ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ

Ανθολογία, συλλογή          
και ανάλυση των δειγμάτων
                 και των ευρημάτων                         από το Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

ΧΡΗΣΤΟΥ Π. ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: α) H OIKONOMIKH ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ & β) Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΟΨΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: α) ΤΟ MENU ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ Ε.ΝΟ.Σ. & β) ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ: Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΨΗΦΙΔΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ α) H ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ, β) ΟΙ 72 ΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ 7 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ, γ) Ο ΟΙΚΟΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ (R I N A S C I T A ) ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ: ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ  ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ

Το έργο συνοδεύεται από τους Ελληνικούς πίνακες ζωγραφικής, Για περισσότερες λεπτομέρειες,  τηλ. 6946202130

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίδει σήμερα στην δημοσιότητα τα προκαταρκτικά συμπεράσματα τα οποία εκπόνησε η Σύνοδος Κορυφής           ύστερα από την εξαντλητική διαπραγμάτευση του ζητήματος των Ελληνικών τοιχογραφιών της Πομπηΐας, των σπαραγμάτων των πινάκων ζωγραφικής                 και των κειμένων της Ελληνικής γλώσσας που έχουν διατηρηθεί με μορφή εικόνων, στίχων και ρητών με βάση τις καταγραφές της Υπηρεσίας Πληροφοριών του              από τις τοιχογραφίες και υπό το πρίσμα του γενικότερου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης που σχηματίζεται στον καμβά ώστε να προβληθεί στην οθόνη                         με σκοπό προοπτικής την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Η έννοια της «ολοκλήρωσης» ερμηνεύεται εδώ ως «επανένωση» των διαμελισμένων μελών ενός σώματος (αυτοψία, αναπαράσταση, ανάπλαση-integration),                       ως αναδόμηση των βασικών ιστών ενός ολόκληρου οργανισμού πόλεως αλλά έχει επίσης ηλεκτρικές-ηλεκτρονικές-ψηφιακές διαστάσεις και αναφέρεται                             και στο αίσθημα ολοκλήρωσης που καταλαμβάνει μιαν ολόκληρη πόλη                        από την επανασύνδεση της σχέσης της με τις χωρισμένες από το σώμα της               εικόνες και ζωγραφιές.

Η μελέτη αυτή ενέχει βιολογική και συνταγματική υφή, εφόσον η έρευνα γίνεται              με βάση δειγματοληψία από το Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Νεαπόλεως) και τα αντιπροσωπευτικά δείγματα, σπαράγματα και κτερίσματα      από το παρελθόν της πόλεως, τα ιδρύματα και τους θεσμούς της.

Η αντιπροσώπευση της δημοκρατίας των εικόνων από την γλώσσα                              που χρησιμοποιείται στα έπη, στους στίχους και στους μύθους των τοιχογραφιών είναι εξαιρετικά σημαντική και πρέπει τα σύμβολα σήμανσής της να εξηγηθούν                  –ακόμα και αν ορισμένα προγράμματα είναι ακατάλληλα.

Η τεχνική που εφαρμόζεται στην εξέταση αυτή ονομάζεται ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ CRIS και στηρίζεται στο στρατιωτικό μοντέλο σύνοψης της Υπηρεσίας Πληροφοριών  του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε . Γίνεται μια κατ’ οίκον έρευνα των αρχών της Πομπηΐας και ακολουθεί μια δειγματοληψία με βάση τα δείγματα                               της ζωγραφικής των τοιχογραφιών και τα σπαράγματά τους. Σκοπός μου είναι            η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης αρχιτεκτονικής μορφής με το ιδίωμα                        και την διάλεκτο της Πομπηΐας μέσα από τα δείγματα γραφής.

Το κύριο επιχείρημά μου είναι ότι Η ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ                              ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥΣ. Για τον λόγο αυτό, έχει σημασία η εκλογή του ορθού προτύπου και ο σχηματισμός αυτοδύναμης κυβέρνησης μετά από την διεξαγωγή αυτής της έρευνας.  

Η τεκμηρίωση της μελέτης αυτής οδηγεί, άλλωστε, στο συμπέρασμα                               ότι η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση στον τομέα της Τέχνης (Ζωγραφικής, Αρχιτεκτονικής και Γραφικής) πρέπει να συμβαδίζει πρωτίστως με την εφαρμογή της ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ ταυτογχρόνως με την ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ                ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ και την εφαρμογή της ΧΑΡΤΑΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ, ιδίως                σε σχέση με την αρχαία Ελλάδα και την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνος. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι οι Έλληνες καλλιτέχνες               είχαν master στην δημιουργία έργων Ελληνικής παιδείας, καλλιέργειας αισθητικής και τάξεως κλασικής και υψηλής. Είχαν προικίσει τα έργα τους με δυνατότητα πνοής ώστε να λειτουργήσουν μελλοντικά από κοινού για να δημιουργήσουν             μιαν Ευρωπαϊκή Κοινότητα της Ελληνικής γλώσσας με βάση την παιδεία                    και τον πολιτισμό και είχαν αφήσει ανοιχτή την ένταξη στην Ευρώπη                             των μελών τους ή την ένταξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο δικό τους σχέδιο πόλεως του Ε´ π.Χ. αιώνος. Δημιουργούσαν άξονες συνεργασίας                                  και μεταβλητής γεωμετρίας όπως και σήμερα, έργα ευελιξίας ολοκληρωμένα                     για τα κοινά (όπως οι σημερινές συλλογές που εκδίδουν κοινό νόμισμα συλλεκτικού κύκλου), έργα με στήριξη, σύνδεση και ολοκλήρωση της δομής τους και τα έθεταν σε πυλώνες λειτουργίας όπως Ο ΠΥΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ,                Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ ώστε να μπορεί               ο μελετητής να εμβαθύνει στο θέμα και να διευρύνει την οπτική του. Επιπλέον,               τα έργα τους διέθεταν ηθική και ηθικοπλαστική αισθητική, όμορφο και κομψό χιούμορ δίχως να γελοιοποιούν τον εχθρό. Είναι ακριβώς η λογική του ανθρώπου της Αναγεννήσεως αυτή που θέλει το άριστο μέτρο με κέντρο εστίας τον άνθρωπο ώστε να δημιουργούνται έδρες πολιτισμού.

Η έννοια της «έδρας» έχει τόσο μορφωτική αξία στην περίπτωση αυτή                        όσο και γεωμετρική, αφού θεωρείται ο οίκος του ανθρώπου ως έδρα, βάση                 ενός σχήματος κύβου ή λίθου με βάση τις αναλογίες με το τοπίο ως μια φύση             που μεταμορφώνει τον άνθρωπο.

Στο πρώτο κεφάλαιο θα υπάρξει μια πλήρης απόδειξη για το γεγονός                        ότι η οικονομική κατασκευή και λογική των μνημείων της Πομπηΐας πρέπει                    να συνοδεύεται από μιαν αποκατάσταση και ανόρθωση η οποία να βρίσκει στήριξη σε ένα σύστημα σταθερών αξιών –όπως είναι αυτό του μηχανισμού Μ.Ι.Σ.                     αποκλειστικά και μόνο σε σχέση με το σύστημα του Ε.ΝΟ.Σ.–                                   αλλά και να αποκτήσει την δεδομένη αρχιτεκτονική όψη των καλλιτεχνικών δημιουργών των αρχαίων μοντέλων οικονομίας και τέχνης.

Η βασική σκέψη της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι πρέπει το υπαρκτό μοντέλο της Ε.Κ. να εφαρμοστεί για την αρχαία Ελληνική κοινότητα. Τα κριτήρια λήψης αποφάσεων ως προς το ένα συγκρότημα αποτελεί ΟΙΚΟ, δηλαδή ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ με αυτοδύναμη κυβέρνηση,                        Σύνταγμα Οίκου (Home Rule), αυτάρκη οικονομία, κοινό νόμισμα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης και προστασίας και μάλιστα με ρήτρα οίκου, κοινή θρησκεία: ουσιαστικά, πόλη-κράτος, εστία και έδρα του Ελληνικού Πολιτισμού.  

Η έννοια της ΕΔΡΑΣ πρέπει να αντιμετωπίζεται τόσο ως έδρα                         πανεπιστημίου, δηλαδή ως εστία πολιτισμού αλλά και ως έδρα                                    κύβου υπό το πρίσμα του οποίου μπορεί –ακριβώς όπως και σε μιαν κυβέρνηση–  να εφαρμοστεί η θεωρία της αντιπροσωπευτικότητας και της καλλιέργειας                   της εικόνας (image-making).

Το κύριο αποτέλεσμα που θα δει η μελέτη αυτή στην ολοκλήρωσή της θα είναι                η υποστήριξη της θεωρίας του οργανικού συνόλου (συγκροτήματος)                                  και της μετάφρασης των νόμων, των λέξεων και των κειμένων σε χρήμα                              με βάση την συνθετική αντίληψη των ιδεογραμμάτων. Το οργανικό σύνολο αναφέρεται σε κανόνες (Συνθήκες, Συμβάσεις, χαράξεις γραμμών με τον χάρακα και τον διαβήτη ή προστασία τειχών) που ισχύουν για τα μέλη του συνόλου ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ και ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ. Στην οικονομία και στην αρχιτεκτονική                    αυτό σημαίνει να είναι ο ερευνητής ικανός να συνδυάζει σε πρακτική εφαρμογή           τις θεωρίες π.χ. των Ludwig von Mises και Mies van der Rohe.

Εξ αρχής υπογραμμίζεται ότι το καινοτόμο και ανανεωτικό στοιχείο                             που προσφέρει αυτή η έρευνα είναι η εισαγωγή και εμφάνιση στο φως                           της σύγχρονης έννοιας του οργανικού συνόλου με αναλογίες προς όλες                       τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις διεθνείς συμφωνίες, τις συμβάσεις              και τα πρωτόκολλα για την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους.

Από την ανάλυση της οικονομικής κατασκευής και της αρχιτεκτονικής όψης            όλων των σημαντικών Συνθηκών της Ε.Κ. για την Ευρώπη και την Ελλάδα,               θα προκύψει στο δεύτερο κεφάλαιο ένα μενού Ευρωπαϊκών Συμφωνιών                          οι οποίες πρέπει να συνδεθούν  με τον Μηχανισμό Ισοτιμιών Συναλλαγματικών (Μ.Ι.Σ.) και κατόπιν να ενταχθούν όλες στο σύστημα του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος (Ε.ΝΟ.Σ.), όπως αναλύεται από την εξειδικευμένη μελέτη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. για τα Ελληνικά και Ευρωπαϊκά σχέδια ανόρθωσης των Ελληνικών αλλά και των αλλοδαπών εικόνων, κτιρίων, μουσείων και οίκων ομορφιάς και πολιτισμού.   

Στο τρίτο κεφάλαιο, αυτό το μενού και το τεχνητό σύστημα θεωρίας                               θα παρουσιαστεί στηριγμένο με καινούργια βάση –όπως ένας δορυφόρος τέχνης           ή τεχνητός δορυφόρος– με την βοήθεια των ψηφιδωτών και των πινάκων                 από την πόλη της Ηράκλειας αλλά και από τους 72 οίκους του Πανοράματος Πομπηΐας. Στο σημείο αυτό, θα αναλυθεί ο ρόλος της 7ης Τέχνης που συνδυάζει τον αριθμό 7 και την Ευτυχία με τα συστήματα πλανητών και φυτών των Αρχαίων Ελλήνων και των Ιταλών της Αναγέννησης καθώς και με το νομικό σύστημα            της Συνθήκης της Ρώμης. Στην ουσία, με την εργασία αυτή η οποία φέρει προσωπική υπογραφή, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ανακοινώνει                    την ανακάλυψη του δορυφόρου της Αφροδίτης –τον ΟΙΚΟ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ                            ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ (R I N A S C I T A ) και ανακαλύπτει ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ.

Στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται η τηλεγραφική παρουσίαση των ευρημάτων                  των ερευνών ενώ στο πέμπτο κεφάλαιο δίδονται στην δημοσιότητα                                οι ανακοινώσεις των αποτελεσμάτων της δειγματοληψίας και της Συνόδου Κορυφής της όλης διαπραγμάτευσης.

Στην εισαγωγή αυτή του έργου, πρέπει να προστεθεί ως ιστορικό                                και καλλιτεχνικό στοιχείο απαραίτητο για την κατάκτηση του θέματος                          ότι η Πομπηΐα ήταν η δεύτερη σύζυγος του Ιουλίου Καίσαρα: αυτό που ενδιαφέρει                         ως προς την τεκμηρίωση και απόδειξη της εργασίας μας είναι ότι η καταγραφή          των περιουσιακών στοιχείων της Πομπηΐας έδωσε την βάση στο Ιδιωτικό Δίκαιο για την στήριξη των τεκμηρίων περί νομιμότητας στο ΜΟΥΚΙΑΝΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ (αυτό ακριβώς είναι το «Πόθεν έσχες» της Πομπηΐας, της συζύγου του Καίσαρα). Τον βίο της έχει καταγράψει ο Πλούταρχος: εραστής της ήταν ο Πατρίκιος Κλαύδιος. Όταν ανακαλύφθηκαν, ο Καίσαρ διέλυσε τον γάμο που είχε κάνει                  και τους έδιωξε ενώ, για να αιτιολογήσει την πράξη του, είπε την φράση:                       «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν μόνο να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται».                     Αξίζει να προστεθεί  ότι ο μυθικός βασιλιάς της Ρώμης, ο Νουμάς Πομπίλιος,                        είχε την εποχή εκείνη επιβάλει την γέννηση του εμβρύου κάθε νεκρής γυναίκας.  

Από θρησκευτικής όψεως, χρήσιμο για την ανάλυση και την ετυμολογία                      είναι ότι υπάρχει το πλοίο της πομπής των αρχαίων το οποίο λεγόταν ΠΟΜΠΕΥΤΗΡΙΟΝ και είχε ως προορισμό να θυμίζει και να διαιωνίζει                 την ανάμνηση ενδόξων γεγονότων για το έθνος ή για την αλληγορία των θεοτήτων των οποίων τα γεγονότα αυτά ήταν «παράσημα», δηλαδή σε αυτές στις οποίες                           γίνονταν τα αφιερώματα.

Από καλλιτεχνικής απόψεως, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει               ότι η Πομπηΐα είναι στην ουσία η ιταλική απόδοση για το οργανάκι                                που υποδήλωνε η ελληνική λέξη «Ρομβία», απλώς η μάρκα είναι Ιταλική                               –και, πράγματι, η Πομπηΐα όντως λειτουργούσε όπως το μουσικό αυτό όργανο: πρόκειται για μηχανική λειτουργία η οποία στηρίζεται στο λεγόμενο                            «ρομβικό σύστημα» το οποίο κρυστάλλωνε την τύπωση της μελωδίας                        πάνω σε περιστρεφόμενο κύλινδρο. Οι χειριστές του λέγονται «εκτυπωτές»                       ή «σταμπαδόροι». Πιθανόν από την Ρομβία και την Πομπηΐα προέκυψε                      και το μουσικό στυλ «pomposo».

Εξ άλλου, την «Πομπηϊανή Ύδραυλιν» εφηύρε ο Κτησίβιος Αλεξανδρείας!

Από αρχιτεκτονικής όψεως, το ΠΟΜΠΕΙΟΝ εμφανίζεται με 2 μορφές, Γυμνασίου στον Κεραμεικό και οικοδομήματος με ΠΡΟΠΥΛΩΝΑ στο Δίπυλο Αθηνών                 στην Ιερά Οδό, σημείο εκκινήσεως της πομπής των Παναθηναίων.                             Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η ΠΟΜΠΙΚΗ ΟΔΟΣ της Ολυμπίας (το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. αρέσκεται να την ονομάζει «πόλη των Ιεροσολύμπων») οδηγούσε στην ΠΟΜΠΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ στην Ιεράν Άλτιν.  ΠΟΜΠΕΙΟΝ ονομάζεται και το αγγείο το οποίο χρησίμευε στις ΠΟΜΠΕΙΕΣ σε πομπές, δηλαδή σε εορτές του Βάκχου για τους άνδρες και της Δήμητρας για τις γυναίκες με ιερά σύμβολα και με ομοιώματα θεών. «ΠΟΜΠΕΥΤΗΣ ΙΠΠΟΣ» λέγεται το άλογο                               που χρησιμοποιείται στην διαπόμπευση ηττημένων, όπως ο Έκτωρ.

Στην ιστορία των Ρωμαίων, εξάλλου, υπάρχει ο λεγόμενος «ΠΟΜΠΩΝΙΟΣ                             ΟΙΚΟΣ», ρωμαϊκός οίκος που αποτελείται από 4 άτομα: Πομπώνιος                                   Πορφυρίων (γραμματικός), Λεύκιος Πομπώνιος (ποιητής εκ Βονωνίας,                           δηλ. Μπολώνια), Σέξτος Πομπώνιος (νομομαθής) και Τίτος Πομπώνιος Αττικός (αντιγραφεύς βιβλίων). Καταγράφεται και δραματουργός Πομπώνιος, ο οποίος έγραψε παρωδίες ελληνικών δραματικών έργων με τίτλο «ΑΡΙΑΔΝΗ», «ΑΤΑΛΑΝΤΗ», «ΣΙΣΥΦΟΣ», «ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟΣ». Σε σύνδεση                με αυτόν τον οίκο, υπάρχει και ο «ΠΟΜΠΗΪΟΥ ΚΙΩΝ» ο οποίος –σύμφωνα                     με τα πορίσματα της έρευνας αυτής– χρησιμοποιείται αρχιτεκτονικά                                 για να στηρίξει τις εξής προσωπικότητες: τον ιστορικό Πομπήϊο Τρόγο και τους 5 στρατιωτικούς Πομπήϊο Κοΐντο-Γναίο, Πομπήϊο Στράβωνα-Γναίο, Μεγάλο Πομπήϊο (Magnus), Γναίο Πομπήϊο Μάγνο καθώς και Σέξτο Πομπήϊο Μάγνο ή Πίο. Ο Magnus, μάλιστα, Πομπήϊος (γνωστός όχι μόνο για την λεγόμενη ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ αλλά και για το ρητό «ΠΛΕΙΝ ΑΝΑΓΚΗ, ΖΗΝ ΟΥΚ ΑΝΑΓΚΗ») επανέκτισε                  και έδωσε το όνομά του στην πόλη «ΠΟΜΠΗΪΟΥΠΟΛΙΣ» που εντοπίζεται                  στην Κιλικία, επί των τοιχών της αρχαίας πόλεως «Σόλων» ή «Σόλοι»: οι κάτοικοι της πόλεως αυτής μιλούσαν παραφθαρμένα ελληνικά και κατά παράβασιν                     των συντακτικών κανόνων (εξ ου και παρήχθη η έννοια «σολοικισμός»). Σημειωτέον ότι δεύτερη «ΠΟΜΠΗΪΟΥΠΟΛΙΣ» υπάρχει στην Παφλαγονία. 

Στην Αναγέννηση τώρα, ονομαστός είναι ο Ιταλός φιλόσοφος Pierro Pomponazzi              (1462-1525), θιασώτης του φιλοσοφικού συστήματος του Αριστοτέλους                        και καθηγητής της Πάδουας, της Φερράρας και της Μπολώνιας. Θεωρείται                     ο πρόδρομος της πνευματικής Αναγεννήσεως στην Ιταλία το 1500, ανανεωτής              της αιρέσεως των Θνητοψυχιτών ή Αραβικών του 3ου αιώνος στην Αραβία, σύμφωνα με την οποία η ψυχή γεννάται και θνήσκει μετά του σώματος,                      μετά του οποίου και θα αναστή (καταπολεμήθηκε υπό του Ωριγένους στην Σύνοδο του 246). Τα διδάγματά του ήταν αντίθετα στο πνεύμα της θρησκευτικής μεταρρύθμισης που επικρατούσε τότε με σκοπό την κωδικοποίηση της δογματικής διδασκαλίας και της νομοθεσίας της Εκκλησίας: απορρίφθηκαν το 1513                  από την Σύνοδο του Λατερανού και τον ίδιο τον Πάπα με την επίσημη βούλα του Apostolici Regiminis.

Ο Pomponazzi το 1516 έγραψε το έργο «ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ» όπου αναφέρει: «το δόγμα της αθανασίας της ψυχής δεν δύναται να αποδειχθή               δια της λογικής και του συλλογισμού». Η άποψη αυτή προκάλεσε την Ιερά Εξέταση αλλά και την 9η Σύνοδό της στο Τριδέντο/Tridentum/Trento/Trient                       (γερμανική πόλη) στην περιοχή της Μπολώνιας όπου αυτή διεξήχθη το 1547                  και, μετά από 14 συνολικές Συνόδους που απέβησαν άκαρπες, μόνο το 1562                απαιτήθηκε να υπάρξη πλήρης ελευθερία συζητήσεως. Στην Σύνοδο του 1563 ολοκληρώθηκε το έργο των 3 φάσεων της Συνόδου και διατυπώθηκε με σαφήνεια το Καθολικό δόγμα το οποίο αναγνώριζε τον Πάπα ως ανώτερο από τις Συνόδους στα δογματικά και διοικητικά ζητήματα. Το 1564 ο Πάπας, με την επίσημη                βούλα του Benedictus Dominus, επικύρωσε τις αποφάσεις της με τις οποίες καταδικάστηκαν οι αιρετικοί, ιδρύθηκε το Τάγμα Ιησουϊτών ενώ, ταυτόχρονα, κωδικοποιήθηκαν η δογματική και η νομοθεσία της Λατινικής Εκκλησίας:                      όλο αυτό, όπως είδαμε άνωθεν, συνοψίζεται στην καταδίκη του Galileo Galilei. Ωστόσο, ο αναγνώστης πρέπει να μελετήσει την εργασία όπου αποδεικνύεται               με βάση τα Λατινικά ρητά ότι ο Γαλιλαίος ή Χριστός καταδίκασε τελικά την αίρεση της Ιεράς Εξέτασης («Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ             ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΑΛΙΛΑΙΟ, ΤΟ ΦΙΛΗΜΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ                ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ»)  ενώ πρέπει να σημειωθεί η λέξη «πέμπω»                          με την σημασία του «αποστέλλω» (εξ ου και η πομπή της εικόνας σε διάφορες λειτουργίες) αλλά και με την σημασία της επιβολής ποινής –όπως η μαστίγωση            του Χριστού– ενώ στην τεχνολογία, όπως θα αποδειχθεί στην συνέχεια, υπάρχει           ο πομπός τηλεγραφίας και η έννοια της εκπομπής.

Προέχει, όμως, τώρα η ανάλυση της οικονομικής κατασκευής και της εμφάνισης της αρχιτεκτονικής όψης του όλου έργου.

ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Α. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναλυθούν τα νομισματικά φαινόμενα                                 που εκδηλώνονται με διαφοροποιημένες μορφές σε μιαν κλειστή κοινότητα                   (closed-net economy) όπως αυτή που προτείνεται εδώ, δεδομένου ότι δημιουργούν κοινό νόμισμα (common currency) και δείκτες της οικονομίας οι οποίοι στην Ε.Ο.Κ. π.χ. λέγονταν «δείκτες του Ε.C.U.» ή στην επιστήμη ονομάζονται «δείκτες του I.Q.».

Οι μονάδες ευφυΐας (intelligence units) ή οι επιχειρήσεις κοινής αφέλειας,                        εντός των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης αυτών των θεωρητικών συστημάτων                     είναι αντικείμενα διαπραγματεύσεων και αποκτούν βάση με πληροφορίες                             από ενημερωτικά δελτία, διαθέτουν κεφάλαια και εισαγωγές και ανακοινώνουν αποτελέσματα ύστερα από κάθε διαπραγμάτευση και εργασία. Σκοπός τους είναι  η ισορροπία –νοητική και λειτουργική– και η διατήρησή τους σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο αγοράς στα χρηματιστήρια οποιασδήποτε μορφής. Αυτά είναι τα λεγόμενα «θεμελιώδη»/«fundamentals» της οικονομίας.  

Η δημιουργία οίκου, οικίας, είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένη εξ ορισμού                με την οικονομική πολιτική: η έκφραση που χρησιμοποιείται είναι «οικιακή οικονομία» ή «αρχιτεκτονική οικονομία». Το μείγμα οικονομικής πολιτικής                  που πρέπει να ακολουθηθεί προς την κατεύθυνση της εξάλειψης της ανισορροπίας και της αστάθειας πρέπει, άρα, να είναι μια ανάμειξη, ένα αμάλγαμα παλαιών                   και νέων στοιχείων με βάση το Μινωϊκό, Μυκηναϊκό  ή Βυζαντινό μοντέλο                   σε σύζευξη με το μοντέλο του Ε´ π.Χ. αιώνος (συν τις διαφοροποιημένες μορφές της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΙΔΕΑΣ, ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ και της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ).

Στην ορολογία του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. (σημειώνεται εδώ                        και η ερμηνεία «Οργανισμός Ηνωμένων Ελλήνων) αυτή η πρόταση                           λέγεται συνοπτικά «ΤΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ» ή «ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ».

Το μοντέλο αυτό –με μια λέξη– έχει αντιγραφεί από τους Στρατιώτες του Χριστού καθώς καλούνται οι Ακρίτες φρουροί των άκρων της Ανατολής οι οποίοι πολεμούσαν με τον Σταυρό στα άρματά τους στα βυζαντινά χρόνια.               

Το ακριτικό σύστημα ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο. Κάθε ακρίτης                     είχε την γη του,  το φέουδό του στα λεγόμενα «στρατοτόπια», το οποίο                         του είχε παραχωρήσει το κράτος για να αμύνεται υπέρ της πατρίδος (όχι «υπέρ πάτρις» ούτε «υπέρ πάρτυς»). Δεν πλήρωνε φόρο αλλά λάμβανε μισθό                                 και με δικά του έξοδα διατηρούσε ένοπλο σώμα. Ο ακριτισμός ήκμασε                               στην Καππαδοκία όπου πρωτογεννήθηκε η ακριτική δημοτική ποίηση του Διγενούς (συμβόλου των υπερφυσικών δυνάμεων με παλάτι στον Ευφράτη) με την νίκη                 επί των Αμαζόνων και τα μνημεία των ακριτικών τραγουδιών στα μαρμαρένια αλώνια.

Το δίδαγμα που προκύπτει είναι πως όταν επιβλήθηκαν φόροι, η βυζαντινή αυτοκρατορία ηττήθηκε από τους αετούς Απελάτες του Ηρακλή ο οποίος,                 με την μορφή του Ηράκλειου, είναι στην ουσία ο ιδρυτής της νέας δυναστείας.              Στην ιστορία υποκρύπτεται η απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης,                               η ανακάλυψη του Τιμίου Σταυρού στην Ιερουσαλήμ, η Αυτοκρατορία                            της Νίκαιας και Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ              ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (Θεολογικών και Ευρωπαϊκών).  Το έπος του Βασιλείου Ακρίτα (δηλαδή, του Αγ. Βασιλείου, ίσον του ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ) πιθανόν συνδέεται με τον Κρητικό κύκλο και τον Χάνδακα ή Κάντια της Κρήτης, τα χειρόγραφά              της Οξφόρδης, Άνδρου, Τραπεζούντας, Κρυπτοφέρρης Ρώμης, Εσκοριάλ                 και με τον πεζογράφο, δημοσιογράφο και πολιτικό Λουκή Ακρίτα. «Ακρισία» σημαίνει «έλλειψη οριστικής απόφασης   για την κρίση» (συνδεδεμένες                            στην ερμηνεία αυτή είναι και οι λέξεις «ακρογραφία», «ακρολογία», «ακροφωνία», «ακρόπολη», «Ακρόπολις». Επίσης, «ακρόλιθος», ακρογωνιαίος λίθος                            και «ακρωτήριον» για την αρχιτεκτονική κατασκευή αγαλματένιων κορμιών                   σε ναούς με επενδύσεις τοίχων και ναούς του χρήματος.

Για να έλθουμε στο προκείμενο, το πρώτο Ελληνικό, εθνικό, νόμισμα                             είναι ο ΦΟΙΝΙΞ από την εποχή που ο Καποδίστριας (Capo d’ Istria, δηλαδή) ίδρυσε το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ. Είναι ασημένιο, από άργυρο, και οι υποδιαιρέσεις του είναι το 1 χάλκινο λεπτό, τα 5 χάλκινα λεπτά και τα 10 χάλκινα λεπτά. Η έκδοση βασιζόταν στο ρητό της Αναγέννησης «ΕΚ ΤΗΣ ΤΕΦΡΑΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ». Ο Κυβερνήτης –εκτός από την κοπή του νομίσματος– ίδρυσε, εξάλλου, το ΑΝΑΚΤΟΒΟΥΛΙΟΝ, ίδρυσε την πρώτη τράπεζα και συνήψε τα δάνεια                        για την Ανεξαρτησία της Ελλάδος. Αυτός ανέλαβε το έργο της ανόρθωσης                     της χώρας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελληνική γλώσσα και παιδεία είναι κατώτερη της Ευρωπαϊκής γλώσσας αλλά, αντιθέτως, ότι είναι πιο εύγλωττη και όμορφη.                     Σε αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να λειτουργήσει για τις νομισματικές αρχές                της χώρας και η εμπειρία του Κυβερνήτη από την επίλυση του Ανατολικού ζητήματος καθώς και η εμπειρία, γενικότερα, από τις έριδες των Ελλήνων                       έναντι του Ρωσσικού Κόμματος στην Ελλάδα όσο και, ειδικότερα,                              η Νέα Οικονομική Πολιτική του Λένιν, ακόμα και θεολογικά αφού η Ρωσσική γλώσσα βασίζεται στο Ελληνικό Αλφάβητο το οποίο ταυτίζεται με το Φοινικικό Αλφάβητο των Φοινίκων και, άρα, έχει νόμισμα τον Φοίνικα (βλ. και την μικρή παρουσίαση της έννοιας του Ρωσσικού καλλιτεχνικού κινήματος                                    του Κονστρουκτιβισμού σε σχέση με την οικονομία και την τηλεόραση). 

Στον σύγχρονο κόσμο, από μιαν άλλη όψη της, το έργο της συναλλαγματικής πολιτικής –ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση– στηρίζεται στις σταθερές Μηχανές                            Ισοτιμιών Συναλλαγματικών (Μ.Ι.Σ.) και στο λεγόμενο «Σύμφωνο Σταθερότητας». Η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί με πίνακες, πλαίσια στήριξης, ταμεία συνοχής, μέτρα, κανόνες (δηλ. γνώμονες, χάρακες, γραμμές). Ο σκοπός που πρέπει                     να επιτευχθεί είναι συνολικά η ισορροπία του οικονομικού μηχανισμού παραγωγής και η εξάλειψη της παράνοιας και της ανισορροπίας του δημοσίου.

Στην κατεύθυνση αυτή βοηθά ο «ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ». Θεολογικά, ο «χρυσός κανόνας» αναφέρεται στην «ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ»                      (βλ. το έργο του Σεραφείμ Παπακώστα) σε συνδυασμό με το κατά Λουκ. Ευαγγέλιο. Ο αυτοκράτωρ της Ρώμης Αλέξανδρος Σεβήρος ήταν ειδικώς θαυμαστής του χρυσού κανόνος. Από οικονομικής πλευράς, ο «χρυσούς κανών» είναι νομισματικό σύστημα που βασίζεται στον χρυσό.

Τώρα, ο στατήρ είναι μονάδα βάρους για αρχαίο ελληνικό νόμισμα (συνήθως               από κράμα χρυσού-αργύρου στις πόλεις της Μικράς Ασίας, από καθαρό ασήμι               ή χρυσό όπως ο στατήρ του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου Β´). Προκύπτει                   από την χρήση του ζυγού με μοχλό. Ο ζυγός διαθέτει 2 βραχίονες και αντίβαρο                ή βαρίδι. Η τιμή βάρους –η οποία είναι κρεμασμένη στο άκρο του σταθερού βραχίονα– βρίσκεται  με απλή ανάγνωση της υποδιαίρεσης της φάλαγγας                   στην οποία βρίσκεται το βαρίδι. Στην αρχαία Ελληνική, νομισματική μονάδα είναι το ΤΑΛΑΝΤΟ ή talentum (εξ ου και οι λέξεις «ταλέντο», «ταλάντωση»), αξίας 6.000 χρυσών δραχμών.

Από αυτήν την σκέψη, προκύπτει η Στατική, ως κλάδος της μηχανικής που εξετάζει τις συνθήκες ισορροπίας δυνάμεων σωμάτων, και η Γραφοστατική που εξετάζει    τα στοιχεία, δηλαδή τα μεταλλικά ψηφία της τυπογραφίας (ενώ τα βάρη βρίσκονται με βάση το περιοδικό σύστημα, κάτι που συνδέεται με την μελέτη των ευγενών οικοσήμων και εμβλημάτων (Εραλδική, από την λέξη herald, δηλαδή Κήρυξ)                 αλλά και μετάλλων ή χρωμάτων. 

Με την χρήση των πινάκων, εξελίσσεται σε Στατιστική επιστήμη, όπου οι πίνακες και οι παραστάσεις αξιοποιούνται για πρακτικούς σκοπούς, με ζητούμενο                  έναν άγνωστον αριθμό. Τα στατιστικά στοιχεία εκφράζουν αριθμητικά ποσά.               Το σύνολο των αντικειμένων στα οποία αναφέρονται τα στατιστικά στοιχεία λέγεται Στατιστικός Πληθυσμός. Συμπληρωματικά, μπορούμε να αναφέρουμε                ότι ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ονομάζεται  η ιδιότητα που αληθεύει για κάθε τιμή                          των γραμμάτων και ότι ΤΙΜΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ είναι ο αριθμός που προκύπτει            αν τα γράμματα της παραστάσεως αντικατασταθούν με ορισμένους αριθμούς             και εκτελεστούν οι πράξεις που σημειώνονται ενώ, ταυτόχρονα, αντικαθίστανται και τα δεδομένα στον κάθε τύπο. Τα δεδομένα των πινάκων, κατόπιν, απεικονίζονται  σε Ιστόγραμμα.

Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται η Ιστολογία: η εξέταση ζωντανών ιστών οργανισμών με μικροσκόπιο.  Ιστός είναι το σύνολο, το άθροισμα της συνένωσης, η λειτουργική σχέση μεταξύ των οργάνων ενός οργανισμού. Ο συνδετικός ιστός της δομής ενός οργανισμού για να λειτουργεί, όμως, πρέπει να βασίζεται                      σε ένα σύστημα στήριξης –το οποίον, όπως είδαμε άνωθεν, στην περίπτωση                   της εργασίας αυτής, είναι οικονομικό σύστημα (και εικονικό, τηλεοπτικό επιπλέον).

Τα ρεύματα των τοίχων αλλά και τα ρεύματα κυκλοφορίας σε οδούς και αγγεία λειτουργούν και οικονομικώς ενώ κινήσεις στους μηχανισμούς των μέσων παράγουν κυκλοφορία χρήματος.  

Οι γεωμετρικές απεικονίσεις, άρα, και οι παραστάσεις σχημάτων όλων                        των σημείων (βλέπε, χάρτη) από τα τοιχώματα των αγγείων σε μιαν επιφάνεια –επιφάνεια κρατήρος π.χ.– μπορούν να χρησιμεύσουν τόσο για την άντληση                   μιας φλέβας για αξιοποίησης της έρευνας ή για εύρεση ενός ζητουμένου                       (στην Αρχαιότητα, το ζητούμενο ήταν ο Μέγας Βασιλεύς) καθώς και για την λύση ενός προβλήματος (ακόμα και οικονομικού) με βάση τα δεδομένα στοιχεία (data)                                     όσο και για την προβολή των στοιχείων ενός κειμένου με διαφάνεια                               και δημοκρατικότητα από μιαν πηγή φωτός προς μιαν οθόνη                                               ή για την φωταγώγηση ενός θεάτρου ή ενός μνημείου. Στην Αναγέννηση, μελέτες προβολής έργων πινάκων μέσω του φωτός είχε κάνει στο studio με χαρακτικά                ο Dürer για την Αποκάλυψη (συνδυαστικά, ο Ντιρκ Μπουτς είχε κάνει σχέδια              για την εμφάνιση των Προπυλαίων με βάση τον πίνακά του «Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ» και με εφαρμογή της προβολικής γεωμετρίας). 

Ο Λυχνεύς ή Λυχνίτης των αρχαίων ήταν το μάρμαρο της Πάρου με το οποίο φιλοτέχνησαν τα αγάλματά τους ο Πραξιτέλης και ο Φειδίας. Χρησιμοποιείται     στην ηλεκτροτεχνία. Η Λυχνία είναι αρχέγονη φωτιστική συσκευή η οποία τίθεται σε λειτουργία σε θρησκευτικές πομπές («περί λύχνων αφάς»). Αναφέρονται χαρακτηριστικά το Μνημείο Λυσικράτους με χάλκινο τρίποδα στην οδό Τριπόδων στην Αθήνα, το Φανάρι του Διογένους και ο Φάρος της Αλεξάνδρειας                           του Αλεξάνδρου. Όταν τα συστήματα αυτά λειτουργήσουν όπως στην Αρχαία Ελλάδα ο «ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ» του Πολύκλειτου, δημιουργείται ένα οικοσύστημα                   ή ηχοσύστημα που αλληλεπιδρά με τα μέλη του οργανισμού στο περιβάλλον και γίνεται πομπός ή δέκτης μηνυμάτων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτό λέγεται «λειτουργική θεωρία».

Β. Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΟΨΗ

Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι στο σημείο αυτό πρέπει                    να κωδικοποιηθεί εδώ σε μια σύνοψη το σύνολο των αρχιτεκτονικών γνώσεων  που απορρέουν από την μελέτη των Ελληνικών και Ιταλικών νόμων της Τέχνης. Φυσικά, οι νόμοι του Πλάτωνος –κατά την εκτίμηση της συγκεκριμένης Υπηρεσίας Πληροφοριών– δεν αναφέρονται στο Κράτος αλλά στην Πολιτεία της Τέχνης.           Για να αποδειχθεί αυτό, θα πρέπει να λάβουμε το σήμα («σήμα»=τάφος, τύμβος, μήνυμα, εξ ου και μνημείο=monument) που εκπέμπουν για την διάσωσή τους                  οι Ελληνικοί και Ευρωπαϊκοί νόμοι οι οποίοι δεν διασώζονται φυσικά                        από την πολιτική αλλά από την Τέχνη: και να γιατί δεν έχει πλέον νόημα                       το αρχικό ερώτημα αν έχουν γνώση οι φύλακες ή το ακόμα πιο βαρύ ερώτημα «ποιός θα μας φυλάξει από τους φύλακες;» αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ;   -   QUIS   CUSTODIET   IPSOS   CUSTODES ?             Η εκτίμηση που κάνει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. –και την καταθέτει ανοιχτά, δημοσίως και επισήμως εισάγοντας την για πρώτη φορά– είναι  ότι πρέπει τα έργα τέχνης να ερμηνεύονται νοηματικά και κατά συνειρμική ακολουθία,                  ως ένα ενιαίο σύνολο, άψογα και άρρηκτα συνδεδεμένο σε όλα τα μέλη του.                       Τα σχέδια αρχιτεκτόνων, φιλοσόφων και ζωγράφων πρέπει να βλέπονται συνδυαστικά, με σχήματα σύνθετα και με όλες τις δυνατές παραλλαγές.                    Δεν είναι μόνον ότι αυτή η πρόταση στηρίζεται στην μουσική                                αλλά και στην μαθηματική θεωρία των συνόλων (όπως αυτή θεμελιώθηκε                    από τον μαθηματικό G. Cantor) αλλά, κύρια, ότι αυτές είναι οι ανάγκες                        της αρχιτεκτονικής τοπίου και της μορφοπλαστικής γλώσσας: θα αποδειχθεί             στην ανάλυση αυτή ότι η πόλη της Ελλάδας και της Ιταλίας –το κοίτασμα                   της πόλης της Αναγέννησης στην Μεγάλη Ελλάδα– είναι μια ηλιακή πόλη,                 πόλη ακτινωτή (radial) με μορφή ραδιοφώνου, με σχήμα κοίλου θεάτρου                      και η οποία βασίζεται στην αρχή της λειτουργίας του παραβολικού κατόπτρου. Από την ανάλυση των ιστών και των βιολογικών δειγμάτων, θα προκύψει                     από την έρευνά μας μια ιστολογική μορφολογία και θα αναδειχθεί η μορφή                της πόλης αυτής με άξονα την μελέτη της Πομπηΐας αλλά σε σχέση με την Αθήνα και με την Ακρόπολη.

Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. πρέπει μόνο να επισημάνει αρχικά                  στον αναγνώστη ότι οι τοιχογραφίες της Πομπηΐας συνδέονται με τον Παρθενώνα                                  διότι η ζωγραφική έχει άμεση επαφή με την έννοια της ζωογόνησης, της ζωοφόρου ή ζωφόρου, αλλά και με την έννοια του «ζω γράφοντας» (Ζωγραφική                     και Αρχιτεκτονική έχουν κοινό σημείο τα σχέδια). Αξίζει να σημειωθεί, άρα,                  ότι αρχαιολόγοι Βιττόριο Σπινατζόλα, Τζιουζέππε Φιορέλλι και Τζιουζέπε Ασκιόνε ήταν οι υπεύθυνοι για τις έρευνες  στην Πομπηΐα που έφεραν στην επιφάνεια              τον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και τον ΟΙΚΟ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ                       που συνδέονται, ωστόσο, αποδεδειγμένα με την ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΠΥΛΗ                       ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΘΗΝΩΝ.

Τηλεγραφικά, επομένως, παραθέτω άμεσα τις σημειώσεις του Πανεπιστημίου Λεχαίου που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Υπηρεσίας του Συμβουλίου Αντίστασης                     του Ο.Η.Ε. για την δέσμη μέτρων που πρέπει να ισχύσουν ως «πακέτο»                         της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα –ως προς τον σκοπό αυτό αποκλειστικά.

Σημειώνω πρωτίστως ότι ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ αναπτύχθηκε μετά το Κραχ του 1929 και ότι, ειδικά για τα πορίσματα της μελέτης αυτής, πρέπει                    εκ των ων ουκ άνευ να του δοθεί μια σύνθετος και διευρυμένη ευρωπαϊκή ερμηνεία εντός των πλαισίων των νόμων της θεωρίας των συνόλων ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ               ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (Λονδίνου, Μωριέννης, Πετρουπόλεως) και με την ορθή ανάγνωση               του κειμένου.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εκλαμβάνεται η σημασία, «το σήμα», που εκπέμπουν     οι τίτλοι πρωτίστως υπ’ όψιν και οι τίτλοι να αναγιγνώσκονται κατ’ ουσίαν                   σε αλληλουχία οριζοντίως ενώ καθέτως να αποδίδεται το περιεχόμενο με βάση                 την αξία της πρακτικής εφαρμογής –και όχι με βάση τους τύπους.

Οι τίτλοι των σημείων-σταθμών για την υλοποίηση της εργασίας αυτής είναι: 

• Οι διαταγές Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον Ύπατο Αρμοστή                                         της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922 Αριστείδη Στεργιάδη στην Νίκαια                  ως προς τις αρχιτεκτονικές καμπύλες του Παρθενώνος και το ΔΙΑΤΑΓΜΑ                 ΤΟΥ 1922 (σημειωτέα η απώλεια του Ernst Ziller το 1923).              

•  Η εμφάνιση της πολιτικής επεκτάσεων (extensions) του ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΟΛΕΩΣ              με την εισαγωγή του Νομοθετικού Διατάγματος της 16ης Αυγούστου 1923                  «περί σχεδίων πόλεων, κωμών και συνοικισμών του Κράτους και οικοδομής αυτών» το οποίον αναφέρεται στην κατασκευή, συντήρηση και χρήση κοινών τείχων, έργων, κειμένων και α) επιτρέπει τις απαλλοτριώσεις ακινήτων                                 για την εφαρμογή συγκεκριμένων σχεδίων πόλεων ενώ β) απαγορεύει τις πωλήσεις αγροτεμαχίων (άρα, τα προστατεύει). Η μελέτη αυτή αποδεικνύει ότι η εφαρμογή αυτών των μέτρων πρόνοιας πρέπει να γίνει κατ’ επιλογήν, a la carte.

• Ο πρώτος ΓΕΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ                   Γ.Ο.Κ. 1929 

•  Η εισαγωγή του θεσμού της οριζόντιας πράξης ιδιοκτησίας για τις ιδιοκτησιακές σχέσεις του Ν. 3741/1929 που έχει λάβει πρόνοια και προβλέπει                                  ΕΝΑΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟ και μάλιστα με κατακερματισμό              της αποκλειστικής ιδιοκτησίας ολόκληρων ακινήτων υπέρ της ανεξάρτητης ιδιοκτησίας των μελών του, δηλαδή συνολική θεώρηση των μερών                                     σε λειτουργική συνάρτηση.

•  Το επόμενο σημείο είναι η 4η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του 1932.

•  Κόμβο αποτελεί το ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ C.I.A. του 1933                       στο πλοίο «ΠΑΤΡΙΣ» και στο Πολυτεχνείο Αθηνών που είχε ως θέμα                               «Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΛΗ». Τα πορίσματα ανακοινώθηκαν στο κείμενο με τίτλο «Η ΧΑΡΤΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ»/CHARTE D’ ATHENES (η οποία θα εμφανιστεί                   σε λίγο). Ωστόσο, η Σύγχρονη C.I.A. (Congrés International d’ Architecture Moderne) το 1956 οδηγήθηκε σε σχίσμα, λόγω της κριτικής που ασκήθηκε                   στην «ΧΑΡΤΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ».                      

•  Σημειωτέον ότι η έκδοση του ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ του 1934 επιτρέπει την ανάσταση οίκων. Συνδυαστικά, σε σχέση με τους νεκρούς, πρέπει                             να λειτουργήσει  το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΟΡΘΩΣΗ                  ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ το 1946.

• Οι βασικές γραμμές που πρέπει να ακολουθηθούν έχουν χαραχθεί                                   επί των ΟΔΩΝ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ των ΑΘΗΝΩΝ.

•  Αυτά πρέπει να είναι σύμφωνα με τον ΝΟΜΟ ΠΕΡΙ ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ της Δικτατορικής Κυβέρνησης («Η Ελλάδα πρέπει να μπει στον γύψο»).                            Βλ. το έργο «Οικονομικός και Κοινωνικός Άτλας της Ελλάδος» του Kayser το 1964. 

• Επόμενοι σταθμοί η ΕΚΘΕΣΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ με τίτλο «Ύψη Αθηνών»                                 το 1966 και το 147 Νομοθέτημα ΑΝ περί θέσπισης κινήτρων                                               για επενδύσεις Βιομηχανικής Πολιτικής (ΒΙ.Π.) σε λειτουργική συνάρτηση                                                  με το ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ το 1978 για την λεκάνη της Αττικής.                • Απαραίτητη και ικανή συνθήκη θεωρείται η κατά κανόνα εφαρμογή                             του Συνεχούς Οικοδομικού Συστήματος (Σ.Ο.Σ.), αφενός μεν νοηματικά                        και αφετέρου συνειρμικά, δεδομένου ότι σε όλα αυτά πρέπει να εκλαμβάνεται                   το συνδετικό στοιχείο των νησίδων Αιγαίου του Συγκροτήματος Πρωτευούσης                                   διότι, κατά την γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε., ως «το στεγαστικό και το ασφαλιστικό ζήτημα» ορίζεται ως η επίλυση του προβλήματος ασφαλείας                το οποίον είναι, εν τέλει, πού θα στεγαστεί η Αθήνα –ως η πρωτεύουσα                        όλης της Ευρώπης.

• Για τον λόγο αυτό, θεωρείται αναγκαία η λειτουργία του ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ που έχει προβλεφθεί από τους νόμους και ποτέ δεν έχει εφαρμοστεί.

• Ακόμα, για να συμπληρωθούν οι νόμοι και να εκπληρωθούν τα κριτήρια σύγκλισης για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων προς μιαν Σύνοδο Κορυφής                της Ε.Ε. με βάση την υλοποίηση των μέτρων όλων αυτών των συνθηκών, αναφέρεται αποδεικτικά ότι η μελέτη Wilbur Smith την περίοδο 1963-1965                     για την επίλυση των κυκλοφοριακών προβλημάτων της λεκάνης της Αττικής επιτρέπει την ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ χωρίς πολεοδομική μελέτη!

Σημειώνεται ότι νομικώς επιτρέπεται η χρησικτησία: δηλαδή, το να νέμεται κανείς το πράγμα με καλή πίστη, με νόμιμο τίτλο –έστω και «νομιζόμενο»–                                 και με την θέληση να είναι δικό του («διανοία κυρίου»).

Από ιστορικής πλευράς, μπορούν να αξιοποιηθούν τα διδάγματα                                   από την ΑΝΤΑΛΚΙΔΕΙΟ ΕΙΡΗΝΗ ή Ειρήνη του Βασιλέως, από την ΜΑΧΗ                ΣΤΟ ΚΛΕΙΔΙ (νίκη Βασιλείου) 1014 μ.Χ., το Φράγμα Θησαυρού Δράμας,                        τα κοιτάσματα Πρίνου, οι έρευνες στην Ξάνθη και στα Μάλια Κρήτης                          και να τεθούν σε εφαρμογή οι ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ (CODEX JUISTINIANUS 529 μ.Χ. για το κλείσιμο της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών                    και 534 μ.Χ) Πανδέκτες, Εισηγήσεις, Νεαρές, οι Λικίνιοι Σέξτοι Νόμοι (367 π.Χ.)               για τα Λατιφούντια και το CORPUS IURIS CIVILIS.

Η υλοποίηση αυτών των αρχών πρέπει να συμπληρωθεί σε πλήρη εφαρμογή                και συντονισμό με τον ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΟ ΚΩΔΙΚΑ (438 μ.Χ.) του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, με την Ανακήρυξη (380 μ.Χ.) του Χριστιανισμού ως επίσημης κρατικής θρησκείας, με το ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑΣ Μεδιολάνων (313 μ.Χ.) περί ελευθερίας θρησκείας σε όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας               και αναγνώρισης του Χριστιανισμού ως νόμιμου, με το ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ (311 μ.Χ.) και σε συμφωνία με τις Οικουμενικές Συνόδους Νίκαιας (325                         και 787 μ.Χ.) και την Ευρωπαϊκή Σύνοδο της Νίκαιας. Σημειώνεται                              ότι η Α´ Σύνοδος της Νίκαιας απεικονίζεται σε τοιχογραφία του 16ου αιώνος             στα Μετέωρα και ότι η Ζ´ Σύνοδος έγινε με θέμα την ανόρθωση των εικόνων             της Κωνσταντινούπολης ενώ το 843 μ.Χ. επικυρώθηκαν τα πρακτικά της Ζ´                  και τον Δεκαπενταύγουστο του 1261 μ.Χ. η Αυτοκρατορία της Νίκαιας ανέκτησε την Κωνσταντινούπολη. Μάλιστα, στο Μάαστριχτ υπάρχει ο ναός της Παναγίας όπου στο θησαυροφυλάκιο φυλάσσεται η Παναγία των χαλκοπρατείων                      (11ος αιών) της Κωνσταντινούπολης. Απαραίτητη προϋπόθεση: η εφαρμογή                  της Συνθήκης του Μάαστριχτ, άρα, και η υλοποίηση του Διατάγματος Ελευθερώσεως των Ελλήνων (196-146 π.Χ.) στην Κόρινθο και σε συμφωνία                     με την Συνθήκη της Ρώμης.

Συμπληρωματικά, σημειώνεται ότι η Καλιείος Ειρήνη (448 π.Χ.) προβλέπει                     την αναγνώριση της αυτονομίας των ελληνικών πόλεων της Μ. Ασίας και αποδίδει ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο. Αυτή πρέπει να είναι σε συμφωνία με την Νικίειο Ειρήνη (421 π.Χ.) και την Φιλοκράτειο Ειρήνη (346 π.Χ.) και την λεγόμενη «Μεγάλη Ρήτρα» σε σχέση με το ανάθημα του Αιμιλίου Παύλου στο Μαντείο των Δελφών (168 π.Χ.) για τον θρίαμβο στην Ρώμη. 

Για την συνολική αντιμετώπιση των θεμάτων και για την διασύνδεση του σκέλους της Ρώμης με το σκέλος της Πομπηΐας, αρκεί να αναφέρουμε το παράδειγμα                 της Σικελίας όπου τα ψηφιδωτά καλύπτουν έκταση 6.000 τετραγωνικών μέτρων! Αρχιτεκτονικά, για να συλλάβουμε τις διαστάσεις και την κλίμακα της δόμησης  δεν αρκεί να πούμε ότι στην Μητρόπολη του Μον Ρεάλε στο Παλέρμο Σικελίας βρίσκεται στον τρούλο «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ» αλλά η θεωρία                        των συνόλων γίνεται κατανοητή μόνον εάν συνδυάσουμε αυτήν την πληροφορία α) με το ότι στην αψίδα του ιερού στον Καθεδρικό Ναό Τσεφαλού βρίσκεται                     «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ», β) με το ότι η Τσεφαλού Σικελίας είναι η ελληνική πόλη Κεφαλή/Κεφαλάδιον/Κεφαλούδιον, εστία Ελληνο-Βυζαντινού πολιτισμού,                       και στον Καθεδρικό Ναό σώζεται το λεγόμενο «ΨΗΦΙΔΩΤΟ                                          ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ» γ) με το ότι στην αψίδα του ιερού στον Μον Ρεάλε βρίσκεται   «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΝΘΡΟΝΗ», δ) με το ότι στο Παλέρμο βρίσκεται                      το Παλατιανό Παρεκκλήσι όπου στον τρούλο απεικονίζεται «Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ». Μόνον εάν τα σκεφτεί κανείς συνδυαστικά και συνολικά όλα αυτά                                      –απευθείας, με μιαν ματιά– και συλλάβει την άμεση διασύνδεσή τους οργανικά είναι σε θέση να αντιληφθεί την ενιαία δομή του έργου και να καταλάβει μετά                 ότι όλο αυτό συνδέεται με τα 6.000 βιβλία του Ωριγένους. 

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Α. MENU ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΓΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ Ε.ΝΟ.Σ.

Δίχως να χρονοτριβήσω, παραθέτω τον κατάλογο των διεθνών χαρτών, συμφωνιών και διακηρύξεων που αποτελούν το νομικό οπλοστάσιο                             και δεδικασμένο του μηχανισμού Μ.Ι.Σ. του Ε.ΝΟ.Σ. Συμβουλίου Αντιστάσεως             του Ο.Η.Ε., με την σημείωση ότι το διακύβευμα είναι η εφαρμογή του πνεύματος                               –και όχι του τύπου– σε αναλογίες με την εισαγωγή, παρουσίαση και ανάδειξη               της έννοιας του οργανικού συνόλου στην μετάφραση και ερμηνεία των κειμένων               με σκοπό την προστασία του ατομικού συγκροτήματος της Πομπηΐας.

Για την νομιμοποίηση αυτών των Συνθηκών αυτών, είναι ικανή, αναγκαία                  και απαραίτητη η επιτυχής σύνδεσή τους με τον μηχανισμό του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης ώστε να ικανοποιήσουν τα κριτήρια σεβασμού του ατόμου                       και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων (ζώντων ή νεκρών)                και υπό την ασφαλιστική δικλείδα και πρόνοια σεβασμού του οίκου                                   του κάθε ατόμου της ΣΥΝΘΗΚΗΣ EURATOM.

Οι κύριες συμφωνίες της διεθνούς κοινότητας είναι οι εξής: 

• ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΧΑΓΗΣ 1897 και 1907 για προστασία πολιτιστικής κληρονομιάς στην θάλασσα • ΣΟΥΗΔΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 1666 (Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ)

• ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 1931: συγκέντρωση των Μουσειολόγων από το Διεθνές Γραφείο Μουσείων. Διατύπωσε για πρώτη φορά την αντίληψη ότι η πολιτιστική κληρονομιά είναι διεθνής και πρέπει να προστατευθεί στο πλαίσιο μιας διεθνούς αλληλεγγύης στηριγμένης σε νομοθετική και επιστημονική ρύθμιση. Το μνημείο θεωρείται ως επιμέρους κτίσμα αλλά για πρώτη φορά στην Ιστορία περιέχεται                στο ψήφισμα η προστασία του περιβάλλοντος ως χρέους της διεθνούς κοινωνίας.

Το κοινωνικό σύνολο διαθέτει δίκαια που υπερέχουν του ιδιωτικού συμφέροντος. Πρέπει να υπάρχει ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ                                 και η αποκατάσταση να σέβεται το παρελθόν, χωρίς να ακολουθεί συγκεκριμένο στυλ. Τα κτίσματα να χρησιμοποιούνται με νέο προορισμό που θα σέβεται                     τον χαρακτήρα τους και να γίνεται σεβαστή η φυσιογνωμία πόλεων ή γραφικών περιοχών. Το ψήφισμα υποβλήθηκε στην Διεθνή Επιτροπή Πνευματικής Συνεργασίας και έγινε αποδεκτό από την Κοινωνία των Εθνών.

• ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ 1932. Η Γενική Συνέλευση διατύπωσε                 τις εξής 5 αρχές: 1. Να γίνεται σεβαστός ο χαρακτήρας του μνημείου, όταν τίθεται σε χρήση, 2. Το μνημείο καλύτερα να διατηρείται και όχι να αποκαθίσταται,                  3. Όταν αποκαθίσταται, να αποκλείεται η αρχή της ενότητας του στυλ,                        άρα να γίνονται σεβαστές όλες οι ιστορικές και καλλιτεχνικές φάσεις,                               4. Στα ερείπια να αποφεύγεται η κατεδάφιση. Τα σύγχρονα υλικά                                   να μην φαίνονται, 5. Επιτρέπεται η αναστήλωση, αρκεί η επέμβαση να είναι ορατή και τεκμηριωμένη. Συμφωνία.

• Ελληνικός Ν. 5351/1932: ορίζει ότι εάν σε 2 χρόνια δεν γίνει απαλλοτρίωση                      από το κράτος για ανασκαφές ή μνημεία και δεν καταβληθεί αποζημίωση,                        ο ιδιώτης αξιοποιεί την ιδιοκτησία του. Σημειώνεται εδώ το κενό που υπάρχει                  προ των 2 ετών, δηλαδή μεταξύ 1932 και 1934 που ταυτίζεται με το κρίσιμο έτος 1933.

• ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ C.I.A. ΑΘΗΝΩΝ 1933: Ο Χάρτης της Σύγχρονης C.I.A. διατυπώνει τις αρχές της πολεοδομικής οργάνωσης της πόλης για να αντιμετωπίσει                             τα προβλήματά της. Προτείνει τον χωρισμό των λειτουργιών (κατοικία, εργασία, αναψυχή, κυκλοφορία), την δημιουργία πρασίνου, κατεδάφιση τρωγλλών, ένταξη μοντέρνων κτιρίων σε παραδοσιακό περιβάλλον. Εισάγεται η έννοια                                  της παγκοσμιότητας της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών.

• ΣΥΜΦΩΝΙΑ WASHINGTON 1935 •

• Ελληνικός Ν. 1469/1950         

• ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΑΡΙΣΙΩΝ 1954 άρθρο 5

• ΣΥΜΒΑΣΗ ΧΑΓΗΣ 1954, ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ                                          ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ. Υπεγράφη με πρωτοβουλία της UNESCO. Συνιστά να γίνει απογραφή μνημείων και να καταρτισθεί κατάλογος με έργα τέχνης                                   που όλοι ήταν υποχρεωμένοι να σεβασθούν σε ένοπλη σύρραξη. «Είναι ουσιαστικό να τεθεί η πολιτιστική κληρονομιά κάτω από διεθνή προστασία. Κάθε φθορά πολιτιστικού αγαθού, αδιάφορα σε ποιον λαό ανήκει, σημαίνει φθορά                           της πολιτιστικής κληρονομιάς ολόκληρης της ανθρωπότητας». Ο καθηγητής Λάββας το 1993 αφήνει να εννοηθεί ότι η Σύμβαση Χάγης συνδέεται                                 με τις 2 επικυρωμένες από την Ελλάδα Συμβάσεις, α) Σύμβαση των Παρισίων 1972 και β) κυρίως με την αναφορά της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Λονδίνου του 1969                 στην αρχαιοτέρα πηγή της Ευρωπαϊκής ιστορίας και  ειδικά στην εισαγωγή                     του έργου «ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ» από τον Γκαίτε το 1798 ο οποίος αναφέρει: «ο,τιδήποτε γενικό σκέπτεται και δημιουργεί ο άνθρωπος, ανήκει στην ανθρωπότητα                        και ό,τι μπορεί να χρησιμοποιήσει από τις προσπάθειες του καθένα, φέρνει την ίδια                              στην ωριμότητα».  

• ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΙΝΔΙΑΣ 1956 για την διεξαγωγή αρχαιολογικών ανασκαφών,                  την οργάνωση των ευρημάτων, την ανάδειξη.

• ΠΡΩΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟ 1957

 • ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΤΙΑ ΤΟ 1964: εξέδωσε 13 ψηφίσματα                 με πρώτο τον «ΔΙΕΘΝΗ ΧΑΡΤΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ», ΧΑΡΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ (CARTA DI VENEZIA). Τα μνημεία είναι ζωντανές μαρτυρίες της παράδοσης                 των λαών, κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας. Το διάγραμμα της συμφωνίας είναι οικουμενικό. ΑΡΘΡΟ 1: Ιστορικό μνημείο είναι ΚΑΙ το μεμονωμένο αρχιτεκτονικό έργο ΚΑΙ η αστική/αγροτική τοποθεσία που μαρτυρεί ιδιαίτερο πολιτισμό. Μεγάλη δημιουργία αποτελεί ΚΑΙ το ταπεινό έργο.                                  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ θεωρούνται α) Μνημεία: αρχιτεκτονικά έργα, σημαντικά έργα γλυπτικής και ζωγραφικής, έργα ή κατασκευαί αρχαιολογικού χαρακτήρος, επιγραφαί, σπήλαια, και σύνολα έργων παγκοσμίου αξίας                 από της απόψεως της ιστορίας της τέχνης ή της επιστήμης, β) σύνολα οικοδομημάτων: ομάδες κτιρίων μεμονωμένων ή ενοτήτων (οικισμών) τα οποία, λόγω της αρχιτεκτονικής των, της ομοιογένειάς των ή της θέσεώς των, έχουν παγκόσμιον αξίαν από της απόψεως της ιστορίας, της τέχνης ή της επιστήμης,                  γ) τοπία: έργα του ανθρώπου ή συνδυασμός έργων του ανθρώπου και τη φύσεως, καθώς και εκτάσεις περιλαμβανομένων και των αρχαιολογικών χώρων αι οποίαι έχουν παγκόσμιον αξίαν από απόψεως ιστορικής, αισθητικής, εθνολογικής                        και ανθρωπολογικής. ΦΥΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ θεωρούνται α) φυσικά μνημεία αποτελούμενα από φυσικούς ή βιολογικούς σχηματισμούς ή από ομάδες τοιούτων σχηματισμών παγκοσμίου αξίας από απόψεως αισθητικής ή επιστημονικής,                   β) γεωλογικοί και φυσιογραφικοί σχηματισμοί και ακριβώς καθορισμέναι εκτάσεις αποτελούσαι την κατοικίαν απειλουμένων ζωϊκών και φυτικών ειδών, παγκοσμίου αξίας από απόψεως επιστήμης ή ανάγκης διατηρήσεως, γ) φυσικά τοπία                         ή ακριβώς καθορισμέναι φυσικαί εκτάσεις παγκοσμίου αξίας από απόψεως επιστήμης, ανάγκης διατηρήσεως ή φυσικού κάλλους. Προηγείται                                      η αρχιτεκτονική/αρχαιολογική μελέτη. Η αποκατάσταση γίνεται κατ’ εξαίρεσιν διότι απαιτεί υψηλή εξειδίκευση. Η συντήρηση/αποκατάσταση αποσκοπεί                   στην διάσωση των μνημείων τόσο ως έργων τέχνης όσο και ως ιστορικών μαρτυριών. Εάν χρησιμοποιούνται για ωφέλιμο σκοπό, δεν πρέπει να αλλάξει                     η διάρθρωση/διακόσμησή τους. Οι προσθήκες των εποχών γίνονται σεβαστές. 

 • ΣΥΝΟΔΟΣ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ 1969

• ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1969. Επικυρώθηκε από Ελλάδα. Προστατεύει την Αρχαιολογική Κληρονομιά, ως πηγή της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. «Η ηθική ευθύνη δια την προστασίαν της Ευρωπαϊκής αρχαιολογικής κληρονομίας, της αρχαιοτέρας πηγής της Ευρωπαϊκής ιστορίας η οποία απειλείται σοβαρώς                με καταστροφήν, ανήκει κατ’ αρχήν εις το αμέσως ενδιαφερόμενον Κράτος, ενδιαφέρει επίσης από κοινού τα Ευρωπαϊκά Κράτη».  

• ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΑΡΙΣΙΩΝ 1972. Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για την Προστασία                            της Παγκόσμιας Φυσικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Επικυρώθηκε                           από την Ελλάδα. Διαφυλάσσει αγαθά με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Καθιερώνει                                 την παροχή συλλογικής αρωγής. Ως πολιτιστική κληρονομιά θεωρούνται μνημεία, σύνολα οικοδομημάτων, τοπία ή εκτάσεις και γεωλογικοί, φυσιογραφικοί σχηματισμοί.

• ΕΚΘΕΣΗ ΛΕΣΧΗΣ ΡΩΜΗΣ 1972

•  ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ: Αναγνωρίζει ότι η μοναδική αρχιτεκτονική της Ευρώπης είναι η κοινή κληρονομιά όλων των λαών. 

• Ελληνικός Γ.Ο.Κ. 1973 και Ν. 360/1976, Ν. 622/1977, Διάταγμα 1978 και Ν. 947/79 • ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ 1975                            • ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ Δ.Α.Σ.Ε., ΕΛΣΙΝΚΙ 1975                                                                         • ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ 1975: αποδέχεται                              τον Ευρωπαϊκό Χάρτη και την Τελική Πράξη. Η Κληρονομιά περιλαμβάνει μεμονωμένα κτίρια, συγκροτήματα, συνοικίες, χωριά. Ο σφετερισμός αγροτικών γαιών και οι νόμοι της αγοράς θεωρούνται κίνδυνος. Ζητείται νέα, ολοκληρωμένη πολιτική προστασίας και διατήρησης της κληρονομιάς με καθολική προοπτική.

Για το ζήτημα της Πομπηΐας, αυτός είναι ο κατάλογος των διεθνών συμφωνιών                   ως προς το ένα της σκέλος –με την προσθετική σημείωση ότι και στο επίπεδο αυτό πρέπει να δοθεί ιδιαιτέρως προσοχή στην έννοια της αποκατάστασης ως σύνθεσης καθώς και να ληφθεί υπ’ όψιν η θεωρία περί των οργανικών συνόλων.

Από το σκέλος της βιβλιογραφίας, η θεωρητική και ιστορική τεκμηρίωση                        είναι η εξής:   

«Ζωή, Θάνατος και ανάσταση της Ηράκλειας και της Πομπηΐας- Vie, Mort                               et resurrection d’ Herculanum et de Pompéi», E.C. Cortì, 1953.                                                 «Η λαϊκή λατινική των επιγραφών της Πομπηΐας», V. Vaananen, 1959.                                                                         «Τα νωπογραφήματα της Πομπηΐας-Peintures de Pompéi», A. Maiuri, 1960.                         «Πομπηΐα πόλις αναστηθείσα εκ των ανασκαφών», Instituto                                    Geografico de Agostini, 1961.

«Η διατήρηση και ανάπτυξη των αρχαίων κτισμάτων και ιστορικών τόπων», Συμβούλιο της Ευρώπης, 1963.

 «Θεωρία της αποκατάστασης-Teoria del restauro», Cesare Brandi, 1963, Τορίνο                «Θεωρία και ιστορία της αποκατάστασης-Teoria del restauro», Carlo Ceschi,               1970, Ρώμη.

«Σημείωση για την αποκατάσταση των μνημείων των αρχών του 19ου αιώνος-Note sul restauro dei monumenti agli inizi del XIX secolo», Fiengo G.-Gasiello St., 1973, Νεάπολη.

«H έννοια της αποκατάστασης ως σύνθεση, μεθοδολογικές και τεχνικές σπονδές (1880-1940)-Il concetto di restauro, contributti metodologici e technici (1880-1940)»,                       Santro L.-Genovese R.A., 1979, Νεάπολη.

Σε συμφωνία με όλα αυτά, όπως αναφέρθηκε, το  ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΘΗΝΩΝ                  ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ C.I.A. (Congrés International d’ Architecture Moderne) το 1933 στο πλοίο «ΠΑΤΡΙΣ» και στο Πολυτεχνείο Αθηνών με θέμα «Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΛΗ» έλαβε χώρα με την μορφή της «ΧΑΡΤΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ»/                       CHARTE D’ ATHENES η οποία θα αναλυθεί στην ενότητα για τις διεθνείς συμφωνίες προστασίας των έργων του πολιτισμού. Πρέπει εδώ απλώς                          να προστεθεί από την Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης              του Ο.Η.Ε. ότι η συγκέντρωση αυτή συνδεόταν με το κλείσιμο των εργαστηρίων της σχολής BAUHAUS λόγω του πραξικοπήματος στην Γερμανία: η σχολή BAUHAUS είχε ως κεντρική της γραμμή α) την εφηρμοσμένη τέχνη της σύνθεσης, β) την επαφή της τέχνης με την κοινωνία σε μιαν καλλιτεχνική κοινότητα.                  Νομίζω ακράδαντα ότι Σύγχρονη C.I.A., BAUHAUS και ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ στόχευαν στην ολοκληρωμένη εφαρμογή των αρχών τους με την «ΧΑΡΤΑ                 ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» -όπως έχει αναπτυχθεί εντός των πλαισίων της μελέτης αυτής.   

Για να ολοκληρωθεί η κατασκευαστική πλευρά της μελέτης μας, πρέπει                          να εμμείνουμε για λίγο στον ορισμό της έννοιας του Κονστρουκτιβισμού:                      πρόκειται για ένα Ρωσσικό καλλιτεχνικό κίνημα στο επίπεδο που αυτό δημιουργεί κατασκευές με κολλάζ στον χώρο! Εκπρόσωποί του θεωρούνται                                         οι Lissitzky-Tatlin-Malevich. Για να το καταλάβει ο αναγνώστης, αναφέρω χαρακτηριστικά τις ρωσσίδες κούκλες («μπαμπούσκες») όπου σε ένα έργο-μίνι              με αναλογίες μικροσκοπικών μοντέλων η μια μορφή κρύβεται μέσα στην άλλη.                Ο Κονστρουκτιβισμός αρνείται την πραγματικότητα του φυσικού κόσμου. Μορφοποιεί τις νοητικές συλλήψεις με βάση μιαν σκέψη και λογική μαθηματική, γεωμετρική και κατασκευαστική που περικλείει εξ ορισμού το παράλογο                       και το παράδοξο.

Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος και ο σκοπός των σπουδών                                          και της εξειδίκευσης: να μπορεί ο μαθητής να έχει πλήρη ευχέρεια και ευγλωττία στην χρήση του λεξιλογίου του πανεπιστημιακού τομέα στον οποίο έχει αφιερωθεί, να κινείται άνετα εντός των πλαισίων του και να ανασύρει από την μνήμη του               τα πάντα που απαιτούνται για την τέχνη του.

Οι πηγές του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. αναφέρουν ότι οι ιδέες του Χίτλερ περιέχονται στα σχέδια και τις μακέττες του Albert Speer, όπως και οι ζωγραφιές της Πομπηΐας αντιστοιχούν σε κοσμήματα που βασίζονται στα περίτεχνα αρχέτυπα σχέδια κειμένων των αρχαίων Ελλήνων  (κάτι που ενισχύει                               την άποψή μας ότι η δομή των κτιρίων, η διεύθυνση και ο προσανατολισμός τους επηρεάζει την γλώσσα και την ομιλία των κατοίκων τους). Λόγου χάρη                           –σε μιαν άλλη διάσταση που μας αφορά ως προς την Πομπηΐα, το Μιλάνο                       σε συνδυασμό με το ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ/ΜΙΛΑΝΟ                                      ή την ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΙΣΣΑΒΟΝΑΣ– η τεχνική Le Corbusier έγκειται                              στο ότι ένα γλυπτό περιέχει μέσα του σε «εμβάθυνση» ένα ολόκληρο οικοδόμημα, κτίριο ή εκκλησία. Μπορεί κανείς, λοιπόν, να εφαρμόσει αυτήν την σκέψη                      στην δημιουργία Νεκρής Φύσης με πολλαπλούς οργανισμούς τέχνης (όπως                     π.χ. ο χωρισμός της Ευρώπης σε Ε.Ε. που μπορεί να σημαίνει «Ευρωπαϊκή Ελλάδα», Ε.Κ. που μπορεί να σημαίνει Ένωση Κέντρου, Ε.Ο.Κ. που μπορεί                      να σημαίνει Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης, Ε.Κ.Α.Χ., Ε.Κ.Α.Ε.)                   και με πληθωρικότητα των κρυμμένων αντικειμένων ώστε μεταξύ τους να είναι γεωμετρικά και όμορφα (ΙΣΟΜΕΤΡΙΑ).

Στην τέχνη αυτή, το γλυπτό θεωρείται και είναι δίκτυο γραμμών, γραμμική κατασκευή όπως αυτές του Alexander Calder με τα «σταθερά-stabiles»                             και τα «κινητά-mobiles» με καλύτερο παράδειγμα την έδρα της UNESCO Παρισίων.

Σε σύγκλιση με αυτήν την σκέψη, μπορεί να εφαρμοστεί στην κλασσική σύνθεση               η αρχή της ευελιξίας/flexibility, δηλαδή (κυριολεκτικά) η ενσάρκωση                              των περιεχομένων στο βάθος των χώρων ή των τοπίων ώστε αυτά να αποκτήσουν υλική μορφή με εμψύχωση/animation. Στην οικονομική επιστήμη, αυτό λέγεται                «η οικονομία των ατομικών πηγών» (the economics of individual resources).

Β. ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ

Το έργο της εισαγωγής των ΠΡΟΠΥΛΑΙΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ από τον Γκαίτε είναι το κυρίαρχο από το οποίο εκκινούν και παίρνουν το έναυσμα οι υπόλοιποι Έλληνες και αλλοδαποί. Εξέχουσα θέση παίρνει στην μελέτη μας                                      ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ αλλά και το ζωγραφικό-γεωμετρικό έργο                       του Ντιρκ Μπουτς για την επίλυση των προβλημάτων προοπτικής και βάθους                     στα έργα του Φλαμανδού Ντιρκ Μπουτς: «ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ                                            ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ», «ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ», «ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ» (15ος αιών) σε συνδυασμό με τις μελέτες του Albrecht Duhrer για την προβολή πινάκων ζωγραφικής από studio. Σημειώνεται                                           ότι  στο ΠΟΜΠΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ από όπου ξεκινούσε η πομπή  των Παναθηναίων υπήρξε ΠΡΟΠΥΛΩΝ. 

Στην κατεύθυνση αυτή, συνταγματικά αλλά και θεσμικά, συντελούν οι θεσμοί  ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ-ΑΝΑΚΤΟΒΟΥΛΙΟΥ Καποδίστρια και το λεγόμενο ΠΑΛΑΤΑΚΙ-ΚΥΒΕΡΝΕΙΟ του Καποδίστρια. Η γραμμή έχει χαραχθεί με βάση                την οδό Θουκυδίδη στην Αθήνα και την οδό Θεωρίας στην Ακρόπολη.

Σημειώνεται το ΑΞΟΝΟΜΕΤΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ                                   από τον Auguste Choisy καθώς και ότι υπήρχε ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ                     –ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ– ΑΘΗΝΩΝ.

Κλεάνθης & Σούμπερτ το 1833 έκαναν το πρώτο ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Ακολούθησαν το 1834 το σχέδιο του δασκάλου τους, κλασσικιστή αρχιτέκτονος, Karl Friedrich Schinkel για ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ.

Ο Σταμάτης Κλεάνθης, μαθητής του Schinkel, ήταν και ο συντάκτης                             του ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΘΗΝΩΝ –από κοινού                            με τον Eduard Schaubert ο οποίος έκανε και σχέδια για την ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ                ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ– με βάση το μοντέλο  των Βερσαλλιών.

Για την νομιμοποίηση όλων αυτών, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε επικαλείται το ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ της 18/9/1834 το οποίο όριζε την Αθήνα             ως «Βασιλική καθέδρα και πρωτεύουσα» του νέου ελληνικού κράτους. Αξίζει                να σημειωθεί ότι αυτό εκδόθηκε σε συμπλήρωμα για την εφαρμογή του πρώτου σχεδίου της πόλης των Αθηνών.                               

Επιπλέον, το 1837 το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ στεγάστηκε αρχικά στην οικία Κλεάνθους στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη (αυτό έχει                                           και συμβολική σημασία) ενώ το έργο ΟΔΟΙ ΠΡΟΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗ έκανε                         ο Δ. Πικιώνης. Δημιουργός, επιπλέον, ο Κλεάνθης για το ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ                                      και το ΚΑΣΤΕΛΛΟ ΤΗΣ ΡΟΔΟΔΑΦΝΗΣ, 1840.

Ο Θεόφιλος Χάνσεν πρώτος εφάρμοσε την σύνδεση Αναγέννησης-Αρχαιότητας: ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ 1842, Στα έργα του –μαζί με τον Fr. Boulanger– ανήκουν               ΤΟ ΒΡΕΦΟΚΟΜΕΙΟ 1874, ΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ και το κτίριο ΠΑΛΑΙΑΣ ΒΟΥΛΗΣ,                 ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, η ΑΚΑΔΗΜΙΑ (1887), η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ και η ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ νεοκλασσικού Δωρικού ρυθμού                        με κλίμακες Αναγεννήσεως (1888).

Την σύνδεση Αναγέννησης-Αρχαιότητας ο μαθητής και βοηθός του, αρχιτέκτων και αρχαιολόγος Ernst Ziller, την επισημοποίησε και την έθεσε σε σχέδια με βάση τον Ελληνο-Ελβετικό ρυθμό, κάτι το οποίο σημαίνει ακρίβεια και κατασκευαστική τελειότητα. Το 1897 δημιουργήθηκαν ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ή ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ,1888 δημιουργήθηκε το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ,                           το 1900 το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ενώ υλοποίησε και το ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ                     και τον ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΤΙΚΟ ΝΑΟ ΠΑΛΑΜΑ. Είναι σημαντικό εδώ                              για την εργασία μας να παρατηρηθεί ότι ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ-ΟΙΚΙΑ ΣΛΗΜΑΝ (ΙΛΙΟΥ ΜΕΛΑΘΡΟΝ ή ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ), έργο του Ernst Ziller από το 1878-9, ΜΙΜΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΟΜΠΗΪΑΝΟ ΥΦΟΣ (βλ. και τοιχογραφίες Πομπηΐας για την ανακάλυψη               της Τροίας και του Αχιλλέα).  

Επόμενο έργο ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ  το 1836 από τον W. Von Weiler.

Το 1836 επίσης ο Friedrich von Gärtner (θιασώτης του γερμανικού Νεορωμανικού ρυθμού RUNDBOGENSTIL) ολοκλήρωσε ΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ (ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΟΥΛΗ).

Το 1839 ο Χριστιανός Χάνσεν ΤΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ και ακολούθησε ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ το 1866 από τον Lange.

Τέλος, ο Ελευθέριος Καυταντζόγλου το 1876 δημιούργησε το συγκρότημα                   του ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και συνέγραψε τα έργα με θέματα «ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΗΡΩΟΥ»-«ΛΟΓΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟΝ ΤΕΛΕΤΗΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ»-«ΕΠΙΣΤΟΛΙΜΑΙΑ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΟΓΙΜΟΝ Ε.ΦΡΗΜΑΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΩΣ                             ΤΟΥ ΕΝ ΤΗ ΑΚΡΟΠΟΛΕΙ ΑΘΗΝΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ».

Για μιαν ακόμη φορά, η Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης              του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι δεν έχουν σημασία οι ημερομηνίες αλλά η νοηματική παρακολούθηση του ειρμού και της ενότητας του έργου αυτού ΣΥΝΟΛΙΚΑ                     και ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ με βάση την αλληλουχία και το νήμα της σκέψης των δημιουργών (σύνολο που έχει ως κέντρο την λεγόμενη ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ) και τις σειρές νοήματος των λέξεων Έκφραση, Παλαιά Βουλή, Λόγος, Lange, Σύνταγμα,                     Νέα Βουλή κ.ο.κ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ                                                               ΑΠΟ ΤΑ ΨΗΦΙΔΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ

Αμέσως πριν το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. περάσει στο κανονικό δελτίο ενημέρωσης για τα ψηφιδωτά και τους πίνακες της Πομπηΐας, πρέπει προκαταρκτικά να δοθεί ως πληροφορία ότι η  έγχρωμη τηλεόραση επιτρέπει                να προβάλλονται στην οθόνη ταινίες με πίνακες διασήμων ζωγράφων στις οποίες φαίνονται οι αυθεντικοί χρωματισμοί των ζωγραφικών έργων. Στην τεχνολογία αυτή, πρωταγωνιστούν εκ νέου «μυθικά πρόσωπα» σε σκηνές, παραστάσεις               και σειρές με «κύκλους». 

Ταινία είναι η λωρίδα ή το φιλμ υφάσματος ή χαρτιού για δέσιμο και στόλισμα            των μαλλιών. Αυτή είναι και η ερμηνεία της ταινίας που φορά στο κεφάλι του                         ο «ΔΙΑΔΟΥΜΕΝΟΣ», η οποία συνδέεται με την ζωφόρο του Παρθενώνος.

Οθόνη είναι το ύφασμα ή το πανί προβολής εικόνων ή ειδώλου από μηχάνημα. Στην οθόνη, η τηλεοπτική εικόνα σχηματίζεται με γραμμές.

Η εικόνα είναι ένα «μωσαϊκό» με ψηφίδες.

Η σειρά εκπομπής των ψηφίδων γίνεται με σάρωση της εικόνας οριζοντίως.

Τα αντικείμενα δημιουργούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ που λέγεται ΚΟΙΛΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ με το οποίο σχηματίζεται πραγματικό είδωλο του αντικειμένου που παρατηρούμε και, κατόπιν, από αυτό σχηματίζεται φανταστικό είδωλο.                     Στην βιολογία, επίσης, η τράπεζα τήρησης δεδομένων για μελέτη ονομάζεται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΦΟΡΟΣ ΤΡΑΠΕΖΑ (και, άλλωστε, ο εξοπλισμός ενός βιολογικού μικροσκοπίου είναι ίδιος με τον εξοπλισμό του τηλεσκοπίου                                    ενός παρατηρητηρίου/αστεροσκοπείου.

Οπότε, το κοίλο των θεάτρων και το κοίλο κάτοπτρο αποτελούν μηχανισμό προβολής. Χαρακτηριστικά για την τεχνολογία αυτή είναι τα ρητά «ΔΟΡΥΦΟΡΗΜΑ», «ΘΕΟΛΟΓΕΙΟΝ» και «ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ».

Α. Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ: HERCULA VIA («Ηρακλεία Οδός»)

Πριν εισαχθούμε στην υποβλητική ατμόσφαιρα της Πομπηΐας, εν τάχει πρέπει              να αποκτήσουμε μιαν εικόνα από την πόλη της ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ, στην Λουκανία της Κάτω Ιταλίας, στον ποταμό Σίρι: Ιδρυτής της θεωρείται ο Ηρακλής, εκεί ίδρυσε σχολή ο Πυθαγόρας αλλά ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΖΕΥΞΙΔΟΣ.

Εδώ ανακαλύφθηκε Ο ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ ΠΙΝΑΞ, 2 τεμάχια χαλκής πλακός                          τα οποία –σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– πρέπει να συνδέονται με τις ΧΡΥΣΕΣ ΠΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΚΡΟΤΩΝΟΣ (της σχολής               του Πυθαγόρα) και με τις 2 συνθετικές όψεις (κινηματογραφική-ερευνητική)                   του έργου του Marcello Gigante που συνενώνεται –με κοινό τόπο την βιβλιοθήκη–            με τις ανακαλύψεις στον οίκο του Λ. Καικιλίου Ιουκούνδου. Σημειώνεται                       ότι στην Ηράκλεια βρέθηκε ιδιωτική βιβλιοθήκη 1756 τόμων, 5 ναοί, Θέατρο                   & Βασιλική/Αγορά.

Η Ηράκλεια είναι πρωτίστως γνωστή λόγω της ζωγραφικής σε μάρμαρο                            και της τεχνοτροπίας της ελληνιστικής εποχής. Η επίσημη τοποθέτηση                         του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι πως τα ευρήματα στην Ηράκλεια Ιταλίας συνδέονται ιδίως με την τοιχογραφία του Ρυτοφόρου στην Κνωσσό                  (το «ρυτό» είναι είδος ποτηριού με την μορφή κέρατος από το κάτω μέρος                                    του οποίου χύνεται το κρασί στο στόμα).

Στην Ηράκλεια υπάρχουν τοιχογραφίες του Μενάνδρου, του Ιουλιανού και του Αυγούστου. Επίσης, βρέθηκε εκεί τοιχογραφία που χρονολογείται προ του 79 π.Χ. και αντιγράφει σκηνικό θεάτρου. Στην Σικελία, υπάρχει ακόμα η Ηράκλεια Μινώα στην περιοχή κοντά  στον Ακράγαντα στον Αλύκο ποταμό, πόλη η οποία ιδρύθηκε                            από την φοινικική Μίνωα.

Για μιαν ακόμα φορά, επισημαίνεται ότι το ελληνικό φοινικικό αλφάβητο χρησιμοποιούσε ως συναλλακτικό νόμισμα της ελληνικής γλώσσας τον Φοίνικα που είναι στην Πομπηΐα το σύμβολο της Αναγέννησης, το σύμβολο του Ευαγγελίου και το σύμβολο του Χριστού.

Επιπλέον, η Ευρώπη είναι κόρη του Φοίνικος.

ΣΤΗΝ ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΒΡΕΘΗΚΑΝ

Πίνακες

«ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ ΠΙΝΑΞ», 2 τεμάχια χαλκής πλακός τα οποία ανακαλύφθηκαν                   το 1732 και 1735 αντιστοίχως και βρίσκονται σήμερα στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.    Στην μιαν όψη υπάρχει Ελληνική επιγραφή και στην άλλην όψη μέρος λατινικού νομού.

Προτομές

«Λ. ΚΑΙΚΙΛΙΟΣ ΙΟΥΚΟΥΝΔΟΣ», ορειχάλκινη προτομή στην οικία του                         μαζί με κιβώτιο με δέλτους και λογαριασμούς αναγεγραμμένους επί 154 πινακίδων.

Γλυπτά

«Ο ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ ΣΑΤΥΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΕΥΩΝ ΦΑΥΝΟΣ»-                                           «Ο ΑΝΑΠΑΥΟΜΕΝΟΣ ΕΡΜΗΣ»-«Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ» ή «Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ»: ορειχάλκινα γλυπτά στην ΕΠΑΥΛΗ ΤΟΥ Λ. ΚΑΙΚΙΛΙΟΥ ΙΟΥΚΟΥΝΔΟΥ.

Ανάγλυφα

«Η ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ», ανάγλυφο σαρκοφάγου, σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΕΦΗΒΟΣ», ανάγλυφο σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

Τοιχογραφίες

«ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΙΣ», τοιχογραφία σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως            

«ΘΥΣΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ», τοιχογραφία σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«Ο ΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΟΛΥΜΠΟΣ», τοιχογραφία σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΜΗΔΕΙΑ», νωπογραφία 1ου αιώνος μ.Χ. σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως, συνδέεται                       με το δίδυμο Τάλως-Ίκαρος στον μύθο περί Δαιδάλου και Πασιφάης.

«Ο ΘΗΣΕΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΜΕΝΟΣ», τοιχογραφία σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΥΝΗΓΟΣ» , τοιχογραφία σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΑΝΔΡΟΣ»

«ΡΟΔΑΚΙΝΑ ΚΑΙ ΓΥΑΛΙΝΟ ΔΟΧΕΙΟ»

Β. ΟΙ 72 ΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ                                                           ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ 7 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

Η λέξη «οίκος/oecus» πέρα από την αστρονομική του σημασία,                                        έχει την αρχιτεκτονική της έννοια αλλά και την οικονομική της πτυχή. Ωστόσο, δίνει το έναυσμα στην μελέτη μας για την ερμηνεία των τοιχογραφιών να συνδεθεί με τις στοές των αρχιτεκτόνων και ζωγράφων τοιχογραφιών και στιχογραφιών που βασίζονται στην θεωρία και φιλοσοφία της στοάς. Είναι ενδεικτικό                           –για να είμαστε ακριβείς– ότι ο αριθμός των 72 οίκων της Πομπηΐας έχει ιδιαίτερη θρησκευτική και αστρολογική σημασία σε σχέση με την μετάφραση της Ο´ (δηλαδή, της μετάφρασης των Εβδομήκοντα μεταφραστών της χριστιανικής Βίβλου) και σε σχέση με τους οίκους της Αλεξάνδρειας.

Μπορούμε να θεωρήσουμε, άρα, το ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ                               σε αυτήν την εργασία ως έναν αντικατοπτρισμό της εικόνας της πόλης                               μέσω αστρολάβου σε συνδυασμό με την λειτουργία του κοίλου κατόπτρου                     στο θέατρο και στον δορυφόρο (»δορυφόρημα») των 72 αστρολογικών οίκων                της πόλεως που συμπίπτουν ακριβώς με τις 360 μοίρες του μοιρογνωμονίου                   στον χάρτη στις δύο διαιρέσεις της Γης σε Βόρειο και Νότιο ημισφαίριο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρώτος αστρονομικός χάρτης σχεδιάστηκε το 1515              από τον ζωγράφο Dührer με βάση την περιγραφή των αστερισμών                        από τον Πτολεμαίο.

Όμως, ο καλύτερος χάρτης που έχει στην διάθεσή του το Συμβούλιο Αντίστασης                     του Ο.Η.Ε. είναι λατινικός, επίπεδος σε σχήμα δίσκου για ποτήρι, πιάτο, δορυφόρο και τηλεσκόπιο εφόσον τα αστρονομικά όργανα αναστρέφουν τα είδωλα                     (και για τον λόγο αυτό ισχύει η κοινώς λεγόμενη έκφραση «η συλλογή αντικατοπτρίζει»).

Ο χάρτης φέρει χρονολογία 1784 και λέγεται «PLANISPHÆRII COELESTIS HEMISPHÆRIUM SEPTENTRIONALE Calculatum ad finem Anni MDCC pro Ævo XVIII præsente: multis Stellis auctum et editum a CAROLO ALLARD» και περιέχει «STELLARUM MAGNITUDINUM CHARACTERES» (βλ. το έργο «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ» του Guido Ruggieri, εκδόσεις Arnoldo Mondadori Editore-CEAM, Milan, Italy). Πέραν από την ταύτιση της λέξης «άστρο» και της λέξης «στήλη»    που συνδέουν τον ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΠΙΝΑΚΑ που βρέθηκε στην Ηράκλεια                             με τις ΗΡΑΚΛΕΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ και με τις ΧΡΥΣΕΣ ΠΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΚΡΟΤΩΝΟΣ, προκύπτει ότι οι αστρολογικές μορφές στον πίνακα  με τις αναλογίες των άστρων ως προς την διάμετρο της Γης αντιπροσωπεύουν ζώα και μυθικά πρόσωπα                 από τα οποία πήραν το όνομά τους οι αστερισμοί οι οποίοι αντιπροσωπεύουν οίκους. Είναι στην ουσία χάρτης της Σελήνης την οποία ονομάζει «ΘΗΛΥ/Thyle» και στην οποία διακρίνονται οι περιοχές «ΘΑΥΜΑΣΙΑ», «ΑΜΑΖΟΝΙΣ», «ΑΤΛΑΝΤΙΣ», «ΕΠΙΝΟΜΙΣ», «ΙΡΙΣ», «ΖΕΦΥΡΙΑ», «ΜΕΜΝΟΝΙΑ», «ΔΑΙΔΑΛΙΑ», «ΑΟΝΙΟΣ ΚΟΛΠΟΣ», «ΕΥΜΕΝΙΔΗΣ», «ΓΙΓΑΣ», «ΟΔΥΣΣΕΥΣ». Ένα εντυπωσιακό πόρισμα είναι, επιπλέον, ότι ως τώρα η Αφροδίτη δεν είχε κανέναν δορυφόρο!                  Η πρώτη φορά που μεταδόθηκαν εικόνες από την φωτογράφηση                                           της Αφροδίτης ήταν στις 22 Οκτωβρίου 1975 από σταθμό της Ε.Σ.Σ.Δ.                                                            Η ουσία είναι ότι η Αφροδίτη είναι ο λαμπρότερος πλανήτης                                            και ότι από την παρατήρησή της από τον Galileo Galilei προέκυψε με βάση αυτήν το ηλιοκεντρικό σύστημα!

Σημειώστε καλά (NOTA BENE) γιατί θα φανεί χρήσιμο στην συνέχεια της μελέτης, ότι ο Galileo Galilei καταδικάστηκε στην Σύνοδο Τριδέντο.

Από μιαν άλλη όψη του υποκειμένου που εξετάζουμε, επειδή η μορφή                            και λειτουργία του τηλεσκοπίου –όπως και του αυτόματου όπλου–                               εστιάζει σε ένα πεδίο και μοιάζει με το μικροσκόπιο (που έλαβε το όνομά του                από τον Giovanni Faber το 1623), πρέπει να σημειωθεί σε σχέση με τις άνωθεν παρατηρήσεις ότι α) ιδρυτής της μικροσκοπικής ανατομίας των ιστών                             των φυτών και, άρα, κατ’ επέκτασιν των πλανητών υπήρξε με το έργο του «ANATOMIA PLANTARUM» το 1672ο ιατρός και βιολόγο Marcello Malpighi,                 ο οποίος έκανε χρήση μικροσκοπίου με μεγέθυνση 180^ο, μικροσκόπιο το οποίο είναι όντως κάτοπτρο, β) ότι το μικροσκόπιο του T.H.Morgan είναι το καταλληλότερο για την εξέταση των χρωμοσωμάτων και για την χαρτογράφηση,                                            γ) ότι μιαν εξαιρετική εικόνα για την εξειδικευμένη μελέτη του κλάδου                             της φυσιογνωσίας προσφέρει το μικροσκόπιο της Μαρκησίας, κυρίας                             ντε Πομπαντούρ, ερωμένης του Λουδοβίκου 15ου.    

Για το ζήτημα ειδικώς ως προς την κάλυψη της οπτικής παρουσίασης των εικόνων, η Τράπεζα Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προσφέρει                έναν άφθονο πλούτο εικόνων στην ανά χείρας μελέτη από τους πίνακες                             και τις τοιχογραφίες της Ηράκλειας και της Πομπηίας. Η παρουσίαση συμπληρώνεται από την μετάφραση με τίτλο «ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΕΣ                                            ΤΟΥ ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΛΙ, Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ & Η ΓΕΝΝΗΣΗ                        ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ: Μια μελέτη για τον Νεοπλατωνικό Συμβολισμό                                   του κύκλου του», Ernst Gombrich. Αυτή υποστηρίζεται από το έργο «Εικόνες Συμβολικές-Symbolic Images-Icones Symbolicae, Μελέτες για την τέχνη                      της Αναγεννήσεως, εκδ. Φαίδων, Οξφόρδη, 1972». Σημειώνεται –στο σημείο αυτό– ότι με την ανά χείρας μελέτη εξηγείται για πρώτη φορά και η μικρή παρέκκλιση                                   μεταξύ της μετάφρασης των Εβδομήκοντα σε σχέση με την ορθή γωνία                            των 72 οίκων της Πομπηίας αλλά και η έλλειψη μίας μόνο υποσημειώσεως                         –179 υποσημειώσεις αντί για 180, οι οποίες αντιστοιχούν σε μοίρες του ουρανού– στο έργο του Gombrich (κανονικά, πρέπει να διαβάζεται God-bridge). To κενό έρχεται να καλύψει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. με την ολοκληρωμένη μελέτη Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΕ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΛΕΞΙΚΩΝ ΤΗΣ η οποία αναφέρεται                           στους ξεχωριστούς ρυθμούς της Ελληνίδας σε σχέση με την Ιταλίδα και Λατίνα γλώσσα.

Ένα ακόμα πρωτότυπο συμπέρασμα που προκύπτει από την εργασία αυτή                  του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ως προς τον χάρτη και δίδεται                         αντιπροσωπευτικά σήμερα στην δημοσιότητα είναι το ιδεόγραμμα «Ηλεκτρονικός-Φλοιός-Εγκεφάλου-Συστήματος-Τόπου-Οίκου-Συντεταγμένων» (Η.Φ.Ε.Σ.Τ.Ο.Σ.). Αυτό το ιδεόγραμμα είναι απλώς μια εικόνα που βοηθά στην μεταδοτικότητα                 και στην διδασκαλία των ευρημάτων. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει, άλλωστε, την χαρτογράφηση, την εύρεση των στιγμάτων, την παρατήρηση των οίκων                 αλλά και την εικονική ανασύνθεσή τους, ψηφιακά, με τρισδιάστατη απεικόνιση         των αποτελεσμάτων των μετρήσεων που γίνονται στα μοντέλα με την μέθοδο                              της στατιστικής και της βυθοσκόπησης και με την λειτουργία του συστήματος μέτρων και σταθμών. Τα ευρήματα αποκαλύπτουν, άρα, πληροφορίες σαρκοφάγων και σκελετών και τα αποτελέσματα που δημοσιεύονται καθιστούν δυνατή την μορφοποίηση (δηλαδή, την όμορφη εμφάνιση) των στοιχείων.

Η Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. παρέχει αμέσως σε ένα αμφιθεατρικό πανόραμα με την τεχνική Χίτσκοκ την πλήρη λίστα των 72 οίκων της Πομπηΐας, με οργανικό και λειτουργικό νόημα,                                      αν και στο μοντέλο αυτό είναι δυνατόν να εμφανιστούν διαφοροποιημένες μορφές, συνθέσεις και παραλλαγές: λόγου χάρη στην Πομπηία, ο ανθρωπομορφισμός είναι έκδηλος στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΑΥΛΟΥ, η αυθεντική πρόσοψη του οποίου καταστράφηκε το 1943 από βομβαρδισμό και ανακαινίστηκε το 1952.                            Είναι καλυμμένη από επιγραφές και αποτελεί μιαν εκλεκτή συλλογή τοιχογραπτών εκλογικών προγραμμάτων του ιδιοκτήτη με διαφημιστικές ανακοινώσεις                        για τις παραστάσεις του αμφιθεάτρου ενώ συνδέεται με την ολοκληρωτική ανακάλυψη των ΟΙΚΩΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ το 1952     και με τα ευρήματα στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ.

Οι 72 οίκοι, λοιπόν, της Πομπηΐας που προέκυψαν από την έρευνα με τίτλο                  «ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ» είναι:               Οίκος του Πλοίου της Ευρώπης-Οίκος του Πρίγκηπος της Νεάπολης-                          Οίκος του Όμορφου-Οίκος του Εφήβου-Οίκος της Ανωτέρας Αγίας Τράπεζας-Οίκος του Ηθικολόγου-Ο Πύργος του Ερμή MERCURIO-Οίκος του Κενταύρου-Οίκος του Μενάνδρου-Οίκος του Μελέαγρου-Οίκος του Τραγικού Ποιητή-                    3 Οίκοι του Λουκρητίου-Οίκος του Σεξηλίου Ευθύμου-Έπαυλη του Κικέρωνος-Οίκος της Βασίλισσας Μαργαρίτας- Οίκος του Γερμανού Αυτοκράτορος/                 VILA IMPERIALE-Οίκος του Τρικλίνου-Οίκος του Θερινού Τρικλίνου-Οίκος                του Λαοκόωντος-Ο Λαβύρινθος-Οίκος της Αριάδνης-Οίκος του Μικρού Ταύρου-Ο Αργυρός Γάμος-Οίκος των Αργυρών Γάμων-Έπαυλη της Πόρτα Μαρίνα-Οίκος του Κρεμαστού Εξώστη-Οίκος του Στεφάνου-Οίκος του Επιδίου Υμεναίου-Οίκος των Ερωμένων (AMANDUS)-Οίκος του Fabius Amandio-Οίκος των 2 Δείπνων-Οίκος του Κιθαριστού-Οίκος του Πανός-Οίκος του Απόλλωνος-Οίκος                        της Αφροδίτης-Οίκος του Άρη και της Αφροδίτης-Οίκος Κάστορος                               και Πολυδεύκους-Έπαυλη Διομήδους-Οίκος των Εστιάδων-Οίκος του Άδωνη-Οίκος του Πάνσα-Οίκος Ρωμύλου και Ρώμου-Οίκος του Οικονοστασίου-                     Οίκος Οικονοστασίου του Σάρνο-Οίκος Χειρούργου-Οίκος των Αψίδων-Οίκος              του Successus-Οίκος της Ιουλίας-Οικία της Φαβίας και του Τυράννου-                       Οικία του Loreio Tiburtino-Οίκος του Κυνηγιού-Οίκος της Αρκούδας-Οίκος               του Αγριόχοιρου-Οίκος του Αυγουστιαίου-Οίκος του Σαλλούστιου Φαύνου-                  3 Οίκοι Ρούφων-Οίκος του Οβηλίου ή του Ομπέλιου Φίρμου-Οίκος του Σιρίκου              και Νουμιανού-Οίκος Μάρκου Οκταβίου-Οίκος Πολυβίου-Οίκος Τριττολαίμου-Οίκος των Ουεττίων-Οίκος των Sitii-Οίκος του Οπωρώνος-Στρατώνας                      των Μονομάχων-Οίκος της Εκατονταετίας-Οίκος της Άγκυρας-Λέσχη Πολυτελείας-Έπαυλη ΙΤΕΜ-Οίκος της Μεγάλης Κρήνης-Οίκος του Αυλού Τρεβίου-Οίκος των Ιστακίδων-Οίκος του Μαύρου Τοιχώματος-Οίκος                            των Επιχρυσωμένων Ερωτιδέων.           

Καταγράφονται, εξάλλου, οι Ναοί της Αφροδίτης, της Τύχης, της Αυγουστιαίας Τύχης, του Αυγούστου, του Διός, του Μειλιχίου Διός, της Ίσιδος, της Κυβέλης,                            του Απόλλωνος, του Βελοφόρου Απόλλωνος, της Βελοφόρου Αρτέμιδος,                       του Ευρίπου, της Αρτέμιδος και του Ατθέωνος, Βεσπασιανού, της Μοίρας,                     το Θυσιαστήριο και, επίσης, το Άβατο των Λαρητών.

Οι Λάρητες είναι οι προστάτιδες θεότητες (Lares Publici): τα αγάλματά τους εγκαθίστανται στο ιερό του Ναού (Larario). Σημειώνεται ότι η όλη μελέτη                      της Ιστορίας της Τέχνης αλλά και της Αισθητικής και Επικοινωνίας της τέχνης               της Αναγέννησης βασίζεται στο ζωντάνεμα των αγαλμάτων. Αυτής της μορφής αγάλματα είναι στην Πομπηΐα τα 7 αγάλματα Αγριππίνας, Δρούσου, Νέρωνα, Καλιγούλα, Κλαυδίου, Τιβερίου και Αυγούστου. Η Υπηρεσία C.R.I.S. θέτει υπόψιν των αναγνωστών εξ αρχής την εκτίμησή της ότι οι Λάρητες είναι οι Χάριτες. Επίσης, συνδέει ως επτασφράγιστο μυστικό την δημιουργία της ευτυχίας                           με τον συμβολισμό του αριθμού 7 που παρατηρείται στα κτερίσματα της Πομπηΐας με την κινηματογραφική 7η Τέχνη.

Ύστερα από την συνολική έρευνα, τα πορίσματα της Υπηρεσίας Πληροφοριών   του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. καταλήγουν τον Αύγουστο του 2012              στο συμπέρασμα ότι η ομάδα αυτή 7 αγαλματένιων θεών δημιουργεί την λεγόμενη «CONCORDIA AUGUSTA» σε συνδυασμό με τις 7 τοιχογραφίες στην ενότητα «Πολύφημου» στον ΟΙΚΟ AMANDUS, σε συνάρτηση με το ψηφιδωτό Πομπηΐας «Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ» για τους 7 σοφούς και το μωσαϊκό «CAVE CANEM» ή «ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΑ» στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, με την απελευθέρωση των 7 νέων από τον Θησέα στον Λαβύρινθο                 του Μίνωα που είναι Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ (αυτός βρίσκεται πίσω                              από το σύμπλεγμα του Οίκου Φανού, στον εσωτερικό ΟΙΚΟ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ!)                     και συνδέεται αφενός με τις τοιχογραφίες ταυροκαθαπτών στα Ανάκτορα                      της Κνωσσού όπου οδηγεί ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΣ και όπου υπάρχει, επίσης, η λεγόμενη «ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΣ» και αφετέρου                                     με την Ηράκλεια Μινώα (πόλη στην περιοχή του Ακράγαντος που είναι αντικείμενο που χρήζει ιδιαίτερης και αυτόνομης μελέτης): ειδικά, όμως, στον συμβολισμό                    που υποκρύπτεται εδώ με τις 7 πύλες της Θήβας και ιδίως σε σχέση                        με τους 7 τύμβους που πράγματι καταγράφονται στην Πομπηΐα (είναι οι 7 τύμβοι της στεφάνης, της Μαμίας Ιέρειας, του Γνείου Βιβρίου Σατουρνίνου, του Γάϊου Καλβένθιου Κοίτου, του Τυρήνθιου (από την σύζυγό του, Φαβία Σαμπίνα),                      της έδρας/schola του Άϋλου Βέϊου, του Κερινίου Ρεστιτούτου (καθώς και οι 2 τύμβοι-βωμοί του Σερβίλια και του Πόρκιου) και σε αντιστοιχία με τους 7 τάφους στον ΤΥΜΒΟ ΤΗΣ ΙΕΡΕΙΑΣ ΕΥΜΑΧΙΑΣ στην Porta Nuceria (βλ. ιδιοκτησία                  του Μάρκου Οκταβίου και οίκο Ottavio Quartione) ο οποίος προβάλλεται                     στην Βασιλική και σε συνδυασμό με το ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΜΑΧΙΑΣ που είναι εκλογικό κτίριο και λέγεται COMIZIO (είναι κάτι όμοιο με την Επιτροπή                        που προβλέπει η Συνθήκη της Ρώμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε σχέση                        με την Cinecitta, ωστόσο προκύπτει ότι συνδέεται με τον Οίκο του Loreio Tiburtino ή Ottavio Quartione και με το άβατο στην μνημειακή πύλη για τα Προπύλαια Αθηνών).

Η ιέρεια Ευμαχία είναι αυτή η οποία κατασκεύασε το ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΜΑΧΙΑΣ                για χάρη του σώματος των υφαντουργών και βαφέων βιοτεχνών και εκεί φαίνεται                         το κατά σειρά 8ο άγαλμα, της Λιβίας: η οποία και προφανώς είναι τίμια                     η ίδια η σύζυγος του Αυτοκράτορα.

Η λειτουργία αυτών των σχέσεων γίνεται μέσω των κιόνων, των αψίδων,                   των κορύμβων και των τριγωνικών αετωμάτων. Το βασικό αρχιτεκτονικό σχέδιο της Πομπηΐας –λέγεται «ΠΛΑΝΙΜΕΤΡΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ» ή «ΕΠΙΠΕΔΟΜΕΤΡΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ» έχει στο κέντρο του την Βασιλική (ελληνιστικού ρυθμού Δικαστήριο               της Βασιλικής) που αποτελεί την Αγορά και το FORUM . Το κεντρικό κτίριο είναι            ο Ναός του Διός στο ΚΑΠΙΤΩΛΙΟ, ο κύριος ναός της πόλεως με την άνοδο                       της Ρωμαϊκής Ρεπούμπλικας. Διαθέτει πρόναο και κελί. Είναι ιταλικού ρυθμού              και στα υπόγεια βρίσκεται ο χώρος του δημοσίου θησαυρού –λέγεται «aerarium»– και περιέχει τα κτερίσματα.

Αριστερά και δεξιά του Ναού του Διός, βρίσκονται αντιστοίχως 2 πυλωτές                   και 2 αψίδες σε σχήμα Π για τον Τιβέριο και τον Ιούλιο Καίσαρα Γερμανικό                      ή Καλιγούλα. Στον ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΑΨΙΔΩΝ βρίσκεται –σύμφωνα με τις πηγές–                  μία εκ των σπανίων και αρχαιοτέρων αψιδωτών πυλωτών της Πομπηίας.                     Από την μελέτη, προκύπτει η ύπαρξη και κρυπτοπυλωτής ενώ στην Πομπηϊα βρέθηκε και ο θησαυρός του Boscoreale.   

Στην Πομπηία εντοπίζονται, ακόμα, ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ με κυκλική κιονοστοιχία                 του ΟΙΚΟΥ ΤΩΝ ΙΣΤΑΚΙΔΩΝ σε σχήμα μικρού ναού, οι 2 τάφοι του Γαλάζιου, Γυάλινου Αγγείου των ερωτιδέων σε τρύγο, (σήμερα στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως) και του Μάρκου Τούλιου (επιμελητή της κατασκευής του Ναού της Αυγουστιαίας Τύχης), η στήλη του τάφου του Μουνάθιου Φάουστ –C. Munatius Faustus–                     από την σύζυγό του με το χαρακτηριστικό όνομα “Naevoleia Tyche”, δηλ. «Πλέουσα Τύχη», ο τύμβος του Istacidius Helenus και o τύμβος της Aesquillia Polla με κεντρικό κίονα σε σχήμα EXEDRA που στηρίζει την νεκρώσιμη λήκυθο                       και συνδέεται με τον μηχανισμό μυλόπετρας στην Πομπηΐα. Η εκτίμηση                            του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι πρόκειται για τον Έλληνα Αισχύλο (η ερμαϊκή στήλη του βρίσκεται, άλλωστε, ήδη στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως).  Αυτή η EXEDRA, μάλιστα, βρίσκεται και στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΦΑΥΝΟΥ (ο οποίος βρίσκεται στην οδό Τύχης και κανονικά πρέπει να ονομάζεται ΟΙΚΟΣ                           ΤΟΥ ΦΑΝΟΥ και ταυτίζεται με τον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΝΟΣ και τον ΟΙΚΟ ΣΑΛΛΟΥΣΤΙΟΥ ΦΑΥΝΟΥ). Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΦΑΝΟΥ, λοιπόν (στον οποίο βρίσκεται το μωσαϊκό Ισσού) έχει κτιστεί για τον Publio Σύλλα, υπεύθυνο                        για την συμφιλίωση παλαιών-νέων συμφερόντων της Ρωμαϊκής Ρεπούμπλικα  στην Πομπηΐα.  Στο πάτωμα βρίσκεται η ευχητήρια εγγραφή «HAVE» (ΑΒΕ/ΧΑΙΡΕ) ενώ υπάρχουν και 2 μικροί ναοί για Λάρητες καθώς επίσης και μικρό συντριβάνι  με το άγαλμα του Πάνα ως χορευτή (το αυθεντικό στην Νεάπολη) και, ιδίως,                 εδώ βρίσκεται το μεγάλο περιστύλιο (μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αυτό το περιστύλιο στον οίκο του Φανού είναι  στην ουσία ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ ΤΗΣ ELLHNISTIKHS ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ το οποίο πλαισιώνει το Καπιτώλιο                            και αναφέρεται παραλλήλως και στον Οίκο των Απεικονισμένων Κιονοκράνων)     με 44 κίονες ιωνικού ρυθμού και 44 κίονες δωρικού ρυθμού και εδώ βρίσκεται, τελικά και η EXEDRA με το μωσαϊκό Ισσού επιγαίως στο αριστοκρατικό δωμάτιο της μεγάλης κατοικίας (όλα τα μωσαϊκά τώρα στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως).

Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. αποκαλύπτει ότι το μωσαϊκό ψηφιδωτό Ισσού διαθέτει 1,5 εκατομμύριο «ψήφους» και ανακαλύφθηκε από τον γιο                     του Γκαίτε το 1831. Η «CASA DELL FAUNO», έκτοτε, ονομάζεται                           ΕΠΑΥΛΗ ΓΚΑΙΤΕ.

Πίσω από τον Οίκο του Φανού/Φαύνου/Σαλλουστίου Φαύνου/Πανός βρίσκεται               Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ ο οποίος διαθέτει εσωτερική κιονοστοιχία η οποία ονομάζεται «ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ/HOECUS CORINTHIUS»! Στα τοιχώματα υπάρχουν ζωγραφισμένες αρχιτεκτονικές που παρουσιάζουν ομοιότητα                             με την ΕΠΑΥΛΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ αλλά υπάρχει και μικρός ναός                         με εντοιχισμένο το μωσαϊκό «ΘΗΣΕΥΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ».

Τώρα, κατ’ αρχάς στον ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΜΕΝΩΝ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΩΝ                   τα εικονιζόμενα κιονόκρανα με τις μορφές Μαινάδας και Ζεύγους Νεονύμφων βρίσκονται σήμερα στο ANTIQUARIUM. Στον κήπο, υπάρχει εικονοστάσιο                  και ηλιακό ρολόϊ. Το εικονοστάσιο αυτό στον κήπο του Οίκου                                          των Απεικονισμένων Κιανοκράνων προφανώς συνδέεται σε τρίγωνο                             –μέσω του Περιβολιού των Φυγάδων στον Οίκο του Πλοίου της Ευρώπης–                  με τον Οίκο του Οικονοστασίου του Σάρνο, με τον οίκο του Cecilio Giocondo (τραπεζίτη της Πομπηΐας) και με τον οίκο του Πρίγκηπα της Νεαπόλεως.                        Τώρα, στην Πομπηία έχει βρεθεί,  όπως προκύπτει από την μελέτη μας,                      ιωνικός κίων για την λειτουργία ηλιακού ωρολογίου (κίων του Σεπούνιου                        και του Ερένιου). Η ερμηνεία εδώ είναι ότι αυτό το ηλιακό ρολόϊ συνδέεται                    με το ηλιακό ρολόϊ στον Ναό του Ηρακλή, με την Έπαυλη των Κιόνων,                         με την Έπαυλη των Απεικονισμένων Κιονοκράνων, με τον Οίκο του Φανού,                     με τον Οίκο του Κορινθίου στην Ηράκλεια και σε σύζευξη με τις τοιχογραφίες                και τα κιονόκρανα της Πομπηΐας και της Ακροπόλεως.

Με ΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΜΕΝΩΝ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΩΝ συνδέονται, άλλωστε, σε αγαστή ενότητα εικόνες και τοπία που βρίσκονται                                                         στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ ή ΟΙΚΟ  ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΚΙΟΝΟΚΡΑΝΩΝ από τους Ρωμαίους, οίκο ο οποίος και βρίσκεται όντως                      στο Περιστύλιο: είναι προφανής η σύνδεση «πακέτο» των 3 οίκων                                   των Επιχρυσωμένων Ερωτιδέων, των Χρωματισμένων Κιονοκράνων                              και των Απεικονισμένων Κιονοκράνων. Άλλωστε, βασικό σημείο στην μελέτη μας για την δομή της Πομπηΐας σε σχέση με το Καπιτώλιο της Ρώμης                               και με την Ακρόπολη κατέχει η συγκεκριμένη ερμηνευτική ανάλυση                                 περί των κιονοκράνων από το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.

Το κυρίαρχο νόημα που πηγάζει από την έρευνα είναι ότι οι Ρωμαίοι χρωμάτισαν όλο αυτό το τοπίο προκειμένου –σε συμφωνία με τους 3 πυλώνες της Συνθήκης    της Ρώμης αλλά και σε εφαρμογή των προβλέψεων της Συνθήκης της Νίκαιας–                      να γίνει επιστροφή των μνημείων, των πινάκων και των γλυπτών του Παρθενώνος στην Ελλάδα την οποία θαύμαζαν για τον πολιτισμό της και από την οποία κατακτήθηκαν. 

Στην όλη αυτή περιοχή του ιερού, γενικότερα, βρίσκονται και αντίγραφα αγάλματα: στον Ναό Απόλλωνος τα αντίγραφα Απόλλωνα, Αφροδίτης, Ερμαφρόδιτου καθώς και σε άλλα σημεία τα αντίγραφα Αρτέμιδος, Οκταβίας (αδελφής του Αυγούστου) και Μαρκέλλου (γιου της, βλ. και την ανάπτυξη                  που ακολουθεί για την τέχνη του Marcello Gigante σε σχέση με τον Marcello Malpighi και τον Marsilio Ficino). Άρα, το ιερό αυτό συνολικά όπως έχει αναπτυχθεί ως εδώ δημιουργεί το ιερό κελί της Καπιτωλινής Τριάδος                               (ΔΙΑΣ, ΗΡΑ, ΑΘΗΝΑ) ενώ παρόμοιο κελί υπάρχει όπως είδαμε στον Ναό του Διός                           στο CAPITOLIUM και όλα αυτά με την σειρά τους συνδέονται τριγωνικά                         με το ειδικό κελί το οποίο βρίσκεται στον Ναό του Βεσπασιανού αφιερωμένο                αστεϊκώς στην λατρεία της Ευφυΐας του Βεσπασιανού: μπροστά του εντοπίζεται              η Αγία Τράπεζα (η οποία συνδέεται με τον ΟΙΚΟ ΣΕΞΗΛΙΟΥ και λόγω                        του σαρκαστικού υπονοουμένου περί ευφυΐας με τον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ αλλά και με το σύμπλεγμα που δημιουργείται στους 6 οίκους Όμορφου, Επιτυχημένου, Πολυβίου, Φαβίου, Τυράννου συν αυτού των 3 Ρούφων). Πρέπει να ερμηνευθεί                   το όνομα του Βεσπασιανού ως μια ένδειξη για το τρίγωνο των Πυραμίδων                     της Αιγύπτου, δεδομένου ότι Vespa=Σφιγξ καθώς επίσης να ληφθεί υπόψιν ότι η ιστορία του Πυράμου και της Θίσβης αντιπροσωπεύει τις Πυραμίδες και την Θήβα της Αιγύπτου.

Περαιτέρω, από τοπογραφικής και πολιτισμικής απόψεως, προστίθεται                            ότι ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΔΙΟΣΚΟΥΡΩΝ ΚΑΣΤΟΡΟΣ-ΠΟΛΥΔΕΥΚΟΥΣ θεωρείται πρόδομος Κορινθιακού τύπου ενώ στην ΕΠΑΥΛΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ υπάρχει Κορινθιακή Αίθουσα: ωστόσο, η Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επισημαίνει την προσοχή   ως προς το ότι Ο ΟΙΚΟΣ                 ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ βρίσκεται στην Ηράκλεια.

Συμπληρωματικά, αναφέρονται στην Πομπηΐα το Μεγάλο και το Μικρό Θέατρο,               η Μεγάλη Παλαίστρα/Γυμναστήριο, το Αμφιθέατρο, ο Οίκος του Συντριβανιού               με Νυμφαίο και τοπία με επαύλεις, οίκους και αντίγραφα χάλκινων αγαλμάτων              (τα αυθεντικά χάλκινα αγάλματα μεταφέρθηκαν στην Νεάπολη) καθώς και                  το Κτίριο της Ευμαχίας και η Έπαυλη των Κιόνων. Σημειώνονται, ακόμα, η μεγάλη σκηνή με το κυνήγι θηραμάτων και οι μυθολογικοί μικροί πίνακες που βρίσκονται στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΙΟΥ.

Ένα ακόμα σημαντικό κτίσμα για τα μηνύματα που εκπέμπουν τα αρχιτεκτονικά κτίσματα της Πομπηΐας είναι ο Οίκος Pinario ο οποίος συνοψίζει τα κεντρικά ζητήματα που αφορούν την συνολική διασύνδεση –με αυτόματη μορφή Flash–            και κινηματογραφική κίνηση  του κύκλου των τοιχογραφιών. Ο Οίκος αυτός συνενώνεται με τον οίκο του τραπεζίτη της Πομπηΐας Σεξηλίου                                 ως προς τις κηρωμένες πλάκες και τα βιβλία που τηρούσε στα αρχεία του                   (βλ. ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΠΙΝΑΚΑ & ΗΡΑΚΛΕΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ).

Υπάρχει, εξάλλου, ένα ακόμα ιδιαίτερο κτίσμα το οποίο είναι ένα σαλόνι, η έδρα                            της στρατιωτικής ένωσης, της SCHOLA ARMATURARUM, και έχει αξία κυρίως από την όψη της συνταγματικής εξήγησης που δίνουμε στην εργασία αυτή                     για την χρήση της γλώσσας επικοινωνίας στην ευαίσθητη αυτή περιοχή                        των μνημείων. Υπάρχουν ερμάρια με όπλα και οι διακοσμήσεις αποτελούνται              από στρατιωτικά εμβλήματα. Υπάρχουν, βασικά –φανταστείτε– κηροπήγια με αετό και φωτεινή σφαίρα και, το κυριότερο, 2 ρωμαϊκά τρόπαια με τριγωνικό αέτωμα στον κόρυμβο. Προφανώς, αυτή η εικόνα συνδέεται με τα σχήματα τριγώνων                  στην τριάδα του Καπιτωλίου και στις τριάδες που δημιουργούν εκατέρωθεν        μεταξύ τους οι πίνακες, ιδίως αυτοί της Αφροδίτης.

Ως προς το συνταγματικό ζήτημα της δημοκρατίας, στην Πομπηΐα έχει βρεθεί               και ένας βωμός της ρεπουμπλικάνικης εποχής. Αναφορικά, τώρα,                               με τον ρεπουμπλικανικό Ναό της Αφροδίτης της Πομπηίας (έργο του οποίου σκοπός ήταν η ανέγερσή του), πρέπει να σημειωθεί ότι η Αφροδίτη είναι η θεά-προστάτις της Πομπηΐας και ότι αυτή έχει ονομαστεί «VENUS FELIX», δηλαδή «Αφροδίτη Ευτυχισμένη» μετά από την κατάκτηση και συνθηκολόγηση της Ρώμης.

Το πολίτευμα της πόλεως είναι ένα θέμα το οποίο συνδέεται με τον πολιτισμό,              το νομικό και νομισματικό σύστημα αλλά κυρίως με την τοπική διάλεκτο                        και την γλώσσα.

Γενικότερα στην πόλη η Τέχνη συνενώνεται με την παρασκευή άρτου (art=τέχνη, άρτος): παράδειγμα, η Αρτοποιΐα του Σωτήρχου (SOTERICO) στην Πομπηΐα,               στην οποία το μηχάνημα ζύμωσης ενεργοποιείται από έξυπνο μηχανισμό! Μπορεί να αποδειχθεί ότι πρόκειται για το εσωτερικό στον ΟΙΚΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ                     όπου υπάρχει εντοιχισμένος Ο ΟΙΚΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ που συνδέεται με το μωσαϊκό Ισσού.

Αυτή είναι μια πρώτη συνολική εικόνα που προκύπτει ανάγλυφη ύστερα                      από την ερευνά μας. Η εικόνα από τις τοιχογραφίες και τα αγγεία με ελεύθερη βούληση, υγιή και καθαρή σκέψη, καλή βούληση και διάθεση θα συμπληρώσει                  –μαζί με τις επιγραφές της Ηράκλειας και της Πομπηΐας–                                           αυτήν την αναπαράσταση του ελληνικού πολιτισμού που επιχειρείται εδώ.                   Δεν είναι τυχαίο ότι η περιοχή αυτή στο παρελθόν είχε αποτελέσει το Ελληνικό Κράτος της Κούμας.   

Η Υπηρεσία Πληροφοριών C.R.I.S. σημειώνει ότι η αναφορά                                          στους οίκους, τους ναούς και τις επαύλεις θα πρέπει να λαμβάνεται συνολικά                            και οργανικά υπόψιν σε σχέση με την λήψη των μέτρων ανόρθωσης των Ελλήνων και αλλοδαπών σχεδίων που αναφέρονται στην αρχιτεκτονική παρουσία                        και εμφάνιση του Παρθενώνος καθώς και σε σχέση με την ειδική ενότητα                       που προσφέρει ως καινοτομία η μελέτη αυτή διότι αφορά την μοναδική ορθή ερμηνεία περί φύλαξης των νόμων (Ελληνικών και Ευρωπαϊκών), περί της μίας              και μόνης σωστής οικονομικής κατασκευής των ατομικών οίκων και ανάπτυξης της οικονομίας: αυτός είναι και ο λόγος που αναλύονται οι νόμοι της χώρας              αλλά και οι Ευρωπαϊκές Συμφωνίες ώστε να συνδεθούν με την λειτουργία                   του μηχανισμού Μ.Ι.Σ. για την απόκτηση ισορροπίας και σταθερότητας                     αλλά αποκλειστικά και μόνο υπό το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης του Ε.ΝΟ.Σ.   

Γ. Ο ΟΙΚΟΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ (R I N A S C I T A )                                        ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Η ανάλυση που ακολουθεί από την Υπηρεσία C.R.I.S. για τον ΟΙΚΟ                              ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ στην Πομπηΐα με βάση την ολοκληρωτική ανάσυρσή του                                 το 1952 (μαζί με την οικία Giulia Felice, τον περίβολο στον Οίκο Πλοίου Ευρώπης, το Κάστρο των Υδάτων στον Οίκο του Εφήβου και την όμορφη πύλη στην Οικία Αυγουστιαίου, έχουν μορφή βασίλισσας με κορώνα, γυναίκας με οινοπωλείο, κληματαριά, μπαλκόνια) ταυτίζεται με την ανακαίνιση της αυθεντικής πρόσοψης του οίκου του ΑΥΛΟΥ και τα ευρήματα στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ.

Με βάση τις έρευνες στον ΟΙΚΟ ΠΟΛΥΒΙΟΥ –ο οποίος διαθέτει όμορφες θύρες εισόδου και κορωνίδα– αρχικά προκύπτει πίνακας της Πασιφάης με θέμα                      την ξύλινη αγελάδα, την Αφροδίτη και τον Άρη. Το θέμα συνδέεται με το σύνολο των μύθων περί του δημιουργίας του Λαβυρίνθου με την μορφή πιστού ομοιώματος αγελάδας στα Ανάκτορα της Κνωσσού από τον Δαίδαλο για την κόρη του Ήλιου (σύζυγο του Μίνωα) Πασιφάη και εξελίσσεται με ήττα του γιου του, Μινώταυρου ή Αστεριώνος, από τον Θησέα με την βοήθεια της κόρης του Μίνωα Αριάδνης, η οποία χάρισε στον Θησέα το σκαλισμένο σε ξύλο άγαλμα                           της Αφροδίτης (στην αρχαία γλώσσα, η τεχνική αυτή αποτελούσε το ΙΕΡΟ ΞΥΛΟ, στην σημερινή 7η Τέχνη είναι το Holy Wood). Την μορφή της Αφροδίτης, ωστόσο, έχει και ο ταύρος που αναδύθηκε από την θάλασσα ως δώρο του Ποσειδώνος στον Μίνωα.                    

Στην Πομπηΐα, όμως, η θεματογραφία λαμβάνει αρχικά διαφορετική μορφή:                 στην τοιχογραφία του οίκου BETTI «Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΞΥΛΙΝΗ ΑΓΕΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΠΑΣΙΦΑΗ» και η ιστορία εκτυλίσσεται με παραλλαγές                     στην συνολική τοιχογραφία «ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΑΡΕΩΣ»                           στον ΤΡΙΠΛΟ ΟΙΚΟ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ (««ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ», «Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ» και «Ο ΤΙΜΩΡΗΜΕΝΟΣ ΕΡΩΣ» στον ΟΙΚΟ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ) & («Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΗ»,                                «Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ», «Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ» στον ΟΙΚΟ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ ΦΡΟΝΤΟΝΕ ο οποίος χαρακτηρίζεται από τοπία                 και επαύλεις). Ως αποκορύφωμα, στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ υπάρχει εικονογραφία της Αφροδίτης ενώ κολυμπάει και στον ΟΙΚΟ                                            ΤΩΝ ΕΠΙΧΡΥΣΩΜΕΝΩΝ ΕΡΩΤΙΔΕΩΝ η Αφροδίτη που ψαρεύει με την Λήδα. Άμεσα συνδεδεμένος με το θέμα είναι Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ                 ο οποίος είναι ιερέας του θεού Άρεως: ο οίκος του χαρακτηρίζεται από κρεμαστό κήπο (σύμβολο του γάμου Άρη-Αφροδίτης σύμφωνα με την εργασία αυτή)                   που περικλείεται από φανταστικές αρχιτεκτονικές και μυθολογικές μικρές πινακογραφίες με θέμα «Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ» όπου ο θεός ακολουθείται από τον Σάτυρο και την Νίκη.                  

Η σειρά προβολής για αυτές τις 2 σειρές εικονογραφιών με τις 6 εικόνες συνεχίζεται με την μεγάλη ζωγραφική που παρατηρείται στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ                     με την σκηνή «ΑΔΩΝΙΣ ΒΟΗΘΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΔΕΙΣ» καθώς και με τον πίνακα «ΓΕΝΝΗΣΗ ΑΔΩΝΗ» στον ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΔΙΟΣΚΟΥΡΩΝ ΚΑΣΤΟΡΟΣ-ΠΟΛΥΔΕΥΚΟΥΣ και με το συνολικό έργο του Διοσκορίδου                     στην Πομπηΐα. Η όλη εικόνα ταιριάζει απόλυτα και με το έτοιμο σκηνικό                     στην ΕΠΑΥΛΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ για τον γάμο Διονύσου-Αριάδνης,                                 με την ενότητα που καλείται «Αργυρός Γάμος» και ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΡΓΥΡΩΝ ΓΑΜΩΝ (Casa delle Nozze d’ Argento) και τον κύκλο των Μινωϊκών τοιχογραφιών (μάλιστα, στην Κνωσσό ο σερ Άρθουρ Έβανς –που ανακάλυψε το παλάτι                      του Μίνωα– έκτισε με σχέδια του Christian Doll την ΒΙΛΑ ΑΡΙΑΔΝΗ                            ενώ στο Μικρό Ανάκτορο Κνωσσού βρίσκεται η ρωμαϊκή ΕΠΑΥΛΗ                            ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ με ψηφιδωτά. Το επίνειο της Κνωσσού είναι το Ηράκλειο Κρήτης). 

Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο, στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ δεσπόζει στην τέχνη           η 7η τοιχογραφία με θέμα «Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΧΥΛΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΡΩΤΙΔΕΙΣ». Ο οίκος έχει την μορφή ανθρωπομορφισμού με τους οίκους Αυλού, Εφήβου και Οκταβίου ενώ στην ίδια σειρά έργων ανήκει                     «Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ», τοιχογραφία από το Εργαστήριο                             του Verecundus.

Είναι ακριβώς η σκέψη αυτή των ιδεογραμμάτων ή ερώτων των ιδεών                         (ερωτ-ιδέων) καθώς και του Ελληνικού πολιτισμού της ευτυχίας που προβάλλεται                              από την ανάλυση του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ύστερα                                   από την ενδελεχή εξέταση των πινάκων στο χρηματιστήριο της τέχνης.                         Οι πίνακες με τους Ερωτιδείς, πάντως, δεσπόζουν στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, πρέπει να σημειωθεί                              ότι τα εικονιζόμενα στον ΟΙΚΟ ΠΟΛΥΒΙΟΥ στηρίζονται σε 4 πεντάμετρα                     του ποιητή-οδοιπόρου στην Πομπηία ο οποίος έγραψε την εκπληκτική φράση: «NIHIL DURARE POTEST TEMPORE PERPETUO».

Σε άμεση διασύνδεση με αυτή την ευθυγράμμιση των πινάκων ταυτόχρονα                 με τους στίχους, βρίσκεται Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΦΗΒΟΥ, ο οποίος διαθέτει κληματαριά με 4 κολώνες (συμβολική η τριπλή σύμπτωση στα τέσσερα) και με «CASTELLUM AQUAE», το λεγόμενο ΚΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ, δηλαδή δεξαμενή διΰλισης υδάτων: η δεξαμενή στηρίζεται στον μικρό ναό και καλύπτει ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΕΡΩΤΩΝ ΑΡΗ-ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ και επίσης τις τοιχογραφίες                     «Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ     ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΗ» και «Ο ΥΛΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΥΜΦΕΣ».   

Σε μιαν άλλη κατεύθυνση, στο ΟΙΚΟ ΤΟΥ PINARIO CERIALE βρέθηκαν                        114 πολύτιμοι λίθοι που επεξεργαζόταν ο καλλιτέχνης (βλ. σχέση με Οίκο Μενάνδρου και Τρικλίνου) καθώς και θεατρικές αρχιτεκτονικές και εικόνες: αριστερά η Αφροδίτη, στο κέντρο ο πίνακας «Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΥΡΙΔΑ»                  και δεξιά εκ νέας η Αφροδίτη. Κάτω από τον πίνακα, στο κέντρο, αριστερά η Άττις και δεξιά οι Νύμφες.

Κατά τον ίδιο τρόπο, προχωρούμε και εμείς στην ανάλυσή μας: ακολουθεί                     Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΥ ο οποίος διακλαδίζεται κι αυτός σε 2 σκέλη:                στο αριστερό άκρο έχει τον οίκο του ο T. Arrius Polites και στο δεξιό άκρο                     έχει τον οίκο του ο Μάρκος Επίδιος Υμεναίος. Η μορφή του ΟΙΚΟΥ ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΥ μοιάζει να κρατά στα δυο χέρια του τους κεραυνούς του Διός. Στην οθόνη μας προβάλλεται η τοιχογραφία «ΣΑΤΥΡΟΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΜΑΙΝΑΔΑ».

Εξαιρετική σημασία έχει, επιπλέον, Ο ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΕΡΩΜΕΝΩΝ ή ΟΙΚΟΣ                   ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ AMANDUS με 7 εξαίρετες τοιχογραφίες που θα μπορούσαμε                     να εντάξουμε αφενός μεν στην ίδια ενότητα με τις 7 θεότητες της CONCORDIA AUGUSTA και της ΕΥΜΑΧΙΑΣ, αφετέρου δε να τους δώσουμε τον τίτλο «Πολύφημος» και να τις εντάξουμε και τις 7 στον μύθο του Θησέως                         περί των 7 νέων Αθηναίων και σε σύζευξη με την θυσία της Ιφιγένειας                             και την δραπέτευση Δαιδάλου από την Κνωσσό αλλά και την εκκίνηση                           του πολέμου της Τροίας.                  

Οι τοιχογραφίες «Ο ΠΕΡΣΕΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ»                             και «Ο ΠΕΡΣΕΥΣ ΣΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΚΗΦΕΑ» συνδέονται με την τοιχογραφία του ΟΙΚΟΥ ΓΑΒΙΟΥ ΡΟΥΦΟΥ περί Δαιδάλου και Περσέως («Ο ΘΗΣΕΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΟΜΗΡΟΥΣ ΑΦΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ» και με την ενότητα που καλύπτεται                                  υπό τα ονόματα «ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΥΣ» ή «Η ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΣΕΑ» ή «ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΛΥΘΕΙΣΑ                  ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΥΣ» κατά πίνακα του Νικίου) σε άμεση επαφή, μάλιστα,                                 με την ενότητα «Ο ΠΟΙΜΗΝ ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ» σε σχέση με ΤΟ ΠΛΟΙΟ                       ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΩΣ στον ΟΙΚΟ AMANDUS και σε σχέση ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ                ΤΩΝ ΕΠΩΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΛΙΑΔΑΣ όπως αντικατοπτρίζονται                               στις τοιχογραφίες για τον Όμηρο, τον Αχιλλέα και τον Αλέξανδρο                                 στην Πομπηΐα. Αυτό είναι ένα από τα πολύ σημαντικά πορίσματα που αντλούμε από την έρευνα –σε συνδυασμό με την έρευνα στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ                   ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

Με την αρχή του Τρωϊκού Πολέμου συνδέεται και η ενότητα των τοιχογραφιών που υπάρχει στον ΟΙΚΟ ΣΙΡΙΚΟΥ & ΝΟΥΜΙΑΝΟΥ: αριστερά υπάρχει                           το τρίπτυχο «ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ»-«ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΗΛΕΥΣ»-«ΑΡΤΕΜΙΣ     ΚΑΙ ΕΝΔΥΜΙΩΝ» το οποίο στο κέντρο ενώνεται με σκηνές ερωτιδέων. Στο σημείο αυτό υπάρχει η κεντρική επιγραφή «SALVE LUCRUM» δηλαδή «ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΚΕΡΔΟΣ» που είναι ο ευχητήριος χαιρετισμός της Πομπηΐας. Δεξιά 3 τοιχογραφίες με βασικό θέμα την Τροία: «Η ΘΕΤΙΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ», «ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ»-«ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ».

Οι πηγές του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. πείθουν ότι το σκηνικό αυτό για την Τροία συνδέεται με την ζωγραφική σκηνή συμποσίου που απεικονίζεται                                    στον ΟΙΚΟ ΤΡΙΚΛΙΝΟΥ, ο οποίος από αυτό το συγκεκριμένο γεγονός έχει πάρει την ονομασία του, καθώς και με τον τριπλό οίκο Λουκρητίου από την μια πλευρά και τον τριπλό οίκο Ρούφων από την άλλη. Ο ΟΙΚΟΣ ΤΡΙΚΛΙΝΟΥ, εκ νέου, συνδέεται με τον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ, με τον ΟΙΚΟ ΟΒΗΛΙΟΥ και με τον ΟΙΚΟ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ. Στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ καταγράφονται 8 τοιχογραφίες.

Η γραμμή της ατζέντας της κυβέρνησης της Πομπηΐας για τον πόλεμο της Τροίας συνεχίζεται εκ νέου στις τοιχογραφίες στον ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΡΥΣΩΜΕΝΩΝ ΕΡΩΤΙΔΕΩΝ που περιέχει ψηφιδωτά και ζωγραφικά έργα καθώς και ερμαϊκές στήλες και βωμό αφιερωμένο στην Ίσιδα. Υπάρχουν γυάλινες πλάκες οι οποίες είναι εντοιχισμένες στα τοιχώματα και σε αυτές οι Ερωτιδείς είναι χαραγμένοι               και ζωγραφισμένοι με την μορφή συνεχιζόμενων σπιράλ σε χρυσά φύλλα ακακίας.

Οι 10 κυρίες τοιχογραφίες στον οίκο αυτό έχουν τους εξής τίτλους:                                               «Η ΘΕΤΙΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ», «ΑΧΙΛΛΕΥΣ, ΒΡΗΣΗΪΔΑ               ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ», «ΠΑΡΗΣ», «Ο ΠΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΝΗ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ», «ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΑΙ ΑΚΤΑΙΩΝ», «ΕΡΜΗΣ», «ΙΑΣΩΝ ΚΑΙ ΠΗΛΕΥΣ», «Η ΛΗΔΑ               ΚΑΙ Ο ΚΥΚΝΟΣ», «ΛΗΔΑ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥ ΨΑΡΕΥΕΙ», «Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ». Η άποψη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι αυτές            οι τοιχογραφίες στον Οίκο των Επιχρυσωμένων Ερωτιδέων συνδέονται άρρηκτα με τον Οίκο των Χρωματισμένων Κιονοκράνων και με τον Οίκο                                      των Απεικονισμένων Κιονοκράνων (παρεμπιπτόντως, από την συνήχηση                    στην τριλογία αυτή προέρχεται και η έννοια της «εικοτολογίας»                                     αλλά και η «εικαία τέχνη» και οι «εικαστικές τέχνες») αλλά σε σύζευξη                               με την Αίθουσα των Ελεφάντων στον Οίκο του Οικονοστασίου και την «θεωρία» των Ερμαϊκών Καρυάτιδων στον Οίκο της Κρυπτοπυλωτής.

Επόμενος σταθμός Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ (συνδέεται                      σε τριπλό πλάνο με τον Οίκο του Ορφέως, με τον Οίκο του Λαοκόωντος                        και με την λεγόμενη «Bisca Lusoria»): πρόκειται για εικονοστάσιο σε σχήμα μικρού ναού καθώς υπάρχει εδώ ο τάφος του Vestorio Prisco σε σχήμα βωμού με σκηνές μεταφυσικής ζωής. Στον βωμό, υπάρχει γλυπτό με τον Σειληνό να μεταφέρει                       τον έφηβο Διόνυσο. Υπάρχει επίσης το ΚΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ (Castellum Aquae) το οποίο συναντάται για 3η φορά και οδηγεί τον ερευνητή στο συμπέρασμα                   ότι στην ουσία Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ είναι Η ΝΕΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΥΛΗΣ ΤΟΥ ΒΕΖΟΥΒΙΟΥ.

Η ΝΕΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΥΛΗΣ ΤΟΥ ΒΕΖΟΥΒΙΟΥ Νου-Χέρια ή Νου-Κυρία                     (Porta Nuceria, Πόρτα Νουτσέρια ή Νοτσέρα) βρίσκεται στον ποταμό Σάρνο. Πρόκειται για ένα μνημειακό σύνολο 8 τύμβων.

Υπάρχει στο κέντρο της νεκροπόλεως ο τύμβος του τραπεζίτη L. Ceius Serapio                ως αφιέρωμα της συζύγου του Helvia.

Γύρω του εξακτινώνονται 7 τάφοι ή τύμβοι: αριστερά το ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ                        Veia Barchilla και Agrestinus Equitius Pulcher και o ΤΥΜΒΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΕΙΑΣ ΕΥΜΑΧΙΑΣ (ιδιοκτησία του Μάρκου Οκταβίου) με μικρούς ναούς                                    με αγάλματα νεονύμφων και αξιωματούχων (2    με τήβεννο και 1 με πανοπλία). Δεξιά, ο τύμβος με βωμό του tribunes L. Cellius και ο τύμβος των Tillia.

Στο κέντρο της βάσης στήριξης αυτών, βρίσκονται η λεγόμενη COMIZIO,                      2 τύμβοι με εγγραφές και προσωπογραφίες απελευθερωμένων σκλάβων (liberti) καθώς και Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥ ΣΚΛΑΒΟΥ (liberto)                         P. Vesonius Phileros.

Στην νεκρόπολη υπάρχει ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΓΝΩΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ με κάλυμμα (velarium) και ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ (με απόρρητη εγγραφή, κρυπτόγραμμα το οποίο επιβεβαίωνε την παρουσία των Χριστιανών                            στην Πομπηΐα. Η προσωπική μου ερμηνεία είναι ότι αυτό αφενός μεν έχει να κάνει με τις λέξεις ΘΕΡΑΠΕΙΟΝ και ΦΙΛΕΡΩΣ και αφετέρου με την εξήγηση                         της προέλευσης του ονόματος του Μάρκου Οκταβίου από την ευμαχία του                   ως προς τους 8 βίους των 8 τύμβων της Νεκροπόλεως.

Εν κατακλείδι, η εικόνα και έκφραση της Πομπηΐας ως έννοιας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης πρέπει να τεθεί υπό το περίγραμμα της Fullonica που έχει τα 2 σκέλη α) εργαστήριο της Πομπηΐας για την πλύση και βαφή των μάλλινων                              και β) Bisca Lusoria, Λέσχη Πολυτελείας. Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε στην διαδρομή πώς αμφότερες καταλήγουν στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΟΡΦΕΩΣ.

Όσον αφορά ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ FULLONICA ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ, αυτό έχει                     ως ιδιοκτήτη τον λεγόμενο «Στέφανο» αλλά υπάρχει ομοίως και η «Fullonica Stephani» που αυτή ανήκει με την σειρά της στην ιδιοκτήτρια «Speranzello»,                δηλ. στην «μικρή Ελπίδα». Ο όλος χώρος ανήκει εντός του πλαισίου                                   της λεγομένης ΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟΥ (Casa del Larario). Η ΟΙΚΙΑ                                              ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟΥ βρίσκεται ανατολικά του περιστυλίου και περιέχει                       την ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΩΝ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ. Στον θόλο της οικίας, λευκά ανάγλυφα                  (βλ. και την «θεωρία» των Ερμαϊκών Καρυάτιδων στην Στοά της Κρυπτοπυλωτής σε σχέση με τους 3 οίκους των Επιχρυσωμένων Ερωτιδέων, των Χρωματισμένων Κιονοκράνων και των Απεικονισμένων Κιονοκράνων) σε γαλάζιο φόντο απεικονίζονται μέσω συνεχιζομένων σκηνών που αποτελούν ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΣΜΑ ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΑΣ, δηλαδή ιστορούν την ήττα του Έκτορος από τον Αχιλλέα και την μεταφορά του από τον Πρίαμο στην Τροία. 

Αυτός ο χώρος –του Εργαστηρίου Fullonica της Πομπηΐας– συνδέεται με μυλόπετρα, εξ πρώτης όψεως: το αποτέλεσμα της έρευνας υποστηρίζει ότι εδώ υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός μέσων παραγωγής και λειτουργίας και ότι αυτό                         που υποκρύπτεται είναι η κλειδαριά του Εργαστηρίου της Πομπηίας (η ΟΙΚΙΑ    ΤΗΣ ΚΡΥΠΤΟΠΥΛΩΤΗΣ- CASA DEL CRIPTOPORTICO). Οι θύρες εισόδου                  σε αυτό το σύμπλεγμα των 2 οικιών είναι 2 υψηλά φύλλα πόρτας με σταυρωτό πλαίσιο, εξοπλισμένα με χάλκινα στεφάνια και κορωνίδες. Εδώ προβάλλονται                   4 σειρές με 8 τοιχογραφίες αλλά όχι με τις φυσιολογικές αναλογίες 2 ανά 2.                        Η πρώτη ενότητα είναι «ΑΠΟΛΛΩΝ & ΗΛΙΟΣ»-«ΑΡΤΕΜΙΣ & ΣΕΛΗΝΗ»-«ΕΡΜΗΣ»-«ΔΙΑΣ».                                 

Η δεύτερη ενότητα είναι «Ο ΕΡΜΗΣ ΕΝΩ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΝΑΟ                     ΜΕ ΕΝΑ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙ ΜΕ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ» και «Η ΠΟΜΠΗΪΑΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΜΑΞΩΜΑ 4 ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΡΩΤΙΔΕΩΝ                           ΚΑΙ ΛΑΡΗΤΩΝ» όπου εμφανώς –κατά την ερμηνεία της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– οι 4 ελέφαντες (βλ. και την Αίθουσα              των Ελεφάντων, ανατολικά του περιστυλίου της πόλεως) συμβολίζουν τις 4 σειρές των τοιχογραφιών ως τροχούς στο άρμα της θεάς Αφροδίτης                                              της Αναγεννήσεως.

Αξίζει στο σημείο αυτό να ανοιχθεί μια μικρή παρένθεση ώστε να αναφερθεί               ότι –σύμφωνα με τις πηγές του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– οι ερμηνείες που έχουν δοθεί στον θίασο της Αφροδίτης και στην πομπή που συνοδεύει                        το άρμα της αναφέρουν πρωτίστως την Αφροδίτη ως αυτή να ενσαρκώνει                     την Άνοιξη, την PRIMAVERA, τον Έρωτα, την Ιώ που λαμβάνει εκδίκηση για χάρη                         του Προμηθέως από τον Δία, την Ίσιδα, την Μητέρα των Θεών του Πεσσίνου,                 την Κεκρώπια Αθηνά, την Αφροδίτη της Πάφου, την Ανθρωπότητα, την Αναγέννηση, τις Χάριτες Χλόη-Χαρά-Θαυμασία (η ερμηνεία αυτή υποστηρίζεται από τον χάρτη της Σελήνης) ή τις Ώρες ή Χώρες. Υπάρχει, ακόμα, το πιο ακραίο σενάριο που θέλει την Αφροδίτη να εμφανίζεται στον ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΕΤΗΣ                μαζί με τον Βάκχο και τον Πρίαπο αλλά και οι καλλιτεχνικές ερμηνείες                           που βασίζονται στους πίνακες του Αλεξάνδρου Μποτιτσέλλι για την «ΓΕΝΝΑ/ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ» σε συνδυασμό με την Δευτέρα Παρουσία                      στον πίνακά του «ΜΥΣΤΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ», στο μωσαϊκό Ισσού του Αλεξάνδρου αλλά και του προσωπικού ζωγράφου του, Απελλή, που φιλοτέχνησε                                 την «Αναδυόμενη Αφροδίτη» που ο Gombrich καλεί “Αναγέννηση                                 της Αφροδίτης” (R i n a s c i t a). Στο ίδιο μήκος κύματος εντάσσονται οι πίνακες με θέμα την ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΗ όπου ο ήρως διάλεξε τελικά και τις 3 θεές, τα σχέδια του Μαντένια, οι περιγραφές των συγγραφέων Λουκιανού και Albericus, οι στίχοι του Λουκρητίου, τα 3 κείμενα του Απουληΐου («Χρυσούς Όναγρος», «Αλληγορική»           και «Πλατωνικός-Platonicus»), το έργο του Άγγελου Πολιτειανού/Angelo Poliziano και το σύνολο των διαλόγων του Πλάτωνος σε σχέση με την Πομπή                              της Ακροπόλεως.               

Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ύστερα από τις συνολικές διαπραγματεύσεις και την ολοκλήρωση των εργασιών του καταλήγει με έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στην έκδοση και ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών –όπως αυτά προέκυψαν από την συνολική μελέτη των αποτελεσμάτων των ερευνών                             και των μετρήσεων του εκλογικού σώματος και καταλήγει μοναστραπίς στην λήψη της απόφασης ότι αυτή που κερδίζει χώρα είναι η εκδοχή του Marcilio Ficino.                 To έργο του Ficino  (Α. «Πλατωνική Θεολογία-Theologia Platonicá»,                                     Β. «Epistolarium», Γ. «Σχόλιο επί του «ΦΙΛΗΒΟΥ» του Πλάτωνος» ως αφιέρωση                   προς τον Λαυρέντιο τον Μεγαλοπρεπή των Μεδίκων/των Μηδικών πολέμων                         ως μνημείο του Παρθενώνος Αθηνών, Δ. «Σχόλιο επί του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ                              του Πλάτωνος», Ε. το ολοκληρωμένο αντίγραφο των Πλάτωνος «Διαλόγων                           στην Ελληνική») πρέπει να συνενωθεί με το έργο των Marcello Gigante και Marcello Malpighi και να μεταφραστεί λες και εκπροσωπεί έναν ολόκληρο πλανήτη,                        τον πλανήτη της Ελληνικής Αφροδίτης ως Humanitas υπό την έννοια                              της Ανθρωπιάς –και μάλιστα, ενός πλανήτη με κώδικα επικοινωνίας                            του πολιτισμού του την Ελληνική γλώσσα. Είναι αποδεδειγμένο το γεγονός                      ότι οι στίχοι των Ελλήνων όταν λάβουν μέτρο, ρυθμό και σύνταξη αποκτούν ανθρωπομορφική μορφή και δίνουν αυτοδύναμα σχήματα σύνθεσης                              της κυβερνήσεως. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, υποστηρίζει μιαν απολύτως προσωπική γνώμη την οποία νομίζω ακράδαντα ως ένα νόμισμα.

Η τρίτη ενότητα φέρει τον τίτλο «ΦΑΛΛΙΚΟΣ ΑΡΜΗΣ».

Η τέταρτη ενότητα στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΚΡΥΠΤΟΠΥΛΩΤΗΣ περιέχει την τοιχογραφία με θέμα «Η ΠΟΜΠΗΪΑΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΡΩΤΙΔΕΙΣ».

Στον καθ’ εαυτό ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΚΡΥΠΤΟΠΥΛΩΤΗΣ των Rufi υπήρχε στοά                     όπου την έκταση καταλάμβανε μια «θεωρία» –όπως καλείται– από ΕΡΜΑΪΚΕΣ ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ σε αρχαϊκό κίτρινο, όμοιες με παραστάτες σε πορφυριτικό ερυθρό, που εμψυχώνονται από πυλωτή επί της οποίας υψώνεται θόλος με άβακες                     που αναφέρονται σε σκηνές από την «ΙΛΙΑΔΑ» και οι οποίες στηρίζουν                         την κορωνίδα η οποία είναι στολισμένη από ανάγλυφα με μορφή ταύρου                       (και τα οποία είναι προφανώς συνδεόμενα με τα ανάγλυφα στον ουρανό                        της Αίθουσας Ελεφάντων του Οικονοστασίου). Γενικώς, στο σύνολο τοιχογραφιών της κρυπτοπυλωτής δίδεται ο τίτλος «Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ»                               (θέμα που συνδέεται με τις τοιχογραφίες στον Οίκο των Αργυρών Γάμων                       και στην Έπαυλη των Μυστηρίων). Εντός του καθιστικού της κρυπτοπυλωτής, βρίσκεται ο ΟΙΚΟΣ ΤΡΙΚΛΙΝΟΥ (OECUS TRICLINIARIS): συνδέεται                               με τον Οίκο Μενάνδρου, κυρίως, ως προς τις αναφορές του στην ΙΛΙΑΔΑ                  αλλά και με την ολοκληρωμένη θεματολογία για τα τείχη της Τρίας,                                     για την ΙΛΙΑΔΑ και την ΟΔΥΣΣΕΙΑ στους Οίκους Σιρίκου & Νουμιανού                              και Amandus. Όπως αναφέρθηκε, ο οίκος Amandus περιέχει την ενότητα                           7 τοιχογραφιών με τίτλο «Ο ΠΟΙΜΗΝ ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ» που αναφέρονται                       στο ΠΛΟΙΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΩΣ στον ίδιο οίκο και σε σχέση με ΤΑ ΕΠΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΚΑΙ ΙΛΙΑΔΑΣ. Στον οίκο Amandus υπάρχει ζωγραφική με θέμα την ιστορία Δαιδάλου & Ικάρου και η επιγραφή «AMANTES UT APES VITAM MELLITAM EXIGUNT-ΟΙ ΕΡΩΜΕΝΟΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΕΙΑ ΣΑΝ ΤΟ ΜΕΛΙ».          

Στον ίδιο αυτό περιγραφόμενο τόπο που συνδέει την Στοά με την «θεωρία»                  των Καρυάτιδων και τους 4 ελέφαντες που στηρίζουν ως τροχοί το άρμα                     της Αφροδίτης –δηλαδή, την Πομπή των Παναθηναίων όπως αναλύθηκε άνωθεν– εντοπίζεται ο ΟΙΚΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ, ιδιοκτησία του Quintus Poppaeus. 

O Μένανδρος (342-291 π.Χ.) θεωρείται εκπρόσωπος της Νέας Αττικής Κωμωδίας, έγραψε 100 κωμωδίες αλλά κατέγραψε 8 νίκες για δράματα. Τα πιο γνωστά                 έργα του φέρουν τον τίτλο ΠΛΟΚΙΟΝ, ΔΥΣΚΟΛΟΣ, ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟΣ, ΝΑΥΚΛΗΡΟΣ, ΜΙΣΟΓΥΝΗΣ, Η ΣΑΜΙΑ, ΧΑΛΚΕΙΑ, ΦΑΣΜΑ,                                           Η ΠΕΡΙΚΕΙΡΟΜΕΝΗ, ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. Οι 6 πιο σημαντικές εκφράσεις του είναι: «ΦΘΕΙΡΟΥΣΙΝ ΗΘΗ ΧΡΗΣΘ’ ΟΜΙΛΙΑΙ ΚΑΚΑΙ»-                          «ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΤΡΕΦΟΝΤΑ ΧΩΡΙ’ ΑΝΔΡΕΙΟΥΣ ΠΟΙΕΙ»-«ΤΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ                     ΓΑΡ ΡΕΥΜΑ ΜΕΤΑΠΙΠΤΕΙ ΤΑΧΥ»-«ΟΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΦΙΛΟΥΣΙΝ, ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ ΝΕΟΣ»-«ΚΟΙΝΑ ΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ»-«ΒΡΟΤΟΙΣ ΑΠΑΣΙΝ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ΘΕΟΣ».

Ο ΟΙΚΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ διαθέτει μεγάλο τρίκλινο με οίκους (oeci), μωσαϊκό                   με νειλική σκηνή καθώς και στόλισμα με Κενταύρους και Λευκίππους.                           Οι τοιχογραφίες εδώ είναι 4: «Ο ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ»-               «ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΑΙΑΣ»-«ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ»-«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ                     ΤΟΥ ΛΑΟΚΟΩΝΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ». Εδώ, επίσης, υπάρχει η μορφή                        του Μενάνδρου σε πάπυρο, σκηνές με την Άρτεμη και τον Ατθέωνα, αγροτικός ναός για την λατρεία της Αφροδίτης αλλά και ένα άδυτο στην κρύπτη του ναού               με σκοπό την λατρεία των «imagines maiorum», δηλαδή των κέρινων προτομών                           των προγόνων (συνδέονται με τα ευρήματα στον οίκο Pinario Ceriale                                  –114 ασημένια κτερίσματα και πολύτιμα νομίσματα– και στον οίκο του Τραγικού Ποιητή).

Σε σύνδεση με την κρυπτοπυλωτή, όμως, για να ολοκληρωθεί το άνωθεν περιγραφόμενο κύκλωμα υπάρχει Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ CUSPIO PANSA                                    ή και TOY PAQUIO PROCULO με την γνωστή εικόνα ενός σκύλου δεμένου                   και την επιγραφή «CAVE CANEM» (που μπορεί, εκτός από το σπήλαιο ιδεών               του Πλάτωνος να αντιπροσωπεύει και την Σκύλλα των Συμπληγάδων                                  ή να επισημαίνει απλώς προσοχή σε όποιον εισέρχεται σε έναν φυλασσόμενο οίκο) αλλά και την νειλική σκηνή με ζώα και νάνους σε πλοίο: προφανώς συνδέονται                με την τοιχογραφία που τιτλοφορείται «ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ PAQUIO PROCULO ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ». Η μυλόπετρα, πέρα από μηχανισμός ομιλίας και κίνησης των υδάτων που τροφοδοτούν με υδροηλεκτρική ενέργεια               τις μηχανές του εργαστηρίου, παρέχει έργο σε εργαστήριο για την παραγωγή                 και συσκευασία μάλλινων ενδυμάτων και για την επεξεργασία πιλήματος (coactilia), σε επιχειρήσεις υφαντουργίας (textrinæ), βαφής και πώλησης συσκευασιών που είναι έτοιμες για παράδοση «ready-made» ενώ υπάρχει                       και κέντρο παραγωγής χάλκινων κτερισμάτων και τεχνικών εργαλείων. Αξιοσημείωτη παρατήρηση στο Εργαστήριο της Πομπηΐας, Η ΚΡΥΠΤΗ                       ΤΟΥ ΜΟΥΣΑΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ. 

Τώρα, για να συμπληρωθεί ο κύκλος και το περίγραμμα που δίνουμε, Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΩΣ αποτελεί ιδιοκτησία του Vesonio Primo. Η οικία αυτή διακρίνεται από την μεγάλη ζωγραφική του Ορφέως να κυριαρχεί στον τοίχο ανάμεσα                  στα θηράματα και μπροστά της να προβάλλεται ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΣΕΞΗΛΙΟΥ                 ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΟΥ ή Cecilio Giocondo, τραπεζίτη της Πομπηΐας. Εδώ βρίσκεται προτομή-αντίγραφο του ιδιοκτήτη (η αυθεντική στην Νάπολη) και χρηματοκιβώτιο γεμάτο βιβλία και κηρωμένες πλάκες που αποτελούσαν τα αρχεία του. Μάλιστα, υπάρχει και εικονοστάσιο (larario) με γλυπτική παράσταση όπου γκρεμίζεται              από την σεισμική δόνηση ο Ναός Διός, η Αψίδα, η Πύλη Βεζουβίου και το Κάστρο των Υδάτων. Η επιγραφή σε αυτήν την εικόνα έχει τίτλο «GENIO FELIX».

Από ποιητικής απόψεως, Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΩΣ συνδέεται με τον ΟΙΚΟ                 ΤΟΥ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ, με τον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ και με την ΕΠΑΥΛΗ ΤΟΥ ΚΙΚΕΡΩΝΟΣ.

Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ βρίσκεται στο στενό Fullonica της πόλεως κοντά στον ΟΙΚΟ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙΟΥ. Τα κυριότερα έργα τέχνης μεταφέρθηκαν –όπως και της ΕΠΑΥΛΗΣ ΚΙΚΕΡΩΝΟΣ– στο Εθνικό Μουσείο Αρχαιολογίας (Ε.Μ.Α.) Νεαπόλεως. Διασώζονται 3 τοιχογραφίες ενώ το μωσαϊκό του οίκου φέρει την επιγραφή «CAVE CANEM» (τυπικά, μεταφράζεται «προσοχή στον σκύλο» αλλά νοηματικά στην εργασία μας του δίνουμε τον τίτλο «το σπήλαιο                             του Κανένα»).   

Υπάρχουν, επίσης, στην πόλη ΤΟ ΘΕΡΜΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΟΙΝΙΚΗΣ με επιγραφή που σήμερα βρίσκεται στην Νεάπολη και απεικονίζει την Φοινίκη με 2 παγώνια            και συνοδεύεται από προσκλητική εγγραφή με τίτλο «PHOENIX: FELIX ET TU», δηλαδή «ΦΟΙΝΙΞ: ΕΥΤΥΧΗΣ ΚΑΙ ΕΣΥ». Το ΘΕΡΜΟΠΩΛΕΙΟ ήταν οινοπωλείο           με εσωτερική κληματαριά, ιδιοκτησία του Euxinus (Ευξείνου ή Ευχύνου ή Ευχίνου) εξ Ανατολής.

Σε ευθεία σύνδεση βρίσκεται Ο ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ (Giulia Felice) με αφροδισιακό λουτρό (venereum) άξιο θεού και με μικρούς μαρμάρινους Κορινθιακούς παραστάτες. Για μιαν ακόμα φορά, πρέπει να γραφεί ότι ο ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ και ο ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ ανακαλύφθηκαν ολοκληρωτικά το 1952, ταυτόχρονα με την ανακαίνιση                      του ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ ΑΥΛΟΥ ΤΡΕΒΙΟΥ ΒΑΛΕΤΑ που ανακαινίστηκε το 1952 και συνδέεται άμεσα με τον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ.

Συνολικά, τις έρευνες στην Πομπηΐα διεξήγαν οι αρχαιολόγοι Βιττόριο Σπινατζόλα, Τζιουζέππε Φιορέλλι και Τζιουζέπε Ασκιόνε. Ο Ασκιόνε υπήρξε επικεφαλής                 της ομάδας που ανακάλυψε 13 μέλη ενός οίκου στο ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΩΝ ΦΥΓΑΔΩΝ. Το περιβόλι αυτό (εξ ου και η λέξη «περιβάλλον») συνδέεται με τον ΟΙΚΟ                   ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: το όλο σχέδιο απεικονίζει το πλοίο της Ευρώπης με την επιγραφή «EUROPA». Με το σχέδιο στον οίκο αυτό, συνδέεται                                   α) Ο ΟΙΚΟΣ LOREIO TIBURTINO που αφορά τα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΘΗΝΩΝ                                    και β) Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΑΡΝΟ (Larario del Sarno)                         ο οποίος περιέχει ναό και είναι, στην ουσία, οικονοστάσιο ζωγραφικής πλοίου                στο λιμάνι της Πομπηΐας. Ο Φιορέλλι ξαναέδωσε μορφή στα σώματα ανθρώπων, ζώων, φυτών και αντικειμένων ενώ ο Σπινατζόλλα αναστήλωσε εξ ολοκλήρου,                      από την σκεπή ως τα θεμέλια, τα κτίρια από το 1909 και εντεύθεν. Ενδεικτικό είναι ότι ο Σπινατζόλα καταχώρησε στον OΚΤΑΒΙΟ (Ottavio Quartione)                                 τον αριστοκρατικό ρωμαϊκό ΟΙΚΟ ΤΟΥ LOREIO TIBURTINO: ο οίκος αυτός είναι αξιοσημείωτος α) διότι διαθέτει ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΘΗΝΩΝ, β) διότι συνδέεται με όλες τις αναφορές μας περί του Μάρκου Οκταβίου στην νεκρόπολη Νουχέρια της Πομπηίας όπου πρέπει να προσεχθεί                  ο συμβολισμός του αριθμού 7, γ) διότι η πρόσοψή του ονομάζεται ΑΒΑΤΟ                  καθώς είναι αφιερωμένος υπέρ των θεών Άρτεμης και Ίσιδος και δ) περιέχει σκηνές από την ΙΛΙΑΔΑ και τον μύθο του Ηρακλή.

Πρέπει για μιαν ακόμα φορά να επισημάνω ότι η μορφή του σχεδίου που πηγάζει ανάγλυφα από τις έρευνες στον κόλπο Νεαπόλεως και, ειδικότερα, στον ΟΙΚΟ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ και στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ συνδέονται                       με τον ανθρωπομορφισμό που προκύπτει ανάγλυφος από την δική μας μετάφραση των 72 οίκων της Πομπηΐας και ειδικά με την αλληλουχία των εννοιών                         περί νεότητας, αναπλάσεως και αναγεννήσεως στους οίκους του Όμορφου,                 του Εφήβου, του Επιτυχημένου κ.τ.λ. Συγκεκριμένα, όμως, ένα εξαίρετο δείγμα προσφέρει η όμορφη πύλη στον ΟΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΙΟΥ όπου το ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΕΜΒΛΗΜΑ είναι η δρύϊνη κορώνα ανάμεσα σε 2 κλαδιά δάφνης. Αυτή η εικόνα συνδέεται με τις πόλεις στα 2 άκρα της Νεαπόλεως και με τον Οίκο της Βασιλίσσης καθώς και με την μορφή που προκύπτει από την διάταξη των πινάκων στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ αλλά ιδίως με την μορφή                            του ΑΒΑΤΟΥ ΤΗΣ ΜΝΗΜΕΙΑΚΗΣ ΠΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΘΗΝΩΝ: στην κορυφή, ως κορώνα, τίθεται ο Ναός Αρτέμιδος και Ατθέωνα. Στο πρόσωπο της μορφής υπάρχουν φατνώματα με κρύπτη για την θεότητα. Στον δεξί οφθαλμό, η τοιχογραφία «ΑΡΤΕΜΙΣ», στον αριστερό οφθαλμό «Ο ΑΤΘΕΩΝ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ» (που μπορούμε να ερμηνεύσουμε                 πως συνδέεται με την επιγραφή «CAVE CANEM», το συμπόσιο και το σπήλαιο Ακαδημίας Πλάτωνος και την τύφλωση του Πολύφημου από τον Οδυσσέα                   και την νίκη του Θησέα επί του Μινώταυρου). Ακριβώς στο στηθαίο, κρεμαστή κληματαριά με 2 τσαμπιά τοιχογραφιών: στην δεξιά πλευρά όρασης «ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ» και στην αριστερή πλευρά «ΤΟ ΘΕΡΟΣ». Κάτωθεν αυτών των 2, αυλάκι-κανάλι που λειτουργεί ως ιχθυοτροφείο με τον Ναό του Euripus/Ευρίπου και ΝΥΜΦΑΙΟ. Αυτή η δεξαμενή ή συντριβάνι περιέχει                εντός της 2 τοιχογραφίες με θέμα «ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ» και «ΠΥΡΑΜΟΣ ΚΑΙ ΘΙΣΒΗ»   και από κάτω της μπαίνει η υπογραφή «Lucius Pinxit».

Η γνώμη της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι η υπογραφή στο έργο αυτό έρχεται σε συμφωνία με ολόκληρη                              την έρευνα περί των ΠΡΟΠΥΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ και ταυτίζεται                                 απόλυτα και συμπίπτει ολοκληρωμένα με τα σχέδια της Πομπηΐας                                  όπως αναλύθηκαν άνωθεν και κυρίως με την υπογραφή του Μιχαήλ Αγγέλου                           στην «ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ» του ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ στην Αίθουσα Υπογραφής              στο Βατικανό και με την υπογραφή του Έλληνα καλλιτέχνη στον θησαυρό                 του Boscoreale. Η διπλή σύνδεση μέσω Αιγύπτου μας παρέχει και το κλειδί              για την αποκρυπτογράφηση της κρύπτης των Πυραμίδων καθώς τριγωνική κορυφή με 2 σκέλη το Λούβρο και το Βατικανό μπορεί να θεωρηθεί εξ ολοκλήρου  η Σικελία.

Στο σημείο αυτό πρέπει να αναπτυχθεί εκτενώς το οπτικό σύστημα τοιχογραφιών του λεγομένου ΟΙΚΟΥ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ, ο οποίος αποτελεί in situ(δηλαδή,                         στην πρωταρχική τοποθεσία) μιαν ολόκληρη πινακοθήκη. Είναι εξαιρετικά σημαντικός διότι περιέχει φανταστικές αρχιτεκτονικές που περιέχουν θεότητες (όπως ο ένθρονος Ζευς, η Δανάη και η Λήδα) καθώς και σκηνές                                   που αναπτύσσονται σε ταινία όπως σε κινηματογραφική σειρά με μιμήσεις Ερωτιδέων.              

Χάρη στην τεχνική αυτή της 7ης Τέχνης, είναι ένας οίκος θεμελιώδης                              για την στήριξη των έργων τέχνης στους υπόλοιπους τόπους της πόλεως                      της Πομπηΐας. Από πλευράς άστεως, θέτει κάλυμμα στον θεό Πρίαπο,                         έχει αίθουσα με ερωτικές εικόνες που λέγεται «ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ» (είναι ο θεσμός              που υπάρχει και στον Οίκο του Όμορφου, άρα εφαρμόζεται η αρχή των τοπίων του κονστρουκτιβισμού για τόπους και ουτοπίες που περιέχονται ο ένας                     μέσα στην άλλη). Ο ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ είναι γεμάτος στολίσματα                                 επί των Ερωτιδεών και των Ψυχών και συμπληρώνεται με χρηματοκιβώτια                   και κερματοειδή κοσμήματα με την κεφαλή της Μεδουσας και του Σειληνού. Ανήκει στους Aulo Vettio Restituto και Aulo Vettio Conviva και συνδέεται άμεσα               –μουσικά και νοηματικά– με τον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΑΥΛΟΥ ΤΡΕΒΙΟΥ, με το Οίκο                  του Κιθαριστή και με τον Οίκο του Πανός/Φανού.  Δεν πρέπει, ωστόσο,                              να μεταφράζεται  –κατά την γνώμη του συντάκτη αυτής της διπλωματικής εργασίας– σε «Οίκο των Vettii», διότι μια ερμηνεία αυτού του είδους θα σήμαινε                          ότι τίθεται βέτο/veto/δικαίωμα αρνησικυρίας για την επιστροφή (Restituto)                  των έργων και την υλοποίηση συμποσίου (Conviva) που φαίνεται να είναι                       ο σκοπός των ζωγράφων στην όλη σύνθεση.

Το εικονοστάσιο ως επιστέγασμα περιλαμβάνει μικρό ναό με ζωγραφική                     που αναφέρεται –προφανώς με υψηλή αίσθηση χιούμορ, όπως στον Ναό                      του Βεσπασιανού– στην ευφυΐα του «πατέρα της φαμίλιας/pater familias»                        και με 2 Λάρητες που έχουν το φίδι ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΩΝ στα πόδια τους.   

Οι 9 ενότητες που καταγράφονται κινηματογραφικά στο σημείο αυτό συνδέονται εκατέρωθεν μεταξύ τους αλλά πρέπει να συνδεθούν ως κύκλοι –rondo– πινάκων  με όλες τις υπόλοιπες τοιχογραφίες και με αναλογίες προς το θέμα τους αλλά και ως προς την διασύνδεση των ευρημάτων σε Αθήνα, Ρώμη, Σικελία και Ηράκλεια.                         Η επίσημη γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. –στηριγμένη                   επί του έργου «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ»                είναι  ότι οι τοιχογραφίες αυτές αντιπροσωπεύουν τα γραπτά στις «ΕΝΝΕΑΔΕΣ» του Πλωτίνου. Ειδικότερα, οι 9 ενότητες είναι:

1. Στο ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ, οι 2 τοιχογραφίες «Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ                   ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ» και «Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΥΓΕΙΑ».

2. «Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΣΙΦΑΗ ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΑΓΕΛΑΔΑΣ», «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ-ΒΡΕΦΟΣ ΠΝΙΓΕΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ»,                            «Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΗΝ ΑΡΙΑΔΝΗ» και                                  «Ο ΙΞΙΩΝ ΔΕΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΦΑΙΣΤΟ ΣΤΟΝ ΤΡΟΧΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑ                     ΤΗΣ ΟΡΓΙΣΜΕΝΗΣ ΗΡΑΣ ΕΝΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ Η ΝΕΦΕΛΗ ΠΟΝΑ                         ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΞΙΟΝΑ».

3. «Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ ΑΡΙΑΔΝΗ» και «Ο ΕΡΩΣ ΚΑΙ Ο ΛΕΑΝΔΡΟΣ».               4. «ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ», «ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ                         ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ VESTALIA», «ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΕΡΩΤΙΔΕΥΣ».

5. «ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΑΔΝΗ», «ΠΕΡΣΕΥΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ», «ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ», «ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ», «ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ                            ΚΑΙ ΣΕΙΛΗΝΟΣ».

6. Ενότητα με 3 αυτόνομες και ξεχωριστές τοιχογραφίες: «ΨΥΧΕΣ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ». «ΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΕΡΝΟΥΝ ΕΡΩΤΙΔΕΑ» «Ο ΕΡΜΗΣ ΒΛΕΠΕΙ                ΤΟΝ ΗΦΑΙΣΤΟ ΝΑ ΔΕΝΕΙ ΤΟΝ ΙΞΙΟΝΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΧΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ».

7. «Ο ΕΦΗΒΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΝΙΓΕΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΗΡΑ»,                       «Ο ΠΕΝΘΕΥΣ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΚΧΕΣ», «Ο ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΙΣΒΗΣ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟ ΤΑΥΡΟ                         ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΦΙΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΗΘΟ».

8. «Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΕΛΑΦΙΝΑ               ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ», «Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΥΘΩΝΟΣ»,                 «Ο ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΛΑΔΗΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΘΟΑ                                     ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ».

9. «Ο ΠΑΝ ΜΑΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ» και «Ο ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΣ ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ».

Οι ιστορίες αυτές δημιουργούν διαπλοκές και συμπλέγματα με το σύνολο                      των ιστοριών στις υπόλοιπες τοιχογραφίες. Οι δυνατότητες στο menu είναι απεριόριστες αλλά η ερμηνεία –με μορφή FLASH μπορεί να την έχει κανείς απευθείας στην σκέψη του, η γραμμή είναι απολύτως ξεκάθαρη για έναν Έλληνα που έχει γνώση των ονομάτων, των λέξεων και του περιγράμματος των μύθων– για το πώς συνδέονται Αλέξανδρος, Αχιλλεύς, Οδυσσεύς, Ιφιγένεια, Αριάδνη, Θησεύς, Αριάδνη, Δαίδαλος, Μινώταυρος, Πάνας, Διόνυσος, Πενθεύς, Άρτεμις, Απόλλων κ.ο.κ. Οι εικόνες είναι σταθερές αλλά η υπόθεση «φλου»                                 και ο αναγνώστης μπορεί να τις τοποθετήσει ανάλογα με τις επιθυμίες του                   (στο χρηματιστήριο αυτό λέγεται «χειραγώγηση-manipulation» και συνδέεται                 με την οπτική θέαση οράματων-speculation που προκύπτουν από τα θεάματα spectacles).

Αυτός ο κύκλος των 9 τοιχογραφιών συνδέεται –μέσω του «ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΟΝΟΣ»– με μιαν ακόμα ολοκληρωμένη ενότητα που αποτελούν οι οίκοι Όμορφου, Επιτυχημένου, Πολυβίου, Φαβίου, Φαβίας και Τυράννου. Και εδώ, στο κέντρο                της όλης σύνθεσης βρίσκεται τριγωνικό αέτωμα –στον κόρυμβο– με θύρα. Αριστερά, το τρόπαιο με την επιγραφή της Ρώμης και δεξιά το τρόπαιο                   με την επιγραφή της Αφρικής. Επισημαίνεται και πάλι η σύζευξη                                   ανάμεσα σε αυτούς τους 6 οίκους με τους άλλους 6 οίκους Σεξηλίου,                     Ευθύμου, BETTI συν των 3 Ρούφων  και σε σχέση με το σύνολο του κτίσματος               του Καπιτωλίου της Ρεπούμπλικας.

Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΟΥ, ειδικότερα, διαθέτει εικόνες από το gineceo                       καθώς και λουτήρα με νέα λειτουργικότητα. Υπάρχει κοινός βωμός                                   με παράθυρο/περιπτερο με τις 6 προστάτριες θεότητες που καλούνται PENATES /Εφέστιες:«ΑΦΡΟΔΙΤΗ»,«ΑΡΤΕΜΙΣ»,«ΗΡΑ»,«ΕΡΜΗΣ»,«ΔΙΟΝΥΣΟΣ»,«ΗΡΑΚΛΗΣ» και συνοδεύονται από ζωγραφιά με το φιδάκι «ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΩΝ». Υπάρχει, εδώ επίσης, αίθουσα με κτερίσματα και λυχνάρια αλλά και εικονοστάσιο στον τοίχο              με επιγραφή 4 ονομάτων (Αίγλη, Μαρία, Σμύρνα, Ασελλίνα) στα μεταλλικά αγγεία των κρασιών που βρίσκονται στο οινοπωλείο (caupona) και συνδέονται                                 –μέσω των λεγομένων «αγγείων Ζώσιμου»– με τις τοιχογραφίες «Ο ΕΡΜΗΣ                  ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΛΑΡΗΤΩΝ»                                        και «Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΕΝΩ ΘΥΣΙΑΖΕΙ». Υπάρχει και κοινό εκκλησάκι (tabernacolo/compitum) για όλα αυτά (που συνδέεται με το τρίγωνο της αγοράς                  (3 οίκοι Ρούφων και Σταπιανά Λουτρά): το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο                      στις ζωγραφισμένες 12 θεότητες, προστάτισσες του τόπου –είδαμε ήδη την σύζευξη των 6+6=12 οίκων. 

Κατ’ ακολουθίαν, ως προς το θέμα της νεότητας, O ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ SUCCESSUS διαθέτει ζωγραφική μικρού παιδιού (puttino) που τρομάζει από το πέταγμα νήσσας καθώς και άγαλμα παιδιού με περιστερά. Στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ FABIUS ULTREMULUS υπάρχουν 2 τοιχογραφίες με θέμα «Ο ΡΩΜΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΟΠΑΙΟ                                  ΤΟΥ ΑΚΡΟΝΗ» και «Ο ΑΙΝΕΙΑΣ ΣΕ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΑ» καθώς                            και Fullonica με τους στίχους της προφητικής ποίησης: «NIHIL DURARE POTEST TEMPORE PERPETUO» (αξίζει να σημειωθεί ότι οι ίδιοι στίχοι υπάρχουν                         και στον οίκο Πολυβίου). Στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΤΑΥΡΟΥ, υπάρχει αναπαράσταση πρόσοψης νυμφαίου. Το ίδιο θέμα –το νυμφαίο αλλά και το θέμα της μικρής ηλικίας– απαθανατίζεται και στον ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΙΑΣ           όπου υπάρχουν ανάγλυφα με τα εμβλήματα Ήρας, Απόλλωνος και Αρτέμιδος καθώς και αντιγραφή του πίνακα «ΣΑΤΥΡΟΣ ΜΕ ΤΑΓΑΡΙ». Τα εμβλήματα αυτά είναι σίγουρο ότι συνενώνονται τριγωνικά με τα εμβλήματα στο τριγωνικό αέτωμα της SCHOLA ARMATURARUM και της Ακροπόλεως.

Με την σειρά αυτή, γίνεται εύκολη η είσοδός μας στην τελευταία ενότητα                  των κτισμάτων της πόλης της Πομπηΐας: την ενότητα η οποία αναφέρεται                  στο τρίγωνο της αγοράς, το άνοιγμα δηλαδή της τριγωνικής αγοράς η οποία αποτελείται στο κέντρο από τους 3 οίκους Ρούφων και συνδέεται με τα Σταπιανά Λουτρά. Για να χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας και να αποκτήσουμε καλύτερη εικόνα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ανθρωπομορφικό σχήμα    στην οδό Αφθονίας (όπου ξεχωρίζει η αψίδα του Ιανού) για την μελέτη                          της περιοχής των Λουτρών: θεωρούνται ως η πύλη –η θύρα–  του Βεζουβίου. Μπορούμε να θέσουμε ως σπονδυλική στήλη του όλου συμπλέγματος την Ερμαϊκή στήλη του Ερμή (που συνενώνεται με τον ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ και με τον «Φαλλικό Ερμή» που υπάρχει στο Γυμναστήριο) και να δούμε εξ αριστερών τον Ναό του θεού Άρη, εκ δεξιών τον Ναό της Αφροδίτης. Στην ένωση αυτών των 2 ναών, μπορούμε να δούμε το θέμα του γάμου που διαπνέει το σύνολο των τοιχογραφιών                       της Πομπηΐας. Υπάρχει στο σημείο αυτό κρεμαστός εξώστης με μπαλκόνια                   και κληματαριές αλλά και αγγείο και τα λεγόμενα «χείλη αισχύλου» και η λεγόμενη fullonica και τα Visa Luxoria. Στην θύρα εντοπίζεται «Ο ΔΙΑΣ ΜΕ ΣΚΗΠΤΡΟ                ΚΑΙ ΑΕΤΟ» και στον παραστάτη «Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΤΥΡΟΣ». Αυτή είναι               η περιοχή όπου υπάρχει το γύψινο εκμαγείο ή χαλκομανία με το περίγραμμα                  του σχήματος του νεκρού πολίτη από την έκρηξη της Πομπηΐας. Είναι προφανές ότι ο χάρτης της πόλεως ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του κρανίου                         του ανθρώπου αυτού ενώ τα τοιχώματα, τα αγγεία, η κυκλοφορία και οι φλέβες               –με βάση τα δείγματα στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως– στο σώμα του.

Στο επίκεντρο της περιοχής αυτής, βρίσκεται η τριγωνική αγορά: Αυτή αποτελείται από τις 3 οικίες Ρούφων. Ο ΟΙΚΟΣ ΡΟΥΦΟΥ αντλεί το υλικό του από το γεγονός ότι ο Ρούφος ήταν ο προστάτης της αποικίας, διοικητής-δικαστής-ιερεύς                        του Αυγούστου. Στο σύμπλεγμα των 3 οίκων δεσπόζει σκηνή όπου ο Μαρσύας προκαλεί τον Απόλλωνα να παίξει τον αυλό του ενώπιον των Μουσών                           ενώ στα τοιχώματα υπάρχει η προσωπίδα του Ωκεανού και απεικονίζονται                     οι τοιχογραφίες «Η ΕΥΡΩΠΗ», «Η ΝΗΡΗΪΔΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΔΕΛΦΙΝΙ», «ΟΡΕΣΤΗΣ, ΠΗΛΕΥΣ ΚΑΙ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ» και «ΣΕΙΛΗΝΟΣ ΚΡΑΤΑ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ ΔΙΟΝΥΣΟ».               Η θεματολογία αυτή ολοκληρώνεται με τον αριστοκρατικό αρχιτεκτονικό σκελετό στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΚΙΘΑΡΙΣΤΗ όπου εντοπίζεται το χάλκινο άγαλμα                               «Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΙΖΕΙ ΤΗΝ ΛΥΡΑ».

Αυτό είναι, λοιπόν, το τρίγωνο της αγοράς που –σύμφωνα με την έρευνα                      του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ανταποκρίνεται πλήρως και ταυτίζεται                 με το τριγωνικό αέτωμα του Παρθενώνος και με το Περιστύλιο των Κιόνων                     του Καπιτωλίου και την Τροία: μπορούμε να την θεωρήσουμε είτε πως αναπαριστά την Ιταλία είτε την Σικελία ολόκληρη είτε την Ελληνιστική Βασιλική της Αγοράς                της Πομπηΐας είτε πως ταιριάζει απόλυτα στον σχεδιασμό της με την Βασιλική Λεχαίου Κορινθίας. Σημασία έχει ότι αυτό το «εμπορικό τρίγωνο» της Πομπηΐας έχει μνημειακή είσοδο, προπύλαια και πυλωτή με 95 δωρικούς κίονες! Όπως αναφέρουν οι πηγές, προορίζεται για τον προστάτη της Πομπηΐας (όχι τον Ρούφο αλλά τον αγαπημένο ανηψιό του Αυγούστου, τον Μάρκο Κλαύδιο Μάρκελλο).              Η εκτίμηση της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι στο σημείο αυτό εδώ –κάτω από την τριγωνική αγορά– είναι η καρδιά           της πόλης, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ και 2 πολύ σημαντικοί ναοί.                Το θέατρο περιέχει Δωρικό ναό 32 κιόνων του 6ου αιώνα π.Χ., μνημείο                            του Ελληνικού Κράτους της Κούμας. Είναι αφιερωμένο στον μυθικό θεμελιωτή              της πόλεως, Ηρακλή, και στην θεά Αθηνά. Υπάρχει ιερό μνημείο-αφιέρωμα               καθώς και 2 βωμοί (Κύριος+Θυσιαστήριο) αλλά και ηλιακό ρολόϊ όμοιο με αυτό στον Ναό του Απόλλωνος. 

Ως προς τους 2 μικρότερους ναούς: ο πρώτος είναι ο μικρός ΝΑΟΣ                            ΤΟΥ ΜΕΙΛΙΧΙΟΥ ΔΙΟΣ με προτομή της Αθηνάς και αγάλματα του Δία                        και της Ήρας. Είναι αφιερωμένος στην λατρεία που εισήχθη από την Ελληνική Σικελία και έχει 6 κίονες για την φιλοξενία της Καπιτωλινής Τριάδος. Ο δεύτερος είναι ο μικρός ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΙΣΙΔΟΣ (είναι στην ουσία το ιερό μνημείο του Θεάτρου). Εδώ υπάρχει ιερό πηγάδι δεξαμενή των ιερών υδάτων                 του Νείλου και κυκλικός ναός του Δ´ π.Χ. αιώνος που αποκαλείται «ΘΟΛΟΣ»              και στηρίζεται σε 6-8 μικρούς κίονες ενώ περιέχει κελί όπου βρίσκονται τα ιερά εργαλεία και σύμβολα της λατρείας της Ίσιδος, η οποία είναι η θεά της Αιγυπτιακής Τριάδος. Τα τείχη περικλείουν την «ΙΕΡΑ ΖΩΝΗ» για την απόκρυψη των ιερών μυστηρίων των οποίων η τελετή γινόταν στο εσωτερικό της.  

Ως προς το κτίσμα που αναφέρεται ως ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ (υπάρχει στην πόλη Ερμαϊκή Κεφαλή), πρέπει να αναφερθεί ότι είναι ο θεός του γυμναστηρίου                      και των αθλητικών αγώνων και ότι στους βωμούς του τοποθετούσαν στεφάνια               για τάμα. Από τον ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΕΡΜΗ φαίνεται ολόκληρο ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ            ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ, οπτική η οποία συνδέεται με τα Διονυσιακή Μυστήρια                   στην ΕΠΑΥΛΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ υπάρχουν Αρχιτεκτονικές Ζωγραφικές                  και Εικονογραφημένες Ζωγραφικές με πλανιμετρικό σχήμα και 7 άβακες. Γίνεται ένα τυπικό ανάγνωσης, κάνει την παρουσία του Σάτυρος χορευτής και τελούνται τα λεγόμενα «Διονυσιακά μυστήρια», τελετή με 29 ηθοποιούς. Η μύηση γίνεται                 από την λεγόμενη «μεμυήστρια» με την συμμετοχή Διόνυσου, Σειληνού, Πανός                και Σατύρου. Η διαδικασία κορυφώνεται με τον γάμο Διονύσου-Αριάδνης. 

Στην ΕΠΑΥΛΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ δεσπόζει «Το μεγάλο διάζωμα                                των Διονυσιακών Μυστηρίων». Εδώ υπάρχουν οι τοιχογραφίες:                                     «Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ»

«ΜΥΣΤΑΓΩΓΟΣ»

«ΣΑΤΥΡΟΣ ΠΙΝΩΝ»

«Η ΜΥΣΤΙΣ»

«ΝΕΑΝΙΣ ΚΟΜΙΖΟΥΣΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ»

«ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΗΣ DOMINA»

«ΜΑΣΤΙΓΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΑΚΧΙΣ»

«ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ»

«Η ΤΟΥΑΛΕΤΤΑ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ»

Τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι ο κύκλος τοιχογραφιών.

Η εκτίμηση της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. (Council of Resistance Intelligence Service-C.R.I.S.) είναι ότι η ΕΠΑΥΛΗ                                    ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ είναι H ΖΩΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ.

Με την ΕΠΑΥΛΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ συνδέεται η ΕΠΑΥΛΗ ΙΤΕΜ                            (εκτός της πόλεως της Πομπηΐας), όπου οι τοιχογραφίες μέσω των θρησκευτικών εικόνων παριστάνουν σκηνές μυήσεως στα μυστήρια του Διονύσου, με κορυφαία την νωπογραφία «Μύησις εις τα Διονύσια».

Ο ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΣΑ διδάσκει την διάταξη της αρχαίας οικίας εκ τοιχογραφιών.

Στον ΟΙΚΟ ΣΑΛΛΟΥΣΤΙΟΥ οι τοίχοι χρωματίζονται ώστε να μοιάζουν                             με εντειχισμένες μαρμάρινες ψηφίδες (crustæ).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ                                                       ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ενημερώνει ότι ΣΤΗΝ ΠΟΜΠΗΪΑ ΒΡΕΘΗΚAN, κατ’ αρχάς Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΖΙΟΥ, ΓΥΑΛΙΝΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥ   ΤΩΝ ΕΡΩΤΙΔΕΩΝ ΣΕ ΤΡΥΓΟ σήμερα στην Νεάπολη.               

Τα υπόλοιπα κτερίσματα είτε έχουν μείνει στην Πομπηΐα είτε βρίσκονται                      στο λεγόμενο ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΜΠΗΪΑΣ είτε βρίσκονται στο Εθνικό Μουσείο Αρχαιολογίας (Ε.Μ.Α.) Νεαπόλεως. Ορισμένα εξ αυτών βρίσκονται στο Μουσείο ΚΑΠΟ ΝΤΙ ΜΟΝΤΕ και ορισμένα στο Λούβρο.   

Στην Πομπηΐα ανακαλύφθηκε κυρίως, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΣΚΟΡΕΑΛΕ                  (από την ρωμαϊκή δεξαμενή Boscoreale που είχε καλυφθεί το 79 μ.Χ. με την έκρηξη του Βεζουβίου) και συνδέεται α) με την έπαυλη  Boscoreale (κοντά στην Πομπηΐα) όπου σε νωπογραφία απεικονίζεται φτερωτή θεότητα ενώ στην ίδια έπαυλη βρέθηκε και το έργο «Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ» αλλά και β) με ασημένιο σκύφο                            από το Boscoreale που έχει την υπογραφή του Έλληνα καλλιτέχνη (και μάλλον υπάρχει σύνδεση με την περικεφαλαία Περικλή από τον Κρησίλα).

Κρατήρες

«ΠΡΟΝΟΜΟΥ ΑΓΓΕΙΟΝ», Ελληνικός κρατήρ του Δ´ π.Χ. αιώνος με θεατρικές παραστάσεις. Ο κρατήρ είναι αγγείο με ευρύ στόμιο για χρήση στα συμπόσια                 με ανάμειξη ύδατος και οίνου. Από τον κρατήρα ο οίνος αντλείται με την οινοχόη και κατόπιν γεμίζονται τα ποτήρια.

«ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ» κρατήρ με υποκριτές                                                  & «ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ ΣΑΤΥΡΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΚΡΑΤΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ», αρχαίος κρατήρ & «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΑΤΥΡΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΜΕ ΜΑΣΚΕΣ», παράσταση από κρατήρα.

Ψηφιδωτά

«ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΥΠΟΚΡΙΤΩΝ ΓΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΑΤΥΡΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ», μωσαϊκό Πομπηΐας με χορό, σκηνή και δορυφόρημα.

«ΚΩΜΙΚΗ ΣΚΗΝΗ» από μωσαϊκό Πομπηΐας.   

ΕΠΑΥΛΗ ΚΙΚΕΡΩΝΟΣ: «ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ», ψηφιδωτό του Διοσκορίδου του Σαμίου σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ-ΟΙ 7 ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», ψηφιδωτό               από την Πομπηΐα.   

ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ: «CAVE CANEM» ή «ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ                        ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΑ», μωσαϊκό με 3 τοιχογραφίες

ΟΙΚΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ: «O ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΣΕ ΣΚΥΡΟ», μωσαϊκό. Συνδέεται με την θεατρική αρχιτεκτονική σκηνή «ΑΠΟΛΛΩΝ                      ΚΑΙ ΜΑΡΣΥΑΣ» στον Οίκο Απόλλωνος και με την τοιχογραφία «Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ ΣΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ  ΤΟΥ ΛΥΚΟΜΗΔΟΥΣ, ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ» στον Οίκο των Διοσκούρων« και με την τοιχογραφία            «Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ» στο ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ.

ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΦΑΝΟΥ: «Η ΜΑΧΗ ΙΣΣΟΥ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-ΔΑΡΕΙΟΥ», ψηφιδωτό μωσαϊκό μνημείο της νίκης Ισσού (333 π.Χ.) που ανακαλύφθηκε το 1831,                       ίσως αντίγραφο του Φιλόξενου του Ερετριέως, ζωγράφου του 3ου αιώνος π.Χ.

ΟΙΚΟΣ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ: «ΘΗΣΕΥΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ», μωσαϊκό εντοιχισμένο στον ΟΙΚΟ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ εντός του ΟΙΚΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ. Συνδέεται χωροθετικά και νοηματικά με το μωσαϊκό Ισσού στον μπροστινό του ΟΙΚΟ ΦΑΝΟΥ και με όλες τις τοιχογραφίες περί Θησέα και Κρήτης και ιδιαιτέρως με τις τοιχογραφίες ταύρων στην Κνωσσό.   

«ΤΡΥΓΟΝΙΑ», ψηφιδωτό Πομπηΐας σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΕΙΛΗΝΟΣ», ψηφιδωτό Πομπηΐας σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ», ψηφιδωτό.

Τοιχογραφίες

«ΣΚΗΝΗ ΚΩΜΩΔΙΑΣ», τοιχογραφία Πομπηΐας  

«Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΙΕΡΟ ΤΟΠΙΟ», τοιχογραφία Πομπηΐας με σκηνές από την ΟΔΥΣΣΕΙΑ

«ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΟΠΟΥ ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΥΛΑ», τοιχογραφία Πομπηΐας, έργο της Ελληνιστικής περιόδου.

ΝΑΟΣ ΙΣΙΔΟΣ: «ΙΕΡΟΣ ΤΑΥΡΟΣ», «ΙΕΡΕΥΣ» τοιχογραφίες Πομπηΐας.

«Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΤΗΛΕΦΩΣ», τοιχογραφία Πομπηΐας.

«Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ», τοιχογραφία από το Εργαστήριο                             του Verecundus.

ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ: «Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΧΥΛΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΡΩΤΙΔΕΙΣ». Άνωθεν αυτής της κεντρικής τοιχογραφίας, «ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΝΕΑΡΟΥ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΤΗΝ ΛΥΡΑ». Δεξιά της Αφροδίτης «Ο ΑΡΗΣ» και αριστερά της «ΠΟΥΛΙΑ, ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ ΠΙΝΟΥΝ              ΑΠΟ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ». Αυτό το πλαίσιο στήριξης συνδέεται με την τοπογραφία            που έχει αναπτυχθεί στην μελέτη αυτή για το Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως. 

ΟΙΚΟΣ ΣΙΡΙΚΟΥ & ΝΟΥΜΙΑΝΟΥ: «ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ», «ΟΡΕΣΤΗΣ                  ΚΑΙ ΠΗΛΕΥΣ», «ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΑΙ ΕΝΔΥΜΙΩΝ», «ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΦΑΛΗ», «Η ΘΕΤΙΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ», «ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ», «ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ».

ΟΙΚΟΣ ΠΟΛΥΒΙΟΥ: «ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΑΡΗΣ», τοιχογραφία Πομπηΐα με θέμα                  την ξύλινη αγελάδα.

ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΦΗΒΟΥ: «Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ  ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΗ», «Ο ΥΛΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΥΜΦΕΣ» και μεγάλη τοιχογραφία με θέμα τους έρωτες Άρη και Αφροδίτης.

ΟΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ: «Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ».

ΟΙΚΟΣ ΚΡΥΠΤΟΠΥΛΩΤΗΣ: «Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ», «ΕΡΜΗΣ», «ΦΑΛΛΙΚΟΣ ΕΡΜΗΣ», «Ο ΕΡΜΗΣ ΕΝΩ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΝΑΟ                             ΜΕ ΕΝΑ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙ ΜΕ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ», «ΑΠΟΛΛΩΝ-ΗΛΙΟΣ», «ΑΡΤΕΜΙΣ-ΣΕΛΗΝΗ», «Η ΠΟΜΠΗΪΑΝΗ ΑΦΡΟΦΙΤΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΡΩΤΙΔΕΙΣ»,                      «Η ΠΟΜΠΗΪΑΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΜΑΞΩΜΑ 4 ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ ΜΕ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΡΩΤΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΛΑΡΗΤΩΝ».

ΟΙΚΟΣ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ: «ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΑΡΕΩΣ».

ΟΙΚΟΣ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ ΦΡΟΝΤΟΝΕ: «Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ»,                  «Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΗ», «Ο ΘΗΣΕΥΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΑΔΝΗ», «Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ», «Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ», «Ο ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΙΓΙΣΘΟ».

ΟΙΚΟΣ ΑΔΩΝΗ: «ΑΔΩΝΙΣ ΒΟΗΘΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΦΡΟΔΙΤΗ                                 ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΔΕΙΣ» και μικροί πίνακες για τον κύκλο «ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΥ».

«Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ», τοιχογραφία Πομπηΐας.

«Ο ΤΙΜΩΡΗΜΕΝΟΣ ΕΡΩΣ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΕΡΩΔΙΟΣ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΕΡΩΔΙΟΣ ΚΑΙ ΦΙΔΙ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

ΟΙΚΟΣ ΟΜΟΡΦΟΥ: «ΑΦΡΟΔΙΤΗ», «ΑΡΤΕΜΙΣ», «ΗΡΑ», «ΕΡΜΗΣ», «ΔΙΟΝΥΣΟΣ», «ΗΡΑΚΛΗΣ», «ΑΓΑΘΟΔΑΙΜΩΝ», «Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΕΝΩ ΘΥΣΙΑΖΕΙ»,                                 «Ο ΕΡΜΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΦΥΪΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ                  ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΡΗΤΕΣ».

ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ: «Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ»,                   «Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΕΛΑΦΙΝΑ               ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ», «Ο ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΣ ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ                  ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ», «Ο ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΛΑΔΗΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΘΟΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ», «Η ΝΙΚΗ                  ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΥΘΩΝΟΣ», «ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ»,                 «ΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΕΡΝΟΥΝ ΕΡΩΤΙΔΕΑ», «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ-ΒΡΕΦΟΣ ΠΝΙΓΕΙ                     ΤΑ ΦΙΔΙΑ», «Ο ΕΦΗΒΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΝΙΓΕΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΗΡΑ», «Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΥΓΕΙΑ», «Ο ΠΕΝΘΕΥΣ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΚΧΕΣ», «ΔΙΟΝΥΣΟΣ  ΚΑΙ ΑΡΙΑΔΝΗ»,                 «Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΗΝ ΑΡΙΑΔΝΗ», «ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ        ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ», «Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ                            ΣΤΗΝ ΠΑΣΙΦΑΗ ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΟΜΟΙΩΜΑ ΑΓΕΛΑΔΑΣ»,                                                 «Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ ΑΡΙΑΔΝΗ», «Ο ΕΡΜΗΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΗΦΑΙΣΤΟ ΝΑ ΔΕΝΕΙ ΤΟΝ ΙΞΙΟΝΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΧΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ», «Ο ΙΞΙΩΝ ΔΕΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΦΑΙΣΤΟ ΣΤΟΝ ΤΡΟΧΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΙΣΜΕΝΗΣ ΗΡΑΣ ΕΝΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ Η ΝΕΦΕΛΗ ΠΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΞΙΟΝΑ», «Ο ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΙΣΒΗΣ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΗ                            ΣΤΟΝ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟ ΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΦΙΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΗΘΟ»,                     «Ο ΠΑΝ ΜΑΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ», «Ο ΕΡΩΣ ΚΑΙ Ο ΛΕΑΝΔΡΟΣ», «ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ VESTALIA», «ΨΥΧΕΣ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ «ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΕΡΩΤΙΔΕΥΣ», «ΠΕΡΣΕΥΣ                     ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ», «ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ», «ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ                  ΚΑΙ ΣΕΙΛΗΝΟΣ».

«ΔΕΝΔΡΟ ΚΑΙ ΦΙΔΙ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

 «ΙΩ ΚΑΙ ΑΡΓΟΣ», τοιχογραφία Πομπηΐας.

«ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΚΡΙΑΡΙΑ», τοιχογραφία Πομπηΐας.

«ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Η ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ», τοιχογραφία Πομπηΐας. 

«Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ (ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ)», τοιχογραφία Πομπηΐας. 

ΟΙΚΟΣ PINARIO CERIALE: «Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΥΡΙΔΑ», τοιχογραφία                 της Πομπηΐας με την Ιφιγένεια εν μέσω 2 Αφροδιτών και Νυμφών που πιθανότατα αναφέρονται στις υπόλοιπες 2 τοιχογραφίες με θέμα την Ιφιγένεια                            και αυτήν στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ αλλά και τον κύκλο αμφότερων των άνωθεν και κάτωθεν τοιχογραφιών.  

ΟΙΚΟΣ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ: «Ο ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ»,                        «ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΑΙΑΣ», «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΚΟΩΝΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ», «ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ».

ΟΙΚΟΣ ΦΑΒΙΟΥ: «Ο ΑΙΝΕΙΑΣ ΣΕ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΑ», «Ο ΡΩΜΥΛΟΣ            ΜΕ ΤΟ ΤΡΟΠΑΙΟ ΤΟΥ ΑΚΡΟΝΗ».

«Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΔΙΩΚΕΙ ΤΙΣ ΝΥΜΦΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΘΡΕΨΑΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΙΟΝΥΣΟ», τοιχογραφία Πομπηΐας.

ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΔΙΟΣΚΟΥΡΩΝ: «Ο ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ ΣΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ  ΤΟΥ ΛΥΚΟΜΗΔΟΥΣ, ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ», τοιχογραφία Πομπηΐας. Αποτελείται από τους πίνακες «ΓΈΝΝΗΣΗ ΑΔΩΝΗ», «ΣΚΥΛΛΑΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΣ», «ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΦΝΗ», «ΝΥΜΦΗ, ΣΕΙΛΗΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ». Συνδέεται με το μωσαϊκό «Ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ                 ΣΕ ΣΚΥΡΟ» του Οίκου Απόλλωνος. 

ΟΙΚΟΣ ΓΑΒΙΟΥ ΡΟΥΦΟΥ: «Ο ΘΗΣΕΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΟΜΗΡΟΥΣ ΑΦΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ», τοιχογραφία Πομπηΐας. Συνδέεται με το μωσαϊκό «ΘΗΣΕΥΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ                         ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ» στον εσωτερικό ΟΙΚΟ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ εντός του Οίκου Λαβυρίνθου και με τις υπόλοιπες τοιχογραφίες της Πομπηίας για τον κύκλο του Θησέως: «Ο ΘΗΣΕΥΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΑΔΝΗ», «Ο ΘΗΣΕΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΜΕΝΟΣ»,                 «Ο ΘΗΣΕΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΟΜΗΡΟΥΣ ΑΦΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ», «ΘΗΣΕΥΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ                ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ» και με όσες εκ νέου συνδέεται η σχετική θεματολογία.

ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΕΡΩΜΕΝΩΝ/AMANDUS: «Ο ΠΟΙΜΗΝ ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ»,                        «Η ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΩΣ», «Ο ΠΕΡΣΕΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ», «Ο ΠΕΡΣΕΥΣ ΣΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΚΗΦΕΑ»,                           «Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ», «Η ΠΤΗΣΗ ΔΑΙΔΑΛΟΥ                  ΚΑΙ ΙΚΑΡΟΥ», «Ο ΙΚΑΡΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ».

ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΡΥΣΩΜΕΝΩΝ ΕΡΩΤΙΔΕΩΝ: «Η ΘΕΤΙΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ», «ΑΧΙΛΛΕΥΣ, ΒΡΗΣΗΪΔΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ», «ΠΑΡΗΣ»,                «Ο ΠΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΝΗ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ», «ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΑΙ ΑΚΤΑΙΩΝ», «ΕΡΜΗΣ», «ΙΑΣΩΝ ΚΑΙ ΠΗΛΕΥΣ», «Η ΛΗΔΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΝΟΣ», «ΛΗΔΑ                   ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥ ΨΑΡΕΥΕΙ», «Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ».

«Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΩΣ ΖΕΥΣ ΜΕ ΣΚΗΠΤΡΟ ΚΑΙ ΚΕΡΑΥΝΟ», τοιχογραφία Πομπηΐας, αντιγραφή ίδιου έργου, πιθανόν του Απελλή

«ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΥΣ» ή «Η ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ                ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΣΕΑ» ή «ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ ΛΥΘΕΙΣΑ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΥΣ», τοιχογραφία Πομπηΐας 1ου αιώνος μ.Χ. κατά πίνακα του Νικίου (Δ´ π.Χ. αιώνος) σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως. Προφανώς, οι τοιχογραφίες άνωθεν και κάτωθεν αυτών –στο σημείο αυτό– αποτελούν ολοκληρωμένη ενότητα για το σύμπλεγμα Άρη-Αφροδίτης-Ιφιγένειας σε σχέση με την Τροία, τον Οδυσσέα, τον Αχιλλέα και τον Αλέξανδρο.

 «ΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΑΛΣΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ, ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ ΣΤΟ ΚΛΑΔΙ ΜΙΑΣ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑΣ, ΠΙΝΟΥΝ ΥΔΩΡ ΑΠΟ ΠΗΓΗ», τοιχογραφία Πομπηΐας (στο Μουσείο της Τζούλιας, Ρώμη).

«ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΒΩΜΕΝΟΥ ΑΙΝΕΙΑ», νωπογραφία της Πομπηΐας                     που απεικονίζει μιαν σκηνή από την «Αινειάδα» του Βιργιλίου.

ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ: «ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΒΡΙΣΗΪΔΑΣ», «ΘΥΣΙΑ                ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ», «ΗΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣ».

ΟΙΚΟΣ ΟΚΤΑΒΙΟΥ: «ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ», «Ο ΑΤΘΕΩΝ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ», «ΑΡΤΕΜΙΣ», «ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ», «ΠΥΡΑΜΟΣ ΚΑΙ ΘΙΣΒΗ», «ΤΟ ΘΕΡΟΣ». 

«ΕΝΔΥΜΙΩΝ», πολλαπλές επαναλαμβανόμενες παραστάσεις του βασιλέα                   της Ήλιδος (γιού του Διός και της Καλύκης, γιός του ο Παίων, γενάρχης                      των Παιόνων στις πόλεις Άστιβος, Δόβηρος, Αιστραίον, Στόβοι της περιοχής               του Παγγαίου με τα χρυσοφόρα κοιτάσματα). Ο Ενδυμίων –λόγω της συμπάθειας              της Σελήνης– είχε την ιδιότητα να κοιμάται χωρίς να γερνά.

«ΝΕΑΡΟΣ ΙΕΡΕΥΣ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«Η ΚΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

ΕΠΑΥΛΗ ΙΤΕΜ: «ΜΥΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ», νωπογραφία 1ου αιώνος μ.Χ.

ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ/ΒΙΛΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΕ: «3 ΠΡΟΣΩΠΑ», «ΣΚΗΝΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝΙΤΟΥ», «ΜΑΘΗΜΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ».

ΟΙΚΟΣ 3 ΡΟΥΦΩΝ: «Η ΕΥΡΩΠΗ», «Η ΝΗΡΗΪΔΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΔΕΛΦΙΝΙ»,                       «ΟΡΕΣΤΗΣ, ΠΗΛΕΥΣ ΚΑΙ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ», «ΣΕΙΛΗΝΟΣ ΚΡΑΤΑ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ ΔΙΟΝΥΣΟ», «Ο ΜΑΡΣΥΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΤΟΝ ΑΥΛΟ ΤΟΥ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ».

«Ο ΠΑΝ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΝΥΜΦΩΝ», τοιχογραφία Πομπηΐας                      σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«Ο ΠΕΝΘΕΥΣ ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΚΧΕΣ», παράσταση από τοιχογραφία της Πομπηΐας.

«ΜΑΡΣΥΑΣ-ΑΘΗΝΑ-ΑΠΟΛΛΩΝ», ανάγλυφη παράσταση

«ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΥΒΩΝ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΟΙ 3 ΧΑΡΙΤΕΣ», τοιχογραφία της Πομπηΐας.

«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ», νωπογραφία της Πομπηΐας (στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως).

Επίσης, σε αγγειογραφίες, σφραγιδόλιθους και τοιχογραφίες της Πομπηΐας υπάρχουν απεικονίσεις   των 3 Χαρίτων οι οποίες –εναλλάξ, και σε 3άδες– φέρουν τα ονόματα Ηγεμόνη-Κλήτα-Φαέννα/Θαλλώ-Αυξώ-Καρπώ/Αγλαΐα-Ευφροσύνη-Θάλεια/Χλόη-Χαρά-Θαυμασία.

ΟΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ: «ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ», «ΑΡΙΑΔΝΗ», «ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ», «ΔΙΑΣ ΚΑΙ ΔΑΝΑΗ», «ΜΑΡΣΥΑΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΟΣ», «ΛΗΔΑ ΚΑΙ ΚΥΚΝΟΣ», «ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ ΚΑΙ ΑΤΑΛΑΝΤΗ», «Η ΤΡΕΛΛΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ».

ΕΠΑΥΛΗ JULIA FELIX: «ΑΛΟΓΑ», «ΒΑΖΑ, ΑΥΓΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙ» στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως και, ακόμα, «ΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΑΜΦΟΡΕΥΣ».

ΟΙΚΟΣ ΚΥΝΗΓΙΟΥ: «ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ», τοιχογραφία Πομπηΐας.  

«ΠΥΓΜΑΙΟΙ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑΝ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΕΜΠΟΡΟΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ», τοιχογραφία της Πομπηΐας                       στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«Ο ΔΙΑΣ ΜΕ ΣΚΗΠΤΡΟ ΚΑΙ ΑΕΤΟ», εικόνα στην θύρα της τριγωνικής αγοράς στο σύμπλεγμα ναών Άρη-Αφροδίτης μεταξύ Σταπιανών Λουτρών και οίκου                του Όμορφου.

«Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΤΥΡΟΣ», εικόνα στον παραστάτη της τριγωνικής αγοράς στο σύμπλεγμα ναών Άρη-Αφροδίτης μεταξύ Σταπιανών Λουτρών και οίκου                του Όμορφου.

«ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟΝ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΝΕΑΝΙΔΟΣ», τοιχογραφία της Πομπηΐας στο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως.

«ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΑΡΤΟΠΟΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ» τοιχογραφία                             σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ», τοιχογραφία Πομπηΐας (στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως).

«ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ PAQUIO PROCULO ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ», τοιχογραφία

Προσωπογραφίες

«ΚΗΔΑΛΙΩΝ» εκ Νάξου, δάσκαλος του Ηφαίστου

Προσωπίδες

«ΩΚΕΑΝΟΣ», προσωπίδα σε οίκο Ρούφου

Προτομές

ΟΜΗΡΟΥ

ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ, χάλκινη, ρωμαϊκής εποχής

ΖΗΝΩΝΟΣ

ΕΥΡΙΠΙΔΗ, με επιγραφή

ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ, προτομή σε Ερμαϊκή στήλη

Επιγραφές

Επιγραφή Φοινίκης

Στήλες

«Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΙΣΧΥΛΟΣ», Ερμαϊκή στήλη του Δ´ π.Χ. αιώνος

«ΕΡΜΗΣ», ερμαϊκή στήλη στα Σταπιανά Λουτρά, μεταξύ ναών Άρη-Αφροδίτης.

Πλάκες

«ΗΣΙΟΔΟΣ», μαρμάρινη πλάκα

Αγγεία

«Η ΠΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΛΟΥ», αττικό αγγείο

 «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΑΜΟΥ», παράσταση στην υδρία του Κλεοφράδους                από το 480 π.Χ.,

«Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ» σε χρυσό κύπελλο

«ΚΕΦΑΛΗ ΣΑΤΥΡΟΥ», αγγείο σε σχήμα κεφαλής σατύρου του Δ´ π.Χ. αιώνος                με 2 αμαζόνες πάνω από την κεφαλή.

«ΑΙΓΛΗ», «ΜΑΡΙΑ», «ΣΜΥΡΝΑ», «ΑΣΕΛΛΙΝΑ» -αγγεία οίνου που συνδέονται στον Οίκο Όμορφου με τα λεγόμενα «αγγεία Ζώσιμου».

ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ/ΒΙΛΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΕ: «ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ», Ελληνικός αμφορεύς σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως. Ο αμφορεύς είναι αγγείο με 2 λαβές με υγρό περιεχόμενο                             αλλά και μονάδα μέτρησης χωρητικότητας σε λίτρα.

«ΧΕΙΛΗ ΑΙΣΧΥΛΟΥ», αγγείο εύρημα σε ναούς Άρη και Αφροδίτης ανάμεσα                 στα Σταπιανά Λουτρά και στον οίκο του Όμορφου.

«ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΕΟΡΤΗ», παράσταση σε αγγείο του Δ´ π.Χ. αιώνος

«ΑΚΡΟΒΑΤΕΣ», από υδρία με σχέδια του αγγειογράφου Πολυγνώτου του Αττικού, ο οποίος διακοσμούσε αγγεία με μυθολογικές παραστάσεις. «Πολυγνώτεια αγγεία» (με πιο γνωστό τον «Κρατήρα του Ορβιέττο) είναι τα αγγεία του Ε´ αιώνος π.Χ. των οποίων οι ζωγράφοι μιμούνται την τεχνοτροπία του Πολύγνωτου εκ Θάσου, ζωγράφου ο οποίος φιλοτέχνησε μυθολογικές συνθέσεις όπως αυτή της Ποικίλης Στοάς με θέμα την άλωση της Τροίας και θεωρείται ο μέγιστος των ζωγράφων του αρχαίου ελληνικού κόσμου διότι εμφάνισε στον Ε´ αιώνα την προοπτική                      στην ζωγραφική.

«ΙΠΠΕΙΣ» σε αμφορέα των μέσων του 6ου αιώνος π.Χ.

Επιπλέον, συνολικά 103 αργυρά αγγεία βρίσκονται στο Λούβρο.

Κεφαλές

ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ

ΖΕΥΣ

Γλυπτά

«Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΒΟΥΚΕΦΑΛΑ», γλυπτό σε μπρούντζο               του 2ου π.Χ. αιώνος (συνδέεται με το Μωσαϊκό Ισσού του Φιλόξενου).

«Ο ΣΕΙΛΗΝΟΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ ΔΙΟΝΥΣΟ», γλυπτό από τον βωμό              του ΟΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ.

Αγάλματα

«Ο ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΚΛΕΙΤΟΥ», αντίγραφο-έργο του γλύπτη Απολλωνίου (του Νέστορος).

«Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΦΙΠΠΟΣ», χάλκινος ανδριάντας

«Η ΚΥΒΕΛΗ, ΘΕΑ-ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ», άγαλμα σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΦΑΝΟΣ ΟΡΧΟΥΜΕΝΟΣ», χάλκινο άγαλμα σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΑΠΟΛΛΩΝ», πρωτότυπο χάλκινο άγαλμα σε ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΒΕΤΤΙ

«Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΙΖΕΙ ΤΗΝ ΛΥΡΑ» σε οίκο Κιθαριστή (σήμερα σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως)

«ΑΡΤΕΜΙΣ», πρωτότυπο χάλκινο άγαλμα

«ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ», χάλκινο άγαλμα σε Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως

«ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΣ», χάλκινο αγαλμάτιο

«ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ», χάλκινοι ανδριάντες (ρωμαϊκό αντίγραφο του πρωτοτύπου του γλύπτη Αντήνορα με θέμα το σύμπλέγμα                                      των Τυρρανοκτόνων).

«ΠΑΝ ΧΟΡΕΥΤΗΣ», γλυπτό, αντίγραφο σε Οίκο Φανού, το αυθεντικό                         στην Νεάπολη.

«ΟΚΤΑΒΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ»

Συνολικά, στο Forum βρέθηκαν 150 αγάλματα.

Λίθοι

«ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΔΕΥΣ», αρχαίος πολύτιμος λίθος (στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Ε.Μ.Α. Νεαπόλεως).

Συμπληρωματικά, αναφέρεται ότι στο Μουσείο Νεαπόλεως βρίσκονται οι πίνακες «Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ», έργο του Bellini και «Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ», έργο του Brügel. Στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΠΟΝΤΙΜΟΝΤΕ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ βρίσκεται                   1 τοιχογραφία με αρχιτεκτονική διακόσμηση.

Στο ΠΙΟΜΠΙΝΟ  βρίσκονται ο «ΑΠΟΛΛΩΝ ΤΟΥ ΠΙΟΜΠΙΝΟ», ορειχάλκινο άγαλμα, 1ος αιών π.Χ. (Λούβρο) και ο «ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ», ψηφιδωτό το οποίο βρέθηκε στην Μυτιλήνη.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ

Εντός των πλαισίων της νοηματικής και συνειρμικής ερμηνείας των οίκων                       και των σχηματισμών της Πομπηΐας, θεωρείται από την Υπηρεσία Πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ότι ο λεγόμενος ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΨΙΔΩΝ πρέπει να συνδυαστεί στον νου του επιστημονικού προσωπικού με την τριλογία που δημιουργούν στην πόλη κατά λογική ακολουθία η Αψίδα του Καλιγούλα,                  η Αψίδα του Τιβέριου και η Αψίδα του Γερμανικού (αυτή με την σειρά της                  με τον Οίκο του Γερμανού Αυτοκράτορος) και το σύνολο αυτό –όπως                            ένα ιδεόγραμμα- να συνενωθεί με τα σχέδια περί Ανεξαρτησίας της Ελλάδας               που προβλέπουν όλα τα πρωτόκολλα του Ελληνικού Κράτους με τις ξένες δυνάμεις και με τα σχέδια Γερμανίας και Ρωσσίας για την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα     ως παλάτι με βάση την πλήρη και ολοκληρωμένη οριζόντια ευθυγράμμιση                   των σχεδίων Καποδίστρια (ΠΑΛΑΤΑΚΙ), Στεργιάδη (ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ), Βασιλειάδη (ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ), Choisy (ΑΞΟΝΟΜΕΤΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ), Κλεάνθης & Σούμπερτ (ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΩΝ και ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ), Schinkel (ΠΑΛΑΤΙ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ), Χάνσεν-Ziller (ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ και ΝΕΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ) για την σύνδεση της ελληνικής Αρχαιότητας                            μέσω Πομπηΐας με την Ιταλική Αναγέννηση ώστε να γνωρίσει και η Ελλάδα Αναγέννηση.

Ο συγγραφεύς σημειώνει εδώ (όπως αποδείχθηκε στην διαπραγμάτευση                    της εργασίας) ότι υπάρχει ήδη έτοιμο το νομικό οπλοστάσιο και το δεδικασμένο καθώς Προεδρικό Διάταγμα του 1934 επιτρέπει την ανάσταση οίκων. Συνδυαστικά, σε σχέση με τους νεκρούς, πρέπει να λειτουργήσει, επιτέλους,                  το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ το 1946 σε άμεση συνάρτηση και λειτουργία με το σχίσιμο του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ του 1982 που είχε εξαιρέσει την Ελλάδα την εποχή της ένταξης στην ΕΟΚ από την πλήρη εφαρμογή των κανόνων της Ε.Ε.

Για περισσότερες αποδείξεις, ο αναγνώστης πρέπει να αναγνώσει                                ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΡΗΤΩΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΕ ΧΡΗΜΑ όπως περιέχεται στο έργο «Η καταδίκη του Αρείου Πάγου                      από τον Γαλιλαίο, το φίλημα των νόμων και η Θεολογία των Λατιν. Χωρών».

Αυτό που απαιτείται είναι να υπάρξει «ΙΣΟΜΕΤΡΙΑ, δηλαδή εφαρμογή                        των κανόνων της Ε.Ε. για την Ελληνική γλώσσα και τέχνη της αρχαίας                            και σύγχρονης Ελλάδας (η γραμμή έχει δοθεί από την Αρχαιότητα                                   και την Αναγέννηση στην Μεγάλη Ελλάδα, Ιταλία και Ελλάδα) ώστε                                 να  ευθυγραμμιστούν τα πρωτόκολλα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας με όλες   τις διεθνείς συμφωνίες (ΧΑΓΗΣ 1897 &1907 & 1954) για προστασία                               της πολιτιστικής κληρονομιάς                        στην θάλασσα και στον πόλεμο ΑΛΛΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ 2 ΜΝΗΜΟΝΙΑ, (ΣΟΥΗΔΙΚΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1666)                             για προστασία των εθνικών μνημείων και όλα αυτά σε άμεση σχέση                                 με τις 2 επικυρωμένες από την Ελλάδα Συμβάσεις, των Παρισίων 1972                             και του Λονδίνου 1969 για την προστασία της αρχαιοτέρας πηγής της Ευρωπαϊκής ιστορίας που γράφει επισήμως ότι ο ΠΑΡΘΕΝΩΝ «ανήκει κατ’ αρχήν                            εις το αμέσως ενδιαφερόμενον Κράτος».

Σε αυτήν την λειτουργία, τέλος, έρχεται να προστεθεί η όλη ανάλυση                             του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. περί της Νεκρόπολης της Πομπηίας (Νουχέρια) σε συνδυασμό με την ΜΝΗΜΕΙΑΚΗ ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΟΚΤΑΒΙΟΥ Πομπηίας και σε πρακτική ενότητα                      με τα αποτελέσματα του ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ 1931για την πνευματική συνεργασία και τον ΧΑΡΤΗ ΑΘΗΝΩΝ 1933 περί αγαθών και τον «ΔΙΕΘΝΗ ΧΑΡΤΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ», ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ (CARTA DI VENEZIA)             ο οποίος αναφέρει ρητώς ότι τα μνημεία είναι ζωντανά.

Εν κατακλείδι, η σκέψη μου είναι ότι η Πομπηΐα αποτελεί πυρηνικό εργοστάσιο               με σκοπό την φυσιολογική διάσωση του ανθρώπου, δηλαδή την προστασία του                           από την ίδια την φύση. Παρά το γεγονός ότι είναι καλυμμένη η σαρκοφάγος                 στον πυρήνα της πόλεως που εξερράγη –πλην του Ακράγαντος– αλλά παράγει ενέργεια ως ατομικός οργανισμός και ότι για αυτήν πρέπει να ισχύσουν                     ΟΛΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ που προβλέπει                       και έχει ψηφίσει η διεθνής κοινότητα –ΩΣΤΕ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΘΡΑΚΑ ΚΑΙ ΧΑΛΥΒΑ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ «ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΕΥΡΑΤΟΜ»– με την ειδική και στενήν ερμηνεία                     της προστασίας που προσφέρει το έτοιμο μοντέλο Μ.Ι.Σ. σε όλην την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε όλες τις χώρες της –υπό την αυστηρή και αποκλειστική ρήτρα εφαρμογής του μοντέλου μόνον υπέρ του Ε.ΝΟ.Σ. (Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος).

Τα κείμενα έχει, άλλωστε, επιμεληθεί η ίδια η Γραμματεία του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. και το Πανεπιστήμιο Λεχαίου (βλ. τα απόρρητα έγραφα-σχέδια όπως δημοσιεύονται υπό τους τίτλους «ΙΕΡΟ ΧΡΗΜΑ»,     «Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ», «Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΗΝ Ε.Ε.»,                           «Η ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Ε.», «Ο ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ                   ΚΑΙ Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε.»,                  «ΘΕΣΜΙΚΗ ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ-ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ»,                           «Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ», «ΤΑ ΙΤΑΛΟΓΕΝΗ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ                               & Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΝ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ                     ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», «ΟΙ ΣΥΝΕΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ», «ΟΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ                             ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ», «Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ                               ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» και ολόκληρο το σώμα των μεταφράσεων της ενότητας «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ                       ΚΑΙ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ» σε συνδυασμό με τις μελέτες                                     «Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΕ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΛΕΞΙΚΩΝ ΤΗΣ»                           και  «ΟΙ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ ΠΟΜΠΗΪΑΣ».