«ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ»
“COMBAT” 8 Αυγούστου 1945
Αλμπέρ Καμύ
Μετάφραση: Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Copyright© Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή: το κείμενο αυτό του Αλμπέρ Καμύ που δημοσιεύθηκε την επομένη
της πτώσης της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα τον Αύγουστο του 1945 πρέπει να αναγνωστεί σε σχέση
με την ενότητα περί «κόσμου», «μάχης» και «ζωής» στις διαλέξεις του για το Νόμπελ Λογοτεχνίας με τίτλο ««Δημιουργεῖν: Η τέχνη μέσα στον κίνδυνο» και «Ο συγγραφέας και το επόχημά του» καθώς και
σε σύνδεση με τα άρθρα του περί της Επανάστασης στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1944.
Ακόμη, σε σχέση με το έργο «ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ»,
του οποίου η «σύλληψή» του έγινε στις το 1948 από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.
και την έκκληση του Καμύ στον «Επαναστατημένον Άνθρωπο» προς το σύμπαν του Jacques Callot.
Επίσης, σε επαφή με τα άρθρα του Τζωρτζ Όργουελ «ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ 1984 - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ» και «Ο.Η.Ε. ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΠΑΙΓΝΙΩΝ».
Ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δηλαδή –για να πούμε την αλήθεια– τίποτε το ιδιαίτερο.
Αυτό το διδάχθηκε χθες ο καθένας, χάρη στην αξιοθαύμαστη συγχορδία ιδεών
που προέρχονται από ραδιόφωνα, εφημερίδες και υπηρεσίες πληροφοριών.
Για την ακρίβεια, εν μέσω εκατοντάδων ενθουσιωδών σχολίων, μας λένε
πως κάθε πόλη μεσαίου μεγέθους μπορεί να ισοπεδωθεί από μια βόμβα
στο μέγεθος της σφαίρας του ποδοσφαίρου.
Αμερικανικές, Αγγλικές και Γαλλικές εφημερίδες βρίθουν καλλιεπών δοκιμίων
και είναι γεμάτες γλαφυρά άρθρα για το μέλλον, το παρελθόν, τους εφευρέτες, το κόστος,
τα φιλειρηνικά κίνητρα, τα στρατιωτικά πλεονεκτήματα, ακόμα και για την ζωή
που έχει αρχίσει από μόνη της να αποκτά ως χαρακτηριστικό γνώρισμα η ίδια η ατομική βόμβα.
Μπορούμε να το συνοψίσουμε όλο αυτό σε μια πρόταση:
«Ο τεχνικός μας πολιτισμός μόλις έφθασε στο αποκορύφωμα του ανωτάτου επιπέδου κτηνωδίας.
Θα πρέπει, στο περισσότερο ή λιγότερο άμεσο μέλλον, να επιλέξουμε ανάμεσα στην συλλογική αυτοκτονία και στην ευφυή αξιοποίηση των επιστημονικών μας κατακτήσεων.
Εν τω μεταξύ, σκεφτόμαστε πως υπάρχει κάτι το ανήθικο και το έκφυλο
στον εορτασμό μιας ανακάλυψης, της οποίας η εκμετάλλευση προξένησε το πλέον εντυπωσιακό
ξέσπασμα του ολέθρου που έχει ποτέ γνωρίσει ο άνθρωπος.
Τί θα επιφέρει σε έναν κόσμο ήδη παραδομένο
σε όλα τα συνταρακτικά γεγονότα της βίας, ανίκανο για κάθε έλεγχο,
αδιάφορο απέναντι στην δικαιοσύνη και την απλή ανθρώπινη ευτυχία –έναν κόσμο
όπου η επιστήμη αφοσιώνεται στον οργανωμένο φόνο;
Κανείς άλλος, εκτός από τους πιο αμείλικτους ιδεαλιστές, δεν θα τολμούσε να απορήσει.
Αυτές οι ανακαλύψεις πρέπει να καταγράφονται, να αναφέρονται σε υποβληθείσες εκθέσεις
και να γίνονται αντικείμενο σωστού σχολιασμού.
Πρέπει να γνωστοποιούνται με επίσημες ανακοινώσεις στον κόσμο
ώστε ο άνθρωπος να διαμορφώνει μιαν ακριβή εικόνα του πεπρωμένου του.
Όμως, η έκφραση αυτών των τρομακτικών ανακαλύψεων
μέσα από γραφική ή χιουμοριστική αρθρογραφία δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.
Ακόμα και πριν την βόμβα, δεν ανέπνεε κανείς τόσο εύκολα σε αυτόν τον μαρτυρικό κόσμο.
Τώρα, μας χαρίζουν μια νέα πηγή δεινών:
υπόσχεται ότι θα είναι ο μεγαλύτερος ψυχικός πόνος που γνωρίσαμε ποτέ.
Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία πως στην ανθρωπότητα δίδεται η τελευταία της ευκαιρία.
Ίσως αυτό αποτελεί περίσταση κατάλληλη για να τυπώσουν οι εφημερίδες μιαν ειδική έκδοση!
Ή, ακόμα πιο πιθανό, θα έπρεπε να αποτελέσει την αιτία για μια δεδομένη ποσότητα ποιοτικής σκέψεως
–και για αρκετή σιωπή.
Ας γίνουμε κατανοητοί: θα χαρούμε εάν οι Ιάπωνες παραδοθούν ύστερα από τον αφανισμό της Χιροσίμα, έχοντας πτοηθεί και κυριευθεί από φόβο.
Αρνούμαστε, ωστόσο, να δούμε τίποτε άλλο σε αυτά τα μείζονα γεγονότα παρά την ανάγκη
να επιχειρηματολογήσουμε με περισσότερη ενεργητικότητα υπέρ μιας γνήσιας διεθνούς κοινωνίας,
στην οποία οι μεγάλες δυνάμεις δεν θα έχουν ανώτερα κυριαρχικά δικαιώματα
επί των μικρών και μεσαίων εθνών,
όπου ένα τόσο απόλυτο όπλο θα υπόκειται σε έλεγχο κυρίως από την ανθρώπινη ευφυΐα
και όχι από τις ορέξεις και τις δογματικές διδασκαλίες διαφόρων κρατών.
Ενώπιον των τρομακτικών προοπτικών που διαθέτει τώρα η ανθρωπότητα,
διακρίνουμε ακόμα πιο καθαρά ότι η Ειρήνη είναι ο μόνος σκοπός
για τον οποίο αξίζει να παλέψουμε.
Δεν πρόκειται πλέον για μιαν ευχή
αλλά για μιαν αξίωση, για ένα αξίωμα,
απαιτητικά και τα δυο και που πρέπει να υποβληθούν από όλους τους λαούς προς τις κυβερνήσεις τους
–μιαν έκκληση να επιλέξουν οριστικά ανάμεσα στην Κόλαση και στην Λογική.
“COMBAT” 8 Αυγούστου 1945
Αλμπέρ Καμύ
Μετάφραση: Χρήστος Π. Παπαχριστόπουλος
Copyright© Christos P. Papachristopoulos
Σημείωμα του μεταφραστή: το κείμενο αυτό του Αλμπέρ Καμύ που δημοσιεύθηκε την επομένη
της πτώσης της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα τον Αύγουστο του 1945 πρέπει να αναγνωστεί σε σχέση
με την ενότητα περί «κόσμου», «μάχης» και «ζωής» στις διαλέξεις του για το Νόμπελ Λογοτεχνίας με τίτλο ««Δημιουργεῖν: Η τέχνη μέσα στον κίνδυνο» και «Ο συγγραφέας και το επόχημά του» καθώς και
σε σύνδεση με τα άρθρα του περί της Επανάστασης στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1944.
Ακόμη, σε σχέση με το έργο «ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ»,
του οποίου η «σύλληψή» του έγινε στις το 1948 από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.
και την έκκληση του Καμύ στον «Επαναστατημένον Άνθρωπο» προς το σύμπαν του Jacques Callot.
Επίσης, σε επαφή με τα άρθρα του Τζωρτζ Όργουελ «ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ 1984 - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ» και «Ο.Η.Ε. ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΠΑΙΓΝΙΩΝ».
Ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δηλαδή –για να πούμε την αλήθεια– τίποτε το ιδιαίτερο.
Αυτό το διδάχθηκε χθες ο καθένας, χάρη στην αξιοθαύμαστη συγχορδία ιδεών
που προέρχονται από ραδιόφωνα, εφημερίδες και υπηρεσίες πληροφοριών.
Για την ακρίβεια, εν μέσω εκατοντάδων ενθουσιωδών σχολίων, μας λένε
πως κάθε πόλη μεσαίου μεγέθους μπορεί να ισοπεδωθεί από μια βόμβα
στο μέγεθος της σφαίρας του ποδοσφαίρου.
Αμερικανικές, Αγγλικές και Γαλλικές εφημερίδες βρίθουν καλλιεπών δοκιμίων
και είναι γεμάτες γλαφυρά άρθρα για το μέλλον, το παρελθόν, τους εφευρέτες, το κόστος,
τα φιλειρηνικά κίνητρα, τα στρατιωτικά πλεονεκτήματα, ακόμα και για την ζωή
που έχει αρχίσει από μόνη της να αποκτά ως χαρακτηριστικό γνώρισμα η ίδια η ατομική βόμβα.
Μπορούμε να το συνοψίσουμε όλο αυτό σε μια πρόταση:
«Ο τεχνικός μας πολιτισμός μόλις έφθασε στο αποκορύφωμα του ανωτάτου επιπέδου κτηνωδίας.
Θα πρέπει, στο περισσότερο ή λιγότερο άμεσο μέλλον, να επιλέξουμε ανάμεσα στην συλλογική αυτοκτονία και στην ευφυή αξιοποίηση των επιστημονικών μας κατακτήσεων.
Εν τω μεταξύ, σκεφτόμαστε πως υπάρχει κάτι το ανήθικο και το έκφυλο
στον εορτασμό μιας ανακάλυψης, της οποίας η εκμετάλλευση προξένησε το πλέον εντυπωσιακό
ξέσπασμα του ολέθρου που έχει ποτέ γνωρίσει ο άνθρωπος.
Τί θα επιφέρει σε έναν κόσμο ήδη παραδομένο
σε όλα τα συνταρακτικά γεγονότα της βίας, ανίκανο για κάθε έλεγχο,
αδιάφορο απέναντι στην δικαιοσύνη και την απλή ανθρώπινη ευτυχία –έναν κόσμο
όπου η επιστήμη αφοσιώνεται στον οργανωμένο φόνο;
Κανείς άλλος, εκτός από τους πιο αμείλικτους ιδεαλιστές, δεν θα τολμούσε να απορήσει.
Αυτές οι ανακαλύψεις πρέπει να καταγράφονται, να αναφέρονται σε υποβληθείσες εκθέσεις
και να γίνονται αντικείμενο σωστού σχολιασμού.
Πρέπει να γνωστοποιούνται με επίσημες ανακοινώσεις στον κόσμο
ώστε ο άνθρωπος να διαμορφώνει μιαν ακριβή εικόνα του πεπρωμένου του.
Όμως, η έκφραση αυτών των τρομακτικών ανακαλύψεων
μέσα από γραφική ή χιουμοριστική αρθρογραφία δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.
Ακόμα και πριν την βόμβα, δεν ανέπνεε κανείς τόσο εύκολα σε αυτόν τον μαρτυρικό κόσμο.
Τώρα, μας χαρίζουν μια νέα πηγή δεινών:
υπόσχεται ότι θα είναι ο μεγαλύτερος ψυχικός πόνος που γνωρίσαμε ποτέ.
Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία πως στην ανθρωπότητα δίδεται η τελευταία της ευκαιρία.
Ίσως αυτό αποτελεί περίσταση κατάλληλη για να τυπώσουν οι εφημερίδες μιαν ειδική έκδοση!
Ή, ακόμα πιο πιθανό, θα έπρεπε να αποτελέσει την αιτία για μια δεδομένη ποσότητα ποιοτικής σκέψεως
–και για αρκετή σιωπή.
Ας γίνουμε κατανοητοί: θα χαρούμε εάν οι Ιάπωνες παραδοθούν ύστερα από τον αφανισμό της Χιροσίμα, έχοντας πτοηθεί και κυριευθεί από φόβο.
Αρνούμαστε, ωστόσο, να δούμε τίποτε άλλο σε αυτά τα μείζονα γεγονότα παρά την ανάγκη
να επιχειρηματολογήσουμε με περισσότερη ενεργητικότητα υπέρ μιας γνήσιας διεθνούς κοινωνίας,
στην οποία οι μεγάλες δυνάμεις δεν θα έχουν ανώτερα κυριαρχικά δικαιώματα
επί των μικρών και μεσαίων εθνών,
όπου ένα τόσο απόλυτο όπλο θα υπόκειται σε έλεγχο κυρίως από την ανθρώπινη ευφυΐα
και όχι από τις ορέξεις και τις δογματικές διδασκαλίες διαφόρων κρατών.
Ενώπιον των τρομακτικών προοπτικών που διαθέτει τώρα η ανθρωπότητα,
διακρίνουμε ακόμα πιο καθαρά ότι η Ειρήνη είναι ο μόνος σκοπός
για τον οποίο αξίζει να παλέψουμε.
Δεν πρόκειται πλέον για μιαν ευχή
αλλά για μιαν αξίωση, για ένα αξίωμα,
απαιτητικά και τα δυο και που πρέπει να υποβληθούν από όλους τους λαούς προς τις κυβερνήσεις τους
–μιαν έκκληση να επιλέξουν οριστικά ανάμεσα στην Κόλαση και στην Λογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου