Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ-ΕΙΣΑΓΩΓΗ

QUIS   CUSTODIET   IPSOS   CUSTODES ?

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ;

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ        ΤΗΣ                  ΑΙΡΕΣΗΣ                         ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

 ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΑΛΙΛΑΙΟ

ΘΕΜΑ:

ΤΟ ΦΙΛΗΜΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ

ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝ. ΧΩΡΩΝ

Στιχουργία –Μελοποίηση – Σύνθεση –  Ενορχήστρωση – Ερμηνεία

ΧΡΗΣΤΟΣ Π. ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πρελούδιο

H γεωμετρία της Λατιν.Νοτ.Αμερικής και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία

Κυρία Σύνθεση

Ο Χάρτης Βενετίας, η Αφροδίτη και το μοντέλο της Βενεζουέλας

Οι Νότες ως Κλειδιά και Κλείδες των Νόμων

Οι υποκρισίες νόμων και δογμάτων και η Ένωση των Εκκλησιών

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ: ΣΩΜΑ ΚΥΡΙΟΥ

Το Μνημόνιο των Λατινικών Ρητών με Ελληνική μετάφραση σε χρήμα

Η ΕΞΟΔΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠ’ ΤΟ ΕΥΡΩ

Η Ακρόπολη της Κωνσταντινούπολης

ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ

Η ΤΡΙΑΔΑ ΤΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥ αντιπροσωπεύεται                   στην πύλη του Ατλαντικού Ωκεανού από τους θυρεούς των 3 πόλεων (Κάδιξ, Μπαταγιόθ Γιβραλτάρ) που διεκδικούν την ίδρυσή τους από τον Ηρακλή. Οι θυρεοί λειτουργούν με κώδικα ο οποίος –για να ανοίξει με τα κλειδιά ο συνδυασμός των 2 θυρών της «κλειστής θαλάσσης» Μεσογείου (MARE LIBERUM & MARE CLAUSUM) στον φάρο που βρίσκεται στο Όρος του Μωϋσέως στο Ακρωτήριο      της Ευρώπης– αποτελείται από την δικλείδα ασφαλείας Ευκλείδη: από την ΡΗΤΡΑ ΔΟΜΙΤΙΟΥ ΟΥΛΠΙΑΝΟΥ και από την Γ´ Ωδή Πινδάρου (ΟΥΚΕΤΙ ΠΡΟΣΩ).                  Με το ΟΥΚΕΤΙ ΠΡΟΣΩ ενώνονται οι 2 ΣΤΗΛΕΣ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ (ΜΗ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ & ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΕΡΑ) στον ΠΙΝΑΚΑ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ. Το κεντρικό σημείο είναι                      το όρος Κάλπη του Κάδιξ στο Γιβραλτάρ ενώ στα 2 άκρα των στενών βρίσκονται τα Άβυλλα του Μαρόκο: πρόκειται για τα 2 όρη Σιέρρα Μπουλλώνες ή Σιέρρα Ντελμάκα τα οποία ανταποκρίνονται και στις 2 πόλεις Αβύλη (που είναι η πόλη Θεούτας) και Αλύβη (που είναι η πόλη Κάλπη) οι οποίες αμφότερες συναποτελούν την πόλη Κάλπη, δηλαδή το Κάδιξ των Φοινίκων. Τα 2 λατινικά αυτά ρητά δίνουν την εντύπωση ότι αποτελούν τις 2 στήλες του ΠΙΝΑΚΑ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ, ενώνονται όμως σε ΤΕΤΡΑΔΑ μέσω της ΡΗΤΡΑΣ ΟΥΛΠΙΑΝΟΥ –ως κλειδί, για να σπάσει                η κλείδα, από μουσικής πλευράς– και του ΠΑΚΕΤΟΥ ΔΟΜΙΤΙΟΥ ΟΥΛΠΙΑΝΟΥ αλλά με την βοήθεια των στίχων του Πινδάρου οπωσδήποτε και δημιουργούν                ένα σχήμα ενιαίο με την ΤΡΙΑΔΑ ΤΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ όπου υπάρχουν οι 3 θυρεοί των 3 πόλεων. Οι 2 στίχοι του Πινδάρου από την Ωδή Γ´συνενώνουν στην ουσία τα άκρα των 2 ρητών «NON PLUS ULTRA» και «NEC PLUS ULTRA» που συμπληρώνονται από το τρίτο: «ΝΕ PLUS ULTRA», δηλ. ΤΙΠΟΤΕ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ. Σύμφωνα με τον μύθο, τα ρητά είναι χαραγμένα με τέχνη από τον Ηρακλή στις πύλες του ναού του Ήλιου για να χαρακτηρίσει το άκρον άωτον, το έσχατον, απόλυτο σημείο της τελειότητας, το άκρο του κόσμου                      και για να υποδηλώσει ότι «αυτά για τα οποία πρόκειται δεν έχουν το όμοιό τους». «Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ» περιγράφεται, πάντως, στα κείμενα ως μια πεδιάδα κάτω από τον Ισημερινό όπου σε ένα όρος υπάρχουν ναός, 7 πλανήτες, 7 κύκλοι,   7 τείχη, 4 πύλες και οδοί, Ιερέας Βασιλιάς και Μεταφυσικός, Δύναμη, Σοφία, Αγάπη, Κοινοκτημοσύνη, Εκπαίδευση, Τέχνη, Νόμος και Αθανασία ψυχής. Ωστόσο, η εντολή HONESTE VIVE σε ένωση με την εντολή SUUM CUIQUE TRIBUE και σε άμεση σύζευξη με την ΡΗΤΡΑ ΟΥΛΠΙΑΝΟΥ (NEMINEM LAEDE) και με το ΠΑΚΕΤΟ ΟΥΛΠΙΑΝΟΥ (PACTUM EST PACTIO DUORUM PLURUMQUE IN IDEM PLACITUM) δημιουργούν εκ νέου μιαν ΤΕΤΡΑΔΑ.                                                              Αυτή η ΤΕΤΡΑΔΑ κλειδώνει με τον ΤΕΡΤΥΛΛΙΑΝΟ και ενώνεται πλέον κι αυτή                     με την ολοκλήρωση του ΚΑΝΟΝΑ που διατύπωσε ο ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΣ περί υγείας               του νου: ORANDUM EST UT SIT MENS SANA IN CORPORE SANΟ.                               Και ιδού η εξήγηση: οι Κλασσικοί Κανόνες Δικαίου αναλύονται                                    στην ΤΡΙΑΔΑ/TRIVIUM και στην ΤΕΤΡΑΔΑ/QUADRIVIUM των 7 επιστημών (DISCIPLINAS) και των 7 Ελευθερίων Τεχνών ARTES LIBERALES (ΤΡΙΤΥΣ/TRIVIUM=Γραμματική, Λογική, Ρητορική + ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ/QUADRIVIUM =Αριθμητική, Μουσική, Γεωμετρία, Αστρονομία). Την διάκριση κάνει ο Ισίδωρος της Σεβίλλης στα έργα ETYMOLOGIAE, ORIGINES, SENTETIARUN LIBRI TRES. Σημειώνεται ότι το Χρηματιστήριο Αξιών της Σεβίλλης «LA LANJA» περιέχει 40.000 τόμους χειρογράφων και βιβλίων του Νέου Κόσμου από την εποχή  ανακαλύψεως της Αμερικής και προφανώς συνδέεται με την λειτουργία του Μουσείου Καλών Τεχνών (MUSEO DE BELLAS ARTES) στον Πύργο του Χρυσού των Βασιλικών Θησαυρών που δεσπόζει στον Καθεδρικό Ναό «LA GIRALDA» στα τείχη                       του αρχαίου κάστρου του 11ου αιώνα «ALCÁZAR» στην Σεγόβια και όλο αυτό συνδέεται με την λειτουργία του Μουσείου Πράντο, του Εσκοριάλ και των τζαμιών της Γρανάδας, της Κόρδοβας με τα 400.000 βιβλία και της Αλάμπρα                               και σε οργανικό σύνολο με το φως στον Φάρο στο Ακρωτήριο  της Ευρώπης.

Παράλληλα, πρέπει να έχει κατά νου ο αναγνώστης ότι η ΤΕΤΡΑΔΑ συμπίπτει                με το ολοκληρωμένο ΣΥΜΦΩΝΟ ΚΑΤΑΝΟΥ που υπεγράφη στην χώρα Μπενίμ     το 2000 και αποτελείται από την ΤΕΤΡΑΔΑ των λεγομένων  4 συμφωνιών ΛΟΜΕ στην χώρα Τόγκο μεταξύ των κρατών Κ.ΑΦ.Ε. και της Ε.Κ. Αυτές οι συμφωνίες αποτελούν στον κόσμο το μεγαλύτερο πρόγραμμα ενίσχυσης και συνεργασίας διότι συνδέονται με το πρόγραμμα STABEX και την λειτουργία του συστήματος SYSMIN για τον χρυσό.

Πριν αναπτύξουμε το βασικό θέμα αυτής της έρευνας του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. το οποίο είναι να εξηγήσουμε όλα αυτά τα ρητά και τους χρησμούς, πρέπει σε αυτήν την αρχική σύνοψη να δοθεί μια εικόνα για την γεωμετρική                  και μουσική νομοτέλεια που διέπει τις σχέσεις των ΛΑΤΙΝ. ΧΩΡΩΝ                               της ΝΟΤ.ΑΜΕΡΙΚΗΣ μεταξύ τους, με την Ε.Κ. και με τις Η.Π.Α.                                     Πρώτη θέση στην ανάλυση αυτή έχει το ρητό έμβλημα της Βενεζουέλας                                              «DIOS Y FEDERACION»: «Θεός και Κράτος», «Θεός και Ομοσπονδία».                         Αυτό πρέπει να γίνει μοντέλο για την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Δίχως                              να επεκταθούμε στην μαθηματική ισορροπία των θεολογικών-διπλωματικών σχέσεων και των συμβόλων, η εικόνα που αναδύεται  μετά την Σύνοδο                               για πρώτη φορά στην ιστορία μεταξύ της ΤΡΙΑΔΑΣ των κρατών της Ε.Κ.,                                                  της ΛΑΤΙΝ.ΑΜΕΡΙΚΗΣ και των κρατών των υπερπόντιων εδαφών το 1999 είναι:            
                    

Βενεζουέλα + ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΔΕΙΣ = ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΝΔΕΩΝ + Ε.Κ.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΔΕΙΣ = Κολομβία, Ισημερινός, Βολιβία, Περού

ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΝΔΕΩΝ = Ε.Κ. + ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΔΕΙΣ

MERCOSUR = Ουρουγουάη, Βραζιλία, Παραγουάη, Αργεντινή

ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΝΔΕΩΝ + MERCOSUR + Μεξικό + Παναμάς + Χιλή = ΟΜΑΔΑ ΡΙΟ

ΟΜΑΔΑ ΡΙΟ = Βενεζουέλα, Κολομβία, Ισημερινός, Βολιβία, Περού, Ουρουγουάη, Βραζιλία, Παραγουάη, Αργεντινή, Μεξικό, Παναμάς, Χιλή 
ΟΜΑΔΑ ΡΙΟ – Βολιβία, Ισημερινός, Ουρουγουάη, Χιλή =                                                              CONTADORA + SUPPORT                    
                

 Η OMAΔA CONTADORA στηρίζεται από την ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΡΙΞΕΩΣ

CONTADORA GROUP = Βενεζουέλα, Κολομβία, Μεξικό, Παναμάς 

ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΡΙΞΕΩΣ/SUPPORT GROUP = Αργεντινή, Βραζιλία, Παραγουάη, Περού

ΟΜΑΔΑ ΣΑΝ ΧΟΣΕ=Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ, Κόστα Ρίκα, Νικαράγουα, Ονδούρα, Παναμάς 

ΟΜΑΔΑ ΣΑΝ ΧΟΣΕ – Παναμάς = ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Τέλος, Κ.ΑΦ.Ε. = Καραϊβική, Αφρική, Ειρηνικός

Αυτή η πρώτη εικόνα των χωρών της ΛΑΤΙΝ. ΑΜΕΡΙΚΗΣ δεσπόζει                               στην μελέτη μας πρωταρχικά λόγω του γεγονότος ότι ενώνει τον Ατλαντικό                   με τον Ειρηνικό αλλά και διότι οι νόμοι των Λατινικών αυτών χωρών                        βασίζονται στο Λατινικό και, άρα, στο Ρωμαϊκό και Ρωμανικό και (κατ’ επέκτασιν)                                     –μέσω της Συνθήκης Ρώμης– στο Ελληνικό Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Σε ολόκληρη την Λατιν. Νότ. Αμερική, άλλωστε, κυρία γλώσσα είναι η Νεολατινική Ισπανική, ιδίωμα με λατινικές, ΡΩΜΑΝΙΚΕΣ ρίζες που βασίζεται στην Ελληνική. Από τοπογραφικής όψεως, εξάλλου, η πύλη και θύρα εισόδου στον Ατλαντικό, στον Ναό του Ήλιου και στην ήπειρο της Ατλαντίδος βασίζεται σε ελληνικούς νόμους που στηρίζουν ολόκληρο το οικοδόμημα των πυλώνων και των στηλών: πρώτον, του Ηρακλέους στο κανάλι του Γιβραλτάρ (η λέξη «ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ» σημαίνει «Ναός της Υπογραφής) και, δεύτερον, της συνθήκης της Ρώμης. Η στήριξη αυτή γίνεται με τα 2 σκέλη τους, το Ρωμαϊκό και το Λατινικό Δίκαιο. Η συνθήκη                     της Ρώμης παίζει στο σημείο αυτό 2 ρόλους: Ενώνει Ευρωπαϊκό-Ρωμανικό-Ρωμαϊκό Δίκαιο ενώ το Λατινικό Δίκαιο συνδέεται απευθείας με το Ελληνικό Δίκαιο και για πρώτη φορά συνδέεται η Λατινική Γραμματεία και η Αθηναϊκή Γραμματεία.              Οι Θησαυροί της Ελληνικής Γλώσσας “THESAURUS GRÆCÆ LINGUÆ”                      και “THESAURUS GRÆCUS” ισοδυναμούν με 10 Θησαυρούς της Λατινικής “LINGUÆ LATINÆ THESAURI”. Εξάλλου, δεν μπορεί να νοηθεί το Ελληνικό Δίκαιο από μόνο του, αφ’ εαυτού (όπως και κανένα άλλο δίκαιο)  αν δεν διέπεται και δεν φωτίζεται από τις διατάξεις του αρχαίου Ελληνικού Δικαίου                                 ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ και αν δεν είναι η Γλώσσα αυτή που θα καθορίζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (ορισμός Κοινοτικού Κεκτημένου)                           η Ελληνική. Η λέξη «LATINÆ», άλλωστε, αποτελεί ευθεία παραπομπή στην Αθήνα.

ΚΥΡΙΑ ΣΥΝΘΕΣΗ

Η διπλωματική αυτή εργασία ανήκει στα πλαίσια της διπλωματικής: επιστήμης                 η οποία εξετάζει την αυθεντικότητα των γραπτών και των εγγράφων ντοκουμέντων. Είναι μια αιρετική μελέτη την οποία φέρνει στο φως                               το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. το οποίο αποδεικνύει ότι δεν ισχύουν                     οι νόμοι των εθνικών κρατών και ότι τα γραπτά μνημεία είναι ζωντανά. 

Αυτή είναι η μία και μοναδική προσπάθεια για μιαν ολοκληρωμένη παρουσίαση της πολιτικής, διπλωματικής και νομικής διαλέκτου των Λατίνων. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται μια οργανωμένη συλλογή των Λατινικών, μεταφρασμένων                     στην Ελληνική Γλώσσα με ενιαία σύνθεση. Είναι η πρώτη φορά που ενώνονται              τα τεμαχισμένα μέλη της γραμματείας των Λατιν. χωρών και ενορχηστρώνονται           με τάξη μουσικής οικονομίας προς συγκεκριμένο σκοπό. Για πρώτη φορά εξοπλίζεται ο αναγνώστης με το σύνολο των αναγκαίων ρητών για την μελέτη              της Νομικής και της Θεολογίας των Λατινικών χωρών όπως αυτές κάνουν                      την εμφάνισή τους στην διπλωματική γλώσσα.

Επίκεντρο της έρευνας είναι η ευαίσθητη περιοχή της Ευρώπης: η περιφέρεια                 της Ιταλίας και της Σικελίας, υπό την έννοια της Μεγάλης Ελλάδος. Το κοινό σημείο που καταγράφεται εδώ, η Ιταλία, είναι η περιοχή στην οποία –προ και μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας– παρατηρείται η μεταλαμπάδευση όλων των αρχαίων ελληνικών λογίων και ακολούθως γίνεται η Αναγέννηση                (την οποία, αξίζει να σημειωθεί, δεν γνώρισε ποτέ η Ελλάδα ως σήμερα).                       Το ακριτικό σύστημα, το σύστημα της κοινής αγροτικής πολιτικής της Πόλεως αλλά και οι νόμοι του Βυζαντίου (ως Ανατολής με την περιφέρεια του Δούναβη) διαπότισαν και μπόλιασαν το Ιταλικό τοπίο και, ειδικότερα, τον κόλπο                           της Νεάπολης με τα πλούσια μνημεία. Για περισσότερες λεπτομέρειες, ειδικά                   για την διασύνδεση των ρητών και των στίχων βλ. το έργο «ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ» το οποίο συνοδεύεται                      και από τους πίνακες της Ελληνικής ζωγραφικής.    

Θα αφιερώσουμε την έρευνα αυτή στις Λατινικές χώρες στα 2 σκέλη τους                         με τα οποία έχει ασχοληθεί η διπλωματική γλώσσα: στην Νομική                                   και στην Θεολογική πτυχή. Από το ένα άκρο, αυτό της Νομικής, θα εξετάσουμε τους νόμους που διέπουν το δίκαιο των Λατιν. χωρών της Ευρώπης                               και της ΝΟΤ.ΑΜΕΡΙΚΗΣ: το σύστημα αυτό αποδεικνύεται ότι στηρίζεται                     στην βάση του στην αρχαία ελληνική γλώσσα η οποία χάραξε τους νόμους                  των 7 Καλών Τεχνών (Μουσική, Ποίηση, Όρχηση, Ζωγραφική,                                            & Αρχιτεκτονική, Κινηματογράφος, Γλυπτική, : Μ.Π.Ο.Ζ.-ΑΡ.Κ.Γ./Beaux Arts).   

Από το άλλο άκρο, αυτό της Θεολογίας, θα εξετάσουμε υπό το πρίσμα                            του Νεοελληνικού Διαφωτισμού τους νόμους που διέπουν την μόρφωση                       των θεολογικών δογμάτων των Λατιν. χωρών και οι οποίοι στηρίζονται                            εξ ολοκλήρου στην αρχαία ελληνική γλώσσα, αυτήν που υπήρχε προ της ελεύσεως και εμφανίσεως του Χριστιανισμού. Απλώς, ο Χριστιανισμός εμπλουτίζει ανέκαθεν την γηρασμένη γλώσσα με νέες, σύγχρονες ελληνικές-ευρωπαϊκές ιδέες και με έργα.

H ανάλυση αυτή των λατινικών λογίων και ρητών, όμως, υπό το ευρωπαϊκό                 και ελληνικό συνάμα πρίσμα φωτός αποκτά μιαν ιδιαίτερη σημασία διότι                     υπάρχει μια ταύτιση επί της Ρώμης που αναλύεται σε ΤΕΤΡΑΔΑ στα 4                                    σημεία του ορίζοντα: στην ιστορία της πόλης στο κίνημα του Χριστιανισμού,                  στην κληρονομιά του Ρωμαϊκού Δικαίου το οποίο χρησιμοποιείται πολιτικά, οικονομικά αλλά και διπλωματικά στην υπογραφή συνθηκών ολοκλήρωσης,               στην ίδια την συνθήκη της Ρώμης του 1957 για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για τις 6 χώρες και, τέλος, στην πολιτισμική παράδοση                                 στον κινηματογράφο ως έδρα της 7ης Τέχνης (Cinecitta) και ειδικά της Δυτικής Τέχνης (Art Western) που εστιάζει στον πόλεμο.

Νομική και Θεολογία, άρα, είναι τα 2 σκέλη τα οποία εξετάζονται εδώ: ωστόσο, στην διάρκεια της εργασίας μας προκύπτει ως κοινό πεδίο αυτών των 2 σφαιρών αντίληψης του κόσμου το τρίτο πεδίο, αυτό της διπλωματίας. Κατ’ αρχάς, θα γίνει σαφές ότι η κύρια έμφαση του όλου έργου βασίζεται στην νομική ορολογία                  όχι όμως με τον τυπικό, στεγνό και κλειστό χαρακτήρα των Λατινικών περιοχών αλλά με το ανοιχτό ταμπεραμέντο που προσφέρει η διευρυμένη ερμηνεία                        της Ελληνικής γλώσσας: αυτή συνθέτει την μοναδική Ευρωπαϊκή λύση σε όλα                τα νομικά και θεολογικά αδιέξοδα. Απόδειξη είναι ότι μόνον όποιος μπορεί                     να καταλάβει την διασύνδεση της ρίζας των ελληνικών λέξεων «δέος»                            και «δεοντολογία» με τα κοινά ρεύματα που διαρρέουν σε μιαν συνεχόμενη γραμμή επέκτασης την νομική και θεολογική επιστήμη μπορεί να έχει και την διευρυμένη Ευρωπαϊκή οπτική που προσφέρει μόνον η Ελληνική Γλώσσα. Όμως, σε δεύτερο πλάνο, εμφανίστηκε από μόνη της η ανάγκη να συμπεριληφθούν στο κείμενο πρόσθετες επιλογές –σαν ένα έξτρα μενού– με τις γαλλικές λέξεις και εκφράσεις που χρησιμοποιούνται κυρίως στην διπλωματική γλώσσα. Αυτό έχει γίνει με μέτρο και λογισμό. Για να ήταν πλήρης ο κατάλογος, θα έπρεπε να καταγραφούν                   και όλες οι αρχαίες ελληνικές, λατινικές, ιταλικές και γαλλικές ή αγγλικές εκφράσεις που αναφέρονται στην οικονομία, δηλαδή στις οικονομικές πτυχές                                   της διπλωματίας και στην επίτευξη υπογραφής των οικονομικών συνθηκών. Αυτό είναι εύκολο αν διαθέτει κανείς διπλωματικά ή οικονομικά εγχειρίδια και μπορεί                  να συγκρίνει και να συνενώσει τις έννοιες αλλά δύσκολο  για τον αναγνώστη. Οπότε, αυτές οι γαλλικές λέξεις και ρητά της νομικής και της διπλωματίας                     που ανήκουν στο πλαίσιο στήριξης αυτής της μελέτης έχουν συμπεριληφθεί συνοπτικώς διότι είναι αναγκαίο να τις έχει ενώπιόν του ο αναγνώστης                           τόσο για να τις διακρίνει νοηματικά και από πλευράς εκφράσεως από αυτές                που τους μοιάζουν, τις παρόμοιες, αντίστοιχες ή ομόλογες λατινικές ή ιταλικές              όσο και για να τις ξεχωρίζει από φωνητικής πλευράς αλλά και από πλευράς περιεχομένου τους για ό,τι σημασιοδοτούν στην Νομική, στην Διπλωματία,                  στην Τέχνη, στην Πολεμική και στην Θεολογία –και με καλυμμένες τις 2 πλευρές,                              τρίτον, για να εμπλουτίσει και να χειρίζεται άνετα και με ευγλωττία το σχετικό λεξιλόγιο και να παίζει τις λέξεις στα δάχτυλα. Οι λέξεις και οι τονισμοί, βέβαια, ανάλογα με την χρήση τους στον προφορικό και στον γραπτό λόγο προσφέρουν και διαφορετικό νόημα στην κάθε έκφραση.

Το νόημά τους, δηλαδή –αυτό πρέπει να κρατηθεί κατά νου από την εργασία αυτή– ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΛΕΞΙΚΑ.                   Είτε επειδή αν τεθούν σε σειρά (σε «διάταξη») συνειρμικά, δηλώνουν και εννοούν                                  άλλο περιεχόμενο από το κοινώς αποδεκτό είτε επειδή είναι λέξεις ευφυείς                      και ταπεινές ταυτόχρονα σε νοημοσύνη, με πολλές αφέλειες και υστερήσεις είτε επειδή δηλώνουν το πονηρό που στην επίσημη θρησκεία θεωρείται «κακό»                     ενώ είναι άκακο πονηρό και μάλιστα πνευματώδες και όμορφο πονηρό (δηλαδή, διαθέτει αφθονία και ακακία και στην ρίζα του ανιχνεύεται ευφυΐα                                 δίχως να εμφανίζει, ούτε καν στις αποχρώσεις του, αντιθέσεις με την νοημοσύνη του ελάχιστου κοινού παρονομαστή) είτε επειδή –πράγματι- πολλές φορές μπορεί να γίνεται άσχημη η χρήση τους, το αληθινό τους νόημα θεωρείται απαγορευμένο και δεν δίδεται η αληθινή τους σημασία: όμως, είναι η μοναδική όμορφη, απονήρευτη και αθώα.

Τώρα, η διπλωματική αυτή εργασία ανήκει εντός του πλαισίου της διπλωματικής επιστήμης η οποία ανήκει στις υποενότητες της ιστορικής επιστήμης. Η πραγματική προέλευση της έννοιας της διπλωματικής μελέτης και εργασίας είναι άλλη, εντελώς διαφορετική από το νόημα που προσέλαβε στον σύγχρονο κόσμο.                               

Αρχικά, βέβαια, η λέξη «δίπλωμα» ή «patenda» σήμαινε κάθε έγγραφο                             που διπλωνόταν σε πτυχές. Η μέθοδος αυτή ήταν κρυπτογραφική και πήγαζε                  από την Αρχαία Ελλάδα: η σκυτάλη στην κρυπτεία των Ολυμπιακών Αγώνων εσωτερικά μετέφερε κρυμμένο περιελισσόμενο μήνυμα σε κώδικα με την μορφή σπείρας –όπως o κίων Τραϊανού ή το σχέδιο Ficinus– και εικόνες σκηνών οι οποίες εκτυλίσσονταν όπως με το σημερινό μικροφίλμ. Ο κώδικας για να λειτουργήσουν με βάση τις κλασσικές εικόνες οι στήλες των κειμένων ή των άρθρων περιείχε κλείδες (κλειδιά TABLEAUX VIVANT, πινάκων, μουσείων, χρηματιστηρίων):              αυτές βασίζονταν σε ρήτρες και δικλείδες που εξασφάλιζαν για τους φύλακες              των θυρών και των ναών την ορθή τήρηση των κανόνων, των συνθηκών                       και των νόμων αλλά και την προστασία από τα αρνητικά, όπως η αρθρίτιδα                 και η ρευματοπάθεια. Η λειτουργία αυτή είναι η λειτουργία που έχει αναλάβει              στην βιολογία το DNA με την διπλή περιέλιξη με μορφή σπείρας γύρω από στήλες            ή πλάκες και συμβαίνει για να επιτρέπει την έρευνα πεδίου. Και πράγματι,                        αν παρατηρήσει κανείς εσωτερικά την κάννη ενός αυτόματου όπλου (το οποίο είναι ακριβώς ίδιο στην μορφή και στην αρχή λειτουργίας του με ένα τηλεσκόπιο               ή με ένα μικροσκόπιο και στην Μουσική αντιστοιχεί με τα λεγόμενα «κοντάκια»                και το «σύστημα οπλισμού») θα παρατηρήσει ότι είναι σπείρα από την αρχή                   ως το τέλος με μία μόνο γραμμή συνεχόμενη: μοιάζει με την λειτουργία της σπείρας του DNA, την έλικα του Αρχιμήδους και είναι στην ουσία «το ελιξήριο της ζωής». Στην συνέχεια της ιστορίας, «δίπλωμα» ονομάστηκε κάθε επίσημο έγγραφο                 που αναφερόταν σε μιαν αμοιβαία υπόσχεση, συνθήκη, εμπορική και οικονομική συμφωνία, συμφωνητικό, σύμβαση, συμβόλαιο, διαθήκη. Απέκτησε, άρα,                      την έννοια της ζωντανής και γραπτής μαρτυρίας η οποία έχει σκοπό                              να προστατεύσει την ατομική ιδιοκτησία και τα δικαιώματα του ανθρώπου.                  Τα έγγραφα που λέγονται «διπλωματικά», συνεπώς, είναι τίτλοι κυριότητας.                 

Υπάρχει, όμως, ένα θέμα που αφορά το ερώτημα πώς μπορούν να πιάνουν                   κοινό τόπο στην ίδια επιστήμη οι έννοιες των διπλωμάτων, των διπλωματών,                         των διπλωματικών εργασιών και συναντήσεων και των διπλωματικών διαπραγματεύσεων αλλά και η καθ’ αυτού διπλωματική επιστήμη με αντικείμενο την χρονολόγηση και διαπίστωση της αυθεντικότητας εγγράφων.            

Είναι ενδεικτικό ότι ο Λέων Τολστόϋ στο έργο του «ΙΔΟΥ ΓΑΡ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ               ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΝΤΟΣ ΥΜΩΝ ΕΣΤΙΝ» με την λέξη «διπλωματία» περιγράφει                 7 διαφορετικές ερμηνείες και έννοιες της οι οποίες έχουν διαστάσεις                           με εξαιρετικές αναλογίες προς τα συμφραζόμενα. Σημασία έχει ότι τα θεμέλια              της διπλωματικής επιστήμης έθεσε από τα τέλη του 17ου αιώνος ο Jean Mabillon και αυτός πάλι στηρίζεται στην έκδοση της «PALEOGRAFIA GRAECA» του 1708 από τον Bernard De Montfaucon. Η διπλωματική επιστήμη στηρίζεται κύρια                     κι αυτή στην παλαιογραφία, δηλαδή στα είδη και στις γλώσσες γραφής                        του παρελθόντος επί των γραπτών.

Η διπλωματική αναφέρεται σε διπλωματική αλληλογραφία ή σε διαπραγματεύσεις για συνθηκολογήσεις κρατών ενώ συνδέεται με την Τέχνη της Πολεμικής                           και με την λήψη διεθνών διπλωματικών μέτρων. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει                  να γίνεται πόλεμος αλλά ότι πρέπει να υπάρχει άφθονο υλικό για μελέτη, αναλύσεις και υποθέσεις εργασίας.

Η ατζέντα του μοντέλου είναι έτοιμη: διεξάγεται ανέκαθεν μια συνέλευση η οποία έχει συγκεντρώσει πρώτα από διάφορα εδάφια συλλήβδην τα ρητά και γραπτά γνωμικά των σοφών και κατόπιν ανοίγουν οι συνομιλίες με την απόδοση τιμών                  και με μιαν θρησκευτική λειτουργία ενώ η συνέλευση κλείνει με μιαν έκθεση.                           Στην έκθεση περιλαμβάνεται η ανακοίνωση των συμπερασμάτων της προεδρίας. Είναι, δηλαδή, ακριβώς ό,τι συμβαίνει με τις Συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τις εργασίες που ολοκληρώνονται με την ανακοίνωση συμπερασμάτων και με τις μουσικές ενορχηστρώσεις που ξεκινούν με την εισαγωγή (ουβερτούρα) και φθάνουν στην ολοκλήρωση. Είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς ότι μπορούν οι εκφράσεις και οι λέξεις αυτές να πραγματοποιούν ενώσεις στις εκάστοτε συνόδους (δηλαδή, στις συγκεντρώσεις ή συλλογές ή εκκλησίες ή συναγωγές                     ή συνόψεις) και να σχηματίζουν «ασσορτιμέντο», συγχορδία, δηλαδή ένα σύνολο πραγμάτων που χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό –όπως γίνεται με την έκδοση                         ενός νομίσματος σε συλλεκτικούς κύκλους που δημιουργούν όχι «χαρτονόμισμα» αλλά πνευματικό νόμισμα, «κοινό» (Κοινό ονομάζεται το Ομοσπονδιακό Κράτος). Η διαφορά είναι, λοιπόν, ότι η αληθινή διπλωματική εργασία έχει 3 σημεία:                    έλεγχο της αξιοπιστίας των εγγράφων μέσω της έρευνας στα αρχεία, έλεγχο               της νομιμότητας και της νομιμοποίησης των κυβερνητικών ή ατομικών, προσωπικών αποφάσεων των μεγάλων προσωπικοτήτων και άσκηση κριτικής μέσω κριτικών εκδόσεων. Ο έλεγχος της αυθεντικότητας και της αποδεικτικής αξίας των μαρτυριών είναι το κύριο έργο της διπλωματικής η οποία πρέπει                        να στρέφεται εναντίον των επισήμων οργάνων απονομής του νόμου, της τάξεως,                                της ασφάλειας και της δικαιοσύνης όταν σφάλλουν κατά του πολίτη.

Διότι –όπως αναπτύχθηκε και αποδεικνύεται– αυτοί οι θεσμοί δεν υπάρχουν                για να γίνεται πραγματικός πόλεμος, δίκες, διχόνοιες, συγκρούσεις και αγώνες αλλά για να εργάζεται ο απλός άνθρωπος και πολίτης, να έχει αντικείμενο              και κύκλο εργασιών και να κάνει οικονομική χρήση. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από το να έρχονται οι θεσμοί, οι οργανισμοί και οι νόμοι και να αφαιρούν από έναν άνθρωπο και απλό, τίμιο πολίτη την εργασία του, την περιουσία του,           την οικία του και την ζωή του.

Η μεγαλύτερη και έσχατη πλάνη, πλάνη πεπλανημένη με την οποία μπορεί                     να πλανάται η πολιτική Δικαιοσύνη, είναι, ασφαλώς όταν κάνει αναπαραστάσεις                        και νεκροψίες και επιστρατεύει νόμους και τοπικές αρχές για να βγάλει νεκρό                έναν άνθρωπο με τον οποίο διαφωνεί.                  

Αυτός, όμως, δεν έχει άλλον τρόπο να αποδείξει –στον εαυτό του έστω–                                     ότι είναι ζωντανός παρά μόνο την θρησκευτική δικαιοσύνη, τους τίτλους κυριότητάς του και τα γραπτά του. 

Στο σημείο αυτό, παρουσιάζεται ένα πολύ σημαντικό, ζωντανό έγγραφο:                             το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ανοίγει το αρχείο του και δίδει                             την πληροφορία ότι ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΧΑΡΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ–ΧΑΡΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ (CARTA DI VENEZIA) αναφέρει ρητά ότι τα μνημεία είναι ζωντανά. Άλλωστε, το «μνημείο» προέρχεται από την «μνήμη».

Ειδικότερα, το 1964 το ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ στην Βενετία εξέδωσε τον ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ από όπου προκύπτει ότι τα μνημεία είναι ζωντανές μαρτυρίες της παράδοσης              των λαών, κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας. Το διάγραμμα της συμφωνίας που ακολουθεί –με βάση τις πηγές– είναι οικουμενικό.

Άρθρο 1: Ιστορικό μνημείο είναι ΚΑΙ το μεμονωμένο αρχιτεκτονικό έργο                           ΚΑΙ η αστική/αγροτική τοποθεσία που μαρτυρεί ιδιαίτερο πολιτισμό. Μεγάλη δημιουργία αποτελεί ΚΑΙ το ταπεινό έργο.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ θεωρούνται α) Μνημεία: αρχιτεκτονικά έργα, σημαντικά έργα γλυπτικής και ζωγραφικής, έργα ή κατασκευαί αρχαιολογικού χαρακτήρος, επιγραφαί, σπήλαια, και σύνολα έργων παγκοσμίου αξίας                        από της απόψεως της ιστορίας της τέχνης ή της επιστήμης, β) σύνολα οικοδομημάτων: ομάδες κτιρίων μεμονωμένων ή ενοτήτων (οικισμών) τα οποία, λόγω της αρχιτεκτονικής των, της ομοιογένειάς των ή της θέσεώς των,                      έχουν παγκόσμιον αξίαν από της απόψεως της ιστορίας, της τέχνης                               ή της επιστήμης, γ) τοπία: έργα του ανθρώπου ή συνδυασμός έργων                              του ανθρώπου και της φύσεως, καθώς και εκτάσεις περιλαμβανομένων                             και των αρχαιολογικών χώρων αι οποίαι έχουν παγκόσμιον αξίαν από απόψεως ιστορικής, αισθητικής, εθνολογικής και ανθρωπολογικής.                    

ΦΥΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ θεωρούνται α) φυσικά μνημεία αποτελούμενα                       από φυσικούς ή βιολογικούς σχηματισμούς ή από ομάδες τοιούτων σχηματισμών παγκοσμίου αξίας από απόψεως αισθητικής ή επιστημονικής, β) γεωλογικοί                και φυσιογραφικοί σχηματισμοί και ακριβώς καθορισμέναι εκτάσεις αποτελούσαι την κατοικίαν απειλουμένων ζωϊκών και φυτικών ειδών, παγκοσμίου αξίας                 από απόψεως επιστήμης ή ανάγκης διατηρήσεως, γ) φυσικά τοπία ή ακριβώς καθορισμέναι φυσικαί εκτάσεις παγκοσμίου αξίας από απόψεως επιστήμης, ανάγκης διατηρήσεως ή φυσικού κάλλους. Προηγείται η αρχιτεκτονική/ αρχαιολογική μελέτη. Η αποκατάσταση γίνεται κατ’ εξαίρεσιν διότι απαιτεί υψηλή εξειδίκευση. Η συντήρηση/αποκατάσταση αποσκοπεί στην διάσωση των μνημείων τόσο ως έργων τέχνης όσο και ως ιστορικών μαρτυριών. Εάν χρησιμοποιούνται για ωφέλιμο σκοπό, δεν πρέπει να αλλάξει η διάρθρωση/διακόσμησή τους.                       Οι προσθήκες των εποχών γίνονται σεβαστές.

Περισσότερα στοιχεία και πίνακες για τα γραπτά μνημεία και μουσεία περιλαμβάνονται στο έργο «ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ»: εκεί γίνεται αναφορά και στην διασύνδεση της Βενετίας (VENICE) με την Αφροδίτη (VENUS) και στον δορυφορικό χάρτη του 1784                            «PLANISPHÆRII COELESTIS HEMISPHÆRIUM SEPTENTRIONALE Calculatum ad finem Anni MDCC pro Ævo XVIII præsente: multis Stellis auctum et editum a CAROLO ALLARD»                      που περιέχει «STELLARUM MAGNITUDINUM CHARACTERES» (βλ. το έργο                        «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ» του Guido Ruggieri, εκδόσεις                              Arnoldo Mondadori Editore-CEAM, Milan, Italy). Για την Βενετία, εξαιρετικά χρήσιμο είναι το έργο του Μάρκο Πόλο: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ».

Αποδεικνύεται, εξάλλου, εύκολα ότι Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ αναφέρεται       στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ –και, άλλωστε, χαράχθηκε προ της δικτατορίας του ‘69                  στην Ελλάδα. Στην απόδειξη αυτή συγκλίνει και η πληροφορία ότι η Βενετία                                         ήταν το κράτος το οποίο το 1687 έκανε την «ΑΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ»                                                     ενώ η Γαληνοτάτη Σενιορία Βενετίας καταλύθηκε με την σειρά της το 1797                         από τον Ναπολέοντα ο οποίος ήταν ήδη ο νικητής της Γαλλικής Επανάστασης.

Αυτή είναι η βασική εικόνα που προκύπτει από την μελέτη των διεθνών συνθηκών για την φύλαξη των γραπτών και την οποία πρέπει να έχει κατά νου ο αναγνώστης –σε συμφωνία, άλλωστε, με το ΣΥΜΦΩΝΟ ΚΑΤΑΝΟΥ του 2000.

Το κεντρικό νόημα το οποίο πηγάζει από αυτήν την σύντομη έκθεση                             είναι: Πρώτον, ότι τα γραπτά και τα ρητά είναι ζωντανά. Η εργασία μας όχι μόνο                   δεν αποδεικνύει την αυθεντικότητα των γραπτών εγγράφων, ντοκουμέντων                   και μνημείων αλλά τα καλεί με την απευθείας σύνδεση που κάνει να μιλήσουν ζωντανά και να μεταδώσουν το περιεχόμενό τους εφόσον αποδεικνύει                           ότι συνδέονται άμεσα απευθείας και εφόσον έτι περαιτέρω                        αποδεικνύει ότι είναι ζωντανά, ΟΠΕΡ ΕΔΕΙ ΔΕΙΞΑΙ). Δεύτερον, ότι η λειτουργία αυτή, η τελετουργία,  των μνημείων και των μουσείων βασίζεται στην μουσική: ακόμα και η έκφραση «Κοινότητα» προκύπτει από την «Νότα-Κλειδί» (Key-Note).

Από αυτό το πλαίσιο που περιγράφεται εδώ, επομένως, ανάγλυφα απορρέει                   ότι η πολιτική την οποία πρέπει να προκρίνει η Ευρωπαϊκή Κοινότητα (Ε.Κ.)              ως Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία πρέπει να βασίζεται σε ένα νομικό, οικονομικό σύστημα οίκου με την έννοια της οικίας αλλά και της τράπεζας το οποίο                         έχει ήδη έτοιμο γενικότερα το οικονομικό, συναλλαγματικό, δημοσιονομικό                      και νομισματικό του σύστημα.

Το σύστημα αυτό λειτουργεί με βάση τον Μηχανισμό Ισοτιμιών Συναλλαγματικών (Μ.Ι.Σ.)– αλλά με μιαν ΤΡΙΑΔΑ από 3 συνθήκες απαράβατες SINE QUA NON:               να ανήκει στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος (Ε.ΝΟ.Σ.),                να έχει νόμισμα το I.Q. με υψηλή ισοτιμία με βάση τον Φοίνικα του Ελληνικού Αλφαβήτου (σημειώστε ότι είναι άλλο πράγμα το νόμισμα κι άλλο πράγμα η βάση: π.χ. το Ευρώ είναι το νόμισμα της Ευρώπης και της Ελλάδας αλλά υπολογίζεται               με βάση το E.C.U. που είναι η νομισματική μονάδα της Ε.Κ. αλλά βασίζεται                  στον υπολογισμό της αξίας των νομισμάτων όλων των χωρών μελών                             ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!), και, ειδικότερα, να ενσωματώνει                        τα μαθήματα που αντλούνται από το σύνολο των εργασιών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Ένα από τα μαθήματα αυτά είναι, λόγου χάρη, ότι η Τέχνη της Αναγεννήσεως είχε ως νόμισμα των τραπεζών τα ρητά. Η μεγαλύτερη τράπεζα του κόσμου, αυτή των Μεδίκων στηριζόταν στo οικόσημο ρητό «LE TEMPS REVIENT».  Αυτή η ιδέα περί της επιστροφής του χρόνου μέσω της νοσταλγίας        στο παρελθόν της Χρυσής Εποχής ήταν η κεντρική ιδέα σε ολόκληρη                             την Αναγέννηση και η τράπεζα των Μεδίκων οπωσδήποτε συνδέεται                               με τους θεραπευτές Εσσαίους (Medici=Ιατροί) και με το Μνημείο των Μηδικών Πολέμων στην Ακρόπολη που αποτελεί αφιέρωμα στον Ναό που αφιέρωσε ο Θεός προς τιμήν του Αγνώστου (ή το αντίστροφο-«ΔΟΣ ΜΟΙ ΠΙ ΣΤΩ ΚΑΙ ΤΑΝ                 ΓΑΝ ΚΙΝΑΣΩ») στο Σύνταγμα μετά την καταδίκη της αίρεσης του Αρείου Πάγου.   

Άλλωστε, από την ανάλυση έρχεται στην επιφάνεια το πόρισμα                                          ότι με τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης της Ε.Κ. συμφωνεί ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΧΑΡΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ (VENICE) γνωστός ως Ο ΧΑΡΤΗΣ                      ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ (CARTA DI VENEZIA) ο οποίος συμφωνεί απόλυτα                        πρώτον με το μοντέλο της Αφροδίτης (VENUS) και δεύτερον συμφωνεί                        η Βενετία –και άρα και η Αφροδίτη– ως προς τον Θεό, το Κράτος                                     και την Ομοσπονδία με το έτοιμο πρότυπο των χωρών της ΛΑΤΙΝ. ΝΟΤ.ΑΜΕΡΙΚΗΣ και του Νέου Κόσμου, δηλαδή με το μοντέλο                                        της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας (βλ. το έργο του Χοσέ Φορτούλ «ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ»).

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία των 20 Πολιτειών της Βενεζουέλας ανακηρύχθηκε και ιδρύθηκε το 1947, οπότε απέκτησε το πρώτο της δημοκρατικό Σύνταγμα. Σημειώνεται ότι το 1947 εξέλεξε ως πρόεδρο όχι στρατιωτικό συνταγματάρχη, βέβαια, αλλά τον συγγραφέα Ρόμουλο Γαλέγος. Οι Η.Π.Α. και το 1947 αντέδρασαν αμέσως –με στρατιωτικό πραξικόπημα– αλλά και το 1948 ίδρυσαν τον «Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών» για να ελέγξουν όλα τα κινήματα ελευθερίας                                του Λατινομερικάνικου χώρου. Την πολιτική αυτή την είχαν ξεκινήσει ήδη                      από το 1823 με το «ΔΟΓΜΑ ΜΟΝΡΟΕ» για να αναγνωρίσουν τα νέα ανεξάρτητα κράτη ώστε να προστατεύσουν –υποτίθεται– την Λατινική και Νοτ. Αμερική                  από την Ευρώπη η οποία, όμως, ποτέ δεν επενέβη (αυτό μοιάζει με την εντολή Βενιζέλου στον ύπατο αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη να μην επέμβει                         για την προστασία των Ελλήνων στην Μικρασιατική Καταστροφή αλλά το κοινό μυστικό εντοπίζεται στην εργασία του συνεργάτη του Στεργιάδη,                                      του Καραθεοδωρή, για τις αρχιτεκτονικές καμπύλες του Παρθενώνος                               που δημοσιεύθηκε το 1937 στην «ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ».                                         Το ΔΟΓΜΑ ΜΟΝΡΟΕ, ωστόσο, συνδέεται –διότι το Προσχέδιο αναγνώριζε                  την δημιουργία Ελληνικής Επικράτειας αλλά η πρόταση τελικά απορρίφθηκε).                 Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η ΛΑΤΙΝ.ΝΟΤ.ΑΜΕΡΙΚΗ βρίσκεται ανάμεσα                   στις συμπληγάδες Αμερικής-Ευρώπης και πιέζεται ασφυκτικά και από τις 2.

Από οικονομικής απόψεως αλλά σε συνδυασμό με την Συνταγματική απόκτηση ανεξαρτησίας, αξίζει να σημειωθεί ότι το μοντέλο της Βενεζουέλας πρέπει                      να χρησιμεύσει ως πρότυπο για την Ελλάδα διότι: στις αρχές του 20ου αιώνος                 η Βενεζουέλα προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης                                     εναντίον των Μεγάλων Δυνάμεων  και δικαιώθηκε!

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε απόφαση με την οποία καταδικάστηκε «η άσκηση πιεστικών μέτρων εναντίον επικρατειών μη δυναμένων                                    να εκπληρώσουν οικονομικές υποχρεώσεις αναληφθείσες έναντι ξένων υπηκόων» (βλ. το έργο του Αρθούρου Πιέτρι: «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ»).                     Άρα, όπως θα έλεγαν οι νομικοί, υπάρχει δεδικασμένο για την Ελλάδα.               Σημειώστε, εξάλλου, ότι η Βενεζουέλα άνοιξε τον δρόμο για την απελευθέρωση                               και ανεξαρτησία Ελλάδας και ΝΟΤ.ΑΜΕΡΙΚΗΣ ήδη από την Επανάσταση                   του 1821. Όλα τα γεγονότα των επαναστάσεων Ελλάδας-Βενεζουέλας, άλλωστε, συμπίπτουν απολύτως στην διπλωματική πολιτική. Ο αναγνώστης πρέπει                      να ξεκινήσει την έρευνα στο πεδίο αυτό από το έργο «Ο ΚΩΔΙΞ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ, ΑΡΧΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ», Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων.              Την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας έθεσε το 1811 η εξέγερση Μιράντα. Επιπλέον, οι ήρωες της Βενεζουέλας που απελευθέρωσαν ολόκληρη                                 την Νοτ.Αμερική με τα επαναστατικά τους κινήματα ήταν οι Juan José San Martin και Simon Bolivar, o οποίος ήθελε να δημιουργήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες                        της Λατινικής Αμερικής και παρέχει έτοιμο το μοντέλο αυτό στην Ευρώπη.                   Άλλωστε, το πανόραμα της σπονδυλικής στήλης της Νοτίου Αμερικής                         φθάνει στην αποθέωση στην κορυφή των νοτιοαμερικανών ορέων –στις Άνδεις–                      σε ύψος 4000 μέτρων στο όρος Μπολιβάρ. Από θεολογικής απόψεως, το μοντέλο της Βενεζουέλας προσφέρει στον 20ο αιώνα το Χριστιανικό κίνημα του Καλδέρα.

Τρίτον, με βάση τις πηγές του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε., αξίζει                       να σημειωθεί ότι η Βενεζουέλα θεωρείται η χώρα του Ελντοράντο                                        και ότι ανακαλύφθηκε το 1498 από τον Χριστόφορο Κολόμβο ο οποίος ίδρυσε εκεί, στις εκβολές του ποταμού Ορινόκου –ή, καλύτερα στα ελληνικά «Ορεινού Όγκου»–  την πόλη Καρθαγένη ενώ για το στόμα του μεγαλύτερου ποταμού της Βενεζουέλας (που πρώτος τον εξερεύνησε ο Ντίαζ ντε λα Φουέντε) δήλωσε ότι «πηγάζει                   από τον επίγειο Παράδεισο». Την οδό είχαν ανοίξει πρώτα με το «σύστημα Αλεξάνδρου» ή σύστημα Alexandre de Humboldt οι Αλέξανδρος Χούμπολντ                      και Αιμέ Μπουπλάν. Τον 16ο αιώνα ο Ισπανός Φρανσίσκο ντε Ορελλ(ι)άννα διείσδυσε για πρώτη φορά στην Μεγάλη Λεκάνη του Αμαζονίου –που θεωρείται               ο Παράδεισος των ωραίων πουλιών– ύστερα από μιαν απομόνωση 70 εκατομμυρίων ετών της Νοτίου Αμερικής από την ισημερινή ηπειρωτική μάζα               του Παλαιού Κόσμου. Ο Ορελλ(ι)άννα είχε γεννηθεί στην πόλη Τρουχίλλο                      της Εστρεμαδούρας της Ισπανίας και ήταν φίλος και επιτελής του Φρανθίσκο Πιζάρο καθώς και συνεργάτης του αδελφού του, Γκονθάλο Πιζάρο. Μόνος του, όμως, κατέκτησε στο Περού τις 3 πόλεις Κούθκο, Λίμα, Τρουχίλλο και ίδρυσε                την πόλη Γκουαγιακίλ. Αυτός βάφτισε τον ποταμό Αμαζόνιο και του έδωσε                   το σημερινό του όνομα αλλά πέθανε όταν εισχώρησε στην Πύλη των Παπαγάλων –δηλαδή στο στόμιο του Αμαζονίου– και στο Φρύδι των Δασών  το 1542.                        Το χρονικό της Πρώτης Αποστολής του Ορελλ(ι)άννα από τις Άνδεις                            στον Ατλαντικό περιγράφει ο συνοδός του –μονόφθαλμος έκτοτε– Γκασπάρ                  ντε Καρβαχάλ σε έργο που εκδόθηκε το 1894. Επίσης, με υπασπιστή                                 τον Δον Χουάν ντε Ορελιάνα και με ναύαρχο τον Δον Χουαν Φαχάρντο                         ντε Γκουεβάρα ο Δον Φαντρίκε του Τολέδο νίκησε στην μάχη της Πρωτομαγιάς του 1625 για την κατάκτηση της Μπαχία της Βραζιλίας και την ανέκτησε.                        Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ως σίγουρο ότι η υπόθεση Ορελλ(ι)άννα και των αδελφών Πιζάρο συνδέεται με την υπόθεση Κολόμβου                   και των αδελφών Πινθόν, κυβερνητών των πλοίων «ΝΙΝΙΑ» και «ΠΙΝΤΑ»                   στην Πρώτη Αποστολή Κολόμβου εκ των 3 Αποστολών του στον Νέο Κόσμο                  το 1492. Ειδικά ο Βιθέντε Γιάνε Πινθόν εισήλθε στο στόμιο στους 6 ποταμούς                  Ρίο Νέγκρο, Μαρανόν, Μαντέϊρα, Κόκο, Νάπο το 1500 –όχι όμως και στην πηγή του Αμαζονίου που θεωρείται η λίμνη Λαουρικότσα– και ονόμασε τον Αμαζόνιο Ρίο ντελα Σάντα Μαρία ντέλλα Μαρ Ντούλτσε (ποταμό της Παρθένου Μαρίας               της Γλυκονερούσας Θάλασσας), θάλασσα γνωστή πλέον ως «Μαρ Ντούλτσε».  Τελικά τις πηγές του Ορινόκου ανακάλυψε το 1844 ο Γερμανός Ρ. Σόμπεργκ.                      

Από αγροτικής απόψεως, επίσης, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι η Βενεζουέλα έχει αντιγράψει το σύστημα παραγωγής που ακολουθείται στα μεγάλα γαιοκτήματα «Λατιφούντια» της Ιταλικής και της Ιβηρικής χερσονήσου. Σημειώνεται                        ότι η Βενεζουέλα βρίσκεται στην Νεοτροπική Ζώνη της Νοτίου Αμερικής                           και ότι την γονιμότητα και την ευφορία των πεδιάδων της (οι οποίες καλούνται «λιάνος») την μελέτησε ο ζωολόγος Johani Ojasti. Στην περιοχή εντοπίζονται ιδίως φοίνικες του γένους Κοπερνικία, ο φοίνικας του Μαυρικίου, θάμνοι του γένους Κουρατέλλα και το φυτό Φελλόδρυς. Παράλληλα, τα τοιχώματα των σπηλαίων  της Βενεζουέλας μελέτησε ο φυσιοδίφης D.R. Griffith με μηχανισμό φιλμ.                           Και για να τετραγωνιστεί ο κύκλος με ΤΕΤΡΑΔΑ σε σύνδεση με όλες                                 τις προηγούμενες σημειώσεις, τέταρτον, το 1499 η Βενεζουέλα ονομάστηκε «Μικρή Βενετία»  από τον ποντοπόρο Amerigo Wespucci και τον ναύαρχο και εξερευνητή                 Αλόνσο (ντε) Οχέδα ή Χογιέδας. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η λέξη «Βενεζουέλα» σημαίνει όντως «Μικρή Βενετία»!

Την ίδια περίοδο έζησε ο χιουμορίστας πεζογράφος, ιατρός-φυσικο-θεραπευτής Φρανσουά Ραμπελαί ο οποίος μιλούσε και έγραφε και στην Ελληνική                              και στην Λατινική γλώσσα ενώ γνώριζε και την Εβραϊκή. Τα πεζογραφήματά του καταδικάστηκαν από την Θεολογική Σχολή της Σορβόννης. Το 1523 κατασχέθηκαν όλα τα Ελληνικά βιβλία του και απαγορεύθηκε η διδασκαλία της Ελληνικής                 διότι θεωρήθηκε γλώσσα των αιρετικών.

Ωστόσο, μετά τον Μεσαίωνα (476-1492 μ.Χ) το Βυζαντινό Κράτος ονομαζόταν «Ρωμανία». «Ρωμανικός» σημαίνει «Λατινογενής». Οι ρωμανικές γλώσσες                      και διάλεκτοι προέρχονται όλες από την κοινή λατινική γλώσσα, δηλαδή                       από την γλώσσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μάλιστα, η γλώσσα αυτή                       –η Ελληνική– ήταν αυτή η οποία είχε οδηγήσει πριν τον Μεσαίωνα (από τον 10ο ως τον 12ο αιώνα μ.Χ.) στο Ευρωπαϊκό Καλλιτεχνικό Κίνημα το οποίο απέβλεπε στην αναβίωση των τεχνών και, ειδικότερα, της αρχιτεκτονικής σε σχέση                   με την Θεολογία: και τρανότερο παράδειγμα αποτελεί ο Καθεδρικός Ναός                     της Πίζας, ρωμανικού ρυθμού. Από αυτό το κίνημα, προήλθε η Ρωμανική Τέχνη. Τα μεγάλα κέντρα της Ρωμανικής γλυπτικής ήταν η Βουργουνδία, η Αραγωνία                  και το Δουκάτο της Ακουϊτανίας. Δημιουργείται, με αυτόν τον τρόπο, μια οπτική για τον κόσμο η οποία επικεντρώνεται στην Ρώμη (πόλη των Ρωμαίων,                       των Ρωμηών, των Ρωμανών και των Ρομαντικών) αλλά με το νόημα                                     ότι η πόλη αυτή (CITTÀ) και τα κοιτάσματά της χώρας αυτής εκλαμβάνονται                                         ως κοιτίδα πολιτισμού.

Η πρότασή μου κατόπιν αυτών των συμφωνικών συνθηκών είναι, άρα,                        προς τον αναγνώστη να κόψει σαν χαρτονόμισμα τα ρητά που περιέχονται                στην εργασία αυτή –πρέπει, άρα, να ληφθούν μέτρα και να γίνουν «περικοπές»   από την κυβέρνηση, Χριστιανικού τύπου–  και να τα γράψει σε κάρτες ή καρτέλλες ώστε να τις διαβάζει μετά διαδοχικά αλλά με ανακατεμένη σειρά ή σύνταξη                            για να σχηματίζονται νέες, καινούργιες ιδέες με τα ίδια παλαιά υλικά:                                  όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες «ΑΙΩΝ ΠΑΙΣ ΕΣΤΙ ΠΑΙΖΩΝ».

ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΩΣ ΚΛΕΙΔΙΑ ΚΑΙ ΚΛΕΙΔΕΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ

Η Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. –πριν περάσει στην παρουσίαση του κυρίου σώματος της όλης σύνθεσης των ρητών– έχει κάνει μιαν επιλογή που πρέπει να αποτελέσει οδηγό πλοήγησης για τον αναγνώστη.   Από το κύριο σώμα του έργου, έχει επιλέξει 12 ενότητες οι οποίες μπορούν                να αναλυθούν και να μελετηθούν ξεχωριστά από τον ειδικό ενώ μπορούν                      να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο κόσμο (MONDUS) εάν τεθούν με διαφορετική σειρά, τάξη και αλληλουχία αλλά με ειρμό, δηλαδή με ορισμένη ανώτερη οργάνωση (MODUS) και νόημα: αυτό στα λατινικά λέγεται REBUS.

Για να αντιμετωπίσουμε, λοιπόν, το πρόβλημα του σπασίματος της κλείδας                 των νόμων και της εξάρθρωσης των νόμων που δεν εφαρμόζονται, πρέπει                      κατ’ αρχάς να επιστρέψουμε στην θέση της την κλείδα των νόμων που ήραν                   οι νομικοί όταν μπέρδεψαν το πνεύμα του Μωσαϊκού Νόμου, του Μωϋσαϊκού Νόμου, του Μουσικού Νόμου και του Μουσειακού Νόμου με το γράμμα                   αυτών των νόμων (αυτό έχει παραμείνει και στον Τύπο του 21ου αιώνα                           και εξακολουθεί να ταλανίζει την Νομική και την Λογοτεχνία: διότι ΝΟΜΟΣ                     ή Τορά λέγονται τα 5 πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης που αποτελούν κέντρο της ισραηλινής θρησκευτικής κοινότητας και με βάση αυτόν τον ΝΟΜΟ διώκονταν από την Δυτική Εκκλησία όσοι δεν συμφωνούσαν στις επιστημονικές τους έρευνες με το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης κατά γράμμα)!

Το πρώτο βήμα είναι, λοιπόν, πριν περάσουμε στην εξέταση του σώματος                     του κυρίου έργου να ξαναδιαβάσουμε αυτές τις εισαγωγικές νότες των 5 ΤΕΤΡΑΔΩΝ που περιέχονται σε αυτό το κείμενο των 20 σελίδων (4Χ5=20)                           με θέμα ΤΟ ΦΙΛΗΜΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ                                           ΤΩΝ ΛΑΤΙΝ. ΧΩΡΩΝ.

Στο Πρελούδιο πρέπει να κατανοήσουμε την διασύνδεση της ΤΡΙΑΔΑΣ                        των Κανόνων Δικαίου και της ΤΡΙΤΥΟΣ/TRIVIUM με τις αρχές της Αναγεννήσεως και με τον ολοκληρωμένο ΚΑΝΟΝΑ που διατύπωσε για το ζήτημα της υγείας                 και της Αναγεννήσεως που έχουμε κατά νου ο ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΣ, συνέχισε με το έργο «ΠΕΡΙ ΤΡΙΑΔΟΣ» και την θεωρία της Τριάδος ο Άγιος Αυγουστίνος                               και ολοκλήρωσε ο Τερτυλλιανός με τις ιδέες περί Ενσαρκώσεως & Αποκαλύψεως του Χριστού (ο Τερτυλλιανός ήταν ο πρώτος ο οποίος έκανε την Λατινική λογοτεχνική γλώσσα του Χριστιανισμού): όλο αυτό σε τριπλή συμφωνία                                     με την ΤΕΤΡΑΔΑ, με την ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ/QUADRIVIUM, με τις 4 συμφωνίες                      του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΚΑΤΑΝΟΥ και με τον τετραγωνισμό του κύκλου.

Επίσης, πρέπει να καταλάβουμε πως διασυνδέονται η ΤΡΙΑΔΑ των Κλασσικών Κανόνων Δικαίου με το TRIVIUM και η ΤΕΤΡΑΔΑ με το QUADRIVIUM,                           με την ΕΠΤΑΔΑ (3+4=7) και τα 7 ρητά περί Οράσεως και με τις 7 Ελευθέριες Τέχνες και πώς αυτό συνδέεται με τον αριθμό 7 της Ευτυχίας και την αποκατάσταση                  της υγείας στις σπονδυλικές στήλες του Ηρακλέους.

Το πιο κεντρικό σημείο όλων στην διπλωματική αυτή μελέτη είναι να κρατήσει                 ο αναγνώστης σημειώσεις για αυτά τα πολύ εύκολα ζητήματα και να δημιουργήσει σχήματα ζωγραφικής ιδιοχείρως για τα μαθηματικά μοντέλα εξήγησης                            που αναλύονται εδώ πάρα πολύ απλά –έστω κι αν φαίνεται το σχήμα μπερδεμένο, δεν είναι καθόλου– γιατί αυτός είναι ο σκοπός του συντάκτη:                                                το πιο σπουδαίο από όλα είναι να καταλάβει ο αναγνώστης μόνος του                             την ερμηνεία και μετάφραση των λατινικών εκφράσεων όπως εδώ και τώρα                   την αναλύουμε με την συγκεκριμένη σειρά στο ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ και σε ΤΕΤΡΑΔΑ: DEDUCTIO AD ABSURDUM - ABSURDUM REDUCTIO AD - REDUCTIO                       AD ABSURDUM - AB ABSURDO. Κατόπιν, πρέπει ο αναγνώστης να διαβάσει              τον ορισμό «MARE CLAUSUM». Μέσω του Γιβραλτάρ το οποίο είναι ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ και κλείνει εντός του ολόκληρη την Μεσόγειο και την Ατλαντίδα και της οποίας η κλείδα του κώδικα των νόμων σπάει μέσω του Κάδιξ εξετάζεται, κατόπιν, η όμορφη γεωμετρία της Λατιν. Νοτ.Αμερικής και το επαναστατικό ομοσπονδιακό μοντέλο της Βενεζουέλας ως πρότυπο για την αποκατάσταση                και αναγέννηση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.

Στην Κυρία Σύνθεση αναλύεται ο Χάρτης της Βενετίας και της Αφροδίτης σε σχέση με το μοντέλο της Βενεζουέλας («Μικρής Βενετίας») και, κατόπιν, βλέπουμε                     τις Νότες ως Κλειδιά και Κλείδες των Νόμων που αντιμετωπίζουν τις αντινομίες και τις υποκρισίες όλων των νόμων και των δογμάτων πριν βγουν                                   και εξαρθρωθούν εντελώς ενώ παράλληλα συντείνουν στην Ένωση                             των Εκκλησιών των λογίων της Δύσεως και της Ανατολής «εις μιαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν».

Αξίζει να σημειωθεί ότι με την εργασία αυτή ενώνονται τα ρητά των σοφών                 της Ελλάδας και της Ιταλίας με την Επιτροπή Σοφών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και με τα μαθηματικά και θεολογικά αιτήματα –δεν γράφω «αξιώματα»,                 διότι αυτά ποτέ δεν αποδεικνύονται– των Ελλήνων και Λατίνων λογίων                               και επιστημόνων αλλά και οι ανακαλύψεις των αστρονόμων με τις ανακαλύψεις των βιολόγων, των χημικών και των φυσικών: σημειώνεται ότι η Λατινική Γλώσσα                              ήταν η γλώσσα των επιστημόνων και των λογίων.

Είχαν, μάλιστα, καθιερώσει το «Σύστημα Διπλής Ονοματολογίας» (γένος & είδος).

Χρήσιμη για τον σχηματισμό της όλης μαθηματικής και γεωμετρικής εικόνας                που αναδύεται από όλον αυτόν τον όμορφο συνδυασμό λέξεων, Τέχνης                        και Μουσικής είναι ακόμα η ΠΕΝΤΑΔΑ των 5 «Επιστημών του Ανθρώπου»                                  (Ψυχολογία, Κοινωνιολογία, Ιστορία, Πολιτική Οικονομία, Ανθρωπογεωγραφία) και, από άλλη όψη, υπάρχει μια ακόμα παραλλαγή, η ΠΕΝΤΑΔΑ                                   των ανθρωπιστικών σπουδών με τις 2 γνωστές (γραμματική, ρητορική)                        και τις 3 πρόσθετες νέες (ποίηση, ιστορία, ηθική φιλοσοφία)! Και οι 2 ΠΕΝΤΑΔΕΣ, όμως, εμπνέονται από την 6η, την επιστήμη-κλειδί: την ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ.

Περνώντας μετά στο Κύριο Σώμα, πρέπει να μπορέσουμε να θέσουμε νου                      στα σώματα των Ρωμαϊκών, Λατινικών, Γαλλικών και Ελληνικών λέξεων                     και να τις διακρίνουμε αυτές τις 12 Θεές –δηλαδή, τις 12 ενότητες (3Χ4=12)                      που μπορούμε με γυμνό μάτι να εντοπίσουμε εκ πρώτης όψεως  στα Λατινικά Ρητά με Ελληνική μετάφραση, να τις στηρίξουμε, να τις συντηρήσουμε,                                   να τις διορθώσουμε όπου κάνουν λάθη και να τις αποκαταστήσουμε.                             Δεν γνωρίζουμε εάν είναι όλες ελεύθερες διότι υπεισέρχεται εδώ ο παράγοντας                  των 7 Ελευθερίων Τεχνών και των 7 επιστημών (DISCIPLΙNAS)                                      και των ανθρωπιστικών σπουδών (STUDIA HUMANITATIS): η μέθοδος πρόσθεσης ΤΡΙΑΔΑ + ΤΕΤΡΑΔΑ κάνει, όντως, 7 αλλά επιπλέον, ο αριθμός 7                 έχει περιγραφεί από τον Πλάτωνα ως ο κατάλληλος για την ίδρυση                                 μιας κώμης, χώρας ή πόλεως η οποία πρέπει πρώτα να διαιρεθεί σε 12 μέρη ίσα                                                                 και αυτά να χωριστούν σε 5040 τμήματα (διότι 1Χ2Χ3Χ4Χ5Χ6Χ7=5040)!                         Σε συμφωνία με τους υπολογισμούς αυτούς είναι τα Επτάνησα και το Κοπερνίκειο Σύστημα περί των 7 πλανητών αλλά και τα στοιχεία από το έργο «ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ» απ’ όπου προκύπτει                            ότι η ομάδα των 7 αγαλματένιων θεών που βρέθηκαν στα κτερίσματα                             της Πομπηΐας δημιουργεί την λεγόμενη «CONCORDIA AUGUSTA» σε συνδυασμό με τις 7 τοιχογραφίες με τίτλο «Πολύφημος» στον οίκο AMANDUS, σε συνάρτηση με το ψηφιδωτό Πομπηΐας «Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ» για τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας και σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των 7 νέων                   από τον Θησέα στον Λαβύρινθο του Μίνωα που είναι Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ (βρίσκεται πίσω από την Έπαυλη Γκαίτε στον Οίκο Φανού,                  στον εσωτερικό οίκο ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ) αλλά ειδικά στον συμβολισμό                                     που υποκρύπτεται εδώ με τις 7 πύλες της Θήβας και ιδίως σε σχέση                        με τους 7 τύμβους που πράγματι καταγράφονται στην Πομπηΐα και σε αντιστοιχία με τους 7 τάφους στον ΤΥΜΒΟ ΤΗΣ ΙΕΡΕΙΑΣ ΕΥΜΑΧΙΑΣ και σε συνδυασμό                 με το ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΜΑΧΙΑΣ που είναι εκλογικό κτίριο και λέγεται COMIZIO (είναι κάτι όμοιο με την Επιτροπή που προβλέπει η Συνθήκη της Ρώμης                         στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και –πάνω απ’ όλα– σε σχέση με τους 7 άβακες                     που υπάρχουν στην Έπαυλη των Μυστηρίων και τις ζωγραφικές με πλανιμετρικό σχήμα στον κύκλο των 7 τοιχογραφιών στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ. Φυσικά, υπάρχουν και οι 7 λόφοι της Ρώμης και οι 7 Βασιλικές της Ρώμης και οι πρώτοι                  7 Βασιλείς της Αρχαίας Ρώμης ώσπου η Βασιλεία καταργήθηκε στην αυγή                      του Ε´ π.Χ. αιώνα και η Ρώμη έγινε Δημοκρατία του Λατίου.

Σχηματίζεται έτσι μια ομάδα 11 φορών όπου κάνουν την εμφάνισή τους                                 ο αριθμός της Ευτυχίας ως ΕΠΤΑΔΑ και τα 7σφράγιστα μυστικά του 7. Αυτές, αρχικά –αν και η μέθοδος αναπαραγωγής και πολλαπλασιασμού της ΤΡΙΑΔΑΣ                         επί της ΤΕΤΡΑΔΑΣ μας δίδει 12 (3Χ4=12)– κάνουν τελικά –όπως είδαμε–                         την εμφάνισή τους στις εκθέσεις με διαφορετικές φόρμες, ως μια ομάδα των 11: αλλά ως από μηχανής Θεός εμφανίζεται και η 12η που ισοδυναμεί με τους 12 άθλους του Ηρακλή. Η 12η ομάδα είναι οι 7 Οικουμενικές Σύνοδοι                                  της Χριστιανοσύνης (σημειώνεται, πάντως, ότι υπάρχει και ο αριθμός 16                           που παρουσιάζεται 7 φορές τουλάχιστον στην CAPELLA SIXTINA                                 οπότε ο υπολογισμός δεν είναι 7Χ16 αλλά 16Χ16Χ16Χ16Χ16Χ16Χ16). 

Πάντως, όσες εκ των 12Χ12=144 Θεών είναι ελεύθερες και προσφέρονται,                 πρέπει να τις κάνουμε να γεννήσουν. Ας τις δούμε αναλυτικότερα σε σύνοψη:                    1. Η ενότητα των φράσεων που αναφέρονται στον τρόπο και στην μέθοδο λειτουργίας ενός ολόκληρου κόσμου EST MODUS IN REBUS, MODUS OPERANDI, MODUS FACIENDI, MODUS VIVENDI κ.ο.κ. σε συνδυασμό με τα ρητά                                   που αναφέρονται στην τήρηση, κυκλοφορία και κίνηση των νόμων.                              Όλα αυτά πρέπει να συνδυάζονται με το σύνολο των ρητών που αναφέρονται                  στο κύριο σώμα του έργου περί Πνεύματος ESPRIT και Σώματος CORPUS.

2. Η ενότητα των λατινικών και ιταλικών φράσεων που αναφέρονται                             στην λειτουργία ενός έργου και μάλιστα σε σύζευξη με τους όρους                                  για τις λέξεις και τα κλειδιά που αναφέρονται στην μουσική OPERA.

3. Η ενότητα των ρητών περί τόπου, ρητά τα οποία συνδέονται                                              με την εκπληκτική θεωρία του Τζων Λοκ σε σχέση με το έργο Ρουσσώ-Μοντεσκιέ. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. πρέπει στο σημείο αυτό να δώσει                           το έναυσμα στον αναγνώστη για να μελετήσει ολοκληρωμένα τις ιδέες                         του Τζων Λοκ. Δείγματα της πολιτικής σκέψης του Λοκ για το δικαίωμα αντιστάσεως στους νόμους της κυβερνήσεως σε συνδυασμό με «ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ» του Ρουσσώ και «ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ» του Μοντεσκιέ περιέχονται στην μελέτη με θέμα «Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ                   ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ».

4. Η ενότητα των εκφράσεων που αναφέρονται σε Γεγονότα και Πράξεις.                          

5. Η ενότητα των ρητών που αναφέρονται στην γέννηση εκ του μηδενός                             και εξ ωαρίου (αυγού, κύκλου, σφαίρας) σε αντίθεση με τον νιχιλισμό                         αλλά σε συνδυασμό με την γέννηση ή γένεση της ποιητικής τέχνης.

6. Η ενότητα των ρητών που αναφέρονται στην Αθανασία, στην Αιωνιότητα                και στην Μνήμη.

7. Η ενότητα των εκφράσεων που αναφέρονται στην εργασία LABOR,                        στην ΟΡΑΣΗ και στην υγεία του σώματος. Τα ρητά αυτά είναι 7 και δημιουργούν τον αριθμό της Ευτυχίας: «ORANDUM EST UT SIT MENS SANA IN CORPORE SANO», «ORA ET LABORA, «LABORARE EST ORARE», «BENE ORASSE EST BENE STUDUISSE», «VERITATIS SIMPLEX ORATIO EST», «NASCUNTUR POETÆ, FIUNT ORATORES».

8. Η ενότητα των διπλωματικών εκφράσεων που αναφέρονται στην νομιμότητα                 ή στην νομιμοποίηση DE FACTO, DE JURE, IPSO FACTO, IPSO JURE, JURE                  ET FACTO κ.ο.κ.

9. Η ενότητα των διπλωματικών ρητών που αναφέρονται στον πόλεμο                      CASUS BELLI κ.ο.κ.

10. Η ενότητα των ρητών περί STATUS που συνδέεται με την έννοια                         του Κράτους.

11. Η ενότητα των ρητών τα οποία –σε συνδυασμό με όλες τις άλλες ενότητες– έχουν Θεολογική ερμηνεία και εφαρμογή, με αναλογίες και εξαρτήματα                           προς τους τύπους των νόμων και τις διάφορες ερμηνείες και εκδοχές τους                     που κατατίθενται στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Αυτή μας εισάγει                  στην 12η ενότητα η οποία εμφανίζεται ως από μηχανής Θεός και μοιάζει                        με την Δωδεκάδελτο ή Δωδεκάλεκτο  της Ρώμης. Ωστόσο, για να μπορέσουμε                 με την βοήθεια από όλες αυτές τις σημειώσεις (ΝΟΤΕΣ) να σπάσουμε                            και να αφαιρέσουμε τις κλείδες των νόμων και για να εξαρθρώσουμε την νόμιμη               ή την παράνομη οργάνωσή τους αλλά με σκοπό να τις θεραπεύσουμε                              και να δημιουργήσουμε μιαν νέα, δηλαδή να τους θέσουμε AD OPERANDUM                  να λειτουργούν με τα δικά μας κλειδιά, πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας                               μιαν τελευταία ενότητα η οποία είναι, ασφαλώς –last but not least–                                   η πλέον σημαντική από επικοινωνιακής όψεως στην εργασία.

12. Είναι η ενότητα των καθαρά νομικών εκφράσεων που έχει και την μέγιστη σπουδαιότητα διότι είναι η πρώτη φορά που συνδέεται το Λατινικό, Ρωμαϊκό                  και Γαλλικό Δίκαιο με το Ελληνικό Δίκαιο και με την αυθεντική, πρωτογενή                       και πρωτόγονη ερμηνεία του στην πρωταρχική της μορφή από τους πρώτους Χριστιανούς, τους αρχαίους Έλληνες. Η ενότητα αυτή των Λατινικών                              και Ρωμαϊκών νόμων είναι μια απόλυτα διακριτή ενότητα εντός του πλαισίου αυτής της εργασίας. Ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι σχεδόν όλες τις φορές                 οι νόμοι και τα ρητά έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους και εμφανίζουν οξείες συγκρούσεις και αντινομίες. Τί πρέπει, άρα, να κρίνει ο πολίτης όταν οι ίδιοι                       οι λατινικοί, ρωμαϊκοί, ιταλικοί, γαλλικοί, αγγλικοί, βυζαντινοί και ελληνικοί νόμοι εμφανίζονται τόσο πολύ αντικρουόμενοι μεταξύ τους ώστε να φάσκουν                           και να αντιφάσκουν;

Δίχως να βυθίζεται σε μιαν εξαντλητική έρευνα η οποία θα έπρεπε να αναλύει                και όλους τους νόμους των αρχαίων ελληνικών λογίων, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι καλύπτει όλα τα χάσματα, προσέχει τα κενά και γεφυρώνει τις αβύσσους μεταξύ αυτών των αμφιλεγομένων σημείων ενώ αφήνει ελεύθερα στην φαντασία του αναγνώστη τα συμπεράσματα που πρέπει να αντληθούν                και δίνει στην δημοσιότητα αυτήν την συλλογή, σταχυολόγηση και ανθολογία ρητών που φυτρώνουν από ένα έδαφος πρόσφορο για μελέτη.

H δική μας συνεισφορά βρίσκεται στο πεδίο της εκπλήρωσης των ρητών,                     της σωστής μετάφρασης, εξήγησης και ερμηνείας τους με παραστατικό τρόπο                   (ή με χιούμορ και πνεύμα όπου το κείμενο το ίδιο καλεί) αλλά και οργάνωσής τους με μέθοδο κατανοητή η οποία δεν τα προσφέρει όλα έτοιμα αλλά ζητά από τον ίδιο τον αναγνώστη να συμμετάσχει και να μάθει ερευνώντας τις γραφές. 

Χαρακτηριστική είναι η πληροφορία ότι ήδη από τα τέλη του 8ου μ.Χ. αιώνα ισχύει στην Ελλάδα ο κώδικας νόμων που φέρει τον τίτλο «ΕΚΛΟΓΗ»: είναι ένας νέος κώδικας νόμων που καταργεί πολλές από τις παλαιές διατάξεις του Ρωμαϊκού Αστικού/Ποινικού Δικαίου που δεν συμβιβάζονται με την εποχή και όπου κυριαρχεί το Χριστιανικό πνεύμα και αναθεωρεί το Ιουστινιάνειο Δίκαιο που από την παιδεία δεν θεωρείται Χριστιανικό Δίκαιο αλλά δίκαιο της εξουσίας. Άρα, ήδη από τον 8ο αιώνα –από τότε που αναδείχθηκε ο Πάπας ως θρησκευτικός ηγέτης και κοσμικός άρχοντας του Κράτους του Βατικανού– ισχύουν αυτές οι νομικές κατακτήσεις                 του πνεύματος που δεν ισχύουν στο γράμμα του 21ου αιώνα! 

Είναι σαφής η κρίση της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης               του Ο.Η.Ε. ότι κανείς νομικός, εισαγγελεύς, κατήγορος, υπερασπιστής, «barrister», «advocate» ή απλός δικηγόρος δεν μπορεί ποτέ ούτε και ξέρει ποτέ πραγματικά                  –όπως και κάθε άλλος επαγγελματίας, άλλωστε– όλους τους νόμους ούτε καν όλες τις λεπτομέρειες έως και την εσχάτη αλλά ούτε και το σύνολο της δεοντολογίας         και των εσωτερικών κανόνων, κωδίκων ή κωδικών της επαγγελματικής του κατεύθυνσης όχι μόνο εντός της χώρας του αλλά ούτε και των άλλων, υπολοίπων χωρών. Φυσικά, δεν έχουν γνώση ως φύλακες ούτε και για το σπάσιμο των νόμων, των κρυπτογραφικών κλειδιών των νομικών κωδίκων, για την αφαίρεση                      των ρητρών από συνθήκες και συμφωνίες, για τις νότες των μουσικών συμφωνιών με βάση τις οποίες λειτουργούν οι τράπεζες της οικονομίας, για την λύση                      του προβλήματος της αρθρίτιδας στις σπονδυλικές στήλες και διατάξεις                       των συνταγματικών και νομικών άρθρων ή κειμένων αλλά ούτε τα θεολογικά                 και νομικά προβλήματα που εμφανίζονται στις στήλες των νομικών περιοδικών. Όλοι, απλώς –όπως σε όλα τα επαγγελματικά σωματεία– γνωρίζουν                               την άγνοιά τους αλλά δεν την αναγνωρίζουν ούτε την ομολογούν, γνωρίζουν                 μιαν όψη μόνο (πολύ μικρή) όλων των ενοτήτων και υποδιαιρέσεων                                 των επιστημών, εξ ανάγκης χάνουν την συνολική εικόνα του πεδίου για χάρη                της εξειδίκευσης και το μόνο στο οποίο πρέπει να αρκούνται είναι                                          ότι δεν πρέπει να κρίνουν αλλά πρέπει να κρατούν ως κοινό μυστικό                               του κλάδου τους ότι είναι όλοι ανεξαιρέτως αδαείς και άσχετοι ως προς το σύνολο αλλά και ως προς το απειροελάχιστο της γνώσεως του τομέα τους                                  τόσο προσωρινώς όσο και εις το διηνεκές. Και, άρα, όλα τα επαγγέλματα και όλοι οι επαγγελματίες αλλά και οι ερασιτέχνες είναι ακατάλληλοι για το επάγγελμά τους υπό το πρίσμα της σωστότητας και της αιωνιότητας: SUB SPECIE AETERNITATIS. Διότι, από την ώρα που έναν μόνο νόμο ή παραθυράκι του νόμου ή μιαν μικρή λεπτομέρεια ή αμυχή δεν γνωρίζουν, ΑΓΝΟΙΑ ΝΟΜΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ                 και, επομένως –από μιαν περίεργη διαστροφή και αντιστροφή της ισχύος επιχειρηματολογίας του δικού τους οπλοστασίου– πρέπει να παραιτούνται,                    να εκπίπτουν από το αξίωμά τους και να επιστρέφουν κατ’ οίκον όπου και πάλι               το κράτος δεν τους αφήνει να εργάζονται για να μάθουν αυτά που δεν ξέρουν.  Μα, και από μαθηματικής πλευράς, τί σημαίνει «αξίωμα» και «δόγμα»;

Είναι και αυτό μια εφεύρεση η οποία καλώς υπάρχει ως «υπόθεση εργασίας/                case study»: μια τεχνητή ιδέα των μαθηματικών και των γεωμετρών που υφίσταται για χάρη του ατόμου και για χάρη της μελέτης ώστε οι νέοι –φοιτητές και μετέπειτα εργαζόμενοι– να μελετούν, να κάνουν υποθέσεις, να προτείνουν θεωρίες,                       να λύνουν προβλήματα, να αποδεικνύουν, να παίρνουν ή να δίνουν αποδείξεις            και να τροφοδοτούν τον κύκλο των επιστημών αλλά και την κίνηση του χρήματος στην οικονομική παράγωγή. Αυτούς τους κρουνούς της ρευστότητας                            είναι που έρχονται οι ίδιοι νόμοι και τα ίδια κράτη να κλείσουν για να στερήσουν την αγορά από την αναγκαία κυκλοφορία του νομίσματος επειδή αυτοί νομίζουν ότι έχουν τον αποκλειστικό κανόνα, τα μοναδικά μέτρα και σταθμά υπολογισμού των αξιών –ενώ η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ισχυρότερες και περισσότερο αληθινές και ειλικρινείς αρχές τις οποίες αυτοί έχουν αποδυθεί παλαιόθεν                        σε έναν αγώνα να εμποδίσουν από την αποκάλυψη. Αυτά τα αξιώματα, ωστόσο, είναι τα ίδια αναπόδεικτα. Τα δόγματα ποτέ δεν αποδεικνύονται, απλώς υπάρχουν                            ως μια αρχή συζήτησης και διεξαγωγής εργασιών. Ο μοναδικός τρόπος απόδειξης είναι η εξαντλητική, εξονυχιστική έρευνα και η κυκλική προσέγγιση                               όλων των ζητημάτων ώστε να φθάσει κανείς στον καλύτερο δυνατό βαθμό τελειοποίησης. Και ο μοναδικός τόπος πραγματικής και ανυπόκριτης συζήτησης για αξιώματα και για τα δόγματα διδασκαλίας είναι το σχολείο –και όχι η εργασία. Εδώ, όμως, μιλούμε για ανθρώπους οι οποίοι έχουν μπερδέψει το σχολείο                  και την εργασία με τον στρατό και δεν δίστασαν ούτε καν να χαλκεύσουν,                      να παραχαράξουν και να πλαστογραφήσουν τα ίδια τα λόγια του Χριστού.                  Πήραν τα σωστά ρητά του Χριστού όπως και τους ΝΟΜΟΥΣ του Πλάτωνος                αλλά και του Αποστόλου Παύλου στην ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β´ ΕΠΙΣΤΟΛΗ (κεφ. Γ´ στίχος 10) όπου αυτός αναφέρει «ΕΙ ΤΙΣ ΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΡΓΑΖΕΣΘΑΙ,          ΜΗΔΕ ΕΣΘΙΕΤΩ» και την άλλαξαν και της μετέστρεψαν το νόημα:                                      και μετά, την έβαλαν σαν επιγραφή με τίτλο στα στρατόπεδα του νεοελληνικού κράτους:  «Ο ΜΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΗ ΕΣΘΙΕΤΩ»!  

Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός και η αποθέωση της «Νομικίστικης Θεολογίας»,  της Θεολογίας δηλαδή η οποία στηρίζεται στο γράμμα του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και του Μωσαϊκού Νόμου της εκδίκησης, καλυπτόμενη πίσω                        από την τυπική τήρηση των διατάξεων της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και των ρητών περί εργασίας. Είναι η απόλυτη διαστροφή και διαστρέβλωση από την πλευρά            των νομικών και στρατιωτικών αρχών που ούτε έναν πολίτη δεν μπορούν                     να υπερασπίσουν με όλην τους την δουλεία. Και πώς να τον προστατεύσουν                και να του προφέρουν άμυνα στον οργανισμό του, όταν δεν μπορούν                       να επικοινωνήσουν και να μιλήσουν με ανθρωπιά –παρά μόνο                                           με αυτοματοποιημένες εντολές– αφού στερούνται νου και έχει αφαιρεθεί η κλείδα της γνώσεως στην οποία, όμως, ο Θεός έχει βάλει την υπογραφή του;

Μια λέξη ακόμα για το γράμμα και το πνεύμα των νόμων που διέπει                                                           αυτήν την εργασία. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι είναι λάθος να ξεκινά από την εσφαλμένη κρατική αντίληψη που μεταδίδεται διαρκώς ότι οι νόμοι                 του κράτους βασίζονται στους ΝΟΜΟΥΣ Πλάτωνος περί Πολιτείας. Ο Πλάτων    δεν έγραψε τους ΝΟΜΟΥΣ  που διέπουν το σύνολο του έργου του για να στηρίξει το κράτος αλλά για να στηρίξει την Τέχνη: αυτό ονομάζεται «STATE OF THE ART»                      στο Αγγλοσαξωνικό Δίκαιο. Είναι τραγική και Σωκρατική ειρωνεία                                 για τους υπερασπιστές της κρατικής αντίληψης να αναμασούν σαν μηρυκαστικά όντα και να παπαγαλίζουν τους ΝΟΜΟΥΣ που ποτέ δεν έχουν μεταφράσει χειρογράφως οι ίδιοι από το αρχέτυπο, πρωτότυπο κείμενο ούτε και διανοούνται      τι πραγματικά γράφουν– σφετερίζονται και οικειοποιούνται δηλαδή τον Πλάτωνα– την στιγμή που αυτός έγραψε τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ όχι για τους πολιτικούς                             αλλά για χάρη των φιλοσόφων και των καλλιτεχνών. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι               οι οποίοι παίρνουν τους νόμους που ισχύουν για τα καταστήματα, τα κέντρα διασκεδάσεως, τα κτήματα ή τα σπίτια, για τις συμβεβλημένες με το κράτος επιχειρήσεις ή για την μόρφωση και προστασία των αγράμματων                                         –και τους εφαρμόζουν για τους ανθρώπους! Το αποτέλεσμα είναι                                    οι εγκληματίες του γράμματος του νόμου –επειδή ξέρουν ότι είναι εγκληματίες–              να γίνονται ηθικοί αυτουργοί στο έγκλημα αφού τους μετατρέπουν                             όλους σε εγκληματίες! «ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΤΟΙΣ ΝΟΜΙΚΟΙΣ, ΟΤΙ ΗΡΑΤΕ ΤΗΝ ΚΛΕΙΔΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ», λέει το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο.

Φανταστείτε, είναι σαν να παίρνει ο Σατανισμός «ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» της Οικουμενικής Συνόδου για να στηρίξει την δική του δογματική θρησκεία!                Και πράγματι, δεν διαφέρει σε τίποτε αυτό που κάνουν τα δικαστήρια                            που δικάζουν άκριτα αθώους και ενόχους –οι δίκες των αλλοδαπών στην Ελλάδα γίνονται χωρίς μεταφραστή!– με φόντο την φωτογραφία του Εσταυρωμένου                 την ώρα που οι νόμοι άλλα κελεύουν (δηλαδή, οι νόμοι κελεύουν την υπεράσπιση                        του πολίτη και του πνεύματος, όχι του γράμματος του νόμου). Μάλιστα, υπάρχει ένας ακόμα λόγος που δεν πρέπει να λησμονά κανείς ότι αυτό πράγματι συμβαίνει κιόλας: πρόκειται για την ίδια ακριβώς απόλυτη και εσχάτη λογική η οποία διέπει τα σημερινά δικαστήρια που υποτίθεται ότι τηρούν και φυλάττουν τους νόμους διότι είναι ακριβώς η ίδια λογική με αυτήν που χρησιμοποιούσε η Ιερά Εξέτασις  τον Μεσαίωνα για την καταπολέμηση των πιστών και της Μεταρρύθμισης                    της θρησκείας. Για αυτό, η προσπάθεια υπεράσπισης του Πάπα ονομάστηκε «Αντιμεταρρύθμιση» ή «Καθολική Μεταρρύθμιση».

Η Ιερά Εξέτασις  ήταν –άκουσον, άκουσον!– ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙKO                                     ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ που ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα και το οποίο                είχε απεριόριστες αρμοδιότητες σε ζητήματα που αφορούσαν την τήρηση                      του Καθολικού δόγματος. Αυτή επέβαλε ποινές βάσει των νόμων σε συνεργασία   με το Τάγμα των Ιησουϊτών, παρέδιδε όσους καταδίκαζε στην κρατική εξουσία  για να τους κάψει με το επιχείρημα ότι το κάνει για να κριθούν από τον Θεό                  και να σωθούν στην επόμενη ζωή, μετά θάνατον –κάτι παρόμοιο όχι μόνο                         με την παράδοση του Πεταλούδα/«Papillon» στις γαλλικές φυλακές της εξορίας αλλά και με την λογική του Σταλινισμού περί εγκαθίδρυσης Σοσιαλισμού                         στο μέλλον, κάτι που επέτρεπε κάθε έγκλημα στο παρόν για χάρη μιας μελλοντικής ουτοπίας– και εξέδιδε Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων και καταδίκασε                      τον Γαλιλαίο επειδή, παρατηρώντας με τηλεσκόπιο την Αφροδίτη, ανακάλυψε                το ηλιοκεντρικό σύστημα!

Στο σημείο αυτό, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. πρέπει να καταγράψει, επιπλέον, την εκτίμηση ότι η κατάλυση της Ιεράς Συμμαχίας με το Πρωτόκολλο      της Πετρούπολης του 1826 –το πρώτο επίσημο διπλωματικό έγγραφο                            που αναγνώριζε πολιτική ύπαρξη στην Ελλάδα και αναγνώριζε το δικαίωμα                  των Ελλήνων να αποκτήσουν από την Πύλη επίσημη αναγνώριση                                   ανεξαρτησίας– συνδέεται με την κρίση του Ποντίου Πιλάτου και με την Ιερά Εξέτασιν, όπως και το ζήτημα των Στενών του Γιβραλτάρ συνδέεται                                    με το ζήτημα των Στενών της Κωνσταντινούπολης («Νέας Ρώμης»). Η ουσία, όμως –επιμένει πάντοτε το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– είναι ότι η μία «αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» δεν είναι η Εκκλησία της Ιταλικής                              ή Λατινικής Γλώσσας αλλά η Ευρωπαϊκή Εκκλησία της Ελληνικής Γλώσσας                     η οποία συνενώνει Ανατολή και Δύση, ερμηνεύει τα Ρωμαϊκά, Ιταλικά και Λατινικά λόγια με βάση την Ελληνική Γλώσσα και αποκαθιστά το σχίσμα των Ελληνικών λογίων μετά την ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ το 1439 με σκοπό την Ένωση                των Εκκλησιών και την έλευση της Αναγέννησης στην Ελλάδα.

Σημειώνεται ότι το κύριο σημείο διαφωνίας στην ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ ήταν η εκκλησιαστική ανεξαρτησία των Ελλήνων και η ελευθερία να ακολουθούν το τυπικό της Ανατολικής Εκκλησίας στις λειτουργίες, ακολουθίες                                          και ιερουργίες. Ωστόσο, το βασικό περιεχόμενο της όλης σύγκρουσης                           ήταν η ελεύθερη και δημιουργική σκέψη: η Ιερά Εξέτασις στο θρησκευτικό πεδίο αλλά και η Ορθόδοξη και η Δυτική Εκκλησία μαζί με την Ιερά Συμμαχία                      και την Αντεπανάσταση στο διπλωματικό επίπεδο ήθελαν να απαγορεύσουν                    τις επαναστάσεις και εξεγέρσεις που δημιουργούσε ο Χριστιανισμός                               και τα επιτεύγματα της Αναγέννησης –από την Λατιν.Νοτ.Αμερική                                    ως την Ελλάδα– ανοίγοντας το Ελληνικό και το Ανατολικό ζήτημα.

Για τον σκοπό αυτό ως και σήμερα επιδιώκουν, μαζί με το κράτος, την καταστολή                             των πνευματικών ιδεών αλλά ιδίως την μη μετάδοση και διάδοσή τους                           με πολυφωνία και ελευθερία. Απαγόρευαν την διακίνηση των κειμένων                         που διέδιδαν την Χριστιανική και Ελληνική γλώσσα ενώ απαγόρευαν                              και τα λατινικά κείμενα για να μην εφαρμόζεται σωστά το περιεχόμενό τους                 μέσω των συζητήσεων των ανθρώπων! Αυτήν την απαγόρευση προσπαθεί να άρει αυτή η εργασία η οποία διασυνδέει άμεσα και συνολικά –ως μια σύνοψη με μορφή φλας– τις κατακτήσεις της Ελληνικής και Λατινικής γλώσσας με την ζωγραφική και τις υπόλοιπες τέχνες αλλά ιδίως με τα επιστημονικά κείμενα και χάρτες                   του κόσμου της Αναγέννησης. Το έργο και η μελέτη αυτή δεν είναι εξαντλητική –και, άλλωστε, κατατίθεται δημόσια ως έγγραφο εργασίας ώστε να μπορούν                     να γίνουν προσθέσεις, τροποποιήσεις και διορθώσεις. Ανοίγει έναν νέο δρόμο                στην μάθηση, απομνημόνευση και χρήση των Λατινικών σε σχέση με την Ελληνική Γλώσσα και θέτει τις βασικές αρχές που ισχύουν ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ, δηλαδή                  για το μουσικό και οργανικό σύνολο. Στην κατεύθυνση αυτή συντελούν                            και οι ήδη έτοιμοι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και οι θεσμοί                       των Λατιν.χωρών της Νοτ.Αμερικής με χαρακτηριστικότερες την Κοινότητα Άνδεων και το Σύμφωνο Άνδεων και το κοινό τους σημείο επαφής, η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΥΣΑΒΩΝΑΣ. Δεν πρέπει, όμως, κατά κανέναν τρόπο να θεωρήσει                         ο αναγνώστης ότι επιδιώκεται η ανασύσταση της Λατινικής Αυτοκρατορίας                     ή «Νέας Φραγκιάς» της περιόδου 1204-1261. Η Λατινική Αυτοκρατορία καταλύθηκε το 1261 και η Πόλη ανακτήθηκε από το Βασίλειο της Νίκαιας.                 Αυτό που επιδιώκεται, άρα, είναι η Αναγέννηση της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας: σε αυτήν ανήκε η τελευταία Βυζαντινή δυναστεία –των Παλαιολόγων–                                     και αυτήν έχει υπογράψει με την ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τέλος, πριν ακολουθήσει το κύριο σώμα του έργου το οποίο αυτόν ακριβώς                  τον σκοπό έχει (την αφαίρεση όλων των ρητρών που απαγορεύουν την ένωση     των νόμων των Ρωμαϊκών, Ιταλικών, Ισπανικών και Λατινικών χωρών                             της Νοτ. Αμερικής υπό την θρησκεία της Ελληνικής Ορθόδοξης Γλώσσας),                       ας υπάρχει καταγεγραμμένη η εκτίμηση του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε.   1. ότι σε όλους τους τίτλους βιβλίων ή κειμένων που αρχίζουν με την λέξη «DE»,                 η μετάφραση είναι εξίσου «Περί…» και «Εκ…» (που αλλάζει όλο το νόημα)                     και 2. ότι κανονικά η λέξη «LEX» δεν πρέπει να ερμηνεύεται, να σημαίνει                                     και να μεταφράζεται «ΝΟΜΟΣ»: πρέπει να μεταφράζεται με την διπλή                           σημασία «ΠΟΥΣ» (δηλαδή, μετρικός πους, ρυθμός, μέτρον) και «ΛΕΞΗ» (μάλιστα, στο λεξιλόγιο του Ομήρου, και ο όρος «ΜΥΘΟΣ» σημαίνει «ΛΕΞΗ»).

Ακολουθούν τα πλήρη περιεχόμενα του έργου:       ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ: ΣΩΜΑ ΚΥΡΙΟΥ 
και Η ΕΞΟΔΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠ’ ΤΟ ΕΥΡΩ

σε 13 μέρη
και μετά ο Επίλογος

Για τυχόν προβλήματα στην παρουσίαση, επικοινωνήστε με τον συγγραφέα για να αποσταλεί το έργο στην τέλεια μορφή του - τηλ. 6946202130