"ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ"- 100 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ του Χρήστου Π. Παπαχριστόπουλου - Α' ΜΕΡΟΣ

Η χειραγώγηση του χρηματιστηρίου Σοφοκλέους 10

και

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ

ΚΙΡΚΗΣ

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ

12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Το μεγαλύτερο δίδαγμα που αντλεί η κοινή γνώμη από την υπερβολή του εκκρεμούς στο Χρηματιστήριο Αθηνών είναι ότι πρέπει να αποκτήσει επίγνωση της εμβέλειας που είχε η «νάρκωση», στην οποία υπεβλήθη με εκπομπές έντεχνα διοχετευμένων μηνυμάτων, προερχομένων από δεκάδες «πηγές».

Οι «γοητευτικές μελωδίες» που έφθασαν στ’ αυτιά των Ελλήνων αποπροσανατόλισαν το αισθητήριό τους και νέκρωσαν την συνείδηση της κοινωνίας, με αποτέλεσμα να μετατραπούν –λες και τους επηρέασε το άγγιγμα της Κίρκης– σε «ινδικά χοιρίδια», ευεπίφορα στην μεθοδευμένη πλύση εγκεφάλου. Ποιός, ειλικρινά, δεν έχει αναρωτηθεί, έστω και μια φορά μόνο κάθε ημέρα:

«Πόσο, άραγε, έκλεισε σήμερα το Χρηματιστήριο;»

Οι σύγχρονες Σειρήνες στο ΧΑΑ είναι τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης (Mass Media), οι Μαγικοί Δίαυλοι που αναπαράγουν τις φήμες που κυκλοφορούν στην χρηματιστηριακή αγορά με σκοπό την υποτιμητική ή ανατιμητική κερδοσκοπία.

Η είσοδος εκδοτικών εταιρειών/εφημερίδων/τηλεοπτικών καναλιών στο Χρηματιστήριο Αθηνών διευκόλυνε την ανάπτυξη των λεγόμενων διαπλεκομένων και αποτέλεσε το όχημα εμπέδωσης της κυριαρχίας τους στον επιχειρηματικό χώρο.

Μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ αλλά και με την διαφήμιση που δωρεάν έκαναν στις εταιρείες τους, με την βοήθεια των ζωντανών συνδέσεων με την αίθουσα της οδού Σοφοκλέους, με την on line παρακολούθηση και με τα εντατικά «μαθήματα τζόγου» στην κοινή γνώμη, διαστρέβλωσαν το πραγματικό νόημα της χρηματιστηριακής παιδείας.

Η έλλειψη Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας διευκολύνει τις υπερβάσεις των εσκαμμένων, η απουσία δημοσιογραφικής παιδείας εισάγει κάθε ανεπάγγελτον στον χώρο της πληροφόρησης, η μη κατοχύρωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος ωθεί τους ικανούς εκτός επαγγέλματος –ενώ η έλλειψη ηθικών αντιστάσεων στα άτομα που ασχολούνται με τα επιχειρηματικά θέματα σε συνδυασμό με τους πενιχρούς μισθούς στον κλάδο έχουν ως αποτέλεσμα την εξάρτηση των ρεπόρτερ από τους επιχειρηματίες που έχουν μπει στο ΧΑΑ και είναι και ιδιοκτήτες ΜΜΕ.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι αυτολογοκρίνονται. «Θάβουν» αυτόκλητα ειδήσεις που τεκμαίρουν πως είναι αρνητικές για τον εργοδότη τους ή σπεύδουν να προβάλουν, έμπλεοι ενθουσιασμού, τα θετικά γι’ αυτόν νέα και να τον εξυπηρετήσουν, δίχως καν να τους έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο.

Τελευταίο φαινόμενο εθισμού στον χρηματιστηριακό τζόγο είναι οι φήμες που εκπορεύονται από τα «δαιμόνια παπαγαλάκια» που παρεπιδημούν σαν παράσιτα στο σώμα του ΧΑΑ, με σκοπό να ανεβάσουν ή να ρίξουν τις μετοχές. Μάλιστα, οι ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες γίνονται πιστευτές πριν διασταυρωθούν ενώ οι προειδοποιήσεις των νηφάλιων αναλυτών απορρίπτονται ασυζητητί, αν και έχουν αποδειχθεί σωστές.

Άλλωστε, και η Κασσάνδρα δεν συγκέντρωνε τα πυρά των αστόχαστων επειδή είχε καταδικαστεί να κάνει σωστές προβλέψεις δίχως να την πιστεύουν;

Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

10 Δεκεμβρίου 2000

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Η καρκινική επιγραφή «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν» θα έπρεπε να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση έξω από το Χρηματιστήριο Αθηνών, ύστερα και από τις τελευταίες εξελίξεις που ουσιαστικά ξεκινούν το μεγάλο παιχνίδι του χρηματιστηριακού τζόγου εξαρχής.

Ακόμη και στην εποχή μας διατηρείται (αλλά έχει πλέον αποκτήσει καινούργια, περισσότερο «εκσυγχρονισμένη» μορφή) το παραδοσιακό παιχνίδι του χορού των ανθρώπων γύρω από τις καρέκλες, χορού που διακόπτεται την στιγμή που σταματά ξαφνικά η μουσική για να μείνει εκτός ένα άτομο την φορά.

Ένα παρόμοιο γαϊτανάκι βρίσκεται σε εξέλιξη και στο Χρηματιστήριο Αθηνών –με την διαφορά ότι τις θέσεις όσων μένουν εκτός τις καταλαμβάνουν διαρκώς νέα μέλη.

Το γεγονός αυτό οφείλεται σε ένα πρωταρχικό αξίωμα του Χρηματιστηρίου: πρόκειται για ένα παιχνίδι «Μηδενικού Αθροίσματος», πράγμα που σημαίνει ότι για να κερδίσουν κάποιοι χρήματα στην αγορά, θα πρέπει κάποιοι άλλοι να τα χάσουν και αφού προηγουμένως έχουν μπει στον χορό με την δική τους μάλιστα θέληση.

Μεγάλα παιδιά είναι, άλλωστε, όσοι παίρνουν το «βάπτισμα του πυρός» και εισέρχονται στον ναό του χρήματος, δίχως να τους αναγκάζει κανείς: ας πρόσεχαν!

Η άποψη αυτή –όσο κυνική κι αν ακούγεται– είναι, ωστόσο, αληθινή.

Καμιά αγορά στον τομέα της οικονομίας δεν είναι ποτέ τέλεια και σε πλήρη ισορροπία, διότι τότε δεν θα κέρδιζε και δεν θα έχανε κανείς.

Για να λειτουργήσει ένα Χρηματιστήριο βασίζεται ακριβώς στην έλλειψη πληροφόρησης από την πλευρά ενός τμήματος των παικτών που συμμετέχουν.

Εάν όλοι οι συμμετέχοντες είχαν την ιδανική πληροφόρηση, θα υπήρχε αδιέξοδο.

Άρα, το ερώτημα που τίθεται είναι: Γιατί οι εγκλωβισμένοι αντιδρούν πλέον τόσο έντονα, αφού έχουν και οι ίδιοι ευθύνες;

Γιατί κατηγορούν ως βασικούς υπεύθυνους για την εξαχρείωση του θεσμού του Χρηματιστηρίου το δίδυμο Σημίτη-Παπαντωνίου ενώ κανονικά (με βάση την συντηρητική θεωρία του «πολιτικώς ορθού») θα έπρεπε να τους ευγνωμονούν, λόγω της ένταξης στην ΟΝΕ και της ανόδου του Χρηματιστηρίου στις 6.400 μονάδες μόλις πέρυσι;

Γιατί δεν υποκλίνονται μπροστά στην στήριξη του Δείκτη που σε μιαν εβδομάδα κέρδισε πάνω από 500 μονάδες;

Η απάντηση είναι οφθαλμοφανέστατη: οι ενέργειες του διδύμου Σημίτη-Παπαντωνίου έχει αποκαλυφθεί πλέον ότι ήταν προσχεδιασμένες με σκοπό να προσελκύσουν τον απλό πολίτη στην Σοφοκλέους, χρησιμοποιώντας τα πλούσια θέλγητρα του Κέρδους και της Ελπίδας.

Οι πολίτες παρασύρθηκαν από ανώτατους κυβερνητικούς και οικονομικούς παράγοντες που δρούσαν με την κάλυψη του πρωθυπουργού, τον οποίο –λόγω του αυξημένου κύρους του ως καθηγητή– εμπιστεύθηκαν ακόμη και οι λεγόμενοι «νοικοκυραίοι» της συντηρητικής παράταξης.

Οι πολίτες αντιμετώπισαν με καλή θέληση (και υφιστάμενοι αγόγγυστα τις θυσίες για την ΟΝΕ) τονπρωθυπουργό και τον «τσάρο» της οικονομίας αλλά προδόθηκαν.

Ωφελημένα απέβησαν τελικά τα μέλη της παραεξουσίας που αποτέλεσαν την περίοδο 1998-1999 το πρωθυπουργικό περιβάλλον και οι επιχειρηματίες που πριν από την άνοδο του Χρηματιστηρίου είχαν εσωτερική πληροφόρηση και είχαν αγοράσει φθηνά τις μετοχές. Οι πολιτικοί, όμως, ήταν εκείνοι που διέφθειραν τον χρηματιστηριακό θεσμό με αποτέλεσμα να μην μπορεί τώρα να βγει από τον φαύλο κύκλο.

Στην σημερινή συγκυρία, λοιπόν, έχει γίνει πασιφανές ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η επανάληψη των φαινομένων της υπόθεσης «Σοφοκλέους».

Η πλασματική άνοδος από τα κρατικά χαρτοφυλάκια και ειδικά τις Τράπεζες έγινε στην κατάλληλη στιγμή. Όσο περισσότερο έπεφτε ο Γενικός Δείκτης, τόσο περισσότεροι έπεφταν στην παγίδα –δρώντας πάλι με καλή πρόθεση– και ζητούσαν την παρέμβαση της κυβέρνησης που εμφανίστηκε ως «από μηχανής Θεός» να σπεκουλάρει στην άνοδο…

Για τα μέτρα της τελευταίας εβδομάδας οι 2,2 εκατομμύρια εγκλωβισμένοι θεωρούν ότι άργησαν και καθυστέρησαν να ληφθούν. Έπρεπε να είχαν ανακοινωθεί πέρυσι τέτοιον καιρό, ώστε να αποφευχθεί η απαξίωση του χρηματιστηριακού θεσμού. Γιατί, άραγε, τα μέτρα αυτά δεν ελήφθησαν στο τέλος του 1999;

Ας πλυθούν πρώτα τα ανομήματα των υπευθύνων της κρίσης του Χρηματιστηρίου και κατόπιν ας στέρξουν να πλύνουν την όψη τους!

Η ΟΡΓΟΥΕΛΛΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΓΑΜΟΥ

20 Ιανουαρίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ» έγραφε το 1948 ο Τζωρτζ Όργουελλ στο μνημειώδες έργο του «1984», προβλέποντας την κυριαρχία του «Μεγάλου Αδελφού». Όποιος, όμως, διαβάζει την ανάλυση της γλώσσας που υπήρχε στην φανταστική (;) Ωκεανία στο παράρτημα του βιβλίου, θα μάθει ότι ο συγγραφέας τοποθετεί χρονικά την εφαρμογή του σχεδίου στο έτος 2050. Άρα, από το 1984 έως το 2050 δρομολογούνται τα αρχικά στάδια του σχεδίου του «Μεγάλου Αδελφού». (σημείωση: Εκτός κι αν οι αριθμοί δεν λένε την αλήθεια και τα πράγματα είναι ανάποδα).

Τί σχέση έχει αυτό με το Χρηματιστήριο;

Πολύ απλά, σε μιαν τέτοια οργουελλική κοινωνία μπορεί οι έννοιες να έχουν χάσει το νόημά τους, η συγχώνευση να μην είναι συγχώνευση, η μετοχοποίηση να είναι ιδιωτικοποίηση και η αποκρατικοποίηση να είναι ταυτόχρονα και… κρατικοποίηση!

Οι απόψεις αυτές διατυπώνονται εξαιτίας της εξέλιξης που είχε το ζήτημα της ένωσης των δύο μεγάλων τραπεζών. Ο κίνδυνος ματαίωσης της συγχώνευσης Εθνικής και Alpha Bank θα οριοθετούσε την πλήρη απώλεια της σοβαρότητας και την εξαφάνιση κάθε υπολείμματος αξιοπιστίας της χρηματιστηριακής αγοράς, εάν ήδη στην χώρα μας δεν είχε καταργηθεί η έννοια της ελεύθερης οικονομίας από τις αντιφάσεις και τις παραδοξότητες που εκδηλώνονται εξαιτίας της κυβερνητικής παρέμβασης στον θεσμό του ΧΑΑ.

Το Χρηματιστήριο, πάντως, αντιμετώπισε «σαν έτοιμο από καιρό, σαν θαρραλέο» τον «αόρατο θίασο» με τις φήμες όλην την εβδομάδα και δεν «θρήνησε ανωφέλετα» ούτε πρόωρα «αποχαιρέτησε την Αλεξάνδρεια που έχανε».

Η χρηματιστηριακή αγορά, παρά το γεγονός ότι υποχωρούσε κάτω από τις 2.500 μονάδες, δεν «γελάστηκε», δεν είπε ότι η συγχώνευση «ήταν ένα όνειρο» και δεν είπε πως «απατήθηκε η ακοή της» αλλά, αντίθετα, λειτούργησε στην υπόθεση αυτή ως προεξοφλητικός μηχανισμός που είχε ενσωματώσει ήδη στην εξέλιξή του από την αρχή Νοεμβρίου του 2001 το ενδεχόμενο εμπλοκής στην όλη διαδικασία συνένωσης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Έτσι, το ΧΑΑ «δεν καταδέχθηκε μάταιες ελπίδες» και αναμένει –«όχι με των δειλών τα παρακάλια» και παράπονα– το αποτέλεσμα των κυβερνητικών παρεμβάσεων και την έκβαση των διαπραγματεύσεων.

Είναι, όμως, εσφαλμένη η εντύπωση που κυριάρχησε στην ευρεία μάζα των επενδυτών ότι η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά «δεν πολυενδιαφέρεται κιόλας» για το υπαρκτό και σοβαρό ενδεχόμενο «βελούδινου διαζυγίου» μεταξύ Εθνικής και Alpha Bank καθώς και ότι η εικόνα, κατά τα λοιπά, είναι «ειδυλλιακή». Το ΧΑΑ διέρχεται μιαν επικίνδυνη καμπή, που απειλεί να υπονομεύσει ολόκληρη την χρηματιστηριακή σαιζόν και δέχεται τους έντονους τριγμούς που προκαλεί η αμφισβήτηση της ικανότητας της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές τομές και διαρθρωτικές αλλαγές όχι με μεσοβέζικες λύσεις αλλά έως το τέλος και με απόλυτη προσήλωση και αφιέρωση στον στόχο του ανοίγματος της ελληνικής οικονομίας στις διεθνείς αγορές.

Και μετά, μιλάμε όλοι –πλανώμενοι πλάνην πεπλανημένην– για διαρθρωτικές αλλαγές και ριζοσπαστικές τομές. Ούτε μια συγχώνευση ή ιδιωτικοποίηση δεν μπορεί να κάνει σωστά αυτή η κυβέρνηση και την έχει πάρει χαμπάρι πλέον όλη η χρηματιστηριακή και επιχειρηματική αγορά. Το χειρότερο είναι ότι η όλη εξέλιξη εκθέτει τον Έλληνα πρωθυπουργό έναντι των ξένων επενδυτών.

ΤΟ ΤΑΓΚΟ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ

13 Μαΐου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Ποιός δεν ξέρει τον Εφιάλτη;

Ο Εφιάλτης ήταν ο πρώτος προδότης.

Τότε ακόμα η προδοσία ήταν αμάρτημα.

Θεοί και άνθρωποι τιμωρούσαν σκληρά τον προδότη.

Ποιός δεν ξέρει τον Εφιάλτη;

Αργότερα η προδοσία έγινε επάγγελμα.

Οι προδότες πήγαιναν στη δουλειά τους,

Λα, λα, λα

όπως οι μαγαζάτορες στα μαγαζιά τους,

λα, λα, λα!

Πουλούσαν την πραμάτεια τους και παίρναν τον μισθό τους ταχτικά

χα, χα, χα!

Παντρεύονταν κι ανάμεσά τους,

να μην προδώσουν της ράτσας τη σειρά.

Το θέλεις λοιπόν;

Όμως όλος ο κόσμος θυμόταν ακόμα την ιστορία του Εφιάλτη τόσα χρόνια.

Ώσπου η προδοσία γίνηκε Αρετή, έγινε Καθήκον,

και για τους προδότες θεσπίσθηκε εύφημος μνεία ειδική:

ΣΤΟΝ ΣΕΜΝΟ ΠΡΟΔΟΤΗ,

ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΣΑ,

Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ!

Ποιός θυμάται πια τον Εφιάλτη;

Το θέλεις λοιπόν;

(ποίηση Μίκη Θεοδωράκη)

Μπορούμε, άραγε, να αποκρυπτογραφήσουμε σε ποιό πρόσωπο της σημερινής εποχής θα μπορούσε να αναφέρεται ο συνθέτης;

Έντεχνα ο ένοχος της προδοσίας δεν κατονομάζεται.

Ο αναγνώστης μπορεί να αναγνωρίσει ως «Εφιάλτη» οποιονδήποτε ο ίδιος θέλει, ενώ μπορεί να μην συμφωνούμε ούτε με τον ποιητή ούτε και μεταξύ μας ως προς το πρόσωπο του προδότη.

Την κύρια ευθύνη δεν την φέρει το άτομο «προδότης» αλλά η Πολιτεία και όσοι επιτρέπουν την διαιώνιση του είδους στην Ελλάδα. Την πρώτιστη ευθύνη έχουν όσοι καλύπτουν, επιβραβεύουν, επιδαψιλεύουν προνόμια και αποδέχονται την παραμονή των προδοτών στην εξουσία.

Υπάρχει βεβαίως και η άποψη ότι «δεν μπορεί οι Έλληνες να είναι προδότες».

Δυστυχώς, η μελέτη της Ιστορίας διδάσκει ότι υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα Ελλήνων προδοτών.

Προ λίγων ημερών έτυχε να βρεθώ δίπλα στον Αρτέμη Μάτσα και τον Ανέστη Βλάχο αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για δύο πολύ καλούς ηθοποιούς: κατάλαβα ότι απλώς και μόνον ερμηνεύουν και ενσαρκώνουν ρόλους. Οι πραγματικοί προδότες χειροκροτούνται στην πράξη από εκείνους που στα λόγια τους κατακρίνουν.

Αλλά, όταν γίνει η προδοσία, ισχυρίζονται: «Μα, δεν είναι δυνατόν, είναι τρομερό, είναι απαράδεκτο να κατηγορούμε πατριώτες μας ως προδότες, κ.τ.λ.».

Είναι οι ίδιοι που μετά κατηγορούν τους αντιπάλους τους ως αποστάτες και επίορκους!

ΟΙ «ΚΕΡΒΕΡΟΙ» ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

6 Μαΐου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Στην θεωρία της επικοινωνίας που διδάσκεται στις σχολές Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ περίοπτη θέση καταλαμβάνει η ανάλυση για το ζήτημα των λεγόμενων «πυλωρών» ή «gatekeepers», όσων δηλ. επιβλέπουν τις πύλες της ενημέρωσης.

Πρόκειται για όλους εκείνους τους ιθύνοντες των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης (από τον απλό δημοσιογράφο –που αποτελεί τον τελευταίο τροχό της αμάξης– έως τον ιδιοκτήτη, εκδότη ή καναλάρχη που παρέχει τα χρηματικά κεφάλαια), οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να «λογοκρίνουν» τις ειδήσεις.

Είναι επίσης γνωστοί και ως «opinion leaders», δηλ. ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Στην Ελλάδα, βεβαίως, η ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση βρίσκεται ακόμα στην βρεφική ηλικία: μετά την δικτατορία είχε την ατυχία να συναντήσει στο «ραντεβού με την Ιστορία» τον ασφυκτικό έλεγχο της πρώτης 8ετίας ΠΑΣΟΚ και να απελευθερωθεί από τα κρατικά δεσμά μόλις το 1989.

Ήδη, διανύουμε την δεύτερη 8ετία του καθεστώτος (με προοπτική συμπλήρωσης 11ετίας ως το 2004 –και βλέπουμε…) και από την έως τώρα αποκτηθείσα εμπειρία απορρέει η εκτίμηση ότι το μυστικό της κυβέρνησης βρίσκεται στην ικανότητά της να ελέγχει απόλυτα την ημερήσια διάταξη (agenda setting) της ειδησεογραφίας των ΜΜΕ, με μόνη εξαίρεση τις εφημερίδες.

Στον τομέα της οικονομίας, η εικόνα είναι ακόμα περισσότερο δυσδιάκριτη για τον απλό πολίτη: γραφεία Τύπου, δημοσίων σχέσεων και… αντισταθμιστικών ωφελημάτων (Offsets) αλληλεπικαλύπτονται κάτω από τον επιχειρηματικό μανδύα ενώ στην ουσία επεμβαίνουν ευθέως στην πολιτική.

Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η προκήρυξη διαγωνισμού από το υπουργείο Εργασίας για την ανάληψη της επικοινωνιακής εκστρατείας τουγια το Ασφαλιστικό και η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της Διώρυγας Κορίνθου.

Για τα θέματα αυτά οι στρόφιγγες για να μην μάθει ο απλός κόσμος τι γίνεται με Γιαννίτση-Παπαντωνίου έκλεισαν «αεροστεγώς».

Η ενημέρωση έχει περάσει σε επαγγελματίες της υποτιθέμενα ελεύθερης επικοινωνιακής «αγοράς» που τελεί ακόμα υπό πλήρη κρατικό έλεγχο.

Είναι εύκολο, επομένως, να ερμηνευθεί η συμμετοχή στον επικοινωνιακό βραχίονα Σημίτη (με όλα όσα τα πρόσωπα αυτά αντιπροσωπεύουν) των «κερβέρων» της προπαγάνδας Λαλιώτη, Ευθυμίου, Πρετεντέρη, Κωστόπουλου, Μπιρσίμ, Πανταγιά.

Θυμίζουμε απλώς εδώ –για να δέσουμε το επιχείρημά μας– τους λεονταρισμούς της κυβέρνησης ότι «το καθεστώς έχει τις υπηρεσίες του».

Η δικτατορία έφυγε, οι ΥΕΝΕΔ έμειναν!

16 Ιανουαρίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Θα ήθελα σήμερα να γράψω με απλό τρόπο για δύο θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος, όχι απαραίτητα οικονομικά και χρηματιστηριακά, για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την πραγματική ενημέρωση από την επίπλαστη παραπληροφόρηση.

Πολύς λόγος και μάλιστα με περισσό θράσος γίνεται τελευταία από τα «παπαγαλάκια» του ψευδεπίγραφου «εκσυγχρονισμού» για την υπόθεση Οτσαλάν: οι άναρθρες κραυγές τους σκοπεύουν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα αληθινά περιστατικά και να καλύψουν με ένα πέπλο άγνοιας και σκότους τα πασιφανή γεγονότα.

Βγαίνουν ορισμένα εξαπτέρυγα, φερέφωνα του «σημιτισμού», κινούμενα ιδιοτελώς και πρόθυμα από μόνα τους να δώσουν δείγματα εξυπηρέτησης στον πρωθυπουργό και επιδεικνύουν τα δημοσιεύματα της τουρκικής «Χουριέτ» που αναφέρουν ότι δήθεν ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν έγραψε μέσα από τις φυλακές του νησιού Ίμραλι στον Βόσπορο βιβλίο, όπου χαρακτηρίζει τον Σημίτη προδότη. Μα, αυτή είναι η βασική τακτική κάθε προπαγάνδας, πόσο μάλλον της ειδικής υπηρεσίας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών: για να περάσουν διεθνώς τις θέσεις τους, θέτουν σε κυκλοφορία ένα βιβλίο του έγκλειστου σε μπουντρούμι Οτσαλάν, ο οποίος έχει υποστεί εμφανώς πλύση εγκεφάλου με ναρκωτικές ουσίες που δημιουργούν απόλυτη εξάρτηση, και μαζί με μια αλήθεια χώνουν και τα ψέματα που εξυπηρετούν την Τουρκία.

Όποιος διαβάσει το κείμενο που αποδίδει η «Χουριέτ» στον Οτσαλάν καταλαβαίνει πανεύκολα ότι είναι γραμμένο από Τούρκους, ειδικά στο σημείο που κατηγορείται η… βυζαντινή αυτοκρατορία και, άρα, όλη η Ελλάδα και εκεί όπου τάχα ο «συγγραφέας» ευχαριστεί την Τουρκία διότι για χάρη της ειρήνης και από μεγαλοπρέπεια δεν τον εκτέλεσε!

Ε, αυτά τα δημοσιεύματα οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες και οι «δημοσιογράφοι» των διαπλεκόμενων συγκροτημάτων τα ανεμίζουν ως σημαία και λένε οι κουτοπόνηροι: «Να, είδατε, καλά του έκανε του Οτσαλάν ο Σημίτης, διότι βγαίνει τώρα και μας κατηγορεί ο αχάριστος».

Πρόκειται, όπως καταλαβαίνετε, για μια απόλυτη ισοπέδωση των πάντων που υποτιμά την νοημοσύνη των Ελλήνων και (αυτό πάει πακέτο) σκοπεύει να εξυμνήσει τον Σημίτη.

ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ: ο,τιδήποτε ευτελίζει την αξιοπρέπεια του Έλληνα πολίτη, ο,τιδήποτε κατεβάζει το επίπεδο στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, ο,τιδήποτε αντιμετωπίζει την κοινή γνώμη ως μάζα και ταυτόχρονα εκπορεύεται από τα συμπολιτευόμενα ΜΜΕ, τελικά έχει ως στρατηγικό στόχο την παραμονή του Σημίτη στην εξουσία.

Όλες οι ειδήσεις που φθάνουν στην χώρα μας από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ελέγχονται από τους λεγόμενους «πυλωρούς» (από το πύλη + ορώ = βλέπω, επιτηρώ), δηλαδή αυτούς που φυλάνε τις θύρες της ενημέρωσης. Είναι οι λεγόμενοι «gatekeepers» που κόβουν το 80% των ειδήσεων που δεν εξυπηρετούν το καθεστώς και σας παραπληροφορούν, αλλοιώνοντας το υπόλοιπο 20% της ροής των νέων υπέρ του καθεστώτος Σημίτη.

Έτσι, αποκτά και σήμερα ξανά νόημα το σύνθημα που αναγράφεται στην εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου: «Η Δικτατορία έφυγε, οι ΥΕΝΕΔ έμειναν».

Ευτυχώς, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας –που από το 1974 δεν είχε γίνει ούτε καν πορεία στο κέντρο της Αθήνας– έγινε πρόσφατα 1 συγκέντρωση διαμαρτυρίας, για να δούμε επιτέλους πότε θα γίνει και μια προσπάθεια να σπάσει το κυβερνητικό τραστ που ασκεί μονοπώλιο στα mass media.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

2 Σεπτεμβρίου 2001 & 28 Ιανουαρίου & 3 Φεβρουαρίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Η παρομοίωση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε σήμερα τι ετοιμάζεται στην χρηματιστηριακή αγορά. Όπως ξέρετε, η Ε.Ε. έχει σήμερα 15 μέλη και θέλει να επεκταθεί προς Ανατολάς με σκοπό κάποια στιγμή να έχει 27 έως 30 κράτη-μέλη. Επειδή, όμως, εάν γίνει κάτι τέτοιο θα προκληθεί «μπάχαλουμ, μπαχαλόρουμ, όμνια μπάχαλουμ», η Ευρώπη θέλει πρώτα να προωθήσει την θεσμική εμβάθυνση και μετά να προχωρήσει στην λεγόμενη διεύρυνση (και πολύ καλά κάνει). Μερικοί, μάλιστα, έχουν προτείνει να λειτουργεί η Ε.Ε. με βάση το μοντέλο της «μεταβλητής γεωμετρίας» ή των «πολλαπλών ταχυτήτων».

Τα ξέρετε όλα αυτά αναφορικά με τον «σκληρό πυρήνα», τους «ομόκεντρους κύκλους» και το «διευθυντήριο των Βρυξελλών». Ε λοιπόν, όλα αυτά τώρα θα γίνουν στην Νέα Σοφοκλέους δίχως να έχει υπάρξει η «θεσμική εμβάθυνση»!

Το ΧΑΑ θα λειτουργεί με 2 και 3 ταχύτητες και οι μετοχές θα χωριστούν σε «καλές, κακές και… άσχημες».

Ήδη, πειραματικά, υπάρχει εφαρμογή του μοντέλου αυτού στο Χρηματιστήριο του Μιλάνου (ΕΟΚ ΚΑΙ ΧΑΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, 2/9/2001)

Μια ακόμα επιβεβάιωση της «ΧτΚ» αποτελεί η προαναγγελία εκ μέρους του προέδρου του ΧΑΑ Παναγιώτη Αλεξάκη ότι εξετάζεται σοβαρά από τις χρηματιστηριακές Αρχές το ενδεχόμενο λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών με βάση το μοντέλο της διαπραγμάτευσης των μετοχών σε πολλαπλές ταχύτητες.

Όπως είχε γράψει η εφημερίδα μας, η διοίκηση του ΧΑΑ –προκειμένου να αντεπεξέλθει στην πρόκληση των εξαγορών και των συγχωνεύσεων που προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα θέσουν εκτός ΧΑΑ αρκετές εισηγμένες μετοχές αλλά στο γεγονός ότι στον προθάλαμο της Σοφοκλέους περιμένουν ακόμη 370 αιτήσεις εισαγωγής– επιχειρεί να αντιγράψει το υπόδειγμα της Ε.Ε.

Όπως ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί την λεγόμενη «μεταβλητή γεωμετρία» ή «ενισχυμένη συνεργασία» ή «ενισχυμένη ολοκλήρωση» και θέλει πρώτα να προχωρήσει στην θεσμική εμβάθυνση πριν διευρυνθεί με καινούργια μέλη, με τον ίδιο τρόπο και το ΧΑΑ θέλει να υλοποιήσει θεσμικά μέτρα αλλαγής του ισχύοντος καθεστώτος εν όψει, μάλιστα, της ιδιωτικοποίησής του και της συνεργασίας του με ξένα χρηματιστήρια.

Στο πλαίσιο αυτό, ένας χρηματιστής της Εθνικής ΑΧΕ και μέλος του Δ.Σ. του ΧΑΑ, ο Ιωάννης Τσαμουρκέλης, πρόκειται να εισηγηθεί την θεσμοθέτηση στην Σοφοκλέους ενός συστήματος διαπραγμάτευσης πολλαπλών ταχυτήτων με διάκριση των μετοχών σε 3 κατηγορίες: υψηλής εμπορευσιμότητας, χαμηλής εμπορευσιμότητας και αυτόματης, στιγμιαίας κατάρτισης συναλλαγών.

Εξάλλου, σύντομα στο Χρηματιστήριο θα εισαχθεί το μέτρο της διαμόρφωσης του κλεισίματος του Γενικού Δείκτη –αλλά και των τιμών για τις μετοχές– με βάση την μέθοδο της δημοπρασίας.

Έτσι είναι, αντί για εκλογές κάνουμε δημοσκόπηση, αντί για υπογραφές κάνουμε δημοψήφισμα, αντί για δημοκρατία κάνουμε δημοκοπία και –αντί για ελεύθερη αγορά– κάνουμε δημοπρασία!

Από την άλλη πλευρά, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις ή σεμινάρια από τον Γκάλμπρεϊθ και τον Κρούγκμαν δα για να μπορέσει ο απλός πολίτης να αναρωτηθεί τί, άραγε, συμβαίνει και δεν προχωρούν οι υπερφιλόδοξες (τουλάχιστον, για να μην γράψουμε υπερφίαλες) προαναγγελίες της κυβέρνησης για συνεργασία του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών με την Γουώλ Στρητ ή με κάποιο από τα λεγόμενα «μεγάλα» ευρωπαϊκά χρηματιστήρια.

Την περίοδο της αναβάθμισης του ΧΑΑ, η κυβέρνηση χρειάζονταν επικοινωνιακά όπλα και τα παπαγαλάκια του επικοινωνιακού επιτελείου του Μεγάρου Μαξίμου βρήκαν την καραμέλα και –μέσω των χρηματιστηριακών Αρχών– αναφέρονταν σε επαφές με το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και για κρούσεις σε Λονδίνο και Φρανκφούρτη. Έλα, όμως, που η πραγματικότητα τους διαψεύδει…

Τώρα, εξαίφνης, παρουσιάζεται η διοίκηση του ΧΑΑ να «ανακρούει πρύμναν». Σύμφωνα με διαρροές που γίνονται μέσα από τα γραφεία των χρηματιστηριακών αρχών, η εταιρεία Ελληνικά Χρηματιστήρια ΕΧΑΕ θέλει να αποκτήσει συμμετοχή κατά 50% στο μετοχικό κεφάλαιο μιας Ισπανικής επιχείρησης παροχής πληροφοριών, της Infobolsa, που είναι θυγατρική μιας άλλης, της Bolsa de Madrid, που με την σειρά της διαχειρίζεται την λειτουργία του Χρηματιστηρίου της Μαδρίτης.

«Εγώ το ‘πα του σκύλου μου κι ο σκύλος στην ουρά του» ή, άλλως, «πιάσ’ το αυγό και κούρεψ’ το»!

Αυτή είναι η κατάληξη, άραγε, στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του ΧΑΑ;

Συνεργασίες με το Βουκουρέστι, την Σόφια, το Βελιγράδι, τα Σκόπια, την Λευκωσία, την Κωνσταντινούπολη, το Τελ Αβίβ;

Δηλαδή, «ό,τι δεν φθάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια»;

Μακάρι, βεβαίως, να ευοδωθούν οι προσπάθειες που οπωσδήποτε γίνονται αλλά εδώ ισχύει σε παραλλαγή το γνωστό ρητό περί της διαφοράς του τηλεφώνου της Ανδριάνας Σκλερανίκοβα από την ίδια την Ανδριάνα Σκλερανίκοβα!

Άλλο είναι να ισχυρίζεται το ποντίκι στην ζούγκλα πως κάνει ό,τι θέλει τον λέοντα και τον ελέφαντα εν τη απουσία τους για να περάσει η ώρα και άλλο να τα επαναλαμβάνει κιόλας ενώπιόν τους.

ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

30 Δεκεμβρίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Ο θεσμός των μετοχοποιήσεων μετά τη αποτυχημένη εισαγωγή της ΔΕΗ, της ΑΤΕ και του ΟΠΑΠ το 2001 στο Χρηματιστήριο μέσα σε συνθήκες χρηματιστηριακής κρίσεως και ύφεσης έχει στην πράξη ακυρωθεί.

Είναι φυσικό κι επόμενο και οι εναπομείνασες εταιρείες προς ιδιωτικοποίηση έπειτα από αυτές τις ανησυχητικές εξελίξεις να απαξιώνονται διαρκώς όλο και περισσότερο και να χάνεται η εμπιστοσύνη των όποιων ενδιαφερομένων για την δυναμική ανάκαμψης αυτών των κρατικών επιχειρήσεων.

Πριν από λίγους μήνες, στην Σύνοδο Κορυφής του Γκαίτεμποργκ της Σουηδίας, η κυβέρνηση Σημίτη είχε προαναγγείλει επί λέξει «την επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων σε ολόκληρη την ζώνη του ευρώ» και την «απελευθέρωση όλων των αγορών» και είχε διαβεβαιώσει πως «η Ελλάδα θα είναι συνεπής στο πρόγραμμα που έχει εξαγγείλει για τις απελευθερώσεις των μεγάλων αγορών τηλεπικοινωνιών και ενέργειας καθώς και στην ολοκλήρωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων μέσα στους επόμενους μήνες»

Σημειώστε ότι η μερική απελευθέρωση που έχει γίνει σήμερα στην κινητή τηλεφωνία (με την παροχή αδειών το 1993 και την άρση του μονοπωλίου του ΟΤΕ φέτος), στην ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση (έστω με τα τεράστια προβλήματα ασφυξίας που προκαλεί στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ο στενός εναγκαλισμός της κυβέρνησης) και σε μερικά άλλα τμήματα, άγονες περιοχές της οικονομίας, έχουν ήδη επιφέρει σαρωτικές αλλαγές στην νοοτροπία του Έλληνα και έχουν δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.

Θυμηθείτε ακόμη ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε θέσει τελεσίγραφο ώστε έως το τέλος του 2001 να απελευθερωθεί η αγορά σιδηροδρομικών μεταφορών και έως το τέλος του 2002 να έχουν εκτεθεί στον ανταγωνισμό οι λιμενικές υπηρεσίες και οι εγκαταστάσεις των αεροδρομίων.

Σκεφθείτε, επομένως, τι θα γίνει εάν εγκαταλειφθούν οι δειλίες και εφαρμοστούν πλήρως οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που μας υποδεικνύουν από το 1989 και εντεύθεν ΔΝΤ. ΟΟΣΑ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά εμείς τις αναβάλλουμε έως την ύστατη στιγμή.

Για παράδειγμα, η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ έχουν συνολικά τζίρο που αναλογεί στο 5% περίπου του ελληνικού ΑΕΠ. Εάν με την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας ή την ιδιωτικοποίηση συν την μεταβίβαση του μάνατζμεντ του ΟΤΕ σε ξένο στρατηγικό επενδυτή αυξανόταν ο κύκλος εργασιών των δύο αυτών ΔΕΚΟ κατά 30%, τότε θα αυξανόταν κατά 1% και το συνολικό ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας.

Αποτελεί, επομένως, μέγιστη υποκρισία να συγκαλείται σύσκεψη του πρωθυπουργού λίγες μόνον ώρες πριν ολοκληρωθεί το 2002 «για να προχωρήσουν τάχιστα οι μετοχοποιήσεις».

Για μιαν ακόμη φορά το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει κακέκτυπα την οικονομική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, ευτελίζοντας ουσιαστικά τον θεσμό των ιδιωτικοποιήσεων!

ΕΡΜΑΙΟ ΤΩΝ ΦΗΜΩΝ Η ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

27 Ιανουαρίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Πρωτοφανές θεωρείται το γεγονός να περνά μια κυβέρνηση δίχως να βρέξει τα πόδια της από ένα τόσο μεγάλο ζήτημα όπως αυτό της αποτυχίας συγχώνευσης της Εθνικής Τραπέζης με την Alpha Bank. Και μάλιστα, ο πρωθυπουργός στα εγκαίνια του κτιρίου της ΕΤΕ στην Αιόλου ισχυρίστηκε ότι «η κυβέρνηση δεν διατάσσει ούτε ποδηγετεί τις επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις».

Ούτε μια συγγνώμη, ούτε μια δικαιολογία έστω ότι έκανε λάθος, ούτε μια παραίτηση, ούτε μια υποβολή μήνυσης, ούτε ένας που να έχει τιμωρηθεί γι’ αυτό το κολοσσιαίο φιάσκο.

Και ξέρετε ποιό θα είναι τώρα το μεγάλο πρόβλημα στην Σοφοκλέους, από την στιγμή που για την ματαίωση της συγχώνευσης ΕΤΕ-Alpha Bank δεν υπήρξε ούτε μια παραίτηση;

Στο εξής, θα δούμε –μακάρι να διαψευστούμε– και πάλι τα φαινόμενα του 1999 με τις ψεύτικες επιχειρηματικές συμφωνίες και τα παραμύθια της Χαλιμάς να εφαρμόζονται επί του πεδίου των επιχειρηματικών συγχωνεύσεων. Δηλαδή θα βγαίνουν 2-3 επιχειρήσεις και θα προαναγγέλλουν μέσω του ελεγχόμενου οικονομικού Τύπου ότι θα κάνουν συγχώνευση. Όπως είναι φυσικό, κάποιοι θα γνωρίζουν από πριν την είδηση και θα έχουν αγοράσει.

Μετά, θα ανεβαίνουν οι μετοχές των υπό συγχώνευση εταιρειών, αφού ο κοσμάκης θα διαβάζει τα σενάρια από τις οικονομικές εφημερίδες. Όσοι είχαν αγοράσει, όμως, από πριν θα έχουν τεράστια κέρδη, λόγω εσωτερικής πληροφόρησης. Ξαφνικά, οι εισηγμένες εταιρείες θα ανακοινώνουν πως (για διαφόρους λόγους) δεν μπόρεσαν να τα βρουν.

Άλλωστε, υπάρχει πλέον το δεδικασμένο και το προηγούμενο με την αποτυχία της συγχώνευσης Εθνικής-Alpha Bank. Αφού δεν υπήρξε ούτε μια μήνυση, ούτε μια ποινή, ούτε ένα πρόστιμο, ούτε μια παραίτηση στην μείζονα υπόθεση, γιατί να υπάρξει κολασμός στην ελάσσονα υπόθεση;

Αναμένεται, λοιπόν, με ευθύνη των χρηματιστηριακών αρχών και της κυβέρνησης όργιο φημών για επικείμενες συγχωνεύσεις στην Σοφοκλέους.

Μόνες παρήγορες φωνές αυτές τις ημέρες –αν και καθυστερημένα– αυτές των βουλευτών Μανώλη Κεφαλογιάννη και Γιώργου Βουλγαράκη.

Ο Μ. Κεφαλογιάννης κατηγόρησε την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς διότι αρνήθηκε να επιληφθεί και να ελέγξει την αχαλίνωτη κερδοσκοπία που αναπτύχθηκε στο ΧΑΑ και ρώτησε τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Νίκο Χριστοδουλάκη γιατί δεν την είχε ελέγξει για σκοπούμενη παράλειψη άσκησης των καθηκόντων της.

Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης επεσήμανε, ακόμη, τις χιλιάδες κερδοσκοπικές πράξεις και τις συντονισμένες πωλήσεις που έγιναν στην Σοφοκλέους από τους «μυημένους» στα τεκταινόμενα και κατήγγειλε το παιχνίδι των κερδοσκόπων σε βάρος των μικροεπενδυτών.

Ο Γιώργος Βουλγαράκης κατηγόρησε για ολιγωρία την διοίκηση του ΧΑΑ διότι δεν ανέστειλε την διαπραγμάτευση των μετοχών των δύο τραπεζών και άφησε το επενδυτικό κοινό έρμαιο των αλληλοαναιρούμενων πληροφοριών.

Τί απάντησαν σε όλα αυτά οι χρηματιστηριακές αρχές;

Ο πρόεδρος του ΧΑΑ Παναγιώτης Αλεξάκης έκανε δήλωση στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» και ανέφερε ότι «πρέπει να αποφορτιστεί πολιτικά το ζήτημα για το καλό της Σοφοκλέους». Ένα ακόμη επιχείρημα του κ. Αλεξάκη ήταν πως «αυτά συμβαίνουν σε όλον τον κόσμο με τόσο μεγάλες συμφωνίες»!

Η ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

31 Μαρτίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Η καρκινική επιγραφή «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ» (η οποία διαβάζεται και ανάποδα και σημαίνει «μην νίπτεις τας χείρας σου, πλύνε τις παρανομίες σου και όχι μόνο το πρόσωπό σου») θα έπρεπε να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση έξω από το Χρηματιστήριο Αθηνών, ύστερα από την υποχώρηση του Γενικού Δείκτη της Σοφοκλέους στο επίπεδο των 2.300 μονάδων, που αποτελεί και το χαμηλότερο σημείο της χρηματιστηριακής αγοράς μέσα στο 2002.

Καθώς ο «μαγικός αυλός», που ηχούσε σε πλήρη συγχορδία με τα κρωξίματα των «παπαγάλων» στο ΧΑΑ την περίοδο 1997-1999, σταμάτησε να ηχεί από τον Σεπτέμβριο του 1999 και έως σήμερα, μεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού συναισθάνονται πλήρως μόνο τώρα την παραπλάνηση που υπέστησαν τα προηγούμενα «βρώμικα χρόνια» στον ναό του χρήματος, όταν προσελκύστηκαν με το δόλωμα του τζόγου (νομιμοποιημένου από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη αλλά και από τους δύο –νυν και πρώην– υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννο Παπαντωνίου και Νίκο Χριστοδουλάκη).

Στην Σοφοκλέους όμως, σε αντίθεση με τα τυχερά ή τεχνικά παίγνια, υπάρχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: οι επενδυτές, η συντριπτική πλειοψηφία της μάζας, καλύπτονται από ένα πέπλο άγνοιας, που τους αποστερεί την δυνατότητα ίσης πληροφόρησης σε σύγκριση με τους επαγγελματίες παίκτες, όπως π.χ. οι θεσμικοί επενδυτές.

Ξαφνικά και συντονισμένα, επιπλέον, σταμάτησαν οι τηλεοπτικές εκπομπές για το Χρηματιστήριο (δίχως καμία παρέμβαση από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο!).

Έχει, άραγε, τώρα ο επενδυτής στην Αλεξανδρούπολη ή την Πάτρα τις ίδιες δυνατότητες πρόσβασης σε πραγματικό χρόνο στην συνεδρίαση του ΧΑΑ;

Εκσυγχρόνισε λοιπόν η κυβέρνηση Σημίτη το παραδοσιακό παιχνίδι του χορού των ανθρώπων γύρω από τις καρέκλες, χορού που διακόπτεται ξαφνικά η μουσική και μένει εκτός ένα άτομο, όπως ακριβώς στο «Μπαρ» και στο «Μπιγκ Μπράδερ» –με την διαφορά ότι στην Σοφοκλέους για να ανέβει ο Γενικός Δείκτης θα πρέπει να υπάρχει ανανεωμένο αγοραστικό ενδιαφέρον και να καταλαμβάνουν τις θέσεις των χαμένων ή αποχωρησάντων νέα μέλη.

Ποιοί, όμως, νέοι παίκτες θα μπουν στο Χρηματιστήριο, όταν κάθε ελληνική οικογένεια έχει τουλάχιστον έναν εγκλωβισμένο;

Όταν όλοι παρασύρθηκαν από τον ίδιο πρωθυπουργό που δήλωσε γι’ αυτούς «λυπούμαι, διότι δεν επρόσεξαν και εκάησαν»!

Η Σοφοκλέους αποτελεί επομένως ένα παγκόσμιο φαινόμενο όχι μόνο διότι από τον Σεπτέμβριο του 1999 έως τον Σεπτέμβριο του 2001 είχε κάνει παγκόσμιο ρεκόρ πτώσης με ζημίες -69% αλλά και επειδή είναι η μόνη αγορά στον κόσμο όπου οι πολιτικοί διέφθειραν τον θεσμό του ΧΑΑ και τον αποτελείωσαν με την τεχνητήν άνοδο προεκλογικά, διότι όσο έπεφτε ο Γενικός Δείκτης τόσοι πίστευαν ότι θα στηριχθεί και μετεκλογικά από την κυβέρνηση και έμπαιναν εκ νέου!

Το παράδειγμα αυτό δείχνει ότι όλη η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο ΧΑΑ και την ελληνική οικονομία είναι ένα «Τρούμαν σώου», ένα εικονικό χρηματιστηριακό «Μάτριξ» με προκάτ μακέτες και αυτό το γεγονός εξηγεί και γιατί δεν επιτεύχθηκε η πραγματική αλλά μόνον η ονομαστική σύγκλιση και εν τέλει γιατί έχασαν 35 τρισεκατομμύρια δραχμές στην Σοφοκλέους οι χαμηλές λαϊκές τάξεις, χρήματα που είχαν συγκεντρώσει από το κομπόδεμά τους και «αναδιανεμήθηκαν» υπέρ της σοσιαλιστικής κομπανίας Σημίτη και συντροφίας.

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ

3 Φεβρουαρίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Μεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού συναισθάνονται πλήρως τώρα μόνον, εν έτει 2002, την παραπλάνηση που υπέστησαν στο Χρηματιστήριο Αθηνών από την κυβέρνηση Σημίτη το «βρώμικο 1999», όταν προσελκύστηκαν στην Σοφοκλέους με το δόλωμα του χρηματιστηριακού τζόγου που δήθεν έκανε τους πάντες πλούσιους.

Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η ταχυδακτυλουργική οφθαλμαπάτη που συνέβη την περίοδο 1998-2001 στο ΧΑΑ, θα πρέπει να προσφύγουμε στην παρομοίωση που έκανε πρόσφατα ο Κώστας Γεωργουσόπουλος: αντιπαρέβαλε την συμπεριφορά των παικτών του «Big Brother» με τα πειράματα που γίνονται στα λεγόμενα «ινδικά χοιρίδια» (guinea pigs). Δεν έχει και μεγάλη διαφορά η εξάρτηση των εγκλωβισμένων στο σπίτι του «Μεγάλου Αδελφού» από τον εθισμό στον τζόγο και τους εγκλωβισμένους στο Χρηματιστήριο ή στο καζίνο και στα τυχερά παίγνια.

Πειραματόζωα ανθρώπινης συμπεριφοράς σε μικρόγραφία αποτελούμε όλοι μας και μάλιστα όταν υπάρχει ένα «ιδεολογικό πρόσχημα για το καλό της ανθρωπότητας» τάχα, τότε οι πιο μορφωμένοι εξ ημών είναι ευεπίφοροι στην προπαγάνδα και στην πλύση εγκεφάλου.

Εντυπωσιακό πάντως είναι, σε συνάρτηση με όσα έγιναν στην Σοφοκλέους, ότι στις καταγγελίες για τα τυχερά παιχνίδια αυτές τις ημέρες πρωτοστατούν ως θύματα και μάρτυρες όχι οι Έλληνες χαμένοι παίκτες αλλά οι Αλβανοί, αυτοί που εξεγέρθηκαν και επαναστάτησαν για τις αλβανικές πυραμίδες και έριξαν τον Μπερίσα με τα όπλα!

Αντίθετα, οι Έλληνες ευκαιριακοί κερδοσκοπούντες παίκτες της αγοράς εξακολουθούν νομίμως να επωφελούνται από τις ενδοσυνεδριακές διακυμάνσεις στο ΧΑΑ και βρίσκουν την ευκαιρία, κινούμενοι μεταξύ των ανωτάτων και των κατωτάτων τιμών των μετοχών, να εγγράψουν βραχυπρόθεσμα κέρδη στα χαρτοφυλάκιά τους.

Τώρα, το γεγονός ότι οι επενδύσεις των σπεκουλαδόρων γίνονται με πλήρως νόμιμη μέθοδο και υπό την κάλυψη των κανονισμών του ΧΑΑ, μετά και τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας για τα τυχερά παίγνια, θέτει ένα φιλοσοφικό ερώτημα καίριας σημασίας: συντάσσονται, άραγε, όλοι οι νόμιμοι, όσοι δηλ. ακολουθούν τυπικά τον νόμο, με το ευρύτερα εννοούμενο καλό –που είναι υπέρ του κοινωνικού συνόλου– ή, μήπως, υπάρχουν και άλλα κριτήρια, περισσότερο ουσιαστικά που πρέπει να πληροί κανείς για να ταχθεί με το καλό; Και, άραγε, όσοι τυπικά δεν ακολουθούν τον νόμο, δηλ. για περιορισμένης σημασίας λόγους παραβαίνουν κάποιαν διάταξη του νόμου, όλοι αυτοί ανεξαιρέτως συντάσσονται με το κακό;

Και όσοι τρυπούν τον ιστό της αράχνης και διαφεύγουν αθώοι από κάποιο παραθυράκι του νόμου, τί είναι όλοι αυτοί; Άμεμπτοι, άψογοι και αδέκαστοι; Μήπως, τελικά, κάποιοι «ίσοι μεταξύ ίσων» είναι πιο ίσοι από τους υπόλοιπους;

Σκεφθείτε ίσως το απλούστερο παράδειγμα για να σας αποδείξουμε του λόγου το αληθές, ότι δηλ. και στην Σοφοκλέους υπάρχει για τους περισσότερους επενδυτές, την συντριπτική πλειοψηφία της μάζας που παίζει μετοχές, ένα πέπλο άγνοιας που τους αποστερεί την δυνατότητα ίσης πληροφόρησης σε σύγκριση με τους επαγγελματίες παίκτες. Δεν πάμε σε άλλα τυχερά παιχνίδια (καζίνο, κουλοχέρηδες, κρατικά στοιχήματα κ.λ.π.).

Γιατί, άραγε, ξαφνικά σταμάτησαν συντονισμένα οι τηλεοπτικές εκπομπές για το Χρηματιστήριο;

Μόνον ο ραδιοφωνικός σταθμός PROFIT και το τηλεοπτικό κανάλι EXTRA μεταδίδουν πλέον τα στοιχεία από την Σοφοκλέους. Ξαφνικά, η ενημέρωση από το ΧΑΑ τέθηκε υπό λογοκρισία. Έτσι είναι τα πράγματα, για τον λόγο αυτόν την μορφή του οικονομικού μοντέλου της ακραίας παγκοσμιοποίησης που επικρατεί την λένε «τουρμποκαπιταλισμό καζίνο».

Σκεφθείτε κάτι ακόμη πιο εύκολο: έχει ο επενδυτής στην Περιφέρεια, αν όχι στην Αλεξανδρούπολη, έστω στην Πάτρα, τις ίδιες δυνατότητες πρόσβασης σε πραγματικό χρόνο στην συνεδρίαση του ΧΑΑ; Αφού, π.χ., ούτε PROFIT ούτε EXTRA πιάνει στην Περιφέρεια αλλά μόνο τα κρατικοδίαιτα, πολυφωνικά τάχα, ιδιωτικά κανάλια των μεγαλοδιαπλεκόμενων επιχειρηματιών, που δεν προβάλλουν πια όπως το 1999 το Χρηματιστήριο σε απευθείας σύνδεση. Και πού θα βρουν οι 1.300.000 εγκλωβισμένοι σε όλην την Ελλάδα Ίντερνετ για να παρακολουθούν την συνεδρίαση; Και φθάνει αυτό; Πρέπει κανείς να είναι καλωδιωμένος από τις 10 το πρωΐ έως τις 5 το απόγευμα για να ξέρει τι έγινε στην Ιαπωνία και στην Γουώλ Στρητ, πώς άνοιξαν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, να ενημερώνεται για τις αλλαγές τάσης, να προλάβει τα «γυρίσματα» επάνω ή κάτω των δεικτών, να μαθαίνει αμέσως τις μετοχές με τον μεγαλύτερο τζίρο και όγκο σε τεμάχια, να έχει εικόνα για το βάθος της αγοράς και τις υπάρχουσες εντολές και να ξέρει επιπλέον ποιες μετοχές ανεβαίνουν ή πέφτουν.

Και μετά μιλάμε υποκριτικά για ισότητα στην χρηματιστηριακή πληροφόρηση;

Όταν κάποιοι έχουν συγκεντρωμένα τα μέσα παραγωγής ειδήσεων και κατά βούληση αποκόπτουν τους επενδυτές επιλεκτικά από την ενημέρωση; Εδώ λοιπόν παίζεται το μεγάλο παιχνίδι στο ΧΑΑ! Βάλτε στοίχημα ότι εάν κάποιος επενδυτής έχει ένα αρχικό κεφάλαιο 80 εκατ. δρχ. και ξέρει τα βασικά για το ΧΑΑ σε επίπεδο στοιχειωδών γνώσεων και έχει μια σύνδεση γρήγορη στο Ίντερνετ, μπορεί μέσα σε μία εβδομάδα να διπλασιάσει τουλάχιστον το ποσό επωφελούμενος από τις ενδοσυνεδριακές μεταβολές.

Εν δυνάμει, εσείς είστε όλοι κερδισμένοι, αλλά αυτό είναι μια «ρεαλιστική ουτοπία», ένα «Τρούμαν σώου», ένα χρηματιστηριακό «μάτριξ». Αφού η οικονομική ελίτ κατέχει τα ΜΜΕ, εξηγείται εύκολα γιατί χάθηκαν 35 τρισ. δρχ. στην Σοφοκλέους την τελευταία τριετία από τις χαμηλές λαϊκές τάξεις και «αναδιανεμήθηκαν» υπέρ της οικονομικής ελίτ. Και μετά έγινε η μεγάλη απάτη με τις στρογγυλοποιήσεις προς τα επάνω του ευρώ!

Όλα καλά κι όλα ωραία (και προπαντός νομιμότατα).

ΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ Ο ΔΟΚΤΩΡ «ΜΩΡΟ»

2 Ιουνίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Με αφορμή την πρώτη επέτειο από την αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου Αθηνών από την αμερικανική Μόργκαν Στάνλεϋ, ήρθε και πάλι στην πρώτη γραμμή της ειδησεογραφίας το δικαίωμα που έχουν στην Σοφοκλέους οι ξένοι επενδυτές ώστε, μετά την λήξη της συνεδρίασης και το πέρας των συναλλαγών, να πραγματοποιούν αγοραπωλησίες στην τιμή κλεισίματος.

Οι ξένοι, όμως, μπορούν λίγο πριν από την λήξη να επηρεάζουν τις τιμές κλεισίματος.

Αυτό, βεβαίως, δεν είναι δίκαιο για τους απλούς επενδυτές!

Κάποιοι, όπως έλεγε και ο Τζωρτζ Όργουελλ, είναι πιο ίσοι από τους άλλους στην «ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ».

Η μικρή ιστορία που ακολουθεί με αφορμή το ζήτημα αυτό αφιερώνεται εξαιρετικά στις χρηματιστηριακές Αρχές: στην διοίκηση του Χρηματιστηρίου Αθηνών και στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Από μιαν ταινία που προβλήθηκε στην τηλεόραση παίρνουμε την αφορμή για να υποδείξουμε στους επικεφαλής του ελληνικού χρηματιστηριακού θεσμού ότι οι νόμοι πρέπει να τηρούνται εξίσου προς όλους και να εφαρμόζονται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Παρακολουθήσαμε την ταινία «Το νησί του Δόκτορος Μορό», η οποία έχει γυριστεί σε δύο εκδοχές, με πρωταγωνιστές αντιστοίχως τον Μπαρτ Λάνκαστερ και τον Μάρλον Μπράντο. Θα αναρωτηθείτε, βεβαίως, τί σχέση έχει ο κινηματογράφος με την Σοφοκλέους.

Ο Δόκτωρ Μορό βασιλεύει σε ένα νησί, όπου προκειμένου να μελετήσει την βία στην φύση πραγματοποιεί βιολογικά πειράματα επάνω σε ανθρώπους, τους οποίους μετατρέπει –ως νέα Κίρκη– σε ζώα. Στα πειραματόζωα αυτά έχει δώσει ως εντολή να τηρούν τις οδηγίες του και να μην παραβαίνουν νόμους, π.χ. να μην σκοτώνουν. Όποιος σκοτώσει οδηγείται στο καθαρτήριο.

Ο ίδιος, ωστόσο, έχει το δικαίωμα να σκοτώνει!

Όταν οι άνθρωποι-ζώα αντιλαμβάνονται την ανισότητα και την απάτη, εξεγείρονται και δολοφονούν τον Δόκτορα Μορό, ο οποίος καταλήγει κρεμασμένος στο νησί του.

Το ερώτημα που θέτουν πλέον οι μεταλλαγμένοι είναι εάν με την δολοφονία του Δόκτορος Μορό παρέβησαν τον νόμο που τους είχε θέσει εκ των προτέρων.

Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι, αφού πέθανε ο Δόκτωρ Μορό, πρέπει συνεπακόλουθα να καταργηθούν και όλοι οι νόμοι.

Ο γηραιότερος από τα πειραματόζωα, όμως, δίνει την τελική απάντηση: «Δεν μπορούμε να καταργήσουμε τους νόμους, διότι πώς θα ζήσουμε; Πρέπει να έχουμε νόμους. Είμαστε άνθρωποι, όχι ζώα!»

Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ.

Πρέπει, επομένως, οι χρηματιστηριακές Αρχές να εφαρμόζουν στο έπακρο τους νόμους και να μην ξεφεύγουν από τον ιστό της αράχνης τα μεγάλα ψάρια ενώ τιμωρούνται μόνο οι αδύναμοι (σημείωση: αν και «ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΡΩΕΙ το μεγάλο ψάρι»).

Οι νόμοι υπάρχουν για να έχουν οι Αρχές την δυνατότητα να αξιοποιούν τις διατάξεις όχι για να απειλούν τους μικρούς αλλά για να μπορούν να τυλίγουν χειροπόδαρα τους ισχυρούς. Αυτά ισχύουν στις ανθρώπινες κοινωνίες και τους αναπτυγμένους πολιτισμούς.

Κατά τον ίδιο τρόπο, στην αρχαία Ρώμη ο Κάτων τελείωνε κάθε ομιλία του με την περίφημη φράση “Et preter ea, censeo Carthago delenda est”, δηλαδή «Κατόπιν τούτων, σκέφτομαι –για να κλείσω μιας και το θυμήθηκα– ότι πρέπει και να καταστραφεί η Καρχηδόνα».

Μόνιμη επωδό της στήλης αποτελεί η εκτίμηση ότι η μόνη εξαρτημένη μεταβλητή και ο αποκλειστικός ανθρώπινος παράγοντας που μπορεί να βλάψει το Χρηματιστήριο Αθηνών είναι το «σύνδρομο Σημίτη». Γράφαμε την προηγούμενη Κυριακή: «Εάν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικά αρνητικό στην διεθνή οικονομία, τότε μόνο λάθος ενέργειες του Σημίτη μπορούν να απειλήσουν το Χρηματιστήριο».

Θα αναρωτηθείτε γιατί τόση επιθετικότητα κατά του πρωθυπουργού!

Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, επιβεβαιωθήκαμε.

Η διοίκηση του ΧΑΑ μετέβαλε στάση ως προς την ιδιωτικοποίηση του Χρηματιστηρίου. Ο πρόεδρος του ΧΑΑ Π. Αλεξάκης δήλωσε ότι δεν επιζητεί την συγχώνευση της Σοφοκλέους με ξένο χρηματιστήριο αλλά μόνο την στρατηγική συνεργασία.

Τώρα, λοιπόν, η κυβέρνηση Σημίτη «τορπιλίζει» την στρατηγική συμμαχία του ΧΑΑ με το Χρηματιστήριο του Λονδίνου ή με το «Euronext» και λέει ότι θα διατηρήσει τον κρατικό έλεγχο των ΕΧΑΕ μέσω της λεγόμενης «χρυσής μετοχής».

Μα, επίτηδες, άραγε τα κάνουν, οπότε έχουν σκοπιμότητα ή από αμέλεια;

Ειλικρινά, δεν γνωρίζουμε ποια θα ήταν η χειρότερη από τις δύο εκδοχές…

ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ ΤΟ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ» ΣΗΜΙΤΗ

3 Ιουνίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Ως «accident culturel», δηλαδή ως «πολιτιστικό δυστύχημα» είχε χαρακτηρίσει παλαιότερα τον Έλληνα πρωθυπουργό Κ. Σημίτη ο συνάδελφός του καθηγητής, ειδικευμένος στην Συγκριτική Πολιτειολογία, Κ. Ζουράρις και επιβεβαιώθηκε περίτρανα την Παρασκευή, 25 Μαΐου. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ως φιλοξενούμενος της κυβέρνησης της Μάλτας στην Νήσο των Ιπποτών, αντί να περιοριστεί στην απόλαυση των θησαυρών του Καθεδρικού Ναού του Αγ. Ιωάννη από απόσταση, πάτησε κυριολεκτικά (υπάρχει και φωτογραφικό ενσταντανέ) επάνω στο προστατευόμενο δάπεδο που του αποκαλύφθηκε εις ένδειξη τιμής.

Ο κ. Σημίτης πάτησε πάνω στα ψηφιδωτά ανεκτίμητης αξίας και στους τάφους των 200 ιπποτών, αποδεικνύοντας ότι τα δείπνα με τους «διανοούμενους» στο μέγαρο Μαξίμου είναι απλώς μια φενάκη, επίφαση ανύπαρκτης πνευματικής καλλιέργειας.

Το γεγονός δεν έλαβε εκτεταμένη δημοσιότητα επειδή, κατ’ αναλογία, δείχνει το μέγεθος του μύθου που έχει καλλιεργηθεί γύρω από το πρόσωπο του κ. Σημίτη ως «συνεπούς διαχειριστή», «τεχνοκράτη» και «ικανού μάνατζερ» της οικονομίας. Δεν ξέρω εάν συνδέεται με αυτό το «ατύχημα», πάντως, η πληροφορία ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε από την Ε.Ε. (άρα, και από τον Σημίτη) να λάβει μέτρα για τον εντοπισμό εταιρειών ή άλλων οντοτήτων που αποτελούν την βιτρίνα για την διακίνηση ευαίσθητων αντικειμένων ή υλικών καθώς και για την διαμεσολάβηση σε κλείσιμο συμφωνιών που αφορούν σε παράνομη δραστηριότητα» (17/12/2001).

Η Ελλάδα σήμερα είναι τελευταία σε ανταγωνιστικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και βρίσκεται στην 36η θέση σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ το κόστος για την αδυναμία προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ανέρχεται σε 9%-11% ως προς το ΑΕΠ.

Το απόσπασμα της έκθεσης του ΟΟΣΑ είναι εύγλωττο: «Στην Ελλάδα συντηρείται ένα θεσμικό πλαίσιο ανεπαρκές, έωλο και εχθρικό προς τις αγορές που κλείνει τα ελληνικά σύνορα στις ξένες επενδύσεις ενώ, παράλληλα, ενθαρρύνει την μαύρη οικονομία. Η Ελλάδα δεν επωφελήθηκε από τις αναβολές τις οποίες ζήτησε (και έλαβε) αναφορικά με την απελευθέρωση κλάδων της οικονομίας της –ειδικότερα των τηλεπικοινωνιών– και βλάπτεται από τις εξαιρέσεις τις οποίες πεισματικά ζητεί σε ό,τι αφορά την υϊοθέτηση πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποσκοπούν στην απελευθέρωση των αγορών. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις είναι το γεγονός ότι η εκτελεστική εξουσία φαίνεται ότι πολλές φορές δίνει προτεραιότητα στην προστασία των καθεστηκότων συμφερόντων. Είναι σαν να αυτοακρωτηριάζεται κάποιος αθλητής πριν από την συμμετοχή του σε έναν αγώνα δρόμου».

Αυτή είναι η επίσημη, αντικειμενική έκθεση του ΟΟΣΑ που λέει, ουσιαστικά, ότι η «άγκυρα» που κρατά καθηλωμένη την ελληνική οικονομία σήμερα είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Τον «φωτογραφίζει» απόλυτα.

ΟΙ «ΘΕΡΝΑΔΙΕΡΟΙ» ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ ΠΑΤΡΩΝΑΡΟΥΝ ΤΟ ΧΑΑ

17 & 23 Δεκεμβρίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Στην ΕΤ1 προβάλλονται αυτές τις ημέρες «ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ» με τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ (Γιάννη Αγιάννη) και τον Τζων Μάλκοβιτς (επιθεωρητή Ιαβέρη). Ε, η εκμετάλλευση που έκανε η οικογένεια των Θερναδιέρων στην μικρή Τιτίκα θυμίζει απόλυτα την χειραγώγηση του Χρηματιστηρίου Αθηνών από την κυβέρνηση Σημίτη! Μόνο που η ποδηγέτηση του ΧΑΑ συνεχίζεται απροκάλυπτα δίχως να εξεγείρεται κανείς, αντίθετα με το μυθιστόρημα, ούτε και εμφανίζεται κάποιος ξένος «μνηστήρας» όπως ο Μάριος Πομερσιέ στο βιβλίο του Βίκτωρος Ουγκώ για να ζητήσει την μικρή, υπόδουλη χρηματιστηριακή αγορά εις γάμου κοινωνίαν!

Για τον λόγο αυτό, η διοίκηση του ΧΑΑ εκλιπαρεί να αναλάβουν το Χρηματιστήριο Αθηνών προστάτες από το εξωτερικό. Ήδη, εκκρεμούν εκ μέρους του προέδρου του ΧΑΑ Παναγιώτη Αλεξάκη δύο αιτήματα προς τα Χρηματιστήρια της Γουώλ Στρητ στην Νέα Υόρκη και προς το Χρηματιστήριο στο Σίτι του Λονδίνου για συνεργασία με το ΧΑΑ αλλά έως τώρα οι επίμονες κρούσεις παραμένουν αναπάντητες.

Κανείς, λοιπόν, δεν θέλει να αναλάβει την κηδεμονία του ΧΑΑ; Γιατί, άραγε;

Μήπως επειδή η κυβέρνηση Σημίτη θέλει να εξακολουθήσει ακόμη και τότε να ελέγχει την αγορά και έδειξε τις προθέσεις της πρόσφατα, οδηγώντας σε αναβολή την γενική συνέλευση του ομίλου των ΕΧΑΕ που θα επικύρωνε την ιδιωτικοποίηση της διοίκησης του ΧΑΑ, έστω και με περικοπή αρμοδιοτήτων; Μήπως επειδή η κυβέρνηση ανακάλυψε ξαφνικά ότι θέλει να κρατήσει το 33% των ΕΧΑΕ για να έχει λόγο στην Σοφοκλέους;

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης διατείνεται πως θέλει να μετατρέψει το ΧΑΑ σε «Φρανκφούρτη του Νότου» αλλά, όπως έγραψε «ΤΟ ΒΗΜΑ», «αυτό δεν μπορεί να γίνει με γραφειοκράτες και φορομπήχτες, με ανθρώπους που βούλιαξαν το ΧΑΑ με τα απατηλά παιχνίδια της ΔΕΚΑ. Εάν νομίζει ότι με αυτούς θα ανέβει το ΧΑΑ, είναι γελασμένος. Όσο παραμένουν στις θέσεις τους, κανένας δεν θα εμπιστεύεται την Σοφοκλέους».

Μόνο την φωτογραφία του προέδρου της ΔΕΚΑ Ιωάννη Κουσουλάκου δεν έβαλαν…

Ο πρόεδρος του ΧΑΑ Παναγιώτης Αλεξάκης, ο οποίος βρέθηκε εκτεθειμένος από τις κινήσεις αυτές της κυβέρνησης, εξακολουθεί να υποστηρίζει δημοσίως ότι «το ΧΑΑ είναι ένα ώριμο χρηματιστήριο, που έχει πλέον ένα θεσμικό πλαίσιο εφάμιλλο αυτών των πλέον αναπτυγμένων χωρών, ότι η αγορά έχει μέλλον και προοπτική» και να προβλέπει ότι «η πορεία του Γενικού Δείκτη μακροπρόθεσμα θα είναι ανοδική».

Οι χρηματιστηριακές Αρχές επιχειρούν να υπερβούν τα συσσωρευμένα προβλήματα της αγοράς, τα οποία προβάλλουν μιαν ιδανική εικονική πραγματικότητα για την «ρόδινη» Σοφοκλέους αλλά ήδη το ΧΑΑ διαψεύδει την ισχύ του λεγόμενου «φαινομένου του Δεκεμβρίου», αφού ο μήνας ξεκίνησε από τις 2.694 μονάδες και έκτοτε ο Γενικός Δείκτης χάνει ποσοστό άνω του 3%.

Όπως φαίνεται, η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά αναζητεί ακόμη την ταυτότητά της διότι, ενώ το γεγονός της χρονιάς που φεύγει ήταν η αναβάθμιση του ΧΑΑ σε ώριμη αγορά από την Μόργκαν Στάνλεϋ, η Σοφοκλέους συμβαδίζει τελικά με τις χρηματαγορές Κωνσταντινούπολης και Λευκωσίας που μόνον αναπτυγμένες δεν θεωρούνται.

ΤΟ ΑΛΕΞΙΚΕΡΑΥΝΟ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ

ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

1 Ιουλίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Εδώ και μήνες από τις στήλες της εφημερίδας αυτής είχαν εκφραστεί δημοσίως οι φόβοι που υπήρχαν σε μεγάλη έκταση στην δημοσιογραφική οικογένεια για το ενδεχόμενο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, λυγίζοντας κάτω από το βάρος της διοικητικής του ανεπάρκειας, να οδηγήσει την χώρα σε μείζονα οικονομική κρίση που θα έθετε σε κίνδυνο την απρόσκοπτη ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Ήταν, μάλιστα, χαρακτηριστικό αυτήν την εβδομάδα το πρωτοσέλιδο οικονομικής εφημερίδας με τον εύγλωττο τίτλο «Οι λογιστές της ΟΝΕ δοκιμάζονται στο crisis management».

Οι κρίσεις των Υμίων, των S-300, της υπόθεσης Οτσαλάν, των καταλήψεων λεωφορείων από Αλβανούς, της περίπτωσης Σορίν Ματέϊ, του Εξπρές Σάμινα, των σεισμών της Αθήνας, οι βομβαρδισμοί στην Σερβία και ο Εμφύλιος στην FYROM έχουν αποδείξει την ανικανότητα του πρωθυπουργού στην διαχείριση κρίσεων, γεγονός που θα καταγραφεί οριστικά στην Ιστορία.

Ο πρωθυπουργός, όμως, έχει και ιστορικό παραιτήσεων όταν αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεςι, δίχως την στήριξη των ΜΜΕ: Το 1986 ο Κ. Σημίτης είχε παραιτηθεί από την θέση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και το 1995 από την θέση του υπουργού Βιομηχανίας ενώ με την απειλή της παράιτησης αλλεπάλληλες φορές έχει εκβιάσει εκ του ασφαλούς την εξέλιξη των πραγμάτων. Σκοτεινός είναι, επίσης, ο ρόλος του στην υπογραφή και επέκταση της διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας-Ρωσσίας για το θέμα του φυσικού αερίου μετά τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα του πρωθυπουργού Βίκτωρ Τσερνομίρτιν και του προέδρου της «Gazprom» Ρεμ Βιάχιρεφ. Προχθές μόλις ήρθαν νέα στοιχεία στο φως για το σκάνδαλο «Λευκή Ενέργεια» με χρηματοδοτήσεις πολιτικών στην Τουρκία από την «Gazprom».

Ελάχιστοι, τέλος, έχουν αναφέρει και την συμβολή του Κ. Σημίτη στην γιγάντωση του Γιώργου Κοσκωτά στην δεκαετία του ’80. Πάντα ένα αόρατο δίκτυο προστασίας τον διατηρούσε άθικτο και τον κάλυπτε, ώστε να περάσει όλες αυτές τις δοκιμασίες αβρόχοις ποσί.

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, δυστυχώς, για μιαν ακόμη φορά επιβεβαιώνεται η εκτίμηση όσων είχαν υποστηρίξει ότι ο Κ. Σημίτης έχει την ιδιότητα να συγκεντρώνει επάνω του μαζικά όλες συλλήβδην τις κρίσεις, όπως ακριβώς το αλεξικέραυνο μαζεύει την ηλεκτρική ενέργεια και την διοχετεύει στο έδαφος, προστατεύοντάς μας από την ηλεκτροπληξία.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ: ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ: Αθηναϊκή, 20/10/1997

Στις συμπληγάδες ενός νέου γύρου διαπραγματεύσεων με την Ρωσσία για το θέμα του φυσικού αερίου βρίσκεται εγκλωβισμένη η κυβέρνηση Σημίτη ύστερα από μια 10ετία αλλεπάλληλων καθυστερήσεων, αναβολών, αμφισβητήσεων και τριβών για την ολοκλήρωση του έργου… το μεγαλύτερο ενεργειακό project της χώρας… η επιστολή του προέδρου της ρωσσικής εταιρείας GAZPROM Ρεμ Βιάχιρεφ… έθεσε «το πιστόλι στον κρόταφο» της κυβέρνησης… οι Ρώσσοι συνεργάζονται στην χώρα μας με τον επιχειρηματία Δημήτρη Κοπελούζο στην κοινοπραξία ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ-GAZ.

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ

14 Ιανουαρίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Η αποκλειστική αιτία που αναδείχθηκε προ 5ετίας στην εξουσία ο πρωθυπουργός ήταν η προβολή από τα ΜΜΕ της υποτιθέμενης τεχνοκρατικής του δεινότητας που –ανεξάρτητα από τις λογιστικές μεθόδους που εφαρμόστηκαν– θα καταγραφεί στην Ιστορία ως βασικός παράγοντας ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ.

Ωστόσο, στην Ιστορία θα καταγραφεί και η ανικανότητα του Κώστα Σημίτη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά οποιαδήποτε μείζονα εθνική ή οικονομική κρίση.

Η εκτόξευση του Χρηματιστηρίου στις 6.400 μονάδες το καλοκαίρι του ‘99 (το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο μαζί με την υπόθεση Παπανδρέου-Κοσκωτά το καλοκαίρι του ’89) και η πτώση του στις 3.400 μονάδες αποδεικνύουν ότι η άνοδος και η παραμονή του ως επικεφαλής της κυβέρνησης, παρά τις αντιδράσεις του 90% των πολιτών της χώρας, στηρίχθηκε στην εικονική πραγματικότητα και στο επικοινωνιακό περιτύλιγμα με το οποίο τον περιέβαλαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Στην ομιλία του προχθές στην Βουλή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκανε άμεσα την σύνδεση: «Το Χρηματιστήριο αποτελεί πράγματι τον καθρέφτη της ελληνικής οικονομίας. Ήταν καθρέφτης για τον κ. Σημίτη όταν ανέβαινε αλλά όχι και όταν κατέβαινε. Δεν είναι οι συνήθεις διακυμάνσεις ενός χρηματιστηρίου αυτό που παρατηρούμε: είναι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας».

Η σκωπτική αυτή παρατήρηση του Κ. Μητσοτάκη μας θύμισε μια μικρή αφήγηση του Μίκη Θεοδωράκη που θα σημαίνει, ασφαλώς, πολλά για όλους τους ανθρώπους που είχαν την δυσάρεστη εμπειρία της φυλάκισης σε συνθήκες απομόνωσης. Ο αρουραίος, βλέπετε, είναι ένα τρωκτικό που διαθέτει μια καταπληκτική ιδιότητα: ειδικότερα, το δάγκωμά του προς έναν αποκοιμισμένον άνθρωπο δεν γίνεται αντιληπτό αλλά, αντίθετα, γίνεται αισθητή –σαν σε όνειρο– μια γλυκιά και ευχάριστη γεύση. Όταν, αίφνης, το ανύποπτο θύμα ξυπνήσει και κοιταχθεί σε έναν καθρέφτη θα αντιληφθεί ότι το πρόσωπό του είναι ακρωτηριασμένο ενώ και τα υπόλοιπα ζωτικά του όργανα παρουσιάζουν μιαν αποκρουστικήν εικόνα. Εάν, λοιπόν, το Χρηματιστήριο είναι ο καθρέφτης της ελληνικής οικονομίας και η σημερινή εικόνα της πρέπει να συμβολιστεί με ένα πρόσωπο, το είδωλο που αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη αυτό ανήκει δικαιωματικά στον Κωνσταντίνο Σημίτη.

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΑΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

26 Νοεμβρίου 2000

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Για τις τελευταίες πράξεις της τραγωδίας στην Σοφοκλέους, που διαδραματίζονται σε κοινή θέα, απαιτείται να υπάρξει κάθαρση, προκειμένου να τιμωρηθεί η αλαζονική Ύβρις που διεπράχθη από το καθεστώς Σημίτη εις βάρος του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας.

Από τον ορισμό που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στην Τραγωδία προκύπτει ότι για να υπάρξει Κάθαρσις, αποδεκτή από τους θεατές του σύγχρονου άγους της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει να εκπληρούνται οι εξής –εκ των ων ουκ άνευ– συνθήκες:

1.Μίμησις της πρωταρχικής πράξεως (της εξαπάτησης ενός λαού από ανώτατους οικονομικούς παράγοντες εν όψει της προσδοκίας ένταξης στην ΟΝΕ, για να αγοραστούν σε ιλιγγιώδεις τιμές μετοχές που οι εμπλεκόμενοι είχαν αποκτήσει φθηνότερα χάρη στην εκ των προτέρων πληροφόρηση.

2.Δράσις (έμπρακτη τιμωρία των υπευθύνων και όχι «Απαγγελία», δηλ. ούτε ρητορικά σχήματα ούτε και περικοκλάδες περί δήθεν ποινών και κυρώσεων που ποτέ δεν υλοποιούνται αλλά μένουν στο πεδίο της εξαγγελίας.

3. Έλεος και Φόβος (να γίνει δηλ. αναπαράσταση της εγκληματικής πράξεως με την παρουσία των ενόχων επί σκηνής, ώστε να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της πράξης τους, να τρέμουν προ της τιμωρίας και να μετανοήσουν για να επανενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο.

Δυστυχώς, στην νεοελληνική κοινωνία τα ήθη έχουν μεταλλαχθεί –και σε μια πλειάδα ιστορικών γεγονότων που υποδηλώνουν την παρακμή της ελληνικής κοινωνίας έχει ήδη γίνει η επιλογή να μην υπάρξει κάθαρση (Ύμια, Οτσαλάν, ναυάγιο, Χρηματιστήριο) αλλά, αντίθετα, να δοθεί το μήνυμα ότι όλο το κοινωνικό σώμα της Ελλάδας είναι συνολικά διατεθειμένο να υποστεί ξανά στο κορμί του την άσκηση της εξουσιαστικής βίας που προκάλεσε και την πρωταρχική εγκληματική πράξη.

Η ολοκληρωτική κατάρρευση του Χρηματιστηρίου, με την υποχώρηση του Γενικού Δείκτη Τιμών εν είδει εκκρεμούς κατά 3.000 μονάδες μέσα σε 14 μήνες, αποτελεί αυτήν ακριβώς την διαδικασία «θεατρικής μίμησης» που είναι δυνατόν –επειδή πλήττονται χιλιάδες ελληνικές οικογένειες– να εξελιχθεί σε Νέμεσιν.

Στον «Άμλετ» η θεατρική αναπαράσταση της πατροκτονίας οδηγεί στην τιμωρία της ύβρεως αλλά στην σύγχρονη Ελλάδα η τιμωρία των υπευθύνων (τα ονόματά τους –που δεν αποκαλύπτουν τα ΜΜΕ– είναι κοινό μυστικό) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΗΝ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

5 Ιουνίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Οι αναγνώστες της «Χ» διατηρούν το προνόμιο να ανήκουν στο τμήμα εκείνο του ελληνικού λαού που είχε έγκαιρα την καλύτερη πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Η κριτική που έχει ασκηθεί από τις σελίδες αυτές για τους χειρισμούς της κυβέρνησης και των χρηματιστηριακών αρχών δίνει στην εφημερίδα το δικαίωμα να πάρει θέση απέναντι στο γεγονός ότι ακόμη η χρηματιστηριακή κάθαρση δεν έχει επέλθει. Για τα σκάνδαλα που έχουν καταγγελθεί στο πεδίο της χρηματιστηριακής αγοράς υπάρχουν σε διοικητικό επίπεδο οι αποφάσεις της ίδιας της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ενώ σταδιακά αρχίζουν να ανοίγουν και οι φάκελοι της ανακρίτριας Κωνσταντίνας Μπουρμπούλια αλλά και των υπολοίπων 7 ανώτατων εισαγγελέων που διενήργησαν επί μακρόν δικαστικές έρευνες για τις μετοχές-φούσκες στο ΧΑΑ.

Εκ παραλλήλου, η αξιωματική αντιπολίτευση, δια χειλέων Κώστα Καραμανλή, έχει διατρανώσει την υποστήριξή της στον θεσμό της δικαστικής εξουσίας και έχει προαναγγείλει ότι δεν θα αφήσει λίθο που να μην ψάξει για τον εντοπισμό παρανομιών από κυβερνητικά στελέχη όχι μόνο στο Χρηματιστήριο αλλά και σε πτυχές που αφορούν τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, στις ΔΕΚΟ και γενικότερα την οικονομική διαχείριση.

Οφείλουμε, ωστόσο, τώρα που η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει την ποινική πλευρά των καταγγελιών, ειδικότερα για το σκέλος της παραπλάνησης των επενδυτών στην Σοφοκλέους, να επισημάνουμε δύο φαινόμενα:

Α) Πρώτον, την έλλειψη ευαισθησίας εκ μέρους της κυβέρνησης αλλά και την έλλειψη στοιχειώδους ευθιξίας από τις χρηματιστηριακές αρχές. Η έλλειψη ενδιαφέροντος, μάλιστα, από τους υπευθύνους φτάνει στο αντίθετο άκρο και μετατρέπεται σε θράσος όταν οι ευθύνες αγγίζουν τους ιδίους, λες και θα έπρεπε να είναι στο απυρόβλητο.

Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα με την παλαιότερη επίθεση του πρωθυπουργού κατά των δικαστικών λειτουργών (τους οποίους είχε καταγγείλει για «συνωμοσία»), αλλά κυρίως με την αμφισβήτηση του πορίσματος Ασπρογέρακα για το θέμα της συμμετοχής της ΔΕΚΑ στην χειραγώγηση της Σοφοκλέους και την απόρριψη του αιτήματος άρσης της ασυλίας τριών εν ενεργεία υπουργών του Κ. Σημίτη.

Τώρα, για μιαν ακόμη φορά –όπως φαίνεται– οι εκλεκτοί της κυβέρνησης, οι επικεφαλής των χρηματιστηριακών αρχών, Αλεξάκης και Θωμαδάκης, βρίσκονται κατηγορούμενοι για αδικήματα (έστω και σε βαθμό πλημμελήματος) και εξακολουθούν να παραμένουν στην θέση τους.

Και όχι μόνον αυτό, αλλά δεν εκδίδουν ούτε μιαν ανακοίνωση, δεν απαντούν καν στις κατηγορίες, δεν δίνουν έστω και μία συνέντευξη Τύπου προκειμένου να καθησυχάσουν τους επενδυτές του ΧΑΑ ότι οι Αρχές κάνουν το καθήκον τους.

Και η κυβέρνηση, παράλληλα, τηρεί αιδήμονα σιωπή: τους καταγγελλόμενους υπουργούς τους αναβαθμίζει (Παπαντωνίου στο «οχυρό» του Αμύνης, Χριστοδουλάκη «τσάρο» της οικονομίας και Δρυ από υφυπουργό σε υπουργό!). Ο πρόεδρος της ΔΕΚΑ Ιωάννης Κουσουλάκος γίνεται δεξί χέρι του νέου υπουργού Οικονομίας ενώ τις χρηματιστηριακές αρχές διοικούν οι καθηγητές που έχουν δείξει τουλάχιστον αμέλεια στα «αλλόκοτα» φαινόμενα που εκδηλώνονται στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Β) Δεύτερον, την εμπλοκή που εξακολουθεί να υπάρχει στο ζήτημα του καταμερισμού των ευθυνών για υποθέσεις μείζονος σημασίας στην περίπτωση καταγγελιών για σκάνδαλα.

Ποιός είναι, άραγε, αυτός ο θεσμός στην ελληνική Πολιτεία που έχει επιφορτιστεί με την αποκάλυψη και τον κολασμό των ενόχων;

Προχθές δημοσιεύθηκε το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών για το θέμα της εταιρείας Αθηναϊκές Συμμετοχές: η Δικαιοσύνη επιλήφθηκε ύστερα από έγκληση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Το αποτέλεσμα;

Εγκαλούνται για πλημμέλημα οι διοικήσεις και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς αλλά και του Χρηματιστηρίου Αθηνών!

Ποιός, λοιπόν, κρίνει τους κρίνοντες;

Πριν από 1,5 χρόνο οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. Γιάννης Μαρίνος και Αντώνης Τρακατέλλης είχαν ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εκδώσει οδηγία ώστε να τιμωρούνται και οι κυβερνήσεις των 15 κρατών της Ε.Ε. που χειραγωγούν τα εθνικά Χρηματιστήρια. Ποιά ήταν η εξέλιξη;

Σχηματίστηκε μια επιτροπή με πρόεδρο τον πρόεδρο της ελληνικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Σταύρο Θωμαδάκη και όχι μόνο δεν τιμωρεί τις κυβερνήσεις αλλά καταργεί ακόμη και τις ποινικές κυρώσεις που επιβάλλονταν έως τώρα στους χειραγωγούς-φυσικά πρόσωπα, περιορίζοντας τον κολασμό μόνο σε διοικητικά μέτρα.

Εν κατακλείδι, για να υπάρξει χρηματιστηριακή κάθαρση (εάν όχι στην εντέλεια, τουλάχιστον σε βαθμό ώστε να πειστεί η κοινή γνώμη ότι κάτι αλλάζει) θα πρέπει οι νόμοι να ισχύουν για όλους, όχι απλώς εξίσου αλλά ίσως περισσότερο για τους ισχυρούς. Μόνο με τον κολασμό των υπευθύνων θα υπάρξει Νέμεσις για την Ύβριν, την Αλαζονεία και την Υπερβολή που εκδηλώθηκαν στην Ελλάδα τα περασμένα χρόνια με την μορφή της Τραγωδίας του ΧΑΑ.

Το ΧΑΑ καταρρέει, οι μισθοί τους αυξάνονται

19 Ιουνίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Επανέρχεται στην πρώτη γραμμή της ατζέντας των θεμάτων της επικαιρότητας σταδιακά το μείζον ζήτημα του Χρηματιστηρίου Αθηνών εξαιτίας της υποχώρησης της Σοφοκλέους στο επίπεδο των 2.214 μονάδων, σε συνδυασμό με την απόφαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διατηρήσει ανοιχτό το σκέλος των κατηγοριών κατά συγκεκριμένων ατόμων ώστε «εν ευθέτω χρόνω» να αποδοθούν ευθύνες. Αυτή την φορά στο στόχαστρο βρίσκονται η κυβέρνηση και οι χρηματιστηριακές αρχές και αντιμετωπίζουν σοβαρότατες κατηγορίες οι οποίες αναμφίβολα χρήζουν άμεσης απαντήσεως από τις διοικήσεις του Χρηματιστηρίου Αθηνών και της εταιρείας συμμετοχών που συνενώνει τις θυγατρικές του Χρηματιστηρίου, της ΕΧΑΕ (Ελληνικά Χρηματιστήρια Holding).

Δεν δίνουν, όμως, η κυβέρνηση και οι χρηματιστηριακές αρχές ούτε μια απάντηση, δεν εκστομίζουν ούτε ένα συγγνώμη ανωτερότητας, δεν απολογούνται για τίποτε και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, πράγμα το οποίο πάνω από όλα ευνοεί την επανάληψη των φαινομένων της περιόδου 1998-1999 στο ΧΑΑ.

Και, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση μέσα στον Ναό της Δημοκρατίας ρωτά την κυβέρνηση εάν πράγματι ισχύει ότι τα διοικητικά στελέχη του ΧΑΑ λαμβάνουν υπέρογκους μισθούς και αυξήσεις την στιγμή που οι απλοί υπάλληλοι του ΧΑΑ στέλνουν εξώδικο στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ιδίου του ανωτάτου οργάνου του θεσμού. Από τις χρηματιστηριακές αρχές, δυστυχώς, ούτε φωνή ούτε ακρόαση!

Απηχεί, ασφαλώς, την εκτίμηση ολόκληρης της κοινής γνώμης και όχι μόνον των χαμένων «εγκλωβισμένων» της Σοφοκλέους το γεγονός ότι η κάθαρση στο Χρηματιστήριο δεν έχει επέλθει. Όλοι, βέβαια, επικαλούνται την Δικαιοσύνη αλλά κανείς δεν παρατηρεί ότι σε μιαν ευνομούμενη Πολιτεία για τον κολασμό των ενόχων μιας μείζονος απάτης υπάρχουν και άλλα θεσμικά και απολύτως προβλεπόμενα από το Σύνταγμα όργανα, κορυφαίο εκ των οποίων είναι η Βουλή. Λίγες ημέρες μετά την αποκλειστική δημοσίευση από την «Χ» του πορίσματος της κυπριακής Βουλής για τα σκάνδαλα στο Χρηματιστήριο της Λευκωσίας, η σύγκριση των αποδοθεισών ευθυνών (που οπωσδήποτε υπάρχουν, εκτός εάν κανείς θέλει για οικονομικές υποθέσεις να επικαλείται μόνον την καραμέλα των «πολιτικών ευθυνών») μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου είναι καταλυτική!

Πλήρης είναι η απογοήτευση στην ελληνική κοινωνία από την στάση του ελληνικού Κοινοβουλίου απέναντι στις καταγγελίες των επενδυτών προς τους εκπροσώπους του ελληνικού λαού! Αντίθετα, στην Κύπρο λειτούργησε έστω και αυτή η οδός της Βουλής ως μια προσπάθεια αυτοκάθαρσης της μικρής κοινωνίας της Λευκωσίας.

Άλλωστε, ακόμη και από τον ορισμό της αρχαίας τραγωδίας προκύπτει ότι ο εξαγνισμός των εγκλημάτων επιτελείται μέσα από την κάθαρση: σημαντικό ρόλο προς αυτήν την κατεύθυνση διαδραματίζει η επανάληψη –με κωμικοτραγικό πολλές φορές τρόπο– των αρχικών δεδομένων του εγκλήματος ώστε όποιος παρακολουθεί την τραγωδία να ξαναζεί τα ακραία γεγονότα και τις υπερβολές του παρελθόντος και να εξορκίζει το κακό.

Ακόμη και στην ιατρική επιστήμη σήμερα αναγνωρίζεται ο θεραπευτικός ρόλος του λεγόμενου «ψυχοδράματος», όταν δηλαδή η κάθαρση επέρχεται επί της θεατρικής σκηνής μέσα από την μίμηση, τα δρώμενα, τον έλεο και τον φόβο.

Τέλειο παράδειγμα εφαρμογής αυτού του ψυχοδράματος αποτελεί η σκηνή του Σαίξπηρ όπου ο Άμλετ αναπαριστά κωμικά την δολοφονία του πατέρα του μπροστά στους δολοφόνους!

Αυτήν ακριβώς την μορφή είχε τα 2 προηγούμενα χρόνια η πτώση του Χρηματιστηρίου Αθηνών ακόμη και κάτω από τις 2.000 μονάδες (στις 21 Σεπτεμβρίου 2001)! Με την διαφορά ότι στην Σοφοκλέους ούτε η κάθαρση ούτε η μετάνοια ούτε η μεταμέλεια ούτε ο κολασμός των όποιων υπευθύνων έχει επέλθει.

Είναι, πράγματι, αναζωογονητικό (βάλσαμο) για μια κοινότητα ανθρώπων να αναγνωρίζουν μεταξύ τους όσους ευθύνονται για μια αρνητική ενέργεια. Έχει γίνει, άλλωστε, αποδεκτό ότι η παραδοχή των σφαλμάτων ή των λανθασμένων ενεργειών λειτουργεί για κάποιον που μετανοεί πραγματικά σωτήρια αλλά επιπλέον τον αναβαθμίζει και στα μάτια της κοινής γνώμης.

Στην χώρα μας, ωστόσο, η κυβέρνηση και οι χρηματιστηριακές αρχές κρύβονται και με θράσος αγνοούν εντελώς τις καταγγελίες εναντίον τους στηριγμένοι στην αυθεντία της εξουσίας τους! Ούτε ο εισαγγελέας ούτε η Βουλή δεν τους αγγίζουν!

Είναι -δυστυχώς– υπεράνω νόμων και θεσμών!

ΩΣ ΠΟΤΕ Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ;

23 Ιουνίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας έχουν έρθει τις τελευταίες ημέρες δύο φαινόμενα χαρακτηριστικής ατιμωρησίας και έλλειψης ευαισθησίας από ανώτατους παράγοντες του τραπεζικού και χρηματιστηριακού χώρου που κατηγορούνται για μη εφαρμογή των νόμων αλλά δεν αντιδούν καν στις δριμείες καταγγελίες εναντίον τους.

Από την μια πλευρά βρίσκονται κυρίως οι μεγάλες κρατικές τράπεζες, οι οποίες αγνοούν επιδεικτικά τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου που δεν επιτρέπουν το ανώτατο δικαιοπρακτικό επιτόκιο των πιστωτικών καρτών να ξεπερνά το 9,5%. Ταυτόχρονα, τα ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όχι μόνο δεν τηρούν αλλά αποκρύπτουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων και αρνούνται να αυξήσουν τα επιτόκια των καταθέσεων, μειώνοντας με τον τρόπο αυτόν το πραγματικό εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών!

Από την άλλη πλευρά, στην Σοφοκλέους η κυβέρνηση και οι χρηματιστηριακές Αρχές αντιμετωπίζουν σοβαρότατες κατηγορίες από την αξιωματική αντιπολίτευση, κατηγορίες οι οποίες αναμφίβολα χρήζουν άμεσης απαντήσεως από τις διοικήσεις του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών και της εταιρείας συμμετοχών που συνενώνει τις θυγατρικές του Χρηματιστηρίου, της ΕΧΑΕ (Ελληνικά Χρηματιστήρια Holding).

Η Νέα Δημοκρατία μέσα από την θεσμικά προβλεπόμενη διαδικασία της Βουλής προχωρεί σε ευθεία αμφισβήτηση της αξιοπιστίας και της διαφάνειας που διέπει τις χρηματιστηριακές Αρχές.

Η Ν.Δ. αναφέρει στην ερώτησή της ότι «ο ελληνικός λαός προσπαθεί να κλείσει τις πληγές του από την μεγαλύτερη κλοπή των τελευταίων 10ετιών. Το χρηματιστηριακό έγκλημα χρειάζεται ακόμη χρόνος για να ξεχαστεί, με την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα διδαχθεί από τα ηθελημένα ή μη λάθη και παραλείψεις των στελεχών της. Η κάθαρση που είχε ανάγκη η κοινωνία δεν επήλθε».

Απηχεί ασφαλώς την εκτίμηση ολόκληρης της κοινής γνώμης το γεγονός ότι η κάθαρση στο Χρηματιστήριο δεν έχει επέλθει. Ακόμη και από τον ορισμό της αρχαίας τραγωδίας προκύπτει ότι ο εξαγνισμός των εγκλημάτων επιτελείται μέσα από την κάθαρση. Σημαντικό ρόλο προς αυτήν την κατεύθυνση διαδραματίζει η επανάληψη –με κωμικοτραγικό πολλές φορές τρόπο– των αρχικών δεδομένων του εγκλήματος, ώστε όποιος παρακολουθεί την τραγωδία να ξαναζεί τα ακραία γεγονότα και τις υπερβολές του παρελθόντος και να εξορκίζει το κακό.

Σήμερα, αναγνωρίζεται ο θεραπευτικός ρόλος του λεγόμενου «ψυχοδράματος», όταν δηλαδή η κάθαρση επέρχεται επί της θεατρικής σκηνής μέσα από την μίμηση, τα δρώμενα, το έλεος και τον φόβο.

Τέλειο παράδειγμα εφαρμογής αυτού του ψυχοδράματος αποτελεί η σκηνή του Σαίξπηρ, όπου ο Άμλετ αναπαριστά κωμικά την δολοφονία του πατέρα του μπροστά στους δολοφόνους!

Αυτήν ακριβώς την μορφή είχε τα δύο προηγούμενα χρόνια η πτώση του Χρηματιστηρίου Αθηνών! Με την διαφορά ότι στην Σοφοκλέους ούτε η κάθαρση ούτε η μετάνοια ούτε ο κολασμός των όποιων υπευθύνων έχει επέλθει.

Δεν δίνει όμως η κυβέρνηση και οι χρηματιστηριακές αρχές ούτε μια απάντηση, δεν εκστομίζουν ούτε ένα συγγνώμη, δεν απολογούνται για τίποτε και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν! Η κυβέρνηση, οι χρηματιστηριακές Αρχές και οι τράπεζες κρύβονται και με θράσος αγνοούν εντελώς τις καταγγελίες εναντίον τους στηριγμένοι στην αυθεντία της εξουσίας τους! Ούτε ο εισαγγελέας ούτε η Βουλή δεν τους αγγίζουν! Είναι, δυστυχώς, υπεράνω νόμων και θεσμών!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ

15 Ιουνίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Τα διαχειριστικά ελλείμματα με τα οποία είναι εμφανώς συνυφασμένη η οικονομική πολιτική Σημίτη στην μετά ΟΝΕ εποχή –και από την στιγμή που «ξόφλησε» το τέχνασμα της «δημιουργικής λογιστικής»– κρατούν αγκυροβολημένη ολόκληρη την αγορά σε επίπεδα κατώτερα των περιστάσεων.

Η καθίζηση στην επιχειρηματική και την χρηματιστηριακή αγορά υπονομεύει σήμερα την θέση της Ελλάδας στον οικονομικό ανταγωνισμό εντός του στίβου του ευρώ και μόνον η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία έσωσε την κυβέρνηση από την μεγάλη πρόκληση του Συμφώνου Σταθερότητας.

Τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η πραγματική σύγκλιση της Ελλάδας με τις υπόλοιπες 14 χώρες της Ευρωζώνης έχει καθυστερήσει δραματικά αντλούνται καθημερινά από την ειδησεογραφία των ημερών.

Οι ψευδεπίγραφες «μετοχοποιήσεις», το τελευταίο διήμερο –ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛ.ΤΑ.– αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, καθώς η κυβέρνηση ουσιαστικά παραδίδει σε φθηνές τιμές (αποφεύγουμε τον όρο «ξεπούλημα» για να μην νομίσει κανείς ότι είναι λάθος οι σωστές ιδιωτικοποιήσεις) εταιρείες που ουσιαστικά αποτελούν μονοπώλια στον κλάδο τους, προκειμένου να κλείσει τις «μαύρες τρύπες» και τα δημόσια ελλείμματα.

Θα μπορούσε, βέβαια, να ξεγελαστεί κανείς εάν διάβαζε ξαφνικά ότι χθες στην Σοφοκλέους ο τζίρος ανήλθε στο ιλιγγιώδες νούμερο των 777 εκατ. ευρώ ή 265 δις. δρχ. Η αλήθεια είναι ότι τα πακέτα χθες έγιναν κυρίως εξωχρηματιστηριακά στον ΟΤΕ και η καθαρή αξία συναλλαγών ήταν μόνο 87,5 εκατ. ευρώ. Σκεφτείτε ότι την προηγούμενη Τετάρτη στο ΧΑΑ κατεγράφη νέο αρνητικό ρεκόρ για τις συναλλαγές στο ύψος των 53,8 εκατ. ευρώ ή 19,9 δις. δρχ. μόλις! Αυτός είναι ο «καθρέφτης» της ελληνικής οικονομίας, άραγε;

Το δεσποτικό κράτος του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, καταργεί κάθε έννοια ελεύθερης ιδιωτικής αγοράς ως προς την λειτουργία του Χρηματιστηρίου (που θα έπρεπε να είναι κανονικά μοχλός ανάπτυξης) και το μετατρέπει σε «πλυντήριο» των αμαρτιών των κρατικών και ζημιογόνων επιχειρήσεων. Αυτή είναι η «κάθαρση» στο ΧΑΑ, άραγε;

Το ρεπορτάζ, ωστόσο, δεν σταματά εδώ! Τα (κατ΄όνομα και καθ’ υπερβολή) «παραγωγικά» υπουργεία παρακολουθούν άπρακτα –ελλείψει πρωθυπουργού συντονιστή– να κυριαρχεί ασφυξία στην επιχειρηματική αγορά ενώ η πραγματική οικονομία είναι ένα «καζάνι που βράζει».

Οι αιτήσεις πτωχεύσεων από εταιρείες έχουν αυξηθεί τον Απρίλιο απίστευτα (κατά 572%), οι πραγματοποιηθείσες πτωχεύσεις αυξήθηκαν 63,3% ενώ πλούσια είναι τα τεκμήρια του προβλήματος στην οικονομία: το λιανεμπόριο «βυθίζεται», οι εισηγμένες στο ΧΑΑ εταιρείες αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα με ισολογισμούς –διεθνή λογιστικά πρότυπα– αρχές εταιρικής διακυβέρνησης, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στενάζουν αφού οι πόροι του πακέτου Πρόντι λείπουν από τους τομείς όπου υποτίθεται ότι θα τους έδινε η κυβέρνηση κατ’ εντολήν της Ε.Ε.

Την ίδια στιγμή, ρευστό χρήμα σε ευρώ δεν υπάρχει στην ελληνική οικονομία και θριαμβεύει το «πλαστικό» χρήμα ενώ η αγορά υποφέρει από τις ακάλυπτες επιταγές και τις απλήρωτες συναλλαγματικές.

Μόνη λύση για τον επιχειρηματικό και εμπορικό κόσμο επί Σημίτη –όπως και στην δεκαετία του ‘80– αναδεικνύεται ο δανεισμός.

Υπολογίζεται ότι μέσα σε έναν χρόνο ο εμπορικός κόσμος αναγκάστηκε να δανειστεί περίπου 1,2 τρις. δραχμές για να μπορέσει να επιβιώσει!

Την όλη ζοφερή εικόνα συμπληρώνει το γεγονός ότι η κυβέρνηση δέχεται πίεση από την μέγγενη των Βρυξελλών καθώς τα προμέτοχα αναμένεται να αυξήσουν το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους ενώ, παράλληλα, οι εξαγωγές από την άλλη πλευρά εμφανίζουν πτώση κατά 15% και το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας εξακολουθεί να είναι άκρως αρνητικό!

Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι το ελάχιστο καθαρό και κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων υπολείπεται κατά μια ολόκληρη 20ετία από το μέσο εισόδημα των υπολοίπων 14 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο δηλ. κυβερνά το καθεστώς ΠΑΣΟΚ!

Το κορυφαίο γεγονός, επομένως, που έχει αποκαλυφθεί στην κοινή γνώμη είναι η έλλειψη χρημάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, εξέλιξη που αποτελεί ντροπή για τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη αλλά αποσιωπάται και οδηγεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης στην απεγνωσμένη απόφαση να απομυζήσει και να «ρουφήξει» έως το μεδούλι κεφάλαια από την αγορά πάση θυσία. Αποστερεί με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση κρίσιμα κεφάλαια από την αγορά, δείχνει να χάνει τον έλεγχο και τα ηνία και φέρνει την οικονομία στα πρόθυρα μεγάλης κρίσης!

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ

10 Δεκεμβρίου 2000

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Η έκτακτη ανακοίνωση, την προηγούμενη εβδομάδα, από τον «τσάρο» της Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου των «λογιστικών» μέτρων της κυβέρνησης σε συνδυασμό με την πλασματική άνοδο του Δείκτη είχε ως βασικό στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα του Χρηματιστηρίου Αθηνών.

Η παθογένεια του ΧΑΑ εντοπίζεται αυτήν την στιγμή σε δύο κυρίως πρωταρχικά σημεία:

1.Στην διαστρέβλωση που προκαλούν οι παρεμβάσεις της πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας του καθεστώτος Σημίτη στην χρηματιστηριακή αγορά, παρεμβάσεις που θα καταγραφούν μελλοντικά από τους καχεκτικούς και διοπτροφόρους ιστοριοδίφες στο κεφάλαιο «Χειραγώγηση», με την επισήμανση μάλιστα ότι τέτοιου είδους ενέργειες συνήθως γίνονταν στην Ελλάδα του 2000 πριν από την λήξη των συνεδριάσεων στην Σοφοκλέους και ήταν εκ των προτέρων εν γνώσει της λεγόμενης «παραεξουσίας».

2.Στην εσφαλμένη αντίληψη που έχει δημιουργηθεί στο σύνολο των χρηματιστηριακών παραγόντων για τις επιδιώξεις των ξένων θεσμικών επενδυτών. Λες και δεν γνωρίζουν καλύτερα από εμάς οι ξένοι που μας έβαλαν στην Ε.Ε. και στην ΟΝΕ, με αυστηρώς πολιτικά κριτήρια, ότι η Ελλάδα δεν εκπλήρωνε τα οικονομικά κριτήρια ούτε της ονομαστικής ούτε και της πραγματικής σύγκλισης για την ένταξή της στην ζώνη του ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι οι ξένοι επενδυτές –οι «βάρβαροι» που τους αναμένουμε να μπουν στην Πόλη οσονούπω– γνωρίζουν επακριβώς τις αδυναμίες του ΧΑΑ και τις εκμεταλλεύονται προς όφελός τους. Έχουν επίγνωση του γεγονότος ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της ευρωπαϊκής οικονομίας και δρουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Γεγονός είναι ότι η δραστηριοποίηση μόνο των Ελλήνων επενδυτών, μέσω των επικοινωνιακών τεχνασμάτων της κυβέρνησης, δεν αρκεί για να διαρκέσει η ανάκαμψη του Χρηματιστηρίου.

Όπως προκύπτει, επομένως, από τα δεδομένα υπάρχει στην σχέση διεθνούς και ελληνικής οικονομίας μια λεπτή διαχωριστική γραμμή όπου διακρίνονται οι διαφορές των δύο μεγεθών. Η λεπτή αυτή γραμμή μπορεί να ανιχνευθεί και στην σύγκριση του Χρηματιστηρίου Αθηνών με τα χρηματιστήρια άλλων αναπτυγμένων κρατών.

Είναι η ίδια γραμμή που καθορίζει την απόσταση του Μεγαλείου από το Γελοίο.

ΤΙ ΛΩΖΑΝΝΗ, ΤΙ ΚΟΖΑΝΗ

Αδημοσίευτο

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Πριν από λίγα χρόνια ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είχε παραλληλίσει την Ελλάδα ως προς το ζήτημα της οικονομίας και της ποιότητας ζωής με την… Ελβετία! (σε μιαν σπάνια για καθηγητή αλλά συνηθισμένη για τον ίδιο επίδειξη έλλειψης καλλιέργειας μέσω εννοιολογικών σαρδάμ).

Το γεγονός αυτό –που επανήλθες την μνήμη μας εξαιτίας των τραγικών για μιαν ακόμη φορά χειρισμών στους οποίους επανειλημμένα και αποδεδειγμένα πλέον υποπίπτει ο πρωθυπουργός όταν πρέπει να αντιμετωπίσει μιαν έκτακτη δοκιμασία όπως αυτή την φορά είναι και η κρίση στο Χρηματιστήριο– είναι ενδεικτικό για την αμετροέπεια αλλά και την ουσιαστική κενότητα του πολυδιαφημισμένου «Εκσυγχρονιστικού Κινήματος» (ή και… «Κύματος» εάν προτιμάτε την Σημιτική «Newspeak» γλώσσα της τελευταίας 5ετίας.

Η κενότητα περιεχομένου στις ρητορικές επαγγελίες της κυβέρνησης αποδεικνύεται εκ νέου στο μεγάλο θέμα της πτώσης του Χρηματιστηρίου από τις 6.400 στις 3.200 μονάδες μέσα σε 14 μήνες.

Η «ΧτΚ» αποκαλύπτει σήμερα ότι ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ύστερα και από την πίεση που του ασκήθηκε από ενημερωμένες πένες του φιλικού προς την κυβέρνηση Τύπου, παρέλαβε την προηγούμενη εβδομάδα εμπιστευτικό υπόμνημα στο οποίο περιγράφονταν με μελανά χρώματα οι επιπτώσεις που θα έχει στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας η περαιτέρω επιμονή εντός του Δεκεμβρίου των οικονομικών φαινομένων που πλήττουν με ιδιαίτερη ένταση το Χρηματιστήριο Αθηνών.

Πανικόβλητο από το ενδεχόμενο να υπονομευθεί από τον «Στρατηγό-Χειμώνα» ο στόχος της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας λόγω της εκροής κεφαλαίων από την Σοφοκλέους για να επενδυθούν στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού διέρρευσε στα ΜΜΕ την «είδηση» πως ο κ. Σημίτης ζήτησε να ενημερωθεί από τον οικονομικό του σύμβουλο.

Στις 19 Νοεμβρίου, όμως, σε συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑ» ο καθηγητής του Χάρβαρντ Γκίκας Χαρδούβελης είχε δηλώσει: «Η Σοφοκλέους δεν βρίσκεται σε κρίση που να μπορεί να απειλήσει την οικονομία. Η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κρίση».

Ωστόσο, μετά την πάροδο λίγων ημερών και αφού μεσολάβησε η νέα υποχώρηση του Γενικού Δείκτη, ο κ. Χαρδούβελης με εντολή του πρωθυπουργού συνάντησε το προεδρείο του Συνδέσμου των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιρειών όπου –όπως αποκαλύπτεται σήμερα– επέμεινε να θεωρεί την πτώση του Χρηματιστηρίου ως «παροδική» ενώ χαρακτήριζε τα στοιχεία που του έδιναν ως «υπερβολικά».

Η ιστορία αυτή –πέρα από το γεγονός ότι αποδεικνύει την έλλειψη στοιχειωδών για έναν απλό πολίτη γνώσεων εκ μέρους της κυβερνητικής ελίτ– αποκτά τεράστια σημασία τώρα που εδραιώνεται στην κοινή γνώμη η άποψη ότι το Χρηματιστήριο Αθηνών δεν είναι ούτε «ώριμο» ούτε «αναπτυγμένο» ούτε «ισχυρό» ούτε «αξιόπιστο» αλλά ότι πίσω από το εικονικό περιτύλιγμα κρύβεται μια πραγματικότητα που αρμόζει μάλλον σε χώρα τριτοκοσμική και υπανάπτυκτη (κάτι που μοιάζει με τι πάθημα των ΗΠΑ στις πρόσφατες εκλογές που πλέον την παρομοιάζουν σε θέματα δημοκρατίας με την Ζιμπάμπουε!).

Τα πρόσφατα γεγονότα στον «Ναό του Χρήματος» αποτελούν για την ακρίβεια μια σπάνια στα παγκόσμια χρονικά περίπτωση όπου –αντί να διαφθείρει το Χρηματιστήριο τους πολιτικούς– οι πολιτικοί διέφθειραν το Χρηματιστήριο.

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

17 Δεκεμβρίου 2000

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών απέδειξαν ότι για να λειτουργήσει με όρους σύγχρονης οικονομίας το Χρηματιστήριο Αθηνών είναι οπωσδήποτε απαραίτητη η θέσπιση –με ειδικό νόμο– του θεσμού του Χρηματιστηριακού Δικαστηρίου, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι η πολιτική θα μείνει εκτός της χρηματιστηριακής αγοράς.

Το Χρηματιστήριο, σε όλα τα αναπτυγμένα κράτη της Δύσης και της Ανατολής, αποτελεί έναν θεσμό της ελεύθερης μεικτής οικονομίας, της οικονομίας δηλαδή που κινείται μεταξύ της Σοσιαλδημοκρατίας και του Νεοφιλελευθερισμού.

Μόνο στην Ελλάδα, ωστόσο, παρατηρείται το φαινόμενο να μένει εκτός του άμεσου δικαστικού ελέγχου το «σιδηρούν τρίγωνο της ολιγαρχίας» που αποτελείται στις κορυφές του από το Χρηματιστήριο, την Πολιτική και τα ΜΜΕ.

Στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, στις αγορές της Αμερικής αλλά ακόμη και στην Ασία η διάκριση των εξουσιών εξακολουθεί να ισχύει, τουλάχιστον έως την λεπτήν εκείνη γραμμή όπου τηρείται το θεσμικό ισοζύγιο των εξουσιών.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, υπάρχει πρόβλημα για να επέμβει –όπως είναι επιβεβλημένο– η Δικαιοσύνη σε υποθέσεις που διακυβεύονται «μεγάλα συμφέροντα», κάτι που παράλληλα ζημιώνει και την πλειονότητα των πολιτών. Απαιτείται, για τον λόγο αυτό, η ίδρυση του Χρηματιστηριακού Δικαστηρίου.

Τις υποθέσεις του Χρηματιστηρίου πρέπει να αναλαμβάνει και να ερευνά ένα ειδικό Σώμα (τύπου ΣΔΟΕ) που να στελεχώνεται από εκπαιδευμένους δικαστικούς, οι οποίοι να κατέχουν εξειδικευμένη γνώση των λεπτών ζητημάτων που εγείρονται στις χρηματιστηριακές συναλλαγές και επιπλέον να έχει την τεχνογνωσία ώστε να κατανοήσει τα παιχνίδια που παίζονται με τις μετοχές.

Είναι ανάγκη να γνωρίζουν τα σύγχρονα κόλπα που έχουν εφευρεθεί για να ενθυλακώνονται τεράστια χρηματικά ποσά μέσω του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.

Δεν αρκεί η σημερινή μορφή Δικαίου, που δεν κατανοεί τις πολύπλοκες οικονομικές πράξεις, για να ασκήσει τον έλεγχο στο Χρηματιστήριο.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς του Υπ.Εθ.Ο. έχει δίκιο: «Η αγορά δεν λειτουργεί με την αστυνόμευση» των μέτρων, όμως, της δικής του διορισμένης και ανεξέλεγκτης Αρχής και για αυτό καταφεύγει στο αίτημα για άμεσο δικαστικό έλεγχο από τους θεσμούς που προβλέπει το Σύνταγμα.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ «ΑΝΦΕΑΡ» ΣΤΗΝ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ

24 Δεκεμβρίου 2000

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Είναι κοινό μυστικό πλέον στην χρηματιστηριακή αγορά ότι στις πρώτες συνεδριάσεις του 2001 θα υπάρχει μια δύσκολη περίοδος για το Χρηματιστήριο Αθηνών, η οποία θα οφείλεται στην προσαρμογή στο ευρώ.

Η σύγχυση που αναμένεται να επικρατήσει προσωρινά δεν πρέπει να αποτελέσει «προκάλυμμα καπνού» για να αποπροσανατολιστεί ο διάλογος («debate») που διεξάγεται το τελευταίο διάστημα στην σφαίρα της δημοσιότητας –με την συμμετοχή, ας σημειωθεί τιμητικά και του συμπολιτευόμενου Τύπου– με θέμα τα αίτια της κρίσης του Χρηματιστηρίου.

Ακρογωνιαίο λίθο, για να κατανοήσει σε βάθος ο αναγνώστης της «ΧτΚ» την βασική αιτία της κατάρρευσης του ΧΑΑ στο επίπεδο των 3.400 μονάδων, αποτελεί η έννοια του «Fair Play».

Σε κάθε άλλη χώρα του κόσμου το Χρηματιστήριο είναι ένας θεσμός της ελεύθερης, μεικτής οικονομίας, όπου λειτουργεί το εδραιωμένο από την Γαλλική Επανάσταση «Laisez faire, Laissez Passer» και η «αόρατος χειρ» του φιλελεύθερου Άνταμ Σμιθ.

Είναι, επίσης, δεδομένο ότι όλοι οι επενδυτές διεθνώς συμμετέχουν στον χρηματιστηριακό θεσμό, δίχως να έχουν εσωτερική πληροφόρηση για τις μετοχές, έχοντας επίγνωση ότι όλοι ανεξαιρέτως βρίσκονται εξίσου κάτω από το «πέπλο της άγνοιας» που είναι απαραίτητο για να λειτουργήσει ιδανικά η ανθρώπινη κοινωνία των πολιτών (βλ. και την «Θεωρία περί Δικαιοσύνης» του Αμερικανού «liberal» διανοητή John Rawls).

Οι ξένοι επενδυτές, ωστόσο, ριψοκινδυνεύουν τα χρήματά τους, διότι έχουν εμπιστοσύνη στο κράτος, το οποίο –εάν είναι σοβαρό– τους προστατεύει δίνοντας σε κάθε πολίτη ίσα δικαιώματα ζωής, ιδιοκτησίας και περιουσίας και παρέχοντας ίσες ευκαιρίες ανάδειξης στους θεσμούς.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν πλήρως καταργηθεί και το «Fair Play» δεν τηρείται καν σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

Η παρέμβαση του κράτους στην χρηματιστηριακή αγορά καταστρατηγεί τους κανόνες με αποτέλεσμα να χάνει εντελώς την αξία της η συμμετοχή στο παιχνίδι. Η κατάρρευση του θεσμού του Χρηματιστηρίου έχει στην ρίζα του αυτό το θεμελιώδες γεγονός: οι Έλληνες επενδυτές αποστρέφονται την Σοφοκλέους, διότι ξέρουν ενδόμυχα ότι πρόκειται για ένα Χρηματιστήριο «Ανφέαρ».

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ: Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ & ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ

1 Ιουλίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Η ιστορία αυτή με τα ακραία και υπερβολικά φαινόμενα της ανόδου και της πτώσης του Χρηματιστηρίου Αθηνών μέσα στην τελευταία 3ετία δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ολωσδιόλου τυχαία αλλά –αντίθετα– πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ευρείας πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής μελέτης, αφού στην πορεία του γενικού Δείκτη αποκρυσταλλώθηκαν όλες οι εξελίξεις στην ελληνική κοινωνία στο μεταίχμιο της εναλλαγής από τον 20ο στον 21ο αιώνα.

Κυρίως οφείλει κάθε Έλληνας πολίτης με αυτογνωσία να κάνει ενδόμυχα την αυτοκριτική του για την στάση που τήρησε απέναντι στον «ναό του χρήματος» που μπήκε στην ζωή μας στην αρχή της δεκαετίας του ’90.

Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αντιστάθηκαν στον πειρασμό και ακόμη και τις «καυτές» ημέρες του Αυγούστου και Σεπτεμβρίου του 1999 επέδειξαν αυτοσυγκράτηση και ωριμότητα ως ελεύθεροι άνθρωποι, χωρίς να υποκύψουν στην σαγηνευτική εικόνα που προσέφερε η εικόνα μιας Ελλάδας που ζούσε και ανέπνεε μόνο για να βλέπει το ηλεκτρονικό ταμπλώ της Σοφοκλέους.

Η στυγνή αλήθεια που πρέπει όλοι να δούμε κατάματα είναι πως οι Έλληνες ενήργησαν στην υπόθεση «Χρηματιστήριο» αψυχολόγητα, σαν άψυχη και συμπαγής μάζα, κινούμενοι όλοι μαζί προς την οδό της απώλειας και της αυτοκαταστροφής.

Θυμηθείτε την τραγική και επονείδιστη στάση την περίοδο των βομβαρδισμών στην Σερβία και –ακόμη χειρότερα– την περίοδο μετά τον σεισμό των Αθηνών, όταν το ΧΑΑ ανέβαινε ασυγκράτητο με συνεχή λίμιτ απ και οι επενδυτές, καθημερινοί άνθρωποι αλλά και οικονομικοί παράγοντες της χώρας, έστεκαν ασυγκίνητοι μπροστά στο δράμα.

Λειτούργησαν όλοι ως «Γραφεία Κηδειών» κάτω από την επιρροή της φιλαργυρίας, περιμένοντας να πάμε για επενδύσεις στην κατεστραμμένη Γιουγκοσλαβία.

Πρόκειται, ασφαλώς, για την συμπύκνωση της παρακμής που διέρχεται το σύνολο του νεοελληνικού κράτους.

Το αποκορύφωμα όλων των δραματικών γεγονότων που έζησε η Ελλάδα αυτήν την 3ετία δεν είναι ούτε η άνοδος στις 6.484 μονάδες ούτε η πτώση στις 2.616 μονάδες ούτε η αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου Αθηνών ούτε η ένταξη στην ΟΝΕ ούτε η παρέμβαση της κυβέρνησης στην λειτουργία της αγοράς που ενεπλάκη στις εκλογές: Η αποθέωση ήταν η επίσκεψη μαθητών δημοτικού και γυμνασίου –μετά την Ακρόπολη– στην οδό Σοφοκλέους 10, στο κτίριο του Κερδώου Ερμή για «εκπαιδευτικούς λόγους».

Έχουμε ξαναγράψει, εντός λιγότερο πρόσφορων στιγμών, για την αναβίωση με όρους αρχαιοελληνικούς της τραγωδίας του ΧΑΑ. Ωστόσο, η νέα πτώση των τιμών –που ακόμα και οι πλέον απαισιόδοξοι δεν περίμεναν– ήταν αναπόφευκτη διότι ακόμα δεν έχει επέλθει η Νέμεσις για την Ύβριν που διεπράχθη ενώπιον Θεού και ανθρώπων στο Χρηματιστήριο.

Η Δικαιοσύνη δεν έχει επιβληθεί για τις παράνομες πράξεις που έχουν γίνει στην Ελλάδα και ο «πέλεκυς» εξαντλείται σε ολιγοήμερες κρατήσεις και σε διοικητικές ποινές.

Όταν τα ονόματα των φοροφυγάδων αποκαλύπτονται δημοσίως τότε θα πρέπει και οι επώνυμοι (που –μεταξύ μας– όλοι τους γνωρίζουμε) να σταματήσουν να απολαμβάνουν ασυλίας και να διαπομπευτούν ώστε να επέλθει κάθαρση.

Εάν οι ένοχοι νομίζουν ότι θα διαφύγουν της τιμωρίας, θα αποδειχθεί νομοτελειακά και αρκετά σύντομα ότι πλανώνται πλάνην πεπλανημένην.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

17 Φεβρουαρίου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Για μιαν ακόμα φορά επιβεβαιώνεται η ψύχραιμη στάση της «ΧτΚ» η οποία, με τις αναλύσεις της, περιγράφει «με ψυχρό αίμα» τα τεκταινόμενα στην Σοφοκλέους. Εδώ και μήνες γράφουμε για το μεγάλο πρόβλημα του ΧΑΑ, το οποίο παραμένει από την αρχή του 2001 έως και σήμερα, δηλαδή: την αποχή των επενδυτών από την αγορά.

Επισημαίναμε με συνέπεια το βραχυκύκλωμα που προκάλεσε στην Σοφοκλέους η ευθεία παρέμβαση της κυβέρνησης Σημίτη στην ελεύθερη και απρόσκοπτη λειτουργία του θεσμού και υποστηρίζαμε ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει άνοδος διαρκείας στο ΧΑΑ δίχως να έχει προηγηθεί κάθαρση.

Βεβαίως, η στάση κάθε υπεύθυνου πολίτη απέναντι στο Χρηματιστήριο θα πρέπει να είναι θετική: είναι ένας εδραιωμένος θεσμός της ελεύθερης, μεικτής οικονομίας. Κανονικά, μετά την ένταξη στην ΟΝΕ θα έπρεπε να λειτουργήσει ως ένας πόλος συγκέντρωσης κεφαλαίων από τους Έλληνες και τους ξένους επενδυτές, ώστε να απελευθερωθούν όλες οι κρυμμένες δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας.

Το μεγάλο εμπόδιο είναι η κυβέρνηση Σημίτη που έχει υποσκάψει και υπονομεύσει βαθύτατα αυτόν τον θεσμό της οικονομίας. Επί 14 χρόνια έχει αποσαθρώσει τα θεμέλια της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς η διαπλοκή της κυβέρνησης με το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, εμπλοκή που συνεχίζεται απροκάλυπτα.

Δεν σας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες δεν αναφέρονται καθόλου στην υποχώρηση του Χρηματιστηρίου κάτω από τις 2.500 μονάδες;

Δεν είναι περίεργη αυτή η σύμπνοια του πολιτικού και οικονομικού Τύπου που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ και τα βλέπει όλα ρόδινα;

Ξαφνικά, συντονισμένα όλες οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες «ανακάλυψαν» ό,τι μόνον η «Χ» τόλμησε να γράψει!

Τα υπόλοιπα φύλλα, για λόγους που πρέπει να μας βάλουν σε υποψίες, ανέφεραν επιτέλους πως από τον συνολικό τζίρο στην Σοφοκλέους πρέπει να αφαιρούνται κατ’ αρχάς τα πακέτα και ότι σε δεύτερη φάση πρέπει να βλέπουμε ποιοι τίτλοι κάνουν τις περισσότερες συναλλαγές.

Είναι δεδομένο λοιπόν ότι υπάρχει «οδηγία» ώστε να αποφεύγεται η ολοκληρωμένη ενημέρωση του επενδυτικού κοινού για την πραγματική κατάσταση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών. Βλέπετε, τα «σομόν» οικονομικά ένθετα, οιασδήποτε κοπής και όποιου σχήματος, προωθούν μόνο τα λιγοστά καλά νέα για την αγορά, τα υπερδιογκώνουν και τα υπερμεγεθύνουν, με αποτέλεσμα (αφού τίποτε κακό για το ΧΑΑ δεν γράφουν) να δημιουργούν υπερβολικές προσδοκίες στην κοινή γνώμη.

Η κυβέρνηση αυτή εξαιτίας της πολυετούς παραμονής της στην εξουσία αποφάσισε να βάλει το ΧΑΑ στο πολιτικό παιχνίδι: εκμεταλλεύθηκε και έκανε κακή χρήση της Σοφοκλέους, με σκοπό να αντλήσει οφέλη τόσο στις εκλογές όσο και στο εσωκομματικό πεδίο. Εκτόξευσε τεχνητά τον Γενικό Δείκτη στις 6.484 μονάδες το 1999 αλλά έχασε πλήρως τον έλεγχο και, ενώ πριν οι χρηματιστηριακές Αρχές δεν έκαναν τίποτε για να κρατήσουν τα ηνία, κατόπιν η διοίκηση του ΧΑΑ και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έφθασαν στο άλλο άκρο, λειτουργώντας ως προασπιστές της πρωθυπουργίας Σημίτη.

Ακόμη και τώρα, που ο καθαρός τζίρος στην Σοφοκλέους δεν ξεπερνά ούτε τα 30 δις, οι υπεύθυνοι που η κυβέρνηση έχει διορίσει στο ΧΑΑ δεν λένε την αλήθεια αλλά επιχειρούν να παραπλανήσουν τον κοσμάκη που έχει ήδη χάσει τεράστια ποσά.

Τίποτε το αρνητικό δεν συμβαίνει, σύμφωνα με τους ιθύνοντες του ΧΑΑ, άρα, πώς να διορθωθούν τα κακώς κείμενα;

Οι «Τρε Μπανάλ» Αρχές του ΧΑΑ

11 Φεβρουαρίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Έχει καταστεί προφανές πλέον ακόμη και στους πολίτες που δεν είχαν ποτέ ως σήμερα επενδύσει στο Χρηματιστήριο Αθηνών ότι οι αρμόδιες χρηματιστηριακές Αρχές συμπεριφέρονται απέναντι στον θεσμό της ελεύθερης αγοράς με την νοοτροπία Δημήτρη Μαρούδα της δεκαετίας του ’80: ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της πάλαι ποτέ κυβέρνησης Παπανδρέου, όταν του ετέθη από δημοσιογράφους το ζήτημα της ελεύθερης μετάδοσης ειδήσεων προς τους Έλληνες μέσω των ξένων τηλεοπτικών καναλιών, είχε δώσει την μνημειώδη απάντηση: «Τότε, θα καταρρίψουμε τους δορυφόρους για να κόψουμε την πληροφόρηση».

Με παράνοια, που προσομοιάζει σε εκείνη την παράλογη πρακτική φραγμού των οικονομικών συνόρων από την κρατική εξουσία του πρόσφατου παρελθόντος, φέρονται (με την συνδρομή του ανατολίτικου ταμπεραμέντου που έχει κατασταλάξει στους από δουλοπρέπεια κατ’ εξοχήν «γκιαούρηδες», λόγω της υποτέλειας στον τουρκικό ζυγό) η διοίκηση του ΧΑΑ και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, καθώς ξεσπούν με όλα τα απωθημένα τους επί της χρηματιστηριακής αγοράς.

Ταυτίζουν την προσωρινή, εν τοις πράγμασι, εξουσία τους που πηγάζει από τον διορισμό τους από την κυβέρνηση με την ίδια την κυβέρνηση.

Θεωρούν τους εαυτούς τους συνυφασμένους με την επ’ αόριστον διακυβέρνηση του καθεστώτος Σημίτη και ενεργούν με την πεποίθηση πως θα διατηρούν αιωνίως τα ηνία της αγοράς.

Ακόμη και όταν οι ίδιοι οι επικεφαλής της διοίκησης του ΧΑΑ και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (όπως προχθές στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» ο κ. Σταύρος Θωμαδάκης) δέχονται ότι δεν έχουν τον νομικό τύπο της ανεξάρτητης Αρχής ή (όπως τις προάλλες στο «MEGA» ο κ. Παναγιώτης Αλεξάκης) εμφανίζονται «παπαντωνιακότεροι» του Παπαντωνίου και διαπρύσιοι κήρυκες του Σημιτισμού και ξεχνούν ότι γίνονται καταγέλαστοι κατ’ αρχήν στους ίδιους τους δημοσιογράφους που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις πραγματικές δυνατότητές τους.

Στην Ελλάδα-Μπανανία του 21ου αιώνα οι χρηματιστηριακές Αρχές συμπεριφέρονται όπως οι «κονκισταδόρες» κατακτητές του Κορτέζ απέναντι στους ιθαγενείς Αζτέκους του Μεξικό: μοιράζουν χάντρες και καθρεφτάκια ως δώρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες!

Στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η ένταξη στην ΟΝΕ η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια «trés banale» πολιτική πρακτική, την οποία ούτε οι τρωγλοδύτες της Λίθινης περιόδου δεν θα αποδέχονταν!.

Το παράδοξο της μετα-ΟΝΕ εποχής

2 Σεπτεμβρίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ ισοδυναμεί με την ένταξη στην ΕΟΚ την 1η Ιανουαρίου 1981. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, έμελλε να είναι το κατ’ εξοχήν αντιευρωπαϊκό κίνημα που χειρίστηκε δις τις ευρωπαϊκές σχέσεις της χώρας μας.

Η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου επέλεξε –σε μιαν εποχή που τα «μπλοκ δυνάμεων» στον κόσμο αντιτίθονταν μεταξύ τους και τα περιθώρια ελιγμών στην εξωτερική πολιτική ήταν στενά– να συμπεριφερθεί ως το «κακό παιδί» μιας συμμαχίας, του ΝΑΤΟ, που είχε τότε λόγο ύπαρξης.

Τασσόμενη υπέρ του ανατολικού συνασπισμού, συγκρούστηκε σκληρά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Με το υπόμνημα του 1984 για την οικονομική και κοινωνική πολιτική, η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου κήρυξε επίθεση κατά της ΕΟΚ, την δυσφήμησε στην ελληνική κοινή γνώμη και συνετέλεσε στην θεώρηση της Ελλάδας ως του «μαύρου προβάτου» στους ξένους παράγοντες. Επί χρόνια οι ξένοι ήξεραν και αναγνώριζαν ως εκπροσώπους της Ελλάδας στο εξωτερικό τον… Τεό Πανγκαλός και τον… Σαρλ Παπουλιά!

Πώς, άραγε, να ξέρουν ότι το 55% του ελληνικού λαού είχε τα αντίθετα ακριβώς χαρακτηριστικά από τους ηγέτες του;

Το ακόμη μεγαλύτερο παράδοξο είναι ότι εν τέλει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ άσκησαν τρεις φορές (1984, 1988, 1995) την προεδρία της ΕΟΚ και της Ε.Ε. ενώ ο Α. Παπανδρέου έγινε δεκτός στον Λευκό Οίκο από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον.

Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η μια «υπερδύναμη» κυριάρχησε και η «αμερικανοποίηση» ονομάστηκε «παγκοσμιοποίηση». Ακολουθώντας την ραδιούργο πολιτική του Δουρείου Ίππου, η κυβέρνης Σημίτη εκπροσωπεί στην ελλάδα την γραμμή του «Τρίτου Δρόμου» και της δήθεν Σοσιαλδημοκρατίας, που ελέγχεται από κέντρα που στόχο έχουν την εκ των έσω υπονόμευση της προοπτικής της ένωσης της Ευρώπης.

Η μετα-ΟΝΕ εποχή, ωστόσο, απαιτεί αλλαγή πολιτικού προσωπικού. Ν.Δ., Κ.Κ.Ε., ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ και δεκάδες κομματικοί σχηματισμοί μαζί με ανένταχτους, αδέσμευτους πολίτες αποτελούν ένα 55%-60%, κατά περίπτωση, των Ελλήνων αντίθετο σε μείζονα θέματα με την μειοψηφία του 40% που κυβερνά.

Με την «δημιουργική λογιστική», με τον εκφυλισμό των κριτηρίων του Μάαστριχτ και με μεγάλα πολιτικά ανταλλάγματα, η κυβέρνηση Σημίτη καλείται να χειριστεί και τα 17 τρισ. δρχ. του Πακέτου Πρόντι και την ομαλή μετάβαση της ελληνικής οικονομίας στην ζώνη του ευρώ αλλά και την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και αφού έχει προηγηθεί η απόλυτη αναδιανομή εθνικού πλούτου προς το κεφάλαιο.

Οι ευθύνες της είναι ιστορικές απέναντι στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού που βρίσκεται στο περιθώριο αλλά στηρίζει ενεργά και κρατά όρθια αυτήν την χώρα.

ΒΑΔΙΖΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

22 Ιουλίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Ένα συνταρακτικό γεγονός λαμβάνει χώρα αυτό το τριήμερο, προκειμένου να διεξαχθεί στην ιταλική πόλη Γένοβα η Σύνοδος G8. Η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να αναστείλει προσωρινά από τις 14 έως τις 21 Ιουλίου την Συνθήκη του Σένγκεν.

Πρόκειται για μια είδηση-βόμβα που προαναγγέλλει ουσιαστικά την αυτοδιάλυση και τον βηματισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την καταστροφή.

Με την απόφαση αυτή ναρκοθετούνται τα θεμέλια του κοινοτικού κεκτημένου και δίδεται ένα ακόμα μήνυμα προς όλους τους κατ’ εξοχήν φιλοευρωπαϊστές ότι η Ε.Ε. κατευθύνεται από τις ΗΠΑ σε πορεία ακύρωσης των σχεδίων για δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης που θα μπορούσαν να απειλήσουν την αμερικανική επικυριαρχία.

Είχε προηγηθεί στο παρελθόν η ανάδειξη του Βρεττανού Τζωρτζ Ρόμπερτσον σε γ.γ. του ΝΑΤΟ στην θέση του Ισπανού Χαβιέ Σολάνα ο οποίος, με την σειρά του, έγινε… κύριος ΚΕΠΠΑ, δηλ. ο υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε., αρμόδιος για την κοινή εξωτερική πολιτική και ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Και οι δύο απέδειξαν με την στάση τους στον βομβαρδισμό της Σερβίας ότι ο μισθός τους είναι άξιος και ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έχει μετατραπεί σε Δούρειο Ίππο των συμφερόντων των ΗΠΑ για να υποσκάψει το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης.

Το ίδιο συνέβη και με την μόλυνση του Δούναβη που διασχίζει την Ευρώπη, με την ανατροπή Μιλοσεβιτς αλλά και με την συνολικά αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων.

Το σύνθημα που εκπέμπει η δήθεν Κεντροαριστερά προς την CIA εδώ και 40 χρόνια είναι, το δίχως άλλο, εύγλωττο: «ΕΝ ΤΗ ΠΑΛΑΜΗ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΒΟΗΣΩΜΕΝ». Η διεθνής βιβλιογραφία, άγνωστη στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, έχει αποδείξει ότι μέσω των κεντροαριστερών κομμάτων εδραίωναν οι ΗΠΑ την ηγεμονία τους στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και παράλληλα διεξήγαγαν τον λεγόμενο «πολιτιστικό ψυχρό πόλεμο». Έως και ο Μάης του ‘68 και ο σημερινός ευρωβουλευτής (!) Ντανιέλ Κον Μπεντίτ έχει αποδειχθεί ότι υποκινήθηκαν από τις ΗΠΑ.

Το ερώτημα είναι εάν και στην Ελλάδα υπάρχουν δυνάμεις που συνεργάζονται με τις ΗΠΑ για να αποσταθεροποιήσουν την Ε.Ε. και εάν η πτώση του ΧΑΑ συνδέεται με το γεγονός ότι ο αδύναμος κρίκος για να «τορπιλιστεί» η ζώνη του ευρώ είναι η ελληνική οικονομία.

Το «μεγάλο φιάσκο» της αναβάθμισης, η αποχώρηση και όχι η εισροή ξένων κεφαλαίων, η φημολογούμενη αλλά ουδέποτε επιτευχθείσα συμφωνία με την Wall Street, οι περίεργες εκθέσεις των αμερικανικών επενδυτικών οίκων και η πτώση του ΧΑΑ έως και -64,8% από το 1999 αποτελούν πλήθος αποχρωσών ενδείξεων.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ

9 Δεκεμβρίου 2001

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Σε επικίνδυνους δρόμους διολισθαίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση κάτω από την «υψηλή επίνευση» των αυτοανακηρυχθεισών «πεφωτισμένων ελίτ» της σοσιαλδημοκρατίας, όπως θα φανεί από τα δύο τελευταία ενδεικτικά παραδείγματα που αντλούμε από τον χώρο του Χρηματιστηρίου.

Έως τώρα ξέραμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε ετοιμάσει μια οδηγία εναντίον της εμπιστευτικής πληροφόρησης («inside information») στις χρηματιστηριακές αγορές.

Αντί, όμως, να τιμωρεί τις εθνικές κυβερνήσεις που εκμεταλλεύονται τα Χρηματιστήρια, το τελικό κείμενο που ετοίμασε μάλιστα ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Σταύρος Θωμαδάκης όχι μόνο δεν τιμωρεί αλλά καταργεί εντελώς τις ποινικές κυρώσεις για όλους τους χειραγωγούς!

Ύστερα από αυτό το απίστευτο αλλά αληθινό γεγονός, αποκαλύπτεται και οδηγία που διώκει ποινικά για χειραγώγηση τους… δημοσιογράφους!

Ειδικότερα, η Διεύθυνση Εσωτερικών Αγορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει εκπονήσει μια οδηγία, η οποία αναφέρεται στην χειραγώγηση της χρηματιστηριακής αγοράς και στις συναλλαγές των εταιρειών, και την έχει προωθήσει προς ψήφιση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Υποτίθεται ότι κανονικά θα έπρεπε η Κομισσιόν να λάβει μέτρα για την αποφυγή ύπαρξης εσωτερικής πληροφόρησης και κατάχρησης εμπιστευτικών ειδήσεων εκ μέρους των «δημοσιογράφων» εκείνων που βάζουν πρώτα το κέρδος και μετά το λειτούργημα.

Ωστόσο, εάν δεχθούμε την ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, η οδηγία της Κομισσιόν «θα μπορούσε να οδηγήσει στην δίωξη των οικονομικών συντακτών που απασχολούνται στον Τύπο, διότι με τον τρόπο αυτό απειλείται η δημοσιογραφική έρευνα σε μια σειρά από επιχειρηματικές δραστηριότητες».

Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων θεωρεί με βάση τα λόγια του προέδρου της Gustl Glattfelder ότι «η διατύπωση της οδηγίας ενοχοποιεί στην πραγματικότητα τα αναπόφευκτα λάθη και εμποδίζει τους οικονομικούς συντάκτες να κάνουν την δουλειά τους, πλήττοντας καίρια τους κανόνες αυτοελέγχου που ισχύουν στα ΜΜΕ».

Για τον λόγο αυτόν, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων ζητεί την εξαίρεση των δημοσιογράφων και των οργανισμών Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης από την ευρωπαϊκή οδηγία εναντίον της χειραγώγησης.

Όπως εύκολα κατανοεί κανείς, εάν περάσει η κοινοτική οδηγία, η εξέλιξη αυτή δύναται να έχει ως αποτέλεσμα να μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση (ή οι εκλεκτοί της επιχειρηματίες που διαθέτουν άνωθεν προστασία και ενοχλούνται από την δημοσιογραφική έρευνα) να απειλεί τους ενοχλητικούς για αυτήν δημοσιογράφους με κίνηση ποινικών διαδικασιών κατά το δοκούν, ώστε να αυτολογοκρίνονται.

Ταυτόχρονα, το μέτρο αυτό λειτουργεί και προς τους εκδότες ΜΜΕ, αφού επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη τα ενδεχόμενο να βρεθούν απολογούμενοι ακόμη και για απλές επιχειρηματικές και οικονομικές ειδήσεις, των οποίων ο τρόπος δημοσίευσης ή σχολιασμού και άσκησης κριτικής δεν αρέσει σε κάποιους ισχυρούς.

Αυτή η έκπτωση των δημοσιογραφικών αξιών και η έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης, τελικά, είναι το αντίτιμο που πληρώνουν οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες πολίτες για την κυριαρχία του σοσιαλδημοκρατικού «μακαρθισμού» στο πολιτικό τοπία και του ακραίου «τουρμποκαπιταλισμού» στην οικονομία.

ΤΑ «ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙΑ» ΝΟΜΟΥ & ΤΥΠΟΥ

12 Μαΐου 2002

Γράφει ο Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος

Έντονα ερωτήματα έχει δημιουργήσει η ευχέρεια με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταλήγει να κατηγορεί τον Τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα για την χειραγώγηση στα χρηματιστήρια της Ευρώπης.

Αντί να εγκύψει στα μεγάλα προβλήματα σπεκουλαρίσματος που αντιμετωπίζουν οι χρηματαγορές της Δύσεως και το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, δυστυχώς, φαίνεται ότι η Ευρώπη υπό τους Σοσιαλιστές έχει εκτραπεί σε εντελώς λανθασμένες κατευθύνσεις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει μια οδηγία για να τιμωρήσει τις πράξεις προσώπων που κατέχουν εμπιστευτικές πληροφορίες και χειραγωγούν καταχρηστικά τις χρηματαγορές για λόγους αισχροκέρδειας.

Όπως φαίνεται δυστυχώς, η Κομισσιόν δεν καταλήγει να τιμωρεί όσους κάνουν παράνομες συναλλαγές και δίνουν εντολές που ουσιαστικά καταλήγουν σε χειραγώγηση!

Αντίθετα, για τέτοιες συμπεριφορές προβλέπει ειδικά παραθυράκια διαφυγής, που τα ονομάζει «παρεκκλίσεις».

Ποιούς τιμωρεί, όμως;

Μα, τους… δημοσιογράφους!

Έως τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε ταχθεί υπέρ της άσκησης ποινικών διώξεων για τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, τους δημοσιογράφους και τους συντάκτες ειδήσεων για διασπορά ειδήσεων που θα αποδεικνύονταν ψευδείς ή παραπλανητικές ακόμη και εν αγνοία τους!

Ευτυχώς, μετά τις αντιδράσεις αποφασίστηκε ότι υπόλογοι σε ποινικά δικαστήρια είναι μόνον όσοι δημοσιογράφοι δημοσιεύουν ψευδείς ειδήσεις γνωρίζοντας ότι είναι ψευδείς και έχουν ταυτόχρονα οικονομικό όφελος.

Πάντως, η οδηγία είναι γριφώδης και δεν θίγει όλες τις πτυχές της χειραγώγησης. Παραθέτουμε τον περίπλοκο ορισμό της έννοιας και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε: σκεφθείτε απλώς ότι μετρήσαμε μέσα σε δύο παραγράφους συνολικά 14 διαζευκτικά «ή»!

«ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ αποτελούν οι συναλλαγές ή οι εντολές για την διενέργεια συναλλαγών με τις οποίες δίνονται ή είναι πιθανόν ότι θα δοθούν ψευδείς ή παραπλανητικές ενδείξεις για την προσφορά, την ζήτηση ή την τιμή χρηματοπιστωτικού μέσου ή με τις οποίες διαμορφώνεται από ένα ή περισσότερα πρόσωπα που ενεργούν από κοινού η τιμή ενός ή περισσοτέρων χρηματοπιστωτικών μέσων σε μη κανονικό ή τεχνητό επίπεδο ή με τις οποίες χρησιμοποιούνται τεχνητοί μηχανισμοί ή κάθε άλλης μορφής πλάνη ή τέχνασμα.

ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ αποτελεί η διάδοση μέσω των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, περιλαμβανομένου του Ίντερνετ, ή με κάθε άλλο τρόπο πληροφοριών οι οποίες δίνουν ή είναι πιθανόν ότι θα δώσουν ψευδείς ή παραπλανητικές ενδείξεις σχετικά με την προσφορά, την ζήτηση ή την τιμή χρηματοπιστωτικών μέσων, περιλαμβανόμενης της διάδοσης φημών ή παραπλανητικών ειδήσεων». Κατόπιν τούτων, εμείς απλώς να προσθέσουμε ότι την Μεγάλη Τρίτη οι 15 υπουργοί Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο συμβούλιο ECOFIN αποφάσισαν να λάβουν δέσμη μέτρων για την χειραγώγηση των αγορών με τυπικό στόχο, όπως ανακοινώθηκε, α) την εξάλειψη των φαινομένων διάδοσης ψευδών ή παραπλανητικών ειδήσεων, β) την προνομιακή εκμετάλλευση πληροφόρησης, καθώς και γ) την προστασία από δοσοληψίες που βασίζονται σε μη δημοσιοποιημένες πληροφορίες.