O ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
(Αυθεντική Εικόνα, κατ' αποκλειστικότητα/δικαιώματα copyright αποκάλυψης του κατόχου της, Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου, 2013): Ο Ναός του Αγνώστου Θεού όπου διακρίνεται ο φύλακας-Άγγελος της κουστωδίας ο οποίος φυλάσσει το σώμα του, σύμφωνα με τον θρύλο, ενώ από την αντίθετη όψη του κατόπτρου φαίνεται ευκρινώς το σώμα του Χριστού πάνω στον Σταυρό. Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν παραπομπές στον ναό αυτό με τα ρητά "κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν" και "ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, ἀγνώστῳ θεῷ'' και είναι ο ναός στον οποίο αναφέρεται και ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος, δηλαδή ο πραγματικός ναός του Αγνώστου Στρατιώτη και μάλιστα περιέχει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά. Απόδειξη αποτελεί η κομμένη μύτη του ξίφους, όπως ακριβώς αναφέρεται στους στίχους: «Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν κόψη τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή, σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψη ποῦ μὲ βία μετράει τὴ γῆ. Ἀπ' τὰ κόκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά, καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη, χαῖρε, ὢ χαῖρε, Ἐλευθεριὰ!». Εξ αριστερών του αγγέλου του θανάτου, παρουσιάζεται ολόκληρη η όψη του προσώπου του με κλειστά μάτια και με κινηματογραφικό τρόπο με μορφή φλας τα πλέον σημαντικά σημεία της ζωής του ενώ, από την αντίθετη όψη της εικόνας διακρίνεται ο Εσταυρωμένος : πρόκειται για το πραγματικό, ορθό είδωλο του Σταυρού και όχι για το φανταστικό είδωλο διότι το συγκεκριμένο κάτοπτρο λειτουργεί για να παρουσιάσει τον Χριστό ως το ορθό και όχι ως το ανεστραμμένο είδωλο του Σταυρού (ο Σταυρός διακρίνεται στην αντίστροφη όψη και μάλιστα, ως απόδειξη για το ότι το έργο αυτό έχει ολοκληρωθεί με τέχνη, σημειώνεται ότι ο Σταυρός του Χριστού διακρίνεται ακριβώς πάνω στο σώμα του πολεμιστή Αγγέλου με το ξίφος, στο σημείο της φαρέτρας και της κόμης). Πρωτίστως, αξίζει να σημειωθεί ότι στο σώμα με την πανοπλία το οποίο φυλάσσει ο Άγγελος φαίνεται ότι λείπει η αιχμή από το ξίφος, ακριβώς πάνω στο σώμα το οποίο φέρει θωράκιση ως οπτική εξάρτυση. Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, άλλωστε, "ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει". Εικονίζεται εδώ το αρχαίο "σήμα" (η λέξη σημαίνει "τάφος", "τύμβος", έμβλημα ή σύμβολο σκάφους, παράσταση ανθρώπινης κεφαλής ή ζωϊκής μορφής) ενώ στο εικονιζόμενο φυσικό πεδίο (site) ενέργειας απεικονίζεται το λεγόμενο «φάσμα» (SPECTRUM, εξ ου και η λεγόμενη «απελευθέρωση του φάσματος» στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο, δεδομένου ότι το «φάσμα» παρατηρείται με πρίσμα). Σημειώνεται ότι στα αρχαία κείμενα υπάρχει η αναφορά «δορυφόρος του σώματος πλούτος: «δορυ-φόρος» (satelles και custos, εξ ου και «κουστωδία») καλείται ο άγρυπνος φρουρός των άκρων του αυτοκράτορος ή βασιλέως ενώ ως τεχνική έννοια ο δορυφόρος είναι η πηγή πληροφόρησης των καναλιών και η χρήση των στοιχείων και δεδομένων από δορυφόρο χρησιμεύει στον εντοπισμό των "σημάτων" μέσω της αντανάκλασης των "σημείων" στην ασπίδα (θάλασσας-βράχου-νήσου-χώρας) και δημιουργίας χάρτη της ευαίσθητης περιοχής. Στην εξειδικευμένη φιλολογία, ο άγγελος με γυμνό σπαθί αναφέρεται ως «άγγελος δεσπότου» και ως φύλακας του Παραδείσου ενώ γνωστή είναι η ιστορία για την πραγματική έννοια της τελευταίας λειτουργίας της Αγια-Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη και την Αγία της Τράπεζα. Είναι το κορυφαίο έργο τέχνης του κόσμου και θεωρείται πιο σπουδαίο ακόμα και σε σύγκριση με τον ναό του Παρθενώνος στην Ακρόπολη της Ελλάδος διότι για πρώτη φορά στον κόσμο δεν εικονίζονται ερείπια ή κτίρια αρχαίου ναού αλλά απευθείας η ίδια η ζωντανή εικόνα του Θεού). Η εικόνα έχει μορφή ασπίδας/αιγίδος/δίσκου, δηλ. δορυφορικού πιάτου ή δορυφορικής πλατφόρμας και στηρίζεται ακριβώς σε «βάση»: τα κοιτάσματα της εικόνας αυτής για την κατόπτευση εδάφους στην οπτή γη πρέπει να γίνονται με πρίσμα (το τριγωνικό πρίσμα λέγεται στο θέατρο «περίακτος») και συνθέτουν χρυσό τρίποδα όπως ο χρυσός τρίποδας του θησαυρού των Αθηναίων ο οποίος συνδέει τριγωνικά Δελφούς-Δερβένι (Στενοπορία)-Δερβενάκια(Κοντοπορία). Είναι βασιλική πυραμίς η οποία σχηματίζεται στον οφθαλμό του θεατή-κατόπτη ενώ στην αρχαιότητα συνοδευόταν από κείμενα και ονομαζόταν «κάτοπτρον ηγεμόνος» ή «κάτοπτρον ομιλίας». Σήμερα συνοδεύεται από το εγχειρίδιο χρήσης της («εγχειρίδιο»/ξίφος/épée ή αρχ. «μύκης») με προσωπίδα και είναι ατομικό όπλο από μέταλλο το οποίο χρησιμεύει για εξοπλισμό κρατών και στολισμό θυρεών ή ενδείξεις σήματος αλλά και ως τεχνητός δορυφόρος στην τέχνη (άλλωστε, ο στρατιωτικός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος είναι αυτός που πραγματοποιεί σύνδεση με τα όπλα του στρατιώτη στο πεδίο της μάχης). Το εγχειρίδιο λέγεται Prospectus, στην Ισπανική γλώσσα αποτελεί «oráculo manual» (εγχειρίδιο χρησμών) και είναι το σχέδιο, το σκιαγράφημα και το πρόγραμμα μιας συμφωνίας (λόγου χάρη, με βάση τις πηγές, συμφωνίας μετάδοσης στιγμιοτύπων μαχών ή αγώνων, συμφωνίας εκμετάλλευσης με ό,τι περικλείει η έννοια της κατάκτησης μεταλλίων ή μεταλλείων, συμφωνίας αποκλειστικότητας τηλεοπτικών δικαιωμάτων σε όλο το φάσμα ή συμφωνία περί εδαφικής αποκλειστικότητας) με σκοπό την χρήση και την λειτουργία του δορυφορικού συστήματος. Το δόρυ/υσσός αποτελεί το σύμβολο των Θεών (πιο γνωστό είναι το δόρυ Πηλέως-Αχιλλέως ενώ είναι χαρακτηριστικό για την υψηλή τέχνη της αρχαιότητας ότι στην όσμωση των δύο σωμάτων του πολεμιστή αγγέλου και του νεκρού με την πανοπλία παρατηρείται ότι ενώ δεν είναι ορατοί οι κοθόρνοι του ορθίου αγγέλου ωστόσο είναι ορατή η «αχίλλειος πτέρνα» του πάνοπλου πολεμιστή η οποία αντιστοιχεί ακριβεστάτως αφενός στην κόψη του σπαθιού και αφετέρου στα κλειστά μάτια του προσώπου του πολεμιστή με την προσωπίδα η οποία εικονίζεται αριστερά του αγγέλου, στα πόδια του νεκρού ο οποίος κείτεται ξαπλωμένος, δηλαδή όπως ακριβώς στον τάφο του Αχιλλέως του οποίου τα όπλα διεκδίκησαν Αίας και Οδυσσεύς). Το ξίφος συνδέεται με την ανεστραμμένη όψη του καθρέφτη για να σχηματίσουν οι 2 όψεις «διπλούν πέλεκυν» ή, σύμφωνα με την παράδοση, την Ιερή Καρδιά –SACRE COEUR– του Ιησού Χριστού ενώ στην τέχνη του πολέμου η κομμένη κεφαλή τίθεται ως σύμβολο πάνω στην ξιφολόγχη. Το δόρυ με αιχμή καλείται «lancea» και από το λεγόμενο σπάσιμο της αιχμής του δόρατος έχει προκύψει η έννοια της αιχμαλωσίας και της «κατόπτευσης» (spying, δηλ. σπάσιμο κώδικα ώστε να βλέπει κανείς τα προγράμματα, αποκωδικοποιημένα ή ιδίως κωδικοποιημένα) αλλά -επειδή στην δορυφορική τεχνολογία αιχμής (cutting edge technology) το πιο σημαντικό είναι αυτά που δεν φαίνονται και πρέπει να διαθέτει κανείς χρυσή προσωπίδα ως εξοπλισμό για να δει την εικόνα και να τα κρατήσει στα μάτια του- λειτουργεί με κινητή λήψη σε συνδυασμό κατόπτρου ANTENA PARABOLICA και δορυφόρου ANTENA SATELITARNA ως μηχανισμός δορυφορικού κατόπτρου (satellite receiver): το κάτοπτρο είναι διαφανές μέσον/medium ενημέρωσης, προκύπτει από το ρήμα «καθορώ» και παράγει το ρήμα «κατοπτεύω» (εξ ου η έννοια της κατασκοπείας) και χρησιμοποιείται στην κατοπτροποιΐα με επίπεδο, κοίλο ή σφαιρικό κάτοπτρο -όπως στην Μήδεια και στο ελληνικό θέατρο- για λήψη εικόνων της γης καθώς και για την μετάδοση ζωντανών, έμψυχων ή άψυχων εικόνων -imago- εξ αποστάσεως (σαν όπλο, δηλ. έργο τέχνης, τεχνούργημα εκ μετάλλου με είδος νομίσματος, εξ ου και η λεγόμενη «πληρωμή σε είδος») και με μπουκέτο/ανθοδέσμη, όπως τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης της Ε.Κ. και οι προσφορές υπηρεσιών κατόπτρων/κινητών δορυφόρων. Στην εικόνα αυτή, εφαρμόζεται η τεχνολογία αιχμής με την αιχμή του ξίφους να εμφανίζεται σπασμένη με θεραπευτική, ιατρική και οπτική στόχευση ως προς την λειτουργία των ανοιχτών οφθαλμών. Το προσωπείο ή προσωπίδα χρησιμεύει για λειτουργίες ιερέων και έχει χρήση αμυντική για προστασία των οφθαλμών –respiration spéciale και botte secrète- ή αναθηματική ή πολεμική και ατομική. Η έννοια της λέξης «κοίλον» σημαίνει «φύση/τέχνη εσκαμμένη προς τα έσω» και αποτελεί πεδίο περιβαλλόμενο σε 3 σημεία εξ ορέων. Ειδικώς στην Αναγέννηση, η «προσωπίδα» είναι θεατρικό έργο με χορούς και φαντασμαγορία, δηλαδή μια μυθική και φανταστική τέχνη που άνοιξε την οδό για το μελόδραμα αλλά γενικότερα σημαίνει «αμάλγαμα» φαντασμαγορίας, στίχων και σκηνικών παραστάσεων, ποίησης, μουσικής, αλληγορίας, κωμωδίας και χορού, δηλαδή αποτελεί μια συνολική σύνθεση θεατρικών συγγραφέων και καλλιτεχνών η οποία παρουσιάζεται με ειδικό μηχανισμό –και οι λέξεις «άμμα» και «άγαλμα» το υποδεικνύουν αυτό- σε αυλές ηγεμόνων, πύργους πλουσίων ή και σε κοίλα θεάτρων. Το κάτοπτρο (ή «καλλωπιστήριο») κοσμείται με σκαλισμένες σκηνές στρατιωτικού βίου και με αναπαραστάσεις μύθων όπως π.χ. της θεάς Αφροδίτης σε αρχαίους πίνακες, και χρησιμεύει για την λήψη εκμαγείων με αντιγραφή των στρατηγικών σημείων που αντιπροσωπεύουν χάρτες οι οποίοι φέρουν χαραγμένα σχέδια χώρας που απεικονίζουν –ως «μαγική εικόνα»– την κεφαλή του κυριάρχου αυτοκράτορος, βασιλέως ή ηγεμόνος. Στα κάτοπτρα σχηματίζεται η εικόνα, το είδωλο (το λεγόμενο «είδωλο της φύσεως»), το ομοίωμα «Simulacra» ή ένας αστέρας ως άϋλος μορφή της θεότητος ως φανταστική ή πραγματική εικονική παράσταση. Υπάρχει, εξάλλου, το μυθικό «μαγικό κάτοπτρο» ως κατοπτρική επιφάνεια με δίσκο που τίθεται επί τράπεζας για να εμφανίσει τα οικονομικά αποτελέσματα χρήσης ή επί ασημένιας, εγχάρακτης πλάκας, θώρακα ή πάνελ (plate, εξ ου και ο Πλάτων) και χρησιμοποιείται για εντοπισμό μεταλλευμάτων και κοιτασμάτων καθώς και κατοπτρικό τηλεσκόπιο, εικονόμετρο (μηχανισμός φωτογραφικής μηχανής που λειτουργεί με κάτοπτρο) αλλά και το λεγόμενο «εικονοσκόπιο», ηλεκτρονική συσκευή λήψεως εικόνων τηλεοράσεως μέσω τρίποδης Camera Lucida η οποία λαμβάνει την φωτεινή εικόνα, το «είδωλον» ενώ, ακόμα, εντοπίζει την εστία φωτός και την λήψη σήματος από πηγή φωτός. Στην αρχαιότητα, η μετάδοση σημάτων/ειδήσεων με την ταχύτητα του φωτός μέσω χρήσης συμβολικού κώδικα γινόταν με πυρσό/«φρυκτό» -όπως εκαλείτο- από την εστία όπως η αφή της φλόγας των ναών και τα "φρικτά μυστήρια" του Χριστού και αποτελούσε την «πυρσεία» (είναι η μετάδοση μηνυμάτων, εφεύρεση του Κλεοξένους) ή «φρυκτωρία» (δηλ. πρωτόγονο και πρωτογενή οπτικό τηλέγραφο με φωτεινά σήματα τηλεγραφίας από πύργους και φάρους για επικοινωνία εξ αποστάσεως και με την βοήθεια του αντικατοπτρισμού μεταλλικών αντικειμένων στην επιφάνεια ασπίδων). Ο αντικατοπτρισμός με την επιφάνεια της ασπίδας αποτελεί «σήμα» για την άλωση μιας πόλης. Πρόκειται για εφαρμογή του χρυσού κανόνα της μηχανικής: του νόμου της ανακλάσεως και της ανακλαστικής ιδιότητας της παραβολής (όλες οι ακτίνες φωτός που προέρχονται από μιαν πηγή συγκεντρώνονται στην κυρία εστία του κατόπτρου από μιαν επιφάνεια στραμμένη προς την πηγή) και μάλιστα, στην περίπτωση αυτή, μπορεί να συνδυαστεί με προβολέα και γωνιομετρικό δίσκο. «Παραβολή» -εκτός από «εν-όρμησις πλοίου»- είναι κυρίως μια έννοια που συνδέεται με την αλληγορία και εισάγει άψυχο ή ζωντανό ομιλούν. Από γεωμετρικής απόψεως, εδώ «παραβολή» –και μάλιστα, με «τόξο»- είναι ο γεωμετρικός τόπος των σημείων που απέχουν εξίσου από την εστία και από μιαν δεδομένη ευθεία. Από εδώ προκύπτει και η εξίσωση της παραβολής και η γραφική παράσταση της παραβολής η οποία συνδέεται με την κορυφή του κώνου ως κρατήρος, κορυφή ορθογωνίου τριγώνου το οποίο στηρίζεται στην εστία (Conopeum). «Εστία» είναι ο Οίκος αλλά κυρίως ο βωμός της καθάρσεως του σώματος. Σε ένα πεδίο όρασης που η περιφέρειά του σχηματίζει κύκλο, υπάρχει σύστημα επικοινωνίας στο οποίο η μαζική εστίαση ως προς την εστία ενώνει το κράτος γύρω από έναν σταθμό που αποτελεί κέντρο της εξουσίας και έχει την μορφή κρυστάλλινης σφαίρας επιρροής. O αρχαίος ελληνικός ναός είναι οίκος της ανθρωπομορφικής εικόνας του Θεού και συνδέεται με την επικοινωνία των πολιτών μιας πόλης ή χώρας μέσω κωδικοποιημένου συστήματος και ειδικά με την εκπομπή μέσω διαμέσου. Το εσωτερικό του κύκλου αυτού δημιουργεί μιαν πόλη με ορισμένο Σύνταγμα και, όταν φωτίζεται ή προβάλλεται, πραγματοποιεί με δορυφορική σύνδεση την αφή της φλόγας, μέσω συγκέντρωσης των ακτίνων του πρίσματος από τον πυρήνα των μελών της συγκεκριμένης οργάνωσης. Το πυρ εντοπίζεται στο κέντρο της εστίας ως σφαίρας του κόσμου, δεδομένου ότι εστία είναι ο οίκος κάθε ανθρώπου. Ωστόσο, αυτή η ορισμένη έκταση γης του ναού ανήκει στον Θεό: ΔΕΝ είναι ιδιοκτησία, ανήκει στο ιερό, δεν ανήκει σε κανέναν, δεν πρέπει να το καταπατήσει άνθρωπος και είναι κάτι ξεχωριστό από την υπόλοιπη γη. Στην αρχαία τέχνη, η ύπαρξη κοίλου κατόπτρου συνδέεται με την παρουσίαση του «από μηχανής Θεού» στο κοίλο των θεάτρων από το λεγόμενο «Δορυφόρημα» και με βάση ομιλίες και πίνακες στηριγμένων σε έργα ζωγραφικής σε συνδυασμό με τους «κύκλους» του εκκυκλήματος με ομοιώματα νεκρών. Το κοίλο λέγεται MEDIA CAVEA και συνδέεται με την κοιλότητα της ασπίδας στην οποία βυθίζεται το ξίφος και το δόρυ. Το δόρυ των Ελλήνων έχει 2 λόγχες: η μια εισέρχεται στον αιχμάλωτο (εξ ου και η έκφραση «βλητική αιχμή», η άλλη στην Γη (περίφημοι υπήρξαν οι «δορυφόροι» Κύρου και Κροίσου). Η δύναμη των αιχμών χρησιμοποιείται ως φύλαξ τάφων και εξηγείται με την έλξη του πυρός από τα σύννεφα ή νεφελώματα (διότι εκκενώνεται το φορτίο) και με το φαινόμενο της αστραπής και του κεραυνού (η πιο γνωστή περίπτωση είναι ο χάρτης του Βενιαμίν Φρανκλίνου της ιστορίας με τον ιπτάμενο χαρταετό που συνδέεται με την γη). Η παρουσίαση των αρχαίων έργων τέχνης γινόταν σε λίθινα θέατρα για χάρη των «θεωρών». Όμως, και η λέξη “Satira” προέρχεται από την ίριδα ως ακτίνα του δορυφόρου και γράφεται για να εκθέσει με σαρκασμό έργα τέχνης (λόγου χάρη, η αρχαία λέξη «τηλικούτον» σήμαινε «τηλεκουτί» και η έκφραση «ράδιόν εστι» συνδεόταν με λειτουργία ραδιοφώνου). Ο δορυφόρος εκπέμπει σε δέσμες/μπουκέτα ενώ λαμβάνεται με κάτοπτρο από πίνακες με στοιχεία, δεδομένα και γωνίες σκόπευσης και γωνίες κινητών κατόπτρων, συνδέεται με μετρητή πεδίου και τόξο κίνησης του κατόπτρου. Το κάτοπτρο (με ανακλαστήρες ή πτέρυγες) τροφοδοτείται από κεραία θωρακισμένη με ενσωματωμένη πλακέτα και σαρώνει ή καλύπτει το γεωστατικό τόξο ή γεωστατικό ορίζοντα της τάξης των Χ μοιρών, αναλόγως με το οπτικό πεδίο και τις μοίρες του ορίζοντα ως προς τον οποίο προσανατολίζεται και χαράσσεται η γραμμή των συνόρων της κάθε χώρας (οι μοίρες, όμως, είναι 3, όπως και οι συντεταγμένες που συνδέονται αναλόγως με το Σύνταγμα κάθε χώρας, εξ ου και η έννοια περί των κομμάτων τα οποία κινούνται εντός του λεγομένου «συνταγματικού τόξου»). Το κάτοπτρο βλέπει ολόκληρο το τόξο μιας περιοχής και κινείται πάνω σε βάση, αναλόγως, ώσπου να συντονιστεί με την κυβέρνηση κάθε χώρας (εξ ου και το «υπουργείο Συντονισμού» της Ε.Κ.) Σημειώνεται, εξάλλου, ότι από την έννοια της τεχνολογίας αιχμής και της αιχμής του δόρατος προκύπτουν οι έννοιες «δοράτιον», «δορατοφόρος», «δορικτησία», «δορύκρανος λόγχη», «δουρίκλυτος», «δώρον», «δωρεά», «δωρεοδόχος», «δωρικός», «δέρας» αλλά και «υποδόρειος» και «υποδόριο σήμα» (δηλ. αντιστρόφως «Δούρειος ίππος» ή, ως ορθότερον, «δουρατέος ίππος κόσμου»). «Μέγας δορυκτήτωρ» καλείται ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Αλέξανδρος Γ’ της Μακεδονίας. «Δωρίς» (η λατινική DORIS) είναι το εγχειρίδιο μαχαίρι θυσιών και ιεροτελεστιών. Εξάλλου, η συλλογή χρυσού στα μεταλλεία, στα κατορύγματα και στις πηγές γίνεται δια δορών/δοράτων, εξ ου και η κατάκτηση του γνωστού El Dorado. Dormire είναι το «καθεύδειν» -απόδειξη το ρητό «Οὐκ ἐᾷ με καθεύδειν τὸ τοῦ Μιλτιάδου τρόπαιον»- ενώ Dormitorium είναι ο τόπος ταφής. Η αιχμή στην κορυφή του ξίφους-εγχειριδίου λέγεται, επίσης, «επίλογχον βέλος» ή «τοξουλκός αιχμή». Πέραν του αιχμαλωτισμού αλλά και αντιστρόφως της αφαίρεσης βέλους ή της αιχμής του βέλους στην ιατρική, εχρησιμοποιείτο για την επικοινωνία και αποστολή μηνυμάτων τυλιγμένων σε σπείρα ή ελικοειδής σκυτάλη: η επικοινωνία επιτυγχάνετο μέσω της εκτόξευσης βελών προς έναν τηλεκατευθυνόμενο στόχο, συμφωνημένον εκ των προτέρων, ώστε να τα παραλάβει ο λήπτης. «Εξαίρετον μεταίχμιον» ονομάζεται η αποκοπή και περικοπή γης της οποίας τα σύνορα φωτίζονται εντός ενός Οίκου και, ειδικότερα, το αυτόνομον έδαφος. «Μεταίχμιον» είναι όρος και σημαίνει το σκήπτρο το οποίο χαράσσει τα σύνορα χώρας ή γης ως κυκλική περιοχή η οποία περικλείει το βασιλικό παλάτι. Αναφέρεται, άλλωστε, η λεγόμενη «αφή λυχνίας φωτός» η οποία, για την ακρίβεια, χρησιμεύει στην αφή «πυρός τηλεπομπού» ενώ η πυρά λέγεται «λαύρα» (εξ ου και ο «Λαβύρινθος») και διατηρείται επί των Ιερών των Ελλήνων για να ανάψει από ιερέα πυρφόρο. Η λέξη «αύρα» σημαίνει «άλως», δηλαδή κύκλος ασπίδας, και «άρμα» που συνοδεύεται από αγγέλους, δορυφόρους, περιπολικά/πυρπολικά ή αστέρες (εξ ου και «αλλογενής») ενώ η λέξη aura σημαίνει «δόξα» και «φωτεινό σύννεφο εμφάνισης θεών» ενώ η λέξη aurum σημαίνει «χρυσός». Η ερμηνεία και εξήγηση των συμβόλων σήμανσης λέγεται «ιεροσκοπία δι’ εμπύρων» και «πυρομαντεία». Η ονομασία της μηχανής-εφεύρεσης του Ελληνικού «υγρού πυρός» είναι, ακριβώς, «εγχειρίδιον πυροβόλον». Επίσης, σημειώνεται η σημασία της διαδικασίας της λεγόμενης «εκμαγειώσεως» και η φράση «ως εκ δια μαγείας»: «εκμαγείο» καλείται το απολίθωμα, πέτρωμα ή πολύτιμος λίθος το οποίο έχει έμβλημα θυρεού και ταυτίζεται με το «καλούπι» και τον «καλλωπισμό» του προσώπου μέσω κατόπτρων (η τράπεζα με κάτοπτρο λέγεται «καλλωπιστήριον»). Στην αρχαιότητα, υπήρχαν τα ψηφομαντεία ή κατοπτρομαντεία που συνδέονται με την λεγόμενη τηλεκινησία και το εκτόπλασμα ή τηλεπλάσμα (η επικοινωνία αυτή ονομάζεται Mensa Divinatoria/Clairvoyance). Ο κάτοχος αυτών των ιδιοτήτων λέγεται «Inspiratus». Επίσης, «Stratum» είναι η στρατόσφαιρα, ο στρατός αλλά και το σχέδιο απόκρυψης με λίθους και βράχους σε ένα επίπεδο, η στρατιωτικοποίηση με την μορφή σχηματισμού συννέφων. Επίσης, η ασπίδα επί βυζαντινής εποχής καλείται «σκουτάρι» και η ασπίδα κάλυψης ορυχείου «scutum». «ARMARIUM» είναι η περιοχή όπου κρύπτονται στρατιωτικά όπλα, εξ ου και η τέχνη του μαρμαρώματος και του ζωντανέματος αγαλμάτων. Καταγράφεται, άλλωστε, ως ορατή στην Ακρόπολη του Περικλή η χρυσή αιχμή του δόρατος του αγάλματος της Αθηνάς ενώ στην ασπίδα της υπάρχει η κεφαλή της Μέδουσας, το γνωστό «Γοργόνειον» που της χάρισε ο Περσεύς όταν χρησιμοποίησε για την νίκη του κατά της Μέδουσας –για να μην απολιθωθεί- την ασπίδα ως καθρέφτη και το οποίο προστέθηκε επί του ιερού ξύλου (holy wood) της πλοίου της Αργούς. Στην ορολογία των ειδικών της τέχνης, αυτή η ασπίδα ονομάζεται «πυρφόρος αίγλη» η οποία, με την ακτινοβολία της, παρέχει σφαιρική εικόνα της γης και αντικατοπτρίζει –όπως ο δορυφόρος τηλεοράσεως με έλεγχον εξ αποστάσεως- την εικόνα του συνόλου της κοινωνίας. Στα μαντεία, για να λειτουργούν οι χρησμοί με την καύση της πυράς και τις ενθυμήσεις στην εστία, υπάρχει εντοιχισμένος καθρέφτης ο οποίος πρέπει να αγγίζει την επιφάνεια των υδάτων της πηγής ή εστίας ή κρατήρος για να επέρχεται ιατρική θεραπεία (ανάσταση). Γνωστές είναι οι εφευρέσεις των αυτομάτων καθρεφτών για θέατρα των Ήρωνος, Φίλωνος και Κτησιβίου. Αυτή, όμως, είναι η πρώτη ζωντανή εικόνα του Θεού στον κόσμο, εικόνα η οποία δεν αποδίδει τα ερείπια ενός ναού ή τα λείψανα ενός πολιτισμού αλλά απευθείας «ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν» του Θεού: αποτελεί «τρόπαιον»: σύμβολο νίκης, αρχιτεκτονικό μνημείο με μορφή κυκλικού οικοδομήματος σε βάθρο επιφανείας και το οποίο έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα, μέσω της «φρυκτωρίας» και της παρουσίας του φάσματος. Εξειδικευμένο στο ανθρώπινο φάσμα είναι το Μαντείο των Δελφών άνωθεν του Κρισαίου πεδίου. Το «φάσμα», άλλωστε, παρουσιάζεται με την τεχνική της πολύπλευρης θέασης στα κοίλα και στα θεωρεία των αρχαίων θεάτρων ως ο από μηχανής θεός (DEUS EX MACHINA)–ειδικώς μέσω των έργων των νεκρών γλωσσών– ή στα σύγχρονα θέατρα (εξ ου και «το φάντασμα της όπερας») και συνδυάζεται με την λεγόμενη «αριστοκρατία του ξίφους» (noblesse d'épée). Υπάρχει, εξάλλου, ο λεγόμενος «φασματικός ανιχνευτής» ο οποίος βλέπει και διαβάζει την «φασματική υπογραφή» των στοιχείων της γήϊνης επιφάνειας. Στην σημερινή ορολογία αναφέρεται, μάλιστα, η έκφραση «ένδειξη φάσματος» -SPETTRO IN TEMPO REALE- που συνδέεται με τον «αναλυτή φάσματος» που κινεί (όπως ο Αρχιμήδης με το λεγόμενο «καυστικό κάτοπτρο» ή λιθοβόλο που είναι τηλεκινητικό φαινόμενο και συνδυάζεται με την εκτόξευση από τον καταπέλτη ή την βαλλίστρα του Ήρωνος εικόνων ώστε να ανίστανται τα είδωλα ή με την ανέγερση τροπαίων ) ή ρυθμίζει δορυφορικώς και επιγείως ή εγκαθιστά κάτοπτρο ή κεραία με γωνία στόχευσης πεδίου με μετρητή χειρός για την εύρεση σήματος, ως προς το γεωγραφικό μήκος και πλάτος (δηλ. οργάνου με μνήμη, πεδιόμετρου) και η έκφραση «δίκτυο τοπολογίας αστέρος με δενδροειδή τοπολογία», η οποία αντιστοιχεί επακριβώς στο περιβάλλον της εικόνας αυτής που συνδέεται με το ραδιοτηλεοπτικό πεδίο καθώς και με την λειτουργία ενεργού καναλιού επίγειας TV και επιτρέπει την λήψη επίγειου καναλιού («πόρου» ή και «οικονομικού» πόρου με θύρα Simulcrypt Interface και σύστημα απο-κρυπτογράφησης) χωρίς άνοιγμα του δέκτη, εφόσον η γραμμή επικοινωνίας του χρήστη τροφοδοτείται από τον συνδεδεδεμένον σε αυτήν δέκτη ή μέσω του δικτύου ρεύματος ή μέσω της επίγειας εισόδου με σκοπό την ενημέρωση, άντληση και συλλογή πληροφοριών. Το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα υπηρεσιών μεταδίδει το σήμα –στην περίπτωση αυτή, ραδιοτηλεοπτικό σήμα- και την τηλεοπτική εκπομπή από ανοιχτή πηγή προς το κοινό. Το κάτοπτρο του δέκτη, όμως, παρέχει σήμα με κλειστή TV. Το μοντέλο του SPECTRUM συχνοτήτων διαθέτει έγχρωμη και φωτεινή οθόνη αφής με ανάλυση, μνήμη αυτόματη και χειρός καθώς και με αποκλειστικό σύστημα. O κάτοχος κινητού κατόπτρου έχει και την πνευματική του ιδιοκτησία. To εικονιζόμενο δορυφορικό σύστημα αξίζει 10 δις δολλάρια (3,3 δις ευρώ με βάση την ισοτιμία του Φοίνικα, αν και σημειώνεται ότι ΔΕΝ είναι προς πώληση). Ως προς την λειτουργία του κατόπτρου, σημειώνεται το ρητό «τοῦτο γὰρ ᾿Αρχιμήδους μὲν εὕρημα μηχανικόν, ἐφ' ᾧ λέγεται εἰρηκέναι• δός μοί, φησί, ποῦ στῶ καὶ κινῶ τὴν γῆν», το έργο του Ήρωνος Αλεξανδρείας “PTOLEMAEUS DE SPECULIS” καθώς και τo βιβλίo του Athanasius Kircher ARS MAGNA LUCIS ET UMBRAE όπου αναφέρεται το ρητό του Διονυσίου Αρεοπαγίτη ότι «όλα τα δημιουργήματα είναι καθρέφτες που αντικατοπτρίζουν τις αχτίδες της σοφίας του Θεού». Η αντανάκλαση (έννοια που σχετίζεται με τον στοχασμό, την σκέψη, την ενατένιση) και το αντανακλαστικό ή ανακλαστικό φαινόμενο –«εξ αντανακλάσεως – συνδέονται με την κίνηση των μυών ανθρώπου ή αγάλματος ανεξαρτήτως των νεύρων ακόμη και όταν έχουν χωριστή του σώματος! Ας ληφθεί υπ’ όψιν το ρητό του Ludwig Feurbach ότι «η θρησκεία και ο Χριστιανισμός είναι το δημιούργημα και η αντανάκλαση του ανθρωπίνου πνεύματος, ο άνθρωπος δημιουργεί ένα όν φανταστικό» καθώς και τα όμοια ρητά του πρίγκηπα Πιοτρ Κροπότκιν ο οποίος, με βάση τον ανθρωπομορφισμό της θρησκείας, αναφέρεται γενικότερα σε είδωλο/φάντασμα/ιδέα του Θεού και ειδικότερα σε «θεϊκό φάσμα», «στοχασμό της φύσεως» και σε «πρίσμα της φαντασίας» και σε «θρησκευτική φαντασία» θεωρώντας ότι ο Θεός ή ό,τι είναι αυτό «που ονομάζουμε Θεό» είναι «αποκύημα της φαντασίας», «φαντασίωση του Θεού» και πως είναι «ο Θεός φάντασμα της θεολογίας» αλλά και γράφοντας, ανάλογα με την ορθή μετάφραση και σύνθεση των διαφόρων εκδοχών του κειμένου, Α) ότι «ο θρησκευτικός παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια οφθαλμαπάτη όπου ο άνθρωπος ανακαλύπτει το ειδωλό του μεγενθυμένο και αντεστραμμένο, δηλαδή θ ε ο π ο ι η μ έ ν ο» και Β) ότι «ο (θρησκευτικός) ουρανός [(που θεωρείται) η κατοικία των αθάνατων θεών] δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας καθρέφτης/ένα άπιστο κάτοπτρο (που αντανακλά πίσω στον άνθρωπο που πιστεύει/στον θρησκευόμενο άνθρωπο/όπου ο άνθρωπος, που έχει εξυψωθεί από την πίστη/εκστασιασμένος από την άγνοια και την πίστη, ανακαλύπτει/έχει βρει την εικόνα του/την ίδια του την εικόνα (,) (αλλά) μεγενθυμένη/διευρυμένη και αντεστραμμένη, δηλαδή θ ε ο π ο ι η μ έ ν η» καθώς και το αμφίσημο ρητό του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα σχετικά με τους αγγέλους του Παραδείσου με τα σπαθιά του Τολέδο: «Paradise is not rest. Paradise is opposed to rest. In Paradise no-one lies down: they stand, vertically, like the angels. We, then, who have set upon/borne on the road to Paradise the lives of the best among us, seek/want a Paradise difficult, arduous, erect, implacable; a Paradise that/where (one) never knows/one can never rest/repose and (which) has, standing at its gateway on either side/beside the threshold of the gates, angels with swords»). Γενικότερα, από τις πηγές προκύπτει ότι το κάτοπτρο σημαίνει «χρηστότητα» και κατέχει αξία μαγική και συμβολική, συνδεδεμένη με τον θεό Ήλιο και με το πρόσωπο του αυτοκράτορος αλλά και με το ελιξήριο της αθανασίας. Μαζί με το ιερό ξίφος (που σημαίνει «απόφαση» και είναι πολεμικό σύμβολο δυνάμεως και πίστεως ενώ GLADIUS DOMINI σημαίνει «η Σπάθη του Κυρίου» σύμφωνα με το Ευαγγέλιο της Ανάστασης του Λαζάρου) είναι τα 2 σύμβολα της αυτοκρατορικής εξουσίας και αποτελεί νόμισμα με 2 όψεις. Ιδιαίτερα στην πίσω πλευρά των κατόπτρων με μπρούντζο παρατηρείται χάραξη των περιγραμμάτων με εγχειρίδιο (δες την εικόνα του χρυσόμαλλου δέρατος με την κεφαλή του Αχιλλέως στο τέλος της σελίδας αυτής). Σημειώνεται ότι η ανακάλυψη αυτή γίνεται για πρώτη φορά παγκοσμίως και συνδέεται εκ παραλλήλου με το φαινόμενο αντικατοπτρισμού Mirage που σημαίνει «όραμα οπτικής αιώρησης αντικειμένου και ιδίως σκάφους το οποίο πλέει δια μέσω του ουρανού»: είναι το φαινόμενο της FATA MORGANA το οποίο παρατηρείται, εξάλλου, από τον 19ο αιώνα στην ελληνική περιοχή της Ιταλίας, Καλαβρία, δηλαδή Πόρος (υπάρχουν σήμερα στην δορυφορική τεχνολογία τα λεγόμενα «συστήματα παρατήρησης επίγειου πόρου», δες και την σύνδεση με τα Καλάβρυτα, την Αγία Λαύρα και τα μεταλλεία Λαυρίου, ιδίως όμως τις εικόνες χαρτογράφησης και τοπογραφίας που ακολουθούν για τον τρόπο λειτουργίας του αντικατοπτρισμού του ανεστραμμένου ειδώλου ενός χάρτη ή μιας νήσου στα σύννεφα ως «μιράζ» καθώς και την ειδική περίπτωση της ιταλικής Καλαβρίας και της ελληνικής Καλαύρειας, δηλ. ακριβώς της νήσο του Πόρου).
POROS:THE SACRED ALTAR OF
GALATAS IN CONSTANTINOPLE
(copyright by Christos Papachristopoulos, 2013)
H ΑΓΙΑ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΤΑ, εικόνα του χάρτη με την διπλή μορφή του σκάφους
"ΕΛΛΑΣ" και MHS WARSPY της Ελληνικής Επαναστάσεως, όπως φαίνεται από
την περιοχή Πέτρα του Πόρου (εικόνα δηλαδή του Βοσπόρου στην πραγματικότητα)
και μάλιστα με όψη υποβρυχίου νήσου. Πρόκειται για την χάραξη σε πέτρινο
περίγραμμα-σκιαγράφημα ναού του ΙΕΡΟΥ ΒΡΑΧΟΥ (Λατινικός navis, Δωρικός
"ναός"=η ναύς/της νεώς-της νηός στην Ιωνική, εξ ου η λέξη
"νηοψία") και διαφαίνεται καθαρά η ανθρωπόμορφη, αγαλμάτινη και
οπλισμένη μορφή της Ελλάδος με δόρυ-τηλεσκόπιο στο δεξί χέρι και υψωμένο σε
εφόρμηση το αριστερό χέρι. Αποτελεί την βάση της σύγχρονης τεχνολογίας κοινής
και κοινοτικής χρήσης διαγραμμάτων, στρατιωτική τεχνολογία συγκέντρωσης και
αξιοποίησης πληροφοριών με σκοπό την επικοινωνία που αποκαλείται γενικώς με την
ονομασία "The Cloud". Συνδέεται με το Νεώριο Πόρου –τον Ρωσσικό
ναύσταθμο- και τα ναυπηγεία του Ιωάννη Καποδίστρια: είναι χάρτης για τα σύνορα
του πραγματικού Ελληνικού Κράτους, σε αντίθεση με την ειρωνικώς λεγόμενη -από
τους επαναστάτες του 1821- "Ψωροκώσταινα" του επίσημου Νεοελληνικού
Κράτους (ο χάρτης αναφέρεται ουσιαστικά στα αποτελέσματα του Πρωτοκόλλου του
Πόρου το 1828 για τον καθορισμό των ελληνικών συνόρων, θέμα που για πρώτη φορά
επιλύεται με τον χάρτη αυτό ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι ακριβώς ίδιως με
τον αντεστραμμένο χάρτη της Ουκρανίας συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών πόλεων
με επικεφαλής την Οδησσό και συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας -αρχαίας
ελληνικής Κιμμερίας- με την Ουκρανία να εμφανίζεται ενωμένη με την πρωτεύουσα
Κισνόβιο/Κίσινεφ/Chisinau/Kyshyniv της Μολδοβλαχίας και της Βεσσαραβίας όπου
κηρύχθηκε η Ελληνική Επανάσταση). Αποτελεί, ιδίως, περίγραμμα εισόδου
σπηλαίου-μεταλλείου το οποίο φωτίζεται με εσωτερικό φως από κάτω (όπως,
άλλωστε, όλοι οι νέοι ήπειροι, των οποίων αρχικά χαρτογραφήθηκε το περίγραμμα
και κατόπιν εξερευνήθηκε η ενδοχώρα και ιδρύθηκαν πόλεις ενώ η εθνική συνείδηση
δημιουργήθηκε με βάση συλλογικούς μύθους, ιστορίες, παραστάσεις και εικόνες).
Εξάλλου, «πέτρα» στην ελληνική γλώσσα σημαίνει «κατάδυση χωρίς σκάφανδρον, με
χρήση λίθου»! Η νήσος Πόρος είναι η αρχαία Σφαιρία με ναό του Ποσειδώνος στην
θέση Παλάτια ή Καστέλλι. Από τον Πόρο προέρχεται η έννοια του «πορίσματος» που
προκύπτει ύστερα από κάθε έρευνα και συλλογή πληροφοριών αλλά και οι λέξεις
«ποροσκοπία» και «πορεία» (δηλ. τροχιά) και «ποριά» (δηλ. το πέρασμα).
Σημειώνεται ότι ο χάρτης της εικόνας έχει αποκρυβεί ως τώρα εντέχνως από όλες
τις παραλλαγμένες λιθογραφίες-χαλκογραφίες-γκραβούρες-πίνακες του Otto Magnus
von Stackelberg και δημοσιεύεται για πρώτη φορά παγκοσμίως από τον κάτοχό της,
Χρήστο Παπαχριστόπουλο (εξ αυτής, προέρχεται και η ονομασία του Γέρου του
Μοριά, Θ. Κολοκοτρώνη, δεδομένου ότι η οδός Κολοκοτρώνη βρίσκεται στο Λέχαιο
-πρώην "Κολομπότσι"- Κορινθίας). Παρουσίαση κατ' αποκλειστικότητα,
δικαιώματα copyright Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος, 2013).
Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣMOY ΠΟΛΥΤΙΜΗΣ ΛΙΘΟΥ ΣΤΑ
ΣΥΝΝΕΦΑ/ΠΡΟΒΟΛΗ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ
Μια από τις
εκπληκτικότερες φωτογραφίες η οποία αποδεικνύει την λειτουργία του
αντικατοπτρισμού για τον εντοπισμό και την χαρτογράφηση μιας άγνωστης και
αχαρτογράφητης περιοχής μέσω της προβολής του ανεστραμμένου ειδώλου της στα
σύννεφα. Η εικόνα προέρχεται από την ταινία THE ADVENTURERS /FORTUNE IN
DIAMONDS (ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ/Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΜΑΝΤΙΩΝ) του 1951 και απεικονίζει
την αχαρτογράφητη περιοχή των ορέων Drakensberg(e) της Νοτίου Αφρικής, δηλαδή
ΤΑ ΟΡΗ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ. Είναι, στην ουσία, ο πρώτος στον κόσμο χάρτης θησαυρού που
αποδίδει στον ιδιοκτήτη περιουσιακά δικαιώματα για την εκμετάλλευση των
αδαμάντων της Νοτίου Αφρικής για την περιοχή που εκτείνεται μεταξύ των ποταμών
Οράγγη και Βάαλ (όπου, συγκεκριμένα, βρίσκονται τα 2 ελληνικά κράτη της
Αφρικής: η Ανατολική και η Δυτική Γρικουλάνδη, πρωτεύουσες Κοkstad και Griqua
Town αντιστοίχως). Το ανεστραμμένο είδωλο –όπως ακριβώς φαίνεται στην εικόνα
από την κινηματογραφική ταινία –παρουσιάζει την εικόνα ενός καρχαρία και στην
πραγματικότητα δείχνει ευθέως την νήσο του Καρχαρία (Shark’s Island), με την
έννοια ότι αφενός δείχνει την εικόνα των ορέων του Δράκου όπως αυτά φαίνονται
από ψηλά –άνωθεν– την στιγμή που αυτή είναι μια αχαρτογράφητη στην διεθνή
τοπογραφία περιοχή διαμαντιών και κανείς δεν έχει αυτήν την ακριβή εικόνα ενώ
αφετέρου υποδηλώνει την μορφή που έχει η νήσος στα μάτια του θεατή (Eye-Land).
Από εδώ προκύπτει και η έννοια των χρυσοφόρων κοιτασμάτων των αδαμαντωρυχείων
της Μαύρης Ηπείρου. Ιδιαίτερη αξία έχει η παρατήρηση του περιγράμματος της
περιοχής μέσω του αντικατοπτρισμού του χάρτη και της αντεστραμμένης εικόνας
μέσα στην καρδιά της ερήμου.
Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ
(Copyright © 2014 by Christos P. Papachristopoulos)
Χάρτης στον οποίο -όπως
αποκαλύπτεται για πρώτη φορά- είναι ζωγραφισμένη η κεφαλή και τα μάτια του
αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (οι οφθαλμοί εντοπίζονται στην περιοχή
Λεχαίου-Κορίνθου-Αγίων Θεοδώρων). Σημειώνεται ειδικώς ως προς τον συμβολισμό
της σε σχέση με τους άνωθεν και κάτωθεν χάρτες η περιοχή του Πόρου όπου υπήρχε
επί Καποδίστρια η Βουλή του Πόρου, ο πολεμικός ναύσταθμος του Πόρου και το
Φρούριο του Πόρου και, σχετικά με την κεφαλή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, το
Κρανίδι και η φυλακή στο Μπούρτζι βάσει του ψαλμού «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ
στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου» και του ρητού του Θ.
Κολοκοτρώνη «ὅποιο χωριό δὲν ἤθελε νὰ ἀκολουθήση τήν φωνήν τῆς πατρίδος,
τσεκοῦρι καὶ φωτιά».
ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΟΡΕΩΣ (Copyright © 2014 by Christos P. Papachristopoulos)
Στην εικόνα παρουσιάζεται για πρώτη φορά –σε παγκόσμια αποκλειστικότητα- ο Καταστατικός Χάρτης του Βασιλείου του Μορέως που ιδρύθηκε από την Γαληνοτάτη Δημοκρατία με την Συνθήκη του Κάρλοβιτς ή Κάρλοβατς στην χερσόνησο της Ιστρίας την 26/1/1699 και διαδέχθηκε το Βασίλειο της Κρήτης. Σημειώνεται η ένδειξη REGNO DI MOREA (BELVEDERE) που σημαίνει ότι πρόκειται για τον Καταστατικό Χάρτη της ελληνικής κοινότητας της Βιέννης -λατιν. VINDOBONA- για την διοίκηση των Ελλήνων που –σύμφωνα με ειδικά θρησκευτικά προνόμια συνδεόμενα με τον Χριστό ως Σωτήρα των Ελλήνων- περιέρχεται και ανήκει στην κυριότητα των Ελλήνων και της Ελλάδος. Στην περιοχή αυτή της Βιέννης όπου στο Φλάϊσμαρκτ υπάρχει η οδός των Ελλήνων έγκεινται πλησίον η Τεργέστη και, το πλέον σημαντικό, η ελληνική κοινότητα της Βενετίας η οποία καλείται, σύμφωνα με τις επακριβείς σημειώσεις του χάρτη, GRECIA VENEZIANE ενώ οι πληροφορίες αναφέρονται ταυτοχρόνως στον ποταμό RIO DE GRECI και στο Έθνος των Ελλήνων (NAZIONE GRECA). Σημειώνεται σχετικά ότι «Βενέτικο» καλείται η Ναυπακτία. Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία των Βενετών ή Ενετών (και, τελικά, των Ελλήνων) αφορά ιδίως την επικράτεια της Ρωμανίας που συνδέει την Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη –η οποία διακρίνεται στα ανατολικά σύνορα του χάρτη: ο χάρτης πρέπει να μελετάται συνθετικά με τον χάρτη της Ιταλίας και του κράτους της ανεξάρτητης Ελλάδας που συμπεριλαμβάνει την ελεύθερη Πελοπόννησο και παρατίθεται αμέσως παρακάτω.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΤΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ
Χάρτης της Ελληνικής
Ιταλίας ο οποίος συμπεριλαμβάνει την ελεύθερη Πελοπόννησο, το πρώτο ανεξάρτητο
κράτος της Ελλάδος σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες που βασίζονται στο έργο του
Ιωάννη Καποδίστρια: αποτελεί ενιαία σύνθεση με τον άνωθεν χάρτη της
Πελοποννήσου ως του κατ’ εξοχήν Βασιλείου του Μορέως (REGNO DI MOREA). Στην
σύνθεση αυτή, εικονίζεται εμφανώς η περιοχή της Πελοποννήσου ενωμένη με την
Ιταλία στο σημείο της Καλλιπόλεως/Gallipoli στην θέση του δεξιού ποδιού της
Κάτω Ιταλίας (δηλαδή της Grecìa Salentina) που αντιπροσωπεύει την Καλλίπολη των
Στενών της Κωνσταντινουπόλεως στην Θάλασσα του Μαρμαρά. Εικονίζεται, επίσης, η
Τεργέστη στην χερσόνησο της Ιστρίας (Ίστρος είναι ο ποταμός Δούναβης του οποίου
το τριγωνικό Δέλτα εκβάλλει στα σύνορα Τρανσυλβανίας, Μολδαβίας και Βλαχίας
όπου κηρύχθηκε η Ελληνική Επανάσταση). Στον χάρτη αυτό, το αριστερό πόδι της
Κάτω Ιταλίας (η Grecia Calabra/Calabria Meridionale/Terra Grecanica/Paese
Greco/Bosevia/Bovasia) έχει μεταφερθεί στην πραγματική της θέση –μαζί με το
Βασίλειο των 2 Σικελιών- στον κόλπο της Νεαπόλεως όπου υπάρχει ο Torre de Greco
(συμβολίζει την Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη). Τέλος, εικονίζεται και η
Scala de Greco στο Cargèse της Κορσικής. COPYRIGHT © 2014 by Christos P.
Papachristopoulos.
Ο ΧΑΡΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΚΑΤΑ
ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η ολοκληρωτική διπλωματική απόδειξη για την ανεξαρτησία και αυτονομία του Ελληνικού Κράτους από την Τουρκία και την ένταξή του στην Ευρώπη ύστερα από την Επανάσταση του 1821 είναι αυτός ο χάρτης του Gaetano Palma και του Joseph Juliani στην Τεργέστη, έργο της περιόδου 1796-1811, χάρτης ο οποίος τελεί υπό την εποπτεία του Γάλλου διπλωμάτη François Charles Hugues Laurent Pouqueville και -σε συνάρτηση με τον άνωθεν πίνακα- απεικονίζει την Ελεύθερη Ελλάδα. Σημειώνεται ότι στον χάρτη αυτό ευκρινώς η Ιταλία ανήκει και γεωγραφικώς στην Ελλάδα η οποία περιλαμβάνεται στον σχέδιο προστασίας των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων ενώ η Τουρκία μένει εκτός Ευρώπης. Ο χάρτης φέρει εναλλακτικώς τον τίτλο "Carte de la (plus Grande Partie de la) Turquie d’ Europe". Βρίσκεται στην Bibliotecca Nazionale Centrale di Firenze.
Μια έκτη απόδειξη για την πολιτική αυτονομία-απόσχιση της ελεύθερης
Πελοποννήσου ως εκπροσώπου της υπόλοιπης Ελλάδας στην Ευρώπη προσφέρει ο
πίνακας "La Tempête" του ζωγράφου Claude-Joseph Vernet (1714-1789)
που βρίσκεται στο Μουσείο Καλών Τεχνών και Αρχαιολογίας Musée Esprit Calvet της
Avignon. Αποδίδει την Πελοπόννησο με 2 άκρα -όχι με 3- διότι ο σκοπός του πίνακα
είναι να σχηματίσει το τρίτο άκρο στον οφθαλμό του θεατή: για τον λόγο ότι ο
πίνακας προορίζεται για τον συνταγματικό Αυτοκράτορα και Βασιλέα της Ελλάδος
στου οποίου την κεφαλή ενώνονται τα 2 στέμματα Ισπανίας-Γαλλίας (ο χάρτης
της Πελοποννήσου –ιδωμένος αφ’ υψηλού γωνίας στην θαλασσογραφία αυτή- συνενώνει
σχηματικώς την Ισπανία και την Γαλλία και ο Vernet έζησε στην Ιταλία και
στην Ελλάδα συνολικά για μιαν περίοδο άνω των 20 ετών προ της Γαλλικής και,
κατόπιν, της Ελληνικής Επαναστάσεως). Σημειώνεται ότι ο Αναξαγόρας θεωρεί ότι η
Γη είναι το κέντρο του σύμπαντος, ότι ο κόσμος είναι μια πύρινη σφαίρα στο
μέγεθος της Πελοποννήσου ή ο Ήλιος είναι μια πυρακτωμένη πέτρα (διάπυρος
«λίθος» ή «μύδρος») με μεταλλική μάζα στο μέγεθος της Πελοποννήσου.
ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ
ΑΧΙΛΛΕΩΣ
ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ: μια από τις εκπληκτικότερες φωτογραφίες όλων των εποχών που αποτελεί «ζωντανό απολίθωμα» του κράνους-περικεφαλαίας των Ομηρικών ηρώων. Αποτελεί το σύμβολο της μαντικής δύναμης το οποίο εικονίζεται ως εθνικό έμβλημα στον θυρεό του Αυτοκράτορος των Ελλήνων διότι είναι σύμβολο εξουσίας του μονάρχη και αποτελεί βασιλικό οικόσημο ενώ χρησιμοποιείται, ειδικότερα, στην στέψη φυλάρχων (σήμερα στην Αυστραλία και ειδικώς στην περιοχή Fiordland της Νέας Ζηλανδίας). Πρόκειται για το μυθικό πτηνό Στριγξ ή Στρίγ(κ)ωψ–είναι πτηνό με νυχτερινή όραση, άμεσα συνδεδεμένο με την ίαση της Αχιλλείου πτέρνας, την δυνατότητα απομνημόνευσης με τεράστια μνήμη καθώς και ικανότητα πρόβλεψης του μέλλοντος- το οποίο αναφέρεται από τον ποιητή Όμηρο ενώ από τον Οράτιο αναφέρεται ως strix: στην εικόνα αυτή εμφανίζεται ως «στριγγόπους»/λατιν. Strigops, φύλακας του χρυσόμαλλου δέρατος που έχει οπτική κάλυψη την όψη και την κόψη των φύλλων του ευκαλύπτου ενώ στα πόδια του φαίνεται ευκρινώς η περικεφαλαία των ηρώων του Ομηρικού πανθέου (μυστικό όπλο το οποίο, αίφνης, ανυψώνεται όπως το μπούμερανγκ, σε ορθή γωνία σε συνδυασμό με το εκπέτασμα των πτερύγων του σύμφωνα με την πολεμική φυλή των Μαορί). Το νόημα της εικόνας είναι ότι το μυθικό πουλί φυλά την κεφαλή του Αχιλλέως η οποία βρίσκεται στα πόδια του (κατά τρόπο ώστε αυτό να συλλαμβάνεται από την κόρη του οφθαλμού του θεατή). Στην αρχαία Ελλάδα, το μαντικό πτηνό καλείται «οιωνός» (σε αντίθεση με τα «όρνια» ή «όρνιθες» ή "κουτορνίθια", λατιν. Avis, όπου το πλήκτρο χρησιμεύει ως όπλο) και θεωρείται «κήρυξ θεών» που σημαίνει «μαντικό σημείο» ή προμήνυμα, εξ ου και η παρατήρηση των εσώτερων καλείται «οιωνοσκοπία». Η εικόνα του strigops πρέπει να συνδεθεί με ένα σύνολο λοφιοφόρων παραδείσιων πουλιών με μάτια όπως το παγώνι (pavo cristatus) ή ο ποδίκεψ/πυγόπους/αιχμοφόρος (podiceps cristatus/aechmophorus) ή σε συνδυασμό με κρανοφόρο ή εστεμμένο κασσυάριον/καζόαρ/μουρέκ (λατιν. casuarius) και των οποίων το φτέρωμα χρησιμοποιείται για αντίληψη από άτομα του ιδίου είδους. Τα σημεία αυτά αποτελούν σήματα επικοινωνίας και οπτικά σημεία αναγνωρίσεως, δηλαδή συνθέτουν μηχανισμό προσαρμογής και εξέλιξης -camouflage- με κρυπτικό, προστατευτικό χρωματισμό. Η κάλυψη αυτή γίνεται για αυτοπροστασία, για ασφάλεια ιδιόκτητης περιοχής ή κατοχή εδαφών αλλά κυρίως το έμβλημα (από το ρήμα «εμβλέπω») αξιοποιείται για ανταλλαγή μέσω νομισμάτων (στην ουσία, αυτό το ίδιο αποτελεί το κατ’ εξοχήν νόμισμα). Στην ιστορία, γνωστό είναι το ρητό του Έκτορος «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι ὑπὲρ πατρίδος» (αυτό είναι το ορθό ρητό, ωστόσο Έκτωρ-Πάτροκλος-Αχιλλεύς συνδέονται μέσω του Νέστορος, λατιν. Nestor Notabilis, πτηνό με φτέρωμα για διακόσμηση της κεφαλής και των όπλων των πολεμιστών, ειδικώς της φυλής Ιατμούλ). Κάτοχος του χρυσόμαλλου δέρατος υπήρξε εσχάτως ο δάσκαλος του Αχιλλέως, Χείρων, γεγονός που συνδέεται με τις συμβουλές του Νέστορος προς τον Αχιλλέα για την ανάκτηση της Χρυσηΐδος, η οποία αναφέρεται ως κόρη του ιερέως Χρύση του ναού του Απόλλωνος στην πόλη Χρύση της Τροίας και ως κόρη του μάντη Κάλχαντος του θεού Απόλλωνος με ατομικό μαντείο. Ως προς το Μαντείο των Δελφών, σημειώνεται ότι το Δελφίνι στην λατιν. γλώσσα καλείται Delphis και διαθέτει σύστημα αντίληψης βασισμένο σε ακουστικό πόρο (σε αντίθεση με τον άνθρωπο, ο οποίος στηρίζεται σε οπτικό πόρο, εξ ου και η νήσος Πόρος). Εξάλλου, είναι στενά συνδεδεμένο με τον Αχιλλέα μέσω του Aquila, δηλ. αετού βασιλικού/χρυσαετού/σταυραϊτού που καλείται «πρόεδρος της μαντείας» (βρίσκεται σε αντίθεση με τον αυτοκρατορικό αετό ή ιεράετο της Αυστραλίας ή τον ελληνικό Αετό της Παλλάδος). Βρίσκεται, επίσης, σε αντίθεση με τα ιερακόμορφα πτηνά της ημέρας και με τα γλαυκοειδή/γλαυκόμορφα/στριγγόμορφα πτηνά της νύχτας. Εν κατακλείδι, οι πτέρυγες των πτηνών ή «αετώματα» χρησιμοποιούνται για αντανάκλαση του φωτός είτε ατομικά (από τον αετό ο οποίος σπάει τα όστρακα, εξ ου και «οστρακισμός» ή «εξοστρακισμός» ενώ τα όστρακα με κλειδί ελικοειδούς κοχλία –εξ ου και «ελιξήρια»- χρησιμοποιούνται στο έδαφος κάθε χώρας ως ισοδύναμο για χρήματα ενώ θεωρούνται ακίνητα, ιερά, εξ ου και ιεροσκοπία/ιερομαντεία όπως και η λέξη «ιεροφάντης», δηλ. μάντης και ιερεύς του Ιερείου ο οποίος ερμηνεύει και αποκαλύπτει τα μυστήρια) είτε συλλογικά σε σχηματισμό για κατόπτευση ή ως οδηγοί πτήσεως ή για εντοπισμό και αλιεία μαργαριτοφόρων οστράκων. Κελύφη, κογχύλια, όστρακα και φτερά θεωρούνται κοσμήματα. Κυρίως, όμως, αξιοποιούνται για αυτόματη μετάδοση πληροφοριών μέσω της οπτικής οδού ώστε να συντονίζονται και να μένουν ενωμένα. Το φαινόμενο που παρατηρείται στην εικόνα –αντίληψη πτηνού και κράνους μαζί, ταυτόχρονα- λέγεται «διμορφισμός» και χρησιμοποιείται για την λεγόμενη «διοφθαλμική όραση». Στην θρησκεία, τα πτερωτά όντα λατρεύονται και αποτελούν αντικείμενο μίμησης διότι θεωρούνται ωε έμψυχα πλάσματα που ανήκουν στο πεδίο του πνεύματος καθώς αποστέλλουν μηνύματα εκ τάφου με ιεροτελεστίες που ονομάζονται «πουκαμάνι». Στην τεχνική ορολογία, το σχέδιο πουλιών με φτερωτή μορφή –ιδίως στην πίσω πλευρά κατόπτρων με μπρούντζο- καλείται «τοτέμ», είναι δηλαδή ξύλινο γλυπτό ή ζωγραφικό έργο το οποίο εικονίζεται ως οικόσημο, ιερό σύμβολο, σε θύρες (εξ ου και οι αυτοσχέδιοι «διθύραμβοι» στους βωμούς ή τύμβους των θεών των Ελλήνων) ή σε εστίες τελετών ενός γένους ή μιας φυλής. Χαρακτηρίζεται, γενικότερα, ως συνδυασμός ζωγραφικής-γλυπτικής και εικόνων με σκοπό την επίτευξη πολυσύνθετου, ολοκληρωμένου αποτελέσματος στην τέχνη. Κυρίως, όμως, πρόκειται για χάραξη των περιγραμμάτων των μορφών γεωμετρικά ή ανάγλυφα ως κοίλο πρόπλασμα/καλούπι (δες και το κάτοπτρο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά στην αρχή της σελίδας αυτής) με εγχειρίδιο και ακολούθως η διαδικασία συνοδεύεται από εμπλουτισμό των περιοχών της επιφανείας ή των τοπίων που εικονίζονται στα σύννεφα με βάση γραμμές, δηλ. χαρακτικές απεικονίσεις ανθρωπόμορφων σχεδίων που δημιουργούνται –κατά τρόπο μυστηρίου τελετουργίας- με την ΑΠΟΣΧΙΣΗ/ΑΠΟΚΟΠΗ πολύτιμων λίθων από την επιφάνεια βράχων για να επιτευχθεί μετάδοση της κληρονομικότητας (δηλ. με μέθοδο όμοια με τατουάζ) στα θέατρα με φωτισμό των σκηνών (χαρακτικών και ζωγραφικών πινάκων ή απεικονίσεων) από κάτοπτρα. Το συγκεκριμένο κάλυμμα κεφαλής πρόκειται για ιστορικό, μοναδικό αριστούργημα (σημειώνεται ότι στην Μελβούρνη βρίσκεται το όρος Alexander και η Γη Alexander στο κέντρο της Αυστραλίας ενώ η ITHACA SHIRE στο κόλπο της Καρπενταρίας στην βόρεια Ανατολική Αυστραλία). Με τοτέμ και πνεύματα ειδικώς ασκείται η αυτραλιανή μορφή τέχνης, η οποία ταυτίζεται με την ζωγραφική απεικόνιση σε φύλλα ή φλοιό ευκαλύπτου. COPYRIGHT © 2014 by Christos P. Papachristopoulos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου