Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ - ΜΕΡΟΣ ΣΤ'

HORTUS CONCLUSUS= η έκφραση σημαίνει «κλειστό κύκλωμα» καναλιών τηλεόρασης με το νόημα που έχει ένας «κλειστός κόσμος» όπως π.χ. ο κόσμος                των νεκρών του Φλαμανδού ζωγράφου της Αμβέρσας Πατινίρ (1485-1524)                       ο οποίος περιγράφει τοπία ιδωμένα από ψηλά ή ο Κόσμος της Αναγέννησης                         ή της BELLE EPOQUE (που έχουν κτίσει με το έργο τους οι Veronese-Max Beckmann με την μορφή της VEDUTA). Εμπεριέχει την έννοια του τοπίου το οποίο είναι κλειστό μέσα σε κουτί («κύβο») προοπτικής, αυτή είναι η τεχνική                              του «ανοιχτού κουτιού» με τον πίνακα να παρουσιάζει οριζόντια κατατομή                      ώστε ο θεατής να βλέπει τι συμβαίνει στο εσωτερικό ενός οίκου με τραπεζαρία.               Από πολιτικής-θρησκευτικής-θεολογικής όψεως, ισοδυναμεί με το Άγιο Πνεύμα κλειστό εντός του Αγ. Δισκοπότηρου όπως η πόλη του URBINO (βλ. CORPUS DOMINI-CORPUS CHRISTI-RENOVATIO URBIS-GRAECAM URBEM). Συνδέεται                       με ερμητικά κλειστή ξύλινη σαρκοφάγο όπως αυτή του Μελέαγρου ή μαρμάρινο πρίσμα (βλ. PIETRA SERENA) ή αγγείο με φίλτρα για μεταμόρφωση                                   και εξευγενισμό του περιεχομένου ή αναφέρεται σε ορειχάλκινο πύργο με θύρες όπως της Δανάης των Ελληνικών Μύθων ή του έργου του Τισιανού «ΔΑΝΑΗ»                  το 1553 στο PRADO. Η έκφραση HORTUS CONCLUSUS θεωρείται ως σύμβολο αγνότητας και Παρθενίας Παναγίας και Παραδείσου. Ο Πιζανέλο, ειδικότερα, απεικονίζει την Παναγία περίκλειστη μέσα σε χρυσό δίσκο (βλ. και SPECULUM HUMANAE SALVATIONIS). Η έκφραση ερμηνεύεται ως «κλειστή κοινοτική ζωή από κοινού», «φυσικός κόλπος», σπήλαιο βράχων, «κλειστός κήπος»                              που περιβάλλεται  από τοίχο –σε αντίθεση με το ανοιχτό φυσικό τοπίο–                       και πως υποδηλώνει την Πύλη του Παραδείσου στο Βαπτιστήριο της Φλωρεντίας   ή τον φράχτη στον πίνακα Η ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ (γνωστόν ως Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ), έργο του Μποτιτσέλλι                   το 1498-1500 στο Μουσείο του Βασιλικού Παρεκκλησίου της Γρανάδας                     στην Ισπανία (ειδικά αν συνδυαστεί με την ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ                         και με το έργο των Alonso Cano-Van Eyck και τον κώδικα της Γάνδης). «Περιφραγμένος Κήπος» –με την έννοια «φράκτης» να σημαίνει ότι φράσσει                      την ομιλία– θεωρείται αυτός με τους προγόνους του Ιησού οι οποίοι στηρίζονται στον κορμό του δένδρου το οποίο προβάλλει από το σώμα του γέρου Ιεσσαί                (βλ. τον πίνακα ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΟΥ ΙΕΣΣΑΙ στο RIJKSMUSEUM προ του 1500                που συνδέεται με την ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ του Pierro della Francesca και με τον πίνακα VIRGO INTER VERGINES). Η έκφραση HORTUS CONCLUSUS συνδέεται και με τον ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (έργο του Philip Johnson το 1953 το οποίο συνέχισε ο Cesar Pelli το 1984) και με το έργο GUERNICA. Εντυπωσιακή είναι                  η ερμηνεία που θέλει την έκφραση να εννοεί το κτίσιμο των παλατιών                         της Φλωρεντίας των άνθεων σε σχέση με την άμμο της Αιγύπτου                                     και την Δημοκρατία του Κράτους της Θάλασσας (Βενετία). Βλ. HOR(R)OR VACUI και SIMULACRA και ιδίως DUX.

HOSPES, HOSTIS= o ξένος, εχθρός. Αξίωμα της πολιτικής

HOSPITII CAUSA= χάριν φιλοξενίας.

HUMANA PISCES= περικοπή από προσευχητάριο του Α. Γρηγορίου Ναζιανζηνού (ζωγραφισμένο από τo δίδυμο των πριμιτιβιστών Nicola e Giovanni) του 11ου-12ου αιώνος με τίτλο ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ στην Ρώμη, είναι Ρομανικής τέχνης με θέμα τα τείχη της Ουράνιας Ιερουσαλήμ και την έλευση της Ημέρας της Κρίσεως                     και Ανάστασης των Νεκρών. Ο πίνακας βρίσκεται στην Πινακοθήκη                           του Βατικανού. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΙΧΘΥΣ». Βλ. PISCEM NATARE DOCES και LA NASCITA                       DI VENERE και NATIVITÀ.

HUMANI GENERIS REDEMTORI= «Στον Λυτρωτή του Γένους των Ανθρώπων», επιγραφή σε πλάκα για τον Επιτάφιο Θρήνο Ιησού στο χαρακτικό της σχολής Mantegna «Ο ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ» το 1475.

HUMANISMUS= κίνημα της τέχνης το οποίο θεωρεί ότι η ζωγραφική μεταφράζει την φιλοσοφία σε εικόνες. Συνενώνει σε θεωρία κόσμου, σε κοσμοθεωρία,                   την Αρχαιότητα και τον Χριστιανισμό.

HUMANITAS= Ανθρωπιά ή Ανθρωπισμός ή Ουμανισμός. Η βασική ερμηνεία              της έκφρασης είναι η μελέτη των κλασσικών κειμένων της αρχαίας Ελληνικής                 και της Λατινικής γλώσσας που θέλει να φέρει τον άνθρωπο και την ατομική παρουσία στο επίκεντρο σε σύγκριση με τα μέλη ενός μαζικού συνόλου.                        Από την άλλη πλευρά, ως προς το θέμα των Ανθρωπιστικών Επιστημών, υπάρχει το αιώνιο ζήτημα εάν η Γραμματική και η Ρητορική αφενός και η Φιλοσοφία,                      η Επιστήμη, η Μαγεία ή η Θρησκεία είναι ανθρωπιστικές ή μη.                                              Ανθρωπιστικές επιστήμες θεωρούνται, ταυτόχρονα, μόνον οι φιλολογικές σπουδές ενώ το ιδανικό της Αναγέννησης αναφέρεται στον εξευγενισμό του ατόμου                  (βλ. DE NOBILITATE και DE HOMINIS DIGNITATE και ORATIO).                                      Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δεν βρίσκει λόγο να μην αρθούν τα 2 άκρα σε μιαν νέα σύνθεση που να συνδυάζει τις όμορφες πλευρές της Ελληνίδας                     και Λατίνας γλώσσας. Στην θρησκευτική πλευρά, υπάρχει ανοιχτό το ζήτημα                του ανθρωπισμού της Αναγέννησης και του ανθρωπισμού του Χριστιανισμού. Επίσης, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει την έκφραση HUMANITAS                                 με την «Ανθρωπιά» –o ανθρωπιστής και ο διδάσκαλος της κλασσικής λογοτεχνίας εκαλείτο «HUMANISTA» τιμητικά ή κοροϊδευτικά– και με τον «Ανθρωπομορφισμό» που λέγεται και HUMANISMUS ή UMANESIMO, διότι έχει αποδείξει ότι οι στίχοι των γραπτών κειμένων και των στίχων των ποιημάτων εμφανίζουν μορφή                      και σχήμα ανθρώπινη!

HUMILITA= «Ταπεινότητα» ή «Ταπείνωσις», έκφραση που δείχνει το Θείο Βρέφος στον πίνακα Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ MAGNIFICAT του Μποτιτσέλλι το 1485                         σε UFFIZI. Συνδέεται με το θέμα της «Ιερής Αλληγορίας» του Giovanni Bellini.                            To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίδει και την σημασία της «ομιλίας»                   από έναν «όμιλο» προσώπων. Βλ. MAGNIFICAT

HYPOTHESES NON FINGO= «υποθέσεις δεν διατυπώνω», φράση του Isaac Newton στο έργο του «PHILOSOPHIAE NATURALIS PRINCIPIA MATHEMATICA» που συνεχίζει «και υπόθεση πρέπει να ονομάζεται κάθε πρόταση που δεν προκύπτει συλλογιστικά από τα φαινόμενα. Υποθέσεις, λοιπόν, μεταφυσικές ή φυσικές, για ιδιότητες μηχανικές ή μυστικές, δεν έχουν θέση                  στην πειραματική φιλοσοφία της φύσεως». To έργο του τροποποιήθηκε                              από τον Albert Einstein. Σημειώνεται ότι ο Newton συνέχισε το έργο του Ήρωνος Αλεξανδρείας και κατασκεύασε το πρώτο κατοπτρικό τηλεσκόπιο, διατύπωσε                 τον Νόμο της Παγκόσμιας Έλξης το 1682, ανακάλυψε τους 3 Νόμους                             της Κινήσεως (Νόμους της Παγκοσμίου Έλξεως) το 1687 και θεμελίωσε θεωρητικά την αστρονομία.

IBIDEM= αυτόθι (χρησιμοποιείται για αποφυγή επανάληψης συγγραφέων, κειμένων, πηγών). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. τολμά να συνδέσει                 την λέξη ως αιτιατική με την λέξη «Ήβη».

I CAPOLAVORI DEI MUSEI VENETI= «Τα αριστουργήματα του Μουσείου Βενετίας», έργο του R. Pallucchini το 1946.

ICONES SYMBOLICAE= «ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ» έργο του Ernst Gombrich                 το 1948 με θέμα την Οπτική Εικόνα στην Νεοπλατωνική σκέψη: συνοδεύουν                  τις «Μελέτες για την τέχνη της Αναγεννήσεως», εκδ. Φαίδων.

ICONOLOGIA OVERO DESCRITTIONE DELL’ IMAGINI UNIVERSALI CAVATE                              DALL’ ANTICHITA ET DA ALTRI LUOGHI DA CESARE RIPA PERUGINO= «ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΠΙΓΡΑΦΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΙΝΑΚΩΝ                            ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ, ΔΙΑΤΗΡΗΜΕΝΩΝ                                  ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΠΕΡΟΥΤΖΙΝΟ, ΑΠΟ ΤΟΝ CESARE RIPA», έργο του Cesare Ripa που εκδόθηκε στην Ρώμη  για πρώτη φορά                           και περιέχει στις σελίδες του αναπαραστάσεις των αλληγορικών αρετών                      και οι οποίες συμπεριελήφθησαν το 1592 σε ειδική σαρκοφάγο του βασιλιά                         της Σουηδίας στο παρεκκλήσι του Καθεδρικού της Ουψάλα (Studia Latina Upsaliensia και Acta Universitatis Upsaliensis). Στην ICONOLOGIA, η οποία είναι εγχειρίδιο με συλλογή αλληγοριών και συμβόλων– εικονίζεται η Αρμονία να φέρει στέμμα 7 κοσμημάτων, ένδυμα με 7 χρώματα και διπλή λύρα 15 χορδών.                   Το θέμα συνδέεται με τις οδηγίες του  PARIDE DA CERESARA προς τον ζωγράφο Περουτζίνο για την μελέτη των εικόνων από την Isabella d’ Este. Το έργο συμπληρώνεται από το χαρακτικό «ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΑ» του Cesare Ripa το 1593 και από την «ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΑ» του Cesare Ripa το 1603. Βλ. τις 4 LEGENDA σε σχέση με το ρητό DEUM TIMETE-REGEM HONORIFICATE και κατόπιν την ακολουθία STUDIOLO, HARMONIA, (DE) HARMONICE MUNDI,  και «UPSALA NEC PRISCIS IMPAR MEMORATUR ATHENIS, AEGIDAQUE ET CURRUS HIC SUA PALLAS HABET». Σημειώνεται               ότι στην Εικονολογία, γενικότερα, ο Διόνυσος-Βάκχος αποτελεί σύμβολο                      του θεϊκού νου. Βλ. CAMBIO, COLLEGIO DEL CAMBIO.              

IDEA CLARA ET DISTINCTA= «ιδέα που παρουσιάζεται με καθαρότητα                       και ευκρίνεια», όρος που έθεσε ο Descartes για να χαρακτηρίσει την προϋπόθεση υπό την οποία θα σταματούσε να αμφιβάλη για όλες τις αυθεντίες και θα θεωρούσε και θα αποδεχόταν μιαν ιδέα ως αληθινή: αποτελεί τον λεγόμενο                                  «κανόνα της προφάνειας» στην ΤΕΤΡΑΔΑ που συνοδεύεται στην σκέψη του               από την ΤΡΙΑΔΑ των 3 ΚΑΝΟΝΩΝ της ανάλυσης, της σύνθεσης                                         και της επαγωγής. O Descartes εισηγήθηκε την «απόλυτη λογική» σχέση                            «αιτίας και αποτελέσματος» διότι με αυτήν μπορούν να προκύψουν οι φυσικοί νόμοι, δηλαδή οι νόμοι λειτουργίας του κόσμου. Δεχόταν το σύστημα                              του Κόππερνιγκ.

ID ES= «πηγή των ενστίκτων» ή «αρχή της ηδονής», όρος του Sigmund Freud                  για να χαρακτηρίσει μιαν λογική εκτός τόπου και χρόνου και αιτιότητας.                Το “ID” μόνο του μεταφράζεται «το απρόσωπον» και αναφέρεται σε πράξεις ορμέμφυτες, ενστιγματικές, μη έλλογες

ID EST= i.e.= τουτέστιν, δηλαδή

ID GENUS OMNE= ολόκληρο αυτό το γένος, ολόκληρη η περιγραφή αυτή, ολόκληρη αυτή η κατηγορία

IESUS NAZARÆNUS REX IUDÆORUM= «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων». Βλ. DIE NAZARENER, WIENER SCHULE, NOUVELLE BIENNALE, CAPELLA SIXTINA, SALONE SISTINO, LA SEZESSION DI VIENNA.

IESUS NAZARENUS REX IUDEOR= ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ= επιγραφή στον Σταυρό που απεικονίζεται στον πίνακα Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ του El Greco το 1836 στο PRADO και ο οποίος συνδέεται με 2 παραλλαγές με θέμα                               Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ στο MUSEO SANTA CRUZ στο Τολέδο και στο RIJKSMUSEUM.

IGNIS ARDENS NON COMBURENS= «Φωτιά αναμμένη δεν καίει», ελεύθερη μετάφραση της επιγραφής στο έργο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ» του Τισιανού. Εκτιμάται ότι συνδέεται με το ρητό του Χριστού «ΠΥΡ ΗΛΘΟΝ ΒΑΛΕΙΝ».

IGNORANTIO ELENCHI= άγνοια του υπό εξέτασιν σημείου ή ζητήματος. Πρόκειται για λογική συνέπεια της επιχειρηματολογίας για ένα λάθος σημείο                     ή που φτάνει ως ένα λάθος σημείο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει κυριολεκτικά αλλά μεταξύ των ερμηνειών «άγνοια του ελέγχου» ή «η άγνοια ελέγχει»                        προτιμά για συντακτικούς λόγους: «Η άγνοια ελέγχει»

IGNORANTIA JURIS/LEGIS, NEMINEM EXCUSAT= Άγνοια του δικαίου/νόμου δεν συγχωρείται (ή) Ουδέναν συγχωρεί η άγνοια του νόμου. Πρόκειται για μιαν από τις συνήθεις φράσεις με τις οποίες οι νομικοί επιχειρούν                              να υποστηρίξουν τα δικαστήρια και, κατ’ επέκτασιν, τους νόμους. Κανείς, ωστόσο, δεν έχει προσπαθήσει να κατανοήσει τί σημαίνει αυτή η έκφραση,                                  πώς μεταφράζεται και πώς διαβάζεται, με ποιον ρυθμό και με ποιαν σύνταξη.            Διότι τίθεται το ερώτημα γιατί υπάρχει αυτή η μορφή κόμματος. Αν κάποιος –λόγου χάρη, με βάση την διδασκαλία του Συμβουλίου Αντίστασης                     του Ο.Η.Ε.– ξεχωρίσει με βάση το μεσαίο κόμμα τα 2 σκέλη της πρότασης                          και τα αναγνώσει συνδεδεμένα ως προς το νόημα, αυτόνομα ως προς την σύνταξη                   και, ταυτόχρονα, θέσει ως υποκείμενο του ανύπαρκτου αλλά εννοούμενου ρήματος                                      στο πρώτο μέλος της σχέσης τις λέξεις «δίκαιο» ή «νόμος», τότε η ουσία μεταβάλλεται εντελώς, η φράση σημαίνει ότι οι νόμοι έχουν άγνοια με αποτέλεσμα να μην αθωώνεται ποτέ κανείς και, άρα, έχει 2 όψεις και στρέφεται τελικά κατά των νομικών και των ιδίων των κανόνων τους: «Άγνοια του νόμου, δεν συγχωρείται κανείς» νομικός, δηλαδή.

IGNOSCITO SAEPE ALTERI, NUNQUAM TIBI= συγχώρα συχνά τους άλλους, ποτέ τον εαυτό σου

IGNOTI NULLA CUPIDO= η έλλειψη επιθυμίας για κάτι οφείλεται                                    στο ότι το αγνοούμε και δεν το γνωρίζουμε. Φράση από την «ARS AMANDI»               του Οβιδίου.

IGNOTUM PER IGNOTIUS= «άγνωστον αντ’ αγνώστου». Είναι η ερμηνεία                           του αγνώστου δια μέσω του πλέον αγνώστου. Σημειωτέον ότι υποτίθεται ότι αυτήν την επίσημη έκφραση πρέπει να την δέχονται οι νομικοί ως αξίωμα. Λογικά υποθέτει κανείς παράλογα τότε ότι θα έπρεπε να είχαν αθωώσει τον Σωκράτη.

IHERONIMUS BOLCH= η υπογραφή του Ιερώνυμου Μπος.

ΙΗS NAZAR NUS REX TU DEORUM= «Ιησούς Ναζωραίος Νους                             Βασιλεύς Εσύ Θεών», επιγραφή στον «Σταυρό της Πίζας» (βλ. CROCE                        DELL’ ACADEMIA).

IL BIANCONE= το άγαλμα του Ποσειδώνος στην πρόσοψη του PALAZZO VECCHIO. Συνδέεται με έργα των Τζιανμπολώνια-Cellini.

IL CANZONIERE= «Ασματολόγιο», έργο του Francesco Petrarca το 1374                            με συλλογή 365 ποιημάτων. Το έργο του Πετράρχη (1304-1374) συνοδεύεται παράλληλα από το έργο «Θρίαμβοι» το 1374 («TRIONFI», το οποίο                                  έγινε θέμα πινάκων από τον Pierro della Francesca) και από το επικό ποίημα «Αφρική» το 1338 (βλ. AFRICA) καθώς και από την «Λυρική Συλλογή» ή «Ρίμες» που έγραψε για την αγαπημένη του, Λάουρα. To Συμβούλιο Αντίστασης                        του Ο.Η.Ε. θα μετέφραζε: «Ο ΚΑΝΟΝΙΕΡΗΣ». Βλ. PETRARCA, FIDES MANUALIS, NOTA.

IL CASTELO DI MEMORIA= έργο του ευγενούς Guglielmo Gratarolo                              στις αρχές του 16ου αιώνος (προ του 1562), ιατρική πραγματεία με αναφορά                στην τέχνη της μνήμης Ελλήνων και Λατίνων.

IL COMPASSO, ET FIGURA= έργο του αστρονόμου της Αυτοκρατορικής Αυλής της Πράγας Fabritio Mordente το οποίο δημοσιεύθηκε στο Παρίσι το 1585                      και συνδέεται με τα έργα του Jordano Bruno FIGURATIO ARISTOTELICI PHYSICI AUDITUS, IN MORDENTIUM, DE MORDENTII CIRCINO (βλ. DIALOGI DUO                 DE FABRICII MORDENTIS και κυρίως DIALOGHI ITALIANI-ORATIO VALEDICTORIA). To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει                                   ότι ο Fabritio ή Fabrizio Mordente εκ Σαλέρνο δεν γνώριζε Λατινικά                              αλλά ήταν εφευρέτης μιας νέας μορφής διαβήτη-πυξίδος (με σύστημα 8 σημείων συντεταγμένων) για την παραγωγή θαυμάτων στην Τέχνη κατά μίμηση                            της Φύσεως και δημοσίευσε το έργο IL COMPASSO, ET FIGURA με εικόνα                   και διάγραμμα (η υπόθεση συνδέεται με την υπόθεση των μοντέλων                   Κοπέρνικου-Κέπλερ-Πτολεμαίου-Αρχιμήδη). Ο Bruno θεωρούσε τον Mordente «Θεό των Γεωμετρών», ο Mordente του ζήτησε να γράψει στα Λατινικά                   την εισαγωγή παρουσίασης του βιβλίου του και ο Bruno έγραψε έναν παιάνα                  υπέρ του Fabricius Mordentius Salernitanus με 2 διαλόγους (INSOMNIUM-                     DE SOMNII INTERPRETATIONE στους DIALOGI DUO DE FABRICII MORDENTIS) και θέμα Η ΘΕΪΚΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ όπου περιγράφει και σχεδιάζει                το περίγραμμα του οργάνου καθώς και έναν αστρονομικό εξοπλισμό ως βοήθημα                                    για την επιβεβαίωση της κίνησης και της θέσεως των ουρανίων σωμάτων (δηλώνει, όμως, ότι δεν μπορεί να θυμηθεί το πρόσωπο ή το έθος του εφευρέτη της μεθόδου).  Ο Mordente δεν έμεινε ευχαριστημένος και, τελικά, αγόρασε τα βιβλία του Bruno περί Κοσμολογίας που αναφέρουν την εφεύρεσή του και τα κατέστρεψε.                 O Bruno στα έργα του Mordente –αλλά και του Raimundo Lullio– έβλεπε                     κάτι περισσότερο απ’ ό,τι έβλεπαν οι εφευρέτες τους και ήθελε να τα εξηγεί ο ίδιος. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι CIRCINNUS στην Λατινική είναι ο Διαβήτης ή Πυξίδα (άρα, αυτό εξηγεί τα έργα Bruno περί του Μαγικού Κύκλου της Κίρκης). Σημειώνεται, εξάλλου, ότι ο Bruno καταδικάστηκε τελικά                  επί 8 σημείων εξ όλου του συνόλου των έργων του που θεωρήθηκαν αιρετικά.                        Βλ. την διασύνδεση με το έργο του Bruno FIGURATIO ARISTOTELICI PHYSICI AUDITUS ως προς τα 8 βιβλία του Αριστοτέλη και την σχέση με τα άρθρα            του Bruno στην Πράγα ARTICULI CENTUM ET SEXAGINTA ADVERSUS HUIUS TEMPESTATIS MATHEMATICOS ATQUE PHILOSOPHOS όπου το σχήμα QUADRA MORDENTII, τα έργα UTRIUSQUE COSMI, MAIORIS SCILICET                   ET MINORIS, METAPHYSICA, PHYSICA ATQUE TECHNICA HISTORIA                   και MONAS HIEROGLYPHICA και την σημασία των QUADRA-QUADRANT.

IL DIVINO= «ο Θεϊκός», χαρακτηρισμός για τον Μιχαηλάγγελο

IL EST INTERDIT D’ INTERDIRE= απαγορεύονται οι απαγορεύσεις, απαγορεύεται να απαγορεύεις. Το ρητό εφαρμόστηκε πρώτα στην Σουηδία

IL GESÙ= η Εκκλησία του Ιησού στην Ρώμη (έργο του Giacomo Barozzi da Vigniola), αφιερωμένη στο τάγμα της Εταιρείας του Ιησού & έργο του Giacomo Barozzo da Vigniola με βάση τα σχέδια Αλμπέρτι. Στο εσωτερικό, υπάρχει μεγάλη τοιχογραφία του ναού ιδωμένη κάτωθεν με θέμα «Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ» του Ιησουΐτη Andrea Pozzo όπου στα 2 άκρα εμφανίζονται οι επιγραφές                   IGNEM VENI MITTERE IN TERRA-ET QUID VOLO NISI ACCENDAM                       («Πυρ ήλθον βαλείν επί της γης και τί θέλω ει ουκ ηνήφθη;») και οι 4 ήπειροι Αφρική-Ασία-Αμερική-Ευρώπη. Στον θόλο της Εκκλησίας του Ιησού βρίσκεται                το έργο του Μπατσίτσια Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ                        με σύμβολο IHS. Συνδέεται με τον πίνακα Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ στο Εσκοριάλ από τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο.                                     Επίσης, με τον L’ ALTARE DEL TRANSPARENTE στον CATEDRAL DEL TOLEDO και με τα έργα των Giovanni Battista και Domenico Tiepolo-Neumann                            στην Αυτοκρατορική Αίθουσα του Ανακτόρου Βύρτσμπουργκ                                  αλλά και του Κράναχ στην Βιττεμβέργη. Βλ. αφενός DONAZIONE JESI, ORATORIO DEI NOBILI DELLA COMPANIA DI JESU, ORATIO VALEDICTORIA, LE VITE DE PITTORI SCULTORI ET ARCHITETTI, EREMETICAE VITAE, (EL) ESCORIAL και αφετέρου MATER MATUTA, LUPA CAPITOLINA, CAPITOLINE.

ILIAS MALORUM= η Ιλιάδα είναι γεμάτη εγκλήματα.

ILLE EGO SUM PER QUEM PICTURA EXTINCTA REVIXIT= «Εγώ είμαι εκείνος για τον οποίο ανασταίνεται η εξαφανισμένη Εικόνα» μεταφράζει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. την επιγραφή στον τάφο για τον θάνατο της 8/1/1337                του Giotto στην Φλωρεντία. Η τυπική μετάφραση λέει: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΗΣΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ».                                         Βλ. ARENA CAPELLA, CAPELLA PERUGI, SANTA CROCE.

IL LIBRO DEL CORTEGIANO= «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΥΛΙΚΟΥ» ή «Ο ΑΥΛΙΚΟΣ», έργο του Μπαλτασάρε Καστιλιόνε (1478-1539) που εγράφη στο διάστημα                  1513-1528, αποτελείται από 4 βιβλία με μορφή διαλόγων και περιγράφει το ιδεώδες της αισθητικής και πνευματικής τελειότητας καθώς και τον ιδεώδη τύπο του αριστοκράτη τον 15ο αιώνα. Αποτελεί, επί της ουσίας, πορτραίτο του Ραφαήλ            ενώ συνδέεται με τον πρόλογο του συγγραφέα στην «ΚΑΛΑΝΤΡΙΑ» (κωμωδία              για τον Καρδινάλιο Μπιμπιένα, ο οποίος είναι ο πρώτος αρχιερατικός θησαυροφύλαξ του Giovanni Medici, δηλαδή του Πάπα Λέοντος Ι´                                    ο οποίος είναι ο γιος του Λαυρεντίου των Μεδίκων).                                                           Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι η Τράπεζα Μεδίκων                         είναι ο θεματοφύλακας του Θησαυρού Βατικανού.

IL LIBRO DELL’ ARTE= «Το Βιβλίο της Τέχνης», το πρώτο καλλιτεχνικό                   εγχειρίδιο της Αναγέννησης το οποίο έγραψε το 1390 ο ζωγράφος                                 Cennino Cennini ή Gennino Gennini για να επικροτήσει αυτόν που μετέφρασε               την Τέχνη της Ζωγραφικής από τα ελληνικά στα ιταλικά –δηλαδή,                                     τον δάσκαλό του, Giotto– με αποτέλεσμα να εκσυγχρονίσει την Ζωγραφική.

IL LIBRO DE MEMORIA= έργο το οποίο αποδίδεται στον Tommaso d’ Aquino                  και πιθανόν είναι το ίδιο ακριβώς με το σχόλιό του επί του Αριστοτέλη                             DE MEMORIA ET REMINISCENTIA COMMENTARIUM IN ARISTOTELIS LIBROS DE SENSU ET SENSATO ή με το αποδιδόμενο ως έργο του Αριστοτέλη «LIBRO MEMORIA».

IL LISSANDRINO= ο Γενοβέζος ζωγράφος Alessandro Magnasco (1667-1742/9), μαθητής του πατέρα του Stefano Magnasco και των ζωγράφων Filippo Abbiati,                         Βαλλέριο Καστέλλο και Γκρεκέττο. Υπήρξε φίλος του Sebastiano Ricci (1659-1734). Βλ. CAMPO SANTO.  

IL NUOVO TEATRO E LE FABRICHE EDIFICI DI ROMA MODERNA=                       «Το Νέο Θέατρο και η κατασκευή Έργων Τέχνης της Σύγχρονης Ρώμης», επιγραφή στην λεγόμενη «Μηχανή του Όρους Αίτνα» η οποία περιέχει εικονιζόμενο Θέατρο στην πλατεία του Καθεδρικού Ναού του Μιλάνο το οποίο προορίζεται                           για την κλήση του Ιησού προς τον Ματθαίο και έχει υλοποιηθεί με βάση τα σχέδια για την Γαλλική Εκκλησία της Ρώμης. Βλ. το τρίπτυχο AEDIFICIUM EDICTUM,   DE AEDIFICIIS, DE RE AEDIFICATORIA.

IL RE TORRISMONDO= «ο βασιλιάς Τορρισμόντο», τίτλος τραγωδίας του ποιητή της Αναγεννήσεως Τορκουάτο Τάσσο του οποίου έργα είναι: «Ρινάλντο», «Αμύντας», «Διάλογοι», «Κατακτημένη Ιερουσαλήμ», «Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ» το 1511, «7 ημέρες της δημιουργίας του κόσμου».                                          Βλ. GERUSALEMME LIBERATA, DIALOGI, MALO MORI QUAM FOEDARI, ORLANDO FURIOSO, RONDOMONDO.

IL SANTO SPIRITO Y PARFOTTO QUESTO COSO= φράση από το «ΠΑΣΧΑ ΡΩΜΕΪΚΟ» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που αναφέρεται στον Ορθόδοξο Ναό Βενετίας.

IMAGINES AGENTES= «Εικόνες Ενεργητικές» ή «Εικόνες Ενάργειας», έκφραση από το έργο AD HERENNIUM ή AD C. HERENNIUM (βλ. CONSTAT IGITUR ARTIFIOSA MEMORIA EX LOCIS ET IMAGINIBUS) για τις εικόνες                                  που πρέπει να εντυπώνονται στην μνήμη ενός ομιλητή ή ρήτορος                                   κατά εντυπωσιακό τρόπο.                              

IMAGINES MORTIS= «Εικόνες Θανάτου», 300 σχέδια των αρχών του 16ου αιώνος με προορισμό να χαραχθούν σε ξύλο, αποτελούν έργο του Ioannes Hans Holbein του Νεώτερου. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι συνδέονται                     με την εικονογράφηση των έργων ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ του Εράσμου                        (βλ. οπωσδήποτε ERASMUS) και της ΟΥΤΟΠΙΑΣ του More                                             σε σχέση με την πανώλη Λονδίνου το 1543 με βάση τις προσωπογραφίες                     του Εράσμου και του More το 1523 στο Λούβρο. 

IMAGO DEI= «η Εικόνα του Θεού», έκφραση για το ελληνικό ρητό «κατ’ εικόνα Θεού».

IMAGO ERASMI ROTERODAMI AB ALBERTO DURERO AD VIVAM EFFIGIEM DELINIATA= πίνακας με προσωπογραφία του Εράσμου από τον Albrecht Dürer, χαρακτικό του 1529 το οποίο έχει θέμα την ελληνική επιγραφή «ΤΗΝ ΚΡΕΙΤΤΩ     ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΕΙΞΕΙ». Ο Dürer άρχισε το 1512-13 να γράφει το «ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ», έγραψε «REISENBUCH» («Ταξιδιωτικό Ημερολόγιο»                           για το ταξίδι του στις Κάτω Χώρες το 1520-1), «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΧΡΟΝΙΚΟ»               το 1524, την πραγματεία για την γεωμετρία «UNTERWESUNG                                         DER MESSUNG=ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ (ΚΑΤΑ)ΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ (ΤΟΝ) ΔΙΑΒΗΤΗ ΚΑΙ (ΤΟΝ) ΚΑΝΟΝΑ», μαζί με τις «ΠΕΡΙ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ» το 1525 στην Νυρεμβέργη, «UNTERRICHT ZU BEFESTIGUNG=ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ                             ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΧΥΡΩΣΗ» ή «ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΧΥΡΩΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»                το 1527 (βλ. όμως SACCO DI ROMA) και 4 βιβλία που εκδόθηκαν μετά θάνατον,    το 1528, εικονογραφημένα με σχέδια για το ιδεώδες των αναλογιών                                  και συγκεκριμένα για τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος                                          (βλ. DE SYMMETRIA PARTIUM) καθώς και κείμενο με τον τίτλο «ΣΚΕΨΕΙΣ»                  και την «ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ». H πρώτη σειρά χαρακτικών     του Dürer το 1498 (ΟΙ ΕΠΤΑ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ) ήταν εμπνευσμένο από το Ευαγγέλιο του Αγ. Ιωάννη. Εικονογράφησε, ακόμα, το ΒΙΒΛΙΟ                       ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ του ηγεμόνος της δυναστείας των Αψβούργων                                 της Νυρεμβέργης μαζί με τους Burgmaïr-Altdorfer-Schäuffellein                                         στο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΙΕΝΝΗΣ. O Dürer προσπάθησε                             να ολοκληρώσει το εγχείρημα έκδοσης της ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ (βλ. APOCALIPSIS FIGURIS) σε λατινικό και γερμανικό κείμενο και με 14 χαρακτικά που κατάλαβαν όλην την σελίδα (πραγματοποιήθηκε πρώτη               η σελίδα «Οι 4 καβαλάρηδες της Αποκάλυψης» σε ξυλογραφία του 1498                        που συνοψίζει ένα όραμα από την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (Αποκάλυψις 6, 1-8). Βλ. NON VELAT UMBRA DIEM και την ανακάλυψη της Βενεζουέλας                     (όλα το 1498) σε σχέση με την ICONOLOGIA OVERO DESCRITTIONE                       DELL’ IMAGINI UNIVERSALI CAVATE DALL’ ANTICHITA                                            ET DA ALTRI LUOGHI DA CESARE RIPA PERUGINO και με τον ελληνικό τίτλο στον πίνακα «ΜΥΣΤΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ» του Μποτιτσέλλι. Βλ. κυρίως                                    DE SYMMETRIA PARTIUM σε σχέση με PALAZZI MODERNI DI GENOVA RACCOLTI E DESIGNATI και VEDUTA και APOCALIPSIS FIGURIS                                  και DOMINICUS LAMPSONIUS και ιδίως LAPIS PHILOSOPHORUM                             και CAUSARUM COGNITIO.

IMAGO PIETATIS= «Άκρα Ταπείνωσις» ή «Απόλυτος Οίκτος» αναφέρει η τυπική μετάφραση για τον τύπο απεικόνισης των Παθών και του Επιταφίου Θρήνου                 για τον Χριστό. Ωστόσο, η Εικόνα –IMAGO– αναφέρεται σχετικά                                    με μιαν αφηγηματική παράσταση STORIA που αναπαριστά ένα γεγονός                           ή μιαν αλυσίδα γεγονότων συνδεδεμένων με σειρά. Το Συμβούλιο Αντίστασης                του Ο.Η.Ε. μεταφράζει σε σχέση με την ευσέβεια και με το γλυπτό έργο                           του Μιχαηλάγγελου στον ναό Αγ. Πέτρου Ρώμης: «Εικόνα της Pietà».                              Βλ. πρωτίστως LA PIETÀ και κατόπιν αμέσως PIETÀ, AVE GRATIA PIETA DOMINUS TECUM, INSTITUTO DELLA PIETÀ, LIBRO D’ ORE αλλά σε σχέση                  με τις 2 επιγραφές ΙTALIA NOVA (ITALIA ARTIUM STUDIORUMQUE PLENA SEMPER EST HABITA)-ITALIA ANTIQUA και την σημασία των 2 ρητών PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI συνδυαστικώς και μετά LAPIS PHILOSOPHORUM και MATER MAΤUTA.

IMITATE VERITATEM IMITARE NATURAM (EST)= «το να μιμήται κανείς                  την αλήθεια ισοδυναμεί με το να μιμήται την φύση», τυπική μετάφραση λατινικού ρητού.

IMITATIO CHRISTI= IMITAZIONE DI CHRISTO = «Μίμησις του Χριστού», θρησκευτική διατριβή γραμμένη το 1414 η οποία εκδόθηκε το 1505 στην Αμβέρσα και αποδίδεται στον Γερμανό, Αυγουστινιανό μυστικιστή Θωμά Χέμερκεν                        του Κέμπεν (1379-1471) ή Τομάζο ντα Κέμπις. Λαμβάνει θέση υπέρ του ρεαλισμού του Ευαγγελίου και υπέρ της ανανέωσης  της Χριστιανικής ευλάβειας στην Ευρώπη μέσω της σκηνικής προβολής των γεγονότων της θρησκευτικής ιστορίας                      στην σύγχρονη ζωή. Το θρησκευτικό αυτό βιβλίο θεωρείται ως πηγή έμπνευσης των έργων τέχνης. Η έκφραση χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει                                  την αναπαραγωγή –ρεπροντυξιόν– με βάση το μοντέλο μίμησης του Χριστού.                Βλ. DEVOTIO MODERNA, ORNAMENTO DE LAS BODAS ESPIRITUALES,               OPUS CREATIONIS EXAMERON MUNDI και την σύνδεση με τα έργα του Giulio Delminio Camillo.

IMITATORES, SERVUM PECUS= μιμητές, δουλική αγέλη. Αναφέρεται                      στους μιμητές λογοτεχνίας. Φράση του Ορατίου. Ο Αριστοτέλης είχε αντίθετη γνώμη: «ΧΑΙΡΕΙΝ ΤΟΙΣ ΜΙΜΗΜΑΣΙ».

IMMORTALIA OMNIA= «Αθάνατα Άπαντα», έκφραση η οποία αποδίδεται                 στον Ερμή Τρισμέγιστο από τον Giulio Delminio Camillo. Βλ. L’ IDEA                            DEL THEATRO.

IMP CAESARI DIVI NERVA E FILIO NERVA E TRAIANO OPTIMO                                 AUG GERMANICO DACICO PONTIF MAX TRIB POTES FORTISSIMO PRINCEPS SENATUS= επιγραφή στην Αψίδα του Τραϊανού του 114 μ.Χ. στο Μπενεβέντο Ιταλίας. Βλ. την σύνδεση με την STANZA DELLA SEGNATURA και τα νοήματα           της αλληλουχίας εκφράσεων GALATEO, CIVITAVECCHIA, ANTIQUARIUM FORENSE, MERCATI TRAIANEI, FORO TRAIANO, SEGOVIA, PIAZZA MINERVA.

IMPERATORIS MEDICI= «Για τον Αυτοκράτορα των Μεδίκων», αναφορά                  του καθηγητή Vesalius στον Κάρολο Ε´ στο βιβλίο DE HUMANI CORPORIS FABRICA. Ο Κάρολος Ε´ της Ισπανίας (1515-1556) ήταν ανταγωνιστής                       του Φραγκίσκου Α´ της Γαλλίας (ο οποίος είχε νικήσει το 1515                                            στην Μάχη του Μελενιάνο). Ο Κάρολος Ε´ υπήρξε Αυτοκράτωρ                                      του Αγίου Ρωμαϊκού Κράτους το 1519, άλωσε το Βατικανό το 1536                                    και το 1556 υπήρξε ο ιδρυτής της Αυστριακής Δυναστείας (η οποία διατήρησε                  τον θρόνο της Ισπανίας ως το 1700) και κατόπιν παραιτήθηκε και μπήκε σε μονή. Κατείχε την Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία, τις Κάτω Χώρες                                      και όλες τις Ισπανικές κτήσεις πέραν των θαλασσών.                                                           Στην επικράτειά του, ο Ήλιος δεν έδυε ποτέ. Γιός του ήταν ο Φίλιππος Β´.                            Το θέμα των 2 ανδρών συνδέεται με την κυριαρχία στον βράχο του Γιβραλτάρ.                  Βλ. GIBRALFARO, EREMITICAE VITAE, SECUNDO MUSCULORUM TABULA, POESIE και EL JARRA DE LA AL(H)A(M)BRA.

IMPERIUM= Η ανώτατη στρατιωτική και δικαστική εξουσία του Βασιλέως Ρώμης ο οποίος διέθετε το δικαίωμα αυτό ισοβίως και δεν μπορούσε ποτέ να προσαχθεί σε δίκη για τις πράξεις του, εφόσον το συμβουλευτικό σώμα που τον επικουρούσε δεν είχε δυνατότητα ελέγχου στις αποφάσεις. Η λέξη έχει αποκτήσει το νόημα «Εξουσία», «Αυτοκρατορία» (οι φιλοσοφικές ιδέες περί Αυτοκρατορίας λαμβάνουν 3 μορφές: “DIVISIO IMPERII”, “TRANSLATIO IMPERII” και την νέα σύνθεση               που προκρίθηκε “RENOVATIO IMPERII”). Ωστόσο, η «Αυτοκρατορία του Λαού» είναι και όρος που χρησιμοποιείται από τον Ρήγα στον «ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» και στο «ΣΥΝΤΑΓΜΑ» του 1797 (και συνδέεται με το έργο του Ιουλίου Βερν ΜΑΤΙΑΣ ΣΑΝΤΟΡΦ και του Ουώλτερ Σκοτ ΡΙΧΑΡΔΟΣ Ο ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ)              και τον ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του Ρήγα για την ανεξαρτησία                 της Ελλάδας. Υπάρχει και η έννοια «ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ», πολιτική επέκτασης              μιας χώρας προς το εξωτερικό για κυριαρχία και απόκτηση σφαίρας επιρροής.              Βλ. και AUSPICIUM.

IMPERIUM IN IMPERIO= κράτος εν κράτει. Λέγεται για σωματεία, οργανώσεις, επαγγελματικές ενώσεις που διεκδικούν αυτοτέλεια μέσα στο κράτος                             και απαλλαγή από γενικά ισχύοντες νόμους και κανόνες

IMPERUM ROMANUM= «Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» αναφέρει η τυπική μετάφραση. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. κρίνει ότι η συλλογή των ρητών «COMICORUM ROMANORUM FRAGMENTA», «PAX ROMANA», «FORUM ROMANUM», «ULTIMUS ROMANORUM» στρέφει την μετάφραση                             προς την κατεύθυνση του νοήματος «ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΡΩΜΑΝΩΝ»                  (ο σωστός τίτλος του Αυτοκράτορος είναι «IMPERATOR ROMANORUM»)                       σε συνδυασμό των 4 Αυτοκρατόρων Ρωμανών και του Ρωμανού Μελωδού                     με την μελοποιΐα της Εκκλησιαστικής Μουσικής και της Ρωμανικής Τέχνης. Ρωμανική ή Ρομανική τέχνη είναι η πρώτη μεγάλη Χριστιανική Τέχνη                           –ιδίως των γλυπτών– το έτος 1.000 (άρχισε τον ΙΑ´ αιώνα και ολοκληρώθηκε               τον ΙΓ´ αιώνα). Στηρίζεται στην Βυζαντινή Τέχνη. Είναι θρησκευτική,                              δίδει τα θέματα της ζωής του Χριστού και των Αγίων με σκοπό την λύτρωση                 του ανθρώπου. Χαρακτηριστικό της δείγμα είναι η Εκκλησία –Ρωμανικού ρυθμού–                                   του Αγίου Αμβροσίου Μιλάνο (έργο των Βιλιτζέλμο-Αντελάμι εξ Αιμιλίας).                        Οι Ρωμανικές Εκκλησίες και μονές ήταν υψηλά κτίρια με πύργους, φεουδαρχικές και Καταλανικές παραστάσεις. Ρωμανοί ήταν οι καλλιτέχνες Κορέτζιο                        και Νικολά Πιζάνο. Βλ. PINACOTÉCA AMBROSIANA, MUSAEUM BIBLIOTHECAE AMBROSIANAE, DE FIDE, DE PICTURA SANTA, CODEX AMBROSIANUS, SEPTUAGINTA DUARUM, DUOMO αλλά και PIAZZA MINERVA, PAX ROMANA, CARITAS ROMANA, EMILIA-ROMAGNA, ROMAGNE, ROMANA FIDES, SANT’ ARCANGELO DI ROMANIA και κυρίως CROCE DELL’ ACADEMIA.

IMPRESA= IMPRESE = προσωπικό σύμβολο το οποίο χρησιμεύει για να δηλώσει                           ομοιότητα ή ταύτιση που ανακαλεί στην μνήμη μιαν πνευματική βούληση.                Ζωγραφιζόταν με εμβλήματα (MOTTO), σύμβολα ή είχε μορφή ασπίδας.                 Ανήκει κυρίως στον πολιτισμό της Αναγεννήσεως. Στο έργο Bruno, η IMPRESA χρησιμοποιείται για να ενώσει 50 εμβλήματα και σύμβολα σε κύκλο                                   στην Ασπίδα της Αθηνάς ώστε να αποτελεί τον μαγικό κύκλο της Κίρκης                                               (βλ. και τα έργα του ζωγράφου Dosso Dossi) σε σχέση με τις κερκίδες θεάτρου                και με τις Σφραγίδες της Αγίας Έδρας. Βλ. την ανάλυση περί 7 πλανητών, 7 θεών και 49 αστερισμών σε FABULARUM LIBER.

IMPRESSE ILLUSTRI= έργο του G. Ruscelli το οποίο εκδόθηκε στην Βενετία                     το 1572. Συνδέεται με έργο του G. Ruscelli το 1594 με τίτλο                                     TRATTATO DEL MODO DI COMPORRE IN VERSI NELLA LINGUA ITALIANA. Επίσης, με τις εικόνες που συνοδεύουν τον σχολιασμό του έργου                                    DE ARCHITECTURA του Βιτρούβιου από τον Daniele Barbaro με βάση τα έργα     του Andrea Palladio.

IMPRESSION, SOLEIL LEVANT= πίνακας του Claude Monet το 1872 στο Μουσείο Μαρμοττάν Παρισίων από τον οποίο δημιουργήθηκε ο όρος «Εμπρεσσιονισμός». Βλ. την ανάλυση στο LIBER VERITATIS και σε σχέση με ETRETAT.

IMPRIMATUR= επιτρέπεται η δημοσίευση (ισχύει, κυρίως, για τις εντολές                     του Πάπα). Σύγκρινε με NE VARIETUR και NIHILOBSTAT

IN ACTU= στην πράξη, στην πραγματικότητα

IN ÆTERNUM= στην αιωνιότητα, δια παντός, εσσαεί, αιωνίως

IN ARTICULO MORTIS= «ζήτημα ζωής ή θανάτου», στο σημείο θανάτου. Ισοδυναμεί με την φράση «IN EXTREMIS»

IN CAMERA= μυστικά, στην αίθουσα του δικαστηρίου

IN CAPITE= επικεφαλής

INCOGNITO= διπλωματικός και διεθνής όρος ο οποίος δεν σημαίνει –όπως λέει                η τυπική μετάφραση «αγνώριστος» ή «δίχως αναγνώριση»– αλλά σύμφωνα                με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημαίνει «κρυφά», «μυστικά».

IN CURIA= στο δικαστήριο

INDETERMINISMUS= Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ερμηνεύει την έκφραση   με την διευρυμένη ερμηνεία της αναποφασιστικότητας αλλά και της έλλειψης κρίσεως καθώς και της ανικανότητας λήψης αποφάσεων σε Συνόδους Κορυφής διπλωματικών διαπραγματεύσεων και συνθηκών. Στην φιλοσοφία και στην θεολογία, η λέξη «INDETERMINISMUS» μεταφράζεται «Αυταρχία», «αρχή του ιντετερμινισμού» ή «αρχή της ελευθερίας» (επεκτείνεται και στην οικονομία με το νόημα της λακωνικής αυτοδυναμίας          και στην πολιτική με το νόημα της αυτοκυβέρνησης του ατόμου                («ολιγάρκεια», «αυτάρκεια», «ολιγαρχία»). Η θεωρία που αναπτύσσεται δέχεται την ελευθερία βούλησης του ανθρώπου. Αναγνωρίζει τους περιορισμούς που δεσμεύουν την ανθρώπινη ελευθερία            αλλά καταλήγει ότι αυτοί οι περιορισμοί βοηθούν στην εμφάνιση                                 της ανθρώπινης ελευθερίας. Στην Θεολογία, η θεωρία επεκτείνεται για να υποδηλώσει ότι ο άνθρωπος                δεν δεσμεύεται από τον ΝΟΜΟ της Παλαιάς Διαθήκης. Στην φυσική, ο όρος λέγεται «αρχή της απροσδιοριστίας».              Το πιο ενδιαφέρον συμπέρασμα είναι ότι στο μικροσκοπικό πεδίο                                  ο ντετερμινισμός δεν ισχύει                  ή, αλλιώς, ότι οι νόμοι της φύσεως ισχύουν μόνο για μεγάλους πληθυσμούς              και όχι για τα άτομα.  Από την μη κατανόηση αυτού του γεγονότος προκύπτει  το λεγόμενο ΣΦΑΛΜΑ ΣΥΝΘΕΣΗΣ, το οποίο είναι σφάλμα λογικής και διαπράττεται              όταν γίνεται δεκτό ότι αυτό που ισχύει για το άτομο ή το μέρος                                  ισχύει εξ ανάγκης και για το σύνολο μιας οικονομίας ενώ αυτό δεν ισχύει.

INDEX LIBRORUM PROHIBITORUM= ο Πίνακας Απαγορευμένων Βιβλίων                 που εξέδωσε η Ιερά Εξέτασις το 1563 μετά από 25 συνεδριάσεις και παράλληλα                 με τις 16 συνεδριάσεις των Συνόδων του Τριδέντο: το θέμα όλων αυτών                               των συνδριάσεων ήταν, επί της ουσίας, η Ιερή Τέχνη. Ο INDEX LIBRORUM PROHIBITORUM δεν περιοριζόταν σε βιβλία θεολογικού περιεχομένου                           αλλά και σε βιβλία επιστημονικά και φιλολογικά και απειλούσε όποιον τα διαβάζει με αφορισμό. Είχε προετοιμαστεί από μιαν θρησκευτική οργάνωση που ιδρύθηκε    το 1543 και στηρίχθηκε στην Συνθήκη του Κατό-Καμπρεζί. Βλ. CASTELLO DEL BUON CONSIGLIO, INQUISITIO, ACTUS FIDEI, AUTO DA FÉ, SOCIETAS JESU, DE HUMANI CORPORIS FABRICA, CORPUS CHRISTI, DIXI, ET PUR SI MUOVE και οπωσδήποτε AQUA VIVA, FILIOQUE, TOLLERE FILIUM.                                        Από το 1603 όλα τα έργα του Jordano Bruno τέθηκαν στον INDEX LIBRORUM PROHIBITORUM. Για την απαγόρευση, ειδικότερα, των έργων του Εράσμου,                 βλ. PHILOSOPHIA CHRISTI.

INDEX VERBORUM= «Ευρετήριο Ρητών» ή «Ευρετήριο Ρημάτων» του Φίλωνος Αλεξανδρείας

ΙΝ DUBIO= εν αμφιβόλω. Όμοιο με το «IN AMBIGUO»

INDULGENTIA= τα «συγχωροχάρτια» τα οποία έδιδε ο Πάπας στους πιστούς                 για την γραπτή άφεση των αμαρτιών τους όταν οι Άγιοι Τόποι δεν ήταν                     στην κατοχή του Χριστιανισμού. Το θέμα οδήγησε στην σύγκρουση της Παπικής Εκκλησίας με τον Λούθηρο και στην εμφάνιση της Μεταρρύθμισης                                    (και της Αντιμεταρρύθμισης, κινήματος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας).

IN EQUILIBRIO= σε ισοζύγιο

IN ESSE= τω όντι, πράγματι

IN EXTENSO= σε πλήρη έκταση

IN EXTREMIS= στα άκρα

IN FABULA= στον μύθο, στην αλληγορία

INFANDUM RENOVARE DOLOREM= αναβίωση άρρητου πόνου (ή)                       αναβίωση παιδιών με πόνο ή με δόλο

IN FORMA PAUPERIS= με φτωχική μορφή, φτωχικά. Η μετάφραση                            που παρουσιάζει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι «με μορφή χαρτιών», «με τύπο χαρτιών».

IN FORO CONSCIENTIÆ= προ του δικαστηρίου της συνειδήσεως, προ του φόρου της συνειδήσεως. Η φράση αντανακλά στον νου την μορφή της πόλης και κάνει σοβαρό λογοπαίγνιο με βάση το γεγονός ότι τα δικαστήρια βρίσκονται στην αγορά η οποία ονομάζεται Φόρουμ, Φόρο.

IN FUTURO= στο μέλλον, στο εξής

INGENIORUM GRAECIAE FLATU IMPELIRU= κινούμαστε με την πνοή                       του πνεύματος της Ελλάδας

IN HOC SIGNO SPES MEA= σε αυτό το σημείο ή σύμβολο έγκειται η ελπίδα μου

IN HOC SIGNO VINCES= πρόκειται για το βυζαντινό «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ».                   Δια τούτο(υ) του σημείου θα νικήσεις. Περιέχει και αστρολογική, ζωδιακή χροιά, Σύγκρινε με το SUB HOC SIGNO VINCES

IN HONOREM PRINCIPIS APOST. PAULUS V BURGHESIUS ROMANUS= επιγραφή στην πρόσοψη της Βασιλικής Αγ. Πέτρου το 1614, έργο του Μαντέρνο, ενώ στο εσωτερικό αναγράφεται A BEATI PIETRI (εννοεί την PIETÀ).                            Βλ. το ζήτημα σε σχέση με το θέμα του SAN ROMANO και την ένωση των 2 επιγραφών IOANNES ACUTUS EQUES BRITTANICUS DUX ET REI MILITARIS: PAULI UGELI OPUS και PAOLO UGELLI OPUS, επίσης την σχέση                                       με τις 2 συνδεόμενες ΚΑΠΕΛΛΕΣ CAPELLA PAOLINA –μέσω της GALLERIA BORGHESE– και CAPELLA NICOLINA και συζευκτικά με AQUA PAOLA,               AQUA VERGINE και κατόπιν τον συνδυασμό RONDO, URBI ET ORBI, NAVICELLA σε σχέση με τις 3 ΚΑΠΕΛΛΕΣ CAPELLA (CLEMENTINA, COLONA, GREGORIANA) και πρωτίστως με το PALAZZO MATTEI DI JOVE                                      και τις επιγραφές REGNI CAELORUM-TU ES PETRUS.

INITIA ET SPECIMENA SCIENTIAE NOVAE GENERALIS= έργο του Leibniz                     το οποίο εκδόθηκε στο βερολίνο το 1890.

IN LIMINE= στο κατώφλι, στην αρχή

IN LOCO= επί τόπου, στον τόπο, στο σημείο, στον ορθό και φυσικό τόπο

IN MEDIA(S) RES= από την μέση των πραγμάτων, στην μέση των πραγμάτων,                      «εν μέσοις πράγμασι» (δηλαδή, όχι από την αρχή, όχι στην αρχή.                                  Σημαίνει κυρίως τεχνοτροπία αφήγησης γεγονότων με αιφνιδιαστική εισαγωγή.                      Γενικότερα, υποδηλώνει την έννοια του Μέτρου. Αναφέρεται και η μετάφραση «μέσα στα πράγματα». Δες και «VIA MEDIA»

IN MEDIO STAT VIRTUS= στο μέσον ίσταται η αρετή, στο Μέτρον

IN MEDIO TUTISSIMUS IBIS= θα είσαι ασφαλής με την μέση οδό. Σύγκρινε                  με την όμοια φράση «MEDIO TUTISSIMUS IBIS». Το Συμβούλιο Αντίστασης                του Ο.Η.Ε. τολμά να συνδέσει την λέξη «medio» με την λέξη «μέσον» και την λέξη «ibis» με την λέξη «ήβη» και να προσφέρει την μετάφραση «στο μέσον υφίσταται ολόκληρη η ήβη»

IN MEMORIAM= εις μνήμην, εις ανάμνηση

ΙΝ ΜΕΝΤΕ DIVINA= σε Θεϊκή σκέψη (ή) στην Θεία νόηση

IN NOMINE= εν ονόματι. Λόγου χάρη, χρησιμοποιείται σε σχέση με την λέξη «νόμος» στην φράση «εν ονόματι του νόμου». Το Συμβούλιο Αντίστασης                       του Ο.Η.Ε., εκτιμά ότι πρέπει να μεταφράζεται και με πολιτική-οικονομική έννοια: «κατ’ όνομαν», «ονομαστικά» (δηλ. όχι πραγματικά) όμως,  εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι αυτής της μορφής οι εκφράσεις μπορεί να χρησιμοποιούνται εύκολα για την περιγραφή εννοιών της σύγχρονης διπλωματίας: για παράδειγμα, μπορεί να χαρακτηριστεί «ΙΝ ΝΟΜΙΝΕ» η ονομαστική σύγκλιση της Ελλάδας                 με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

IN NOMINE XPI VINCAS SEMPER= «με την επίκληση του ονόματος του Χριστού θα νικάς πάντοτε», επιγραφή σε Βυζαντινό δίπτυχο της Αόστης στην Ρώμη

IN NUBIBUS= εν νεφέλαις

IN OVO= «σε κύκλο», «εντός του αυγού» αλλά κυρίως η έκφραση σημαίνει «εγγενώς», δηλαδή ότι ένα μικρό μέρος του όλου –ο σπινθήρας των Γνωστικών– απεικονίζει και περιέχει το όλον. Ταυτίζεται με την ανάπτυξη ενός θέματος               γύρω από τον ίδιον πυρήνα, όπως ένα σύνολο εκθέσεων που αναλύουν ένα θέμα από διαφορετικές όψεις ή όπως ένας κύκλος με κέντρο τον άνθρωπο (σημειώνεται ότι ειδικοί στην λεγόμενη «αΑνθρωπομετρία» υπήρξαν οι καλλιτέχνες Yves Klein   και Μιχαηλάγγελος).

ΙΝ PACE= εν ειρήνη

IN PARI CAUSA POSSESOR POTIOR HABERI DEBET= πρόκειται για το αρχαίο ελληνικό ρητό «ΕΝ ΙΣΗ ΜΟΙΡΑ ΚΡΕΙΣΣΩΝ ΕΣΤΙΝ Ο ΝΕΜΟΜΕΝΟΣ». Ανεξαρτήτως εάν η νομολογία αυτή αναφέρεται ή όχι στον Κροίσο και στο Παρίσι, η εξέλιξη της αντιπαράθεσης Πολυβίου-Ζαλεύκου-Κοσμοπόλεως                                 έδωσε την αφορμή για την καθιέρωση του κανόνα του Ρωμαϊκού Δικαίου                           που δικαιώνει τους κατέχοντες και για την ρήση του Βίσμαρκ                                    «BEATI POSSIDENTES» η οποία πρέπει να συνδεθεί με τα ρητά των Μακαρισμών του Χριστού

IN PERPETUAM REI MEMORIAM= εις αιώνια μνήμη ή ανάμνηση του πράγματος. Σύγκρινε με «AD PERPETUAM REI MEMORIAM»

IN PERPETUUM= δια παντός, για πάντα

IN PERSONAM= εναντίον συγκεκριμένου προσώπου

ΙΝ PETTO= σε απόθεμα, διατηρώ εντός μου απόθεμα

IN PLENO= πλήρως

IN POSSE= εν δυνάμει

IΝ PRAESENTI= επί του παρόντος, κατά την παρούσα στιγμή

ΙN PROPRIA PERSONA= αυτοπροσώπως

IN PURIS NATURALIBUS= στην αγνή φυσική κατάσταση, στο φυσικό κράτος, στα αγνά πράγματα της φύσεως

INQUISITIO= «Ιερά Εξέτασις», το δικαστήριο της Παπικής Εκκλησίας το οποίο οργανώθηκε με πρότυπο το ανώτατο δικαστήριο της Ισπανίας (της εποχής                      του 1492 που δίωκε τους ανυπότακτους φεουδάρχες). Αποτελείτο από 6 καρδιναλίους με δικαίωμα ζωής και θανάτου για θρησκευτικά ζητήματα.                     Όσους απομακρύνονταν από την ορθή πίστη, τους καταδίκαζε να καούν ζωντανοί στην φωτιά. Η πράξη αυτή θεωρούνταν θεάρεστο έργο πίστεως –ACTUS FIDEI– και ευεργετική για τον καταδικαζόμενο διότι με τον προσωρινό βασανισμό απαλλασσόταν από την αιώνια καταδίκη. Βλ. AUTO DA FÉ, INDEX LIBRORUM PROHIBITORUM, SOCIETAS JESU, DE HUMANI CORPORIS FABRICA, CORPUS CHRISTI, DIXI, ET PUR SI MUOVE.

IN RE= ως προς το ζήτημα αυτό

IN REBUS NEQUE VERITAS NEQUE FALSITAS EST NISI PER ORDINEM                  AD INTELLECTUM= «στα πράγματα δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα• υπάρχει μόνο στην τοποθέτησή τους μέσα στο πνεύμα», τυπική μετάφραση ρητού                      του Tommaso d’ Aquino. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει ελεύθερα: «Στο ρέμπους νησί δεν αποτελεί η αλήθεια ούτε η ψευδαίσθηση παρά μόνο η εντολή για την σειρά διατάξης των πραγμάτων στην νόηση»,                           «εντός του νου».

IN REM= εναντίον πράγματος

IN RERUM NATURA= στην φύση των πραγμάτων

IN SAECULA SAECULORUM= η τυπική μετάφραση των λεξικών δίνει                        «των φρονίμων ολίγα», εννοώντας ότι ο σοφός λέει λίγα ή ότι ο σοφός αποκαλύπτει λίγα στους φρόνιμους. Η μετάφραση που δίδει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι «εις τους αιώνας των αιώνων»

IN SANO SENSU= υπό την υγιήν, ορθήν έννοια. Κατά την γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε., είναι μια από τις ωραιότερες και πλέον ουσιαστικές εκφράσεις της διπλωματίας   και πρέπει να χρησιμοποιείται ως θεμελιακή ιδέα όλων των επιστημόνων

INSCRIPTIONES GRÆCÆ ANTIQUISSIMÆ= «Ελληνικές Επιγραφές                               της Αρχαιότητας» ή «Επιγραφές της Αρχαίας Ελλάδος», έργο των τελών                            του 18ου αιώνος

INSCRIPTIONES GRÆCÆ AD RES ROMANAS PERTINENTES= «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΕΣ ΣΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΡΩΜΑΪΚΕΣ»,                            έργο του Cagnat.

INSIGNIS PICTOR= «Επιφανής Ζωγράφος», χαρακτηρισμός για τον ζωγράφο Jeroen Anthoniszoo Van Aken ή Ιερώνυμο Μπος.

IN SITU= στην πρωτογενή, αυθεντική, πρωταρχική κατάσταση και στον ίδιο τόπο και θέση με αυτήν

IN SOLO DEO SALUS= μόνο στον Θεό η σωτηρία

IN SOMNIUM SCIPIONIS= έργο του Μακρόβιου το οποίο συγκρίνει και αναλύει    τις διαφορές ως προς την θέση του Ήλιου ως προς την Σελήνη μεταξύ 3 μοντέλων: του μοντέλου των Ελλήνων υπό τον Πυθαγόρα και κυρίως του μοντέλου                     των Αιγυπτίων υπό τον Ερμή Τρισμέγιστο και του μοντέλου των Χαλδαίων                   υπό τον Πτολεμαίο. Το έργο του Μακρόβιου αποτελεί κυρίως σχόλιο                            επί του κειμένου του Κικέρωνος με θέμα SOMNIUM SCIPIONIS.                                                    Δες SOMNIUM SCIPIONIS και το θέμα του καταπιστεύματος στην GALLERIA BORGHESE και κατόπιν το SOMNIUM, SEU OPUS POSTHUMUM                                   DE ASTRONOMIA LUNARI και τα 2 έργα του Jordano Bruno DE SOMNII INTERPRETATIONE και INSOMIUM (στους DIALOGI DUO DE FABRICII MORDENTIS).

INSTAR OMNIUM= ισοδύναμο με όλα

IN STATU QUO= εις την αυτή κατάσταση

IN STATU QUO ANTE= εις την προγενεστέρα κατάσταση

IN STATU QUO ANTE BELLUM= εις την προ του πολέμου κατάσταση

IN STATUS QUO ANTE= στην προηγηθείσα κατάσταση

INSTAURATIO MAGNA= «Μεγάλη Ανακαίνισις», δοκίμιο του Francis Bacon                      το 1620 με προμετωπίδα σε χαλκογραφία στο Λονδίνο το ρητό                                        «DE VERULAMIO SUMMI ANGLIÆ CAN CELSAS ARIS».

INSTINCT GRÉGAIRE= «το ένστικτο της αγέλης».

INSTITUTIONES= «Εισηγήσεις», έργο του Ιουστινιανού, σύνοψη της νομοθεσίας, συλλογή των τελευταίων αυτοκρατορικών νομοθετημάτων του Ιουστινιανού                   και νομικό εγχειρίδιο απαραίτητο για την εισαγωγή των σπουδαστών των νομικών στην νομική επιστήμη. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ορθότερη               την μετάφραση «ΘΕΣΜΟΙ». Μαζί με τις «ΝΕΑΡΕΣ» και τον «ΠΑΝΔΕΚΤΗ»                     (συν τον ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟ ΚΩΔΙΚΑ) αποτελεί το «Ρωμαϊκό Αστικό Δίκαιο».                Από την παιδεία δεν θεωρείται Δίκαιο Χριστιανικό αλλά δίκαιο της εξουσίας. 

INSTITUTIONES ORATORIAE= έργο του Pierre de la Ramèe το 1545.                             Βλ. DIALECTICAE PARTITIONES.

INSTITUTIO ORATORIA= έργο του ρήτορα Κουϊντιλιανού.                                                 Το έργο ανακαλύφθηκε το 1416 από τον Poggio Bracciolini (βλ. DE NOBILITATE) και η EDITIO PRINCEPS κυκλοφόρησε  στην Ρώμη το 1470. Περιγράφει                           με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την μέθοδο ενθύμισης λόγων και ομιλιών                         μέσω της τοποθέτησης στην φαντασία εικόνων και αγαλμάτων σε τόπους αρχιτεκτονικών οίκων (είναι η ίδια τεχνική με την λειτουργία των πινάκων                      που τοποθετούνται πανοραματικά σε μουσεία με απεικονίσεις μαθηματικών αξιωμάτων βάσει ιστορικών, μαχών αξιωματικών ή σε παλάτια) με σκοπό την έλξη                             και άντλησή τους από μνήμης και την ολοκλήρωση της ζωγραφικής-ποιητικής τέχνης στο μέλλον. «Αναζητούμε τόπους, πραγματικούς ή φανταστικούς,                     και εικόνες ή SIMULACRA που πρέπει να εφευρεθούν»-«Ο ομιλητής πρέπει να μιλά λες και διαβάζει σημειώσεις (NOTAE)». Το έργο είναι γραμμένο                                        με χιούμορ και ζωντανεύει παραδείγματα από την «αρχαία τέχνη».                                             Συνδέεται άμεσα με το έργο του ιδίου DE INSTITUTIONE ORATORIA                             αλλά και με το έργο ρητορικής ΦΑΙΔΡΟΣ του Πλάτωνος. Σχολιάστηκε                            από τον Rahael Regius στο έργο DUCENTA PROBLEMATA IN TOTIDEM INSTITUTIONIS ORATORIA QUINTILIANI DEPRAVATIONES που εκδόθηκε στην Βενετία το 1491. Βλ. επιπλέον NON-FINITO, TEMPO, ORATORIO DEI NOBILI DELLA COMPANIA DI JESU  και LA NOBILITA DI MILANO.

INSTITUTIONES RHETORICAE= έργο Ρητορικής το 1545 του Pierre de la Ramèe (και του φίλου του, Omar Talon, o οποίος το 1548 είχε γράψει την RHETORICA που αποτελεί σύνοψη των INSTITUTIONES ORATORIAE αλλά και ακόμα 13 έργα ενώ μαζί συνέγραψαν αμέτρητα άλλα επιστημονικά έργα εκ των οποίων 450 μόνο αφορούν την Λογική και την Ρητορική και στον οποίον αναφέρεται το έργο                      του Pierre de la Ramèe DIALECTICA AUDOMARI TALEI PRAELECTIONIBUS ILLUSTRATA). Βλ. υπεράνω όλων την σύνδεση DE INVENTIONE LIBRI TRES              και COMMENTARIORUM DE RELIGIONE CHRISTIANA LIBRI QUATOR               και τα 5 βιβλία των SYMBOLICARUM QUAESTIONUM με το έργο RHETORICAE DISTINCTIONES IN QUINTILIANUM.

INSTITUTO DELLA PIETÀ= στην πλατεία Αγ. Μάρκου στην Βενετία.

INSULAE= «Νήσοι», τα οικοδομήματα γύρω από την κεντρική αυλή                             των Ανακτόρων ενός Βασιλικού Οίκου, όπως καλούνται μετά το 1900                                   χάρη στον Άγγλο αρχαιολόγο Έβανς. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει την διασύνδεση της έκφρασης με την Πολιτεία των Επτανήσων                     αλλά και με τις παραστάσεις στον δίσκο της Φαιστού: σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε., ο Δίσκος της Φαιστού αποκρυπτογραφείται                                   ως καθρέφτης του κόσμου στο έργο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΑΜΝΟΣ από τον κώδικα                                               της Γάνδης (δες ALO Y CANO σε σχέση με το έργο των Peter Codde-Anna Codde).  Βλ. για το θέμα του καθρέφτη και του μυστικισμού SUB SPECIE AETERNITATIS, VELUTI IN SPECULUM, SPECULUM HUMANAE SALVATIONIS, SPECOLA VATICANA, SACRO SPECO, SPECILLUM INSTRUMENTUM, VAL D’ AOSTA, SALVATOR MUNDI και επίσης PIAZZALE DEI SACELLI, SCRIPTA MINOA, PIANO NOBILE. 

ΙΝ ΤΕ, DOMINE, SPERAVI= σε σένα, Κύριε, έχω θέσει την ελπίδα, την πίστη μου

ΙΝTELLECTUS AGENS= έκφραση του Αβερρόη –Άραβα φιλοσόφου, νομικού, ιατρού και αστρονόμου (μεταφραστή και σχολιαστή των έργων του Αριστοτέλη)–  που γεννήθηκε το 1126 μ.Χ. στην Ισπανία (βλ. CÓRDOBA) και έζησε ως τα 1198.                                                 O Camillo το ταυτίζει με το «Φως», βλ. FONS VITAE, SIGNUM TRICIPUT.

INTELLECTUS MUNDI= «ο Κόσμος των Ιδεών», όρος του Marsilius Ficinus.                   Βλ. MUNDUS NOVUS και CORPUS MUNDI και SPIRITUS MUNDI.

IN TEMPORE OPPORTUNO= εν καιρώ των δέοντι

INTER ALIA= μεταξύ άλλων, μεταξύ άλλων πραγμάτων

INTER ALIOS= μεταξύ άλλων προσώπων

INTER ARMA SILENT LEGES= «οι νόμοι σιωπούν εν μέσω των αρμάτων».                      Η φράση είναι πολύ σοβαρή διότι εννοεί «ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΠΟΛΕΜΟΥ». Επίσης, οι «LEGES» μπορεί –σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– να μεταφράζονται και «λεγεώνες». Βλ. και τον αναλεκτισμό                  «SILENT LEGES INTER ARMA» αλλά και την σχέση των όπλων με το άρμα                  του Ήλιου και την διεύθυνση του νου στην έκφραση «FUROR ARMA MINISTRAT» περί άρματος Αχιλλέως.

INTER ARTES ET NATURAM= μνημειακός πίνακας του Πιβί ντε Σαβάν του οποίου το στυλ εστιάζεται στο επίπεδο άπλωμα του χρώματος που δημιουργεί                         μιαν ονειρική εντύπωση. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Μεταξύ των Τεχνών και της Φύσεως» ή «Μεταξύ των Τεχνών, και η Φύση».

INTER CANEM ET LUPUM= λυκόφως

INTERMEDIO= Ιντερμέδιο, εμβόλιμο τραγούδι με δική του υπόθεση, άσχετη                         με την κεντρική υπόθεση. Προέρχεται από την χρήση του μέσου αυτού εσωτερικά, ως χορικού στις πράξεις των θεατρικών έργων. Ωστόσο, μπορεί να αποσπασθεί                             από ένα κείμενο και να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα σε νέα, διαφορετική σύνθεση          (π.χ. σε σχέση με τα ιταλικά στιχουργικά σχήματα (ΤΕΡΤΣΙΝΕΣ)                                          ή με το ομώνυμο έργο του Καζαντζάκη σε σύνδεση με το Βακχικό                                   και τα «ΛΥΡΙΚΑ» και τον «ΑΧΙΛΛΕΑ» και  την «ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ,                                     ΗΤΟΙ ΤΗΝ ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ ΤΩΡΙΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΛΩΣΣΑ»                                 και την «ΑΝΟΙΞΗ» και τα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ» και τα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΗΜΑΤΑ» και «ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝΑ» του νέου Ανακρέοντος, αποστόλου της Φιλικής Εταιρείας και προδρόμου του Σολωμού,                                     του Αθανασίου Χριστόπουλου. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει και τις 2 μεταφράσεις: «διεθνές μέσον» και «Μεσολόγγι».

INTERNA CORPORIS= εσωτερικά μυστικά, μύχια εσώτερα (κανόνες                         που ισχύουν για τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας ενός σώματος, σωματείου, οργανισμού όπου δεν δικαιούνται να παρεμβαίνουν τρίτοι αλλά όλα ρυθμίζονται μεταξύ των μελών του)

INTER NOS= μεταξύ ημών

IN TERROREM= με σκοπό προειδοποίησης, με σκοπό τρομοκράτησης

INTER SE= μεταξύ τους

INTER VIVOS= ανάμεσα σε ζωντανούς

IN TOTO= εντελώς, συνολικά, απολύτως

INTRA MUROS= εντός των τειχών, ιδιωτικώς. Τόπος όπου κτίζονται οι Βασιλικές οι οποίες είναι προορισμένες για την λατρεία και την Ευχαριστία.                                Όμοιο με το «INTRA PARIETES»

INTRODUCTORIA ARTIS DEMONSTRATIVAE= έργο του Raimundo Lulio                    το οποίο, προφανώς, αποτελεί εισαγωγή η οποία συνδέεται με τα υπόλοιπα                έργα του περί Τεχνών. Βλ. ARS DEMONSTRATIVA.

INTUITUS= «Ενόραση», έκφραση του Descartes

ΙΝ UTROQUE FIDELIS= πιστός και στα 2 και στο κάθε ένα ξεχωριστά

IN VACUO= εν κενώ

INVENZIONE= εφεύρεση, έμπνευση, πνοή ζωής, εμψύχωση, «animation»

IN VERSO ORDINE= με αντίστροφη οργάνωση

ΙΝ VINO VERITAS= το κρασί λύνει την γλώσσα, στον οίνο βρίσκεται η αλήθεια. Παραλλαγή του χριστιανικού «ΟΙΝΟΣ ΕΥΦΡΑΙΝΕΙ ΚΑΡΔΙΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

IN VIVO VERITAS= στον ζωντανό άνθρωπο βρίσκεται η αλήθεια

INVITA MINERVA= προσκληθείσης της Αθηνάς, φράση του Ορατίου. Οι πηγές πληροφοριών του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίνουν ότι η φράση σημαίνει «χωρίς ευφυΐα και σκέψη». Βλ. MINERVA MUNDI, PIAZZA MINERVA, CRASSA MINERVA

IN VITRO= «εν ποτηρίω» εξέταση στο εργαστήριο, εξέταση σε γυάλινο σκεύος              και όχι σε ζωντανό οργανισμό. Η έκφραση είναι ιδιαιτέρως αξιοποιήσιμη σε σχέση με τα συμφραζόμενα στην ανάλυση που γίνεται σε αυτήν την συλλογή δειγμάτων

IOANNES ACUTUS EQUES BRITTANICUS DUX ET REI MILITARIS: PAULI UGELLI OPUS= απόσπασμα επιγραφής στο μνημείο του Τζιοβάννι Ακούτο                       ή John Hawkwood, έργο του Πάολο Ουτσέλλο το 1436 στο εσωτερικό του DUOMO Φλωρεντίας. Δες την άμεση ενότητα της επιγραφής IOANNES ACUTUS EQUES BRITTANICUS DUX ET REI MILITARIS: PAULI UGELI OPUS                                               με την επιγραφή PAOLO UGELLI OPUS, με την επιγραφή IN HONOREM PRINCIPIS APOST. PAULUS V BURGHESIUS ROMANUS την επιγραφή EGO SUM IHS NAZARENUS (REX IODEORUM) με το θέμα του SAN ROMANO                               και τα υπόλοιπα περί Τζούλιο Ρομάνο και Ρωμανών). Το συνολικό έργο                         του Ουτσέλλο συνδέεται με το μνημείο στο DUOMO του Νικκολό ντα Τολεντίνο (ζωγραφική του Αντρέα ντελ Καστάνιο το 1456): το έργο αυτό του Αντρέα                  Ντελ Καστάνιο είναι υπόδειγμα για το θέμα του τέλειου από προοπτικής άποψης «κουτιού» σχεδιασμένου σύμφωνα με τους κανόνες της γεωμετρίας,                               διότι συνενώνεται με το τραπέζι τοκετού του Lorenzo Magnifico στην Νέα Υόρκη και με την τραπεζαρία της Αγίας Απολλωνίας στην Φλωρεντία όπου ο Αντρέας ντελ Καστάνιο φιλοτέχνησε το έργο Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ το διάστημα                   1445-1450 για την Ανάσταση σε συνδυασμό με την τοιχογραφία ΕΣΘΗΡ                      που αφαιρέθηκε περίπου το 1450 από τον υπόλοιπο κύκλο ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΑΝΔΡΕΣ τον οποίο φιλοτέχνησε μετά το 1450 και συνδέεται αφενός με το τρίπτυχο                        της μάχης του Αγ. Ρωμανού (βλ. SAN ROMANO, CAMPANA, LOUVRE, ERMITAGE) και αφετέρου με τον ΕΦΙΠΠΟ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΟ                  ΝΤΑ ΤΟΛΕΝΤΙΝΟ που είναι μονόχρωμο ζωγραφικό έργο στην SANTA MARIA DEL FIORE (βλ. AVE VIRGINEI FLOS). Με τον Τολεντίνο και την πρεντέλλα                 του Ucello στο Ούρμπινο με θέμα Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΣΤΙΑΣ (βλ. PAOLO UGELLI OPUS-SAN ROMANO-IOANNES ACUTUS EQUES BRITTANICUS DUX                             ET REI MILITARIS: PAULI UGELI OPUS και IN HONOREM PRINCIPIS                  APOST. PAULUS V BURGHESIUS ROMANUS) συνδέεται, άρα, α) μια σειρά προτομών με τίτλο ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΑΝΔΡΕΣ που θεωρείται από το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ότι αντιστοιχούν στον ΕΠΙΤΑΦΙΟ Περικλέους,                                  β) ο μεγάλος πίνακας Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ή ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ                                 ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, έργο του Τζούστο ντι Γκαντ στην Εθνική Πινακοθήκη Μάρκων στο Ανάκτορο του Δούκα του Ούρμπινο με την σημείωση ότι ο Γιούστος της Γάνδης έχει φιλοτεχνήσει 28 προσωπογραφίες: Ομήρου, Ιπποκράτη, Ευκλείδη, Πλάτωνος, Αριστοτέλη, Πτολεμαίου, Σόλωνος και Βησσαρίωνος                                         (βλ. και APOSTOLADOS) και γ) ο πίνακας ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΟΣΤΙΑΣ                            ή ΒΕΒΗΛΗ ΜΕΤΑΛΗΨΗ  που είναι πρεντέλλα του Ucello για τον πίνακα                      του Ντε Γκαντ (βλ. οπωσδήποτε την ανάλυση του CORPUS DOMINI                              για την Λειτουργία της Μπολσένα, το Θαύμα της Όστιας και τα έργα του Ραφαήλ σε σχέση με το URBINO ενώ για το θέμα του κώδικα της Γάνδης βλ. πρωτίστως                             ALO Y CANO και ΙNSULAE και μετά PALAZZO DUCALE, VAL D’ AOSTA, CORPUS CHRISTI).  Υπεράνω όλων, δες την σύνδεση με το δίπτυχο EGO SUM IHS NAZARENUS (REX IODEORUM).

IPSE DIXIT= Αυτός έφα. Δογματική διαβεβαίωση των μαθητών του Διδασκάλου.

IPSE DIXIT ET FACTA SUNT-IPSE MANDAVIT ET CREATA SUNT= επιγραφή              σε ξύλο στο τρίπτυχο Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ στο PRADO Μαδρίτης.

IPSIS SIMA VERBA= τα ίδια τα λόγια. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. καταλήγει στην ολοκληρωμένη μετάφραση «τα ίδια τα λόγια ρητά σημαίνουν                αφ’ εαυτών».

IPSO FACTO= αυτοδίκαια, χάρη στο γεγονός Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει  ότι –πέρα από τον διπλωματικό της χαρακτήρα– η έκφραση IPSO FACTO αναφέρεται και στο γεγονός ότι από το 1498 οι Έλληνες της Βενετίας απέκτησαν το δικαίωμα                     να ενεργούν ως Αδελφότητα ή Σχολή σύμφωνα με το δικό τους, επικυρωμένο από το Κράτος, καταστατικό και τις αποφάσεις του σώματος                                   της ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ/ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ αρκεί να μην είναι αντίθετες με τους Νόμους της Πολιτείας. Αυτό ίσχυσε ως την κατάλυση της Βενετικής Δημοκρατίας το 1797. Το αρχικό καταστατικό, όμως, συμπληρώθηκε με τον νέο Κανονισμό της 11/3/1821 !

IPSO JURE= αυτοδικαίως, με τον νόμο, χάρη στον νόμο

IRA FUROR BREVIS EST= η Ήρα είναι μια μικρή, σύντομη μήνις (ή) η οργή                 σε κάνει τρελλό (ή) η οργή είναι μια μικρή και σύντομη τρέλλα.                                    Φράση του Ορατίου που συνενώνει την θεά Ήρα –δια της ποιητικής μανίας–                 με την μήνιν Αχιλλέως. Βλ. τα ρητά περί Ιλίου και Τροίας καθώς και τις εκφράσεις περί FUROR.

IRIA FLAVIA= αρχαία πόλη όπου βρέθηκαν τα λείψανα του Αγ. Ιακώβου                     του Αποστόλου. Βασιλική αφιερωμένη στην μνήμη του υπήρχε στην πόλη Santiago de Compostella –παλαιά πρωτεύουσα του Βασιλείου της Γαλικίας– ενώ τώρα εκεί βρίσκεται Καθεδρικός Ναός της περιόδου 1060-1211 που αποτελεί το ωραιότερο Ρωμανικό κτίριο στην Ισπανία. Στο εσωτερικό, ο βωμός είναι πάνω                              από το ασημένιο φέρετρο του Αγίου το οποίο είναι ορατό. Βλ. οπωσδήποτε                   την σύνδεση με HORREO, PORTICO DE LA GLORIA, TORRE DE LA TRINIDAD, LA TRINIDAD και κατόπιν PANAFIEL, ALCÁZAR.

IRRATIONEL= «μη έλλογον»

ISACH= «Ισαάκ», ιταλικό δράμα μυστηριακής μορφής του Luigi Grotο το 1586,               μοντέλο με βάση το οποίο εγράφη ως θρησκευτικό δράμα στην Κρήτη                            από άγνωστο ποιητή τον 17ο αιώνα –προ της κατακτήσεώς της–                                    το κρητικό μυστήριο «Η θυσία του Αβραάμ» που έχει ως υπόθεση βιβλική σκηνή και συνδέεται με τον Ερωτόκριτο και την Ερωφίλη σύμφωνα με τον Κρητικό ερευνητή Στέφανο Ξανθουδίδη, με τα χορικά του έργου Ο ΘΑΝΑΤΟΣ                              ΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ» του Σικελιανού, με την μετάδοση των λεγομένων «φριχτών μυστηρίων» του μονογενή διδασκάλου Χριστού –φρυκτωρία– και με τα Μυστήρια των θεάτρων της Ευρώπης. Βλ. CALISTO 

ISEUM CAMPENSE= «Ιερό της Ίσιδος», ιερό αφιερωμένο στην θεά των Αιγυπτίων το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της Ιντούστρια, στο όρος των Πυρηναίων Μοντέου ντα Πω. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι το ιερό αυτό συνδέεται με την Ισιακή Τράπεζα Μπέμπο ή Πίνακα της Ίσιδος (τράπεζα βωμού του 1ου μ.Χ. αιώνος από μπρούντζο με την ενθρόνιση Ίσιδος, βλ. και DIALOGHI DE(GLI ASOLANI) που προέρχεται από την λεηλασία της Ρώμης το 1527                       (βλ. SACCO DI ROMA) και προσπάθησε τον 17ο αιώνα να την αποκρυπτογραφήσει ως προς τα ιερογλυφικά της ο Athanasius Kircher               (Βλ. ARCANA NATURAE, MICROGRAPHIA, MUNDUS SUBTERRANEUS,                   ARS MAGNA LUCIS ET UMBRAE, ARS MAGNA SCIENDI, OEDIPUS AEGYPTIACUS, OBELISCUS PAMPHILIUS). Σημειώνεται ότι στην σχολή Μπέμπο –βλ. DIALOGHI DE(GLI ASOLANI– ανήκε ο Dolce, συνεργάτης του Τισιανού                   και θαυμαστής του Camillo. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί                       ότι το ISEUM CAMPENSE συνδέεται με το έργο του Ιωάννη Βιργινίου                              και την προτομή του Ερνέστου Sciaparelli και είναι, επί της ουσίας, τραπεζοειδής τάφος με σκηνές ζωγραφικής. Ειδικότερα, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί Α) ότι το ISEUM CAMPENSE ισοδυναμεί αφενός με το Πεδίο του Άρεως: υπό την έννοια ότι ανταποκρίνεται στον πρώτο χάρτη του πλανήτη Άρη                         που σχεδίασε ο Ιωάννης Βιργίνιος Sciaparelli (1835-1910) μηχανικός, αρχιτέκτονας, γεωδαίτης και αστρονόμος –ο άνθρωπος που ανακάλυψε                      τον αστεροειδή «ΕΣΠΕΡΙΑ» στο Μιλάνο το 1861 και έγραψε το 1873 το έργο                      «ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ»– και το 1889 εξελέγη γερουσιαστής. Απέδειξε την ταυτότητα των χρόνων περιστροφής                      και περιφοράς Ερμή-Αφροδίτης ενώ το 1900 άρχισε να γράφει NON FINITO                 την «Ιστορία της Αστρονομίας». Επιπλέον, οι ανακαλύψεις του Ernesto Sciaparelli (1856-1928) αιγυπτιολόγου, Γερουσιαστή του Βασιλείου, Διευθυντή                               της Κυβέρνησης Μουσείων στο διάστημα 1894-1928 για το Αιγυπτιακό Μουσείο, καθοδηγητή της Ιταλικής Αρχαιολογικής Αποστολής Γκίζας–αυτός ανακάλυψε τους τάφους– στο διάστημα 1903-1913 συνδέονται με την προγενέστερη αποκρυπτογράφηση της συλλογής Ντονάτι-Τροβέντι/Ντροβέτι από το Ιερό                   της Αβύδου και των Θηβών καθώς και του Βασιλικού Κανόνα                                          από τον Champollion o οποίος μετά την ανεύρεση της στήλης της Ροζέττας αφιερώθηκε στην αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών και έλυσε τον κώδικα               το 1824. Άρα, είναι ο ΓΡΑΦΕΑΣ του Λούβρου ο λεγόμενος ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ                 ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ και έγραψε την γραμματική και το λεξικό της αρχαίας Αιγύπτου πριν χάσει την ζωή του  το 1832. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι η πλάκα στην προτομή Sciaparelli –μνημείο του 1832– αντιπροσωπεύει τον Champollion και τον Μεγάλο Αλέξανδρο και, άρα, το ISEUM CAMPENSE     είναι το μωσαϊκό Ισσού –δηλαδή Ιησού– και κατ’ επέκτασιν αναφέρεται                      στον λεγόμενο «Άρειο Πάγο», στην καταδίκη δηλαδή της αίρεσης του Αρείου Πάγου από τον Ιησού, Β) ότι το ISEUM CAMPENSE ισοδυναμεί αφετέρου                         με την συλλογή του οίκου της Σαβοΐας στο MUSEO DELLE ANTICHITÀ EGIZIE. Βλ. MONDE IDÉAL, SACRA STELIS CORONA, STELLARATOR, EPOS HESPERIS για το σχέδιο της ιδανικής πόλης με χάρτη της Σφορτσίντα σε αστεροειδές πλάνο, το σχέδιο «ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ» με μορφή κορώνας πόλεως                                      του Μιχαηλάγγελου και το σχέδιο της ιδεώδους Πολιτείας του Λεονάρντο. Επίσης, βλ. την σύνδεση των έργων Sciaparelli-Mazzini-Fattori-Βίκτωρος Εμμανουήλ                   και δες MONTU, MONUMENTA, PALAZZO PITTI, PALAZZO DEI PRINCIPI, AUGUSTA TAURINORUM, BELFIORE, LE SACRE DE L’ EMPEREUR,                      ROMANUS PONT MAX, ISEUM CAMPENSE, CICERONIANUS, PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS, AURORA και SACCO DI ROMA.

IS NAZ ORAEUS REX IUDEORUM= «ΙΣ ΝΑΖ ΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ                            ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ», επιγραφή στον πίνακα ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ στον Σταυρό του Χριστού του Luca Signiorelli την περίοδο 1500-5 σε UFFIZI.                Βλ. DIE NAZARENER, SALONE SISTINO, NOUVELLE BIENNALE, CAPELLA SIXTINA, SCALA REGIA.

IS NAZORAEUS REX IUDEORUM= «ΙΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ                                  ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ», επιγραφή στον Σταυρό του Χριστού όπως απεικονίζεται από τον Luca Signorelli περίπου το 1500 στον πίνακα Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ                         ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ σε UFFIZI. DIE NAZARENER, SALONE SISTINO, NOUVELLE BIENNALE, CAPELLA SIXTINA, SCALA REGIA.

IS PATER EST, QUEM NUPTIAE DEMONSTRANT= «Αυτός είναι ο Πατήρ                     τον οποίον οι γάμοι αποδεικνύουν». Αρχή του Ρωμαϊκού Δικαίου η οποία προβλέπει ότι κατά την διάρκεια νόμιμου γάμου, συλλαμβανόμενο από την σύζυγο παιδί –κατά τεκμήριο– ανήκει στον νόμιμο σύζυγο. Η φράση μπορεί                                 να χρησιμοποιηθεί, σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε., σε σχέση  με τα ρητά του Χριστού περί Πατρός στο Ευαγγέλιο Κατά Ιωάννην                                 και στην Αποκάλυψη.

ISTITUTO NAZIONALE DI STUDI SUL RINASCIMENTO= «Εθνικό Ίδρυμα Μελετών της Αναγεννήσεως» στην Φλωρεντία. Βλ. NAZIONALE.

ISTORIA DELLE SETTE ALLEGREZE= «Ιστορία των 7 Χαρίτων»                                          ή –σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.–  «Ιστορία των 7 Αλληγοριών». Πέρα από την δυνατότητα ένταξης της εκφράσεως στο θέμα των 7 Ελευθερίων Τεχνών, σημειώνεται ότι «Επτά Χαρές» ονομάζονται οι βιβλικές ιστορίες και οι θρησκευτικοί θρύλοι από την περίοδο που προηγήθηκε της Γέννησης του Χριστού μέχρι και λίγο μετά την Σταύρωση. Ταυτίζονται με την ζωή                           της Παναγίας.

ITA DIIS PLACUIT= πρόκειται για το αρχαίο ελληνικό ρητό «ΟΥΤΩ ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΕΔΟΞΕΝ»

ITA EST= έτσι είναι, ώστε είναι, ώστε υπάρχει, έστω (με το ίδιο νόημα)

ITA LEX SCRIPTA= Ώστε άρα (ίσταται, ισχύει) γραπτώς ο νόμος. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. κρίνει ότι πρέπει το ρητό αυτό να εκλαμβάνεται σε συμφωνία με το «LEX SCRIPTA» και το «SCRIPTA MANENT» και το «EPEA PTEROENTA»/»VERBA VOLANT»  σε αντίθεση με το «LEX NON SCRIPTA»

ΙTALIA NOVA (ITALIA ARTIUM STUDIORUMQUE PLENA SEMPER EST HABITA)-ITALIA ANTIQUA= 2 επιγραφές αντιμέτωπες στην ΑΙΘΟΥΣΑ                       ΤΩΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΧΑΡΤΩΝ του Βατικανού, έργο με σκοπό                                   την χαρτογράφηση της Ιταλίας του κοσμογράφου και μαθηματικού Egnazio Danti και του Antonio Danti που συνοδεύεται από τις 2 νωπογραφίες του 1583                         με θέμα «ΑΡΧΑΙΑ ΙΤΑΛΙΑ» και «ΣΙΚΕΛΙΑ» (σχέδια): συνδέονται                               με την ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ δομικά αλλά από πλευράς ερμηνείας συνδέονται με το σύνολο των PIETÀ, LA PIETÀ, IMAGO PIETATIS                      και INSTITUTO DELLA PIETÀ ως προς την CAPELLA PIETÀ σε αντίθεση                  με την κανονική επιγραφή του έργου των Μαρτίνι-Μέμμι                                                  AVE GRATIA PLENA DOMINUS TECUM το οποίο στον εικονιζόμενο πίνακα φέρει την χάραξη AVE GRATIA PIETA DOMINUS TECUM, οπότε η άνωθεν χάραξη θα μετατραπεί σε ITALIA NOVA (ITALIA ARTIUM STUDIORUMQUE PIETÀ SEMPER EST HABITA) και θα πρέπει να συνενωθεί με την επιγραφή CAUSARUM COGNITIO στην STANZA DELLA SEGNATURA.                                           Βλ. τέλος την CORTILE DELLA PIGNA και την επιγραφή CLARIORA ARTIFICUM EXCELLENTIUM OPERA AD EXTEROS AVECTA URBI RECUPERATA                              σε σχέση με το σύνολο του έργου του Δάντη.

Ι TRE LIBRI DEI PIACERI DELLA MENTE CHRISTIANA= «Τα 3 βιβλία (του Θεού) για την Σύλληψη της Χριστιανικής σκέψεως», έργο του Federico Borromeο                       που συνδέεται άρρηκτα με τα 2 έργα DE PICTURA SACRA και DE PICTURA SANTA σε συνδυασμό με το MUSAEUM BIBLIOTHECAE AMBROSIANAE                       και τον κώδικα CODEX AMBROSIANUS. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι με τα 3 έργα του αποσκοπεί στην σύνδεση με δορυφορική εικόνα                       με την Αρχιεπισκοπή Μεδιολάνων. Βλ. ASUNTO MÍSTICO και SACRA CONVERSAZIONE.

IULIUS EXCLUSUS A COELIS= έργο του Έρασμου με σατυρική μορφή το 1513.

IUS SUUM UNICUIQUE TRIBUIT= επιγραφή για το ζητούμενο της Δικαιοσύνης στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ της Αίθουσας Ραφαήλ στο Βατικανό.                               Βλ. CAUSARUM COGNITIO, LIBER PONTIFICALIS, DONATIO CONSTANTINI. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι ο Ραφαήλ γεννήθηκε                       στην πόλη URBINO (1483-1520), είναι ο αρχιτέκτων του Αγ. Πέτρου,                                  ο επίσημος αρχαιολόγος του Πάπα για την ζωγραφική αναπαράσταση της Ρώμης και ότι έγινε Καρδινάλιος. Εφήρμοσε το πυραμιδοειδές σχήμα το οποίο διδάχθηκε από τον Λεονάρντο. Βλ. HORTUS CONCLUSUS, STUDIOLO, CODEX URBINATUS LATINUS, RAPHAEL URBINAS, RENOVATIO URBIS, GRAECAM URBEM, CORPUS DOMINI.

JANUIS CLAUSIS= «κεκλεισμένων των θυρών». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δεν επισημαίνει μόνον ότι πρόκειται                      για μιαν από τις ομορφότερες εκφράσεις της νομικής και της διπλωματίας                     αλλά προσθέτει επιπλέον ότι δεν αρκεί η τυπική μετάφραση και ότι πρέπει                         το ρητό να διασυνδέεται με «κλείδες», «ρήτρες», «ρητά», «όρους» και «συνθήκες» υπό την έννοια της αποκωδικοποίησης και αποκρυπτογράφηση ρητών                           από γραπτούς κώδικες. Καλύτερα, άρα, «κεκλεισμένων                                              των κλειδών/ρητρών/όρων/συνθηκών». Σύγκρινε με «MARE CLAUSUM»

JEU DE MOTS= λογοπαίγνιο

JEU D’ ESPRIT= πνεύμα, χιούμορ

JOCI CAUSA= χάριν αστεϊσμού

JORDANUS= υπογραφή του Ναπολιτάνου ζωγράφου Luca Giordano                         περίπου το 1862 στον πίνακα ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ                                   ΜΕΤΑΞΥ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΕΖΟΛΕ η οποία επετεύχθη κατά την ρωμαϊκή εποχή για ειρήνη μεταξύ των πόλεων της Τοσκάνης χάρη στους Μεδίκους.                     Βλ. GALLERIA MEDICI.

JUBILATE DEO= αγάλλεσθε εν Κυρίω

JUCUNDI ACTI LABORES= οι ενεργοί εργάτες είναι ευτυχισμένοι. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επισημαίνει ότι ενδέχεται το ρητό να αναφέρεται                           στις «ΠΡΑΞΕΙΣ» των Αποστόλων

JUDEX DAMNATUR CUM NOCENS ABSOLVITUR= ο δικαστής καταδικάζεται όταν (ο) ένοχος αθωώνεται (ή) απολύεται

JUDEX NE PROCEDAT EX OFFICIO= «ο δικαστής δεν προβαίνει σε δίκη                         εκ καθήκοντος» δηλαδή «αυτεπαγγέλτως» ούτε «εξ επαγγέλματος». Η φράση εννοεί ότι ο δικαστής σύμφωνα με τις προτάσεις που έγιναν, τα προταθέντα, και αυτά που αποδείχθηκαν οφείλει να δικάζει. Ασφαλώς, όλα αυτά διαβάζονται και διαφορετικά, επισημαίνει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. για αυτό το ρητό το οποίο επίσης ακυρώνει                               όλες τις αυτεπάγγελτες επεμβάσεις εισαγγελέων και εναποθέτει την ευθύνη                      στις προτάσεις των αστυνομικών αρχών. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίνει, εξάλλου, την μετάφραση «ο δικαστής/κριτής δεν γεννιέται από καθήκον»

JUDICIUM DEI= η Κρίση του Θεού, Θεοδικία

JUDICIUM PARIUM, AUT LEGES TERRAE= πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα                 στην κρίση των συντρόφων μας/των ίσων μας ή στους νόμους                                           της γης/της πατρίδας

JUGE DE PAIX= δίκαιη, ειρηνική κρίση

JULIA VENEZIA= η Χερσόνησος της Ίστριας, η παλαιά επαρχία Γκορίτσια                 στην Ιταλία, η οποία απωλέσθη μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.                                     Την είχε επισκεφθεί ο Λεονάρντο προ του 1500. Βλ. CAPO D’ ISTRIA καθώς και BASILICA JULIA, JULIA VENEZIA, COLONIA JULIA CORINTHUS, COLONIA LAUS JULIA CORINTHIENSIS, VILLA JULIA, FORUM JULIUM.

JUNIORES AD LABORES= οι νεαρώτεροι στις εργασίες

JUNTA= «Χούντα», ισπανική λέξη η οποία στον Μεσαίωνα σήμαινε «Πολιτικό Συμβούλιο» ή «Συνέλευση». Ταυτίζεται με την διενέργεια πραξικοπήματος                     από οργάνωση η οποία έχει σκοπό την κατάλυση του πολιτεύματος                               και την επιβολή απόλυτης εξουσίας. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει, πάντως, ότι η JUNTA και το COUP D’ ETAT μπορούν να εφαρμοστούν και υπέρ της ελευθερίας.

JUPPITER HELIOPOLITANNUS= ο θεός Ζευς Ηλιοπολίτης ο οποίος λατρευόταν στον Ναό της Ηλιοπολιτικής Τριάδος στην Ηλιόπολη από τους Λατίνους

JURARE IN VERBA MAGISTRI= όρκος βάσει των ρημάτων ενός Διδασκάλου.              Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «κρίση»,                                     «απόφαση βάση των ρημάτων του Διδασκάλου»

JURE DIVINO= μέσω θεϊκού νόμου, μέσω θεϊκού δικαίου, μέσω του δικαστηρίου του Θεού. Το Συμβούλιο Αντίστασης               του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι μπορεί και να χαρακτηρίζει θετικά                     έναν νόμο «θεϊκό»

JURE ET FACTO= «από το δίκαιο και από τα πράγματα». Αναφέρεται κυρίως σε απόκτηση τίτλου. Είναι μια από τις κορυφαίες έννοιες της νομικής και της διπλωματίας και πρέπει να εξεταστεί μαζί με όλες τις υπόλοιπες εκφράσεις περί Πολέμου  και περί Δικαίου (IPSO JURE, PLENO JURE, SALVO JURE, SUO JURE)                             και σε συνδυασμό με το σύνολο των ρητών περί FACTUS, FACTUM, FACTO κ.τ.λ.                   Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επεκτείνει την έννοια                                                      σε θέματα απονομής διπλωμάτων και αναγνώρισης καταστάσεων, συνθηκών, κρατών αλλά –το κυριότερο όλων– συνδέει την έννοια με το σύνολο των αναφορών                               σε Κρίση και Δίκαιο του Θεού

JURE HUMANO= μέσω ανθρωπίνου νόμου, δικαίου, κρίσης, δικαστηρίου.                      Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι πρέπει να διαβάζεται και με το πνεύμα στον τόνο «ανθρωπίνου νόμου» σε αντίθεση με τον «απάνθρωπο νόμο»

JURIS PERITUS= η τυπική μετάφραση δίνει «ειδικευμένος στον νόμο», «μορφωμένος». Δίχως να την αναιρεί, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «ο Νόμος, περιττός»

JURIS UTRIUSQUE DOCTOR= δόκτωρ/διδάκτωρ Αστικού, Πολιτικού                                 και Κανονικού Δικαίου

JUS CANONICUM= Κανονικό Δίκαιο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει και «Κανονικό Υϊό»               σε σχέση με τον Υϊό του Θεού

JUS CIVILE= Αστικό Δίκαιο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Υϊός της Πολιτείας» ή «Υϊός της Σίβυλλας».

JUS DEVOLUTIONIS= «Δικαίωμα Διεκδικήσεως», νομικό δικαίωμα                             σύμφωνα με το οποίο στα ζητήματα κληρονομιάς προτιμώνται τα παιδιά                      από τον πρώτο γάμο. Το χρησιμοποίησε ο Λουδοβίκος ΙΔ´ για να κηρύξει πόλεμο κατά της Ισπανίας και να διεκδικήσει τον θρόνο της υπερασπίζοντας                               τα δικαιώματα της Αυστρίας.  Βλ. “LE ROI SOLEIL”, «UN ROI, UNE LOI,                      UNE FOI”,  «L’ ÉTAT C’ EST MOI CAR TEL EST MON PLAISIR», «LAISSEZ-FAIRE, LAISSEZ-PASSER», «CUJUS REGIO, EJUS RELIGIO», «CONFESSIO AUGUSTANA»,                     «PROCLI PARAPHRASIS» σε εφαρμογή με CITTÀ DEL SOLE, την LA GRANJA,    την SEGOVIA και το «CHAMBRE  DE RÉUNION» και το «MYSTERIUM JUSTIFICATIONIS»  και με την PRAGMATICA SANCTIO.

JUS DIVINUM= η τυπική μετάφραση ορθώς αναφέρει «ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», «ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», «ΘΕΙΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ». Το Συμβούλιο Αντίστασης                      του Ο.Η.Ε. συμπληρώνει τα ρητά αυτά με «ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» και «ΥΪΟΣ                 ΤΟΥ ΘΕΟΥ». Μεταφράζει την λέξη JUS= Υϊός

JUS EST ARS BONI ET AEQUI= Δίκαιο είναι η τέχνη του καλού και του ίσου. Πρόκειται για ορισμό του Δικαίου. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί αυτόνομη την χρήση της φράσεως «JUS EST ARS», «το Δίκαιον είναι Τέχνη»

JUS ET NORMA LOQUENDI= ο νόμος και ο κανών του λόγου, της ομιλίας.                Στην ουσία, όμως, ο Νόμος είναι ο Κανόνας Δικαίου. 

JUS GENTIUM= νόμος των εθνών, διεθνής νόμος, διεθνές δίκαιο. Βλ. την σύνδεση με το έργο DE LEGATIONIBUS.

JUS GLADII= το δικαίωμα του ξίφους

JUS POSSESSIONIS= το δικαίωμα κατοχής

JUS PROPRIETATIS= το δικαίωμα ιδιοκτησίας

JUS SACERDOTALE= «ο νόμος της Εκκλησίας» αναφέρει η τυπική μετάφραση αλλά το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί σωστή την μετάφραση «ΙΕΡΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ» διότι το ρητό έχει την έννοια του ιεροκρατικού Δικαίου που είναι ενάντιο προς την θρησκεία, πρόκειται δηλαδή για «Παπαδοκρατία».

JUS SUMMUM SÆPE SUMMA MALITIA EST= o νόμος που φθάνει στα άκρα               είναι συνήθως ακραία λανθασμένος. Πρόκειται για ένα από τα συγκλονιστικότερα ρητά που πρέπει να καταγράψει ο μελετητής για την νομική επιστήμη.

JUS SUPPLETIVUM=

JUSTE MILIEU= η Χρυσή Τομή & η λεγόμενη «Πολιτική της Μέσης Οδού», δηλαδή μια πολιτική συμφιλιωσης και συμβιβασμού 2 αντιπάλων καθεστώτων                            στο εσωτερικό μιας χώρας ή 2 παρατάξεων στο εσωτερικό ενός κόμματος                       σε μιαν προσπάθεια να μην υπονομεύεται από την σύγκρουση η εθνική πολιτική           (η έκφραση θεωρείται ότι αποδίδει την προσπάθεια να υπάρχει συνέχεια                      στην διακυβέρνηση μιας χώρας, αν και προφανώς υπάρχουν διαστρεβλώσεις                 της έννοιας που προέρχεται από την Ιουλιανή Μοναρχία ή Ιουλιανή Γαλλία                   του διαστήματος 1830-1848 η οποία βασίστηκε στην συνεργασία των Γάλλων                που ήταν υπέρ της Επανάστασης και των Γάλλων που ήταν υπέρ                                   της Παλινόρθωσης, στην συνένωση των Γάλλων που ήταν Ρεπουμπλικανοί                       κατά της βασιλείας και των Γάλλων που ήταν υπέρ της βασιλείας                                      και στον συμβιβασμό μεταξύ της Ελευθεροτυπίας και του Κοινοβουλίου                             ως των 2 βάθρων του φιλελευθερισμού). Εκπρόσωπος της μέσης οδού θεωρείται                   ο φιλόσοφος, ιστορικός της Αγγλίας και πολιτικός François Guizot (1787-1874):               έργο ζωής του από το 1828 ήταν ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός και στην κατεύθυνση αυτή στήριξε την Μοναρχία του Ιουλίου, στήριξε την λαϊκή παιδεία τo 1833                                  με τον Νόμο Guizot, τον πρώτο νόμο για την στοιχειώδη εκπαίδευση,                                   και σε ομιλία του στις 4/5/1837 στην Βουλή διατύπωσε τον «Νόμο της Ιστορίας» καθώς ο ίδιος θεωρούσε ότι μόνον η αστική τάξη –η Τρίτη Τάξη–                                      είναι η τέλεια τάξη η οποία ενσάρκωνε την Γαλλική Επανάσταση. Στο σημείο αυτό (αν και πιθανόν εννοείται η Γ´ Γαλλική Δημοκρατία, η δημοκρατία των χωρικών της περιόδου 1871-1940 που προαναγγέλει τις 2 Επαναστάσεις                                            το 1905 –που συμβαδίζει με την ανεξαρτησία της Νορβηγίας το 1905                                    και την προδοσία του Vikdung Quilsling το 1940– και το 1917 της Ρωσσίας                  και την εύρεση ανοιχτής οδού προς την παγκόσμια επανάσταση μέσω των 2 Λαϊκών Μετώπων FRENTE POPULAR Ισπανίας & FRONT POPULAIRE Γαλλίας),                            η ανάλυσή του ταιριάζει με την ανάλυση του Edgar Quinet (βλ. AVERTISSEMENT AU PAYS και L’ ÉSPRIT NOUVEAU) και με την ανάλυση του Μαρξ                               περί της διαδόχου της αστικής, της εργατικής τάξης, αλλά εμπλουτίζεται                        από τους νόμους απελευθέρωσης της ανθρωπότητας και τους ορισμούς                       της ελευθερίας και των δικαιωμάτων με βάση την θεωρία των κλασσικών                      του φιλελευθερισμού για να καταλήξει στην χρήση όλων αυτών των μέσων παραγωγής πρακτικά για την συνεργασία των ανθρώπων και, ουσιαστικά,                   ως προς όλα τα μέλη της κοινωνίας στην εφαρμογή από έναν άνθρωπο                        του δικαιώματος της ιδιοκτησίας!). Βλ. AUREA MEDIOCRITAS, JUSTE MILIEU, LA SECTION D’ OR, GRAND REVUE, DE DIVINA PROPORTIONE, VALENCIA, ETRETAT, SANCTA MATER ECCLESIA.

JUSTITIA OMNIBUS= δικαιοσύνη σε όλους, σε όλα

JUSTUM ET TENACEM PROPOSITI VIRUM= ένας άνδρας ορθός, σταθερός                 και κτητικός στους σκοπούς του

JUS VITÆ NECISQUE= δικαίωμα ζωής και θανάτου (ή) δίκαιο ζωής και θανάτου. Το ρητό προέρχεται από το Αρχαίο Ρωμαϊκό Δίκαιο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Υϊός της ζωής και του θανάτου» και συνδέει                               το «NECISQUE» με την ΝΕΚΥΙΑ.

KAISER= Αυτοκράτωρ Γερμανίας, πρόεδρος της Συνταγματικής Ομοσπονδίας              των Κρατιδίων και ανώτατος αρχηγός του ομοσπονδιακού στρατού και στόλου, με δικαίωμα για πόλεμο και ειρήνη. Διορίζει τον Αρχικαγκελλάριο                                     και Πρωθυπουργό καθώς και τους υπουργούς. Ιστορικά, ο KAISER θεωρεί                   τον εαυτό του ηγεμόνα σύμφωνα με Θεϊκό Δικαίωμα και δεν αναγνωρίζει το δόγμα της λαϊκής κυριαρχίας που θεσπίστηκε το 1648 στην Αγγλία, το 1830 στην Γαλλία από το Σύνταγμα της Ιουλιανής Επανάστασης –το λεγόμενο «Συμβόλαιο                           με τον Λαό» που συνοδεύθηκε από «Συνταγματικό Χάρτη» των Βουρβώνων                     ως βασιλέων της Γαλλίας και την θέσπιση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος–               και το 1875 στην Ελλάδα.  Βλ. L’ ÉSPRIT NOUVEAU.

KALISTO= «Καλλιστώ», δράμα του Luigi Grotο το 1583. Βλ. ISACH

KAMMERGALERIE= Πινακοθήκη Δωματίου της RESIDENZ με έργα                               της KUNSTKAMMER. Ο κατάλογος των έργων της δημοσιεύθηκε το 1628.

KTEMA ES AEI= πρόκειται για την αρχαία ελληνική έκφραση «ΚΤΗΜΑ ΕΣ ΑΕΙ».

KUNSTHALLE= Αίθουσα Τέχνης (βρίσκεται σε Αμβούργο, Καρλσρούρη και Βρέμη)

KUNSTHISTORISCHES= PINACOTECA = Πινακοθήκη του Μουσείου Ιστορίας               της Τέχνης της Βιέννης με 9 τμήματα. Εγκαινιάστηκε το 1891 με την συλλογή BELVEDERE και σήμερα περιέχει επιπλέον την ΝΕΑ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ (ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΤΕΧΝΗΣ) του STALBURG                                       και την KUNSTKAMMER καθώς και την συλλογή προσωπογραφιών                               του Οίκου Αψβούργων-Μεδίκων της Αυλής του Ίνσμπρουκ από τον Πύργο                  του Αμπράς που περιέχεται στους καταλόγους των ετών 1719 και 1723                         που συνδέονται με την εικονογράφηση των καταλόγων 1730, 1733, 1772, 1783              του ιστορικού Τέχνης Κρίστιοαν φον Μέχελ για STALBURG και BELVEDERE.                  O KATAΛΟΓΟΣ ΤΗΣ KUNSTHISTORISCHES φέρει χρονολογία 1958.                            Στον θόλο βρίσκεται ο πίνακας Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ                      του Michael von Muncatchi ενώ υπάρχει και ο πίνακας ΤΟ ΑΤΕΛΙΕ                                   ή ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ. Επίσης, Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΙΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΑ (ή) ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (ή) ΤΟΝ ΝΑΟ                       ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (1638-9) ή Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (1631-1641), έργο του Nicolas Poussin το οποίο αποτελεί τον μίτο για το ξετύλιγμα                               των υπολοίπων έργων του. Βλ. STALBURG, GERUSALEMME LIBERATA,                 IL RE TORRISMONDO, MALO MORI QUAM FOEDARI, LIVRE DU COEUR                D’ AMOUR ÉPRIS. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει την ηχητική σχέση KUNSTHISTORISCHES-SACRUM CONSISTORIUM.

KUNSTKAMMER= «Αίθουσα της Τέχνης» στα Ανάκτορα Πράγας, Βιέννης, Αγίας Πετρούπολης, Μονάχου (όπου βρίσκονται ARTIFICIALIA, MIRABILIA, NATURALIA  με θαύματα της φύσεως, αλληγορικά αντικείμενα της Ανατολής                 και των αρχαίων πολιτισμών, χάρτες, χειρόγραφα και μουσικά ή επιστημονικά όργανα) και στα οποία συγκεντρώνονται οι ηγεμόνες της Αναγέννησης                                         για να τα θαυμάσουν. Η «Αίθουσα της Τέχνης» του Ανακτόρου Πράγας περιέχει την Αυτοκρατορική Συλλογή, στηρίχθηκε στον ΚΑΤΑΛΟΓΟ “G”                               και στον ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ή ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ ΤΟΥ 1718 και κτίστηκε με εργασία των 3 καλλιτεχνών  Bartholomeus Spranger, Χανς Βαν Άαχεν και Joseph Heintz: του οποίου ειδικά                 Η ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΡΟΔΟΛΦΟΥ Β´(1552-1612)                   (ο οποίος αναζήτησε την «Φιλοσοφική Λίθο» σε συνεργασία με τον Jordano Bruno) στην KUNSTKAMMER Πράγας το 1594 συνδέεται με το έργο που του αφιέρωσε                  ο Bruno –βλ. ARTICULI CENTUM ET SEXAGINTA ADVERSUS HUIUS TEMPESTATIS  MATHEMATICOS ATQUE PHILOSOPHOS– και με τα 2 έργα                       του Κέπλερ «ΡΟΔΟΛΦΕΙΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ» και (DE) HARMONICE MUNDI»           καθώς και με τον πίνακα το 1568 του Πίτερ Μπρέχελ του χωρικού                                     Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ όπου εικονίζεται η πόλη με την ηλιακή, ακτινωτή δομή και την σπειροειδή κατασκευή. Η «Αίθουσα της Τέχνης» του Μονάχου κτίστηκε         ως Θέατρο της Σοφίας (βλ. THEATRUM MUNDI) και σήμερα είναι Νομισματοκοπείο. Αποτελεί τον Οίκο Τέχνης του Βασιλιά της Βαυαρίας                        και του Δούκα της Βαυαρίας (ως Κυβερνήτη των Ισπανικών και Καθολικών Κάτων Χωρών). Τα θέματα που αναπτύσσονται είναι Χριστιανικά ιστορικά θέματα από τον Θησαυρό SCHATZKAMMER –τον μεγαλύτερο του κόσμου–                           των ηγεμόνων της Βαυαρίας με 8000 πίνακες και προσωπογραφίες.                               Το 1565 δημοσιεύθηκε ως Βιβλίο από τον Ολλανδό σοφό και ιστορικό                       Σαμουήλ Κουϊκελμπεργκ. Βλ. LIVRE DU COEUR D’ AMOUR ÉPRIS,                     BELVEDERE, SCHATZKAMMER, REGINA ROSAS AMAT, ERASMUS, LAPIS PHILOSOPHORUM, RIJKSMUSEUM, KUNSTHISTORISCHES, ALTE PINAKOTHEK, GALERIESCHLOSS και PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS.

KUNSTMUSEUM= Μουσείο Τέχνης της Βασιλείας με Αίθουσα Χαλκογραφιών.               Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι η ΣΥΝΘΗΚΗ                              ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ –η λεγόμενη ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ– υπεγράφη το 1795 μεταξύ Ισπανίας-Γαλλίας (και πιθανόν συνδέεται                                 ως προς το θέμα της Θρησκείας με την Διακήρυξη του 1795                                               της Γαλλικής Επαναστάσεως που αριθμεί τα καθήκοντα του πολίτη                               προς την κοινωνία και κηρύσσει τον πλήρη διαχωρισμό των Εκκλησιών                         και του Κράτους). ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ καλείται το Συνέδριο                                 του Σοσιαλιστικού Κόμματος το 1914. Βλ. AD MARGINEM.

KUNST UND LEBEN= «Τέχνη και Ζειν», έργο του Udo Kultermann στο Tübingen        το 1970 το οποίο δίδει εικόνες των παραστάσεων από το ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΓΙΩΝ-ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. το συνδέει με το σύνολο                  του έργου του Άγγελου Σικελιανού (λυρικά ποιήματα, τραγωδίες, πεζά κείμενα, ομιλίες) και με τις τοιχογραφίες της Ισπανίας και της Κρήτης της Θήρας                                         και σε σχέση με την λεγόμενη «Χρυσή Πύλη» του Giotto.

LA BENEDICITÉ= «Προσευχή πριν από το φαγητό» αναφέρει η τυπική μετάφραση για τον τίτλο του αριστουργήματος του Jean Baptiste Simeon Chardin (ο οποίος έχει σημασία ότι γεννήθηκε στο Παρίσι και δεν πήγε ποτέ στην Ρώμη).                            Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει, ωστόσο: «Η ΕΥΛΟΓΙΑ»                 και τον ταυτίζει με τον πίνακα Η ΕΥΛΟΓΙΑ του Jean Baptiste Simeon Chardin              το 1740. Συνδέεται με την εξιστόρηση στο Κατά Λουκάν Β´, 25-35 περί του Συμεών και τον χαρακτηρισμό ΦΩΣ ΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΝ ΕΘΝΩΝ αλλά και την κεφαλή Ιωάννη Βαπτιστή (Jean Baptiste) και με πιάτο του 5ου-6ου αιώνος στο Λούβρο               με θέμα «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΥΛΟΓΩΝ».

LABORARE EST ORARE= η εργασία είναι προσευχή, αναζήτηση. Μια μετάφραση που εισηγείται ως βέλτιστη το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι «εργασία σημαίνει να έχεις όραση», «να βλέπεις», «να οραματίζεσαι». Βλ. τα ρητά                   «ORA ET LABORA, «BENE ORASSE EST BENE STUDUISSE», «ORANDUM EST UT SIT MENS SANA IN CORPORE SANO», «VERITATIS SIMPLEX ORATIO EST», «NASCUNTUR POETÆ, FIUNT ORATORES»

LABORE ET HONORE= δια της εργασίας και της τιμής, μέσω εργασίας και τιμής. Μια εναλλακτική μετάφραση τίθεται υπ’ όψιν του αναγνώστη από το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.: «δια της εργασίας έρχεται και η τιμή».

LABOREMUS= «Ας εργαζώμεθα», έκφραση η οποία θεωρείται ως η «μαγική λέξη» την οποία κληροδότησε για διαθήκη του στην ανθρωπότητα ο Σεπτίμιος Σεβήρος (193-221 μ.Χ.) ο οποίος αποκατέστησε τους Κολοσσούς Μέμνονος                               και όλα τα μνημεία των Θηβών στην Αίγυπτο που επλήγησαν από σεισμό                   το 27 π.Χ. Βλ. SEPTIZONIUM, UMPLICIUS URBIS, DOMUS SEVERIANA,                  ABU SIMBEL, ESPINARIO και ιδίως PIUS SEPTIMUS PONTIFEX MAX.

LABOR OMNIA VINCIT (IMPROBUS)= ο υπερβολικός μόχθος νικά τα πάντα. Σύγκρινε με το «OMNIA VINCIT LABOR»

LABOR IPSE VOLUPTAS= η εργασία αφ’ εαυτής είναι χαρά, αισθησιασμός.

LA CARITA= «Η ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΓΧΝΙΑ», έργο στο κέντρο της Αίθουσας της Ιλιάδας  που φιλοτεχνήθηκε το διάστημα 1820-35 από τον γλύπτη Λορέντζο Μπαρτολίνι,            ο οποίος βασίστηκε στην παραγγελία του έργου του 1452 που ονομάζεται               TONDO BARTOLINI. Βλ. CARITA, CARITAS ROMANA.

(LA) CENA DE LE CENERI= CENA DELLE CENERI = «Το Δείπνο των Δείπνων»              ή ο «Μυστικός Δείπνος» ή «ΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΩΝ», έργο του Jordano Bruno το 1584 το οποίο θεωρείται φιλοσοφικός διάλογος, διαθέτει                                   σειρά 5 διαλόγων και θεωρείται ότι ανήκει στο έργο DIALOGHI ITALIANI: εκδόθηκε το 1955 στην Φλωρεντία και στο Τορίνο από τον G. Aquilecchia, στηρίζεται στο έργο του DE UMBRIS IDEARUM αλλά συνδέεται ιδίως                              με το έργο του με θέμα L’ ASINO CILLENICO DEL NOLANO που περιέχεται                στην CABALA DEL CAVALLO PEGASEO. Στο έργο αυτό, ο Bruno φέρει το όνομα «Θεόφιλος» και καλεί σε συνδρομή την Ασπίδα και το Δόρυ της Αθηνάς (MINERVA), τον Ασκληπιό (AESCULAPIUS), την Τρίαινα του Ποσειδώνος                         και τον Ίππο της Τροίας. Στον «Μυστικό Δείπνο» ο Jordano Bruno αναλύει                  τους λόγους –βλ. DE(L) LA CAUSA, PRINCIPIO E(D) UNO– με τους οποίους ανέπτυξε στο Λονδίνο την θρησκευτική κίνηση η οποία εκφράζει την άποψη                                    ότι οι καθηγητές της Οξφόρδης είναι ανθρωπιστές όχι στο πνεύμα                                      αλλά με την έννοια του τύπου του γράμματος και της σχολαστικότητας                           και, άρα, δεν καταλαβαίνουν την φιλοσοφία (βλ. HOC EST CORPUS MEUM,                 EGO SUM IHS NAZARENUS REX IODEORUM) ούτε ξέρουν Ελληνικά.                                                                                                                   Η υπόθεση του διαλόγου έλαβε χώρα στην Αγγλία (μεγάλο μέρος των στιχομυθιών εκτυλίσσεται στον ποταμό Τάμεση, βλ.THAMUS σε DE UMBRA RATIONIS                 και την σύνδεση με TANCHI, MAESTER και SANTA MARIA DELLA CARMINE).                                                     To Συμπόσιο αυτό όμως –ή Μυστικός Δείπνος– έλαβε, όντως, χώρα στην Γαλλία.                           Το έργο του Bruno αναφέρεται πρωτίστως στο ζήτημα του σώματος του Χριστού                                  και στην υπόθεση Νικολό Κόππερνιγκ με σκοπό την αποδοχή της θεωρίας του              ως προφήτη από την Οξφόρδη εν έτει 1583 και περιλαμβάνει τα πορίσματα                     που αντλώνται από την κίνηση και θεωρία αυτήν (το κύριο επιχείρημα Bruno είναι                     ότι τα σώματα κινούνται επειδή είναι ζωντανά, όπως λόγου χάρη η Γη).                                   Ο Jordano Bruno χρησιμοποίησε ειδικώς για τον σκοπό αυτό το επαναστατικό διάγραμμα από το έργο  «DE (R)EVOLUTIONIBUS ORBIUM COELESTIUM»               του Κόππερνιγκ και το έργο DE VITA COELITUS COMPARANDA του Ficinus,               2 κείμενα τα οποία είχε εκ μνήμης αποστηθίσει: το έργο του περιέχει εικόνες σύγκρισης των 2 μοντέλων (Πτολεμαίου-Κοπέρνικου) του Συστήματος του Ήλιου και της Σελήνης. Αναφέρεται στην μελέτη του Κόππερνιγκ γράφοντας ότι αυτήν                                            την υπέδειξαν οι ίδιοι οι Θεοί ως μιαν Αυγή –η οποία πρέπει να προηγηθεί                         της έλευσης αυτού του Ήλιου της αρχαίας και αληθούς φιλοσοφίας–                                   που ήταν επί τόσους αιώνες θαμμένη στα αβυσσαλέα σπήλαια των τυφλών». Ωστόσο, ο Bruno υπερβαίνει τις αντιθέσεις Αριστοτέλη-Πτολεμαίου-Κοπέρνικου και συνενώνει όλες τις αποχρώσεις των ιδεών στο έργο του Cusanus.                                     Η μάχη στο debate κορυφώθηκε, όμως, για το αμφιλεγόμενο σημείο                                      –του ποδός του διαβήτη– Κοπέρνικου και Αρχιμήδη στο οποίο το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι αναφέρονται τα 3 ρητά                                                       «ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ»- «ΔΟΣ ΜΟΙ ΠΙ ΣΤΩ                                            ΚΑΙ ΤΑΝ ΓΑΝ ΚΙΝΑΣΩ»-«ΚΙ ΟΜΩΣ, ΚΙΝΕΙΤΑΙ» και εάν αυτό δείχνει την Γη                ενώ η ουσία είναι πως ό,τι είναι κινητό είναι ζωντανό σώμα.                                                Το σημείο αυτό συνδέεται με την δημιουργίας του Θεού  και των πράξεών του               στον κόσμο (δηλ. ένα πολύ μικρό σημείο στο κέντρο του κόσμου).                                     Βλ. πρωτίστως IL COMPASSO, ET FIGURA και MONARCHIA DI SPAGNA-MONARCHIA MESSIAE και κατόπιν DE (R)EVOLUTIONIBUS ORBIUM COELESTIUM, NOVA DE UNIVERSIS PHILOSOPHIA, L’ IDEA DEL THEATRO, COMMENTARIOLUS, DIALOGHI ITALIANI, DIAGRAMMA VERITATIS,                      DE LA VÉRITÉ DE LA RELIGION CHRÉTIENNE, DE L’ INFINITO UNIVERSO                E(T) MONDI, SPACCIO DELLA BESTIA TRIONFANTE, SACROBOSCO, MAPPAMUNDI, CONCLUSIONES και ASTRAEA.

LA CHIMIE ORGANIQUE FONDÉE SUR LA SYNTHÈSE= έργο του M. Berthelot    το 1860 του οποίου έπεται το έργο LA SYNTHÈSE CHIMIQUE το 1875.                             Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. τα συνδέει με τις αναζητήσεις ίδρυσης                των κοινωνιών σε βάσεις Επιστημών καθώς και με την αλχημική μεταμόρφωση πολυτίμων λίθων. Βλ. LAPIS PHILOSOOPHORUM.   

LA CIEGUECÌTA= «Η Άμωμος Σύλληψις», έργο γλυπτικής στην Αγία Τράπεζα              του Καθεδρικού της Σεβίλλης του οποίου, ωστόσο, το παρεκκλήσι βρίσκεται                στο SAN FRANCISCO GRANDE του Μιλάνο: το ιερό της Συλλήψεως του Αγίου Φραγκίσκου βρίσκεται στον ναό «Αφφόρι» του Μιλάνο και διαθέτει Αγία Τράπεζα. Το θέμα της Αμώμου Συλλήψεως του Χριστού από την Παναγία υποστήριξε πρώτος ο Άγ. Φραγκίσκος της Ασσίζης στο παρεκκλήσι της οικογένειας Munari αλλά κατέστη δόγμα της Εκκλησίας μόνο το 1854. Βλ. EGO SUM IHS NAZARENUS (REX IODEORUM), STANZE, CASSIS DE DIJON, MORIAE ENCOMIUM, LIBELLUS SCOLASTICUS, HOC EST CORPUS MEUM                                 και FILIOQUE.

LA CITTÀ FELICE= η «Πόλη της Ευτυχίας», η ουτοπία της Ιταλικής Αναγέννησης                  η οποία βασίζεται στο έργο του Francesco Patrizi το 1553 το οποίο λάμβανε θέση υπέρ του Πλάτωνος και του Αριστοτέλη αλλά διατηρούσε την έννοια                                της «Ευλογημένης Πόλεως». Βλ. και “NOVA DE UNIVERSIS PHILOSOPHIA”, “RETORICA”, ETHICA ORDINE GEOMETRICO DEMONSTRATA,                            CORPUS HERMETICUM, HERMETICA και οπωσδήποτε MINERVA MUNDI.

LA CIUDADELA= τόπος της Βαρκελώνης –στην θέση της αρχαίας Ακρόπολης– όπου βρίσκεται το άλλοτε PALACIO REAL και τώρα Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ».

LA CONCEPTION= περιοχή στην Malaga Ισπανίας. Το Συμβούλιο Αντίστασης                        του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Η ΣΥΛΛΗΨΙΣ». Βλ. ARCO DE CRISTO, GIBRALFARO.

LA CORNE D’ ABONDANCE= το Κέρας της Αμάλθειας

LACRIMAE RERUM= δάκρυα πραγμάτων

LACRIMOSO= με δάκρυα, θλιμμένα

L’ ACROPOLE= «Η Ακρόπολις», πίνακας του Paul Delvaux το 1966 με θέμα                  την Αφροδίτη. Βλ. FLORA, PALAZZO PITTI, PALAZZO NUOVO.

LA CULTURA FILOSOFICA DEL RINASCIMENTO ITALIANO=                                      «Ο ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ», έργο του Εugenio Garin το οποίο εκδόθηκε στην Φλωρεντία               το 1961. Βλ. την σύνδεση με το έργο MEDIOEVO E RINASCIMENTO και το βιβλίο PICATRIX. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι ο Eugenio Garin           είχε μεταφράσει στην Ιταλική το μεγάλο τμήμα των κειμένων του Giovanni Pico della Mirandola και τα εξέδωσε στην Φλωρεντία το 1942 (βλ. επιπλέον DISPUTATIONES ADVERSUS ASTROLOGIAM DIVINATRICEM), το 1940 είχε εκδώσει στην GIORNALE CRITICO DELLA FILOSOFIA ITALIANA μελέτη με τίτλο «Πρόσφατες μεταφράσεις του Marsilio Ficino» ενώ το 1938 είχε δημοσιεύσει                  στην LA RINASCITA της Φλωρεντίας την μελέτη «LA “DIGNITA HOMINIS”                  Ε LA LETTERΑTURΑ PATRISTICA» και το 1937 στην Φλωρεντία την μελέτη «GIOVANNI PICO DELLA MIRANDOLA».

LA DOTTA= η διαβασμένη, η σοφή (σημαίνει την πόλη της Μπολώνια).

LAETUS/LIETO= υπογραφή του ζωγράφου Corregio ή Antonio Allegri (Allegri=χαρούμενος). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει την λέξη LAETUS «Αετός».

LA FARCE EST JOUÉE= η κωμωδία τέλος (ισοδυναμεί με το «ACTA EST FABULA: και το «La commedia é finita». Την φράση την εκστόμισε για έργο του γλύπτη Αιμιλίου Αμπέρ ο Ραμπελαί. 

LA FENICE= Θέατρο για παραστάσεις Όπερας στην Βενετία. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «Η ΦΟΙΝΙΚΗ». Σύγκρινε με VENICE.

L’ AGE D’ OR= «Χρυσή Εποχή», έργο των Luis Bunuel-Salvador Dali το 1930.              Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Η Εποχή του Χρυσού»                     και σημειώνει την δυνατότα πολλαπλών χρήσεων της έκφρασης, ανάλογα                     με τα συμφραζόμενα.

LA GIOVINE ITALIA= «Νέα Ιταλία», επαναστατικό κίνημα των μέσων του 19ου αιώνος που ίδρυσε με μανιφέστο ο θεωρητικός της επανάστασης Giuseppe Mazzini (1805-1872) και είχε σύνθημα «Θεός και Λαός» και σκοπό την ενοποίηση                      της χώρας αλλά και την ενοποίηση και δημιουργία της «Νέας Ευρώπης»                     (κίνημα NOVA EUROPA). Ήθελε να δημιουργήσει με το σύνολο του έργου του               με βάση το Πεδεμόντιο μιαν επαναστατική κίνηση κατ’ αποκλειστικότηταν Ιταλική, ανεξάρτητη από την Γαλλία. Υπό την αιγίδα του, τo 1834, συνήφθη                               ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ: Οορίζει                             ότι οι απελευθερωμένοι λαοί θα συνασπισθούν σε μιαν δημοκρατική ομοσπονδία. Ο Mazzini ανήκε στο «Εθνικό Κόμμα Δράσης» και εθεωρείτο εχθρός                                 της Ιεράς Συμμαχίας και του Βατικανού επειδή μαζί με τον Garibaldi ανακήρυξαν την αβασίλευτη Δημοκρατία της Ρώμης το 1849, την ώρα που ο Πάπας Πίος Θ´ είχε καταφύγει επί 6μηνο στην Νάπολη (βλ. EGO SUM IHS NAZARENUS REX IODEORUM, LA CIEGUECÌTA, SYLLABUS σε QUANTA CURA).                              Όταν καταλήφθηκε από τους Γάλλους η Ρώμη και καταλύθηκε η αβασίλευτη δημοκρατία και παλινορθώθηκε ο Πάπας στην έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και καταλήφθηκε και καταλύθηκε από την Αυστρία και η Δημοκρατία της Βενετίας, εξορίστηκαν και οι 2 (ωστόσο, ο Giuseppe Garibaldi το 1859 κατέλαβε την Σικελία και το 1860 κατέλαβε εκ νέου την πόλη της Ρώμης και το Βασίλειο              των 2 Σικελιών αλλά ηττήθηκε από τον Camillo di Cavour και παρέδωσε                            τις κατακτήσεις του ενώ ο Βίκτωρ Εμμανουήλ ανακηρύχθηκε στην πρώτη Ιταλική Εθνοσυνέλευση όλων των Ιταλικών κρατών πλην Ρώμης-Βενετίας στο Τορίνο               το 1860 με πρωτεύουσα αρχικά την Φλωρεντία και τελικά το 1861 πήρε τον τίτλο του Βασιλιά όλων των κρατών της Ιταλίας). Βλ. την σύνδεση των έργων Sciaparelli-Mazzini-Fattori-Βίκτωρος Εμμανουήλ και GIOVINE ITALIA.

(LA) GIRALDA= Πύργος του Καθεδρικού Ναού του ALCÁZAR της Σεβίλλης.              Έχει ύψος 90 μ. και αποτελεί σημείο προσανατολισμού και διευθύνσεως. Κτίσθηκε το διάστημα 1184-1196 ως μιναρές και απέκτησε κωδωνοστάσιο το 1568.                   Βλ. την σχέση με τον TORRE DEL ORO και ALCÁZAR-AL(H)A(M)BRA-CÓRDOBA.

LA GRANJA= περιοχή στην SEGOVIA Ισπανίας σε υψόμετρο 1128 μ.,                       γνωστή για ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ του Λουδοβίκου ΙΔ´ το οποίο ονομάζεται «ΙΣΠΑΝΙΚΕΣ ΒΕΡΣΑΛΛΙΕΣ». O κατάλογος των έργων της LA GRANJA                         είναι του έτους 1746. Βλ. VILLA MEDICI, VILLA MEDICIS,                                              CASA DEL LABRADOR, VERSAILLES, CITTÀ DEL SOLE και τα ρητά                           JUS DEVOLUTIONIS-L’ ÉTAT C’ EST MOI CAR TEL EST MON PLAISIR-                      UN ROI, UNE LOI, UNE FOI-CHAMBRE DE RÈUNION-LE ROI SOLEIL.

LA HISTORIA DI ITALIA= «Η Ιστορία της Ιταλίας», έργο του ιστορικού                      και πολιτικού Francesco Guicciardini (1483-1540) το 1561 για την περίοδο                   1494-1534. Βλ. και την «Περιγραφή Όλων των Χωρών» (DESCRIZIONE DI TUTTI PAESI BASSI) του L. Guicciardini το 1567.

LAISSEZ-FAIRE, LAISSEZ-PASSER= «αφήστε τους ανθρώπους να δρουν ελεύθεροι στην οικονομική ζωή, αφήστε τα αγαθά να διακινούνται ελεύθερα», αρχή                     του Οικονομικού Φιλελευθερισμού (LIBERALISMUS) η οποία διατυπώθηκε                   από τον Γάλλο Gourney στα μέσα του 18ου αιώνος ο οποίος δίδαξε                              ότι η επέμβαση του κράτους στην οικονομική ζωή είναι επιζήμιος και απαίτησε τέλεια ελευθερία της παραγωγής και του εμπορίου. Στηρίζεται σε 2 πυλώνες:                στην οικονομική αντίληψη του Adam Smith –ο οποίος ζητούσε την ελάχιστη παρέμβαση του Κράτους στην οικονομική πολιτική της κοινωνίας σε αντίθεση                με τον κρατικό παρεμβατισμό ή μερκαντιλισμό (του υπουργού Οικονομικών                 του Λουδοβίκου ΙΔ´, Colbert)– καθώς και στην αντίληψη των Φυσιοκρατών               (NATURALISMUS) του Διαφωτισμού οι οποίοι θεωρούσαν τον μερκαντιλισμό αντίθετο με την φύση και πρέσβευαν ότι μπορεί  και στην οικονομία να εφαρμοστεί ο «νόμος της φύσης», το Φυσικό Δίκαιο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι το σύστημα του μερκαντιλισμού έχει καταρρεύσει από τα μέσα                 του 19ου αιώνα αλλά υπάρχει ενδεχόμενο να συνδέεται με τον χάρτη του κόσμου που χάραξε επί Αναγεννήσεως ο Μερκάτωρ. Επίσης, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δίδει στο LAISSEZ-FAIRE την ερμηνεία «αφήστε τον άνθρωπο                      να εργάζεται ελεύθερος»  και στο LAISSEZ-PASSER την ερμηνεία «αφήστε                      τον άνθρωπο να διαθέτει ελεύθερα τους καρπούς της εργασίας του»                               ενώ, συζευκτικά, LAISSEZ-FAIRE, LAISSEZ-PASSER είναι το δικαίωμα                         της ιδιοκτησίας της ελευθερίας από τον ίδιον τον άνθρωπο.  Βλ. L’ ÉTAT                         C’ EST MOI CAR TEL EST MON PLAISIR και «UN ROI, UNE LOI, UNE FOI»                   και «JUS DEVOLUTIONIS».

LA LANJA= το Χρηματιστήριο Αξιών της Σεβίλλης, έργο του 1583-98.                         Κτίριο της Αναγεννήσεως με 40.000 τόμους χειρογράφων και βιβλίων                              του Νέου Κόσμου από την εποχή της ανακαλύψεως της Αμερικής. 

LA LOGE= «Το Θεωρείο» αναφέρει η τυπική μετάφραση για τον πίνακα                          του Henri deToulouse-Lautrec στην Νέα Υόρκη. Το Συμβούλιο Αντίστασης                  του Ο.Η.Ε. μεταφράζει, ωστόσο: «Ο ΛΟΓΟΣ».

LA LONJA= Χρηματιστήριο της Majorca, Γοτθικού ρυθμού, του 15ου αιώνος. Στεγάζει το ΜΟΥΣΕΙΟ MAJORCA με έργα τέχνης. Συνδέεται                                               με το κτίριο LA LONJA –ρυθμού Αναγεννήσεως– του 1551 στην Zaragoza.                     Βλ. CAPILLA MAYOR.

L’ ALTARE DEL TRANSPARENTE= βωμός στην Μητρόπολη του Τολέδο,                      ναό ο οποίος εκτίσθη 100 χρόνια μετά τον θάνατο του Δομήνικου Θεοτικόπουλου. Βλ. CATEDRAL DEL TOLEDO, EXPOLIO.

LAMENTOSO= θρηνητικά.

LA MER DES HYSTOIRES= «Η Θάλασσα των Ιστοριών», έργο του 1488                       με εικονογράφηση και ξυλογραφίες που αποτελούν την πηγή των έργων                       του ζωγράφου Ιερώνυμου Μπος και συνδέεται με το λογοτεχνικό ποίημα                        ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΤΑΝΤΑΛΟΥ το 1482.

LAMPAS TRIGINTA STATUARUM = «Η Λαμπάς των 30 αγαλμάτων»                                   ή –για το Συμβούλιο Αντίστασης Ο.Η.Ε– «Η Λαμπάς των αγαλμάτων της Τροίας», έργο του Giordano Bruno, εκδόθηκε εκ χειρογράφου με τις OPERE LATINE (1891).                           Θεωρείται έργο της περιόδου της Βιττεμβέργης και ότι εγράφη μεταξύ 1587-8.                            Το πλέον εξαιρετικό, μυστικιστικό και δύσκολο έργο (βλ. TRIGINTA SIGILLΙ).                  Περιέχει τους συμβολισμούς και τα ονόματα των Ελλήνων θεών.                                     «Οι αισθητές πραγματικότητες θα στηριχθούν στο μοντέλο των εφευρέσεων                   και μηχανευμάτων της φαντασίας. Θα επαναφέρουμε το φημισμένο μοντέλο                που αποδιδόταν στους αρχαίους φιλοσόφους και πρώτους θεολόγους                                    οι οποίοι –με βάση αρχετυπικές εικόνες και ομοιότητες αυτού του γένους–                   δεν επιχείρησαν να φυλούν τις μυστικές ιδέες αλλά να τις επιδείξουν,                                  να ερμηνεύσουν τα νοήματά τους, να τις δουν σε κανονική σειρά                                      και να τις φυλούν πιο εύκολα θυμώντας τις από στήθους.                                                     Ο μυθικός θρύλος πρέπει να στερεώνεται στο μνημονικό μας.                                      Μητέρα η Σκιά και Πατέρας το Φως στο τεράστιο έργο του Σύμπαντος.                      Οι σκιές διέπονται από την αρχή του πάθους που γεννά την αναπαραγωγή.                  Για τον Νου, το παρελθόν δεν έχει συμβεί ενώ το μέλλον δεν υπάρχει.                   ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ                                     ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ,                              ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙΣΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ. Την φανταστήκαμε                                 σαν μια σφαίρα της οποίας το πρόσωπο στην επιφάνεια έχει την κάλυψη ματιών επειδή, σύμφωνα με τους στίχους του Ορφέα, «Παντού έχει μάτια, παντού βλέπει, παντού λειτουργεί». ΚΑΘΕ ΠΛΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ.                                    Ο ΝΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ ΠΛΕΟΝ, Ο ΗΛΙΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ                                          ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ. Το φως παράγεται, εκπέμπεται, ακτινοβολεί από το εσωτερικό. Δημιουργός δεν είναι αυτός                           που κτίζει στην επιφάνεια της ύλης αλλά ιδιωτικώς και η κρυμμένη φύση                     κρύβεται στην λαμπρότητα του φωτός, φωτός εκτυφλωτικού                                               που τυφλώνει τα μάτια και –τυφλώνοντάς τα– τα διαφωτίζει.                                                                          Ο ΝΟΥΣ ΕΣΤΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ, η Νόηση είναι η πηγή των ιδεών                     στις οποίες δίνει μορφή μοντέλων, οι συλλήψεις των ιδεών είναι σαν καθρέφτες,             οι προτάσεις που γίνονται στην ύλη είναι τα ενδύματα των ιδεών                                        και οι αναπαραστάσεις λόγου που λαμβάνουν χώρα στον νου μας οι σκιές τους.                Ο ΝΟΥΣ ΓΕΝΝΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ                                   ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ. Αυτοί είναι οι ορισμοί                                          της Ψυχής του Κόσμου και του Πνεύματος των όλων Πραγμάτων.                                         ΑΥΤΟΣ Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΜΙΑΝ ΜΑΤΙΑ ΑΠΛΗ. Το σώμα βρίσκεται στην ψυχή, η ψυχή στον νου, ο νους στην διάνοια                   –και δεν γίνεται ανάποδα. Αυτή είναι η ομαλή φύση του κόσμου.                                   Από το έργο της διάνοιας αποκτούν τα πράγματα την μορφή του, αληθώς.                     Η αγάπη είναι αυτή που τα συνδέει, τα ενώνει και τα διατάσσει,                                         από τα έργα τους έλκονται τα ετερώνυμα, τα άτομα γίνονται ενωμένη οντότητα,  τα κάνουν όλα σε μιαν οικουμενική, παγκόσμια ολοκλήρωση.                                       Την φωτιά με την οποία φτιάχνει και ενώνει τα τόξα του ο Ερωτιδεύς                               την ορίζουμε και την τιμούμε με τον τίτλο ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ».                                                      Το έργο αυτό του Bruno συνδέεται άμεσα με την Τροία ή ΙΛΙΟΝ,                                         με τα 30 αγάλματα Ελλήνων θεών εκ των 180 προσωπικοτήτων                               της ARS MEMORIA στο DE UMBRIS IDEARUM και με την ARS REMINISCENDI ET IN PHANTASTICO CAMPO EXARANDI. Επιπλέον, με το έργο του                             DE LAMPADE COMBINATORIA (LULLIANA), DE PROGRESSU ET LAMPADE VENATORIA LOGICORUM, τις TRIGINTA SIGILLΙ, την EXPLICATIO TRIGINTA SIGILLORUM και την SIGILLUS SIGILLORUM (βλ. επίσης DE SIGILLIS HERMETIS ET PTOLEMAEI). Προφανώς, αναφέρεται στον φωτισμό                             δια του πυρός όλων των εικόνων  και αγαλμάτων που περιέχονται                               υπό τον συμβολισμό του αριθμού 30 στα έργα του ή, κυρίως, σε σχέση                            με την Αθηνά (MINERVA) και την πόλη του Ήλιου, την Τροία ή ΙΛΙΟΝ.                      Βλ. DIALOGHI ITALIANI και DE (R)EVOLUTIONIBUS ORBIUM COELESTIUM.

LA NAISSANCE DU MONDE= «Η Γένεσις του Κόσμου», έργο του Καταλανού καλλιτέχνη Joan Miro το 1925. Βλ. IMPERIUM ROMANUM.

LA NAVE DEI FOLLI= ποίημα του Σεμπάστιαν Μπραντ το 1494                                         με χαρακτικά του Ντύρερ, έργο το οποίο εκδόθηκε στην Βασιλεία. Συνοδεύεται        από την έκδοση του έργου (DAS) NARRENSCHIFF/NARRENSCHYFF.

LA NOBILITA DI MILANO= η αριστοκρατική τάξη ευγενών του Μιλάνο.

LA PEINTURE ITALIENNE= «Η Ιταλική Ζωγραφική», έργο του G. Lafenestres                το 1885.

LA PENSÉE PARLÉE= «η σκέψη που μιλά», όρος του André Breton.

LA PIETÀ= Τίτλος σε εικόνα στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ της Εθνικής Βιβλιοθήκης Παρισίων από τον Μαέστρο ντέλλε Όρε ντι Ρουάν, ο οποίος στο Λάντσμουζέουμ του Brunswick στο Μάϊν έχει φιλοτεχνήσει το σχέδιο ΟΜΙΛΟΣ ΙΠΠΕΩΝ.                                 Βλ. PIETÀ και IMAGO PIETATIS και την INSTITUTO DELLA PIETÀ                                 σε συνδυασμό με την ενότητα για τον Albrecht Altdorfer στο LAPIS PHILOSOPHORUM ο οποίος φιλοτέχνησε τα χαρακτικά για το LIBRO D’ ORE καθώς και το ρητό AVE GRATIA PIETA DOMINUS TECUM. Βλ. ακόμα                       την ORATIO VALEDICTORIA του Jordano Bruno. Επίσης, την σημασία                       των 2 ρητών PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI συνδυαστικώς και μετά RONDO, CAPITOLINE, MATER MATUTA,                  IL GESÙ.

LAPIS= μολύβι

LAPIS LAZ(Z)ULI= ο Λίθος του Φαραώ, κυρίως (αναφέρεται σε μάτια αγάλματος, ένθετα με γαλάζια, τυρκουάζ στοιχεία πολύτιμου καλλαΐτη πάνω σε χρυσό                  στο κάλυμμα της κεφαλής, τα οποία χρησιμοποιούνται ως δίαυλος επικοινωνίας νεκρών-ζωντανών και ως αστρονομικά όργανα). Βλ. BELVEDERE, TORSO,     LAPIS PHILOSOPHORUM.

LAPIS NIGER= ευρύχωρη μάυρη μαρμάρινη επιφάνεια κάτω από την οποία υπάρχει μια υπόγεια εντοιχισμένη θέση η οποία θεωρείται πως ήταν                                 ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΡΩΜΥΛΟΥ και στην οποία διατηρείται μια εγγραφή                                 του 6ου αιώνος π.Χ. που είναι η αρχαιότερη που βρέθηκε ως σήμερα. Σημειώνεται ότι ο Ρωμύλος ίδρυσε στον ΠΑΛΑΤΙΝΟ λόφο τον πρωτόγονο πυρήνα της Ρώμης. Βλ. MONTU  

LAPIS PHILOSOPHORUM= η φιλοσοφική λίθος (στην γαλλική γλώσσα, ονομάζεται «LE GRAND ŒUVRE»). Τον τίτλο LAPIS PHILOSOPHORUM                     φέρει ο πίνακας του Ρουμάνου καλλιτέχνη (1903-6) Βίκτορ Μπράουνερ το 1940.               Η γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι πρέπει η έκφραση                   να τίθεται μαζί με την φράση «OMNEM MOVERE LAPIDEM» και ότι συνενώνεται με τα ρητά του Χριστού: «Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΥΜΩΝ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΛΕΤΩ ΛΙΘΟΝ ΕΠ’ ΑΥΤΗΝ» και «ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ,                   ΟΥΤΟΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΕΝ ΚΕΦΑΛΗ ΓΩΝΙΑΣ• ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ ΕΓΕΝΕΤΟ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΕΣΤΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΦΘΑΛΜΟΙΣ». Οπωσδήποτε, συνδέεται                   με το θέμα της φύσης του Χριστού και της μεταμόρφωσης της φύσης (βλ. NATURE MORTE). Πιθανόν να συνδέεται με τον Ιερό Βράχο ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ                                     ή με την Λυδία Λίθο ή την Λυδία, την πρώτη Ευρωπαία γυναίκα που εντάχθηκε στον Χριστιανισμό. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι πρόκειται               για την ΛΗΨΗ ως ΑΙΤΟΥΜΕΝΟΥ του ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ, ακρογωνιαίου λίθου της Ευκλειδείου Γεωμετρίας και Κλείδα της Γνώσεως.                   Στην ουσία, πρόκειται για την μετάδοση στοιχείων από τις πηγές                                   μέσα από ένα φίλτρο ή άμβυκα ώστε από την διΰλιση να λαμβάνεται                                 ως εκ δια μαγείας το απόσταγμα. Εις επίρρωσιν, προστίθεται ότι το 1677 αλχημιστικό μετάλλιο του Johann Wenzel Seiler von Reinburg από κράμα χρυσού-αργύρου μετετράπη σε ολόχρυσο. Την αλχημιστική μεταστοιχείωση εφάρμοσε                 στην Σχολή του Φονταινεμπλώ ο Αυτοκράτωρ Αυστρίας Φραγκίσκος Α´                        που είναι ο ίδιος με τον Αυτοκράτορα των Αψβούργων Φραγκίσκο Β´                               (βλ. AMEREGES REGNANT, MANERISMUS, PALAZZO DEL TE, ROSSO FIORENTINO, L’ ECOLE DE FONTAINEBLEAU, CABINET D’ AMATEUR, PALAZZO VECCHIO, GALLERIA BORGHESE). Η γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι το θέμα της Φιλοσοφικής Λίθου συνδέεται                        με την ζωγραφική σχολή Δούναβη και το αυθεντικό πνεύμα της Αναγεννήσεως.               Η Σχολή του Δούναβη διαμορφώθηκε την περίοδο 1500-1535 στην περιοχή Αυστρίας-Βαυαρίας και χαρακτηρίζεται από μιαν νέα εκφραστικότητα,                      μιαν ρομαντική, εκλεπτυσμένη και φανταστική συλλογιστική σχετικά με την φύση και την θέαση των τοπίων άνωθεν και αφ’ υψηλού ενώ εστιάζει στο βίαιο σχέδιο, στην εξπρεσσιονιστική απόδοση, στις παραμορφώσεις των μορφών και στα τοπία από υψηλή οπτική γωνία και συνδυάζεται με νατουραλιστικές σκηνές                            στην απεικόνιση του τοπίου. Τα στοιχεία της φύσης βρίσκονται κλεισμένα                     στο περιτύλιγμα του τοπίου και δεσπόζουν επί των ανθρωπίνων μορφών.                        H ακτίνα δράσης της Σχολής κάλυψε την κοιλάδα του Δουνάβεως                                  από την Ρατισβόννη και την επισκοπική πόλη του Πασσάου με κέντρο                              το Ίσμπρουκ και το Σάλτσμπουργκ ως και την αυτοκρατορική Βιέννη                             και την περιοχή των βαυαρικών, σαλτσβούργειων και αυστριακών Άλπεων. Κορυφαίος της σχολής του Δούναβη υπήρξε ο Hans Burgmaïr εξ Αυγούστας          (1473-1531) –μαθητής του Schongauer στο Κολμάρ Αλσατίας– ο οποίος ζωγράφιζε πίνακες με θρησκευτικά θέματα και πολύπτυχα για διακόσμηση βωμών                           με κορυφαία την εκκλησία ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ Αυγούστας                             όπου ο Χανς Μπουργκμάϊρ στον πίνακα του 1518 «Ο ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ                        ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ» συλλαμβάνει την Αποκάλυψη. Τρανό παράδειγμα στο Κολμάρ Αλσατίας για την τριαδική διασύνδεση Burgmaïr-Schongauer-Holbein Vecchio αποτελεί το διάστημα 1508-1514 το ΠΟΛΥΠΤΥΧΟ ΤΟΥ ΒΩΜΟΥ ΤΟΥ ΙΖΕΝΧΑΪΜ της μονής και αββαείου των Αντωνινιτών στην κοιλάδα του Άνω Ρήνου                           κοντά στο Κολμάρ Αλσατίας που βρίσκεται στο Μουσείο UNTERLINDEN                     του Κολμάρ, έργο του επισήμου ζωγράφου της Μαγεντίας Matthis Nithardt-Gothardt ή GRÜNEWALD (γεννήθηκε το 1460 στο Βύρτσμπουργκ) o οποίος φιλοτέχνησε περίπου το 1523 και το έργο «Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ» ή «Η ΑΝΤΙΔΙΚΙΑ»    των αγίων Εράσμου και Μαυρικίου για την Κολλεγιακή Εκκλησία των αγίων Μαυρικίου και Μαρίας Μαγδαλήνής, η οποία θεμελιώθηκε το 1518                                  και εγκαινιάστηκε το 1523 στην Χάλλε (όπου και πέθανε το 1528) και συνδέει άμεσα το έργο GRÜNEWALD με το έργο ALTDORFER. Ο υπερασπιστής                      του Λούθηρου, μαθητής του Michael Pacher ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης                   και κατασκευαστής κυβερνητικών κατασκευών Άλμπρεχτ Αλτόφφερ                                 –ο επιλεγόμενος ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΤΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΑΣ– είναι ο θεμελιωτής της Σχολής του Δούναβη τον 16ο αιώνα και του ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ  ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ                  με το έργο του (1480-1538) που απεικονίζει τα αρχαιότερα εκ του φυσικού τοπία στην Γερμανική ζωγραφική. Ο Αλτόφφερ για να φιλοτεχνήσει χαρακτικά σε ξύλο βασίστηκε στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ή ΧΩΡΩΝ ή ΧΟΡΩΝ της Μπεζανσόν Γαλλίας το οποίο περιέχει σκίτσα (βλ. οπωσδήποτε πρωτίστως LIBRO D’ ORE σε σχέση               με LA PIETÀ-PIETÀ-IMAGO PIETATIS- AVE GRATIA PIETA DOMINUS TECUM- INSTITUTO DELLA PIETÀ, PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI συνδυαστικώς). Το κεντρικό σημείο                           της ζωγραφικής του Αλτόφφερ είναι το δίπτυχο  ΑΝΑΣΤΑΣΗ και Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ που φιλοτέχνησε το 1518 και συνοδεύονται  από το έργο Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (όλα βρίσκονται με 7 φατνώματα στην μονή Αγ. Φλωριανού                 στο Λιντς της Αυστρίας και συναποτελούν το πολύπτυχο Αγίας Τραπέζης                «ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΦΛΩΡΙΑΝΟΥ» ή «ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΟΥ ΑΓ. ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ».                Αυτό συνδέεται με τους 2 πίνακες «Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΦΛΩΡΙΑΝΟΥ»            και «ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓ. ΦΛΩΡΙΑΝΟΥ» της συλλογής UFFIZI.                     Μαζί με τον Βολφ Χούμπερ, είναι οι 3 κύριοι εκπρόσωποι της σχολής του Δούναβη που επηρεάστηκε από τον Bartholomeus Spranger και τον Caspar David Friedrich– συν ο προάγγελος της σχολής του Δούναβη, ζωγράφος και χαράκτης Κράναχ                ο οποίος διακόσμησε το Κάστρο Λοχάου στην Σαξωνία και για να υπερασπιστεί τον Λούθηρο αλλά και τον αντίπαλό του, Πρίγκηπα Καρδινάλιο Αλβέρτο                     του Βραδεμβούργου, εικονογράφησε με προσωπογραφίες και με τις σειρές                   των συγκεντρωμένων έργων του το ΙΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΙΤΕΝΜΠΕΡΓΚ                   (στην Βιτεμβέργη/Βιττεμβέργη/Βυρτεμβέργη) οι 3 καλλιτέχνες με το όνομα Κράναχ  είχαν το εργαστήριό τους) και το εκτύπωσε με βάση τα ΕΙΔΥΛΛΙΑ του Θεόκριτου τα οποία μεταφράστηκαν στην Λατινική στην Γερμανία το διάστημα 1522-1528.            Το έργο του βρίσκεται στην Κρατική Πινακοθήκη της Βυρτεμβέργης                             εντός της WURTTEMBERGISCHE STAATSGALERIE της Στουτγκάρδης.                      Άμεσα συνδεόμενο με τον DÜRER είναι το έργο του Αλσατού υπερασπιστή                     του Λούθηρου Hans Baldung ή GRIEN (1480-1545) ο οποίος εμπέδωσε το όραμα του «μαγικού ρεαλισμού». Βλ. οπωσδήποτε VEDUTA και MANERISMUS, ENTENTE  και μετά KUNSTKAMMER, LAPIS LAZ(Z)ULI, ABACUS, TORSO BELVEDERE, NOVACELLA, CASA MEDICI, VILLAMAGNA, ROSSO FIORENTINO, L’ ECOLE DE FONTAINEBLEAU, MARIENALTAR, STAATGALERIE, SOCIETAS JESU. Επίσης, τον συνδυασμό LAPIS PHILOSOPHORUM, IMAGO ERASMI, CAUSARUM COGNITIO και, τέλος,                   την σχέση CROCETTA-MATER MATUTA με την ROSETTA. Εξάλλου, πρέπει                να δοθεί ιδιαίτερη αξία στον συνδυασμό ως προς τα έργα του Bruno ORATIO VALEDICTORIA-DE LAMPADE COMBINATORIA-DE PROGRESSU                              ET LAMPADE VENATORIA LOGICORUM και την σχέση του με τους John Florio-Albericus Gentilis-Albert a Laski (βλ. CLAVIS ANGELICAE)  και το ρητό PETRUS LEOPOLDUS AUSTRIA AD VERBIS SUAE DECUS ET AD INCREMENTA ARTIUM OPRIMARUM MUSEUM MEDICEUM OPERIBUS AMPLIATIS CORPSQUE AUCTIS ORDINANDUM ET SPLENDIDIORE CULTU EXORDAND CURAVIT.

LA PROPRIÉTE C’ EST LE VOL= ιδιοκτησία σημαίνει να κλέβεις (ή) η ιδιοκτησία είναι κλοπή. Η φράση ανήκει στον ιδρυτή του αναρχισμού Pierre-Joseph Proundhon. Από το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επισημαίνεται ότι ανάλογα με τον τονισμό και το στυλ ανάγνωσης και εκφώνησης της φράσης                                 που επηρεάζεται από την θέση του κόμματος υπάρχουν και διαφορετικές εκδοχές. Σύγκρινε με τις αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες στην φράση «VOULOIR C’ EST POUVOIR» και «L’ ÉTAT C’ EST MOI»: τον φαύλο κύκλο σπάει το «C’ EST SELON»

LAPSUS CALAMI= λάθος καλάμου, λάθος της πέννας, παραδρομή                                     –αλλά όχι άγνοια

LAPSUS LINGUAE= παραδρομή της γλώσσας στην διάρκεια της ομιλίας                         και αποκάλυψη λανθάνουσας σκέψεως

LAPSUS MEMORIAE= λάθος της μνήμης

LA REPUBLICA MOVAMENTE RITROVATA DEL GOVERNO DELL’ ISOLA EUTOPIA= «Η εκ νέου ανακάλυψη του κινήματος της Ρεπούμπλικας                              της κυβέρνησης της νήσου της Ευτοπίας», τίτλος με τον οποίο εκδόθηκε                      στην Βενετία το 1548 το βιβλίο «DE OPTIMΟ REIPUBLICAE STATU DEQUE NOVA INSULA UTOPIA LIBELLUS VERE AUREUS» του Thomas More.                           Με την έκδοση αυτή συνδέονται ανωνύμως εκφράσεις-μηνύματα του λόγου                   περί φιλαλήθειας και αληθούς Πολιτείας όπως PHILALATHES EX UTOPIA, PHILALETHES CIVIS UTOPIENSIS, POLYTOPIENSIS CIVIS, MESSER ANONYMO DI UTOPIA.

LARES ET PENATES= οι θεότητες της Εστίας.

LA RÉVÉLATION D’ HERMÈS TRISMÉGISTE= «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ» ή «Η ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΡΜΗ», έργο                      του A.-J. FESTUGIÈRE το οποίο εκδόθηκε στο Παρίσι το διάστημα 1950-1954                και το οποίο συνδέεται με την μετάφραση από τον ίδιο στην Γαλλική                                 του CORPUS HERMETICUM. Βλ. HERMETICA, CRATER HERMETIS,                        PAX ROMANA.

LARGO ARGENTINA= σημείο της Ρώμης όπου υπάρχει θέα προς τους ναούς              των χρόνων της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.

L’ ARTE E LA MORTE NON VAN’ BENE INSIEME= «η Τέχνη και ο Θάνατος                  δεν συμβιβάζονται», φράση η οποία προέρχεται από σονέττο του Μιχαηλάγγελου. Σονέττο= μορφή ποιήματος με οργανωμένους στίχους, μικρό άσμα, τραγούδι                              με 14 στίχους –το σύνηθες– και με λυρική, αισθητική, ιδεολογική και φιλοσοφική άποψη για υψηλά θέματα όπως η θρησκεία, η πατρίδα, η φυσιολατρεία, ο έρωτας. Επικρατέστερη είναι η εκδοχή ότι πηγάζει από την δημιουργία του Πετράρχη              αλλά συνδέεται και με τα δημοτικά σικελικά άσματα του 13ου αιώνος                            και με τους Γάλλους τροβαδούρους του Μεσαίωνος.

L’ ARTE MODERNA 1770-1970= έργο του C.G. Argan το οποίο εκδόθηκε                       στην Φλωρεντία.

L’ ART METAPHYSIQUE= «Η Μεταφυσική Τέχνη», κείμενο για την σύγχρονη τέχνη του E. Langui με κατάλογο της Παγκόσμιας Έκθεσης των Βρυξελλών                     του 1958. Βλ. PITTURA METAFISICA

LA RUE= πίνακας του 1933 από τον Balthus με θέμα τα έργα της Ιταλικής Αναγέννησης τα οποία είχε μελετήσει το 1926 στην Ιταλία. Βλ. FORI IMPERIALI, PIAZZALE ROMA.

LA SCALA= το Θέατρο ALLA SCALA του Μιλάνο, κτίριο όπερας του 1779                       με τον κολοσσιαίο πολυέλαιο στην σκαλισμένη και ζωγραφισμένη οροφή.                       Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. το συνδέει με το Θέατρο του Μαρκέλλου στην Ρώμη –το οποίο έχει σχέση με το ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΝ– το οποίο είναι θέατρο              το οποίο θεμελίωσαν οι 2 Καίσαρες (ο Ιούλιος το θεμελίωσε και ο Αύγουστος                 το ολοκλήρωσε τον 1ο αιώνα). Το 12ο αιώνα ήταν φρούριο και τον 16ο αιώνα μετετράπη στο Ανάκτορο Palazzo Orsini (βλ. σχέση με PALAZZO VENEZIA,                 URBI ET ORBI, DONATIO CONSTANTINI). H ερμηνεία που δίδει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι το ζήτημα αφορά την δολοφονία Αρχιμήδη                από τον Ρωμαίο στρατιώτη Μαρκέλλο στις Συρακούσες και το ρητό                       «ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ) που συνδέεται με την ανακάλυψη                   της περιστροφής του ουρανίου στερεώματος , την πρόσδεση σε μιαν υδρόγειο σφαίρα Γης, Σελήνης και 5 αστέρων καθώς και με την λειτουργία των κοίλων κατόπτρων για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Βλ. DE (R)EVOLUTIONIBUS ORBIUM COELESTIUM, L’ IDEA DEL THEATRO, CAPELLA SIXTINA, PIAZZA DELLA SCALA, SCALADEI GIGANTI, SCALA REGIA, MUSEO PICTORICO                     Y ESCALA OPTICA.

LA SCUOLA DEI DITTATORI= «Η Σχολή των Δικτατόρων», έργο του Ignazio Silone το 1938, ένα από τα σπουδαιότερα πολιτικά κείμενα όλων των εποχών.              Το έργο του Silone συνοδεύεται από τα κείμενα «Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ» 1934,                            «ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΚΡΑΣΙ» 1936, «Ο ΣΠΟΡΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΙΟΝΙ» 1942, «ΦΟΝΤΑΜΑΡΑ» 1930, «ΜΙΑ ΦΟΥΧΤΑ ΜΟΥΡΑ» 1953 και «ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ                 ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ» 1956. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δέχεται                               και την ερμηνεία «Η ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» ή «Η ΣΧΟΛΗ      ΤΩΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ».

LA SECTION D’ OR= «Η Χρυσή Τομή», γαλλική Σχολή στην ζωγραφική.                           Βλ. GRAND REVUE, LA SECTION D’ OR, AUREA MEDIOCRITAS, JUSTE MILIEU, DE DIVINA PROPORTIONE.

LA SEO = όνομα 2 Καθεδρικών Ναών της Ισπανίας,                                               στην Zaragoza ναός Ρωμαϊκού-Μαυριτανικού-Μπαρόκ ρυθμού του 12ου αιώνος                                           στην PLAZA DEL PILAR με πρόναο του 1795 (προφανώς, είναι η Βασιλική                   του Πυλώνος) & στην Valencia ναός με πύργο 60 μ. και έργα τέχνης,                             η οποία άρχισε να κτίζεται το 1262 επί Ρωμαϊκού ναού που ήταν ταυτόχρονα Βησιγοτθική εκκλησία και Μαυριτανικό τζαμί. Στον Καθεδρικό Ναό της Valencia, στην διακόσμηση του μεγάλου θυσιαστηρίου συμμετείχε ο Fernando Yanez                            de la Almedina. Βλ. την NUESTRA SEÑORA DEL PILAR σε σχέση με την PIAZZA DELLA SΙGNORIA και κατόπιν την PARIO DE LOS LEONES σε ALCÁZAR-AL(H)A(M)BRA καθώς και την PLAYA DE NAZARET και το COLLEGIO                                  DEL PATRIARCA στην VALENCIA σε σχέση με το BODEGON και το CORPUS CHRISTI.

LA SEZESSION DI VIENNA= «Η απόσχιση της Βιέννης» στα τέλη του 19ου αιώνος (από την λέξη «Sez»= αποχωρισμός, διαχωρισμός, σχίσμα) την οποία δίδασκε                  ο Φραντς Φον Στουκ. Συνδέεται με το «Μέγαρο της Απόσχισης» στην Βιέννη,                το αριστούργημα των τελών του 19ου αιώνος. Το Συμβούλο Αντίστασης                       του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σχέση με την «Γένεσιν της Βιέννης» (σπάνιο Βυζαντινό χειρόγραφο του 6ου αιώνος το οποίο περιέχει σκηνές από την «ΓΕΝΕΣΙΝ»). Επίσης, στην τέχνη υπάρχει η «Σχολή της Βιέννης» (WIENER SCHULE) η οποία διακρίνεται για νεοσουρρεαλιστικές τάσεις                        που την χαρακτηρίζουν ως «Σχολή του Φανταστικού Ρεαλισμού».                                 Στην διπλωματία, η ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ υπεγράφη το 1809 και οδήγησε               στην κατάληψη της εξουσίας από τον Καγκελλάριο Κλεριάν Μέττερνιχ                              –και στο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ το 1814-5 και στην ΣΥΝΘΗΚΗ                             ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ το 1815– ως την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ της 13/3/1848, έτος κατά το οποίο κατακτήθηκε η Καλιφόρνια. Είναι, όμως, ακόμα ανεφάρμοστη Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ  του 1854 που συνδέεται με την κατάκτηση                   της Σεβαστουπόλεως   το 1855 και την Σύμβαση των Στενών της Υψηλής Πύλης   του 1841 (που συνδέονται, κατά έναν περίεργο τρόπο, με τα Στενά στην χερσόνησο Καλλιπόλεως της Κωνσταντινούπολης, με τα διεκδικούμενα Στενά Τσουσίμας       στην Άπω Ανατολή, με την Σινώπη και με την ολοκλήρωση της διάνοιξης                      της Διώρυγας του Σουέζ). Σημειώνεται ότι η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΙΕΝΝΗΣ, ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ, ΠΡΑΓΑΣ έγινε το 1945. Βλ. CANCELLARIUS και MODUS OPERANDI σε σχέση με WIENER SCHULE, WIENER AKTIONISTEN, SALONE SISTINO, APOSTOLADOS, DIE NAZARENER.

LAS LANZAS= Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡΕΝΤΑ, έργο του Velásquez στο Prado.  Σημειώνεται ότι το έργο συνδέεται με την Νίκη της Mπρέντα της 5/6/1625.                      Βλ. Πρελούδιο, RIALTO, VILLA MEDICI, VILLA MEDICIS και MUSEO                        DEL PRADO.

LATIFUNDIOS= «Λατιφούντια», τα μεγάλα γαιοκτήματα της Ιταλίας                                  και της Νοτίου Αμερικής  όπου ζει και εργάζεται ο μεγάλος αγροτικός πληθυσμός των Λατινικών χωρών. Τεράστιες αγροτικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις                           οι οποίες αρχικά στηρίζονταν στο σύστημα της δουλείας.                                                      Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει την αντίθεση με την ζωή                        των κατοίκων της Βορείου Αμερικής.

LATINE DICTUM= λατινική ομιλία

LATINIUM= τριγωνικό ιστίο σε κεραία πλοίου στην Μεσόγειο της Αναγεννήσεως το οποίο το βοηθά να πλέει κόντρα στον άνεμο και να προσανατολίζεται                   προς την Ανατολή. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει                            ότι τον 18ο αιώνα το κάθε πλοίο διέθετε 120 τηλεβόλα.

LA TRINIDAD= «Η Τριάδα», μεταφράζει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Πρόκειται για Ρωμανική Εκκλησία του 13ου αιώνος με 2 Πύργους                                 στην πόλη Orense της Ισπανίας. Εκτιμάται ότι συνδέεται με τον TORRE                             DE LA TRINIDAD και ιδίως με το PALACIO DE LA TRINIDAD εντός του PRADO και με το MUSEO DE LA TRINIDAD της Μαδρίτης. Βλ. και HORREO, IRIA FLAVIA, OBRADOIRO, PORTICO DE LA GLORIA.

LAUDATE DOMINUS ET LAUDATE (D)EUM IN FIRMAMENTO                         VIRTUTIS VIRTUTIBUS SECUNDUM MULTITUDINEM MAGNITUDINIS EIUS,                    LAUDATE (D)EUM IN SONO TUBAE LAUDATE (D)EUM                                                 IN PSALTERIO ET CYTHARA LAUDATE (D)EUM IN TIMPANO,                                  ET CHORO IN ORGANO IN CIMBALIS BENE SONATIBUS= επιγραφή                            στο μαρμάρινο χοροστάσιο του Luca della Rombia το 1431-8 στο Μουσείο                     του Εργοταξίου του Καθεδρικού Ναού Φλωρεντίας. Βλ. CANTORIA

LAUDATIONES EORUM QUI SUNT AB HOMERO LAUDATE= ύμνοι εξ αυτών που και οι ίδιοι υμνήθηκαν από τον Όμηρο. Βλ. TE, DEUM, LAUDAMUS, SACRIFICIUM LAUDIS HONORI, PROPHETARUM LAUDABILIS NUMERUS.

LAUDATOR TEMPORIS ACTI= υμνητής του παλαιού καιρού.

LAUDESI= Αδελφότητα της Παναγίας με μέλη μοναχούς που εψαλαν ύμνους                στην κοινή Ιταλική γλώσσα των υμνωδών: ιδρυτής της ο Πέτρος ο Μάρτυς.                          Η έκφραση, όμως, προέρχεται ειδικότερα από τον πίνακα Η ΠΑΝΑΓΙΑ                       ΤΟΥ ΛΑΟΥ το 1579 του Federico Fiori. Βλ. ORNAMENDO DE LAS BODAS ESPIRITUALES και LAUDATIONES EORUM QUI SUNT AB HOMERO LAUDATE μαζί με TE, DEUM, LAUDAMUS-LAUDATOR TEMPORIS ACTI-SACRIFICIUM LAUDIS HONORI-PROPHETARUM LAUDABILIS NUMERUS και το έργο                     του Luca della Robbia.

LAURENTIANUS= 2 κώδικες της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ & ο κώδικας του Ελληνικού χειρογράφου του ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ του CORPUS HERMETICUM που μεταφέρθηκε              το 1460 από την Βυζαντινή Μακεδονία στην Φλωρεντία από έναν ιερέα                       και με βάση τον οποίο  ο Marsilius Ficinus μετέφρασε τα 14 εκ των 15 κειμένων              του CORPUS HERMETICUM για χάρη του COSIMO των Μεδίκων το 1471.                      Η γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι ο κώδικας                            του ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ αφορά  την συνένωση των Ελληνικών λογίων του Βυζαντίου Ανατολής και Δύσης. Βλ. HERMETICA συν PALATINUS, PARISINUS καθώς κυρίως SUPPLEMENTUM FICINIANUM, ARGUMENTUM, BIBLIOTECA LAURENZIANA, GALLERIA MEDICI.

LAURENT. LOTUS= υπογραφή του Ιταλού ζωγράφου Lorenzo Lotto.

LAURUS= η δάφνη, σύμβολο των Μεδίκων.

LAUS DEO= τιμή στον Θεό, ευλογία στον Θεό, ύμνος στον Θεό.                                         Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προκρίνει την μετάφραση «Λαός του Θεού».

LAVACRUM RENASCENTIS VITAE = επιγραφή για το ζητούμενο της Αθωότητας σε σχέση με τον Πάπα Κλήμη Ζ´ και τον Λέοντα Ι´ ως προς τον Κωνσταντίνο στην τοιχογραφία Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ στην Αίθουσα Κωνσταντίνου. Η Αίθουσα Κωνσταντίνου στην CAPELLA SIXTINA έχει θέμα                  Η ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (βλ. οπωσδήποτε DONATIO CONSTANTINI). Οι εργασίες διεκόπησαν επί Αδριανού ΣΤ´ (1522-23) ο οποίος θεωρούσε τα αρχαία αγάλματα παγανιστικά είδωλα –και ανάρμοστα. Ολοκληρώθηκε                                         από τον Κλήμη Ζ´ (1523-34) το 1525.  Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει: «ΛΑΒΕ ΤΑ ΑΚΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ».                              Δες πρωτίστως την σύνδεση με την επιγραφή QUO DISTINCTU DIVINITATIS MENTIS MAGNITUDINE CUM EXERCITU SUO TAM DE TYRANNO QUAM DEO MNI EIUS FACTI – ONE UNO TEMPORE IUSTIS REMPUBLICA MULTUS EST ARMIS ARCUM TRIUMPHIS INSIGNEM DIO AVIT και κατόπιν τις αναλύσεις DECAMERON(E), MUSEO BUANARROTI, PALAZZO PITTI, PIAZZA MINERVA, SACRA CONVERSAZIONE, DIALOGHI DE(GLI ASOLANI), NASCITA                             DI VENERE, CORSO DI RINASCIMENTO, RINASCITÀ, NATIVITÀ.

LA VILLA= έργο του Bartolomeo Taegio το οποίο εκδόθηκε στο Μιλάνο το 1559  ως οδηγός για τις βίλλες του Μιλάνο με εισαγωγή του L. Dominichi.                   Αναπαράγει ρητά από το έργο L’ IDEA DEL THEATRO. Βλ. ωστόσο την σχέση                με DECAMERON(E).

LA VOCE= «Η Φωνή», περιοδικό της Φλωρεντίας όπου ο Κάρλο Καρρά δημοσίευσε το 1916 ομιλία του για την τέχνη του Giotto και του Paolo Uccello.                Ο Καρρά (1881-1966) αφιέρωσε το έργο του στο ξαναζωντάνεμα της Τοσκάνης. Σημειώνονται ενδεικτικά τα κείμενα «Μανιφέστο των Φουτουριστών ζωγράφων» 1910, «Πολεμοζωγραφική» 1916, «Μεταφυσική Ζωγραφική» 1919, «Τζιόττο» 1924               –σε συνδυασμό με την έκθεση NOVECENTO στο Μιλάνο– «Η ζωή μου» 1943, «Συλλογισμοί σχετικά με την Ιταλική Ζωγραφική» 1959. Το έργο του συνδέεται               με τα έργα των Μπρανκούζι, Μποτσιόνι, Ντε Κίρικο. Βλ. PITTURA METAFISICA, TUILERIES, MONTPARNASSE, MOBILE, MONDE και οπωσδήποτε BANDIERA FUTURISTA.

LE CAPITAL FINANCIER= έργο του Hilferding το 1910.

LECCE= το Λέτσε Ιταλίας –αντιστοιχεί στο Ελληνικό Λέχαιο Κορινθίας–                             η «ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΟΚ» με Βασιλική του Τιμίου Σταυρού.                                   Βλ. οπωσδήποτε ACTA SANCTORUM-CIVITAVECCHIA-RESTAURATIO URBIS-RENOVATIO URBIS.

L’ ECOLE DE FONTAINEBLEAU= Σχολή Ζωγραφικής με μανιεριστική νοοτροπία την οποία εισήγαγε στην Γαλλία ο Τζούλιο Ρομάνο από την Ιταλία,                                  είναι συνδεδεμένη με την αλχημεία του βασιλιά Φραγκίσκου Α´ (βλ. την σύνδεση του Φραγκίσκου Α´ με τον Λεονάρντο στο PALAZZO BELVEDERE)                                         και την μεταστοιχείωση των πολύτιμων πετραδιών και με την Φιλοσοφική Λίθο. Κορυφαίος εκπρόσωπός της είναι ο Ρόσσο Φιορεντίνο. Για τα έργα                                    της Σχολής του Φονταινεμπλώ στο Ανάκτορο όπου συμμετείχαν οι Πριματίτσιο                                    και Νικολό ντελ’ Αμπάτε, βλ. το έργο του 1642 «ΘΗΣΑΥΡΟΙ                                                ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ FONTAINEBLEAU». Για την Σχολή                                  του Φονταινεμπλώ, τις ξυλογραφίες έκανε ο Antoine Caron (1521-1599)                        στην έκδοση των ΕΙΚΟΝΩΝ του Φιλόστρατου το 1617 από τον Blaise de Viginère (βλ. και την σύνδεση με τις πληροφορίες του Πλίνιου στην NATURALIS HISTORIA). Σημειώνεται, εξάλλου, ότι Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΦΟΝΤΑΙΝΕΜΠΛΩ               με την οποία παραιτήθηκε ο Ναπολέων υπεγράφη στις 11/4/1814,                                     μετά την παράδοση των Παρισίων. Βλ. ROSSO FIORENTINO, LAPIS PHILOSOPHORUM, MANERISMUS, ENTENTE, CABINET D’ AMATEUR,  PALAZZO DEL TE.