνεται η αλλαγή ηγεσίας, αναδεικνύεται πρωθυπουργός ο Σημίτης χωρίς την ψήφο του λαού και χωρίς να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το δέχεται ο Στεφανόπουλος και αμέσως μετά Ύμια, χειροκροτήματα υπέρ Σημίτη από όλες τις πτέρυγες της Βουλής το βράδυ των προγραμματικών δηλώσεων όταν είπε ότι δεν θα υποσταλεί η σημαία, έξοδος του στόλου στο Αιγαίο σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, αφαίρεση σημαίας, πτώση ελικοπτέρου, γκρίζες ζώνες.
Προγραμματίζεται συνέδριο για τις 26 Ιουνίου, ετοιμάζεται μήνυμα Ανδρέα Παπανδρέου κατά Σημίτη, 3 μέρες πριν πάει στο Συνέδριο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πεθαίνει –πρόεδρος χωρίς δυαρχία αλλά με εκβιασμό, ο Σημίτης!
Είδατε τί ωραία δένει η συνωμοσία;
Δεν υπάρχει πολυτιμότερη απόδειξη για την προσπάθεια υπεξαίρεσης της υπογραφής του Ανδρέα από την πολύκροτη δήλωση-εκβιασμό του Σημίτη ότι θα δεχόταν να είναι υποψήφιος για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ μόνο εάν τελείωνε το θέμα μέσα στον Ιανουάριο.
Τελικά, τότε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος δεν πραγματοποίησε την προγραμματισμένη του επίσκεψη στο Ωνάσειο αφού οι φλωρεντινές ραδιουργίες οδήγησαν στην υπογραφή του κειμένου παραίτησης εντός της Εντατικής πριν γίνει η συνάντηση των δύο κεφαλών του Πολιτεύματος!
Άλλωστε, η παραίτηση δεν υποβλήθηκε ποτέ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά μόνο στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
29 Απριλίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Μια από τις μεγαλύτερες… παράνοιες που συναντά κανείς στο νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, που ισχύει από τις 17 Απριλίου, είναι το γεγονός ότι από το 1974 αποτελεί το μόνο Σύνταγμα στην Ευρώπη που ταυτίζει την Προεδρευόμενη Δημοκρατία με την ιδανική μορφή πολιτεύματος.
Η Βασιλευόμενη Δημοκρατία σωστά απορρίφθηκε από τον συνταγματικό νομοθέτη μετά το αποτέλεσμα του 70%-30% στο δημοψήφισμα του 1974, αν και στα περισσότερα κράτη της Ε.Ε. (και κυρίως Αγγλία, Ισπανία, Σουηδία) εξακολουθεί να ισχύει δίχως οι χώρες αυτές να έχουν κατηγορηθεί για μειωμένη δημοκρατική ευαισθησία.
Ωστόσο, το μεγάλο θέμα που προκύπτει και βάζει σε υποψίες κάθε αντικειμενικό πολίτη είναι: γιατί απορρίφθηκε άκριτα η Προεδρική Δημοκρατία, που ισχύει άλλωστε σήμερα και μάλιστα ως επιτυχημένος θεσμός σε ΗΠΑ και Κύπρο;
Οι βασικές διατάξεις του Συντάγματος δεν αλλάζουν βεβαίως και η ευκαιρία χάθηκε ανεπιστρεπτί με ευθύνη των κομμάτων –αλλά θα μπορούσαν να ενισχυθούν οι εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να βοηθά στην επίλυση μεγάλων θεμάτων, όπως το Ασφαλιστικό.
Πολύς λόγος έγινε τελευταία για την συμφωνία του Τολέδο που επιτεύχθηκε πρόσφατα στην Ισπανία, καθώς τα κόμματα εκεί (υπό βασιλεία μάλιστα) αποφάσισαν από κοινού ότι τα μέτρα για το ασφαλιστικό θα ισχύσουν οπωσδήποτε και δεν θα αλλάξουν, ανεξαρτήτως κάθε κυβερνητικής αλλαγής.
Και στην Ελλάδα, λοιπόν, θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος υπερκομματικός Πρόεδρος με συντονιστικές αρμοδιότητες, εκλεγμένος και νομιμοποιημένος από τον λαό αλλά αντιλαϊκιστής ταυτόχρονα που θα πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα για όλα τα θέματα και οι βουλευτές θα μπορούσαν, ως πραγματικοί αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού, να ψηφίζουν κατά συνείδηση.
Ουσιαστικά σήμερα η πολιτική στην Ελλάδα έχει αποβεί ζήτημα αποκλειστικού χειρισμού των κομμάτων.
Αντίθετα, ο Μπους και ο Κληρίδης έχουν την δυνατότητα να φέρνουν στην Βουλή νομοσχέδια ενώ οι βουλευτές ψηφίζουν πραγματικά ανεξάρτητοι και παίρνουν θέση ανάλογη με τις πεποιθήσεις τους χωρίς να τίθεται ζήτημα κομματικής πειθαρχίας.
Γιατί να υστερούμε έναντι της Αμερικής και της Ευρώπης;
Μήπως θα έπρεπε να βρούμε μια μέση οδό μεταξύ Προεδρευόμενης και Προεδρικής Δημοκρατίας που να μειώνει αισθητά το πολιτικό κόστος που προκαλεί η ασφυκτική κυριαρχία των κομμάτων;
Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΘΥΣΙΕΣ
5 Μαΐου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
«Στον αέρα» τινάζει το Πρόγραμμα Σταθερότητας της μετα-ΟΝΕ εποχής ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Για μιαν ακόμη φορά το ΠΑΣΟΚ αναγκάζεται να καταστρέψει χρόνια θυσιών του λαού, προκειμένου να αντλήσει βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη και να «φρεσκάρει» το ίματζ του Κ. Σημίτη, ο οποίος και σε αυτήν την περίπτωση εμφανίζεται να τραβάει ως «αλεξικέραυνο» τα προβλήματα και τις κρίσεις!
Στην κατεύθυνση αυτήν, εκτός από την νέα πρόσκληση δημοσιογράφων στο Κορακοχώρι από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου (για την… αναπαλαίωση της οικίας του παππού του κ. Σημίτη, ο οποίος –αφού έκανε δηλώσεις στα κανάλια– ζήτησε να μην γίνει εισβολή στην… ιδιωτική του ζωή!) εντάσσονται και οι κατευθυνόμενες ειδήσεις για την μονιμοποίηση των εργαζομένων με συμβάσεις εργασίας στο Δημόσιο καθώς και για την αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 13.200 ευρώ (4,5 εκατ. δρχ.).
Αυτή ωστόσο είναι η πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το φορολογικό, πρόταση που «έκλεψε» και οικειοποιήθηκε το ΠΑΣΟΚ κατά την προσφιλή του τακτική. Όταν την υπέβαλε η Νέα Δημοκρατία, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος υποστήριζε ότι δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί ενώ, τώρα, που την φέρνει ο κ. Σημίτης, όλα έχουν καλώς!
Προετοιμάζεται λοιπόν το κλίμα με διαρροές, ενώ τόσο ο κ. Σημίτης όσο και ο κ. Χριστοδουλάκης «ποιούν την νήσσαν» και δεν εμφανίζονται, όπως θα έπρεπε, να ξεκαθαρίσουν δημοσίως τις θέσεις τους και να δεσμευθούν με υποσχέσεις. Και αυτό, διότι η πραγματικότητα είναι ότι δεν θέλουν να εφαρμόσουν αυτά τα μέτρα αλλά μόνο να σπεκουλάρουν!
Ο προεκλογικός πανικός της κυβέρνησης λόγω των εντυπώσεων που δημιουργούν τα γκάλοπ ανατρέπει εκ βάθρων την οικονομική πολιτική σε μια κρίσιμη στιγμή για την εθνική οικονομία, αν και εντείνονται καθημερινά οι πιέσεις από τους μεγάλους ξένους οργανισμούς (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) που τάσσονται υπέρ της ολοκλήρωσης των διαρθρωτικών αλλαγών.
Στην πραγματικότητα, η εθνική μας οικονομία ρίχνεται βορά στις εσωκομματικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ που, όπως και το 1988, δεν διστάζει με διαφορετικό μανδύα κάθε φορά να την υπονομεύει, για να εκμεταλλεύεται τα πολιτικά οφέλη που προκύπτουν από την εξαπάτηση της ελληνικής κοινωνίας.
Θυμίζουμε την περίφημη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου «ΤΣΟΒΟΛΑ, ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ, ΜΟΝΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ», η οποία –κάτω από το βάρος της υπόθεσης Κοσκωτά– σήμανε από το Περιστέρι το 1988 την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, αφού το κράτος έναν χρόνο μετά έφτασε να μην έχει χρήματα για να πληρώσει μέσω των ασφαλιστικών ταμείων τις συντάξεις!
Έτσι, η προσπάθεια εξωραϊσμού του κ. Σημίτη περνάει μέσα από τις προεκλογικές εξαγγελίες που πάλι γίνονται εκ του ασφαλούς: όπως και στις εκλογές του 2000 με την κατώτατη σύνταξη των 152.000 δρχ., τα κυβερνητικά φερέφωνα κλείνουν τα μάτια μπροστά στον αυριανιστικό λαϊκισμό του δήθεν σοβαρού μάνατζερ-τεχνοκράτη Σημίτη και αποθεώνουν την ικανοποίηση των κατωτέρων ενστίκτων του λαού.
Ξεχνούν την οικονομική σταθερότητα και την ανάγκη των θυσιών για να επιπλεύσει η Ελλάδα στην μετά-ΟΝΕ εποχή και κάνουν στροφή υπέρ των αλόγιστων παροχών που δυναμιτίζουν την οικονομική πολιτική και θέτουν σε εφαρμογή την θεωρία της «καμμένης γης».
Χάντικαπ Σημίτη στην μετα-ΟΝΕ εποχή
10 Ιουνίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε μειονεκτική θέση βρίσκεται ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και το κυβερνών κόμμα, καθώς εισερχόμαστε στην τελική στροφή για την ένταξη στην ΟΝΕ.
Η επιχειρηματική και η χρηματιστηριακή αγορά έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως το χάντικαπ Σημίτη, το οποίο άλλωστε επισημαίνουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και προστίθενται στις υπόλοιπες τάξεις και ομάδες του ελληνικού λαού που έχουν συμφέρον να αντικατασταθεί «πακέτο» η κυβέρνηση και ο επικεφαλής της.
ΓΣΕΕ και ΣΕΒ, νέοι ασφαλισμένοι και γέροι συνταξιούχοι, αγρότες, εκπαιδευτικοί και μαθητές, καθηγητές μαζί με φοιτητές, ο θρησκευόμενος λαός, οι χαμένοι (αλλά πλέον και οι κερδισμένοι) της νέας Σοφοκλέους αισθάνονται απογοητευμένοι από τους μη χειρισμούς του κ. Σημίτη σε μια σειρά θεμάτων.
Καθώς η ένταξη στην ΟΝΕ επιτεύχθηκε και οι βερμπαλισμοί Σημίτη από το προεκλογικό μπαλκόνι –«Έχω ένα όραμα…»– ανατράπηκαν στην πράξη, ο «άνεμος της αλλαγής» φυσά ελεύθερα σε όλην την χώρα, στην πρωτεύουσα αλλά κυρίως στην Περιφέρεια.
Οι φιλοκυβερνητικοί «opinion leaders» έχουν πιάσει τον σφυγμό της επερχόμενης ήττας και βλέπουν ότι ούτε και οι τελευταίες σπασμωδικές κραυγές έμπνευσης Λαλιώτη με στυλ Κουτσόγιωργα δεν σώζουν το ΠΑΣΟΚ.
Η προσπάθεια ορισμένων μετριοπαθών δημοσιογράφων, που συμπαθούσαν το «εκσυγχρονιστικό εγχείρημα» και έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου προς το οικονομικό επιτελείο μήπως αλλάξει έγκαιρα το μείγμα της οικονομικής πολιτικής, προσέκρουσε στην κυβερνητική αλαζονεία που εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι «γελά, διότι η οικονομία δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα και όλα βαίνουν θαυμάσια».
Τρεις είναι πλέον οι ελπίδες του κυβερνητικού-κομματικού σχηματισμού για την άντληση ψήφων στις επόμενες εκλογές, οψέποτε διεξαχθούν: η νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών, η εξασφάλιση προνομίων σε συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων και οι διορισμοί στο Δημόσιο.
Από την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για την οικονομία προκύπτει ότι το 1961 οι απασχολούμενοι στο Δημόσιο ανέρχονταν σε 106.000, δίχως να συμπεριλαμβάνονται οι εργαζόμενο σε δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Στην μεταπολίτευση ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αυξήθηκε με βάση τα στοιχεία του 1974 σε 134.000 ενώ το 1981, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν ακριβώς 200.000.
Έχουν γνώση, άραγε, οι φύλακες;
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΗΜΑΝΕ
24 Ιουνίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε μείζον πρόβλημα που κινδυνεύει να ναρκοθετήσει την ομαλή ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ αναδεικνύεται το χρόνιο ζήτημα της υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών που καρκινοβατούν μετά τις εκλογές του Απριλίου 2000 ενώ οι προοπτικές για το μέλλον δεν φαίνεται να είναι καθόλου ευοίωνες ύστερα από την ανάλυση των πολιτικών δεδομένων, που επηρεάζουν την στάση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.
Το μεγάλο ερώτημα, μετά την τιμωρία της κυβέρνησης από τα κομματικά συνδικάτα στο μέτωπο του Ασφαλιστικού, είναι εάν τελικά θα υπερισχύσει η αριστερή στροφή που επιχείρησε στα Δολιανά ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης κάτω από την πίεση των επικοινωνιολόγων (με προπαγανδιστικές αναφορές στον Παπανδρεϊσμό και στο ιστορικό παρελθόν) ή εάν θα συνεχιστεί με δραστικότερους ρυθμούς η μάχη των ιδιωτικοποιήσεων.
Η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να έχει κερδίσει στο θέμα αυτό όχι μόνο τον Γιώργο Σουφλιά, τον αρχιτέκτονα του προγράμματος αποκρατικοποιήσεως της Ν.Δ. το 1990, αλλά και τον ΣΕΒ, που επέλεξε αλλαγή στρατοπέδου, δεδομένου ότι τα μηνύματα που φτάνουν για εξάντληση των ορίων της σημερινής οικονομικής πολιτικής είναι πολλαπλά.
Από την άλλη πλευρά, είναι αρκετά σόλοικο να απορρίπτει άνευ γνώσεως και επαρκών επιχειρημάτων ο κ. Σημίτης το υπόδειγμα της Ιρλανδίας η οποία έχει ανάπτυξη 8%-10%, δίνει στους εργαζόμενους πραγματικές αυξήσεις μισθών πάνω από 4% και έχει μηδενική ανεργία.
Επειδή η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι μόνο τώρα υπάρχει ανάπτυξη στην Ελλάδα, ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι την περίοδο 1990-1993, επί Κ. Μητσοτάκη, υπήρχε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ύφεση, με αποτέλεσμα όταν κατά μέσο όρο η Ε.Ε. είχε ανάπτυξη -3%, η Ελλάδα να έχει -1%. Όμως, στην περίοδο 1994-2000 υπήρξε σε όλην την Ευρώπη αλλαγή επί το θετικότερον και τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν κατά μέσο όρο άνοδο του ΑΕΠ με ρυθμούς +4% ετησίως ενώ μόνο η Ελλάδα από όλα τα κράτη υστερούσε με +2%.
Αλλά και τώρα, το 2001, που η κυβέρνηση Σημίτη έχει πράγματι ανεβάσει την ανάπτυξη στο 3,5% (με το καλό), πάνω από 1,5 μονάδα οφείλεται στις εισροές από την Ε.Ε. με τους πόρους των 3 πακέτων Ντελόρ και Πρόντι από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
Ο ρυθμός επιτάχυνσης είναι μεγαλύτερος από την Ε.Ε. διότι η Ελλάδα ξεκίνησε από χαμηλότερα επίπεδα.
ΧΑΑ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΟΝΕ: ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ
20 Μαΐου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε προενταξιακή περίοδο βρίσκεται το σύνολο της οικονομίας αλλά ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει το συνταρακτικό γεγονός: όσοι νομίζουν ότι έχουμε ήδη μπει στην ΟΝΕ ή ότι θα επιβιώσουμε στον ανταγωνισμό με αυτόματο πιλότο, υπονομεύουν το εγχείρημα τώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία.
Ακόμη δεν έχουμε μπει στην ΟΝΕ: η είσοδος της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ, που θα γίνει τον Ιανουάριο του 2002, είχε αρχικά προγραμματιστεί για το 1998 αλλά η κυβέρνηση απέτυχε.
Ούτε τον Ιούνιο του 2000 ούτε τον Μάϊο του 2001 εκπλήρωνε η κυβέρνηση Σημίτη τα κριτήρια του Μάαστριχτ και, βέβαια, ούτε το 2002 θα τα πληροί.
Η ένταξη θα γίνει με πολιτικά ανταλλάγματα στην βάση της κρυφής λογιστικής.
Ο «λογιστής» Κώστας Σημίτης απέτυχε τόσο στην ονομαστική όσο και στην πραγματική σύγκλιση. Ωστόσο, όλα τα ΜΜΕ έχουν ενσωματώσει στην ρητορική τους τα επιχειρήματα της προπαγάνδας Λαλιώτη και θεωρούν δεδομένη από τώρα την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας, αποκρύπτοντας από τον ελληνικό λαό κρίσιμες πτυχές των θεμάτων που θα προκύψουν.
Απαιτείται, λοιπόν, έγκαιρα να συνέλθουν πρωθυπουργός και Υπ.Εθ.Ο. από τον ναρκισσισμό που τους διακατέχει και –έστω κι αν δεν το ομολογήσουν δημοσίως– να αναθεωρήσουν το μείγμα της οικονομικής πολιτικής και να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους αντί να γελούν. Η εικόνα της κυβέρνησης είναι θλιβερή και οδηγεί σε αποτυχία όλους τους στόχους, ακόμη και την αναβάθμιση του ΧΑΑ από την 1η Ιουνίου.
Στις επόμενες 9 συνεδριάσεις που απομένουν για την αναβάθμιση της Σοφοκλέους, θα δούμε «πράματα και θαύματα» και όσα έχουν γίνει έως σήμερα θα ωχριούν μπροστά στις επερχόμενες εξελίξεις. Οι «επαγγελματίες» ξένοι επενδυτές θα περιμένουν, όμως, να δουν πρώτα εάν θα αναβαθμιστεί παράλληλα και η νοοτροπία της κυβέρνησης και των χρηματιστηριακών Αρχών, κάτι που σηματοδοτείται από την μεταβολή της πολιτικής τους και την αλλαγή των ατόμων που θεωρούνται υπεύθυνοι για το παρελθόν.
Ποιός, ειλικρινά, πιστεύει ότι το ελληνικό Χρηματιστήριο είναι ώριμο και αναπτυγμένο; Αρκεί η διαβεβαίωση ότι «θα κολυμπήσουμε»; Κάθε σοβαρός άνθρωπος γελά με τον Κώστα Σημίτη –ειδικά τώρα που εμφανίζεται Παπανδρεϊκότερος της «Αυριανής».
ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΜΕΤΟΧΗΣ
9 Ιουνίου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Νομικό δεδικασμένο που ακυρώνει την προσπάθεια της κυβέρνησης Σημίτη να συνεχίσει να ασκεί έλεγχο στις ιδιωτικοποιημένες εταιρείες, όπου συμμετέχουν ξένοι επενδυτές, δημιουργεί η απόφαση-σοκ του ανωτάτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που έκρινε ως αντίθετες με το κοινοτικό κεκτημένο τις νομοθεσίες των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του παρελθόντος στην Γαλλία και την Πορτογαλία.
Η απόφαση αυτή αποτελεί κόλαφο κατά της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία ήθελε να έχει τον κύριο λόγο στις μελλοντικές αποφάσεις της διοίκησης του Χρηματιστηρίου Αθηνών αλλά και να συνεχίσει να έχει ρυθμιστικό και περιοριστικό ρόλο σε καίριους τομείς μέσα από τον έλεγχο του 35% στις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις.
Εδώ και χρόνια το ΠΑΣΟΚ δεσμευόταν ότι θα διατηρήσει τον κρατικό έλεγχο στις λεγόμενες «επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα» για να περάσει μετά –μέσα από διαδοχικές αλλαγές θέσεων– στα εφευρήματα περί διατήρησης του μάνατζμεντ, τις «μετοχοποιήσεις» και την αποθέωση της υποκρισίας με την «χρυσή μετοχή»!
Για να γίνει αντιληπτό όλο το φάσμα της αποτυχίας του οικονομικού επιτελείου, πρέπει κανείς να γνωρίζει πως η κυβέρνηση επιθυμούσε να εξακολουθήσει να διατηρεί το Χρηματιστήριο και τις ΔΕΚΟ υπό κρατικό έλεγχο και εποπτεία.
Αυτή είναι και η εξήγηση για το μηδενικό ενδιαφέρον από πλευράς ξένων στρατηγικών επενδυτών για τις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις, όπως ο ΟΤΕ π.χ., που δεν βρήκε στρατηγικό σύμμαχο και κατέληξε μετοχοποιημένος.
Πίσω από την διατήρηση του δικαιώματος βέτο και των σημαντικών αποφάσεων σε θέματα μάνατζμεντ κρυβόταν η αδιαφανής διαχείριση των δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας από το ΠΑΣΟΚ.
Στο Χρηματιστήριο η κυβέρνηση είχε μπλοκάρει την γενική συνέλευση των ΕΧΑΕ, που θα αποφάσιζε την ιδιωτικοποίηση του ομίλου Holding των ελληνικών Χρηματιστηρίων (πράγμα που άλλωστε ευθύνεται και για την απουσία ενδιαφέροντος από πλευράς ξένων χρηματιστηρίων για συνεργασίας τους με το ΧΑΑ υπό τους όρους της κυβέρνησης).
Το πλέον τραγικό και κωμικό για την κυβέρνηση είναι ότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης είχε ανακοινώσει με βαρύγδουπο στυλ ότι «το τελευταίο αποφασιστικό βήμα είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΕΧΑΕ με την διάθεση όλου του εναπομείναντος ποσοστού του ελληνικού Δημοσίου, πλην μίας ειδικής μετοχής».
Αποδεικνύεται λοιπόν με ντοκουμέντα ότι η κυβέρνηση Σημίτη είναι αυτή η οποία με τις παρωχημένες διεθνώς πρακτικές της κρατά «αγκυροβολημένη» την Σοφοκλέους. Στο εξής, δεν θα μπορεί να προφασίζεται ότι δεν βρίσκει ξένους επενδυτές και δεν θα έχει ούτε δικαίωμα αρνησικυρίας στις αποφάσεις των επιχειρήσεων της ελεύθερης οικονομίας. Τα ψέματα και οι μύθοι τέλειωσαν!
Το θετικό στοιχείο είναι ότι τώρα ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση του Χρηματιστηρίου Αθηνών με όρους φιλελεύθερης οικονομίας και υπέρ της ιδιωτικής χρηματιστηριακής αγοράς και όχι με βάση το συμφέρον του κόμματος και της κυβέρνησης που επιχειρούσε μια απάτη εις βάρος του επενδυτικού κοινού σε Ελλάδα και εξωτερικό ώστε να έχει κύριο λόγο στις διοικητικές αποφάσεις των ΕΧΑΕ.
ΧΑΝΕΤΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ, ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΧΑΑ
17 Μαρτίου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε νέα, μεγάλη κάμψη οδήγησαν την Σοφοκλέους μεσοβδόμαδα οι φήμες που διοχετεύει έντεχνα στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά ένας εσμός αδίστακτων σπεκουλαδόρων κερδοσκόπων –που αποτελείται από «γύπες, κόνδορες και λυκόρνεα»– που επιχειρούν να αποκομίσουν, και δυστυχώς το καταφέρνουν, μεγάλα κέρδη από την πτώση των τιμών σε ανάξια για τις εισηγμένες μετοχές επίπεδα.
Στην επιχείρηση καταστροφής του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών βρίσκουν ιδανική συμπαραστάτη την ανικανότητα της κυβέρνησης να βάλει σε τάξη σημαντικές πτυχές της οικονομικής ζωής της χώρας.
Οι φήμες που γονάτισαν και πάλι το ΧΑΑ (το οποίο, δυστυχώς, μόνο για μερικές «αλκυονίδες ημέρες» ανεβαίνει προσωρινά) επιβάρυναν εξαιρετικά το κλίμα στην αγορά, βασιζόμενες σε σενάρια που αντιστοιχούν σε πραγματικές πληροφορίες –με ευθύνη της κυβέρνησης που δείχνει να χάνει τον έλεγχο.
Συζητήθηκε βεβαίως και η φήμη για την υποβάθμιση αρκετών μετοχών σε καθεστώς επιτήρησης για προβληματικές εισηγμένες εταιρείες που παρουσίασαν άσχημα οικονομικά αποτελέσματα. Στο σημείο αυτό δεν είναι ολωσδιόλου άμοιρες ευθυνών οι χρηματιστηριακές Αρχές.
Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του ΧΑΑ Παναγιώτης Αλεξάκης την Τετάρτη σε δήλωσή του στην εφημερίδα «Κέρδος» από την μια απέκλειε «το ενδεχόμενο να τεθούν σε καθεστώς επιτήρησης μαζικά μετοχές» και από την άλλη πλευρά είπε πως «στην παρούσα φάση οι χρηματιστηριακές Αρχές ελέγχουν τα δεδομένα κάθε εταιρείας ξεχωριστά στο πλαίσιο των τακτικών ελέγχων που πραγματοποιούν και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να παρουσιαστούν μεμονωμένες περιπτώσεις, που θα αντιμετωπιστούν με βάση τις ισχύουσες διατάξεις».
Το όλο σκηνικό της καθημαγμένης αγοράς που δίνει η Σοφοκλέους συμπληρώνεται με την επιβολή χρηματικών ποινών, συνολικού ύψους 2.386.510 ευρώ που επέβαλε προχθές η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς προς 4 ΑΧΕ, 1 ΕΛΔΕ και 2 εισηγμένες στο ΧΑΑ εταιρείες.
Το μεγαλύτερο πρόστιμο, 2.000.000 ευρώ, επιβλήθηκε στον αντιπρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο μιας σημαντικής κατασκευαστικής εταιρείας για καταχρηστική εκμετάλλευση εμπιστευτικών πληροφοριών στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου του Σεπτεμβρίου 1999. Σύμφωνα με το σκεπτικό, εκμεταλλευόμενος λόγω της θέσεώς του την πληροφόρηση που είχε έναντι του ευρύτερου επενδυτικού κοινού, προέβη πριν από την αύξηση κεφαλαίου στην αγορά 94.430 μετοχών της εταιρείας του με μέση τιμή 6.936 δρχ. και μετά πούλησε 90.000 μετοχές με μέση τιμή 12.440 δρχ., σχεδόν διπλάσια!
Ξεχωρίζει ακόμη η χρηματική ποινή 48.000 ευρώ σε 4 μεγάλες σχετικά χρηματιστηριακές εταιρείες διότι ως ανάδοχοι διαφόρων εταιρειών κατά την διάρκεια της λεγομένης ευαίσθητης περιόδου (3 ημέρες πριν την έναρξη της διαπραγμάτευσης) προέβησαν σε αγορές μετοχών εταιρειών στις οποίες ήταν ανάδοχοι κατά παράβαση του κανονισμού αναδοχών.
Το αποτέλεσμα αυτών των αλλεπάλληλων γεγονότων, που εκμεταλλεύονται σκόπιμα τα λόμπυ της αγοράς, ήταν η υποχώρηση κάτω από τις 2.400 μονάδες. Θυμηθείτε ότι ο Γενικός Δείκτης του ΧΑΑ βρισκόταν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 στις 2.555,17 μονάδες και μετά από ένα εξάμηνο, στις 11 Μαρτίου 2002 χάνει -4,65% και είναι στις 2.436, 25 μονάδες.
Ε, και; θα αναρωτηθείτε!
Ε, το ίδιο διάστημα οι μεταβολές για τις ξένες αγορές ήταν όλες θετικές: Ελσίνκι +55,5%, Στοκχόλμη +15,56%, Φρανκφούρτη +13,29%, Μαδρίτη +8,31%, Άμστερνταμ +6,80%, Παρίσι +4,89%, Μιλάνο +4,71%, Ζυρίχη +4,41%, Λονδίνο +4,25% και Βρυξέλλες +0,40%!
ΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥΣ
3 Μαρτίου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
ΕΙΔΗΣΗ ΠΡΩΤΗ: στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών λειτουργεί ήδη ειδικό γραφείο για την δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου μονάδων ψυχολογικής υποστήριξης των εθισμένων στον τζόγο. Πράγματι, με αρχική χρηματοδότηση ύψους 40 εκατομμυρίων δρχ. ή 117.388 ευρώ από το Πανεπιστήμιο της Παντείου ξεκίνησε μια προσπάθεια, σε συνεργασία με τον ΟΠΑΠ και τα ελληνικά πανεπιστήμια, για να δοθεί συμβουλευτική βοήθεια στους παθολογικά εξαρτημένους από οποιαδήποτε μορφή τζόγου, από τα τυχερά ή τεχνικά παιχνίδια και τα καζίνο έως το Χρηματιστήριο. Το εντυπωσιακό είναι, ωστόσο, ότι ακόμη δεν έχει εγκριθεί για τον σκοπό αυτόν η χρηματοδότηση από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας!
ΕΙΔΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: στο συνέδριο όλων των Επιτροπών Κεφαλαιαγοράς της Ευρώπης, που έγινε στην Λευκωσία, το μεγάλο νέο ήταν η απόφαση για την σύσταση μιας ειδικής επιτροπής στις ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές που θα θέτει τα θεμέλια για την αλλαγή της υφιστάμενης νομοθεσίας στην Ε.Ε., ώστε οι επενδυτές που έχουν υποστεί ζημίες από παράνομες ενέργειες στα χρηματιστήρια της Ευρώπης να έχουν το δικαίωμα να καταθέτουν αγωγές εναντίον των ατόμων που τους εκμεταλλεύθηκαν.
ΕΙΔΗΣΗ ΤΡΙΤΗ: σε μελέτη και εισήγηση που πραγματοποίησε για λογαριασμό του «Συνηγόρου του Επενδυτή» η Ομάδα Επενδυτικών Μελετών του σωματείου αυτού κατέληξε στην πρόταση να υπάρξει πλήρης νομοθετική κατοχύρωση της άμεσης ατομικής ευθύνης των δημοσίων λειτουργών απέναντι των μικροεπενδυτών για τις ζημίες που θα υφίστανται ατομικά και συλλογικά λόγω μη σύννομων πράξεων ή παραλείψεων. Η μελέτη έγινε με αντικείμενο την διασφάλιση των νομίμων δικαιωμάτων των μικροεπενδυτών και είχε ως θέμα την έκδοση μιας γνωμοδότησης από την ερευνητική ομάδα που έκανε την εργασία. Βασική θέση της μελέτης αποτελεί η εκτίμηση ότι η δυσλειτουργία του χρηματιστηριακού θεσμού είναι ισοδύναμη με την παράνομη παραπληροφόρηση ενός εκατομμυρίου Ελλήνων μικροεπενδυτών που έχουν χάσει στο ΧΑΑ ολόκληρες περιουσίες.
ΕΙΔΗΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: ερώτηση που κατέθεσε στην Βουλή προς τους υπουργούς Οικονομίας-Οικονομικών και Δικαιοσύνης ο βουλευτής της Ν.Δ. Μανώλης Κεφαλογιάννης αναφέρει τα εξής «Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος του ΧΑΑ έχει εγκαταστήσει στο γραφείο του σύστημα ελέγχου των ηλεκτρονικών χρηματιστηριακών συναλλαγών με χειριστές συγγενείς του. Μέσω του συστήματος ελέγχονται οι συναλλαγές μεμονωμένων κωδικών αριθμών του Αποθετηρίου και στην συνέχεια απευθύνονται σχετικές ερωτήσεις, παρατηρήσεις και υποδείξεις προς συγκεκριμένους μετόχους και χρηματιστές από τους οποίους ζητούνται εξηγήσεις για συναλλαγές που πραγματοποιούν. Επειδή η πρωτοφανής αυτή παραβίαση του απορρήτου των συναλλαγών και των προσωπικών δεδομένων των επενδυτών με πρωτοβουλία του προέδρου του ΧΑΑ δεν είναι δυνατόν να αιτιολογηθεί, είναι σε γνώση της κυβέρνησης Σημίτη οι ανωτέρω πράξεις και, σε καταφατική περίπτωση, ποιές σκοπιμότητες εξυπηρετούν;»
ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ!
6 Απριλίου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε βαρύτατες αποκαλύψεις για τον βαθμό ενημέρωσης που είχαν οι χρηματιστηριακές αρχές και η κυβέρνηση για τις συναλλαγές στο Χρηματιστήριο Αθηνών την πενταετία 1997-2002 οδήγησε η άσκηση πίεσης προς την διοίκηση του ΧΑΑ από τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Μανώλη Κεφαλογιάννη.
Το Δ.Σ. του Χρηματιστηρίου Αθηνών απεκδύεται των δικών του ευθυνών, τις οποίες αποδίδει τώρα στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς!
Ουσιαστικά, η διοίκηση του ΧΑΑ αποκαλύπτει ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς μπορεί σε συνεργασία με το Κεντρικό Αποθετήριο Αξιών –εφόσον υπάρχει η αναγκαία πολιτική βούληση για κάθαρση στην Σοφοκλέους– να μάθει τα ονόματα όλων όσων πρωταγωνίστησαν στην «μεγάλη ληστεία του αιώνα».
Με βάση την ερώτηση που κατέθεσε στην Βουλή τον Φεβρουάριο ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, η διοίκηση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών αναγκάστηκε να ομολογήσει με επίσημα έγγραφα προς το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών ότι από το 1997 και μετά γίνεται καθημερινώς ηλεκτρονική παρακολούθηση των συναλλαγών του ΧΑΑ σε πραγματικό χρόνο και σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο όπου καταγράφονται ακόμη και οι τηλεφωνικές συνομιλίες.
Πρόκειται, ειδικότερα, για το Τμήμα Παρακολούθησης της Διεύθυνσης Συναλλαγών και Παρακολούθησης Αγοράς του ΧΑΑ.
Μάλιστα, οι αποκαλύψεις αυτές περιέχονται και στην απάντηση που απέστειλε ο πρόεδρος του ΧΑΑ Παναγιώτης Αλεξάκης προς τον Υπ.Εθ.Ο. Νίκο Χριστοδουλάκη, ο οποίος κατέθεσε το κείμενο αυτό στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Όπως προκύπτει από το έγγραφο των χρηματιστηριακών αρχών (υπ’ αριθ. 10613/7-3-2002), «η ηλεκτρονική παρακολούθηση των συναλλαγών βοηθά στον εντοπισμό μετοχών που παρουσιάζουν απόκλιση σε σχέση με την ιστορική πορεία των μεγεθών τους».
Αποκαλύπτεται, εξάλλου, από την απάντηση-σοκ της διοίκησης του ΧΑΑ ότι «οι υπάλληλοι του ΧΑΑ, οι οποίοι διενεργούν την ηλεκτρονική παρακολούθηση, επικοινωνούν με τις χρηματιστηριακές εταιρείες με στόχο την επισήμανση ασυνήθιστων ή δυνητικά προβληματικών συμπεριφορών που χρήζουν προσοχής».
Το πιο σημαντικό σημείο της παραδοχής του ΧΑΑ περί γνώσης των συναλλαγών που διενεργήθηκαν την περίοδο 1997-2002 στο ΧΑΑ είναι η εξής φράση: «Ουδεμία επαφή λαμβάνει χώρα με το Κεντρικό Αποθετήριο Αξιών και δεν είναι γνωστός ο μέτοχος-επενδυτής, καθώς (στις μετοχές που χρήζουν εξέτασης) οι κωδικοί που διενεργούν συναλλαγές αποστέλλονται στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία είναι η μόνη αρμόδια να αναζητήσει –εφόσον το κρίνει απαραίτητο– το ονοματεπώνυμο του επενδυτή-μετόχου. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έχει ορίσει στέλεχος που συμμετέχει, μαζί με την ομάδα του ΧΑΑ, σε όλην την διαδικασία».
Ακόμη μεγαλύτερη αξία, όμως, έχει η περικοπή από την απάντηση Αλεξάκη προς Χριστοδουλάκη, όπου αναφέρεται ότι: «Ο πρόεδρος του ΧΑΑ δεν παραβιάζει νόμους ούτε ασκεί ο ίδιος την δραστηριότητα παρακολούθησης των συναλλαγών αλλά ούτε και υπεισέρχεται στις αρμοδιότητες της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς».
Έπειτα από την κατάθεση στην Βουλή από τον υπουργό Οικονομίας της απάντησης-ομολογίας του Δ.Σ. του ΧΑΑ που «πέταξε το μπαλάκι» στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για τα σκάνδαλα στο Χρηματιστήριο, ο βουλευτής Ηρακλείου της Ν.Δ. Μανώλης Κεφαλογιάννης προέβη στην ακόλουθη δήλωση-παρέμβαση όπου επισημαίνει τα τεράστια ερωτήματα που προκύπτουν.
Ο κ. Κεφαλογιάννης θεωρεί ότι «οι διοικήσεις του ΧΑΑ και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς από το έτος 1997 γνωρίζουν και παρακολουθούν καθημερινά και σε πραγματικό χρόνο τις κάθε είδους συναλλαγές μετοχών που εκτελούνται στο ΧΑΑ. Επομένως, και κατά την περίοδο 1999-2000 οι διοικήσεις του ΧΑΑ και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς γνώριζαν τους αυτουργούς της μεγάλης ληστείας των αποταμιεύσεων των Ελλήνων, η οποία συντελέστηκε στο Χρηματιστήριο με την καθοδήγηση των ολίγων «μυημένων» στο σχέδιο της κυβέρνησης Σημίτη για την τεχνητή άνοδο του Γενικού Δείκτη με σκοπό την υφαρπαγή της ψήφου του λαού στις εκλογές του Απριλίου 2000».
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ
28 Ιανουαρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε απρόβλεπτες εξελίξεις βαδίζει το Χρηματιστήριο Αθηνών, το μόνο χρηματιστήριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση που παραμένει ακόμη υπό κυβερνητικό έλεγχο, καθώς οι παράγοντες της αγοράς συγκρούονται πλέον απροκάλυπτα, επιχειρώντας να αποποιηθούν των ευθυνών τους για την κρίση στην Σοφοκλέους.
Στην προσπάθειά τους να απεγκλωβιστούν από τον «θανάσιμο» εναγκαλισμό της καταρρέουσας κυβέρνησης, ώστε να μην την συνοδεύσουν στον βυθό της λαϊκής δυσαρέσκειας και των ενδεχομένων ποινικών ευθυνών που θα αναζητηθούν στην συνέχεια, δημοσιοποιούν σταδιακά συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τον παρεμβατικό και διαστρεβλωτικό της ρόλο στην λειτουργία της αγοράς.
Παράλληλα, αρχίζει να βλέπει το φως της δημοσιότητας το σενάριο σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση πίεσε τους επικεφαλής των 166 εταιρειών που έκαναν την τελευταία διετία αυξήσεις κεφαλαίου ώστε να «ενθυλακώσουν» κεφάλαια ύψους 4 τρισ. δρχ. το 1999 και 4,7 τρισ. δρχ. το 2000, με σκοπό την διόγκωση του Δείκτη για άντληση πολιτικού και οικονομικού οφέλους.
Μια ακόμα ερμηνεία της πτώσης του Χρηματιστηρίου, που σταδιακά αποκτά βάση στην κοινή γνώμη, είναι ότι την απαξίωση και ουσιαστική «διάλυση» του Χρηματιστηρίου επιδιώκει η επιχειρηματική ελίτ του κατεστημένου, τα λεγόμενα διαπλεκόμενα που είδαν, λόγω της ανόδου των τιμών, να δημιουργείται μέσω της Σοφοκλέους μια αυτονομημένη ομάδα νέων επιχειρηματιών που αποκτούν και αυτοί πρόσβαση στο Δημόσιο.
Για τον φόβο, λοιπόν, της περιφρούρησης των «δικαιωμάτων» τους και σύμφωνα με τα τελευταία γεγονότα, τα διαπλεκόμενα ήρθαν σε συνεννόηση με τις χρηματιστηριακές αρχές και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ώστε να θέσουν εκτός μάχης τα «νέα τζάκια» μέσω της κατασυκοφάντησης του χρηματιστηριακού θεσμού.
Με το σενάριο αυτό ερμηνεύονται και τα εξής παράλογα και περίεργα πράγματα που λαμβάνουν χώρα στο Χρηματιστήριο Αθηνών:
1.Όσον αφορά το θέμα της διεύρυνσης του ωραρίου στο Χρηματιστήριο είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό ότι πράγματι, εάν το Χρηματιστήριο Αθηνών επιθυμεί να συγκλίνει με τα υπόλοιπα αναπτυγμένα χρηματιστήρια της Ευρώπης και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, το μέτρο πρέπει να ισχύσει πλήρως και οι συνεδριάσεις να διεξάγονται από το πρωΐ έως το απόγευμα, δηλαδή από τις 09:00 έως τις 17:00.
Ωστόσο, η διοίκηση του ΧΑΑ εφάρμοσε από την αρχή του 2001 το ωράριο 10:00 έως 14:30, το οποίο εφαρμόζεται στα υπανάπτυκτα χρηματιστήρια.
Ακόμη και για το θέμα της περαιτέρω διεύρυνσης του ωραρίου παρουσιάζεται διχασμένη: προχθές μόλις ο πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Παναγιώτης Αλεξάκης δήλωνε (ΕΤ3) ότι την περίοδο της αναβάθμισης της αγοράς, στο τέλος Μαΐου, θα ανακοινωθεί η περαιτέρω επέκταση του χρόνου των συναλλαγών ενώ ο αντιπρόεδρός του δήλωνε (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) ότι το μέτρο μάλλον βλάπτει αλλά θα εφαρμοστεί αναγκαστικά διότι το επιβάλλουν τα ξένα ισχυρά χρηματιστήρια ως μέτρο εξόντωσης των μικρών χρηματιστηρίων και με σκοπό να ευνοήσουν τους ξένους traders.
Και το ερώτημα είναι, εφόσον το μέτρο δεν ωφελεί, γιατί θα τεθεί σε εφαρμογή;
Γιατί εμφανίζεται να επιδιώκει η ίδια η διοίκηση του ΧΑΑ την εξόντωση του Χρηματιστηρίου;
2. Ένα ακόμη παράδειγμα που αναδεικνύει το θέατρο του παραλόγου που παίζεται αυτές τις ημέρες στην Σοφοκλέους: Η υπόθεση της αίθουσας συναλλαγών.
Ενώ με βάση την νομοθεσία πρέπει οι συνεδριάσεις του Χρηματιστηρίου να είναι δημόσιες, έρχεται η διοίκηση του ΧΑΑ να καταργήσει τις δημόσιες συνεδριάσεις και να τις κάνει «ηλεκτρονικές», εικονικές. Ακόμα και εάν το μέτρο είναι σωστό, η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει συμφωνία από την πλευρά των χρηματιστών, οι οποίοι διεκδικούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να έχουν την δική τους έδρα για να πραγματοποιούν τις συναλλαγές τους.
3. Η περίοδος Φεβρουαρίου-Απριλίου είναι μια περίοδος κατά την οποία θα δημιουργηθεί ένα αβυσσαλέο κενό στην αγορά: θα ισχύει το μάρτζιν ακκάουντ αλλά όχι το σορτ σέλλινγκ, με απόφαση των αρμοδίων αρχών.
Θεωρείται πρωτοφανές και θα δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα, ειδικά εάν συνεχίσει την καθοδική του πορεία το Χρηματιστήριο.
Όλοι απορούν, λοιπόν, και για αυτό το μέτρο.
Θυμίζουμε, για να υπάρχει λογική συνέχεια στην ανάλυσή μας, ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς την κρίσιμη περίοδο του 1999 ποτέ δεν παρενέβη για τις μετοχές –όπως των Γενικών Αποθηκών της Ελλάδος– που από το σημείο που ήταν εντελώς άπρακτες έφθασαν ξαφνικά στην τιμή των 120.000 δρχ. η μία– ούτε κατόπιν που «ξεφούσκωσαν».
Ποτέ δεν παρενέβη η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς –αντίθετα, όλα έγιναν με την δική της έγκριση– για την κατεύθυνση που διοχετεύθηκαν τα χρήματα από τις αυξήσεις κεφαλαίου.
Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις δικαστικές αρχές, για υποθέσεις εταιρειών ων ουκ έστιν αριθμός.
Ξαφνικά, τώρα ευαισθητοποιήθηκαν όλοι να λάβουν μέτρα τα οποία, όμως, δημιουργούν νέες εστίες έντασης, δίχως να έχει ακόμη λυθεί το θέμα των κόκκινων κωδικών και των μετοχοδανείων.
Η όλη κατάσταση και οι αντιδράσεις που θα εκδηλωθούν από το επονομαζόμενο «Κόμμα του Χρηματιστηρίου» αναμένεται, με ευθύνη της κυβέρνησης και των χρηματιστηριακών αρχών, να έχουν το βεληνεκές που είχε η υπόθεση των αλβανικών «πυραμίδων». Στην Αλβανία, ωστόσο, το καθεστώς Μπερίσα ανατράπηκε.
Επειδή η ψυχολογία του όχλου είναι απρόβλεπτη στην Ελλάδα, εάν η κατάσταση εξελιχθεί επί το δυσμενέστερον, αναμένεται να ισχύσει το αρχαιοελληνικόν: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑΣ
25 Νοεμβρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σοβαρότατες καταγγελίες έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα τόσο από την «ΧτΚ» όσο και από το «Βήμα» και την «Καθημερινή» για την κερδοσκοπία που παρατηρείται στα Παράγωγα μέσω των «τεχνικών προβλημάτων» στο ΟΑΣΗΣ.
Το μεγάλο θεσμικό πρόβλημα που αναδεικνύεται από την ουσία της πολύκροτης αυτής υπόθεσης είναι: τί κάνει, άραγε, για να ερευνήσει αυτές τις αιτιάσεις η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς που είναι η μόνη αρμόδια για να προστατεύει το επενδυτικό κοινό;
Πάντως, ο πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αξιών (ΧΑΑ) και του Χρηματιστηρίου Παραγώγων (ΧΠΑ) Παναγιώτης Αλεξάκης έστειλε απαντητική επιστολή προς τα Μέσα Ενημέρωσης, όπου ισχυρίζεται ότι «από την έναρξη λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Παραγώγων έως σήμερα έχουν παρατηρηθεί ελάχιστα τεχνικά προβλήματα» και προσθέτει ότι «ανάλογα προβλήματα δημιουργούνται κατά καιρούς σε όλα τα ηλεκτρονικά χρηματιστήρια, ενώ η χώρα μας έχει από τις καλύτερες επιδόσεις στο θέμα αυτό διεθνώς».
Για να επαληθευτεί η εκτίμηση ότι η εξιχνίαση αυτών των καταγγελιών «κολλάει» στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, παραθέτουμε ακόμη την δήλωση Αλεξάκη ότι «οι υπηρεσίες του ΧΠΑ ερευνούν σε βάθος και αναφέρουν σχετικά στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία ως εποπτική Αρχή προβαίνει στην διερεύνηση και στην εξακρίβωση όλων των περιπτώσεων. Το ΧΠΑ έχει πολλές φορές καλέσει τον κάθε χρηματιστή να προσέλθει στα γραφεία του, για να διαπιστώσει προσωπικά τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς. Όσοι έχουν τέτοιες παρατηρήσεις πρέπει να τις κάνουν επώνυμα».
Για να ανατρέψουμε την άποψη της διοίκησης του ΧΑΑ ότι αυτά συμβαίνουν και στις διεθνείς αγορές πρέπει να πούμε ότι πράγματι στα ηλεκτρονικά χρηματιστήρια είναι δυνατόν να συμβαίνουν διακοπές και μπλακ άουτ.
Η διαφορά, όμως, για να δούμε ποια είναι η λεπτή γραμμή διάκρισης μεταξύ αυτών των θεμάτων είναι ότι στην Ευρώπη, όταν σταματά η συνεδρίαση στην Κύρια Αγορά, δεν διακόπτεται παράλληλα και η συνεδρίαση στα Παράγωγα, όπως γίνεται εδώ. Κάποιοι, επομένως, γνωρίζουν αυτήν την ελληνική πρωτοτυπία και την εκμεταλλεύονται δεόντως.
Προβλήματα στο ΧΑΑ, με υπολειτουργία έστω του ΟΑΣΗΣ, παρατηρήθηκαν και την προηγούμενη εβδομάδα και προκάλεσαν την αντίδραση του Συνδέσμου Εισηγμένων εταιρειών.
Ο πρόεδρος του ΣΕΙΣΕΤ Ίων Στεριώτης μετέφερε στον πρόεδρο του ΧΑΑ τις διαμαρτυρίες των διοικήσεων των ελληνικών επιχειρήσεων καθώς πολλά τερματικά, σε ΑΧΕ και σε άλλους χρήστες, δεν λειτουργούν πολλές φορές για κάποιο διάστημα, σε άλλα μόνιτορ παρουσιάζονται διαφορετικά στοιχεία από τα «επίσημα» ενώ σε άλλους χρήστες δεν είναι δυνατόν να ελέγχουν το «βάθος» της αγοράς.
Επιπλέον, υπέβαλε στην διοίκηση του ΧΑΑ το αίτημα να σταματάει η διαπραγμάτευση για όση ώρα υπάρχει δυσλειτουργία στο ΟΑΣΗΣ, επειδή είναι πιθανόν να προκληθούν ζημίες πολλών δισεκατομμυρίων στις εισηγμένες επιχειρήσεις και στους επενδυτές.
Τέλος, ο ΣΕΙΣΕΤ εισηγήθηκε την διακοπή της διαπραγμάτευσης όταν η δυσλειτουργία είναι μεγαλύτερη των 5 λεπτών και η επαναλειτουργία της διαπραγμάτευσης να αρχίζει αμέσως μόλις αποκαθίσταται η ομαλότητα σε ολόκληρο το σύστημα.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΗΓΜΕΝΩΝ
14 Οκτωβρίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Αλλαγή στάσης προαναγγέλλεται από την πλειοψηφία των ελληνικών εισηγμένων εταιρειών που φαίνεται ότι κουράστηκαν να παρακολουθούν άπρακτες τα εκάστοτε τερτίπια της κυβέρνησης και των χρηματιστηριακών αρχών στην Σοφοκλέους που έχουν οδηγήσει τον θεσμό σε πλήρη απαξίωση (όπως π.χ. με το θέμα του ωραρίου).
Η νέα γραμμή που θα ακολουθήσουν οι εταιρείες του ΧΑΑ διαφαίνεται από την πλέον πρόσφατη ανακοίνωση που εκδόθηκε από τον Σύνδεσμό Εισηγμένων Εταιρειών του ΧΑΑ (στον οποίο συμμετέχουν 300 επιχειρήσεις με κεφαλαιοποίηση άνω των 14 τρισ. δρχ.) και αναφέρει επί λέξει:
«Οι εισηγμένες επιχειρήσεις έπαψαν να παρατηρούν μοιρολατρικά τα χρηματιστηριακά θέματα που τις αφορούν. Πολύ σύντομα αναλαμβάνουμε τον ουσιαστικό ρόλο μας, με πρωτοβουλίες, για να αλλάξει το γνωστό σκηνικό του παρελθόντος, που βολεύει ορισμένους αλλά όχι τις εταιρείες και τους επενδυτές».
Όπως αποκαλύπτει σήμερα η «ΧτΚ», με επιστολή που απέστειλε προς όλες τις ΑΧΕ και ΑΧΕΠΕΥ ο Σύνδεσμος Εισηγμένων γνωστοποιεί ότι εξετάζει την περίπτωση συνεργασίας με μία ΑΧΕ ή ΑΧΕΠΕΥ ή τραπεζική ΑΧΕ, η οποία θα προσφέρει στις εταιρείες-μέλη του ΣΕΙΣΕΤ, στις διοικήσεις και στα στελέχη τους ειδικούς, προνομιακούς όρους.
Οι όροι αυτοί είναι: πλήρεις και υψηλού επιπέδου χρηματιστηριακές υπηρεσίες, χαμηλότερες προμήθειες, ιδίως σε περιπτώσεις buy back, προστασία από επιθέσεις υποτιμητικής κερδοσκοπίας και γρήγορη ενημέρωση για τα χαρτοφυλάκια.
Σύμφωνα με την επιστολή, που υπογράφει ο πρόεδρος του ΣΕΙΣΕΤ Ίων Στεριώτης, εφόσον υπάρξουν περισσότερες από μία προτάσεις, θα ακολουθηθεί η διαδικασία της «μειοδοτικής κλειστής προσφοράς».
Εάν υπάρξουν δύο «ισοδύναμες» προτάσεις, θα χρησιμοποιηθούν οι υπηρεσίες και των δύο ΑΧΕ.
Εξάλλου, ο ΣΕΙΣΕΤ αναγγέλλει πως εξετάζει την περίπτωση συμμετοχής στο κεφάλαιο ΑΧΕ ή ακόμη και την πλήρη ή μερική εξαγορά ΑΧΕ!
Και η επιστολή καταλήγει: «Εάν η συνεργασία αυτή ενδιαφέρει την χρηματιστηριακή εταιρεία σας, παρακαλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας για να παρουσιάσετε την πρότασή σας».
Όπως προκύπτει, ο ΣΕΙΣΕΤ έχει πληροφορηθεί ότι το Εποπτικό Συμβούλιο των Ορκωτών Λογιστών ελεγκτών αποφάσισε να χρεώνονται οι εισηγμένες εταιρείες τουλάχιστον 400.000 δρχ. για κάθε έλεγχο ταμειακών ροών και χρησιμοποιήσεως κεφαλαίων (δηλαδή 2.000.000 δρχ. ετησίως).
Σύμφωνα με τον ΣΕΙΣΕΤ, οι χρεώσεις αυτές είναι υπερβολικές και θεωρούνται απαράδεκτες διότι στις περισσότερες περιπτώσεις η πραγματική απασχόληση των ορκωτών δεν ξεπερνάει την μία ώρα, επειδή στηρίζεται στους ελεγμένους ήδη ισολογισμούς και τους πίνακες, που έχει έτοιμους το λογιστήριο της κάθε εταιρείας.
Γενικότερα, όμως, πέρα από το συγκεκριμένο παράδειγμα, εν όψει της εξόδου αρκετών μετοχών από το ΧΑΑ λόγω εξαγορών και συγχωνεύσεων και της εισόδου στην Σοφοκλέους δεκάδων εταιρειών που έχουν κάνει αίτηση, οι ελληνικές επιχειρήσεις ζητούν την χάραξη στρατηγικής για τον θεσμό –που είναι περιττό να προσθέσουμε ότι σήμερα είναι ανύπαρκτη.
ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΑΓΟΡΑ
10 Φεβρουαρίου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
«Ουδέν νεώτερον από το μέτωπο της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς» θα μπορούσε να είναι (κατά παράφραση του συγκλονιστικού μυθιστορήματος του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ «Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό μέτωπο» με αναφορά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) ο τίτλος για την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου στην Σοφοκλέους.
Ειρωνικά μιλώντας ορισμένοι δημοσιογράφοι του χρηματιστηριακού ρεπορτάζ με αφορμή τον «ενταφιασμό» της δραχμής στο τέλος του μήνα, κάγχαζαν ότι πλέον η συμπεριφορά της αγοράς θυμίζει… υποτίμησης της δραχμής με την μέθοδο της αργής διολίσθησης!
Με την συναλλακτική δραστηριότητα να παραμένει κάτω από τα θεωρούμενα ως ελάχιστα ανεκτά επίπεδα των 50 δις και τον Γενικό Δείκτη να διολισθαίνει αργά αλλά σταθερά προς τα κάτω, ως μόνη λύση για την έξοδο της Σοφοκλέους από το τέλμα θεωρείται η ένταξη –το συντομότερο δυνατόν– του ΧΑΑ σε μιαν ευρωπαϊκή πλατφόρμα συνεργασίας Χρηματιστηρίων της Δύσεως (αν και το Χρηματιστήριο του Λονδίνου, το οποίο οι φήμες φέρουν πιο κοντά στο Χρηματιστήριο Αθηνών, είναι εκτός ΟΝΕ).
Το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών δεν έχει βοηθηθεί από το κλίμα που επικρατεί στις ευρωπαϊκές χρηματαγορές αφού με απώλειες κινήθηκαν τα μεγάλα χρηματιστήρια σε Φρανκφούρτη, Παρίσι και Μιλάνο ενώ ταυτόχρονα υπήρξε κάμψη στην Ιαπωνία όπου ο ΝΙΚΚΕΙ βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 18 ετών όσο, δηλ. και στην Γουώλ Στρητ (άλλο ένα χρηματιστήριο εκτός ζώνης ευρώ και ευθέως ανταγωνιστικό με την Ευρώπη, για το οποίο συζητείται συνεργασία με το ΧΑΑ).
Η ακύρωση της συμφωνίας Εθνικής Τραπέζης και Alpha Bank, οι τριγμοί στα μείζονα ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων που καρκινοβατούν (από την Ολυμπιακή Αεροπορία έως τα Ελληνικά Πετρέλαια, από την πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά έως και την μεταβίβαση της ΕΤΒΑ στην Πειραιώς, συνυπολογιζομένου και του σκανδάλου στην ΕΤΒΑ Finance) και η αδυναμία της κυβέρνησης να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές υπονομεύουν και υποσκάπτουν όχι μόνο το Χρηματιστήριο Αθηνών αλλά και την εθνική οικονομία γενικότερα ήδη από το πρώτο 40ήμερο της ένταξης στην ΟΝΕ.
Η εικόνα, λοιπόν, είναι σαφής: το ΧΑΑ κινείται μέσα στο 2002 με εξαιρετικά περιορισμένους όγκους συναλλαγών και πάλι μέσα σε ένα στενό εύρος διακύμανσης και, επομένως, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν για το επενδυτικό κοινό οι ενδοσυνεδριακές μεταβολές στις τιμές των μετοχών που απαρτίζουν το χαρτοφυλάκιό τους.
Όσον αφορά την οικονομική ειδησεογραφία αναφορικά με τις εξελίξεις στην ελληνική χρηματαγορά, η «ΧτΚ» εξακολουθεί να επισημαίνει προς το επενδυτικό κοινό ότι θα πρέπει να παρακολουθεί με συνέπεια όχι μόνο το κλείσιμο της κάθε μετοχής αλλά, το κυριότερο, τον χρόνο και την στιγμή κατά την διάρκεια της συνεδρίασης που καταγράφονται οι ανώτατες και οι κατώτατες τιμές, όπως επίσης και όλην την εξέλιξη και την μεταβολή της πορείας των τίτλων από το πρωΐ έως το απόγευμα.
ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΗΜΙΤΗ - ΓΙΑΝΝΟΥ
17 Ιουνίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Την προηγούμενη Κυριακή ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννος Παπαντωνίου διέρρευσε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» έναν αποκαλυπτικό πίνακα, από τον οποίο προκύπτουν όλες οι αποδείξεις για την καταστροφική επίπτωση που είχε στην ελληνική οικονομία η 20ετία 1981-2001.
Από τον τρόπο παρουσίασης των στοιχείων και από το πλαίσιο αναφοράς του κειμένου γινόταν φανερό σε όλους ότι επίκειται οξεία αντιπαράθεση Παπαντωνίου – Σημίτη για την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.
Ο κ. Παπαντωνίου ήθελε να δώσει ένα στίγμα υπέρ της μείωσης των φόρων και της κρατικής σπατάλης και κατά του δανεισμού. Μάλιστα, σε δηλώσεις του (που έγιναν προφανώς για να γίνει σαφές ότι τα στοιχεία είναι επίσημα και έχουν την κάλυψή του) δήλωσε ότι «ξοδεύει όσα θέλει αυτός που έχει ελλείμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ στην δεκαετία του 1980 και, αντιθέτως, μαζεύεται και συγκρατείται αυτός που πρέπει να διαφυλάξει τα πλεονάσματά του».
Τί προκύπτει, όμως, από τον συγκλονιστικό πίνακα που διαψεύδει τον κ. Σημίτη και αποτελεί κόλαφο κατά του πρωθυπουργού;
Α) Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε ικανοποιήσει πολύ πριν από το 1999 όλα τα κριτήρια του Μάαστριχτ και να είχε ενταχθεί στην ζώνη του ευρώ με τις καλύτερες επιδόσεις στην Ε.Ε.,
Β) Το δημόσιο χρέος της χώρας που σήμερα είναι 50 τρισ. δρχ. θα ήταν το χαμηλότερο στην Ε.Ε.,
Γ) Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων όχι μόνο θα είχε προ πολλού συγκλίνει προς τον μέσο ευρωπαϊκό όρο ευημερίας αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, θα τον είχε υπερβεί εντυπωσιακά,
Δ) Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελλήνων θα ξεπερνούσε σήμερα το 100% του μέσου όρου του κατά κεφαλήν εισοδήματος των Ευρωπαίων,
Ε) Ο πληθωρισμός θα ήταν σήμερα αρνητικός στο -6%,
ΣΤ) Η ανεργία στην Ελλάδα θα ήταν 3% μόνο,
Ζ) Οι πραγματικές αμοιβές δεν θα μειώνονταν και οι εργατοϋπάλληλοι θα μπορούσαν να είναι από τους πλουσιότερους στην Ευρώπη.
Είναι η απάντηση στον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, ο οποίος κατηγορείται ευθέως από τον υπουργό του ότι καλύπτει την πολιτική Α. Παπανδρέου, μιαν «ασύνετη και επεκτατική κοινωνική πολιτική συνεχούς δανεισμού και σπατάλης εθνικών πόρων, που, σε συνδυασμό με την ατελείωτη λιτότητα, στράγγιξε το διαθέσιμο εισόδημα και διέβρωσε αποσταθεροποιητικά την ελληνική οικονομία».
ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Η τελευταία εβδομάδα υπήρξε αποκαλυπτική για την εγκατάλειψη του Χρηματιστηρίου Αθηνών από το κυβερνητικό επιτελείο: η τηλεοπτική συνέντευξη του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Ι. Παπαντωνίου –σε στυλ one man show και δίχως την ύπαρξη τεκμηριωμένου αντιλόγου– αποτέλεσε το αποκορύφωμα των εμφανίσεών του.
Την στιγμή που το Χρηματιστήριο κινδύνευε να σπάσει το φράγμα των 3.400 μονάδων, η άρνηση του υπουργού να ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με την ελληνική Κεφαλαιαγορά –σε σύγκριση με την παλαιότερη αποστροφή του πως «η κρίση στο Χρηματιστήριο έχει ημερομηνία λήξεως την 9η Απριλίου»– μετέδωσε ένα καθαρά αρνητικό μήνυμα στην αγορά.
Οι χρηματιστηριακοί και τραπεζικοί παράγοντες αντιλήφθηκαν ότι το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών που απαιτούνται δεν πρόκειται να προχωρήσει απρόσκοπτα, διότι συναντά αντιστάσεις εντός του κυβερνώντος κόμματος, αντιστάσεις τις οποίες δεν μπορεί να υπερκεράσει μόνος ο κ. Παπαντωνίου.
Το πρόσθετο στοιχείο που προέκυψε από την «συνέντευξη» είναι το αίσθημα αποστροφής που νιώθουν πλέον ανώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες για ο,τιδήποτε αφορά το Χρηματιστήριο Αθηνών.
Το μήνυμα που έχει διαρρεύσει έντεχνα το τελευταίο διάστημα στην αγορά είναι πως η κυβέρνηση επιθυμεί να εξαφανιστεί το θέμα του Χρηματιστηρίου από την ατζέντα των ΜΜΕ.
Αντίθετα, η αξιωματική αντιπολίτευση (που έχει αποδείξει ότι είναι υπέρμαχος της ελεύθερης, μεικτής οικονομίας) θα συνεχίσει να αναδεικνύει τα ζητήματα που προκύπτουν από την κρίση του ΧΑΑ, αρκεί να υπάρχουν ενδείξεις για ενδεχόμενες πράξεις που αντιβαίνουν στην υπάρχουσα νομοθεσία.
Βασικό της μέλημα, όμως, θα εξακολουθήσει να είναι το να μην πληγεί η Σοφοκλέους από ενδεχόμενη ανατροφοδότηση του φαύλου κύκλου.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΝΕΟΥΝ ΤΑ ΛΟΙΣΘΙΑ
15 Απριλίου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Την προηγούμενη Κυριακή, 8 Απριλίου, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου έδινε συνέντευξη σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι και δεχόταν ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους Γιάννη Πρετεντέρη, Λυκούργο Κομίνη και Γιάννη Βλαστάρη. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι τρεις ερωτώντες δεν είχαν άμεση γνώση των χρηματιστηριακών και οικονομικών θεμάτων άφησε να περάσει απαρατήρητη μια οργιώδης διαστροφή της αλήθειας που επιχείρησε εις βάρος των τηλεθεατών ο «τσάρος» της οικονομίας.
Ισχυρίστηκε, κατά τον ρουν της συζήτησης, ότι χάρη στο Υπ.Εθ.Ο., την διοίκηση του ΧΑΑ και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επιβλήθηκαν οι γνωστές ποινές της προφυλάκισης σε κάποιους επιχειρηματίες. Αυτό, μάλιστα, ήταν το βασικό του «επιχείρημα».
Κανείς δεν γνώριζε ότι για τις υποθέσεις αυτές κατηγορείται από την δικαιοσύνη τόσο η διοίκηση του ΧΑΑ όσο και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς;
Κανείς δεν μπόρεσε να επισημάνει την πασίδηλη αντιφατικότητα του Γ. Παπαντωνίου;
Πώς μπορεί ο καταγγελλόμενος να είναι και ο καταγγέλλων;
Μόλις πριν από δύο εβδομάδες υπήρξε «καραμπινάτη» απόδειξη ότι η διοίκηση του ΧΑΑ υπήρξε πρόξενος «εσωτερικής πληροφόρησης» αλλά η πτώση του Χρηματιστηρίου κάτω από τις 3.000 μονάδες δεν έδωσε την ευκαιρία να εκτιμηθεί αυτή η καταδικαστέα και ποινικώς κολάσιμη πράξη.
Της προσοχής όλων διέλαθε ότι στην συνεδρίαση της Παρασκευής, 30ης Μαρτίου, υπήρξε διαρροή της απόφασης του ΧΑΑ για την κατάργηση του «discount» από το πρωΐ, με σαφή επιρροή στην διαμόρφωση των τιμών.
Από την αρχή της συνεδρίασης έως το μεσημέρι οι μετοχές των επενδυτικών εταιρειών (που ευνοούνταν άμεσα από το μέτρο της μη αποκοπής των μερισμάτων) αποκόμιζαν σημαντικά κέρδη.
Η είδηση τελικά έγινε επισήμως γνωστή μετά τις 2 το μεσημέρι.
Το ερώτημα, ωστόσο, είναι ποιοί διέρρευσαν μέσα από τα γραφεία του ΧΑΑ την πληροφορία αυτήν εκ των προτέρων;
Οι υπάλληλοι ή οι επικεφαλής του χρηματιστηριακού θεσμού;
Και κάτι ακόμη: εάν η απόφαση ήταν προειλημμένη, τότε για ποιόν λόγο η ίδια πάλι διοίκηση του ΧΑΑ αποφάσισε στην αρχή Απριλίου να θεσπίσει τους δείκτες Total Return που μετρούν το μέρισμα, δείκτες που έκτοτε παραμένουν ανενεργοί και, μετά την νέα εξέλιξη, έχουν καταστεί άχρηστοι και δεν πρόκειται να εφαρμοστούν;
Μήπως για «αντιπερισπασμό»;
ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΑΝ ΚΑΗΚΑΝ
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Εάν μια μεγάλη πτώση στο Χρηματιστήριο μας δίνει να λέμε την αγορά «αρκούδα» (Bear Market), τότε με την πτώση του Γενικού Δείκτη από τις 6.485 μονάδες στις 2.801 μονάδες (-57%), πώς να λέμε το ΧΑΑ;
Μπιπ Μπιπ;
Ξέρετε αυτά τα στρουθοκαμηλοειδή που κυνήγαγε το κακό κογιότ και εξαφανίζονταν εν ριπή οφθαλμού, όπως και οι τιμές του 1999;
Ή μήπως σκέτα Κακό Κογιότ, λόγω των πολλών αποτυχιών; Τί προτιμάτε;
Υπάρχουν ακόμα περιθώρια πτώσης -23%, εάν πιστέψουμε τους μαθηματικούς και τα οικονομετρικά μοντέλα τους. Εάν τα λεγόμενα «βαριά χαρτιά» και ο πρώην ισχυρός τραπεζικός κλάδος συνθέτουν ό,τι αποκαλείται μπλου τσιπς (Blue Chips), τότε πώς να τα αποκαλούμε τώρα που έχουν απαξιωθεί πλήρως;
Ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ροζ;
Φουντούνια ή πακοτίνια;
Όχι τίποτε άλλο, αλλά εάν είναι να κάνουμε ρεκόρ πτώσης, να βάλουμε και ορισμένους ελληνικούς όρους στην σχετική βιβλιογραφία…
Η στήλη αισθάνεται υποχρεωμένη να υπενθυμίσει στους λωτοφάγους ότι εκτός από την υποτιμητική κερδοσκοπία υπάρχει και η ανατιμητική κερδοσκοπία, πράγμα που σε ορισμένα χρηματιστήρια μπορεί και να ταυτίζεται με το λεγόμενο «front running», που σημαίνει να πετάς την σκυτάλη μπροστά και να τρέχουν άλλοι να την πιάσουν.
Γι’ αυτά που λέγονται περί χειραγώγησης του ΧΑΑ από το Χρηματιστήριο Παραγώγων και τα οποία διαψεύδουν οι χρηματιστηριακές αρχές, η μόνη σωστή άποψη τελικά είναι ότι η αντιστάθμιση κινδύνου είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ως «hedging» και επιτρέπει την προφύλαξη και την μείωση κινδύνου κυρίως για τους μεγαλοεπενδυτές.
Μόνο σε μια συνεδρίαση, πάντως, έως τώρα υπήρξαν μετοχές που υπερέβησαν μαζικά το +12%, εάν εξαιρέσουμε τις ανόδους στην πρεμιέρα των νέων εισαγωγών. Μήπως δεν έπρεπε να επεκταθεί το όριο διαπραγμάτευσης στο +18% intraday;
Τώρα, το επιχείρημα του κ. Σημίτη είναι εν μέρει σωστό, ότι δηλ. φταίνε «όσοι δεν επρόσεξαν και εκάησαν», γιατί ισχύει μόνον από το 2000 και μετά. Πράγματι, όσοι μετά τον Σεπτέμβριο 1999 εγκλωβίστηκαν ίσως είναι αδικαιολόγητοι, αλλά όσοι είχαν μπει νωρίτερα το είχαν κάνει με την σκέψη: «Πρωθυπουργός είναι, όχι κερδοσκόπος, δεν μπορεί, θα ανέβει το ΧΑΑ, αφού μας παροτρύνει να μπούμε για να βοηθήσουμε την οικονομία».
Αλήθεια, τί να γίνεται με εκείνη την έρημη την κατηγορία των αναδόχων που παραμένει κενή στον κατάλογο, με τις εταιρείες που περιμένουν στον προθάλαμο της Σοφοκλέους;
Γιατί λέτε καμία τράπεζα να μην δέχεται να ρισκάρει τώρα στα δύσκολα;
Η ΠΥΘΙΑ
ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΤΟΛΜΙΑ
12 Νοεμβρίου 2000
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Σε βαθύ τέλμα έχει περιέλθει το Χρηματιστήριο Αθηνών ύστερα από την παγίωση στην αγορά του αισθήματος της απογοήτευσης, εξαιτίας της κυβερνητικής ατολμίας ως προς το θέμα των διαρθρωτικών αλλαγών.
Οι αρμόδιες Αρχές εμφανίζονται παράλληλα ανεπαρκείς από την φύση τους να προωθήσουν με αντικειμενικότητα το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο για την εξυγίανση του ΧΑΑ ενώ εμπόδια ορθώνονται και από την πλευρά των άμεσα θιγομένων, που πλήττονται από την διαιώνιση του σημερινού καθεστώτος ατιμωρησίας.
Η χρηματιστηριακή αγορά έχει κατανοήσει πλήρως τον τελευταίο 1 χρόνο ότι η καθυστέρηση των ιδιωτικοποιήσεων και των μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό και το εργασιακό ζήτημα συνδέεται άρρηκτα με την αδυναμία της να βγει από τον φαύλο κύκλο της στασιμότητας, καθώς το «κεκτημένο της ισχυρής οικονομίας» –που αποτελεί το επικοινωνιακό όπλο της κυβέρνησης Σημίτη– καταρρέει καθημερινά στην πράξη.
Με ένα δημόσιο χρέος 50 τρισεκατομμυρίων δραχμών και με τον πληθωρισμό να εκτινάσσεται ξανά στο 4% (αλλά και με την σαφή επίγνωση της αγοράς ότι στο τέλος του έτους το κράτος, λόγω της ένταξης στην ΟΝΕ, θα χάσει το πολύτιμο εργαλείο της άσκησης της νομισματικής και επιτοκιακής πολιτικής) οι ειδικοί αναλυτές του Χρηματιστηρίου, που διαθέτουν ευρύτερη οπτική γωνία, διαβλέπουν ήδη από τώρα ότι σε αντιστάθμισμα θα πρέπει η κυβέρνηση –η όποια κυβέρνηση– να λάβει, διατηρώντας το κοινωνικό προφίλ της, εκείνα τα μέτρα που μια ολόκληρη 10ετία συζητούνται ως προτάσεις δίχως, όμως, να υλοποιούνται.
Η κατάργηση του μονοπωλίου του ΟΤΕ σε 49 μόλις ημέρες χωρίς να έχει περιέλθει το μάνατζμεντ σε ισχυρό στρατηγικό επενδυτή, οι καθυστερήσεις στο μέτωπο της μετοχοποίησης της Αγροτικής Τράπεζας και του ΟΠΑΠ, η εμπλοκή επί μακρόν στην ιδιωτικοποίηση της ΕΑΒ, η αναβλητικότητα στην επίλυση των διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας καθώς και η έλλειψη υποδομών αποτελούν κοινό μυστικό στον επιχειρηματικό κόσμο, ο οποίος ωστόσο συναινεί στις επιλογές τμήματος του πολιτικού κόσμου.
Παρόμοιες είναι και οι εκτιμήσεις των ξένων επενδυτών, που παραμένουν λόγω αυτών των δεδομένων εκτός Ελλάδος –και όχι μόνον εκτός οδού Σοφοκλέους.
Η όλη κατάσταση δίνει την ευκαιρία σε παίκτες της συγκυρίας να «μανιπουλάρουν» την χρηματιστηριακή ψυχολογία, την στιγμή που για να ανέβει το Χρηματιστήριο στα ψυχολογικά του επίπεδα (υπολογίζονται στις 5.000 μονάδες, εάν αποκλειστούν οι υπόλοιποι παράγοντες παθογένειας που επηρεάζουν την αγορά) απαιτείται η εισροή από το εξωτερικό κεφαλαίων 100 δις.
ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΙΣΧΥΟΣ
27 Μαΐου 2001
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Η επόμενη εβδομάδα θα είναι οπωσδήποτε η πλέον κρίσιμη στην σύγχρονη ιστορία του Χρηματιστηρίου Αθηνών: ύστερα από ένα πολυετές ταξίδι προς την «Ιθάκη», το ΧΑΑ επιτέλους φθάνει, μέσω της ένταξής του στις αναπτυγμένες αγορές, στην πηγή.
Οι επενδυτές βλέπουν την αναβάθμιση ως την «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» που θα αναβαπτίσει την Σοφοκλέους, θα ξεπλύνει τις ζημιές τους και θα ανοίξει μια νέα εποχή για τον χρηματιστηριακό θεσμό, με τεράστιες ευκαιρίες κερδών.
Υπάρχει και μια άλλη οπτική γωνία, που εξετάζει διαφορετικά τις προοπτικές του ΧΑΑ και δεν θεωρεί ότι αποτελεί ώριμη χρηματαγορά αλλά μια συγκεκαλυμμένη απάτη («american bar», για να το περιγράψουμε όσο το δυνατόν ευπρεπέστερα αλλά περιεκτικά).
Η αλήθεια είναι ότι εάν δεν γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες από την κυβέρνηση και τις χρηματιστηριακές αρχές, τότε το ΧΑΑ μάλλον θα καταλήξει «κολυμπηθρόξυλο», όσα ξένα κεφάλαια και εάν έλθουν, αφού θα έχει υπονομευθεί εκ των έσω.
Απλώς, σημειώστε ότι προχθές μόλις η Μόργκαν Στάνλεϋ υποβάθμισε διεθνώς όλες εκείνες τις μετοχές εταιρειών που ανήκουν είτε στο Δημόσιο και σε κρατικές εταιρείες στυλ ΔΕΚΟ είτε σε διαπλεκόμενες επιχειρήσεις προμηθευτών που εξαρτώνται από το κράτος.
Υπάρχουν λοιπόν συγκεκριμένα ερωτήματα για το μέλλον του ΧΑΑ, από τα οποία εξαρτάται η πορεία του στην νέα εποχή:
Ποιό ήταν το αντάλλαγμα για την αναβάθμιση;
Αναγνωρίζει η κυβέρνηση ότι υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα από την κρίση στο ΧΑΑ ή τώρα όλα θα ξεχαστούν;
Θα εκτελεί ταχέως το έργο της με τις νομοθετικές παρεμβάσεις των χρηματιστηριακών Αρχών;
Θα θεσμοθετήσει το Συμβούλιο κεφαλαιαγορών με την συμμετοχή όλων των φορέων της αγοράς, ώστε να έχει τις συμβουλές τους;
Θα πραγματοποιήσει επιμορφωτικές εκπομπές για τους επενδυτές μέσω των ΜΜΕ;
Θα συμμαχήσει το ΧΑΑ με κάποιο μεγάλο ξένο χρηματιστήριο;
Θα λειτουργεί έως αργά το απόγευμα για να προλαβαίνει το άνοιγμα των ξένων αγορών;
Θα ιδρύσει η κυβέρνηση ειδικευμένο χρηματιστηριακό δικαστήριο με εξειδικευμένους εισαγγελείς;
Θα βάλει ανεξάρτητους, εκλεγόμενους προέδρους από την ελεύθερη αγορά επικεφαλής της διοίκησης του ΧΑΑ και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς;
Και, τέλος, θα θεσμοθετήσει Κώδικα Δεοντολογίας για τους δημοσιογράφους, προκειμένου να αποφύγει την δημοσίευση παραπλανητικών πληροφοριών;
ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ;
24 Φεβρουαρίου 2002
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
«Εγκεφαλογράφημα νεκρού» θυμίζει πλέον η συμπεριφορά του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών ενώ ο κίνδυνος να έχει ναρκοθετηθεί εξαρχής ολόκληρη η χρηματιστηριακή χρονιά εμφανίζεται σαφέστερος από ποτέ.
Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στις ευρωπαϊκές χρηματιστηριακές αγορές μετά την εφαρμογή της ΟΝΕ και την κυκλοφορία του ευρώ δεν είναι οι καλύτερες δυνατές ενώ, αντίθετα, τα χρηματιστήρια ΗΠΑ και Ιαπωνίας εμφανίζουν μεγαλύτερες πιθανότητες ανάκαμψης για το 2002, κινούμενες εκατέρωθεν των 10.000 μονάδων.
Η Σοφοκλέους καταγράφει συνολικές απώλειες -6% τον Φεβρουάριο και έχει υποχωρήσει κάτω από τις 2.420 μονάδες, χάνοντας επιπλέον έδαφος σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2001.
Οι προοπτικές να επανέλθει το ΧΑΑ πάνω από τις 3.000 μονάδες μέσα στο 2002 φαντάζουν οριακές, ιδίως μετά την αδιανόητη ακύρωση της συγχώνευσης Εθνικής και Alpha Bank, ενώ τα πράγματα δεν προβλέπονται διόλου καλύτερα για το 2003, καθώς δεν αποκλείεται να είναι χρονιά πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα ενώ ελλοχεύει και η πιθανότητα να ανακάμψει πράγματι η αμερικανική οικονομία, πράγμα το οποίο θα πλήξει πρωτίστως τις ευρωπαϊκές αγορές.
Τον μεγαλύτερο αρνητικό παράγοντα, συν τοις άλλοις, αποτελεί για το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών η αξία των συναλλαγών, που είναι επιεικώς απαράδεκτη για μια –θεωρούμενη ως– ώριμη και αναπτυγμένη αγορά της ζώνης του ευρώ.
Στον χαμηλό τζίρο της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς αποκρυσταλλώνεται πλήρως η έξοδος κεφαλαίων που έχει επέλθει μετά το τέλος του 1999 τόσο για Έλληνες απλούς επενδυτές όσο και για τα μεγάλα ξένα θεσμικά χαρτοφυλάκια που προτιμούσαν την χώρα μας μόνον όσο ήταν αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη αγορά.
Η πολυδιαφημισμένη «διεθνοποίηση» του ΧΑΑ παραμένει «πουκάμισο αδειανό». Σημειώνεται ότι η Σοφοκλέους βρίσκεται στην 5η θέση μεταξύ των υπολοίπων 18 χρηματιστηρίων από πλευράς αριθμού εισηγμένων εταιρειών. 360 περίπου είναι οι εισηγμένες στην Αθήνα διαπραγματεύσιμες μετοχές ενώ στον προθάλαμο για εισαγωγή αναμένουν ακόμη 370 ελληνικές επιχειρήσεις.
Αντί, όμως, να εισέρχονται στο ΧΑΑ οι δυναμικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, μπαίνουν κατά προτίμηση οι κρατικές εταιρείες –τελευταία περίπτωση ο ΟΛΠ, που θα μπει σε λίγο καιρό– για να ξεπλυθούν στο απέραντο «πλυντήριο» των αμαρτιών της σοσιαλιστικής διαχείρισης της οικονομίας.
Είναι συγκλονιστικά τα πρόσφατα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας και δείχνουν ότι τα ξένα κεφάλαια που είναι τοποθετημένα στο ΧΑΑ ανέρχονται σε 21,8 δισ. ευρώ ή 7,428 τρισ. δρχ., την στιγμή που το σύνολο της κεφαλαιοποίησης στον «Ναό του Χρήματος» υπολογίζεται σε 97,6 δισ. ευρώ ή 33,257 τρισ. δρχ. Αυτό σημαίνει ότι η συμμετοχή των ξένων επενδυτών στο ΧΑΑ σε αναλογία με την ενασχόληση από Έλληνες είναι τουλάχιστον 1 προς 4,4!
Η πραγματικότητα των αριθμών είναι όμως ακόμη χειρότερη: επειδή αρκετές πολυεθνικές και ξένες επιχειρήσεις συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο ελληνικών εισηγμένων εταιρειών, η ουσιαστική συμμετοχή των ξένων (που μετράει τελικά) είναι 14,5% ή 14,3 δισ. ευρώ, ήτοι 4,872 τρισ. δρχ.
Προχθές μάλιστα το Χρηματιστήριο Αξιών και το Κεντρικό Αποθετήριο Αξιών έδωσαν στην δημοσιότητα τα συγκεντρωτικά στοιχεία για την συμμετοχή όλων των ομάδων των επενδυτών στις εισηγμένες μετοχές στις 31 Ιανουαρίου 2002. Από τα στοιχεία αυτά σε σύγκριση και με τα δεδομένα της ημέρας της αναβάθμισης στις 31/5/2001 και στις 30/9/2001 φαίνεται η διάρθρωση των τοποθετήσεων ξένων και Ελλήνων επενδυτών, ιδιωτών και επαγγελματιών. Η ανάλυση αυτή αναφέρεται τόσο για το σύνολο των εισηγμένων μετοχών όσο και για τις μετοχές που απαρτίζουν τον δείκτη FTSE/ASE 20.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΙΚΤΗ
10 Δεκεμβρίου 2000
Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Οι αναγνώστες της «ΧτΚ» διατηρούν το προνόμιο να ανήκουν –ακόμη και όσοι επένδυσαν με ατυχή αποτελέσματα στο Χρηματιστήριο Αθηνών– στο τμήμα εκείνο του ελληνικού αναγνωστικού κοινού που είχε έγκαιρα την καλύτερη πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα γύρω από την πτώση του ΧΑΑ τους τελευταίους 14 μήνες.
Η κριτική που η εφημερίδα μας άσκησε στο παρελθόν για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην όλη υπόθεση της δίνει αυτή την στιγμή το δικαίωμα να πάρει θέση απέναντι στις διαγραφόμενες εξελίξεις.
Η πτώση του Χρηματιστηρίου από τον Σεπτέμβριο του 1999 και εντεύθεν δεν υπήρξε φυσιολογική. Φυσιολογική θα ήταν μια μικρή διόρθωση του γενικού Δείκτη (δίχως κρατική παρέμβαση) εκείνη την εποχή που θα οφειλόταν στις πραγματικά πρωτοφανείς για χρηματιστηριακή αγορά υπερβολές που είχαν παρατηρηθεί λόγω –ας του γράψουμε ευγενικά– του ειδικού ταμπεραμέντου των Ελλήνων.
Ωστόσο, η υποχώρηση του Χρηματιστηρίου ξεκίνησε με την τεχνητή παρέμβαση εκ μέρους των κρατικών χαρτοφυλακίων και των θεσμικών επενδυτών υπέρ των τραπεζικών και τηλεπικοινωνιακών τίτλων, που ξέφυγε από τον έλεγχο και παρέσυρε σε αρνητική κατεύθυνση το σύνολο των blue chips και τα περιφερειακά χαρτιά. Το σφάλμα επαναλήφθηκε προεκλογικά, δίχως την συμμετοχή των ιδιωτικών θεσμικών χαρτοφυλακίων και με την εμπλοκή της πολιτικής στην λειτουργία της αγορά (που κανονικά θα έπρεπε να είναι απελευθερωμένη από την κρατική παρέμβαση) με αποτέλεσμα το μεγάλο ζήτημα που προέκυψε με την χειραγώγηση –doctoring– συγκεκριμένων και επιλεγμένων τίτλων στο Χρηματιστήριο να συνοδευθεί και από την διαστρέβλωση της ίδιας της υφής του θεσμού απέναντι στην κοινή γνώμη.
Οι προσδοκίες που είχαν έντεχνα καλλιεργηθεί στο επενδυτικό κοινό (και η ψυχολογία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για την λειτουργία κάθε Χρηματιστηρίου σε όλον τον κόσμο) μεταλλάχθηκαν σε αρνητικά αισθήματα (απαξία, κρίση εμπιστοσύνη, μείωση της αξίας των συναλλαγών) και στον γνώριμο φαύλο κύκλο, από τον οποίο ακόμη δεν έχουμε οριστικά δραπετεύσει.
Είχε πλέον προλειανθεί το έδαφος για να αναπτυχθεί ο σπόρος της υποτιμητικής κερδοσκοπίας (trading) σε μιαν αγορά που για όλους αποτελούσε κοινό μυστικό ότι ήταν χειραγωγούμενη. Τα αντανακλαστικά που σε άλλη περίπτωση θα οδηγούσαν σε μια εκ των ένδον αντίδραση της αγοράς είχαν απονεκρωθεί λόγω της έλλειψης ρευστότητας.
Η άνοδος του τελευταίου 10ημέρου στο Χρηματιστήριο Αθηνών (και μάλιστα, συνέπεσε –και αυτό δεν είναι τυχαίο– με τον θάνατο του Παντελή Σφηνιά) επιβεβαίωσε, δυστυχώς, το χρηματιστηριακό αξίωμα ότι η καλύτερη στιγμή για να αγοράσει κανείς μετοχές είναι όταν συμβαίνουν εξαιρετικά αρνητικά γεγονότα που οδηγούν σε κρίση συνολικά το κοινωνικό σύστημα οργάνωσης.
Η «ΧτΚ» αποκάλυψε στο παρελθόν τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο Χρηματιστήριο και της επέρριψε την μομφή ότι γελοιοποίησε τον θεσμό. Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα και εξαιτίας της ακραίας κατάστασης στην οποία είχαν περιέλθει χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, η εφημερίδα άσκησε εποικοδομητική κριτική και τάχθηκε υπέρ της συντονισμένης κυβερνητικής παρέμβασης ενώ είναι σε θέση να γνωρίζει ότι στην κατεύθυνση αυτή συνέδραμε αποφασιστικά και η αξιωματική αντιπολίτευση.
Ωστόσο, φαίνεται ότι η κυβέρνηση προτίμησε ξανά να επιδιώξει την πλασματική άνοδο του Γενικού Δείκτη προς όφελος των συμφερόντων των πανίσχυρων τραπεζικών και ασφαλιστικών οίκων.
Ναρκοθετεί με την πρακτική της την υγιή πορεία του ΧΑΑ και ετοιμάζει νέο «δόλωμα» για τους μικροεπενδυτές που κινδυνεύουν να πέσουν ξανά στην παγίδα της, η οποία έχει στόχο να εξυπηρετήσει τους θεσμικούς επενδυτές, οι οποίοι θέλουν να παρουσιάσουν βελτιωμένες αποδόσεις στα αμοιβαία κεφάλαια για τον μήνα Δεκέμβριο.
Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν ήδη (παράταση της συνεδρίασης μόνο για 15΄ το μεσημέρι, κατάργηση του ορίου διακύμανσης και «margin account») αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα από τους χρηματιστές γιατί, ενώ προσανατολίζονται προς την σωστή κατεύθυνση, θα έπρεπε να είχαν ληφθεί πέρυσι –λίγο μετά την αρχή της πτώσης.
Δεν είναι, στην πραγματικότητα, νέα μέτρα αλλά αποτελούν συρραφή προτάσεων της αντιπολίτευσης και των παραγόντων της αγοράς που εξ ανάγκης και εσπευσμένως έσπευσε να αντιγράψει το οικονομικό επιτελείο του πρωθυπουργού.
Θεωρούνται, επιπλέον, και κατακριτές –από ηθικής πλευράς– για τους απλούς ανθρώπους που παρασύρθηκαν από τους δημαγωγούς και επένδυσαν στο Χρηματιστήριο.
Η εκτίμηση των χρηματιστηριακών αναλυτών είναι, σε κάθε περίπτωση, ότι τα μέτρα αυτά δεν αρκούν για να εξυγιανθεί το Χρηματιστήριο Αθηνών διότι απαιτείται μια εναλλακτική, πλέον φιλελεύθερη στρατηγική θεώρηση που θα αντιμετωπίζει συνολικά την κατάσταση.
Η στρατηγική αυτή πρέπει να στηρίζεται γενικότερα σε σαρωτικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην δημόσια διοίκηση, στο φορολογικό σύστημα, στην αγορά εργασίας, στις αγορές ενέργειας και τηλεπικοινωνιών (και ειδικά στο θέμα του «management» του ΟΤΕ) αλλά και ειδικότερα στην απεμπλοκή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς από τον έλεγχο του Υπ.Εθ.Ο., στην προώθηση του άμεσου δικαστικού ελέγχου στο Χρηματιστήριο και στην ενημέρωση-εκπαίδευση του απλού πολίτη επί των κινδύνων που ελλοχεύουν κάτω από το περιτύλιγμα του «λαϊκού καπιταλισμού».
Εάν αυτά τα βήματα δεν γίνουν τώρα, η ανάκαμψη του ΧΑΑ κατά 14% το τελευταίο 10ήμερο θα αποδειχθεί παροδική και η φυσική εξέλιξη θα επιβάλλει βίαια τις αναγκαίες αλλαγές μέσα από μιαν ένα κρίση, τελική αυτήν την φορά.
Δεν σημαίνει αυτό ότι η προοπτική ανάλυσης του Χρηματιστηρίου είναι απαισιόδοξη αλλά ότι η πορεία του εξαρτάται άμεσα από τους χειριστές της κατάστασης.
Το ερώτημα που προκύπτει εκ των πραγμάτων έγκειται στο γεγονός ότι την κρίση καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται για το δράμα των προηγούμενων μηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου