*όπου ''Ενός'' στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ''άνθρωπος''. Έν=Ένα=One=Ο.Ν.Ε.=Ο.Η.Ε=UN=Γυνή=Οίνος=Venus/Αφροδίτη.

Η ''Πλειοψηφία του Ενός'' δεν αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι στην ζυγαριά της οικονομίας οι πολλοί βουλιάζουν και ο ένας διασώζεται αλλά, επιπροσθέτως, σημαίνει ότι αυτός ο ένας (1) άνθρωπος διασώζει κυρία και έλκει το πλοίο της κυβέρνησης, τον κύβο που ερρίφθη και βυθίζεται (όπως ακριβώς σε μιαν ζυγαριά όπου η μάζα των πολλών χάνεται λόγω του βάρους). Η βάση της ερευνητικής μεθόδου στηρίζεται στην διαδικασία λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία και την έκδοση αποτελεσμάτων μετρήσεων, ερευνών, ψηφοφορίας, εκλογής στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Κ. που διασώζουν μιαν χώρα -άνευ δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο)- από την ανισορροπία του Δημοσίου και από το “φούντο” του ταμείου της, δηλ. το Δ.Ν.Τ., με βάση τον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος και το εσωτερικό δίκτυο INNERNET πληρωμής της εργασίας των Ελλήνων κατ' οίκον: είναι το μοναδικό οικονομικό και τραπεζικό σύστημα στον κόσμο που λειτουργεί ως ραδιο-τηλεοπτικό κανάλι θετικών ειδήσεων και νέων μέσω προγραμμάτων και ταινιών με σκοπό την επικοινωνία με το κοινό. Αφενός χρησιμεύει ως Τράπεζα (Data Bank) πληροφοριών, δεδομένων και αίματος με προσωπική περιουσία 300 τρις Φοινίκων και αφετέρου βασίζεται στους θεσμούς της Ελεύθερης Οικονομίας ("Free Market"), στην απόλυτη τραπεζική πίστη, στο επιτόκιο Labor και στο ελληνικό νόμισμα οίκου (I.Q., συμβολική ονομασία για τον Φοίνικα, ο οποίος είναι το νόμισμα των Ελλήνων που αγαπούν την πατρίδα τους, που γνωρίζουν επαρκώς αρχαία και νέα Ελληνικά, Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά κ.τ.λ., αγαπούν την έντεχνη μουσική, ελληνική και ξένη, και την ίδια την Τέχνη ενώ, με βάση την κατά κεφαλήν καλλιέργεια του Α.Ε.Π. αποτελεί την πλέον ανθούσα οικονομία στην Ευρώπη). Πρόκειται για μιαν νομισματική μονάδα που χαμηλότερη από αυτήν στον κόσμο σε αξία πλούτου δεν υπάρχει διότι πρωτίστως η νοημοσύνη και το νόμισμα των πολιτών που την χρησιμοποιούν δεν υποτιμάται ΠΟΤΕ: ειδικότερα, στηρίζεται στο νόμισμα της Αναγέννησης -ο Φοίνιξ- με βάση την ρήτρα E.C.U., δηλαδή 1 Φοίνιξ=3 Δολλάρια ενώ το Ευρώ υπολογίζεται με βάση τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των υπολοίπων νομισμάτων με βάση το E.C.U., το E.C.U. όμως υπολογίζεται ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

"ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ" - άρθρο Αλμπέρ Καμύ


«ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ»
Άρθρο του Αλμπέρ Καμύ
“COMBAT”, ΙΟΥΛΙΟΣ 1944, μυστική έκδοση
Μετάφραση: Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου
Copyright: Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή:
Το κείμενο είναι το πρώτο που ανοίγει μια σειρά άρθρων του δημοσιογράφου-συγγραφέα με θέμα τον Τύπο («Αντίσταση, Εξέγερση και Δημοσιογραφία», «Κριτική Δημοσιογραφία», «Χάρτης για την κυβέρνηση του Τύπου», «Η Συνταγματικότητα των κειμένων περί Τύπου διατάξεων», «Συνθήκες και Διπλωματία του Τύπου», «Ιδιοκτησία του Τύπου και Χριστιανισμός», «Δημοσιογραφική κατάθεση και Χριστιανικός Τύπος», «Χριστιανικός διάλογος και Δημοσιογραφία», «Η Δευτέρα Παρουσία και η Αντίσταση των Εφημερίδων», «Η μεταρρύθμιση του Τύπου», «Αυτοκριτική», «Κριτική του Νέου Τύπου», «Τριγωνική συνεργασία δημοσιογράφων»). Ο Marcel Déat, πολιτικός και υπουργός Σοσιαλιστής της Γ’ Δημοκρατίας, το 1940 έγινε εκδότης της εφημερίδας «ΤΟ ΕΡΓΟ-L’ œuvre» και ίδρυσε κόμμα υπέρ της συνεργασίας με τους Γερμανούς. Το 1944 έγινε υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Διέφυγε στην Ιταλία και καταδικάστηκε ερήμην εις θάνατον. Πέθανε το 1955.
«Για πρώτη φορά στην ιστορία, το επάγγελμα του δημοσιογράφου έχει γίνει ένα επάγγελμα τίμιο» δήλωσε ο κ. Marcel Déat.
Ο κ. Marcel Déat έχει δίκιο.
Η άσκηση της δημοσιογραφίας με μυστικότητα είναι τίμια επειδή αποτελεί χειρόγραφη απόδειξη ανεξαρτησίας, επειδή συνδέεται με ένα ρίσκο.
Είναι σωστό, είναι υγιές που ο,τιδήποτε έχει να κάνει με τρέχοντα πολιτικά γεγονότα έχει καταστεί επικίνδυνο, έχει ρίσκο.
Εάν υπάρχει κάτι που δεν επιθυμούμε να ξαναδούμε, αυτό είναι η ασπίδα της ατιμωρησίας πίσω από την οποία κάποτε βρήκαν άσυλο μια τόσο δειλή συμπεριφορά και τόσες κρυφές μηχανορραφίες.
Έχοντας εξελιχθεί σε τόσο αξιότιμες δραστηριότητες, πολιτική και δημοσιογραφία θα υποχρεωθούν μια μέρα να δικάσουν αυτούς που τις ατίμασαν… Για παράδειγμα, τον κ. Marcel Déat.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)