Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ - ΜΕΡΟΣ Ι'

PIAZZA DEL CAMPO= ο τόπος της Σιέννας όπου βρίσκεται το γλυπτό του Jacopo della Quercia Η ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΣΙΕΝΝΑΣ, έργο του διαστήματος 1409-1419. Συνδέεται με την μελέτη για την Πύλη του Παραδείσου, με την κρήνη του Βαπτιστηρίου Φλωρεντίας, με τα έργα του Πιέτρο Καβαλίνι για την Εσχάτη Κρίση και την Δευτέρα Παρουσία και με το Πολύπτυχο ΒΑΛΛΕ-ΡΟΜΙΤΑ του 1410 περίπου στην Πινακοθήκη Μπρέρα του Μιλάνο. Βλ. POGGIO A GAIANO, CAMPO DEI FIORI, CAMPO DEI MIRACOLI, CAMPOSANTO, COMPOSANTO, CAMPO SANTO, CAMBIO, COLLEGIO DEL CAMBIO, CORPUS DOMINI, VIS DOMINI.

PIAZZA DEL COMUNE= πλατεία στην πόλη της Βενετίας & φρούριο Velletri                 επί της Αππιανής οδού με τον πύργο TRIVIO.

PIAZZA DELLA BOCCA DELLA VERITÀ= πλατεία όπου βρίσκεται Ναός                     και Ρωμαϊκή Εκκλησία του Μεσαίωνος –κτίριο 6ου αιωνος, ανακαίνιση 12ου)                με ανοιχτά ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ και κάτω του το αρχαίο, πέτρινο από μάρμαρο                     και στρογγυλό προσωπείο με το «ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ». Βλ. PATRIAE UNITATI-CIVIUM LIBERTATI, CAPITOLINE, DUOMO, PALAZZO NUOVO,                  DE VERITATE, LIBER VERITATIS, PAESTUM και FAVELLA, FAVELLA.

PIAZZA DELLA REPUBLICA= η Piazza dell’ Esedra, κυκλική πλατεία Ρώμης                  με ναό της Παναγίας των Αγγέλων (βλ. SALVATOR(E) ROSA).                                    Στο τέλος της VIA NAZIONALE, υπάρχει συντριβάνι των Ναϊάδων, έργο του 1901 με τον Γλαύκο, τον κύκνο και 3 Νύμφες.   Βλ. την διασύνδεση με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, την GRAECAM URBEM και την RENOVATIO URBIS.

PIAZZA DELLA SCALA= η είσοδος στην στοά GALLERIA του Μιλάνο.                              Βλ. MUSEO PICTORICO Y ESCALA OPTICA, LA SCALA, SCALA DEI GIGANTI, SCALA REGIA, CAPELLA SIXTINA.

PIAZZA DELLA SIGNORIA= η κεντρική Πλατεία Φλωρεντίας. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι συνδέεται με την Γαληνοτάτη Σινιορία,                  δηλ. την Δημοκρατία Βενετίας. Σύγκρινε με PALAZZO DELLA SIGNORIA.

PIAZZA DEI CINQUECENTO= πλατεία της Ρώμης η οποία οδηγεί στις πόλεις LADISPOLI-CIVITAVECCHIA και στον αρχαίο σταθμό Καρχηδονίων & Φοινίκων. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ 1500».                   Βλ. πρωτίστως VIA AURELIA και κατόπιν CLIVUS CAPITOLINUS, CAPELLA GREGORIANA, LA FENICE, PALATIUM.

PIAZZA D’ ORO= «Χρυσή Πλατεία», το περιστύλιο των αιθουσών                                   του Αυτοκρατορικού Ανακτόρου της Βίλλας Αντριάνα η οποία οικοδομήθηκε                 το διάστημα 111-134 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Αδριανό στο Τίβολι.                              Στην Βίλλα αυτή ανακαλύφθηκε η μαρμάρινη ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΩΝ ΜΕΔΙΚΩΝ                       και μεταφέρθηκε στο Μεγάλο Δουκάτο Φλωρεντίας. βλ. ROTONDA, TIVOLI, CODEX IUSTINIANUS και κυρίως PALAZZO PITTI.

PIAZZALE DEI SACELLI= η Πλατεία των Βωμών στο ανάκτορο παλάτι                         της Αγίας Τριάδας στην Φαιστό. Βλ. INSULAE, SCRIPTA MINOA, PIANO NOBILE.

PIAZZALE ROMA= ο σταθμός Βενετίας, δίπλα στην Γέφυρα της Ελευθερίας                   του 1933 και στα θεμέλια της SANTA CROCE. Βλ. FORI IMPERIALI, LA RUE.

PIAZZA MINERVA= πλατεία της Ρώμης –κοντά στην πλατεία Ιησού–                              με το ΠΑΝΘΕΟΝ, με Εκκλησία της Παναγίας του 8ου αιώνος                                  (κτισμένη πάνω στον Ναό της θεάς Αθηνάς, την μοναδική ρωμανική εκκλησία                που διατήρησε τα χαρακτηριστικά της ανέπαφη από τον χρόνο)                                         και με παρεκκλήσι της Ευαγγελιζομένης –έργο του Μαντέρνο– που έχει τον πίνακα Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ και μνήματα των Παπών Κλημεντίου Ζ´ και Λέοντα Ι´ (σχέδιο Σανγκάλλο). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι συνδέεται α) με την Αγορά του Νέρβα του 97 μ.Χ. στην Ρώμη όπου βρίσκεται                 ο Ναός της Αθηνάς και β) με την ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ. Εκτιμά, ακόμα, ότι συνδέoνται με την CAPELLA KITZI και τα ATLANTICA και το ΠΑΝΘΕΟN            το οποίο ουσιαστικά περικλείει όλο το ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΝ και την ΑΓ.ΣΟΦΙΑ.                                         Βλ. οπωσδήποτε πρωτίστως MINERVA MUNDI, INVITA MINERVA και μετά SPECOLA VATICANA, IMPERUM ROMANUM, PALAZZO MATTEI DI JOVE μαζί με CAPELLA PAOLINA, AQUA PAOLA, AQUA VIVA, LAVACRUM RENASCENTIS VITAE, DIALOGHI DE(GLI ASOLANI), VIA VENETO                              και PALAZZO PITTI, PIAZZA MINERVA, ROTONDA, TRINITA DEI MONDI, PORTA DI SAN SPIRITO, DONATIO CONSTANTINI, SANCTA MATER ECCLESIA, UNAM SANCTAM.

PIAZZA NAVONA= πλατεία της Ρώμης όπου εορτάζονται τα Θεοφάνεια.

PIAZZA UNIVERSALE= έργο του Tommaso Garzoni το οποίο δημοσιεύθηκε                  το 1578 στην Βενετία με διαλόγους εξαπλούστευσης της γνώσης                                   των «καθηγητών της μνήμης» αλλά εξηγεί ότι θέλει να δημιουργήσει μιαν μηχανή που να λειτουργεί με ένα παγκόσμιο σύστημα μνήμης βασισμένο                                      στα έργα Raimundo Lullio-Cosmas Rossellius.

PIA PHILOSOPHIA= «Ευσεβής Φιλοσοφία», Νεοπλατωνική φιλοσοφική θεωρία            η οποία φιλοδοξεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην πίστη και στην ένωση                με το Θείο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. την συνδέει με τον Πάπα Πίο,              με το PIO CLEMENTINO, την ποίηση και την PIETÀ.

PICARESCO= η ρεαλιστική, Ισπανική εκδοχή των ιδεαλιστικών φαντασιώσεων  των ιπποτικών ρομάντσων. Προέρχεται από την λέξη “picaro”=ζητιάνος, απατεώνας αλλά έχει διπλή σημασία και από αυτήν πηγάζει η αγγλική «picturesque»=γραφικός (με την έννοια των Γραφικών και του εικονικού στοιχείου). Για την ρεαλιστική ζωγραφική βλ. LEGENDA AUREA κ.ο.κ.

PICATRIX = PICATRIS = αραβικό κείμενο προ του 12ου αιώνος το οποίο έγινε γνωστό στην Αναγέννηση το 1305 από Λατινική μετάφραση (στην Ισπανική μεταφράστηκε με εντολή του Αλφόνσου του Σοφού, περιέχει σχόλια του Jouan Picatrix de Tollede, βλ. TOLEDO) διότι περιγράφει με βάση την επιστήμη                        των Χαλδαίων τα ομιλούντα αγάλματα στον Ναό του Ήλιου σε κάστρο                           με 4 πύλες, Φάρο και ROTUNDA στην πόλη Adocentyn ή Al-Ašmünain                         της Ανατολικής Αιγύπτου ενώ, επιπλέον, αναφέρεται στον ιδρυτή της, Ερμή Τρισμέγιστο. Αναφέρει ότι ο Ερμής ήταν άνθρωπος (ο Εκαταίος ο Αβδηρίτης,                             σύμφωνα με το κείμενο, τον παρουσιάζει ως αρχιτέκτονα και εφευρέτη                         της γραφής, της μουσικής και των παιχνιδιών) που κατασκεύασε πρώτος εικόνες εγχάρακτες μέσω των οποίων μπορούσε να ρυθμίζει την ροή του ποταμού Νείλου ενάντια στην κίνηση της Σελήνης και κατόπιν τους εμφύσησε πνεύματα                      που μιλούσαν με ανθρώπινες φωνές. Το έργο PICATRIX αποτέλεσε αντικείμενο επίθεσης από τον Ραμπελαί. Χαρακτηρίζεται ως «εγχειρίδιο Ελληνιστικής Μαγείας» το οποίο παραδίδει την Φιλοσοφία της Φύσεως για την επιβολή του Νου (INTELLECTUS/MENS) του πνεύματος (SPIRITUS) στην ύλη (PRIMA MATERIA). Aντιγραφή του περιεχομένου του PICATRIX θεωρείται ότι περιέχεται στο έργο ASTROLABIUM PLANUM. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί                   ότι το PICATRIX αφορά το «image-making» αστέρων (δηλαδή των 7 πλανητών/ουρανών, σφαιρών), ηθοποιών και, κατ’ επέκτασιν, πολιτικών                         με αποτέλεσμα να εφαρμόζεται στην κίνηση των «ζωντανών εικόνων»                             και των αφιερωμάτων των αγαλμάτων στους ναούς: τεχνική την οποία αναπτύσσει ο μαθητής του Marsilius Ficinus (o οποίος λάτρευε ως θεό                                 τον Πλάτωνα), Francesco da Diacceto. Βλ. οπωσδήποτε την CITTÀ DEL SOLE,                 το ρητό DEUS OMNIUM CREATOR, την ROTONDA του ΠΑΝΘΕΟΝ, το SALONE                                  και το SALONE SISTINO και την έκφραση SPIRITUS MUNDI.

PICEA ABIES= «Έλατο», τίτλος υδατογραφίας του Ντύρερ στο διάστημα                 1495-1497 στο Βρεττανικό Μουσείο Λονδίνου.

PICTOR A CARTIBUS= ζωγράφος και μικρογράφος, χαρακτηρισμός                               για τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο το 1572 στην Ακαδημία Αγ. Λουκά Ρώμης.                    Ο Θεοτοκόπουλος είχε φίλο και προστάτη τον μικρογράφο και ζωγράφο                   Julio Clovio. Ο κατάλογος του 1577 της συλλογής του Julio Clovio αναφέρει, παρεμπιπτόντως, ότι ο Πίτερ Μπρέχελ είχε ζωγραφίσει στην Ρώμη έναν μικρό πύργο της Βαβέλ πάνω σε φίλντισι.

PICTOR AEVI HUIUS INTER PRINCIPES - PETRUS BRUEGEE EX(O) AMBIVARITIS BELGA= επιγραφή σε χαλκογραφία που απεικονίζει τον ζωγράφο Pieter Brueghel τον λεγόμενο «Χωριάτη». Σημειώνεται ότι ένας από τους σπουδαιότερους πίνακες από πλευράς παγκόσμις οικονομίας είναι ο πίνακας                 Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ του Μπρέγκελ του Πρεσβύτερου ή Χωριάτη το 1567 (στην συλλογή Παλαιάς Πινακοθήκης Μονάχου από το 1917) που εμπνέεται                   από το αφήγημα Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ το 1530 του Χανς Ζαχς.                             Ο Brueghel στο Brunswic του Μάϊν –στο Κολλέγιο Καλών Τεχνών Bondwin–έχει καταθέσει το λεγόμενο «σχέδιο Βάλτερσμπουργκ». Επίσης, σημαντικός                      είναι ο μεγάλος πίνακας του Μπρέγκελ με τίτλο  «ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»     το 1564 περίπου στο PRADO. Με αυτόν ήθελε να συνεργαστεί ο χαράκτης                  και έμπορος πινάκων εξ Αμβέρσας Ιερώνυμος Κοκ για να διαδώση με την μορφή της χαρακτικής το έργο του Ιερώνυμου Μπος. Βλ. οπωσδήποτε LA PIETÀ                        και ORATIO VALEDICTORIA αλλά και τα έργα του Fludd στο Oppenheim.

PICTORES IMAGINARII= ψηφιδογράφοι. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προτείνει την μετάφραση «φανταστικοί ζωγράφοι» ή «εικόνες φανταστικές».

PICTORUM ALIQUOT CELEBRIUM GERMANIAE INFERIORIS EFFIGIES= έργο του DOMINICUS LAMPSONIUS το 1572. Συνδέεται με DOMINICUS LAMPSONIUS, PICTORUM ALIQUOT CELEBRIUM.

PIETÀ= LA PIEDAD= η στιγμή αμέσως μετά την Αποκαθήλωση, πριν την Ταφή.        Η έκφραση αντικατοπτρίζεται στην εικόνα του γλυπτού έργου του Μιχαηλάγγελου στην SANTA MARIA DEL FIORE για το νεκρικό παρεκκλήσι της οικογενείας του που άρχισε το 1550 και ολοκληρώθηκε από τον μαθητή του, Τιβέριο Καλκάνι.                Το θρησκευτικό αυτό θέμα έχει δώσει την έμπνευση σε πίνακες ζωγραφικής                  για τον Χριστό (βλ. την άμεση σχέση LA PIETÀ, IMAGO PIETATIS, AVE GRATIA PIETA DOMINUS TECUM, INSTITUTO DELLA PIETÀ και LIBRO D’ ORE                           αλλά σε σχέση με την σημασία των 2 ρητών PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI συνδυαστικώς και μετά βλ. LAPIS PHILOSOPHORUM): είναι μια διαδεδομένη εικονογραφική «μανιέρα» η ηποία οφείλεται στον Vesperbild και εμπνέει κυρίως τον Ραφαήλ αλλά και άλλους ζωγράφους με συνθέσεις διαφόρων θεμάτων (MATER MATUTA στυλ PIETÀ                                         ή π.χ. το τελευταίο έργο στυλ PIETÀ του Μιχαηλάγγελου το οποίο λέγεται PIETÀ RONDAMINI ή Ροντανίνι). Η έκφραση PIETÀ –κατά κυριολεξία– σημαίνει «Ευσέβεια». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει και την εκδοχή                  της «Ποίησης». PIETÀ λέγεται και Η ΚΑΠΕΛΛΑ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ στο εσωτερικό                της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου με το παγκοσμίως γνωστό γλυπτό                              του Μιχαηλάγγελου και τους τάφους του Πάπα Ουρβανού Η´ και του Πάπα Παύλου Γ´(βλ. IN HONOREM PRINCIPIS APOST. PAULUS V BURGHESIUS ROMANUS  και την σχέση με PALAZZO MATTEI DI JOVE-PALAZZO NUOVO). Συνδέεται με τις άλλες 3 ΚΑΠΕΛΛΕΣ (CAPELLA CLEMENTINA, COLONA, GREGORIANA) στον ίδιο τόπο. Βλ. και RIALTO, RONDO, CAPITOLINE, MATER MATUTA, IL GESÙ και PALESTRINA καθώς και το θέμα της PIETÀ                                   με την επιγραφή MICHAELAGELUS BONAROTUS σε σχέση με τα τελευταία έργα                                        του Μιχαηλάγγελου (δες FORO TRAIANO-CAPELLA PAOLINA).

PIETRA SANTA= περιοχή μεταξύ Φλωρεντίας-Καρράρας.

PIETRA SERENA= «γκρίζο μάρμαρο» υποστηρίζει η τυπική μετάφραση.                            «Η Σειρήνα του Πέτρου» ή «ο Λίθος της Γαληνοτάτης» ή –η ορθότερη εξήγηση, σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– «Ο ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΤΑΦΟΣ                     ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ», όπως απεικονίζεται στον λεγόμενο «πίνακα του CESTELLO»                 από τον Μποτιτσέλλι στην συλλογή UFFIZI το 1489. Η έρευνα των πηγών δείχνει ότι η έκφραση αναφέρεται στην τεχνική της αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιεί                  την πέτρα για επίχρισμα. Βλ. DE TRANSLATIONE OBELISCI VATICANI, OBELISCUS PAMPHILIUS, SEPTUAGINTA DUARUM, CΟΝΤRA HISTORIAM ARISTAE DE LXX INTERPRETIBUS DISSERTATIO, PETRUS LEOPOLDUS AUSTRIA AD VERBIS SUAE DECUS ET AD INCREMENTA ARTIUM OPRIMARUM MUSEUM MEDICEUM OPERIBUS AMPLIATIS CORPSQUE AUCTIS ORDINANDUM ET SPLENDIDIORE CULTU EXORDAND CURAVIT            και την επιγραφή MED. PETRI F. COSMI.

PIETRI GASSENDI THEOLOGI EPISTOLICA EXERCITATIO, IN QUA PRINCIPIA PHILOSOPHIAE ROBERT FLUDDI MEDICI RETEGUNTUR; ET AD RECENTES ILLIUS LIBROS, ADVERSUS R.P.F. MARINUM MERSENNUM ORDINIS MINIMORUM SANCTI FRANCISCI DE PAULA SCRIPTOS RESPONDETUR= τίτλος έργου του φιλοσόφου Pierre Gassendi με το οποίο απορρίπτει τις αρχές          της Φιλοσοφίας του Robert Fludd που στρέφονται κατά του ιερέα Marin Mersenne (ο οποίος είχε απορρίψει τις θεωρίες του Franscesco Giorgio/Giorgi) και αναφέρεται στον Άγιο Φραγκίσκο και στις γραφές του W. Pauli ή του Αποστόλου Παύλου.              Βλ. και την σχέση με την DECLARATIO BREVIS SERENISSIMO                                        ET POTENTISSIMO PRINCIPE AC DOMINE JACOBO MAGNAE BRITTANIAE…REGI

PINACOTÉCA AMBROSIANA= ΑΜΒΡΟΣΙΑΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, ιδρύθηκε                      το 1609 προς τιμήν του προστάτη του Μιλάνο, Αγίου Αμβροσίου.                                 Ο Άγιος Αμβρόσιος –επίσκοπος Μιλάνο το 373– δεν βαπτίστηκε.                             Θεωρείται ένας από τους Πατέρες που κωδικοποίησαν το Γρηγοριανό Μέλος.                   Η ΑΜΒΡΟΣΙΑΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ συνδέεται με το MUSAEUM BIBLIOTHECAE AMBROSIANAE. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει, εξάλλου,                   την ύπαρξη στο Μιλάνο των 3 αδελφών Ντε Πρέντις: Αμβροσίου (ζωγράφου), Ευαγγελιστή (ξυλογλύπτη) και Χριστόφορου (ζωγράφου μινιατούρων).                          Βλ. IMPERUM ROMANUM, DE FIDE, DE PICTURA SANTA, CODEX AMBROSIANUS, PATROLOGIA LATINA, PREMIER PEINTRE και ABROGIANA.

PINTOR DEL REY= υπεύθυνος για την διακόσμηση των Βασιλικών Ανακτόρων στην Μαδρίτη (τίτλος του Don Diego Velásquez Rodriguez de Silva). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ερμηνεύει «Ζωγράφος των Βασιλέων». Σημειώνεται                   ότι PENTAUR στην αιγυπτιακή γλώσσα είναι ο μεγαλύτερος ποιητής της Αιγύπτου (ισοδυναμεί, προφανώς, με τον Πίνδαρο).

PINTURE NERE= οι τοιχογραφίες του εξοχικού οίκου του Goya                                    στον ποταμό Μανθανάρες Μαδρίτης. Βλ. PLAZA DE LEALTAD, L’ OPERA PITTORICA COMPLETA DI GOYA, DISPARATE DE MIEDO.

PIO CLEMENTINO= «Μουσείο του Βατικανού» ή Μουσείο Πίου-Κλήμεντος (διαφέρει από το MUSEO CAPITOLINO –Μουσείο Καπιτωλίου της Ρώμης–                     και από το PALAZZO DEI CONSERVATORI): είναι η αρχική μορφή των Μουσείων του Βατικανού αλλά απογυμνώθηκε από την Συνθήκη του Τολεντίνο και έλαβε              την μορφή του PALAZZO BELVEDERE. Πιο αναλυτικά, τα 7 Μουσεία                            του Βατικανού καταλαμβάνουν έκταση 55.000 τετραγωνικών μέτρων                               και διαθέτουν 14.000 Αίθουσες. Τα βασικά 3 Μουσεία του Βατικανού –πλην των 4 Γρηγοριανών– είναι το Ετρουσκικό, το Αιγυπτιακό και το PIO CLEMENTINO               στο οποίο ανήκει   το PALAZZO BELVEDERE. Το MUSEO CLEMENTINO                      και το PIO CLEMENTINO (που είναι η εξέλιξή του) συνενώνονται, όμως, άρρηκτα με την ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ, την CORTILE DELLE STATUE και το CORTILE OTTAGONALE και αποτελούν το XΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ. Στο PIO CLEMENTINO, ειδικότερα,  βρίσκεται το ακέφαλο –και επιπλέον χωρίς 2 κεφάλια και 2 πόδια άγαλμα– με τίτλο «ΜΠΟΥΣΤΟ ΤΟΥ BELVEDERE», έργο του 50 μ.Χ.            με την Ελληνική υπογραφή ΑΠΟΛΛΩΝ ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΕΠΟΙΕΙ                  στον TORSO=Κορμό (στο έργο ΚΟΡΜΟΣ ΤΟΥ BELVEDERE του 2ου αιώνος π.Χ., τρισδιάστατη απόδοση ζωγραφικής παράστασης που αναφέρεται το 1432                   από τον Κυριάκο Αγκωνίτη,  βλ. TORSO και TORSO BELVEDERE συν CORTILE OTTAGONALE για το πρωτότυπο του ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΤΟΥ BELVEDERE                      που συνδέεται με την υπογραφή ΕΞΗΚΙΑΣ ΕΓΡΑΨΕΝ ΚΑΠΟΙΗΣΕ ΜΕ                        στον Αμφορέα Αχιλλέως-Διοσκούρων αλλά οπωσδήποτε με την παρουσίαση                 του ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΤΟΥ BELVEDERE  και το μανιφέστο του Βίνκελμαν                   με την HISTOIRE DE L’ ART CHEZ LES ANCIENS και την STANZA                             DELLA SEGNATURA) με την σημείωση ότι βρέθηκε τον 15ο αιώνα και αναφέρεται στις πηγές ως έργο στο τέλος του 1ου αιώνος π.Χ. του Απολλώνιου,                              γιου του Νέστορος, και ότι στον Απολλώνιο αποδίδεται και το αυθεντικό ορειχάλκινο άγαλμα της ελληνιστικής εποχής ΠΥΓΜΑΧΟΣ ΑΝΑΠΑΥΟΜΕΝΟΣ που βρίσκεται στο MUSEO NAZIONALE ROMANO και συνδέεται με τους 2 πυγμάχους (που συμβολίζουν τα 2 χέρια του αγάλματος Απόλλωνος)                             στο CORTILE OΤTAGONALE, με το TORSO BELVEDERE και το άγαλμα ΔΑΒΙΔ του Μιχαηλάγγελου που αφορά την ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ). Το έργο αντέγραψε, σχεδίασε και ζωγράφισε το 1601-2 ο Ρούμπενς στο Μουσείο Ρούμπενς                           στην Αμβέρσα. Συνδέεται με τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΤΟΥ BELVEDERE,                                    το BELVEDERE, την VILLA BELVEDERE, την CAMERA PICTA και το έργο                     του Κέπλερ αλλά συμπληρώνεται από τις LUPA CAPITOLINA-CAPITOLINE                  και την MATER MATUTA συν IL GESÙ. Ως προς το σημείο αυτό, σημειώνεται               το ρητό του Χριστού: «ΛΕΓΩ ΔΕ ΥΜΙΝ ΟΤΙ ΟΥ ΜΗ ΠΙΩ                                                     ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΓΕΝΝΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥ                                                      ΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΙΝΩ ΜΕΘ’ ΥΜΩΝ ΚΑΙΝΟΝ                   ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ». Το Συμβούλιο Αντίστασης                                 του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι το Μουσείο PIO CLEMENTINO περιέχει την Πινακοθήκη                          του Βατικανού με 15 Αίθουσες και 460 έργα ζωγραφικής καθώς και                                 την Πινακοθήκη CHIARAMONTI. Βλ. MUSEUM CLEMENTINUΜ, ACCADEMIA CLEMENTINΑ, GALLERIA CLEMENTINA, CAPELLA CLEMENTINA και SAN ROMANO καθώς και CIARAMONTI. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.               ελκύει την προσοχή στην DEMONSTRATIO MAXIMI ON CITUDINIS STEALLE VENERIS CAPITULUM.

PISCEM NATARE DOCES= το ψάρι, να κολυμπά μαθαίνει. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επισημαίνει ότι ο Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. είναι σύμβολο                                  του Χριστιανισμού και μεταφράζει «το ψάρι να γεννιέται μαθαίνει». O Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. (Ιησούς Χριστός Θεού Υϊός Σωτήρ) ως PISCES είναι θέμα κοινό στους Ντύρερ               και Πίτερ Βαν Ντερ Χέϊντεν. Βλ. HUMANA PISCES

PITTORE FAMOSO= «Επιφανής Ζωγράφος», η έκφραση αναφέρεται στο Βιβλίο των Νεκρών της Αδελφότητας του Αγίου Βενέδικτου (San Benedetto) στο Borgo San Sepolcro για τον θάνατο του Pierro della Francesca το 1492.                                         Βλ. ιδίως SACRO SPECO καθώς και BORGO NUOVO, TORRENUOVA.

PITTURA METAFISICA= Μεταφυσική Ζωγραφική, Μεταφυσική Εικόνα.                         Η έκφραση αναφέρεται στο όραμα για την αναβίωση του Κλασσικού Κόσμου              μέσω της σκηνογραφικής αναπαράστασης. Θεμελιώθηκε από τον Κάρλο Καρά                 και τον Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (και τον αδελφό του, Αλμπέρτο Σαβίνιο, με το έργο            «Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΓΟΝΑΥΤΗ» το διάστημα 1983-6) σε συνδυασμό                                    με την εικονογράφηση του Φραντσέσκο Κλεμέντε. Βλ. L’ ART METAPHYSIQUE, LA VOCE, MONTPARNASSE, MOBILE, MONDE.

PIUS SEPTIMUS PONTIFEX MAX= επιγραφή στην Αψίδα του Τίτου, σύμφωνα              με την τυπική ερμηνεία. Η έρευνα των αρχείων του Συμβουλίου Αντίστασης                του Ο.Η.Ε. δίδει την πρόσθετη τυπική πληροφορία ότι πρόκειται για αφιέρωμα                του Δομιτιανού στην νίκη του Βεσπασιανού και του Τίτου κατά των Ιουδαίων               και στην καταστροφή των Ιεροσολύμων (θέμα της GERUSALEMME LIBERATA του Τορκουάτο Τάσσο και των έργων του Poussin με πρώτο τον πίνακα                         ET SUM IN ARCADIA EGO, βλ. KUNSTHISTORISCHES) με την σημείωση                       ότι ο Βεσπασιανός άρχισε το 72 το ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΝ και ο γιος του κατόπιν                    το ολοκλήρωσε. Η εκτίμηση του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε., όμως, είναι ότι πρώτον: πρόκειται για Αψίδα του Θριάμβου του Σεπτιμίου Σεβήρου                         (βλ. SEPTIZONIUM, UMPLICIUS URBIS, ESPINARIO, CONSECRATIO) αφιερωμένη από τον Λαό και την Σύγκλητο το 203 για τις νίκες του                                     και η οποία συνδέεται με την Αψίδα του Αυγούστου ή το λεγόμενο                        ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΝΟΥΜΑ ΠΟΜΠΙΛΙΟΥ (έδρα του Ποντίφικα Μαξίμου)                                  και με την Βασιλική Μαξεντίου του 312 μ.Χ., δεύτερον: ότι μέσω Σεπτιμίου Σεβήρου συνδέεται το ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΝ με τους Κολοσσούς Μέμνονος (βλ. MONUMENTA, ABU SIMBEL, LABOREMUS, AB OVO, AURORA) και ακόμα, ως προς τις αψίδες, η λέξη PONTIFEX= γεφυροποιός, πρωτομάστορας, τεχνίτης, Πάπας                                            και τρίτον: συνδέει την ζωφόρο του Σεπτιμίου Σεβήρου με τον «Ευσεβή» Πίο Z´-Θ´                 (βλ. CIARAMONTI, CAPELLA GREGORIANA, CAPELLA CLEMENTINA, GALLERIA CLEMENTINA, ACCADEMIA CLEMENTINA, MUSEUM CLEMENTINUM, PIO CLEMENTINO, PORTA PIA, PALATIUM). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «ΕΥΣΕΒΗΣ ΠΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΠΟΝΤΙΦΙΚΑΣ».

«PLANISPHÆRII COELESTIS HEMISPHÆRIUM SEPTENTRIONALE»=                   δορυφορικός χάρτης του 1784 για την Ουράνια Σφαίρα που περιέχει                      «STELLARUM MAGNITUDINUM CHARACTERES», δηλαδή τα χαρακτηριστικά μεγέθη των 7 πλανητών και των μεγαλυτέρων αστεριών (βλ. PALESTRINA).                         Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι η λειτουργία αυτού                              του δορυφορικού χάρτη ανταποκρίνεται πλήρως 1) στο «ASTROLABIUM PLANUM», 2) στο έργο «DE UMBRIS IDEARUM», 3) στoν ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΝΟΜΟ                 για το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ-ΑΣΤΡΟΥΣ της Ελληνικής Επανάστασης                        σε σχέση με τον χάρτη της Ελλάδος GRACIA PARS SEPTENTRIONALE,                         με το COSTITUZIONE DELLA REPUBBLICA SETTINSULARE της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (REPUBLIQUE GRECQUE) και το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ                 και το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ –βλ. DE (R)EVOLUTIONIBUS ORBIUM COELESTIUM, MINERVA MUNDI, DE CHRISTIAN RELIGIONE και ιδίως                   DE DEO ET ANIMA– με βάση την λειτουργία των Πλακών των 2 ημισφαιρίων              στον Χάρτη  του Νέου Κόσμου του Χριστοφόρου Κολόμβου (βλ. NOVA TOTIUS TERRARUM TABULA), στον Παγκόσμιο Χάρτη Πτολεμαίου (βλ. TERRA INCOGNITA και PTOLEMÆUS ROMÆ) και στις οδηγίες πνευματικής πνοής               των αστρονομικών οργάνων του Τύχωνος (βλ. «EFFIGIES TYCHONIS BRAHE») αλλά και στο έργο «NOVA ATLANTIS». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. κρίνει ότι αυτός ο δορυφορικός χάρτης αποτελεί την ασπίδα του Αχιλλέως, σύμφωνα με την ΙΛΙΑΔΑ.

PLATERESQUE= συνδυασμός στυλ Γοτθικού και Αναγεννήσεως.                                      Βλ. SANTA MARIA DE LA ENCARNATIÓN-CAPILLA REAL και ALCÁZAR-AL(H)A(M)BRA.

PLATO GALLICUS= χαρακτηρισμός για τον Pierre de la Ramèe.

PLAUDITE, CIVES= χειροκροτήστε, πολίτες. Φράση κριτική και ειρωνική                        για το θέατρο.

PLAYA DE NAZARET= ακτή νοτίως της Βαλένθια. Βλ. VALENCIA, LA SEO, COLLEGIO DEL PATRIARCA, CORPUS CHRISTI, CORPUS DOMINI.

PLAZA DE COLON= πλατεία της Μαδρίτης με το άγαλμα ύψους 18 μ.                            του Χριστόφορου Κολόμβου. Βλ. MONUMENTO DE COLON.

PLAZA DE ESPANA= η Πλατεία Μαδρίτης στην οδό GRAN VIA                                        με το Μνημείο του Cervantes. Βλ. TRINITA DEI MONDI, PALAZZO DELLE PROPAGANDA FIDE, SAN SERVANDO.

PLAZA DEL BORNE= αρχαία πλατεία της Βαρκελώνης για εκδηλώσεις φεστιβάλ.

PLAZA DE LA CIBELES= πλατεία Μαδρίτης, αναφέρει η τυπική μετάφραση.                  Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΣΙΒΥΛΛΩΝ».

PLAZA DE LEALTAD= Μνημείο Απελευθέρωσης της Μαδρίτης σε ανάμνηση               της Επανάστασης των Ισπανών κατά των Γάλλων (Επανάσταση Dos de Mayo               της 2/5/1808, η εξέγερση του λαού της Μαδρίτης κατά Ναπολέοντος).                            Βλ. την άμεση σύνδεση με τα έργα του Goya το 1814 για την 3/5/1808:                             βλ. L’ OPERA PITTORICA COMPLETA DI GOYA, PINTURE NERE, DISPARATE DE MIEDO. Σημειώνεται ότι η 3η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Διεθνής Ημέρα Τύπου ενώ το έτος 1808 συνδέεται με την ίδρυση από τον Ναπολέοντα                                        του ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΣΙΑΣ.

PLAZA DEL REY= «Πλατεία του Βασιλέως», μεταφράζει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Εκεί βρίσκονται τα Παλαιά Ανάκτορα των κομητών Βαρκελώνης                  και των Βασιλέων της Αραγωνίας. Βλ. MUSEO MARES, CASA DEL ARCEDIANO, CASA CANONICA, MIRADOR.

PLAZA DE ORIENTE= «Πλατεία της Ανατολής» στην Μαδρίτη. Tο Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι πρέπει να συνδεθεί με τα ρητά EX ORIENTE LUX-ORIENTIS APER PULCHER-ORIENTALES-MAGISTRI MILITUM PER ORIENTEM, DRANG NACH OSTEN και OST-POLITIK σε σχέση με το ALCÁZAR και την Ακρόπολη.

PLAZA MAYOR= η μια εκ των 2 πλατειών της αρχαίας Μαδρίτης (η άλλη                      είναι η PUERTA DEL SOL). Εδώ βρίσκονται οίκοι του 17ου αιώνος, είναι κέντρο συγκεντρώσεων πολιτικών και θεατρικών παραστάσεων. Συνδέεται                                   με το μοναστήρι του San Francisco και τον κυκλικό ναό-παρεκκλήσι                                  LA PEREGRINA του 1776 στην Pontevedra Ισπανίας. Βλ. τις αναφορές                            σε PELEGRINAGE DE LA VIE HUMAINE και PEREGRINATIONES IN TERRAM SANCTAM και SAN GIOVANNI IN FIORE με βάση το ρητό TU PATRONA HUMANI GENERIS TU AFFLICTIS MEDICA SINGULARIS και την σύνδεση                                  με LEGENDA MAIOR-CAPILLA MAYOR.

PLAZA NUEVA= πλατεία της Σεβίλλης.

PLÉBISCITE= Δημοψήφισμα το οποίο αφορά το ίδιο το πολίτευμα μιας χώρας                και όπου η ερώτηση τίθεται κατά τρόπο ώστε η απάντηση να επιλέγει                       μεταξύ 2 εναλλακτικών λύσεων.

PLEBS= οι πληβείοι, το πλήθος. Οι φτωχοί της Ρώμης που σταδιακά εξομοιώθηκαν με τους Πατρικίους και μπόρεσαν να θεσπίσουν τον θεσμό των 2 δημάρχων                  της Ρώμης οι οποίοι είχαν το δικαίωμα VETO στην λήψη αποφάσεων                              της Συγκλήτου αν θίγονταν τα συμφέροντα των πληβείων.                                         Όταν, όμως, κηρυσσόταν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, έπαυε το δικαίωμα αυτό.                            Σύγκρινε με DICTATOR, CONSULES και SIGNORI

PLEBS CHRISTI= o λαός της Χριστιανικής Εκκλησίας

PLENO JURE= με πλήρες δικαίωμα, εξουσία, ισχύ. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό και σοβαρό ρητό με ιδιαίτερη αξία στην πολιτική, νομική                                 και διπλωματική ορολογία

PLURALIS= Πολυφωνία: Η τέχνη που ρυθμίζει τις σχέσεις των συνηχήσεων                    με αισθητικούς κανόνες που διαφέρουν από εποχή σε εποχή, από τόπο σε τόπο και από συνθέτη σε συνθέτη. Πλουραλισμός: Η πολυφωνία, η συνύπαρξη μέσα στην ίδια κοινωνία πολλών ομάδων με διαφορετική οργανική αλλά συγκροτημένη ιδεολογία για την ερμηνεία του κόσμου και του ανθρώπου, κοινωνική αντίληψη               η οποία δέχεται την συνύπαρξη και αμοιβαία ανοχή των κοινωνικών αυτών ομάδων. Το αίτημα και το φαινόμενο της ανοχής και της ελεύθερης ύπαρξης, παρουσίας και διακίνησης ιδεών, τάσεων και απόψεων συστημάτων σε όλους   τους χώρους ζωής και έκφρασης. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προσθέτει σε αυτούς τους τυπικούς ορισμούς ότι Πλουραλισμός είναι ιδίως η απόδοση                στις κοινωνικές αυτές ομάδες φωνής ώστε να εκφράζουν την ιδεολογία τους              μέσω των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης προς την συνολική κοινωνία στην οποία εντάσσονται αλλά και η δυνατότητα διεξαγωγής διαλόγου με τις άλλες ομάδες, γενικότερα η ελευθερία επικοινωνίας και συζητήσεως. Στην κυριολεξία, Πλουραλισμός σημαίνει να κατέχει κανείς πολλές θέσεις ταυτόχρονα.                              Ο Πλουραλισμός απορρίπτει τον Δυϊσμό πνεύματος και σώματος ενώ αντιτίθεται στην θεωρία ότι η πραγματικότητα είναι μόνο και απολύτως μία («Μονισμός»)

PLUS ROYALISTE QUE LE ROI= ULTRA = «Βασιλικότερος του Βασιλέως», χαρακτηρισμός ο οποίος έλκει την καταγωγή από τους ασυμβίβαστους τύπους                  οι οποίοι παραμένουν πιστοί στην επαναφορά και ανάσταση του παλαιού καθεστώτος («ANCIEN REGIME») και του Βασιλιά προ της Γαλλικής Επαναστάσεως και του 1789. ULTRAS θεωρούνται οι ακραιφνείς μοναρχικοί της εποχής της Παλινόρθωσης. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει               ότι η έκφραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε σχέση με τα ρητά των στηλών Ηρακλέους όσο και σε σχέση με την Επανάσταση στην Ελλάδα, τα Συντάγματα και τις Συνθήκες και, μάλιστα, σε Ευρωπαϊκό πλαίσιο.

PLUTOSOFIA= «Πλουτοσοφία», έργο του Φραγκισκανού Gesualdo το 1592                 στην Πάδουα. Αναφέρεται στον Ωκεανό ως «Πατέρα των Υδάτων»                             επειδή «από την μνήμη ρέουν όλες οι λέξεις και σκέψεις» και χρησιμοποιεί                      παλαιούς τόπους με αναοχρονισμούς για την αποθήκευση και άντληση πληροφοριών. 

PODESTAS= παρεκκλήσι της Φλωρεντίας –εντός του Εθνικού Μουσείου Φλωρεντίας– με νωπογραφίες σκηνών του έργου «Παράδεισος» του Δάντη                        που αποδίδονται στον Giotto (βλ. ILLE EGO SUM PER QUEM PICTURA EXTINCTA REVIXIT και LIBO). To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει                        ότι PODESTAS=«Δύναμις», έργο του Μποτιτσέλλι το 1470 από μιαν σειρά 6 πινάκων –όπου λείπουν οι σκηνές των 6 αγγέλων– ενός ολόκληρου κύκλου                      7 έργων με θέμα τις Αρετές. Συνδέεται με το λεγόμενο «Ρετάμπλ                                          του Σαν Μπαρνάμπα» αλλά είναι πρωταρχική η ευθεία σύνδεσή του                                    με την επιγραφή VERGINE MADRE FIGLIA DEL TUO FIGLIO.                                           και με τα έργα Αλτόφφερ και του Τεχνίτη του Άλκμααρ                                                    (βλ. LAPIS PHILOSOPHORUM-RIJKSMUSEUM). Βλ. πρωτίστως SANTA CROCE, PALESTRINA, PALAZZO DEL PODESTA, NAZIONALE σε σχέση                                      με την θεματολογία για «TO ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ 7 ΠΛΑΝΗΤΩΝ», τις 7 ARTES LIBERALES, την ARTE DELLA/E MEMORIA LOCALE, το COMPENDIUM MEMORIAE LOCALIS και επιπλέον PLANISPHÆRII COELESTIS HEMISPHÆRIUM SEPTENTRIONALE, GRACIA PARS SEPTENTRIONALE                       και COSTITUZIONE DELLA REPUBBLICA SETTINSULARE συν MONARCHIA.  

POESIE= «Ποίηση», εφεύρεση της Βενετίας με μυθολογικούς πίνακες                             και απόκρυφες αναπαραστάσεις για την γέννηση σκηνών μέσω προσωπικής επεξεργασίας λογοτεχνικών και εικονογραφικών πηγών που υποκρύπτουν φιλοσοφικά θέματα, ιερές ή κοσμικές αλληγορίες. «Μύθο» ή «Ποίημα»                                    ή «Ζωγραφικό Ποίημα» χαρακτήριζε ο Τισιανός τα έργα που φιλοτεχνούσε                      για προσωπική χρήση με σκηνές από την μυθολογία με θέμα τους έρωτες                     των Θεών. Παράλληλα, ωστόσο, αναφέρεται ότι φιλοτεχνούσε τους πίνακές του για τους Μαικήνες, με χαρακτηριστικότερο τον θαυμαστή του Τισιανού,                  Φίλιππο Β´ ο οποίος αγόραζε τα έργα της Ελληνικής Μυθολογίας                                     και τα αποκαλούσε επίσης «ποιήματα». Βλ. DE OPTIMΟ REIPUBLICAE STATU DEQUE NOVA INSULA UTOPIA LIBELLUS VERE AUREUS                                            και EREMITICAE VITAE

POETA NASCITUR, NON FIT= ο ποιητής γεννιέται, δεν γίνεται/η φύση κάνει                  τον ποιητή, όχι η μελέτη. Η φράση αυτή –αν και η ερμηνεία «η φύση κάνει                      τον ποιητή» στέκεται αφ’ εαυτής– πρέπει να ταιριάξει με αυτές περί δημιουργίας    και γενέσεως εκ του μηδενός, σύμφωνα με την ανάλυση του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε.

POETAE MINORES = Ελάσσονες Ποιητές. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι η φράση σημαίνει «Έλληνες Ποιητές».

POETAE NOVI= «Νέοι Ποιητές, ο κύκλος των ποιητών της Ρώμης                                  με κυρίους τον Προπέρτιο, τον Οράτιο και τον Βιργίλιο που βρίσκονταν                         υπό την προστασία του ευγενούς και πολιτικού Μαικήνα. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι η φράση μπορεί να χρησιμεύει                                    ώστε να σηματοδοτεί την POETA NOVA.

POGGIO A GAIANO= Έπαυλη των Μεδίκων με διακόσμηση του Jacopo Carucci (ΠΟΝΤΟΡΜΟ). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι συνδέεται                   με το έργο «Χαρούμενη Πηγή» του Jacopo della Quercia στην Σιέννα.                                  Βλ. PIAZZA DEL CAMPO, VIS DOMINI.

POLA= περιοχή στην Ιταλία όπου βρίσκεται ο Ναός του Αυγούστου                                   με Κορινθιακούς κίονες. Βλ. FORUM AUGUSTUM-DOMUS AUGUSTANA-ARA PACIS AUGUSTAE, CONCORDIA AUGUSTA, CONFESSIO AUGUSTANA- PALACIO DE AUGUSTO.

POLLICE VERSO= με τον αντίχειρα προς τα κάτω. Το σύμβολο καταδίκης                    του ηττημένου στην αρένα

POMPEI= Πομπηΐα. Είναι στην ουσία η ιταλική απόδοση για το οργανάκι                       που υποδήλωνε η ελληνική λέξη «Ρομβία», απλώς η μάρκα είναι Ιταλική                             –και, πράγματι, η πόλη της Πομπηΐας όντως λειτουργούσε όπως το μουσικό αυτό όργανο: πρόκειται για μηχανική λειτουργία η οποία στηρίζεται στο λεγόμενο «ρομβικό σύστημα» το οποίο κρυστάλλωνε την τύπωση της μελωδίας                                     πάνω σε περιστρεφόμενο κύλινδρο. Οι χειριστές του λέγονται «εκτυπωτές»                       ή «σταμπαδόροι». Πιθανόν από την Ρομβία και την Πομπηΐα προέκυψε                      και το μουσικό στυλ «POMPOSO». Την Πομπηϊανή Ύδραυλιν εφηύρε ο Κτησίβιος Αλεξανδρείας

POMPOSO= με πομπώδες ύφος

PONDERE, NON NUMERO= με το βάρος, όχι με βάση τον αριθμό

PONTIFEX MAXIMUS= «Μέγιστος Ποντίφικας», προστάτης της θρησκείας.                   Το πιο σεβαστό αξίωμα στην Ρωμαϊκή Θρησκεία: θεσπίστηκε μετά την κατάργηση της Βασιλείας της Αρχαίας Ρώμης στην αυγή του Ε´π.Χ. αιώνος και ανέθεσε                 τις θρησκευτικές εξουσίες του Βασιλέως στον PONTIFEX MAXIMUS ο οποίος                είχε εξουσία επί των Εστιάδων Παρθένων και επί όλων των ποντιφίκων                         που είχαν αναλάβει ως φύλακες την δημόσια λατρεία και την παράδοση                       αλλά και επί του «Βασιλέα των Ιερών» (βλ. REX SACRORUM), αξίωμα το οποίο τελικά κατέλαβε ο ίδιος. Ο Ιούλιος Καίσαρ κατάφερε να αναδειχθεί και PONTIFEX MAXIMUS και ισόβιος DICTATOR αλλά δολοφονήθηκε στις 15/3/44 π.Χ.                     παρά την προειδοποίηση Αρτεμίδωρου (βλ. PALAZZO DEI CONSERVATORΙ, CONSILIARE). Επίσης, το αξίωμα ανέλαβε και ο Αύγουστος                                           και με αυτόν το αξίωμα απέκτησε πολιτική ισχύ και ταυτίστηκε με τον θεσμό                της Αυτοκρατορίας. Κατόπιν, το αξίωμα πήρε την μορφή του μεγάλου αρχιερέως της Ρώμης, του Πάπα. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επισημαίνει                       ότι η έκφραση χαρακτηρίζει τον αρχηγό κράτους που έχει και την εξουσία                     της θρησκείας αλλά σημαίνει ότι η θρησκεία μεταβάλλεται σε όργανο του κράτους. Βλ. AUSPICIUM, IMPERIUM.

POPOLO MINUTO= ο κόσμος των ταπεινών.

POPULI= τα ανοίγματα των Κατακομβών που είναι προορισμένες να δέχονται τους νεκρούς. Βλ. GROTTAFERRATA, ACHRADINA, VIA LATINA, CATACUMBAS, CUBICULI, RES GESTAE.

POPULUS VULT DECIPI= ο λαός θέλει να πλανηθεί

PORTA DELLA CARTA= η είσοδος στο PALAZZO DUCALE Βενετίας                         όπου ανακοινώνονταν τα νομιθετήματα της Δημοκρατίας της Βενετίας.

PORTA DI SAN SPIRITO= «Πύλη του Αγίου Πνεύματος», μεταφράζει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Πρόκειται για έργου του Σανγκάλλο στην Ρώμη                           με ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ SANTO SPIRITO του Σανγκάλλο.                           Συνδέεται με την Πλατεία Πύργου του Αίματος όπου βρίσκεται                                           το Ανάκτορο της Παλαιάς Κυβερνήσεως του 1400.                                                                  Βλ. CAPELLA PAOLINA, AQUA PAOLA, AQUA VIVA  και PIAZZA MINERVA καθώς επίσης και PALAZZO MATTEI DI JOVE, SPECOLA VATICANA, VIA VENETO, TRINITA DEI MONDI, TRADITIO LEGIS, DONATIO CONSTANTINI, UNAM SANCTAM.

PORTA JOVIA= το Κάστρο του Μιλάνο το οποίο οχυρώθηκε από τον Μάσκιο Αντζιοϊνο εκ μέρους της Ισπανίας για χάρη του Κράτους του Μιλάνο το 1537-8. Σημειώνεται εκόμα ότι η Μάχη του Μοντεμούρλο έλαβε χώρα την 2/8/1537                       ενώ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟ σημειώθηκε την 18/3/1848.                                       Βλ. DE VIRIBUS ILLUSTRIBUS και ELOGIA VIRORUM ILLUSTRIUM.

PORTA PIA= πύλη γνωστή από την ιστορική άλωση της Ρώμης, κατασκευασμένη στο ΚΑΣΤΡΟ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑ με βάση σχέδια του Μιχαηλάγγελου το 1560.                                          Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «ΠΥΛΗ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ»                                                     ή «ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΙΟΥ»  και την συνδέει με τις αναφορές στον Πάπα Πίο                             (βλ. CIARAMONTI, PIUS SEPTIMUS PONTIFEX MAX, CAPELLA CLEMENTINA, GALLERIA CLEMENTINA, ACCADEMIA CLEMENTINA, MUSEUM CLEMENTINUM, PIO CLEMENTINO, PORTA PIA, PALATIUM)                                         και στο PALAZZO PITTI με την έννοια της ποίησης (δημιουργίας) και σε αντίθεση με την οδό Αππία. 

PORTA PINCIANA= η «Πόρτα Πιντσάνα», βρίσκεται στον Πινκιανό λόφο                   στην Ρώμη και συνδέει την VILLA PINCIANA/VILLA BORGHESE                                 με την GALLERIA BORGHESE. Ειδικότερα, για την Πινακοθήκη GALLERIA BORGHESE βλ. τα 2 έργα «Η ΒΙΛΑ ΜΠΟΡΓΚΕΖΕ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ ΠΙΝΤΣΑΝΑ» οδηγός του Giacomo Manilli το 1650 και  «Η ΒΙΛΑ ΜΠΟΡΓΚΕΖΕ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ ΠΙΝΤΣΑΝΑ» οδηγός της Πινακοθήκης Μποργκέζε                    του Domenico (ή G.B.) Montelatici το 1700. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει, πολύ ελεύθερα, «ΡΟΖ ΠΥΛΗ».

PORTA ROMANA= η αψίδα της εισόδου στην πόλη του Μιλάνο.

PORTICO DEGLI CONSENTI = κρύπτη κάτω από το TABULARIUM όπου βρίσκονταν 12 αγάλματα που απεικόνιζαν τις μεγαλύτερες θεότητες της Ρώμης. Συνδέεται με την Αψίδα του Κωνσταντίνου. Βλ. CONSENTIS ιδίως                                  καθώς και PALAZZO SENATORIO και TABULARIUM και CONSILIARE                         σε σύνδεση με τα ρητα DONATIO CONSTANTINI και NEMO SIBI ASSUMAT HONOREM NISI VOCATUS A DEO CANOVAM AROΝ.

PORTICO DE LA GLORIA= «Κρύπτη της Δόξας» μεταφράζει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Είναι η Πύλη της Δόξης στον Καθεδρικό Ναό Αγ. Ιακώβου Κομποστέλλης. Η σκάλα είναι κτισμένη πάνω στον παλαιό Καθεδρικό Ναό                       του 12ου αιώνος. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι συνδέεται άμεσα με την SANTA CRUZ, τον CATEDRAL SANTA CRUZ, το MUSEO SANTA CRUZ, το COLLEGIO DE SANTA CRUZ, την SANTA CROCE, το BURGOS,                 την MIRAFLORES, την ALTAMIRA, την GROTTAFERRATA, το CAMPOSANTO-COMPOSANTΟ και το ALCÁZAR. Βλ. οπωσδήποτε OBRADOIRO, IRIA FLAVIA, HORREO, TORRE DE LA TRINIDAD, LA TRINIDAD.

PORT PÉGASSU= ο Κόλπος του Πηγάσου.

PORT ROYAL= μοναστήρι των αιρετικών πιστών του θεολόγου                                        και Ρωμαιοκαθολικού επισκόπου της Φλάνδρας Cornelius Jansen (1585-1638), γνωστού θεολόγου με το όνομα Ιανσένιος, ο οποίος ηρνείτο την ελεύθερη βούληση, ενέκρινε την συγχώρεση υπό ορισμένες συνθήκες, υποστήριζε την άκρα ταπείνωση του ανθρώπου ως μέσο πνευματικής σωτηρίας και πίστευε στην άπειρη χάρη                (εξ ου και το κίνημα του ονομάζεται «Γιανσενισμός»). Βλ. DEVOTIO MODERNA, LIBRO DE LAS INDULGENCIAS.

PORT ROYALE, LE LIVRE MUSEE= έργο του R. Cogniat το 1964.

POST CINERES GLORIA VENIT= μετά τον θάνατο έπεται η δόξα

POST HOC, ERGO PROPTER HOC= μετά από αυτό, άρα επί της βάσεως αυτού και ένεκα τούτου. Πρόκειται για έναν τύπο έκφρασης που χρησιμοποιείται                     ως δείγμα για την διδασκαλία του τρόπου σκέπτεσθαι. Δηλώνει έναν λάθος συλλογισμό. Λάθος συλλογισμός είναι π.χ. ότι επειδή έγινε έκλειψη ηλίου, θα γίνει πόλεμος. Η αιτία που εξαρτάται ο πόλεμος από την έκλειψη είναι λάθος –διότι                  η έκλειψη του πολέμου μπορεί να γίνει δίχως απαραίτητα να γίνει και έκλειψη ηλίου                       (ενώ μπορεί να συμβούν και τα 2 φαινόμενα ταυτόχρονα αλλά τυχαία,                               ως μη εξαρτημένη μεταβλητή). Το ρητό είναι επέκταση και εφαρμογή                      του «NON SEQUITUR» 

POST MORTEM= «μετά τον θάνατο», «νεκροψία», ανάλυση ή έρευνα                              για ένα γεγονός ώστε να αντληθούν διδάγματα για το μέλλον. Μοιάζει με το «POST OBITUM». Ο Σενέκας «έγραψε» το ρητό «POST MORTEM NIHIL EST»: τυπικά, μεταφράζεται «Μετά τον θάνατο, τίποτα δεν υπάρχει». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει αντισυμβατικά αλλά ορθά «Μετά την νεκροψία, το μηδέν υπάρχει» ή «το τίποτα υπάρχει μετά τον θάνατο»

POST OBITUM= μετά θάνατον. Μοιάζει με το «POST MORTEM», δεν είναι το ίδιο

POSTULATUM= Φιλοσοφικό Αίτημα POSTULATA= τα Αιτήματα, τα Ζητούμενα, οι αρχικές προτάσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν χωρίς να καταρρεύσει ολόκληρο το σύστημα

POTESTATES DEI= «Οι δυνάμεις του Θεού», έκφραση του Marsilius Ficinus.

POTIUS MORI QUAM FOEDARI= καλύτερα να πεθάνεις παρά να ρεζιλευθείς

POZZO IMPERIALE= Έπαυλη στην Φλωρεντία (βλ. VILLA MEDICI-                            VILLA MEDICIS). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει                                      «Έπαυλη του Αυτοκράτορα».

PRADO = GALLERIA DEL MUSEO DEL RE = REAL MUSEO DEL PRADO = Ανάκτορο ή Μέγαρο του PRADO, άνοιξε την 19/11/1819 ως ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ του PRADO με σχήμα Ναού νεοκλασσικού ρυθμού                                     χάρη στο έργο του αρχιτέκτονα Nτ. Χουάν ντε Villanueva ο οποίος είχε πεθάνει                το 1811. Το 1868 λειτούργησε ως ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ του PRADO. Στην είσοδο, υπάρχει προτομή από τον γλύπτη του Μιλάνο Λεόνε Λεόνι και τον γιο του, Πομπέο Λεόνι. Διαθέτει Μεγάλη Στοά και εντός του περιέχει Ελληνικά γλυπτά              της εποχής του Πραξιτέλους και την Ιβηρική προτομή «ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΚΕ»                  των αρχών του Ε´ π.Χ. αιώνος. Περιλαμβάνει το PALACIO DE LA TRINIDAD,                το ESCORIAL, το PALACIO DE SAN INTELFONSO (βλ. SACRADA FORMA                 και την σύνδεση με LA TRINITAD-TORRE DE LA TRINIDAD-TRINITA DEI MONDI αλλά και με το έργο DE TRINITATE/DE TRINITADE ως αρχή                           για το ξετύλιγμα των 16 Λατινικών και Ελληνικών έργων του Αγ. Αυγουστίνου                     που περιέχονται συνοπτικά στον SAN GIOVANNI IN FIORE). Σημειώνεται                           ακόμα ότι το Παλάτι στο δάσος του PRADO κοντά στην Μαδρίτη                        καταστράφηκε από πυρκαϊά το 1604. (βλ. oπωσδήποτε ALCÁZAR                                      και CASA DEL LABRADOR). Τέλος, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι από την έρευνα  στις πηγές του PRADO προκύπτουν τα εξής 6:                                         Α) Κατάλογος των πινάκων της Ισπανικής Σχολής από τον Luis Eusebi το 1819.              Β) Ο «ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ ΤΟΥ ΔΕΛΦΙΝΟΥ»                                                    από τον Angulo Iñiguez τα έτη 1944 και 1955.                                                                                Γ) Κατάλογος των πινάκων του Βασιλικού Μουσείου Ζωγραφικής                                     και Γλυπτικής από τον Pedro de Madrazo το 1945.                                                                    Δ) Ο «ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΔΕΛΦΙΝΟΥ»: κατάλογος 120 κοσμημάτων                                  από τον Ντ. Ανγκούλο το 1955 με δισκοπότηρα, πολύτιμους                                         λίθους, σμάλτα,  έργα χρυσοχοΐας των 16ου-17ου αιώνων.                                                       Προέρχεται από τον Δελφίνο της Γαλλίας, γιο του Λουδοβίκου ΙΔ´ (για τον Δελφίνο                           της Βενετίας, βλ. NASCITA DI VENERE, RE ROI SOLEIL, ECLOGA CHRISTIANISSIMA REGI ET REGINAE IN PORTENTOSAM DELPHINI … NATIVITATEM και τις 2 επιγραφές MUTUO VULNERE OCCUBUIT                             ULTERUM FERE AD INFEROS και AGNOSCO-CITATAM CARTAGINIS).                                                      Ε) Κατάλογος αρχαίας γλυπτικής από τον Asenjo Blanco το 1957.                                      ΣΤ) Κατάλογος Χριστιανικής γλυπτικής από τον Μ. Λορέντε τα έτη 1968 και 1969.

PRAECEPTOR GERMANIÆ= «Παιδαγωγός της Γερμανίας», χαρακτηρισμός                  για τον Philip Schwarzerd ή Μελαντόνε, γνωστόν με το εξελληνισμένο όνομα Μελάγχθων ο οποίος υπήρξε Γερμανός ελληνιστής φιλόλογος, θεολόγος                        και παιδαγωγός, χαρακτηριστικός εκπρόσωπος Αναγέννησης και Μεταρρύθμισης, και το 1530 συνέταξε το ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ,              την «Ομολογία της Αυγούστας» που οδήγησε το 1555 στην θρησκευτική «ΕΙΡΗΝΗ                              ΤΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΑΣ» –αυτή σήμαινε αναγνώριση του δόγματος του Λουθηρανισμού σε ίση βάση με το δόγμα του Καθολικισμού– αλλά και στο ΔΙΑΤΑΓΜΑ                            ΤΗΣ ΝΑΝΤΗΣ το 1598 το οποίο σήμαινε αναγνώριση της θρησκευτικής ελευθερίας               και των ίσων πολιτικών δικαιωμάτων των Λουθηρανών και των Προτεσταντών              με τους Καθολικούς. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει                                 ότι ο Κανόνας των Προτεσταντών είναι αντίθετος στην χρησιμοποίηση θρησκευτικών θεμάτων στην Τέχνη. Το 1598 υπεγράφη                                                        και η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΒΕΡΒΕΝ, συμφωνία μεταξύ της πνευματικής και κοσμικής εξουσίας που εκπροσωπούσαν αντιστοίχως ο Βασιλεύς Ερρίκος Δ´                                    και ο Πάπας Κλήμης Η´. Βλ. RHETORICA ELEMENTA, LOCI COMMUNES RERUM THEOLOGICARUM, DOMUS AUGUSTANA και CONFESSIO AUGUSTANA συν STAATGALERIE σε συνδυασμό με CUJUS REGIO,                            EJUS RELIGIO και MYSTERIUM JUSTIFICATIONIS με UN ROI, UNE LOI,                UNE FOI και DE LA VÉRITÉ DE LA RELIGION CHRÉTIENNE.

PRÆCOGNITA= «πράγματα που ήταν προηγουμένως γνωστά» αναφέρει η τυπική μετάφραση των λεξικών. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε., επ’ ευκαιρία, δίδει ένα μάθημα για το πώς μια ελάχιστη αλλαγή στην μετάφραση επιφέρει σημαντική μεταβολή στο νόημα και στο πνεύμα: επιλέγει να μεταφράσει «πράγματα που ήταν εκ των προτέρων γνωστά» οπότε ενυπάρχει η έννοια ότι ήταν γνωστά πριν                αλλά και η έννοια ότι το μέλλον ήταν γνωστό εκ των προτέρων.

PRAEPARATIO EVANGELICA= «Προπαρασκευή των Ευαγγελίων», τίτλος έργου του Ευσέβιου.

PRAESTANTI CORPORE NYMPHA, COELESTI ORIGINE NATA, AETHERO ANTE ALIAS DILECTA DEO: νύ(μ)φη εξαιρετικής ευγένειας που γεννιέται                   στον Παράδεισο και αγαπιέται από τον παντοκράτορα Θεό περισσότερο από κάθε άλλη ή «νύ(μ)φη εξαιρετικής ευγένειας που γεννιέται οριγενής στον ουράνιον Παράδεισο και αγαπιέται στους αιθέρες περισσότερο από κάθε άλλη επιλεγμένη     ως ο παντοκράτωρ Θεός», απόσπασμα από την επιστολή (“Epistolarium”                    του Marsilius Ficinus μεταφρασμένο από το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε).

PRAETOR= στρατηγός. Η λέξη σήμερα σημαίνει «απείθαρχος» και «ασύδοτος»,            αν και η Πραιτωριανή Φρουρά είναι η ιδιαίτερη στρατιωτική ακολουθία                         του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Ωστόσο, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει την θρησκευτική ερμηνεία της λέξης «ακολουθία».

PRAGMATICA SANCTIO= «Πραγματική Κύρωση», επίσημη πράξη η οποία ορίζει το δικαίωμα διαδοχής στον θρόνο μετά θάνατον. Ο όρος προέρχεται                                 από την επιθυμία του Αυτοκράτορα της Αυστρίας να αφήσει διάδοχο στον θρόνο την κόρη του, επειδή δεν είχε γιο, αλλά όταν πέθανε κανείς δεν σεβάστηκε                      τις Συνθήκες, οπότε υπήρχε κενό στην θέση ώσπου επήλθε συμφωνία Αυστρίας-Ρωσσίας το 1748 με την ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΑΚΥΪΣΓΡΑΝΟΥ ή ΑΑΧΕΝ                                 (Aix la Chapelle) και η PRAGMATICA SANCTIO αναγνωρίστηκε και αποτέλεσε την βάση επί της οποίας στηρίχθηκε η Αυστριακή Μοναρχία. Επιπλέον,                         το ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ AIX-LA-CHAPELLE διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 1818                   (βλ. υπόμνημα CAPO D’ ISTRIA) και αποφάσισε τον τερματισμό της στρατιωτικής κατοχής της Γαλλίας. To θέμα συνδέεται με τα ανάκτορα Καρλομάγνου                           στο Aix la Chapelle και τις Χριστιανικές σαρκοφάγους Ραβέννας                                   αλλά και την ομιλία στην Γαλλική γλώσσα. Καρπό της πολιτικής Καρλομάγνου αποτέλεσε  το 962 μ.Χ. –μέσα στην καρδιά του Μεσαίωνα– η ίδρυση                                  της «ΑΓΙΑΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»            που διήρκεσε ως το 1806 και τερματίστηκε από τον Ναπολέοντα. Δες πρωτίστως τον συνδυασμό των ρητών LIBRΟ D’ ORE-PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI SACRIFICIUM LAUDIS HONORI                  και την σημασία αυτών των ρητών με βάση το LIBRO D’ ORE, την θεματολογία των ρητών AVE GRATIA  PIETA DOMINUS TECUM, PIETÀ, LA PIETÀ,                     IMAGO PIETATIS, INSTITUTO DELLA PIETÀ ως προς την CAPELLA PIETÀ                              και την επιγραφή AMEREGES REGNANT και την REGNUM CAELORUM.                      To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. κάνει την κρίση ότι η PRAGMATICA SANCTIO αναφέρεται στην ιδέα ότι ο Βασιλεύς πρέπει να είναι πραγματικός Βασιλεύς και να κυβερνά προσωπικά, στυλ Γαλλίας (όχι όπως στην Αγγλία                     όπου υπήρχε η αντίληψη ότι ο Βασιλεύς βασιλεύει –και μάλιστα, ανεύθυνα–                αλλά δεν κυβερνά). Βλ. συνδυαστικά την εφαρμογή των ρητών                                            JUS DEVOLUTIONIS (LE ROI SOLEIL και UN ROI, UNE LOI, UNE FOI                         και L’ ÉTAT C’ EST MOI CAR TEL EST MON PLAISIR) με CUJUS REGIO, EJUS RELIGIO (CHAMBRE DE RÉUNION, MYSTERIUM JUSTIFICATIONIS) και με τα 3 ρητά PHOENIX: FELIX ET TU/BELLA GERANT ALII, TU, FELIX AUSTRIA, NUBE/                             PETRUS LEOPOLDUS AUSTRIA AD VERBIS SUAE DECUS ET AD INCREMENTA ARTIUM OPRIMARUM MUSEUM MEDICEUM OPERIBUS AMPLIATIS CORPSQUE AUCTIS ORDINANDUM ET SPLENDIDIORE CULTU EXORDAND CURAVIT- MED. PETRI F. COSMI, το PALATIUM, την TRINITA DEI MONDI               και τα ρητά UNAM SANCTAM, SANCTA MATER ECCLESIA.

PRATO= λιβάδι & Καθεδρικός Μητροπολιτικός Ναός της Φλωρεντίας                               στην Τοσκάνη με τοιχογραφίες του Καρμηλίτη μοναχού και ζωγράφου                        Filippo Lippi το 1452. Το έργο του συνδέεται με το έργο των Botticelli-Beato Angelico αλλά κυρίως με την ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΑ ΤΩΝ ΚΑΡΜΗΛΙΤΩΝ, κείμενο των αρχών του 15ου αιώνος. Βλ. και τα έργα τα οποία έγραψε ο Jordano Bruno στην Μονή Καρμηλιτών: Η Καρμηλιτική Εκκλησία βρίσκεται                             στην Φρανκφούρτη η οποία, γενικά, θεωρείται πόλη αιρετικών.                                      Εκεί το 1848 συνεκλήθη η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ η οποία εκπόνησε τα Θεμελιώδη Δικαιώματα του Γερμανικού Λαού για την κατοχύρωση                         της ελευθερίας λόγου, της ανεξιθρησκείας, της ισονομίας και της ισοπολιτείας                  υπό ένα πολιτειακό σχήμα ομοσπονδιακής ένωσης με κληρονομικό άρχοντα                  και στηριγμένο στις βασικές αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας                           (αλλά η ενοποιητική προσπάθεια της συνελεύσεως ναυάγησε αλλεπάλληλες φορές μέχρι το 1868). Σημειώνεται, επίσης, ότι η λεγόμενη ΣΥΝΘΗΚΗ                                      ΤΗΣ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ υπεγράφη το 1871. Βλ. PRADO, MADONNA                             NEL PRATO, TONDO BARTOLINI, SANTA MARIA DELLA CARMINE, CONVENTO DEGLI ANGELI.

PRATOLINO= περιοχή κοντά στην Φλωρεντία.

PRÉLUDE= «Πρελούδιο», ρομαντική σύνθεση, εισαγωγή η οποία χρησιμεύει                  ως άνοιγμα σε μουσικό έργο με ευρύτερη εμβέλεια ή ανεξάρτητο μουσικό κομμάτι γραμμένο σε ελεύθερη φόρμα και το οποίο διαθέτει ποικιλία. Το προανάκρουσμα, το προοίμιο, μουσική μορφή η οποία σημαίνει την ενόργανη εισαγωγή                         μιας μουσικής σύνθεσης. Προέρχεται από το λατινικό ρήμα PRAELUDO                             το οποίο σημαίνει εισάγω προκαταρκτικά.

PREMIER CONSUL= «Πρώτος Ύπατος» ή «Πρωθυπουργός Ύπατος», αξίωμα                το οποίο θέσπισε ο Ναπολέων όταν ανέτρεψε με πραξικόπημα το Διευθυντήριο      των 5. Στηρίχθηκε στα 2 Συντάγματα του 1791 και του 1797 τα οποία είχε συντάξει ο αββάς Emmanuel Joseph Sieyès (το Σύνταγμα του 1797 εγκρίθηκε με φανερή ψηφοφορία σε δημοψήφισμα και χρήζει ειδικής, εκτεταμένης μελέτης). Αργότερα,               ο Ναπολέων πήρε τον τίτλο «Ισόβιος Ύπατος» και «Κληρονομικός Αυτοκράτωρ των Γάλλων» και «Κληρονομικός Βασιλιάς της Ιταλίας».                                                      Βλ. DIRECTOIRE και CONCORDAT.

PREMIER PEINTRE= «Πρώτος Ζωγράφος», τίτλος ο οποίος εδόθη το 1805                   από τον Ναπολέοντα στον Νεοκλασσικό ζωγράφο Andrea Appiani                                    (ή Appiani Milanese, 1747/1754-1817) διευθυντή της Πινακοθήκης Μιλάνο                       που είχε κάνει το πορτραίτο του το 1803 στην Ακαδημία Μπρέρα:                                   αυτός υπήρξε στην συνέχεια ο επίσημος προσωπογράφος του και φιλοτέχνησε               το 1808 τον πίνακα ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ Α´ ως Αυτοκράτορος και Βασιλέως της Ιταλίας καθώς και ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ του                                 και τον πίνακα ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ το 1810. Το μνημείο του βρίσκεται                                    στην ΑΜΒΡΟΣΙΑΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ με επίχρυσο μπρούντζο που φέρει τίτλο           «AL PITTORE DELLE GRAZIE» (o ζωγράφος της Χάριτος). Την έκφραση PREMIER PEINTRE θα μεταφράζαμε σήμερα «ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ                             ΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ». Βλ. PINACOTÉCA AMBROSIANA, UMILIATI                                 και DONAZIONE JESI.

PRÉSENCE D’ ESPRIT= ετοιμότητα πνεύματος, παρουσία πνεύματος.                              Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. καλεί την προσοχή στην δεύτερη εκδοχή: «παρουσία πνεύματος»

PRESTO= πολύ γρήγορα

PRETIUM LABORUM NON VILE= η αξία της εργασίας δεν είναι μικρή (έμβλημα της τάξης του Χρυσόμαλλου Δέρατος). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προσφέρει και την εναλλακτική μετάφραση» «Όμορφη η εργασία, όχι βάρβαρη»

PRIMA FACIE= εκ πρώτης όψεως, επί της βάσεως αποδείξεων ή στοιχείων άμεσα διαθεσίμων αλλά πριν ακολουθήσει περαιτέρω εξέταση.

PRIMAPORTA= «Αύγουστος της Primaporta», άγαλμα του Αυγούστου                         από μάρμαρο, στην Εμιλία Οδό. Η μελέτη των πηγών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δείχνει ότι ο αδριάντας στηρίζεται στον ΔΟΡΥΦΟΡΟ Πολυκλείτου                  και λειτουργεί με βάση τον μηχανισμό του ΕΦΗΒΟΥ Αντικυθήρων.                                    Βλ. ARA PACIS και PRIMAVERA και DOMUS AUGUSTANA και PALACIO                     DE AUGUSTO.

PRIMATO MORALE E CIVILE DEGLI ITALIANI= έργο του Gioberti το 1843               για την ένωση της Ιταλίας το οποίο χαρακτηρίζει την εξουσία του Πάπα                        ως την υπέρτατη εξουσία με κέντρο την οποία θα έπρεπε να υποταχθούν                        οι ηγεμόνες της Ευρώπης και να υλοποιηθεί η πολιτική ομοσπονδία της Ιταλίας               και η ενότητα της Χερσονήσου, απορρίπτοντας όμως εξ ολοκλήρου                                 την Επανάσταση στην Γαλλία πριν αυτή αναγεννηθεί. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι το έργο αυτό συνδέεται με το «καταπίστευμα» του 1833                της GALLERIA BORGHESE και τις αίθουσες Βοργία στο Βατικάνό (βλ. FORTE BORGIANO), τον νόμο Guizot (βλ. JUSTE MILIEU), το Κίνημα της Οξφόρδης                του 1833 (βλ. APOLOGIA PRO VITA SUA), την έλευση του Μεσσία στο Βατικανό και ειδικά την Σιέννα (βλ. STANZA DELLA SEGNATURA) και με τα γλυπτά                      του Παρθενώνος (βλ. PACIS CULTORI/PACI SCULTORI).

PRIMAVERA= «Η Άνοιξη» ή «Η αλληγορία της Άνοιξης», πίνακας με τέμπερα                σε ξύλο του Σάντρο Μποτιτσέλλι ο οποίος θεωρείται σταθμός για την Ευρωπαϊκή Τέχνη διότι εκεί συμπυκνώνεται η φιλοσοφία της Αναγέννησης για την φύση                αλλά συνδυάζεται Νέο-Πλατωνικά και Χριστιανικά με τα αλληγορικά έργα                   «Η Γέννηση/Γέννα της Αφροδίτης» και η «Μυστική Γέννηση» που έχει θέμα                  την έλευση της Αποκάλυψης. Βλ. NASCITA DI VENERE και NATIVITÀ σε σχέση με HUMANA PISCES και PISCEM NATARE DOCES αλλά και PRIMAPORTA.

PRIMITIFS= τα έργα της πρώϊμης Αναγεννήσεως που αποτελούν πυρήνα                     της συλλογής της Αρχαίας Πινακοθήκης του Μονάχου.

PRIMORDIA= «Απαρχές», οι πρώτοι καρποί ενός έργου ή ενός παιδιού που βλέπει το φως της ημέρας και αφιερώνεται στον Θεό. Βλ. AB JOVE PRINCIPIUM, TOLLERE FILIUS και FILIOQUE.

PRIMUM MOBILE= Το πρώτο Κινούν. Βρίσκεται υπέρθεν των 9 Σφαιρών                      του Κόσμου: των 7 σφαιρών των πλανητών, της 8ης σφαίρας ή Ογδοάδας                     του Στερεώματος και των απλανών αστέρων καθώς και του Εμπυρείου (COELUM EMPYREUM).

PRIMUM MOVENS- το πρώτο κίνητρο –για μιαν πράξη

PRIMUM VIVERE DEINDE PHILOSOPHARE= πρώτα να ζεις και μετά                                 να φιλοσοφείς. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. –πέρα από την διπλή ανάγνωση της φράσης η οποία εξαρτάται από τον τρόπο τονισμού του «μετά»                 και την χρονικότητα– δεν αποφεύγει τον πειρασμό να γράψει ότι η φράση προέρχεται από φιλόσοφο θετικών επιστημών και ότι έχει αποτελέσει κρίσιμο σημείο συζήτησης στις ανθρωπιστικές επιστήμες: αντίθετή της είναι η έκφραση   περί Ελευθερίας της Φιλοσοφίας «LIBERTAS PHILOSOPHANDI».

PRIMUS INTER PARES= πρώτος μεταξύ ίσων. Το Συμβούλιο Αντίστασης                  του Ο.Η.Ε. επισημαίνει εδώ ότι μια παραλλαγμένη μορφή, π.χ. «PRIMUM INTER PARES» μπορεί να λεχθεί για επιχειρήματα

PRINCE SOUVERAIN= «Κυρίαρχος Πρίγκηψ», ο τίτλος τον οποίο προέβλεπε                  το αρχικό σχέδιο για τον «ΗΓΕΜΟΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ» της Ελλάδος, τίτλος ανώτερος από αυτόν του Βασιλέως.

PRINCEPS CIVIUM= ο Πρώτος Πολίτης, τίτλος τον οποίο χρησιμοποιούσε                      ο Οκτάβιος ως Αυτοκράτωρ επειδή τον θεωρούσε δημοκρατικό.

PRINCEPS FUIT PLATO= έκφραση του Jordano Bruno, αντλημένη από το έργο            DE MAGIA.

PRINCEPS SENATUS= ο Πρώτος της Συγκλήτου, τίτλος του Οκταβιανού

PRINCIPATUS= το χρονικό διάστημα από το 28 π.Χ. ως την πτώση της Ρώμης  που όλοι οι Αυτοκράτορες ονομάζονταν Πρίγκηπες (PRINCIPES).

PRINCIPIA= αρχές. Ισχύει, κυρίως, για αξιώματα πολιτικά, θεολογικά, μαθηματικά και για αρχές ή θεμελιώδη της οικονομίας ενώ ενέχει και την πριγκηπική καταγωγή. Σημειώνεται, ωστόσο, και η άποψη ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν                                     επειδή δεν υπάρχουν «κόμματα αρχών». Βλ. MUSICÆ PRINCEPS, AB JOVE PRINCIPIUM, PRINCEPS CIVIUM, PHILOSOPHIAE NATURALIS PRINCIPIA MATHEMATICA και ALIUNDE

PRINCIPIA MATHEMATICA= «Αρχές Μαθηματικών», έργο των Bertrand Russel-Alfred North Whitehead στον 20ο αιώνα. Σύγκρινε με PHILOSOPHIAE NATURALIS PRINCIPIA MATHEMATICA.

PRINCIPIA RERUM= έργο του Jordano Bruno το οποίο αναφέρεται στις αρχές              αλλά και στην διακυβέρνηση και στην ίδρυση των πραγμάτων προς μιαν Μονάδα ή Ένωση (UNO) και, άρα, και του Σύμπαντος. Επιμένει, ιδιαιτέρως, στην έμπνευση των αρχών και στην συμμόρφωση της «Πράξεως» (Ελληνικών στο κείμενο)                 αλλά και στην τύχη: «ΔΙΧΩΣ ΚΑΘΕ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΕΝΩ ΤΥΧΗ, ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΒΕΒΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ                            (ΔΗΛ. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ) ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΒΕΒΑΙΑ ΕΦΟΣΟΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ. ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ   ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ, ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΩΣ             ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΣ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ  ΜΕ ΔΙΧΩΣ ΚΡΙΣΗ, ΦΩΣ, ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΦΥΪΑ Ή –ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ                              ΤΟ ΓΝΩΜΙΚΟ– ΝΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΕΙ ΑΝΕΥ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ».

PRIOR TEMPORE PO POTIOR JURE= προηγούμενος στον χρόνο, ισχυρότερος στο δικαίωμα/δίκαιο. Η ρήση προέρχεται από το Εμπράγματο Δίκαιο. Εκφράζει προτίμηση υπέρ του προηγουμένου χρονικά και τον ευνοεί στην απονομή.                     Κατά την γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. πρέπει να συμπληρώνεται οπωσδήποτε από το ρητό «PRIOR TEMPORE, PRIOR JURE» (διαφέρουν                     στο νόημα) και να λαμβάνει ο ειδικός υπ’ όψιν του τα ρητά «CONTRA TEMPO», «PRO TEMPORE», «E LAPSO TEMPORE» και τι σημαίνουν

PRIOR TEMPORE, PRIOR JURE= αυτό που πρώτα προηγείται χρονικά και μάλιστα προηγείται δικαιωματικά και εκ δικαίου. Πρέπει να ερμηνεύεται, σύμφωνα με την γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε., σε σχέση με όλη την γνώση των ρητών περί πράξεων και περί δικαίου, να συμπληρώνεται από το ρητό «PRIOR TEMPORE PO POTIOR JURE» αλλά και σε συνάρτηση με τα ρητά περί χρόνου

PRISCA FIDES= Αρχαία Πίστη

PRISCA THEOLOGIA= Αρχαία Θεολογία, χαρακτηρισμός ο οποίος αποδίδεται από τον Marsilius Ficinus στην Θεολογία υπό την έννοια της Σοφίας των Αρχαίων. Στην  THEOLOGIA PLATONICÁ αναφέρεται ότι ξεκίνησε πρώτα                                      με τον Ζωροάστρη, στην Εισαγωγή στον Πλωτίνο αναφέρεται ότι ξεκίνησε ταυτόχρονα με Ζωροάστρη-Ερμή ενώ στην Εισαγωγή στον ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ αναφέρεται ότι ξεκίνησε με τον Ερμή ως Mercurius Termaximus, συνεχίστηκε                 με τον Ορφέα, τον Αγλαόφημο, τον Πυθαγόρα και τον Φιλόλαο και κορυφώθηκε με τον Πλάτωνα. Βλ. ARGUMENTUM.  Στον Έρασμο, η Αρχαία Θεολογία               έδωσε την ιδέα για την εκτύπωση και διάδοση της Καινής Διαθήκης                             –έστω και με παραφράσεις– και των γραπτών των Πατέρων του Χριστιανισμού            με σκοπό την επιστροφή σε μιαν σύγχρονη μορφή αρχαίας αλλά χρυσής εποχής όπου υπάρχει κοινότητα των μορφωμένων και ευγενών. Εναντίον της Αρχαίας Θεολογίας –την οποία θεωρεί ως μιαν μορφή προκατάληψης και υπεραίσθησης, πηγή της μαγείας (ιδίως των Καθολικών), από την οποία πρέπει                                         να απελευθερωθεί– στρέφεται ο Προτεστάντης Johann Wier το 1566 με το έργο του DE PRAESTIGIIS DAEMONUM (Περί πρεστίζ των δαιμονίων-δηλ. των έξυπνων). Για το θέμα της εισαγωγής στην μετάφραση Ficinus στον ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ,                       βλ. EISAGOGE, SEU INTRODUCTIO FACILIS IN PRAXIM ARTIFIOSAE MEMORIAE και CRISIS, IANI PHAOSPHORI, IN QUO SCHENKELIUS ILLUSTRATUR.

PRIVATA= Ιδιωτική Βασιλική

PRIX DE ROME= Βραβείο της Ρώμης το οποίο θεωρούσε στις αρχές του 19ου αιώνος ότι έπρεπε να είχε απονεμηθεί στους καλλιτέχνες ως κριτήριο εισόδου στους κόλπους της η Ακαδημία η οποία διηύθυνε την Σχολή Καλών Τεχνών Παρισίων. Οι νικητές του Βραβείου της Ρώμης εκπαιδεύονταν στην Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης: με Βασιλική Υποτροφία ο François Boucher, το 1756 ο Jean-Honoré Fragonard, το 1784 ο Γάλλος νεοκλασσικός ζωγράφος Pierre Paul                     Prud’ hon (1758-1823) και, επίσης, ο Jean Auguste Dominique Ingres. Βλ. ENVOIS DE ROME.

PRO ARCHIA= «Λόγος υπέρ Αρχίου», χειρόγραφο με ρητορική ομιλία                           του Κικέρωνος περί των αρετών των Ανθρωπιστικών Σπουδών                                      («DE STUDIIS HUMANITATIS») και η οποία ανακαλύφθηκε το 1333                              από τον Πετράρχη.

PRO ARIS ET FOCIS= υπέρ βωμών και εστιών, υπεράσπιση για χάρη της πολιτικής και θρησκευτικής ελευθερίας

PROBATUM EST= είναι αποδεδειγμένο. Πρόκειται για μιαν από τις ομορφότερες και πλήρως αξιοποιητέες νομικές και διπλωματικές ρήσεις που πρέπει ο μελετητής να έχει έτοιμη στο οπλοστάσιό του για να την χρησιμοποιεί στις εργασίες του

PRO BONO PUBLICO= για το κοινό καλό του λαού. Η μετάφραση «υπέρ του δημοσίου συμφέροντος» πρέπει να χρησιμοποιείται με πολύ προσοχή,                            είναι η γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε.

PROCLI PARAPHRASIS: «Πρόκλου του Διαδόχου των ασαφώς ειρημένων Πτολεμαίω και δυσανακολουθήτως εν τη αυτώ τετραβίβλω», έργο                                   του Μελάγχθωνος στην Βασιλεία το 1554 για την Τετράβιβλο του Πτολεμαίου               σε σχέση με τον Πρόκλο. Βλ. RHETORICA ELEMENTA.

PRO CONFESSO= λες και έχει συμφωνηθεί και έχει δοθεί συναίνεση

PRO DEO ET ECCLESIA= για χάρη του Θεού και της Εκκλησίας

PRO ET CONTRA= υπέρ και κατά. Μια ακόμα εξαιρετικά χρήσιμη έκφραση                 για την φαρέτρα της πολεμικής του ερευνητή ο οποίος επιθυμεί με μικρές, λακωνικές φράσεις να δώσει το πλήρες περιεχόμενο της σκέψης του αποφεύγοντας τις δολιχοδρομήσεις.

PROFESSIO REGIA= έργο του Pierre de la Ramèe το οποίο εκδόθηκε το 1576               από τον μαθητή του Thomas Freige ή Freigius.

PROPHETARIUM LAUDABILIS NUMERUS= επιγραφή στον θόλο                                 του παρεκκλησίου του Καθεδρικού Μητροπολιτικού Ναού του Ορβιέττο                           όπου τις εργασίες άρχισε ο BEATO ANGELICO το 1447 και συνέχισε                                  ο Luca Signiorelli με τον κύκλο νωπογραφιών «ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ                           (ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ)» και συγκεκριμένα την «ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» στο διάστημα 1499-1502. Βλ. άμεσα την σύνδεση με το CORPUS DOMINI                           και το CORPUS CHRISTI και επίσης LAUDESI, LAUDATIONES EORUM                     QUI SUNT AB HOMERO LAUDATE-LAUDATOR TEMPORIS ACTI-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI-PROPHETARUM LAUDABILIS NUMERUS-TE, DEUM, LAUDAMUS.

PROPHETICA (SIVE DE SACRA ET UNICA RATIONE CONCIONANDI TRACTATUS) = έργο του William Guglielmus Perkins το οποίο εκδόθηκε                      το 1592 (το σύνολο των έργων του εκδόθηκε το 1603) στο Cambridge.                               Ο William Guglielmus Perkins θεωρείται ότι είναι ο G.P. Cantabridgiensis, συγγραφεύς των έργων ANTIDICSONUS-LIBELLUS IN QUO DILUCIDE EXPLICATUR IMPIA DICSONI ARTIFIOSA MEMORIA-LIBELLUS DE MEMORIA VERISSIMAQUE BENE RECORDANDI SCIENTIA-ADMONITIUNCULA                       AD A. DICSONUM DE ARTIFIOSAE MEMORIAE, QUAM PUBLICE PROFITETU, VANITATE (βλ. σε DE UMBRA RATIONIS).

PRO FORMA= για χάρη της μορφής, ως ύλη σχεδίου, προσχέδιο με σκοπό.                     Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί πολύ όμορφη αυτήν την διατύπωση: μεταφράζει «πρότυπο», «για χάρη του τύπου», «για χάρη της φόρμας», «καλούπι».

PRO HAC VICE= για χάρη αυτής της συγκεκριμένης περίπτωσης

PROJECTISMUS= προβολισμός: η σκόπιμη προβολή του παρόντος                            και της ιδεολογίας μέσα στο παρελθόν

PROLEGOMENA AD HOMERUM= «Προλεγόμενα εις τον Όμηρο», έργο                       του Friedrich August Wolf το οποίο αρνείται την ύπαρξη του Ομήρου

PRO NUNC= προς το παρόν

PRO MEMORIA= για χάρη μνημείου, μνημοσύνης, αναμνηστικού, αναμνήσεως.

PROMOTECA CAPITOLINA= συλλογή προτομών ανδρών επιφανών                            που δημιουργήθηκε το 1950 στην Ρώμη στο PALAZZO SENATORIO.                                 Βλ. LUPA CAPITOLINA, MUSEO CAPITOLINO.

PROPAGANDA= Προπαγάνδα, όρος του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ

PRO PATRIA= για χάρη της πατρίδας. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εξακολουθεί να επιμένει: όχι υπέρ πάτρης αλλά ορθότερον «υπέρ πατρίδος»

PROPRIO MOTU= μόνος του, από δική του θέληση. Σύγκρινε                                     με «MOTU PROP(R)IO», «DE PROPIO MOTU», «EX PROPIO MOTU»                               και με «ΕΧ ΜΕRO MOTU»      

PRO RATA= συμφώνως με τον ρυθμό ή την αναλογία

PRO REGE, LEGE (,) ET GREGE= η τυπική μετάφραση αναφέρει «για τον βασιλιά, τον νόμο και τον λαό». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. έχει λόγους                       να αμφιβάλλει –και όχι μόνο λόγω αυτής της μορφής κόμματος–                                     για την μετάφραση αυτού του χρησμού (ουσιαστικά, περί αυτού πρόκειται):                 δεν αλλάζει κόμμα αλλά στην ίδια φράση δίνει ελαφρώς αλλά σοβαρώς διαφορετική ερμηνεία, ανάλογα με τα συμφραζόμενα στο πλαίσιο των οποίων               θα τεθεί στον λόγο και στην γραφή, με την έννοια της προσφοράς για χάρη                  του βασιλέως του νόμου και του λαού του: δηλαδή, απόδοτε «τον νόμο                           και τον λαό, για χάρη του βασιλέως» ή «προ του βασιλέως, τον νόμο και τον λαό». Βλ. και το ρητό QUALIS REX, TALIS GREX                 

PRO RE NATA= για το ειδικό ζήτημα που δημιουργήθηκε/γεννήθηκε                              κατ’ επειγόντως ή επ’ ευκαιρία

PRO SALUTE ANIMÆ= για χάρη της υγείας της ψυχής

PROSIT= στην υγεία!

PROSPECT= η εμβληματική λεωφόρος της Αγίας Πετρούπολης του Αλεξάνδρου Νιέφσκι.

PROSPETTO DEI= «Προοπτική Θεού». Η φράση προέρχεται από πίνακα του 1687 που απεικονίζει την πολιορκία και τον βομβαρδισμό της Ακρόπολης                            από τις δυνάμεις της Βενετίας υπό τον Μοροζίνι. Το Συμβούλιο Αντίστασης                 του Ο.Η.Ε. εντάσσει την φράση στην ενότητα των έργων προοπτικής του Albrecht Dürer και του Leone Battista Alberti. 

PRO TEMPORE= η τυπική μετάφραση είναι «επί του παρόντος», «προσωρινώς».  Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. καλύτερα μεταφράζει: «προ της υπάρξεως του χρόνου», «έξω και πέραν του χρόνου». Στην άποψη αυτή μπορεί να ασκηθεί έλεγχος αλλά επιμένουμε ότι πρέπει πρώτα ο αναγνώστης να καταλάβει το πνεύμα των ρητών «E LAPSO TEMPORE», «NON ERAT HIS LOCUS» και ειδικά της ζεύξης των «PRIOR TEMPORE PO POTIOR JURE» και «PRIOR TEMPORE, PRIOR JURE»

PROTESTANTES= «Διαμαρτυρόμενοι» ή «Ευαγγελικοί», οι οπαδοί του Λούθηρου.

PROTOMASTRO= «Πρωτομάστορας» μεταφράζει το Συμβούλιο Αντίστασης                του Ο.Η.Ε. την έκφραση, η οποία αποτελεί χαρακτηρισμό για τον Σανσοβίνο (επίσημο αρχιτέκτονα της Δημοκρατίας της Βενετίας). Βλ. PAX TIBI,                               SCALA DEI GIGANTI, LIBRERIA VECCHIA, LIBRERIA SANSOVIANA                        και MARCIANA.

PROVINCIALES= «Τοπικές Διαλέξεις», έργο του Πασκάλ με επιστολές                     κατά των Ιησουϊτών. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει                               ότι η μητρόπολη των Ιησουϊτών καλείται ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ                                  και έχει παρεκκλήσιο του Αγ. Ιγνάτιου Λογιόλα. Βλ. PALAZZO MATTEI DI JOVE.

PRO VIRILI PARTE= σύμφωνα με την δύναμη, με όλη την δύναμη ενός ανθρώπου

PROVISO= εξαίρεση

PTOLEMÆUS ROMÆ= Χάρτης του 16ου αιώνος κατασκευασμένος σύμφωνα                με τις υποδείξεις και την γεωγραφική αφήγηση του Κλαυδίου Πτολεμαίου                     (85-161 π.Χ.) ο οποίος πρώτος στον κόσμο συνέταξε τον Β´ μ.Χ. αιώνα λεπτομερή χάρτη της γης. Βλ. TERRA INCOGNITA, CORPUS DES ORDONNANCES                     DE PTOLÉMÉES, DE SIGILLIS HERMETIS ET PTOLEMAEI, MONUMENTA, ROSETTA.

PUBLICA= κάθε τι το οποίο δεν εμπίπτει στην ιδιωτική κυριαρχία.

PUBLICAE COMODITATI= «Κοινής Ωφελείας», επιγραφή στα μπρούντζινα μετάλλια τα οποία «κτίστηκαν» και ενσωματώθηκαν –σύμφωνα με αρχαίο ρωμαϊκό έθιμο– στα θεμέλια των δικαστηρίων. Η έκφραση αναφέρεται                       στις συλλογές UFFIZI αλλά έχει ευρύτερη χρήση, σημασία και αξία. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε., λόγου χάρη, μεταφράζει «ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ»                ή «ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ» και συνδέει την έκφραση με την «Πολιτεία Πλάτωνος» και το Γεφύρι της Άρτας, το οποίο συμβολίζει την Τέχνη.

PUEBLO ESPANOL= χωριό χαρακτηριστικό των περιφερειών της Ισπανίας                     όπου κάθε περιφέρεια αντιπροσωπεύεται σε μιαν οδό του χωριού. Βλ. LEGENDA MAIOR, CAPILLA MAYOR, PLAZA MAYOR, PLAZA DE ORIENTE, MIRAMAR.

PUENTA DE ALCANTARA= η αρχαιότερη γέφυρα στο ποταμό Τάγο Ισπανίας, έργο του 866, συμπληρώθηκε με 2 Πύργους-Πυλώνες.

PUENTE ROMANO= Ρωμαϊκή γέφυρα με 15 τόξα στην Salamanca Ισπανίας.                                  Βλ. CATEDRAL VIEJA-CATEDRAL NUEVA.

PUERTA DEL SOL= «Η Πύλη του Ήλιου» στα τείχη του Τολέδο & η μια εκ των 2 πλατειών της αρχαίας Μαδρίτης (η άλλη είναι η PLAZA MAIOR) που συνδέεται                  με την καλύτερα διατηρημένη πόλη του Τολέδο.

PUGNIS ET CALCIBUS= με γροθιές και φτέρνες, «με κάθε μέσο»

PULCHRITUDO= η κατοχή της απόλυτης αλλά ορατής ομορφιάς                                   όχι κατά τον Πλατωνισμό αλλά προς τον Νεοπλατωνισμό,                                      συμφώνως προς τις «Εξομολογήσεις» του Αγ. Αυγουστίνου

PUNCTUM SALIENS= «το αξιοπρόσεκτο, εξέχον σημείο που ανάγλυφα προκύπτει»

PUNICA FIDES= κακή πίστη, πίστη Καρχηδόνος. Σημαίνει ότι η κακή πίστη                  δεν τηρεί τις συνθήκες. Πηγάζει από την Καρχηδονική πονηριά στο εμπόριο.              Βλ. και την σημασία του ρητού «MALA FIDE». Έχει ιδιαίτερη αξία                                   για να χρησιμοποιείται σε προσωπικές ατομικές, διπλωματικές και κοινωνικές διαπραγματεύσεις. Συναντάται και με την μορφή FIDES PUNICA.                         Προέρχεται από την λέξη «Poenus» = Φοίνιξ, Καρχηδόνιος ενώ το επίθετο είναι «Punicus» = Φοινικικός, Καρχηδονιακός. Φυσικά, το Συμβούλιο Αντίστασης                   του Ο.Η.Ε. παρατηρεί ότι αν μεταφράσουμε το Punicus-a «ποινικός»,                               τότε ολόκληρη η ποινική δικονομία αμέσως ισοδυναμεί με «κακή πίστη».                          Βλ. LA FENICE.

PΙROTECHNIA= «Πυροτεχνία», μελέτη της χημικής βιομηχανίας, της υαλουργίας και της μεταλλουργίας του Μπιρινγκούτσιο με ξυλογραφίες το 1540.

PROSPECTIVA= «Προοπτική», το πίσω μέρος της παλαιάς πρόσοψης                                 της σημερινής Πινακοθήκης Borghese. Συνδέεται με το άγαλμα ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΣ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ. Βλ. GALLERIA BORGHESE, TORRENUOVA, BORGO NUOVO, VILLA BORGHESE.

PUERTA ANTIGUA DE BISAGRA= η αρχαία Πύλη BISAGRA της πόλης Τολέδο.

PUERTA NUEVA DE BISAGRA= πύλη του Τολέδο, έργο του 1550.

PUNTELLO= Βάση Στήριξης, το στοιχείο που δίδει διαφορετικό περιεχόμενο                 στο σύνολο.

QUA CUMQUE INGREDIMUR IN ALIQUA HISTORIA VESTICIUM PONIMUS= «όπου και να πατήσουμε στην Αθήνα, πατούμε το πόδι σε κάποιαν Ιστορία»,                   ρητό το οποίο ανήκει στο «DE FINIBUS» Κικέρωνος

QUADRANT= ΤΕΤΡΑΣ, διαβήτης τεταρτοκυκλίου, γεωμετρικό όργανο                        που λαμβάνει γωνιακές μετρήσεις για την θέση των αστέρων και των ουρανίων σωμάτων και χρησιμοποιείται στην πλοήγηση για τον εντοπισμό του στίγματος. 

QUADRIVIUM= Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επισημαίνει ότι πρόκειται για την ΤΕΤΡΑΔΑ Αριθμητική-Μουσική-Γεωμετρία-Αστρονομία εκ των 7 Τεχνών. Σύγκρινε με TRIVIUM και με ΤΡΙΑΔΑ Κλασσικών Κανόνων Δικαίου.

QUAECUMQUE AB ARISTOTELE DICTA ESSENT, COMMENTITIA ESSE= διπλωματική θέση του Pierre de la Ramèe το 1536 στο COLLÈGE DE NAVARRE. Βλ. DEFENSIO PRO ARISTOTELE.

QUAESTIONES DISPUTATAE DE VERITATE= «Ερωτήματα Αμφιλεγόμενα                  περί της Αληθείας», έργο του Tommaso d’ Aquino. Βλ. DISPUTÀ DEL SANTISSIMO SACRAMENTO, DISPUTÀ, DE VERITATE, LIBER VERITATIS, PIAZZA DELLA BOCCA DELLA VERITÀ.

QUALIS AB INCEPTO= όμοιος όπως στην αρχή

QUALIS ARTIFEX PEREO= πρόκειται για λατινική απόδοση της φράσης                      του Νέρωνα ο οποίος είπε «OIOΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΑΠΟΛΛΥΜΑΙ»

QUALIS PATER, TALIS FILIUS = QUALE IL PADRE, TALE IL FILIO =                       όποιος ο πατέρας, ίδιος και ο γιος

QUALIS REX, TALIS GREX= όπως ο βασιλεύς ο λαός. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει το ρητό με τον Έλληνα. Βλ. και το ρητό                                               «PRO REGE, LEGE (,) ET GREGE»

QUALIS VITA, FINIS ITA= όπως είναι η ζωή, το ίδιο τα τέλη της…

QUALITAS OCCULTA= απόκρυφη ποιότητα

QUAM TIBI PERSUADETUR NON PRIUS RATIONE QUAM FIDE TE ESSE DOCENDUM= «αυτοί που πείθονται εκ των προτέρων όχι βάσει της λογικής                  αλλά από την πίστη περί υπάρξεως του Θεού», το ρητό αναφέρεται                             από τον Άγ. Αυγουστίνο στο έργο «Περί κηρύγματος Κυρίου εις το Όρος»                      και αναφέρεται στους Πτωχούς τω Πνεύματι. Η εναλλακτική μετάφραση                  «αυτοί που δεν περηφανεύονται για την φήμη τους αλλά υποτάσσονται                         στην αυθεντία του Θεού» περιέχεται στο έργο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ   ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ» του Αλμπέρ Καμύ αλλά δεν είναι σωστή.

QUANTA CURA= εγκύκλιος του Πάπα Πίου Θ´ το 1864 με την οποία καταδικάζει την αρχή του κοσμικού Κράτους, την ελευθερία συνείδησης και θρησκείας,                  την λαϊκή κυριαρχία σε αντίθεση με την απόλυτη ανεξαρτησία της Εκκλησίας                 και την πληρότητα της εξουσίας του Πάπα. Περιέχει καταγραφή όλων των ιδεών που καταδικάζει η Εκκλησία με 80 προτάσεις –ορθολογισμό,                                    πανθεϊσμό, αγνωστικισμό, γαλλικανισμό, ετατισμό, σοσιαλισμό, κομμουνισμό, φιλελευθερισμό– σε κατάλογο με τον τίτλο SYLLABUS (το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει το θέμα με την Άμωμο Σύλληψη). Βλ. LA CIEGUECÌTA,                   EGO SUM IHS NAZARENUS REX IODEORUM, FILIOQUE, MORE VENETO, MIRARI VOS, CORTILE DELLA PIGNA.

QUANΤI EST SAPERE= πόσο επιθυμητή είναι η σοφία, η γνώση…

QUANΤUM LIBET= όσου σου αρέσει, όσο σε ικανοποιεί

QUANTUM SUFFICIT= όσο αρκεί

QUANTUM VIS= όσο θέλεις, όσο επιθυμείς

QUASAR =  QUASI-STELLA = «Ημιαστέρες» ή «Οιονεί-Αστέρες», όρος που χαρακτηρίζει την ακτινοβολία ραδιοπηγών από αστέρια στο διάστημα. Δεδομένου ότι στην επιστήμη τα άστρα λαμβάνουν Λατινικές ονομασίες, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επιλέγει να μεταφράζει την λέξη QUASAR ως «ΚΑΙΣΑΡ»

QUASTIO DOMITIANA= Δομιτιανή Ερώτηση, Δομιτιανό Ζήτημα. Ερώτηση απλοϊκή για θέματα ευκολονόητα. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει ευθέως το ζητούμενο αυτό με την προσωπικότητα του νομοδιδασκάλου                Δομιτίου Ουλπιανού (GNES DOMITIUS ULPIANUS). Βλ. και το έργο του Renzo Piano στο Παρίσι.

QUATROCENTO= ο 15ος αιών

QUEM DEUS VULT PERDERE PRIUS DEMENDAT= λατινική απόδοση                         του Ελληνικού «ΜΩΡΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΟΝ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΑΠΟΛΕΣΑΙ». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίδει την έννοια της λέξεως «τον κάνει μωρό»

QUEM DI DILIGUNT ADOLESCENS MORITUR= αυτός που είναι αγαπητός              στους Θεούς πεθαίνει νέος (ή) τελειώνει νέος (ή) στο τέλος γίνεται νέος

QUIA NOMIMOR LEO= «επειδή ονομάζομαι Λέων». Η φράση αναφέρεται                      στους ΑΙΣΩΠΕΙΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ για τον μύθο του Γαΐου-Ιουλίου Φαίδρου                       εκ Μακεδονίας, Ελληνο-Ρωμαίου μυθογράφου του Α´ αιώνος μετά Χριστόν,                   ο οποίος διεκδικούσε την μερίδα του λέοντος επειδή τον μιμούνταν.

QUI BENE AMAT, BENE CASTIGAT= όποιος αγαπά, παιδεύει

QUI DOCET DISCIT= αυτός που διδάσκει, μαθαίνει

QUI NIMIUM PROBAT, NIHIL PROBAT= όποιος καθ’ υπερβολήν αποδεικνύει, τίποτε (δεν) αποδεικνύει

QUID FACIENDUM ? = τι πρέπει να γίνει;

QUIDIQUID DELIRANT REGES PLΕCTUNTUR AEHIVI= Κάθε παλαβομάρα                 των βασιλιάδων την πληρώνουν οι Έλληνες. ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Ορατίου                                   για την σύγκρουση Αγαμέμνονος-Αχιλλέως στην Τροία.

QUID PRO QUO= αντάλλαγμα, υστεροβουλία, υπολογισμός – ανταπόδοση,               αξία που γίνεται δεκτή – ανταλλαγή, αντικατάσταση κατά θέση ή κατά τόπο

QUIETA NON MOVERE= μην (συγ)κινείς τα σιωπηλά

QUI FINISSE LA SCIENZA DEL CUOCO= εδώ τελειώνει η σοφία…

QUIMERA= «ΧΙΜΑΙΡΑ», έργο του Gabrielle D’ Annunzio το 1888.

QUI NESCIT DISSIMULARE, NESCIT REGNARE= «όποιος δεν ξέρει                               να υποκρίνεται, δεν ξέρει και να βασιλεύει», αγαπημένο αξίωμα                                        του Λουδοβίκου ΙΑ´.

QUI SCRIBIT, BIS LEGIT= αυτός που γράφει, διαβάζει δις.

QUIS CUSTODIET IPSOS CUSTODES ? = «Ποιός θα φυλάξει τους ίδιους                         τους φύλακες;» είναι η μετάφραση του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Προσοχή: δεν πρόκειται για το σύνηθες ερώτημα «Ποιός θα ΜΑΣ φυλάξει                        από τους ίδιους τους φύλακες;»

QUIS EVADET? = Ποιός μπορεί να γελάσει (τον Θάνατο); Επιγραφή σε χαρακτικό του Χέντρικ Γκόλτσιους το 1594. Συνδέεται με τον πίνακα ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΥΤΕΣ                   του Χολμπάϊν. Βλ. MEMENTO MORI,  EREMITICAE VITAE, DE OPTIMΟ REIPUBLICAE STATU DEQUE NOVA INSULA UTOPIA LIBELLUS VERE AUREUS, DEUM TIMETE-REGEM HONORIFICATE και AQUA VIVA.

QUI TACET CONSENTIT= «όποιος σωπά, συναινεί». Πρόκειται για ένα                         από τα συγκλονιστικότερα ρητά –αρνητικής τοποθέτησης– ως προς τα θέματα               της κατάχρησης της εξουσίας (η οποία έχει την συνταγματική/νομική,                            την δικαστική αλλά και την οικονομική πτυχή) αλλά και ως προς την αντίσταση              σε αυτήν.

QUOAD HOC = έως αυτό το σημείο, ως αυτήν την έκταση

QUO ANIMO ? = με ποιόν σκοπό; με ποιάν πρόθεση; Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίδει και την ερμηνεία «με ποιό πνεύμα;».

QUO CAPITA, TOT SENSUS= «όσα κεφάλια, τόσες γνώμες» αποδίδει η τυπική μετάφραση η οποία, ωστόσο, μάλλον αποδίδει τον πνεύμα της φράσης                     «QUOT HOMINES, TOT SENTENTIAE» του Τερέντιου. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίδει ατομική εξήγηση, με την έννοια ότι όποια είναι η κεφαλή                     που διευθύνει, αυτή θα είναι και η αίσθηση που δημιουργείται στο σώμα. Επίσης, ότι όποιος ο τίτλος ενός έργου η κειμένου, αυτή θα είναι και η αίσθηση                           του συνόλου.

QUOD APOSTOLICI= εγκύκλιος του Πάπα Λέοντος ΙΓ´ το 1878                                           η οποία καταδικάζει ως σύγχρονες αιρέσεις τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό                  και τον μηδενισμό. Της εγκυκλίου αυτής έπονται άλλες 2: δες DIUTURNUM, IMMORTALE DEI και (DE) RERUM NOVARUM.

QUO DISTINCTU DIVINITATIS MENTIS MAGNITUDINE CUM EXERCITU SUO TAM DE TYRANNO QUAM DEO MNI EIUS FACTI – ONE UNO TEMPORE IUSTIS REMPUBLICA MULTUS EST ARMIS ARCUM TRIUMPHIS INSIGNEM DIO AVIT= επιγραφή στην Αψίδα του Θριάμβου του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου το 312 μ.Χ. αφιερωμένη από τον λαό και την Σύγκλητο της Ρώμης στην νίκη του επί του Μαξεντίου. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΪΚΗΣ ΣΚΕΨΕΩΣ                         ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΟ              ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ Η ΕΝΩΣΙΣ                                      –ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΝΙΑΙΟ ΧΡΟΝΟ– ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ                            ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΥΡΑΝΝΟ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ                ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΥ». Η επιγραφή συνδέεται με την Αίθουσα Κωνσταντίνου            στην CAPELLA SIXTINA. Βλ. την έκφραση LAVACRUM RENASCENTIS VITAE και πρωτίστως την σχέση με το έργο Ι TRE LIBRI DEI PIACERI DELLA MENTE CHRISTIANA και DONATIO CONSTANTINI, FILIOQUE, EX VOTO.

QUOD AVERTAT DEUS =  «Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ», μακάρι να το αποτρέψει ο Θεός.        Βλ. και DEUS AVERTAT

QUOD BENE NOTANDUM= πράγμα το οποίο πρέπει ειδικώς να σημειωθεί,                     να προσεχθεί. Από τις ομορφότερες εκφράσεις για την συγγραφή. Βλ. ΝΟΤΑ ΒΕΝΕ αλλά και την μουσική λειτουργία

QUOD BENE VERTAT= πρόκειται για λατινική απόδοση του Ελληνικού ρητού «ΤΥΧΗ ΑΓΑΘΗ ΕΔΟΞΕΝ». Η τυπική μετάφραση «καλή τύχη» δεν αρκεί

QUOD CIVITATES FACTE SUNT AD SIMILITUDINEM PARADISI= «διότι                      οι Πολιτείες κατασκευάζονται καθ’ ομοίωσιν προς τον Παράδεισο»

QUOD ERAT FACIENDUM= όπερ έδει πράξαι (ή) όπερ έδει γίνεσθαι  

QUOD ERAT DEMONSTRANDUM= Q.E.D.= όπερ έδει δείξαι (ρητό Ευκλείδους). Χρησιμοποιήθηκε και από τον Διογένη για να δώσει την γνώμη του σε σχέση                     με τα παράδοξα του Ζήνωνος: «Ιδού η κίνηση… όπερ έδει δείξαι»

QUOD REMINISCENTUR ET CONVERTENTUR AD DOMINUM UNIVESI FINES TERRAE = έργο του Tommaso Campanella το οποίο εκδόθηκε το 1939                        στην Πάδοβα και περιέχει το πρόγραμμα των σχεδίων της επαναστατικής του αποστολής προ του τέλους του κόσμου περί επιστροφής των Θεών στον Κύριο.   Αφιερώθηκε από τον ίδιο χειρογράφως στους Πάπες Παύλο Ε´, Γρηγόριο ΙΕ´, Ουρβανό Η´. Βλ. CITTÀ DEL SOLE-CIVITAS SOLIS-THEOLOGIA και την σχέση με PALAZZO DELLE PROPAGANDA FIDE. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι το έργο συνδέεται με τις προϋποθέσεις που έχουν θέσει στα έργα τους            οι Καρδινάλιοι των Πανεπιστημίων (CARDINES UNIVERSI) σε σχέση                               με τον συνδυασμό ANIMA MUNDI-SPIRITUS UNIVERSI και με τα έργα Αριστοτέλη DE ANIMA-DE MEMORIA ET REMINISCENTIA.

QUOD SEMPER, QUOD UBIQUE, QUOD AD OMNIBUS= πράγμα το οποίο ανέκαθεν, απανταχού και από όλους (ή) προς όλους. Αξιοσημείωτη φράση                   η οποία –κατά ην εκτίμηση του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– μπορεί                  να χρησιμοποιείται σε πολιτικά ή διπλωματικά θέματα σχετικά με αναγνωρίσεις                ή να συνδεθεί με τα ρητά περί οικουμενικής παρουσίας του Θεού

QUOD SIT UNICA DOCTRINAE INSTITUENDAE METHODUS= έργο του Pierre de la Ramèe το οποίο εκδόθηκε σε Χάγη-Παρίσι το 1973 με θέμα την μέθοδο                     και τα μαθηματικά-φυσικά αξιώματα του Αριστοτέλη.

QUOD VIDE = Q.V. = όπερ ιδέ = δες αυτήν την αναφορά, την υποσημείωση

QUO FATA VOCANT= όπου καλεί η Μοίρα (ή) όπου καλούν τα Ρητά…

QUO JURE ? = με ποιό δικαίωμα;

RAGGUAGLI DI PARNASO= FAMA F(R)ATERNITAS = έργο του Traiano Boccalini εκ Βενετίας, φίλου του Γαλιλαίου, την περίοδο 1612-1613 που δημοσιεύθηκε                   μετά θάνατον στο Cassel το 1614 –όπως αναφέρει– «από τους 7 Σοφούς                           της Αρχαίας Ελλάδας» ενώ στην Βενετία και στο Λονδίνο το 1669                                   και στο Βερολίνο το 1913. Χωρίζεται σε «Αιώνες» (CENTURIA) και χρησιμοποιεί την γλώσσα της μυθολογίας –με την οποία περιγράφεται μια Σύνοδος                       στον Παρνασσό υπό την προεδρία του θεού Απόλλωνος και ήρωα τον Χριστιανό Βασιλιά της Ναβάρρας και της Γαλλίας Ερρίκο Δ´– για να μεταδώσει                       πολιτικά μηνύματα. Είναι το μανιφέστο της αδελφότητας FAMA F(R)ATERNITAS              ή Rosacroce ή Frères de la Rose-Croix  ή Ordens des Rosencreutzes ή Rosicrucians                                 και του Γερμανού Christian Rosencreutz: η αδελφότητα εξέδωσε                                  τα έργα FAMA F(R)ATERNITAS, CONFESSIO FRATERNITATIS,                         CHYMISCHE HOCHZEIT CHRISTIANI ROSENCREUTZ, REIPUBLICAE CHRISTIANOPOLITANAE DESCRIPTIO, SUMMUM BONUM. Βλ. DIAGRAMMA VERITATIS, LIBER VERITATIS, DE VERITATE, PIAZZA DELLA BOCCA DELLA VERITÀ, DE LA VÉRITÉ DE LA RELIGION CHRÉTIENNE.

RAISON= o «Ορθός Λόγος», το σύστημα της πεφωτισμένης μοναρχίας                              με το οποίο επιθυμούσαν οι μεταρρυθμιστές της Γαλλίας να βελτιώσουν                         το καθεστώς και τους θεσμούς της χώρας τον 18ο αιώνα                                    δίχως, όμως, να επιδιώκουν αρχικά την ανατροπή της Βασιλείας                                     και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας. Βλ. DESPOTISME ÉCLAIRÉ

RAISON D’ ÉTAT= το Δίκαιον Υπάρξεως του Κράτους, ο Λόγος

RAISON D’ ÊTRE= Λόγος Υπάρξεως, Δικαίωμα Υπάρξεως.                                           Νομική και Διπλωματική έννοια υψίστου σημασίας (ιδίως ισχύει για ένα πρόσωπο ή πράγμα).

RANDOTA= η Συνέλευση του Συμβουλίου της Κοινότητας της Σιέννας.                             Βλ. την αξία των ρητών σχετικά με την Σιέννα και τις Συνόδους στην STANZA DELLA SEGNATURA.

RAPHAEL URBINAS= επιγραφή στον πίνακα Η ΜΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ του Ραφαήλ στο παρεκκλήσι που έχει αφιερωθεί στον Άγιο Ιωσήφ                                   στον Ναό του Αγ. Φραγκίσκου στην πόλη του Καστέλλο (βρίσκεται                              στην Πινακοθήκη της Ακαδημίας Μπρέρας). Ο πίνακας αυτός συνδυάζεται                   με τα έργα Περουτζίνο-Μπραμάντε και με μιαν σειρά έργων του Ραφαήλ                       που συνδέουν TONDO PITTI-TONDO DONI-DOMUS AUREA.                                 Βλ. SAN ROMANO-PAOLO UGELLI OPUS-IOANNES ACUTUS EQUES BRITTANICUS DUX ET REI MILITARIS: PAULI UGELI OPUS-IN HONOREM PRINCIPIS APOST. PAULUS V BURGHESIUS ROMANUS.

RAPPRESENTATIONI SACRE= «Ιερές Παραστάσεις», όρος της ζωγραφικής

RARA AVIS= σπάνιος και αλλόκοτος οιωνός, ασυνήθιστο πράγμα/«πουλί», παράδοξος χρησμός

RATIO= λόγος, σχέση, αναλογία, κλίμακα. Κυρίως, ο Αναγεννησιακός Λόγος                           με βάση τον οποίο διατυπώνονται                           οι Νόμοι της Όρασης.  Σημαίνει, όμως, και «επιβολή δελτίου», «διανομή αγαθών με αναλογίες»,                           «μερίδα άρτου» (πληθυντικός: RATIOS)

RATIO LEGIS= η αιτία του νόμου, ο επιδιωκόμενος                 από τον νομοθέτη σκοπός.            Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επιλέγει κατ’ αρχάς την μετάφραση  «η λογική του νόμου» αλλά κλίνει                 υπέρ της μετάφρασης «οι αναλογίες του νόμου». Ασφαλώς, πρέπει να χρησιμοποιείται ανάλογα                         με το νόημα των συμφραζομένων. Στην βιολογία, π.χ., υπάρχει η έννοια της «τελολογίας»

RATIONALE= η έρευνα του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίδει ότι η έκφραση σημαίνει «θεμελιώδεις αρχές», «αποχρώντα λόγο», «λογική βάση», «λογική ανάλυση», «λογική εξήγηση μεθόδου», «εξήγηση περί των αρχών» ενός πράγματος.                      Στην διπλωματία, αποτελεί τον λόγο και την λογική που οδηγεί ένα άτομο                              ή ένα κράτος στην λήψη μιας στρατηγικής απόφασης. Στην φιλοσοφία, από την έκφραση προκύπτει η –αρκετά διαφορετική– έννοια                   του «ρασιοναλισμού» ή ορθολογισμού που σημαίνει την αποδοχή της αρχής                     του Λόγου ως της μοναδικής αυθεντίας για την λήψη αποφάσεων                                 αλλά και την αποδοχή του Λόγου ή της νόησης ως μοναδικής πηγής γνώσεως. Δέχεται ότι η πηγή της αλήθειας και της γνώσεως είναι η λογική και ο νους. «Ρασιοναλισμός» στην Θεολογία είναι το δόγμα το οποίο στηρίζεται                             στην φιλοσοφία αυτή και απορρίπτει το υπερφυσικό στοιχείο και την Αποκάλυψη. Η RATIONALE αναφέρεται από τον Giulio Delminio Camillo στο έργο του L’ IDEA                            DEL THEATRO με την έννοια «όνομα του πνεύματος του Μέσου».                                      Βλ. RINOVATIONE, IMMORTALIA OMNIA.

RATIONE SOLI= όσον αφορά το έδαφος, την γη, την χώρα

RE= ως προς το ζήτημα, σε αναφορά προς το ερώτημα.                                          Σύγκρινε με «RE», «IN REM», «AD REM»

RECONQUISTA= «Επανάκτηση» ή «Επανάκτισις», όρος που σημαίνει αρχικά               την πολιτική κατάκτησης εκ μέρους της Ισπανίας και της Πορτογαλίας των χωρών της Λατινικής Αμερικής αλλά εφαρμόζεται για να σημάνει π.χ. την επανάκτηση            ή κτίσιμο εκ νέου των μνημείων της Αναγέννησης, του ιδεώδους της Αναγέννησης ή την επανάκτηση του χώρου (στην ζωγραφική).

REAL POLITIK= REAL POLITIKEN = Ρεαλιστική ή Πραγματιστική ή Κυνική Πολιτική. Θεωρείται μια μορφή άσκησης πολιτικής με χρήση βίας και όλων                   των μέσων η οποία σηματοδοτείται από την πτώση του καγκελαρίου Μέττερνιχ                                   ο οποίος ήταν θαυμαστής των ιδεών του Edmund Burke. Ωστόσο, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι κυρίως αναφέρεται στην επιτυχή ευθυγράμμιση των κανόνων μιας κυβερνητικής πολιτικής σύμφωνα με μιαν βασική αρχή                   που εφαρμόζεται σε όλες τις γραμμές και στην ως εκ δια μαγείας                       επίτευξη αποτελεσμάτων (όπως π.χ. εάν εφαρμοστεί σε σχέση με την κατοχή              των μέσων παραγωγής με βάση την θεωρία του Μαρξ). Μπορεί ενδεικτικά                      να υλοποιηθεί στον τομέα της λεγομένης «ρεαλιστικής ζωγραφικής»                                        ή πολιτικά και θρησκευτικά στον τομέα της Βασιλείας και της Ισπανίας                        (λόγω της σημασίας των λέξεων REAL ή REALE). Θιασώτης της REAL POLITIK ήταν ο κόμης εκ Πεδεμοντίου Ιταλίας Camillo di Cavour (1810-1861)                              ο οποίος κατέστησε την περιοχή την πιο προοδευτική χώρα της Νοτίου Ευρώπης στην εποχή του (και, άλλωστε, μπορεί το γεγονός αυτό να συνδέεται                                  με το Θέατρο Camillo). Βλ. L’ IDEA DEL THEATRO.    

RECITATIVO= απαγγελτικά, με ελεύθερο ρυθμό, «χύμα»

RE INFECTA= ατελείωτες ανοιχτές υποθέσεις, ανολοκλήρωτη εργασία

REBUS SIC STANTIBUS= «τούτων ουν ούτως εχόντων» (φράση Γαληνού)                        ή «τούτων δε ούτως εχόντων» (φράση Πλάτωνος): πρόκειται για το νομικό αξίωμα το οποίο βεβαιώνει ότι εάν οι συνθήκες υπό τις οποίες ολοκληρώθηκε                                 μια συμφωνία έχουν ουσιωδώς και ουσιαστικώς μεταβληθεί, τότε η συμφωνία μπορεί να ειπωθεί πως δεν είναι πλέον δεσμευτική.

RECTUS IN CURIA= με τας χείρας καθαρές στην δίκη, ορθός, άψογος.                             Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει την φράση με τα ρητά του Πιλάτου

REDOLET LUCERNA= παραγωγή φωτισμένη, καλοδουλεμένη, με κόπο

REDUCTIO AD ABSURDUM: η τυπική μετάφραση δίνει «η εις άτοπον απαγωγή». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει την ερμηνεία της φράσεως                            με την φιλοσοφία του Τερτυλλιανού η οποία έχει βάση το θεολογικό αξίωμα                  περί της Αποκαλύψεως «CREDO QUIA ABSURDUM REDUCTIO AD…»                                 από το συγκεκριμένο χωρίο για την ενσάρκωση του Χριστού «DE CARNE CHRISTI» περί θανάτου του Χριστού όπου ο συγγραφεύς γράφει: «ET MORTUS EST DEI FILIUS• PRORSUS (ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ) CREDIBILE EST, QUIA INERTUM EST (ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ)» αλλά σε άμεσο συνδυασμό με την ΡΗΤΡΑ ΔΟΜΙΤΙΟΥ ΟΥΛΠΙΑΝΟΥ και με τον ολοκληρωμένο ΚΑΝΟΝΑ που χάραξε ο ΙΟΥΒΕΝΑΛΙΣ και ερμηνεύεται σε σχέση με τον Νεοπλατωνισμό. Η φράση πρέπει επίσης να συγκριθεί με το ρητό «AB ABSURDO» που εμφανίζεται να σημαίνει επίσης «εις άτοπον απαγωγή» αλλά δηλώνει τον παραγωγικό συλλογισμό «από την εις άτοπον απαγωγή» που βασίζεται στην ερμηνεία                     των χρησμών και των ρητών με βάση τα παράδοξα του Ζήνωνος (ΕΠ’ ΑΠΕΙΡΟΝ ΤΟΜΗΝ). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι η φράση ισοδυναμεί                              με την «DEDUCTIO AD ABSURDUM» η οποία αναφέρεται στον Αριστοτέλη                     και στην Επαγωγική μέθοδο που αυτός εισήγαγε στην επιστημονική έρευνα                 και αναπτύσσεται ειδικά με βάση την επιχειρηματολογία που φθάνει ως το σημείο να προκύπτει «η εις το αδύνατον άγουσα απόδειξις». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι αυτή η «DEDUCTIO AD ABSURDUM» αφορά την εξαγωγή συμπερασμάτων μέσω της μεθόδου των παραδόξων. Βλ. DEDUCTIO Η γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι το ρητό «REDUCTIO     AD ABSURDUM» αναφέρεται στην μείωση μιας υπόθεσης με την έννοια                       της απλούστευσής της και ανάλυσής της στο επίπεδο του παραλογισμού και, άρα, στην πτώση της. Πρόκειται, άρα, για ένα πολιτικό, νομικό, διπλωματικό όπλο άσκησης «πολεμικής» επιχειρηματολογίας που καταρρίπτει μιαν πρόταση                                      μέσω της απόδειξης του παραλογισμού στον οποίο η λογική της η ίδια οδηγεί. Στην ουσία, η μέθοδος βασίζεται σε μιαν υπόθεση –υποθέτουμε ότι το ζητούμενο είναι αδύνατον– και στην συνέχεια αποδεικνύουμε ότι αυτή η υπόθεση                           οδηγεί σε άτοπο. Άρα, το ζητούμενο ισχύει.

REDUCTIONNISME= «Αναγωγή»: η αναγωγή των μελλοντικών και τελειοτέρων μορφών στις προγενέστερες και ατελέστερες

REFERENDUM= Δημοψήφισμα, διαδικασία η οποία εφαρμόζεται                                        εντός ενός ισχύοντος πολιτεύματος και ζητάει να αποφανθούν οι εκλογείς                      με δημοκρατικές εκλογές για ένα ζήτημα στο οποίο η ερώτηση τίθεται                              με τρόπο ώστε η απάντηση να είναι «Ναι» ή «Όχι». Ωστόσο, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι έχει παρατηρηθεί κατάχρηση του θεσμού όταν μια κυβέρνηση ζητά μονολεκτική απάντηση σε ζητήματα που εκ φύσεως              δεν την επιδέχονται, χωρίς ταυτόχρονα να δίδεται σοβαρή διαζευκτική λύση                 και με το ερώτημα να τίθεται κατά τρόπο διλήμματος που εκβιάζει                                  για εκλογή υπέρ της κυβέρνησης εν όψει ενός τεχνητού αδιεξόδου,                                  π.χ. η ανυπαρξία Συντάγματος ή Πολιτεύματος.

Η έκφραση εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση εργασιών που επιδέχονται                        την άντληση συμπερασμάτων, με βάση αναφορές και υποσημειώσεις                                 ή αστερίσκους, πορισμάτων, εκλογών ή εφαρμογής κανόνων πάνω σε ένα σταθερό πλαίσιο αναφοράς και στήριξης. Εφαρμόζεται διαχρονικά, ιδίως                                 στην επιστημονική συνεργασία, για την διασταύρωση πηγών και επιβεβαίωση                   ή απόρριψη θεωριών.

RÉGENT= «Αντιβασιλεύς».

REGGIO= η Πύλη της Ιταλίας προς την Σικελία. Το Συμβούλιο Αντίστασης                  του Ο.Η.Ε. την ταυτίζει με το αρχαίο Ρήγιο: στο REGGIO βρίσκεται η πόλη Scilla, στην Σικελία απέναντι η πόλη Χάρυβδις. Βλ. CANOSSA, MAGNA CHARTA LIBERTATUM, CONCORDAT, LIBER ABACI.

REGINA ROSAS AMAT= «Η Βασίλισσα αγαπά τα ρόδα», έκφραση-έμβλημα               για την Λατινική γλώσσα. To Ρόδο θεωρείται αμάραντο, σύμβολο της Ανάστασης αλλά και της γονιμότητας ενώ απεικονίζεται σε πίνακες με θέμα                                         π.χ. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΡΟΔΟ ή Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΡΟΖΑΡΙΟ. Επιπλέον,                  η REGINA Γκρέτσινγκερ την 28η Οκτωβρίου 1598 έγινε η σύζυγος του Ελβετού ζωγράφου, σχεδιαστή, χαλκογράφου και αρχιτέκτονα Joseph Heintz, ο οποίος γεννήθηκε το 1564 στην Βασιλεία, εργάστηκε κυρίως στην Αυλή της Πράγας                  και το 1607 στην Εκκλησία των Ιησουϊτών στο Νόϋμπουργκ ενώ πέθανε το 1609 στην Πράγα. Ήταν ακόλουθος του Holbein, του Χανς Μποκ, του Χανς Γιόχαν           φον Άαχεν και του Bartholomeus Spranger. Βλ. RONDO, KUNSTKAMMER                   και SOCIETAS JESU.

REGINENSE= Κώδικας της Αποστολικής Βιβλιοθήκης του Βατικανού το 1896.                Βλ. SANTA MARIA DONNA REGINA και REGINA ROSAS AMAT.

REGISTRE= κλειδί εμβόλων που ελέγχουν την λειτουργία Εκκλησιαστικού Οργάνου

REGIUM DONUM= βασιλικό δώρο, βασιλική δωρεά, παροχή δημοσίου χρήματος

REGNAT POPULUS= ο Λαός κυβερνά

REGNI CAELORUM-TU ES PETRUS= 2 επιγραφές με ρητά στην CAPELLA GREGORIANA στο εσωτερικό της Βασιλικής Αγ. Πέτρου (βλ. την επιγραφή                     IN HONOREM PRINCIPIS APOST. PAULUS V BURGHESIUS ROMANUS).                       Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ-                                 ΣΥ ΕΙ ΠΕΤΡΟΣ». Συνδέεται με τις άλλες 3 ΚΑΠΕΛΛΕΣ στον ίδιο τόπο.                            Δες CAPELLA COLONA, CAPELLA CLEMENTINA, AVE GRATIA PIETA DOMINUS TECUM, INSTITUTO DELLA PIETÀ, IMAGO PIETATIS, PIETÀ,                     LA PIETÀ αλλά σε σχέση με LIBRO D’ ORE και την σημασία των 2 ρητών PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI συνδυαστικώς και με βάση τον συνδυασμό των επιγραφών MED. PETRI F. COSMI και PETRUS LEOPOLDUS AUSTRIA AD VERBIS SUAE DECUS                                     ET AD INCREMENTA ARTIUM OPRIMARUM MUSEUM MEDICEUM            OPERIBUS AMPLIATIS CORPSQUE AUCTIS ORDINANDUM ET SPLENDIDIORE CULTU EXORDAND CURAVIT και κυρίως δες REGNO DI MOREA BELVEDERE, LAPIS PHILOSOPHORUM, AD SUMMU REGNA TRONU DEFERTUR IN ALTUM                       σε σύνδεση με το έργο DEL GOVERNO DEI REGNI και την εκπλήρωση του ρητού ECCLESIA ET NUNC EST REGNUM CHRISTI REGNUMQUE COELORUM.

REGNO DI MOREA BELVEDERE= «το Βασίλειο του Μορέως», ιδρύθηκε το 1689 στην Πελοπόννησο από την Βενετία, επισημοποιήθηκε το 1699 από την Συνθήκη του Κάρλοβιτς και διήρκεσε ως το 1715. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ορθή την ερμηνεία «ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΤΟΥ ΜΠΕΛΒΕΝΤΕΡΕ».                  Βλ. BELVEDERE, TORSO, TORSO BELVEDERE, VILLA BELVEDERE, PALAZZO BELVEDERE και την σύνδεση με STUDIOLO, ICONOLOGIA, (DE) HARMONICE MUNDI, BASIICA, CASTELLO ROSO, FORUM JULIUM, COLONIA JULIA CORINTHUS, COLONIA LAUS JULIA CORINTHIENSIS, VILLA JULIA,                         AD SANCTOS, ΑCTA SANCTORUM, LEGENDA SANCTORUM-AUREA σε σχέση                                   με την LAPIS PHILOSOPHORUM και τα ρητά AD SUMMU REGNA TRONU DEFERTUR IN ALTUM-DEL GOVERNO DEI REGNI και την εκπλήρωση                           των 2 ρητών ECCLESIA ET NUNC EST REGNUM CHRISTI REGNUMQUE COELORUM-REGNI CAELORUM.

REGNO PARTENOPEO= «Το Βασίλειο της Νεάπολης» της Ιταλίας                                      (βλ. PARTENOPE). Το θέμα αναπτύσσεται, υπό την Αναγεννησιακή οπτική                 και με θρησκευτική αξία, στο έργο του Jordano Bruno SPACCIO DELLA BESTIA TRIONFANTE.

REGULAE= οι κανόνες οι οποίοι βρίσκονται κάτω από την ταινία                              και πάνω από τους κίονες των ναών.

REGULAE AD DIRECTIONEM INGENII= «ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ», έργο του Decartes

REGULAE MEMORIAE ARTIFICIALIS= έργο του Φραγκισκανού διδασκάλου               της Πάδοβας Lodovico da Pirano το οποίο βρίσκεται χειρόγραφο με διαγράμματα και πύργους στην βιβλιοθήκη MARCIANA και εκδόθηκε το 1937. Υπάρχουν, ωστόσο, άλλα χειρόγραφα που δεν αναφέρουν το όνομα του συγγραφέα αυτού                               (όπως το χειρόγραφο του Βατικανού). Βλ. ARTIFICIALIS MEMORIAE REGULAE συν την ανάλυση για το FIORE DI RETTORICA σε CONSTAT IGITUR ARTIFIOSA MEMORIA EX LOCIS ET IMAGINIBUS και το θέμα του TRATTATO                         DELLA MEMORIA ARTIFICIALE σε AMMAESTRAMENTI DEGLI ANTICHΙ.

RELATA REFERO= επαναλαμβάνω την ιστορία καθώς μου εδόθη

RELIGIO= η Θρησκεία. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει την λέξη             με την πράξη συλλογής τεμαχίων ή κομματιών ή σπαραγμάτων ή κτερισμάτων από διαμελισμένα μέλη και λείψανα του σώματος ενός οργανισμού προκειμένου               να πετύχει την διαφύλαξη, προστασία και αναγέννησή του, δηλαδή την σύνδεση των μελών του. Η λειτουργία για την στήριξη και αποκατάσταση των μελών                 του κοινού μιας πολιτικής, κοινωνικής ή θρησκευτικής ομάδας βρίσκει                               το πρότυπό της στους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά σε κάθε μορφή Κοινότητας οι βασικοί θεσμοί είναι οι ίδιοι, όπως και στην Εκκλησία. Σημειώνεται ότι μέλη των Κοινοτήτων είναι όλοι οι πιστοί, ζωντανοί και νεκροί. Σημειώνεται, ακόμα ότι Τύπος μιας Ένωσης είναι η παράσταση η οποία δείχνει τα μέλη                       τα οποία την αποτελούν. Βλ. CORPUS CHRISTI. 

RELIGIΟ LAICI= η θρησκεία του λαού

RELIGIΟ LEGIS= «η θρησκεία του Νόμου», χαρακτηρισμός για τον Ιουδαϊσμό.                Η φράση ανήκει στους Αποστόλους και Πατέρες της Εκκλησίας του Χριστού. 

RELIGIO LOCI= η θρησκευτική ιερότητα ενός τόπου, η θρησκεία του τόπου.                   Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συναρτά με το ρητό «GENIUS LOCI»                  και μεταφράζει –κυρίως σε σχέση με τις κλείδες και το Δίκαιο του Λοκ–                        «το θρησκευτικό πνεύμα του τόπου» ή «Άγιος Τόπος»

RELIGIOSO= με θρησκευτικό αίσθημα

REM ACU TETIGISTI= πέτυχες ακριβώς το πράγμα, έχεις αγγίξει το θέμα,                   έχεις κεντήσει με βελόνα και έχεις βρει την ύλη

REM FACIAS, REM = κάνε λεφτά

RENASCENTUR= οι Θεοί θα αναγεννηθούν 

RENOVATE ANIMOS= ανανεώστε τις ψυχές και τα πνεύματά σας, εμψυχωθείτε.

RENOVATIO URBIS= «ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», σχέδιο για ανακαίνιση  της Εκκλησίας που εκπόνησε ο Ιούλιος Β´(1443-1513), ο Ποντίφικας                             της Αναγέννησης για να τιμήσει την νίκη της Εκκλησίας στην Σύνοδο                             του Λατερανού το 1512 (το θέμα συνδέεται άμεσα με το Θαύμα της Όστιας                στην Λειτουργία της Μπολσένα το 1512 και την Αποκάλυψη της 31/10/1512                      της SANTA MARIA DELLA CARMINE, βλ. CORPUS CHRISTI, CORPUS DOMINI, GRAECAM URBEM, VAL D’ AOSTA). O Ιούλιος Β´ κυβέρνησε το Κράτος                      της Εκκλησίας στο διάστημα 1503-1513 και ήταν αντίθετος στον Αλέξανδρο ΣΤ´ (Χρήσιμη είναι και η σύγκριση του Αλεξάνδρου ΣΤ´ με την ζωή του Στεφάνου Βοργία (βλ. CAPO DI MONTE) και του Αλφόνσο Βοργία, Πάπα Καλλίστου Γ´).            Βλ. GRAECAM URBEM, RESTAURATIO URBIS, L’ ETAT DE SIEGE, ESCLAVE REBELLE, NON FINITO –ιδίως σε σχέση με τις επιγραφές CLEMENTE XI PONTIFICE MAXIMO-CLEMENS XII PONT.MAX. και την ACCADEMIA CLEMENTINA–  και DECAMERON(E), BELVEDERE, URBI ET ORBI, URBIS               ET ORBIS, AB URBE CONDITA, DE ARCHITECTURA, DE ILLUSTRATIONE URBIS FLORENTINAE καθώς επίσης SANTA CROCE, GROTTAFERRATA, LIMES και για την σύνδεση με τα σχέδια Μπραμάντε CIVITAVECCHIA και LECCE.

RENOVATO NOMINE= μέσω ενός ανανεωμένου ονόματος. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι το ρητό πρέπει οπωσδήποτε να συνδέεται                 με τις φράσεις «MUTATO NOMINE (DE TE FABULA NARRATUR)»,                                  «IN FABULA», «ACTA EST FABULA» περί Καίσαρος, Θεού και Χριστού.

RENUEVA= περιοχή στην León με το μοναστήρι SAN MARCOS                                            της περιόδου 1530-1719. Βλ. SAN ISIDRO.

REPERTOIRE= Ρεπερτόριο, Μουσική Φιλολογία, συλλογή από όπερες και δράματα τα οποία μπορούν άμεσα να εκτελεστούν

REPUBLIQUE FÉDÉRALE= Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (ή) Φεντεραλιστική Δημοκρατία.

REQUIESCAT IN PACE = R.I.P. =  Αιωνία η Μνήμη, ας αναπαυθεί εν ειρήνη (επιτύμβιο επίγραμμα)

RERUM MEMORANDUM LIBRI= εισαγωγή σε NON-FINITO έργο του Πετράρχη                                  στα μέσα του 14ου αιώνος το οποίο στηρίζεται στο έργο του Κικέρωνος                        DE INVENTIONE και εκδόθηκε με τον τίτλο RERUM MEMORANDUM LIBRI                 το 1943 στην Φλωρεντία αλλά συνδέεται άμεσα με τα «πεφωτισμένα χειρόγραφα» στην Εθνική Βιβλιοθήκη Βιέννης. Βλ. NAZIONALE και EX LOCIS ET IMAGINIBUS ARS MEMORATIVA CONSTAT σε CONSTAT IGITUR ARTIFIOSA MEMORIA   EX LOCIS ET IMAGINIBUS.

RERUM PRIMORDIA= τα πρώτα στοιχεία, η πρωταρχική ουσία των πραγμάτων

RES = πράγμα (ή) συνθήκη (εξ ου και «ρεαλισμός», η τεχνοτροπία, η καλλιτεχνική τάση, κατά την οποία ο δημιουργός αναπαριστάνει ακριβώς την πραγματικότητα, ωμή και γυμνή, χωρίς προσπάθεια να την εξιδανικέψει και χωρίς ιδεαλισμό.                 Στις καλές τέχνες, ο ρεαλισμός εμφανίζεται ως όρος σύμφωνα με τον οποίο                      ο κόσμος αναπαρίσταται όπως ακριβώς είναι, πιστό αντίγραφο της φυσικής πραγματικότητας –επιρροή από τον νατουραλισμό– αλλά ταυτόχρονα αναπαρίσταται και η αλήθεια και η πραγματική όψη του κόσμου                           πέρα από τις μυστηριώδεις και υπερφυσικές εξηγήσεις και τις δοξασίες                         του απλού ανθρώπου, όπως πιστοποιείται από την επιστήμη και την γνώση                  στις οποίες, όμως, τίθεται νους και σύστημα για να λειτουργούν).

RES COGITANS= σκεπτόμενο ον

RES EXTENSA= η έκταση της ύλης, υλική έκταση, η έκταση των πραγμάτων

RES GESTAE= πράξεις τετελεσμένες, πράγματα γινόμενα, ηρωϊκά κατορθώματα. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει, επίσης: «έργα των χειρών».      Είναι και τίτλος έργου –γραμμένου στην Λατινική Γλώσσα– του Ελληνοσύρου Αμμιανού Μαρκελλίνου το οποίο συνεχίζει το έργο του Τάκιτου. Ωστόσο,                     ο Αμμιανός Μαρκελλίνος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της εποχής του Ιουλιανού (που συνδέεται με το ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του Ιουλίου Καίσαρα το 46 π.Χ., βλ. και FORUM JULIUM) και του Αμβροσίου Μεδιολάνων σε σχέση                            με την προφητεία Δανιήλ για «το βδέλυγμα της ερημώσεως» του Ναού                         του Σολομώντος: παραστάσεις από το Βιβλίο του Δανιήλ υπάρχουν, άλλωστε,      στην κατακόμβη του Μαρκελλίνου στην Ρώμη μαζί με παραστάσεις                                  του Καλού Ποιμένος. Βλ. ACHRADINA, VIA LATINA, CATACUMBAS, CUBICULI, POPULI, IMPERUM ROMANUM.

RES IPSA= «τα ίδια τα πράγματα», η πραγματικότητα. Ο όρος χρησιμοποιείται  από τον Κέπλερ στο έργο APOLOGIA για να απαντήσει στον Robert Fludd                   και να αντιπαραβάλλει τις εικόνες και τα ιερογλυφικά με τα διαγράμματα. Επίσης, από τον Jordano Bruno στο έργο DE MAGIA για να δηλώσει ότι                                     «όλες οι Γραφές είναι χαρακτήρες της ύλης που υποδεικνύουν τα ίδια                                 τα πράγματα, συλλογές Θεών με ιερογλυφικά για την εκτέλεση θαυμάτων».

RESIDENZ= Ανάκτορα στο Μόναχο του Εκλέκτορος της Βαυαρίας                              και του Παλατινάτου (με έδρα την Χαϊδελβέργη). Περιέχει τον Παλαιό Κήπο                     των Ρόδων και το ANTIQUARIUM με την συλλογή των αρχαίων αντικειμένων                  της KUNSTKAMMER. H απογραφή των έργων τέχνης έγινε το 1598.                             Κάηκε από πυρκαϊά το 1729. Βλ. ANTIQUARIUM, HOFGARTENGALERIE, PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS.  

RES JUDICATA= το Δεδικασμένον. Υπόθεση κριθείσα ήδη αποφασισμένη, τελειωμένη (ή) ήδη λυθείσα. Πρόκειται για μιαν από τις ρήσεις που εμφανίζονται   να έχουν την μεγαλύτερη ομορφιά και ωραιότητα για όποιον θέλει να τις αξιοποιεί στις εργασίες και μελέτες του σε νομικά και διπλωματικά ζητήματα

RES, NON VERBA= έργα, όχι λόγια

RES NULLIUS= πράγμα κανενός. Εκφράζει την ιδέα ότι ο ήλιος π.χ. δεν ανήκει               σε κανέναν

RESPONSUM AD HOPLOCRISMA-SPONGUM= έργο του Robert Fludd το 1638 στην Gouda. Είναι το μοναδικό έργο του το οποίο εκδόθηκε στην Αγγλία.                 Αποτελεί απάντηση προς τον πρεσβ. William Foster με τον οποίο συγκρούστηκε              ως προς την εκτύπωση των έργων του. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει την λέξη HOPLOCRISMA σε σχέση με το λεγόμενο «Χρίσμα» του Fludd που συνδέεται με την ιατρική του Παράκελσου ή με τον συμβολισμό της Ασπίδας στα έργα του και σε σχέση με το «Όπλο» το οποίο αποτελεί ορολογία του ρήτορα Κουϊντιλιανού αλλά και σε σχέση με τα έργα Bruno στην Γαλλία.                                         Βλ. την σύνδεση με (DE) PHILOSOPHIA MOYSAIKA.

RESPUBLICA= το Δημοκρατικό Πολίτευμα της Ρώμης το οποίο προέβλεπε                      και την εκλογή δικτάτορα σε εξαιρετικές, έκτακτες περιπτώσεις. Αυτό το πολίτευμα καταλύθηκε ύστερα από την δολοφονία του ισόβιου δικτάτορα Ρώμης Ιουλίου Καίσαρα και την νίκη του Οκταβιανού στο Άκτιο το 31 π.Χ. που σημείωσε το τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας (από το 27 π.Χ. και μετά ίσχυσε το πολίτευμα                     της Αυτοκρατορίας ως το 395 μ.Χ.) και την απόρριψη της δικτατορίας                            με παράλληλη αποκατάσταση της Συγκλήτου. Γενικότερα, η RESPUBLICA είναι Προεδρικό Ομοσπονδιακό Πολίτευμα με ενισχυμένες εξουσίες του Προέδρου                                  της Δημοκρατίας. Έχει, επίσης, την μορφή Κοινοπολιτείας. Διαφέρει                                 από την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία (σημαίνει, επίσης: «δημόσια πράγματα», «κοινά», «το κοινό», «ο κοινωνικός πλούτος»). Ο όρος προέρχεται από την Ρωμαϊκή Πολιτεία, έχει Καπιτώλιο αλλά στην σύγχρονη ζωή δεν είναι το ίδιο:                                 βλ. τα Πολιτεύματα Κυπριακής και Αμερικανικής Δημοκρατίας                                              ή την DEMONSTRATIO MAXIMI ON CITUDINIS STEALLE VENERIS CAPITULUM.

RES SACRA MISER= πράγμα ιερό ο δυστυχής (φράση του Σενέκα). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκλέγει να κρατήσει τα 2 μέλη «RES SACRA»                            και να μεταφράζει «πράγμα ιερό» ή, τελειότερα ακόμα, «έργο ιερό».

RESTAURATIO URBIS= «ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ», σχέδιο αναστήλωσης της Παπικής Ρώμης για επαναφορά του γοήτρου της, ανάκτηση                              της πνευματικής και κοσμικής δύναμης και επαναφοράς της πρωτοκαθεδρίας της ως συνέχειας του αυτοκρατορικού παρελθόντος της μέσω ενός ιδεολογικού οράματος. Το σχέδιο είναι να δοθεί στην νέα, Χριστιανική Ρώμη η αίγλη                        της αρχαίας και οφείλεται στον Πάπα Ιούλιο Β´ (1443-1513) ο οποίος είναι                ο μαικήνας της Αναγέννησης Τζουλιάνο ντελλα Ρόβερε (ROVERE=βελανιδιά):                   ο τάφος του κτίστηκε από τον Μιχαηλάγγελο με βάση σχέδια του Ραφαήλ                για την νέα Βασιλική του Αγ. Πέτρου και η υλοποίηση έγινε από τον Μπραμάντε (βλ. ΝΟΝ FINITO, CAPELLA MEDICEA, CAPELLA MEDICI). Το πορτραίτο                  του Ιουλίου Β´ βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου. Βλ. τα σχέδια Καποδίστρια-Μέττερνιχ για ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ/REPUBLIQUE GRECQUE  ταυτόχρονα με GRAECAM URBEM και πρωτίστως το πρόγραμμα RENOVATIO URBIS σε σχέση με DECAMERON(E), CAPELLA SIXTINA, CAPELLA MEDICEA, CAPELLA MEDICI, DE ARCHITECTURA, DE ILLUSTRATIONE URBIS FLORENTINAE, ESCLAVE REBELLE, MICHAELAGELUS BONAROTUS, GROTTAFERRATA, LIMES, BELVEDERE,   L’ ETAT DE SIEGE, URBI ET ORBI, URBIS ET ORBIS, AB URBE CONDITA, SANTA CROCE και για τον Μπραμάντε CIVITAVECCHIA και LECCE.

RESTITUTIO ANTIQUITATIS= «αποκατάσταση της αρχαιότητας» είναι η τυπική μετάφραση για την φράση αυτή η οποία σηματοδοτεί την Αναγέννηση.                       Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι η λέξη RESTITUTIO σημαίνει «απόδοση» και «επιστροφή στον οίκο» και όχι «RESTORATIO»= «παλινόρθωση, αποκατάσταση στην προηγούμενη θέση» ούτε «RESTAURO»= αποκατάσταση. Και, άρα, μεταφράζει «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ» με αποτέλεσμα                           να εφαρμόζεται και στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνος                                   ή στην επιστροφή της διδασκαλίας των αρχαίων στα σχολεία.

RESURGAM= θα αναστηθώ, θα υψωθώ εκ νέου

RETABLE/RETABLO/RETROTABULUM= «αυτό που βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα», στην κυριολεξία. Εικονοστάσι Αγίας Τράπεζας, Πίνακας Αγίας Τράπεζας, π.χ. τράπεζας έργων ζωγραφικής τέχνης. Το ρετάμπλ ενώνει διαφορετικές παραστάσεις σε μιαν ενιαία σύνθεση. Έχει δομή παρόμοια με Λάρνακα ή Σαρκοφάγο για να ζωντανεύει την εικόνα του συνόλου. Οι ιερές μορφές τοποθετούνται σε ενιαίο χώρο σύμφωνα με την ιεραρχία των σκηνών που ανήκουν στην ενότητα της Ιερής Συνομιλίας (βλ. ASUNTO MÍSTICO, SACRA CONVERSAZIONE). Πρόκειται για μνημειακά, πολύπτυχα έργα τέχνης                             με εικονογραφικά σύνολα, ξύλινες μορφές, ξύλινα φύλλα, ξυλόγλυπτα, ανάγλυφα, αγάλματα, πίνακες, λείψανα αγίων και με αίσθηση του βάθους –το ρετάμπλ θεωρεί την Εκκλησία ως ανοιχτό βιβλίο– σε ναούς που ανοίγουν και κλείνουν για χάρη    της Θείας Λειτουργίας. Το θέμα έχει σημασία λόγω του ανοίγματος                                 και κλεισίματος των θυρών ή πυλών στους ναούς καθώς και λόγω                                  των Εικονομαχιών σε Βυζάντιο και Ευρώπη. Σημειώνεται ότι το εικονοστάσιο              στον τοίχο με 3 θύρες –που ανοίγουν μόνον κατά το Μυστήριο– και με εικόνες               που οδηγούν στο Ιερό είναι αυτό το οποίο χωρίζει τους πιστούς από το Ιερό,                   στο οποίο οι ορθόδοξοι ιερείς τελούν τα ιερά Μυστήρια. Βλ. KUNSTKAMMER, THEATRUM MUNDI, LEGENDA (MAIOR-SECUNDA-AUREA-SANCTORUM)      και την συμφωνία CONCORDI LUMINE MAIOR με SANCTA MATER ECCLESIA και UNAM SANCTAM.

RETORICA= έργο του Francesco Patrizi το 1562. Σημειώνεται ότι ο Patrizi έγραψε και την εισαγωγή στο έργο του Camillo DISCORSO DI M. GIULIO CAMILLO SOPRA HERMOGENE. Βλ. TUTTE LE OPERA/E σε συνδυασμό                                           με NOVA DE UNIVERSIS PHILOSOPHIA.

RE VERA= «εν αληθεία», δηλώνει «γεγονός της πραγματικότητας», «πράγμα αληθινό»

REVUE BLANCHE= έντυπο το οποίο περιέχει το αφήγημα «Νόα-Νόα»                       του Paul Gaughin και δημοσιεύθηκε το 1897. Βλ. ARS NOVA.

REX= Βασιλεύς

REX SACRORUM= «Βασιλεύς των Ιερών», αξίωμα στο οποίο μεταβιβάστηκαν              από την Σύγκλητο οι θρησκευτικές εξουσίες του Βασιλιά όταν το 509 π.Χ. καταργήθηκε η Βασιλεία κι ιδρύθηκε η Δημοκρατία. Ο REX SACRORUM                         είχε το μοναδικό καθήκον να χοροστατεί στην μεγάλη ετήσια θυσία                                 προς τιμήν του Διός ενώ υπόκειτο στην εξουσία του PONTIFEX MAXIMUS                και τελικά, τον 1ο π.Χ. αιώνα το αξίωμα απορροφήθηκε από τον PONTIFEX MAXIMUS. Βλ. AUSPICIUM.

RHETORES LATINI= έργο του Carolus Halm το οποίο κυκλοφόρησε στην Λειψία το 1863.

RHETORICA AD ALEXANDRUM MAGNA= έργο του Αριστοτέλη, απευθυνόμενο προς τον Μεγάλο Αλεξανδρο. Βλ. και ARS MAGNA.

RHETORICAE DISTINCTIONES IN QUINTILIANUM= έργο του Pierre de la Ramèe to 1549. Βλ. πρωτίστως τον ειρμό INSTITUTIONES RHETORICAE,                                    DE INVENTIONE LIBRI TRES και COMMENTARIORUM DE RELIGIONE CHRISTIANA LIBRI QUATOR και τα 5 βιβλία των SYMBOLICARUM QUAESTIONUM.

RHETORICA ELEMENTA= έργο του Μελάγχθωνος το οποίο εκδόθηκε                       στην Βενετία το 1540. Βλ. επίσης CONFESSIO AUGUSTANA, PRAECEPTOR GERMANIÆ, PROCLI PARAPHRASIS, LOCI COMMUNES RERUM THEOLOGICARUM.

RHETORICA NOVA ET VETUS= ο τίτλος της έκδοσης στην Βενετία το 1470                του έργου AD HERENNIUM ή AD C. HERENNIUM ή RHETORICA                               AD HERENNIUM (βλ. CONSTAT IGITUR ARTIFIOSA MEMORIA EX LOCIS                ET IMAGINIBUS) και του έργου DE INVENTIONE του Κικέρωνος.                              Συνδέονται άμεσα με το σύνολο των έργων του Αριστοτέλη. Βλ. NUOVA RETTORICA.

RHETORICA NOVISSIMA= έργο ρητορικής του συγγραφέα Boncompagno da Signa το 1235 το οποίο εκδόθηκε στην Μπολώνια το 1891. Περιέχει ενότητα με θέμα                  το φανταστικό αλφάβητο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί                                     για την απομνημόνευση ονομάτων (DE ALPHABETO IMAGINARIO).                                 Ο Boncompagno da Signa ήταν μέλος της Σχολής της Μπολώνια όπου διδασκόταν μια μορφή μυστικιστικής και υπερφυσικής τέχνης της γραφής, η λεγόμενη                       ARS DICTAMINIS. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συμπεραίνει                         ότι η τέχνη αυτή έγκειται στην ανάμνηση των γεγονότων του παρελθόντος,                στην παρατήρηση του παρόντος και στην πρόβλεψη των γεγονότων του μέλλοντος μέσω της ομοιότητας με τα παρελθόντα. Είχε γράψει το έργο CANDELABRIUM ELOQUENTIAE  ενώ τα βιβλία του συνολικά για την ρητορική ήταν 2                   (συνδέονται με τα 2 έργα του Κικέρωνος με θέμα ΡΗΤΟΡΙΚΗ και, κατ’ επέκτασιν, με το σύνολο του σώματος του Αριστοτέλη). Βλ. SIGNACULA.

RIALTO= ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ. Συνδέεται                                   –μέσω του πίνακα PIETÀ του Giovanni Bellini– με την Πινακοθήκη του Βατικανού GALLERIA CLEMENTINA. Επίσης, ο πίνακας ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΡΙΑΛΤΟ του 1764 από τον Francesco Guardi βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης.   To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει, εξάλλου, ότι το έργο του Guardi ΚΑΝΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΠΡΕΝΤΑ στην συλλογή UFFIZI συνδέεται με το έργο                       του Velásquez Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡΕΝΤΑ το 1634 και τα έργα                               που φιλοτέχνησε το 1644 στην Φράγκα, δηλαδή στο Μητροπολιτικό Μουσείο                   Νέας Υόρκης. Βλ. όλες τις σημειώσεις –με αρχή την CITTÀ DEL SOLE–                              για το έτος 1634 συν LAS LANZAS, PALAZZO DUCALE και PALAZZO DEI CAMERLENGI συν MELENCOLIA I, HUMILITA, ASUNTO MÍSTICO-SACRA CONVERSAZIONE και –μέσω ARS NOVA– CASA MILA.

RIFACIMENTO= ανακατασκευή

RIDE SI SAPIS= γέλα αν είσαι σοφός.

RIJKSMUSEUM= «ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ», το Κρατικό Μουσείο Άμστερνταμ, έργο του αρχιτέκτονα P.J.H. Cuypers (1827-1921) το οποίο                   εμπνέεται από την αρχαιολογία και το νεογοτθικό στυλ αναβιώσεως: περιλαμβάνει συλλογές από την ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΧΑΓΗΣ HUIS TEN BOS (1800),                από το ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη                                                             ή ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΝΤΑΜ (1808) ή ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ή ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ                  και από το ΤΡΙΠΠΕΝΧΑΟΥΣ (1817). Εγκαινιάστηκε το 1885 και περιέχει εντός του το ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ (1887) καθώς και Αίθουσα Χαρακτικής                   με συλλογές Χαρακτικών και Σχεδίων με έργα των Ντύρερ-Ρέμπραντ-Σεχέρς                αλλά και του ανώνυμου Γερμανού χαράκτη του 16ου αιώνος, γνωστού ως Τεχνίτη της Συλλογής Χαρακτικών του Άμστερνταμ. Επιπλέον, στο ΜΟΥΣΕΙΟ                         ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ανήκουν οι συλλογές από το ΑΥΓΟΥΣΤΑΙΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΟΛΔΕΜΒΟΥΡΓΟΥ (1923-1935) το οποίο συνδέεται με την Σάσκια βαν Ούλενμπουργκ και τον Ρέμπραντ. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι (ΤΟ) ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ (HET SCHILDER-BOECK) το 1604                         του ουμανιστή ζωγράφου Κάρελ βαν Μάντερ (1548-1606) θεωρείται άκρως σημαντικό διότι ο Κάρελ βαν Μάντερ μαζί με τον Χέντρικ Γκόλτσιους                             και τον Van Haarlem ίδρυσαν την Ακαδημία Σχεδίου και Ζωγραφικής του Χάρλεμ (μανιεριστική, με πρόγραμμα νεοαναγεννησιακών ιδεών) με βάση και πηγή                     του κινήματος την μανιερίστικη τέχνη του Φλαμανδού εξ Βραβάντης Αμβέρσας Bartholomeus Spranger (1546-1611) ο οποίος από το 1584 και ως το τέλος                     ήταν ο επίσημος ζωγράφος της Αυλής της Πράγας και ο οποίος μελέτησε                      τον Γιόχαν βαν Άαχεν και εικονογράφησε τους στίχους του Οβιδίου με Ελληνικά ερωτικά και μυθολογικά θέματα (ξεχωρίζει Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ στο Λούβρο, βλ. και BELFIORE, FLORA). H Σχολή Χάρλεμ, πάλι, συνδέεται                        με την Σχολή του Άμστερνταμ που ίδρυσε ο Jacob Cornelis van Oostsanen                      ενώ o ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ εκδόθηκε το 1500. Στο RIJKSMUSEUM εκδόθηκε το 1508 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ                        ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ, το 1960 ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΙΝΑΚΩΝ RIJKSMUSEUM και το 1969 εκεί έγινε Η ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΡΕΜΠΡΑΝΤ. Βλ. και το βιβλίο ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΚΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ του Arnold van Houbraken το 1721.                        Βλ. KUNSTKAMMER, DOCUMENTA και QUIS EVADET? Κυρίως, όμως, δες υπεράνω όλων VIRGO INTER VERGINES και HORTUS CONCLUSUS.                            To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει, εξάλλου, ότι                                         εντός του RIJKSMUSEUM –στην Εκκλησία Αγίου Λαυρεντίου του Άλκμααρ– βρίσκεται το έργο του λεγομένου «Τεχνίτη του Άλκμααρ», δηλαδή τα 7 φατνώματα του 1504 με θέμα «ΟΙ 7 ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ» που συνδέονται                         με τα έργα Αλτόφφερ, Μποτιτσέλλι για εικονογράφηση του Δάντη (βλ. LIBO, PODESTAS, SACRA CONVERSAZIONE, LAPIS PHILOSOPHORUM                                 και πρωτίστως DONATIO CONSTANTINI) και κυρίως με την καταστροφή                       στο Άμστερνταμ της «Νέας Εκκλησίας» NIEUWE KERK ή Εκκλησίας της Νιόβης               –σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– από την οποία γλύτωσαν                 το 1566, γεγονός που συνενώνεται με τον πίνακα ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ                     του Gerrit Dou και τα εσωτερικά εκκλησιών του Emmanuel de Witte                                  στο RIJKSMUSEUM.

RIME= «Ρίμες», ποιητικό έργο του Μιχαηλάγγελου το 1546.

RIME IMPROVVISATE= με αυτοσχέδιες ρίμες, στίχους. Αποτελεί και τίτλο                     του έργου «ΣΤΙΧΟΙ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟΙ» με ιταλικά ποιήματα του Διονυσίου Σολωμού (όπου περιέχεται η «ΩΔΗ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ») το 1822.

RINASCITÀ= RENAISSANCE = Αναγέννηση, το πνευματικό, επιστημονικό                   και πολιτισμικό κίνημα στην Ευρώπη της περιόδου 1400-1600 με κύριο πεδίο                 την Τέχνη και σκοπό την αναβίωση του κλασσικού πολιτισμού αρχαίας Ελλάδας   και Ρώμης –και, γενικότερα, των προτύπων της Αρχαιότητας– από τις πηγές                      με κέντρο την γλώσσα και την διανόηση και αποτέλεσμα την πνευματική                                   και καλλιτεχνική ανάπτυξη. Έθετε στο κέντρο του κόσμου τον άνθρωπο με βάση το μοντέλο HOMO UNIVERSALIS της Ελληνο-Ρωμαϊκής Αρχαιότητας και είναι               το κίνημα υπεράσπισης της ανθρώπινης ατομικότητας αλλά και της επιστροφής στην φύση. Στην Τέχνη, πήρε την μορφή των 3 Εικαστικών ή Καλών                           Τεχνών (ζωγραφικής, αρχιτεκτονικής, γλυπτικής). Συνδέεται με την Οπτική                        –εξ ου και η φράση «RINASCERE A VEDERE», βλ. επίσης το ρητό LAVACRUM RENASCENTIS VITAE– και με την Αρχιτεκτονική όπου δημιουργήθηκε                             ο «Ρυθμός της Αναγεννήσεως». Όμως, η έννοια της Αναγέννησης δεν συμπίπτει              με την έννοια της «αναγέννησης» στην βιολογία αλλά με το φαινόμενο                            της «αναγένεσης» ενός οργανισμού και της αναβίωσης. Φυσικά, το σύστημα                της Αναγεννήσεως έχει προεκτάσεις στην Θρησκεία αλλά και στις Μεγάλες Ανακαλύψεις χωρών –όπως η Βραζιλία το 1500– και, ουσιαστικά, επιδιώκει                 την έλευση του Παραδείσου και του Θεού επί της Γης (δες τον συνδυασμό                      των έργων «THE FLORENTINE RENAISSANCE» του Vincent Cronin,                              «ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ» του Archibald Cronin και «ΙΔΟΥ ΓΑΡ                            Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΝΤΟΣ ΥΜΩΝ ΕΣΤΙΝ» του Leon Tolstoy).                  H Αναγέννηση, ασφαλώς, έχει 2 σκέλη: το σκέλος της ανάκτησης των κλασσικών Λατινικών κειμένων και στίχων των ποιημάτων στον 14ο αιώνα                                      και το σκέλος της ανάκτησης της Αρχαίας φιλοσοφικής Ελληνικής Γραμματείας στον 15ο αιώνα. Στην θρησκεία, την λύση δίδει ένα τρίτο εργαλείο: η Χριστιανική Φιλολογία και Φιλοσοφία. Στην Ελληνική ζωή, η προσπάθεια σύνδεσης                             με την κλασσική Αρχαιότητα υποστηρίχθηκε από την πολιτική του κράτους                   και έλαβε την μορφή της «Μεγάλης Ιδέας», όπως αναφέρει η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ                 ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ το 1884: μια μικρή γωνία του κόσμου, η Ελλάδα, είναι το κέντρο της Ευρώπης και έχει εκ δεξιών την Ανατολή, εξ αριστερών την Δύση                                 και προώρισται να φωτίση δια της Αναγεννήσεως αυτής την Ανατολή.

RINOVATIONE= «Ανακαίνιση», αναφέρεται από τον Giulio Delminio Camillo           στο έργο L’ IDEA DEL THEATRO για την Ανακαίνιση των Ουρανών                             από το θείο και αναζωογονητικό πνεύμα του Χριστού. Βλ. IMMORTALIA OMNIA και RATIONALE.

RIO D’ ORO= «αποικία της Ισπανίας στην Αφρική» αναφέρει η τυπική μετάφραση. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «ΠΟΤΑΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ».

RISOLUTO= αποφασιστικά

RI(S)SORGIMENTO= Α) το ιστορικό φαινόμενο της ενοποίησης της Ιταλίας, «επανάσταση χωρίς επανάσταση». Β) ο Αγώνας της Παλιγγενεσίας των Ιταλών που ξεκίνησε το 1859, βλ. REAL POLITIK, LEGENDA AUREA.                                   Γ) βιβλίο του διανοουμένου και πολιτικού Antonio Gramsci, δοκίμιο της πολιτικής επιστήμης και της κοινωνιολογίας. Ένα από τα βασικότερα συμπεράσματα                   που πηγάζει από την ανάγνωση του «RISORGIMENTO» του Γκράμσι                                  είναι ότι μια εκφυλισμένη αστική τάξη και μια αριστοκρατία νεόπλουτων αποκομμένη από τον λαό καταλήγει υπό ξένη κυριαρχία!                                            Πρόκειται για την πολιτική και κοινωνική διαδικασία μέσω της οποίας προέκυψε                 η ενοποίηση σε ένα ενιαίο έθνος των περιοχών της Ιταλικής χερσονήσου                 κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα. Η λέξη «RISORGIMENTO» μπορεί                            να ερμηνευθεί υπό τους όρους «ΑΝΟΡΘΩΣΗ», «ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ», «ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ», «ΠΑΛΙΓΕΝΝΕΣΙΑ» ή, καλύτερα, «ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ                         ΤΗΣ ΠΑΛΙΓΕΝΝΕΣΙΑΣ». Ο ίδιος ο Γκράμσι της αποδίδει το νόημα                                     της «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ», γράφοντας ότι πρόκειται για ένα «εθνικό κίνημα».                     H μελέτη του έχει σημασία διότι αποτελεί απόδειξη για το πώς μια ευρωπαϊκή χώρα που απέκτησε την ανεξαρτησία της, δημιούργησε ενιαίο κράτος και εθνική ενότητα, τελικά κατέληξε στον φασισμό. Στην περίπτωση της Ιταλίας του 19ου αιώνα και σε σχέση με το σήμερα, το ερώτημα που τίθεται είναι «ποιός εκπροσωπεί αυτό που στερεότυπα αποκαλείται Εξουσία: το Κράτος, ο Αυτοκράτορας,                      ο Βασιλιάς, ο Πρωθυπουργός  ή ο Πάπας και η Εκκλησία; Ο Γκράμσι θεωρεί              ότι στην Ιταλία επικράτησαν οι αντιδραστικοί εκπρόσωποι του κράτους                      μέσω του «ουμανισμού», ο οποίος κατάφερε να καταστήσει τον Πάπα φιλελεύθερο και να καταπνίξει το αυθόρμητο ξέσπασμα της Αναγέννησης που συνδεόταν              με τον νεοπλατωνισμό και τον μυστικισμό. Άρα, το κίνημα του «ουμανισμού»                 το κρίνει αρνητικά. Ο  Γκράμσι έκανε διάκριση ανάμεσα στους παλαιού τύπου, «παραδοσιακούς» διανοούμενους –την λεγόμενη «INTELLIGENZIA» που βλέπει τον εαυτό της ως κάτι ξέχωρο από την κοινωνία– και στην ομάδα εκείνη                       των σκεπτόμενων ανθρώπων που παράγει κάθε κοινωνική τάξη οργανικά μέσα από τους κόλπους της. Τα υπόλοιπα έργα του Γκράμσι είναι:                                               «ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ», «Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ», «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ», «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΖΩΗ», «ΤΕΤΡΑΔΙΑ                       ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ», «ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΝ». Βλ. L’ ORDINE NUOVO.

RISU INEPTO INEPTIOR RES NULL’ EST= πρόκειται για λατινική παραλλαγή                              των αρχαίων ελληνικών ρητών «γέλωτος ακαταλλήλου ουδέν ακαταλληλότερον» και «γελά δ’ ο μωρός». Στην σύγχρονη γλώσσα, «γελά καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος».

RISUM TENEATIS, AMICI ? = μπορείς να σταματήσεις τα γέλια, φίλε;

RIVIERA DI LEVANTE= λιμάνι του Άντζιο Ιταλίας, τόπος γέννησης                                      του Καλιγούλα και του Νέρωνος με Έπαυλη του Νέρωνος. Το Συμβούλιο Αντίστασης μεταφράζει: «Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΙΒΙΕΡΑ», «Η ΡΙΒΙΕΡΑ                                 ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ». Σε σχέση με την λέξη LEVANTE, υπάρχει και η έννοια «FIORO DI LEVANTE», «Το Άνθος της Ανατολής». Σύγκρινε με FIERA DEL LEVANTE.

ROBUSTO= Ρωμαλέο Στυλ.

ROCAILLE= κόσμημα στυλ Louis XV-XVI & διακόσμηση και μίμηση                                  με οστρακοειδή, στυλ Ροκοκό. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.                             από την έρευνα των πηγών προσθέτει ότι πρόκειται κυρίως για ειδυλλιακή, ερωτική ζωγραφική –χωρίς γλυπτική– ονειρική ατμόσφαιρα και επιφανειακότητα. Σηματοδοτεί την αποσύνδεση στον 18ο αιώνα από την παράδοση                                   των θρησκευτικών-ιστορικών-μυθολογικών θεμάτων. Αποτελεί τέχνη απολυταρχίας με σκηνές στην Αυλή.

ROMA= έργο της ζωγράφου Έλενας Βιέϊρα ντα Σίλβα το 1969.

ROMAGNE= η Ανατολική Αιμιλία. Βλ. EMILIA-ROMAGNA και IMPERUM ROMANUM.

ROMAN À CLEF= «μύθος με κλειδί», νουβέλλα στην οποία τα αληθινά πρόσωπα εμφανίζονται με ψεύτικα ονόματα, αφήγηση με τήρηση μετρικού ρυθμού                       που αναπτύχθηκε τον Μεσαίωνα στην Γαλλία.

ROMAN DE LA ROSE= «Μυθιστόρημα του Ρόδου», έργο-σύμβολο                                 των Γνωστικιστών στο οποίο περιγράφεται η Επί Γης Αγάπη και ο Παράδεισος

ROMANA FIDES= «Ρωμαϊκή Πίστη», ο κανόνας της Καθολικής ορθοδοξίας.                Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει τις παραλλαγές «Ρωμανική Πίστη» ή «Πίστη της Ρώμης» που μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικά                                σε σχέση με όλα τα ρητά.

ROMANESQUE= ROMANESCO= το ρομαντικό στυλ, είδος Ρωμαϊκής γλώσσας, αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής ή γλυπτικής που αναπτύχθηκε τον 11ο και 12ο αιώνα. Ο ρομαντισμός ή ρωμαντισμός, γενικότερα, συνδέεται με την Γαλλική Επανάσταση αλλά αμφισβητεί τον ορθολογισμό του Διαφωτισμού: είναι πολιτικό κίνημα                         το οποίο εκφράζει την φιλοσοφία του Gottfried von Herder για την γλώσσα                   και τους νόμους μιας κοινότητας ανθρώπων που αποτελούν έναν λαό                         και καλλιτεχνικό κίνημα το οποίο θεωρεί ότι στην ζωή κυρίαρχη θέση μέσα μας  έχει η φαντασία και το συναίσθημα –η έμφυτη πνευματικότητα του ανθρώπου–           και λιγότερο το λογικό. Το έργο τέχνης πρέπει να αντικατοπτρίζει                                    την προσωπικότητα του καλλιτέχνη και να αναλύει τον εσωτερικό κόσμο                     του ανθρώπου. Ο ρομαντισμός αναφέρεται σε φανταστικές σκέψεις, μύθους, αισθήματα, οραματικά και όχι πρακτικά, κατάλληλα για δημιουργία ρομαντισμού                                 ή ρομαντικής νεότητας, ιδεωδών που ανήκουν στο ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ,                      το οποίο εμφανίστηκε τον 18ο αιώνα ως εξέγερση εναντίον των καλλιτεχνικών, πολιτικών και θρησκευτικών αρχών του Νεοκλασσικισμού, ζητά να ανακαλύψει              τις αξίες του κόσμου του μεσαιωνικού παρελθόντος, κηρύττει την επιστροφή                στην φύση και το παρελθόν (τα οποία μάλιστα συνδέει) και ως αντίδραση                   στην απόλυτη και έσχατη κυριαρχία της λογικής παραθέτει την φαντασία, ειδικότερα στρέφεται προς την αδέσμευτη φαντασία και το συναίσθημα.                           Ο Ρομαντισμός ζητά την ειλικρίνεια, διέπεται από την αγάπη στην φύση,                      την ελεύθερη έκφραση εντυπώσεων και αισθημάτων, την αντιγραφή παλαιών σχημάτων και την αναβίωση νεκρών. Με το έργο επαναστατικού περιεχομένου                «Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ» του Delacroix, ο ρομαντισμός σταματά                 να στρέφεται στην αρχαιότητα και περνά στην σύγχρονη ζωή. Ο Ιταλός ζωγράφος Francesco Hayez με την έλξη που αισθάνεται για τον Μεσαίωνα και με το έργο του ΣΙΚΕΛΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ –η εξέγερση του Σικελικού Εσπερινού έγινε το 1282               στην Νεάπολη– θεωρείται ο εκπρόσωπος και προφήτης του Ιστορικού Ρομαντισμού. Τα έργα του (βλ. CLARIORA ARTIFICUM EXCELLENTIUM OPERA AD EXTEROS AVECTA URBI RECUPERATA και CIARAMONTI) συνδέονται άμεσα με τα έργα του Λόρδου Βύρωνος και του Κητς καθώς και με την τέχνη                της μουσικής (Μπετόβεν-Βάγκνερ). Στην Γερμανία, ο ρομαντισμός πήρε την μορφή ενός μυστικιστικού και πεσσιμιστικού αλλά πανθεϊστικού αισθήματος της ζωής.               O Giuseppe Bezzuoli είναι ο πλέον αυθεντικός εκπρόσωπος του ρομαντισμού                στην Τοσκάνη και ο Πορντενόνε ο ιδρυτής της Ρομανικής τάσης στην Βενετία. Στην λογοτεχνία και στις τέχνες, το κίνημα χαρακτηρίζεται από ελευθερία                  στην μορφή και στην ύλη των θεμάτων, έμφαση στις αισθήσεις,                                    στην αυθεντικότητα και στην πρωτοτυπία και στην στροφή προς την υποβολή,               τον πρωτογονισμό της φύσης, την θρησκεία της φύσης, τον πανθεϊσμό,                             την μεσαιωνικότητα και τον μυστικισμό. Απορρίπτει τους κανόνες της κλασσικής τέχνης –εγκαταλείπει την μίμηση των Ελλήνων και των Λατίνων– και διεκδικεί                για τον καλλιτέχνη απόλυτη ελευθερία στην τέχνη και στην έκφραση. Το έργο του γίνεται προσωπικό και ατομικό και υποκειμενικό, ο ίδιος κρίνει την έμπνευση                και την τέχνη του. Εγκαταλείπεται η μυθολογία και αντικαθίσταται από το θαύμα του Χριστιανισμού. Τέλος, η ρομαντική φιλοσοφία θεωρείται ότι σκοπό είχε                      να στηρίξει την απολυταρχία που ξαναέφερε στην ζωή η παλινόρθωση                        των ηγεμόνων. Ο Ρομαντισμός στην Τέχνη θεωρείται ότι γεννήθηκε το 1792                     με την αυτονόμηση της αγγλικής ζωγραφικής που εντοπίζεται στην μελέτη                           και στην νέα ερμηνεία του τοπίου: βασίστηκε στην θεωρία ότι τα αρχαία ερείπια εγείρονται από την φύση η οποία αποτελεί πηγή και στην θεωρία της τέχνης                   ως ζωής. Δηλώνει το φανταστικό, το εξωπραγματικό, γενικώς ό,τι υπάρχει                  μόνο στα μυθιστορήματα. Στην Γαλλία, ο Βικτώρ Ουγκώ είναι ο κύριος εκπρόσωπος του Ρομαντισμού ο οποίος εκεί εστιάστηκε στα λογοτεχνικά θέματα και στην σύγχρονη ιστορία: ωστόσο, ο Ουγκώ ανέλαβε ο ίδιος προσωπικά                           να εγκαινιάσει ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ το 1849                     με σκοπό την παγκόσμιο ειρήνη αλλά, κυρίως, την ένωση των Η.Π.Α.                                 και των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Στην Ελλάδα, το κίνημα εμφανίστηκε                                         με την δημιουργία της Ρομαντικής Σχολής των Αθηνών (ή παλιάς Αθηναϊκής Σχολής) που ενδιαφέρεται για θρησκευτικά, πατριωτικά, ιστορικά θέματα                      του παρελθόντος και ειδικότερα στρέφεται προς το ένδοξο παρελθόν (αρχαίο                και πρόσφατο) και στον συναισθηματικό και εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου               ενώ εφαρμόζεται σε ποίηση και πεζογραφία. Βλ. ATHENEUM, CRISTABEL, MASTER HARE, CALENDRIER RÉPUBLICAIN.

ROMANS/ROMANCE= Ρομάντσο, μεγάλο φανταστικό αφήγημα (πεζό                              ή με στίχους) με θέμα ιπποτικό, ηρωϊκό ή ερωτικό και με εξαιρετικά ή περίεργα γεγονότα ή ρομαντικές περιπέτειες το οποίο είχε γραφεί σε μιαν από τις Ρωμαϊκές διαλέκτους. Η αρχική του προέλευση βρίσκεται στα αλεξανδρινά σοφιστικά μυθιστορήματα θρησκευτικού και ερωτικού περιεχομένου των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Στην μουσική, μικρό λυρικό κομμάτι με θέμα την αγάπη. Εντάσσεται στο γενικότερο ρεύμα του ρομαντισμού ως πνευματικό κίνημα                       το οποίο συνοδεύει την εθνική αφύπνιση των κρατών και τα στρέφει στις λαϊκές ρίζες τους. Πρόκειται για αντίδραση στον κλασσικισμό ως μιμήσεως                                  της αρχαιότητος ενώ αντιτίθεται στον ρεαλισμό και στον νατουραλισμό.                        Στον ρομαντισμό ανήκουν οι Σέλλινγκ, Νοβάλις, Γκριμ, Γκαίτε, Σκωτ, Κόλριτς, Βύρων, Σέλλεϋ, Κητς, Ουγκώ, Λαμαρτίν, Δουμάς πατήρ και Λεοπάρντι.                       Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στον Ρωμαντισμό την λέξη «Ρωμιοσύνη». Βλ. NOVUS ROMA.