Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ - ΜΕΡΟΣ Γ'

COGITATUM= «αντικείμενο σκέψης», έκφραση του E. Husserl

COGITO, ERGO SUM= Σκέπτομαι, άρα υπάρχω (η αρχή του Ντεκάρτ)

COGITO ERGO EST = «ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ». Το ρητό ανήκει                        στον Άγ. Αυγουστίνο αλλά δεν αναφέρεται μόνο στην φιλοσοφία αλλά, κυρίως,                         αποτελεί την θεωρία της Τριάδος και αναφέρεται στην θεολογία: μιλά                              για την ύπαρξη του Θεού και άρα η σωστή ερμηνεία  είναι «ΑΡΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ, «ΑΡΑ, ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ». Ο Αγ. Αυγουστίνος λέει, επίσης: «Ο Θεός δημιούργησε                   τον άνθρωπο με τον σκοπό να γίνει ο άνθρωπος Θεός».

COINCIDENTIA OPPOSITORUM= «η σύμπτωση των αντιθέτων», έκφραση                   του Νικολάου Κουζάνου. Σημαίνει την συνύπαρξη και συνένωση των αντιθέσεων, πρόκειται για αλχημικό όρο που έχει τις πηγές του στην χημεία –τα ετερώνυμα έλκονται– αλλά και στην γραμματική και στην φιλοσοφία: είναι γνωστά                         τα παράδοξα του Ζήνωνος τα οποία επιλύονται μέσω του σχήματος                      «υπερβατού» ή/και «χιαστί» το οποίο σημαίνει την ανύψωση των 2 αντιθέτων άκρων μέσω ενός τρίτου μέσου (είναι ο τρόπος που λειτουργεί η πένσα,                ενώνοντας τα 2 άκρα, εξ ου και η γαλλική έννοια της σκέψεως PENSÉE):                             συμβολιζεται με την λέξη «Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.» (από το σχήμα του ιχθύος) από τον Χριστό.  

COITO ERGO CUM= συνουσιάζομαι, άρα υπάρχω.

COLEGIO= θρησκευτικό ίδρυμα.

COLEUM/COELUM BRITTANICUM= θεατρική παράσταση η οποία δόθηκε                   το 1634 σε αρχιτεκτονικό σκηνικό του Inigo Jones με υπόθεση και διαλόγους                             που ελήφθησαν κυρίως  από το έργο του Jordano Bruno SPACCIO DELLA BESTIA TRIONFANTE με σκοπό την ρεαλιστική απόδοση της μεταμόρφωσης του ουρανού                         από τον θεό Δία. Το έργο συνδέεται με την λεγόμενη «Σφαίρα» του Bruno.                      Βλ. SACROBOSCO, SI MONUMENTUM QUAERIS, EX OLYMPUS, ROTONDA-ROTUNDA και όλες τις σημειώσεις –με αρχή την CITTÀ DEL SOLE–                                 για το έτος 1634.

COLLECTANEA ALEXANDRINA= «Αλεξανδρινά Ερανίσματα» ή «Αλεξανδρινή Συλλογή».

COLLEGIO DEI SAVII= «η Σύνοδος της Κυβέρνησης της Ρεπούμπλικας».      Πρόκειται για το Σώμα το οποίο συζήτησε το θέμα της σύλληψης του Jordano Bruno από την Ιεράν Εξέτασιν της Βενετίας. Το θέμα συνδέεται πρωτίστως                   με το γεγονός ότι η Βενετία είναι η έδρα του Νεοπλατωνικού Κινήματος                       της Αναγέννησης σε σχέση με την αρχαία Ελλάδα και τον Χριστιανισμό                        και ανέκαθεν η πόλη διεκδικούσε την αυτονομία της από την εξουσία της Ρώμης και του Πάπα (στην ουσία, εκπροσωπεί την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία). Εξάλλου, για το θέμα Bruno το 1592 ήλθαν σε σύγκρουση                            στην Σύνοδο αυτή ο Μέγας Ιεροεξεταστής της Ρώμης ή «Πατήρ»                                   και ο Πατριάρχης Βενετίας. Η Σύγκλητος της Βενετίας αρνήθηκε την παράδωση του Bruno αλλά αυτή ενεκρίθη, τελικά το 1593 από το Συμβούλιο του Δόγη.                     Ο ίδιος ο Bruno, ωστόσο, ήθελε να εμφανιστεί στην Ρώμη για να παρουσιάσει                τα γραπτά έργα του και αυτό –είχε αποφασιστεί– να κρατηθεί μυστικό:                           το Μνημόνιο του Bruno προς τον Πάπα Κλήμη Η´ ανοίχθηκε στις 20/1/1600               χωρίς να διαβαστεί ενώπιον του Bruno που βρέθηκε ένοχος από το Δικαστήριο             της Γενικής Συνέλευσης της ΑΓΙΑΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ που συνεδρίασε στην Εκκλησία της Αγίας Αγνής στην πόλη Αγωνία «το έτος γεννήσεως του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού» 1600 στις 8 Φεβρουαρίου            και παρεδόθη στον παρόντα Κυβερνήτη της Ρώμης για την τελική Κρίση,                       εν ονόματι του Χριστού. Βλ. DE DOCTRINA CHRISTIANA, COLLEGIΟ                        DEL PATRIARCA, NOVΑ DE UNIVERSIS PHILOSOPHIA. Βλ. και την σύνδεση              με όλες τις σημειώσεις για την Δημοκρατία της Βενετίας. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ».

COLLEGIO DEL CAMBIO= ο κύκλος των ζωγράφων της Περούτζια. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συμπληρώνει με την ερμηνεία ότι η έκφραση συνδέεται            με μιαν μορφή Κολλεγίου ή Συλλόγου υπό τον Αρνόλφο ντι Κάμπιο.                                 Βλ. ιδίως SANTA CROCE, CAMBIO και CIBORIUM.

COLLEGIO DEL PATRIARCA= «Συλλογή του Πατριάρχη», μεταφράζει                        το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. για το κτίσμα της Valencia τον 16ο αιώνα.                                Πρόκειται για συλλογή έργων του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και άλλων ζωγράφων (Ribalta, Morales, Van der Weyden). Δίπλα στο κτίσμα, βρίσκεται                Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ CORPUS CHRISTI του 1586 με τον πίνακα                                         Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ του Ribalta (ο οποίος έχει φιλοτεχνήσει το έργο                     «ΑΓ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ» στο PRADO: συνδέεται με τον πίνακα Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΡΙΒΑ του Τιντορέττο το 1587 στο PALAZZO DUCALE αλλά πιθανόν                                          και με έναν από τους ιεροεξεταστές του τάγματος των κηρύκων του Jordano Bruno στην Ρώμη, τον Πατέρα Franciscus Petrasancta de Ripalta). Βλ. VALENCIA, MUSEO DE BELLAS ARTES, LA SEO, PLAYA DE NAZARET, EL DIVINO.

COLLEGIO DE SAN GREGORIO= Κολλέγιο (ή) Συλλογή                                                     του Αγ. Γρηγορίου, βρίσκεται στο Valladolid Ισπανίας όπου υπάρχει                                                                     Η ΚΑΠΕΛΛΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ (έργο του αρχιτέκτονα Juan Guas το 1488).  Βλ. SANTA CRUZ, CATEDRAL SANTA CRUZ, MUSEO SANTA CRUZ, COLLEGIO DE SANTA CRUZ, SANTA CROCE και σύγκρινε με το παρεκκλήσι στο εσωτερικό της Βασιλικής Αγ. Πέτρου: CAPELLA GREGORIANA.

COLLEGIO DE SANTA CRUZ= «Κολλέγιο του Αγ. Σταυρού» αναφέρει η τυπική μετάφραση, «Συλλογή του Αγ. Σταυρού» λέει η μετάφραση του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. Βρίσκεται πίσω από το Πανεπιστήμιο Valladolid                     με βιβλιοθήκη, αρχαιολογική συλλογή και συλλογή έργων ξυλογλυπτικής                        των 16ου-17ου αιώνων. Βλ. SANTA CRUZ, CATEDRAL SANTA CRUZ, MUSEO SANTA CRUZ, SANTA CROCE, PORTICO DE LA GLORIA, PANAFIEL, PALAZZO REALE, PALACIO REAL, CAPILLA REAL.

COLLEGISE IUVAT= «ΧΡΗ ΣΥΛΛΕΓΕΙΝ», έμβλημα του Federico Borromeo                 για την χρησιμότητα της συλλογής έργων τέχνης

COLONIA JULIA CORINTHUS= η Νέα Κόρινθος ως έδρα του Ρωμαίου Ανθύπατου της Ελλάδος. Η καλύτερη εικόνα της εμφανίζεται σε χαρακτικό                      –γκραβούρα– της Βενετίας του 1685. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.                θεωρεί ότι εντός της Ακροκορίνθου (που έχει τον Φωκά κοινό σημείο                               με την BASILICA JULIA της Ρώμης) υπάρχει η Σφίγγα –μυθολογικό σύμβολο                 της σοφίας της Αθηνάς– με την μορφή Λέοντος της Πυραμίδας (όπως εξιστορείται στους μύθους για τον Λέοντα της Νεμέας και της Χαιρώνειας) και αντιστοιχεί         στον Ιερό Βράχο της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ και την ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ Κωνσταντινουπόλεως. Βλ. REGNO DI MOREA BELVEDERΕ, ACTA SANCTORUM, BASILICA, BASILICA JULIA, JULIA VENEZIA, COLONIA LAUS JULIA CORINTHIENSIS, VILLA JULIA, FORUM JULIUM, MONUMENTA, SEPTUAGINTA DUARUM και πρωτίστως OBELISCUS PAMPHILIUS-                             DE TRANSLATIONE OBELISCI VATICANI.

COLONIA LAUS JULIA CORINTHIENSIS= η ονομασία με την οποία ιδρύθηκε                  η πόλη της Κορίνθου το 44 π.Χ. ύστερα από την καταστροφή της το 146 π.Χ.                Βλ. BASILICA JULIA, JULIA VENEZIA, COLONIA JULIA CORINTHUS, VILLA JULIA, FORUM JULIUM, AD SANCTOS, ACTA SANCTORUM.

COMICORUM ROMANORUM FRAGMENTA= συλλογή σπαραγμάτων και τίτλων από περικοπές ατελλανών κωμωδιών από τον Otto Ribbeck. Βλ. «FABULA ATELLANA». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει το ζήτημα                       με την δυναστεία των Ρωμανών. Βλ. ULTIMUS ROMANORUM, FORUM ROMANUM, CARITAS ROMANA, ROMAGNE, EMILIA-ROMAGNA,                       SANT’ ARCANGELO DI ROMANIA, PAX ROMANA και IMPERUM ROMANUM.

COMITAS GENTIUM (INTER GENTES)= διεθνής φιλοφροσύνη, αρχή η οποία είναι δυνατόν να διέπει τις σχέσεις μεταξύ των κρατών.

COMITIUM= ο τόπος συνελεύσεων του λαού για τις εκλογές δημάρχων (οποιασδήποτε μορφής Δήμου ή Εκκλησίας του Δήμου) και λήψης αποφάσεων                 επί των κυρίων θεμάτων της πολιτικής ζωής. Αντιστοιχεί με τις Συνόδους Κορυφής των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία, άλλωστε, έχει και αυτή την βάση και τους πυλώνες της στην Συνθήκη της Ρώμης.

COMMEDIA DELL’ ARTE= παρουσίαση ενός συνολικού έργου τέχνης το οποίο βασίζεται σε μιαν ολοκληρωμένη λειτουργία διαφορετικών μέσων. Η έννοια έλκει την καταγωγή από τις καλλιτεχνικές παραστάσεις κωμικών επεισοδίων                        στην Ιταλία. Έχει το νόημα της συνένωσης πολλαπλών μέσων τέχνης                            και παρουσίασης τους από κοινού. Βλ. DIVINA COMMEDIA

COMMENTARII/COMMENTARIES= «Σχόλια» ή «Υπομνηματισμοί», 2 έργα                      του γλύπτη Λορέντζο Γκιμπέρτι το 1447 και το 1450. Είναι η πρώτη πραγματική έρευνα με θέμα την Ιστορία της Τέχνης της Φλωρεντίας. Βλ. SANTA CROCE.

COMMENTARIOLUS= έργο του αστρονόμου και ιερέα Νικολό Κόππερνιγκ.

COMMENTARIORUM DE RELIGIONE CHRISTIANA LIBRI QUATOR=                       έργο του Pierre de la Ramèe με θέμα την Χριστιανική Θεολογία.                                           Στο έργο αυτό, ο Pierre de la Ramèe όρισε την Θεολογία ως την Τέχνη                         της ενάρετης ζωής (ARS BENE VIVENDI). Δημοσιεύθηκε μετά θάνατον.                      Κατά πάσα πιθανότητα, είναι το έργο DE RELIGIONE CHRISTIANA που εκδόθηκε το 1577 στην Φρανκφούρτη. Βλ. DIALECTICAE PARTITIONES και την άμεση σχέση με τα 3 βιβλία DE INVENTIONE LIBRI TRES και τα 5 βιβλία                                  των SYMBOLICARUM QUAESTIONUM. Σημειώνεται, ακόμα, ότι ήθελε                            να εκδώσει ο ίδιος με προσωπικά σχόλια όλες τις ομιλίες του Κικέρωνος.

COMMENTARIUM IN CONVIVIUM PLATONIS DE AMORE=
«Σχόλιο επί του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ του Πλάτωνος», έργο του Marsilius Ficinus                      που συνοδεύεται από ORATIOS. Βλ. THEOLOGIA PLATONICÁ, DIVINA COMMEDIA και ιδίως CONVIVIO.

COMITIUM= «Εκκλησιαστήριο», ο χώρος διεξαγωγής των Συνελεύσεων                        της Συγκλήτου στην περιοχή του FORUM. Στην Πομπηΐα το ανάλογο ΚΤΙΡΙΟ               ΤΗΣ ΕΥΜΑΧΙΑΣ είναι εκλογικό κτίριο και λέγεται COMIZIO (είναι κάτι όμοιο                με τον θεσμό της Επιτροπής που προβλέπει η Συνθήκη της Ρώμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και από την έρευνα του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προκύπτει              ότι συνδέεται με το άβατο στην μνημειακή πύλη για τα Προπύλαια Αθηνών.                  Βλ. SENATUS, SILENTIO, CONVENTUS, CONSULES, EDITIO PRINCEPS,                   REX SACRORUM, SACRUM CONSISTORIUM, AB JOVE PRINCIPIUM.

COMMUNE= «Κομμούνα», το Κοινοτικό Συμβούλιο της Γαλλικής Επανάστασης που ανέστειλε την εξουσία του Βασιλιά το 1792 (βλ. CALENDRIER RÉPUBLICAIN) και η Επαναστατική Κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε τo 1871 στο Παρίσι                           ως Δημοτική Αρχή Παρισίων με την ανακήρυξη της Γ´ Δημοκρατίας: η Κομμούνα Παρισίων με την συμμετοχή 33000 αντιστασιακών πολιτών ακολούθησε                           την πολιορκία και κατάληψη των Παρισίων από την Πρωσία και την Γερμανία, ξεκίνησε ως Αυτοδιοίκηση και Λαοκρατία ενώ το πρόγραμμά της –Η ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΙΔΕΑ περί αυτόνομης κοινότητας– εμπνέεται από τον ΟΥΤΟΠΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, υποστηρίχθηκε από τον Μαρξ και είναι επηρεασμένο από την ιδεολογία                        του Proundhon και από το καταστατικό της Αμιένης για τον σχηματισμό εργατικών και αγροτικών ενώσεων συνδικάτων. Εξελίχθηκε σε λεηλασία, ιδίως  των μνημείων όπως ο Κεραμεικός, την 21η Μαϊου 1871 (βλ. οπωσδήποτε NOUVELLE ATHÈNES, NOUVELLE PEINTURE και TUILERIES)                                      και σε εκτέλεση 20000 μελών της εξέγερσης της Παρισινής Κομμούνας. Κατεστάλη προ της 29ης Μαϊου 1871. Για το θέμα των καταστατικών, βλ. ASSEMBLÈE CONSTITUANTE και ASSEMBLÈE LEGISLATIVE). Το Συμβούλιο Αντίστασης                του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι η Μητρόπολη της Αμιένης είναι ο μεγαλύτερος μητροπολιτικός ναός της Γαλλίας, αφιερωμένος στον «BEAU DIEU»                               και ότι η ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΑΜΙΕΝΗΣ ή ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΗΣ ΑΜΙΕΝΗΣ                           ή ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΜΙΕΝΗΣ υπεγράφη την 25η Μαρτίου του 1802                                  από Γαλλία-Αγγλία-Ισπανία: συμφιλιώνει την Γαλλική Επανάσταση                                  με το ANCIEN REGIME, αναγνωρίζει την συνθήκη της Λουνεβίλ ή Λυνβίλ                        και την Ιόνιο Πολιτεία  (βλ. COSTITUZIONE DELLA REPUBBLICA SETTINSULARE, CODICE DI ORGANIZZAZIONE, ALLIANCE SOLIDAIRE                   και GÉNIE DU CHRISTIANISME) ενώ προβλέπει την εκκένωση της Αλεξάνδρειας (βλ. IL LISSANDRINO, CAMPO SANTO). Ωστόσο, η έκφραση μπορεί                            να χρησιμοποιηθεί σε σχέση, λόγου χάρη, με την ορολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (π.χ. με την λεγόμενη «ACT OF UNION» ή «Ενωτική Πράξη» του 1801                για το Ηνωμένο Βασίλειο και ένταξη της Ιρλανδίας στην Βρεττανία με παράλληλη απώλεια της αυτονομίας της και σε συνδυασμό με την ΣΥΝΘΗΚΗ                             ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ και το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ και με την πτώση              της ΑΓΙΑΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ                 από τον Ναπολέοντα το 1806).

COMMUNE BONUM= το κοινό καλό

COMMUNI CONSENSU=  με κοινή συναίνεση 

COMMUNIBUS ANNIS= ετήσιος μέσος όρος

COMODO= ήσυχα

COMPENDIUM UTOPIARUM= «Επίτομος σύνοψη των Ουτοπιών», έργο                     του Michael Winter το 1978.

COMPENDIUM EUCLIDIS CURIOSI= «Σύνοψη των Παραδόξων του Ευκλείδη», μικρό βιβλίο 24 σελίδων το οποίο δημοσιεύθηκε ανωνύμως στο Άμστερνταμ                   το 1673 και ανήκει στον Δανό γεωμέτρη Georg Mohr. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι συνδέεται με το μοντέλο του πίνακα για τον κόσμο                        του Κέπλερ όπως απεικονίζεται στην «TABULA ORBIUM PLANETARUM DIMENSIONES, ET DISTANTIAS PER QUINQUE REGULARIA CORPORA GEOMETRICA EXHIBENS» και σε συνδυασμό με την απόδειξη περί του τόπου               της πρωτεύουσας της Αφροδίτης στο βιβλίο «DEMONSTRATIO MAXIMI                  ON CITUDINIS STEALLE VENERIS CAPITULUM». Βλ. ιδίως «EUCLIDES DANICUS».

COMPENDIUM MEMORIAE LOCALIS= έργο του Άγγλου ποιητή Thomas Watson ο οποίος εδώ αναφέρεται σε έργο με τίτλο UMBRA ARTIFIOSA του Dicson.                Έχει γράψει ακόμα τα έργα με Ελληνικούς τίτλους HEKATOMPATHIA, AMYNSTAS, MELIBOEUS…SIVE ECLOGA IN OBITUM βασισμένα                                 σε ματαφράσεις αρχαίων κλασσικών Γάλλων και Ιταλών συγγραφέων                              και σε Ιταλικά μαδριγάλια. Βλ. DE UMBRA RATIONIS.

COMPLETUNSIAN POLYGLOT BIBLE= «Ολοκληρωμένη Πολύγλωσση Βίβλος»,               το σημαντικότερο Πανεπιστημιακό έργο της Αναγεννήσεως το 1517.                       Συνδέεται με την γέννηση του Θερβάντες. Βλ. AQUA VIVA.

COMPILATIO CHRONOLOGICA= «Χρονολογική Σύνθεσις», έργο                                  του Ρικομπάλντο Φεραρέζε το 1312-3.

COMPONERE LITES= διευθέτηση των διαφορών

COMPOSANTO= η πλατεία της CÓRDOBA όπου μαρτυρούσαν οι Χριστιανοί Μάρτυρες. Βλ. ιδίως την σύνδεση με την σημασία των λέξεων CAMPOSANTO, CAMPO SANTO.                                                             

COMPOS SUI= ο σοφός κύριος του εαυτού του

COMPOS VOTI= έχοντας ικανοποιήσει τις επιθυμίες

COMPTE RENDU= έρευνα με αναδρομή στα παλαιά

CON AMORE= αφιερωμένο με αγάπη

CON ANIMA= με ψυχή (τρόπος μουσικής απόδοσης ενός κειμένου)

CONARIUM= επίφυση του εγκεφάλου.

CON BRIO= με πνεύμα και χιούμορ (ή) με κέφι και ζωντάνια

CONCENSUS OMNIUM= ομοφωνία όλων

CONCERTO= Συμφωνία. Ένωση. Αμοιβαία Συνεννόηση.  Αρμονία Πράξεων. Συναυλία, Συγχορδία ή Κονσέρτο= συμφωνία αυλών ή οργάνων ή φωνών. Παρουσίαση φωνητικής ή οργανικής μουσικής. Σύνθεση αποτελούμενη               από διακριτές σουΐτες, προοριζόμενη για εκτέλεση από ορχήστρα.

CONCETTO= το πλαίσιο στήριξης μιας σκέψης, ενός νοήματος (η Έννοια).                  Κατ’ επέκτασιν, η παρουσίαση της, ανάλογα (συνδέεται ηχητικά                                      με το CONCERTO).

CONCLAVE= ο τόπος και ο θεσμός της Συνόδου ή Συμβουλίου (Κογκλάβιο),                  το οποίο χρησιμεύει για την εκλογή νέου Πάπα. Στην κυριολεξία, σημαίνει «κλειδωμένος χώρος». Οι συζητήσεις των Καρδιναλίων μένουν μυστικές                           και τα ψηφοδέλτια καίγονται, με αποτέλεσμα η ανακοίνωση της εκλογής                           να γίνεται με σύννεφα καπνού στους πιστούς. Το Συμβούλιο Αντίστασης              του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι η έκφραση χρησιμοποιείται σε κάθε είδος Κοινότητας, Συνέλευσης ή Συμβουλίου –ακόμα και αστέρων ή Θεών, όπως απεικονίζονται               σε πίνακες– και συνδέει την διαδικασία με την λειτουργία ενός είδους κλειδιού (CLAVIS).

CONCLUSIONES= «Θέσεις», αναφέρει η τυπική μετάφραση για το έργο του Πίκο ντέλλα Μιράντολλα που ήθελε να συνενώσει όλες τις φιλοσοφίες σε μιαν κοινή βάση. Οι «Θέσεις» καταδικάστηκαν όλες τελικά από τον Πάπα Ιννοκέντιο Η´                και το Βατικανό ενώ απαγορεύθηκε η δημοσίευσή τους. Έγιναν γνωστές                              μετά το 1882 με τον τίτλο «ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ                                    ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ». Το έργο είχε κυκλοφορήσει το 1486, ήθελε να συνενώσει                     τα έργα Πλάτωνος και Αριστοτέλους, περιείχε 26 «Μαγικές Θέσεις» (“CONCLUSIONES MAGICAE”), 85 πορίσματα αντλούμενα από τα μαθηματικά (ειδικώς, 14 από την διδασκαλία του Πυθαγόρα, βλ. επίσης MONAS HIEROGLYPHICA) και 10 συμπεράσματα από τον Ερμή Τρισμέγιστο.                           Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Συμπεράσματα»                                    ή «ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ». Εξ αυτών, οι 72 επιβεβαιώνουν την θεϊκότητα του Χριστού                      -DIVINITATIS CHRISTI- και το δόγμα της Τριάδος, σύμφωνα με την προσωπική γνώμη του συγγραφέως (αποσπάσματα από τις συγκεκριμένες CONCLUSIONES δημοσιεύθηκαν στην Βενετία το 1569 από τον  Archangelo de Borgo Nuovo).                     Το έργο παρουσιάστηκε «για να επιβεβαιώσει την Χριστιανική θρησκεία                         από τις πηγές της Εβραϊκής σοφίας» από την οποία προκύπτουν                                 ακόμα 48 συμπεράσματα για τον Μεσσία ή Παράκλητο                                      (συνδέονται με τους 48 αστερισμούς που έχουν την μορφή ζώων                                     και με τα περιεχόμενα του έργου SPACCIO DELLA BESTIA TRIONFANTE                  καθώς και με την τοποθέτηση από τον Πτολεμαίο 1022 απλανών αστέρων                      σε 48 αστερισμούς). Βλ. ORATIO, DE HOMINIS DIGNITATE, DE COMMUNI, CORPUS HERMETICUM καθώς και τα έργα του John Dee.

CONCLUSIONES ORPHICAE= έργο του Pico della Mirandolla το οποίο προτείνει στους σοφούς –για την άσκηση φυσικής μαγείας– να τραγουδούν τους Ορφικούς Ύμνους. Βλ. ORPHICA.

CONCORDAT =  ΚΟΝΚΟΡΔΑΤΟ = θρησκευτική συμφωνία, συνθήκη                                 με τον Πάπα η οποία δημοσιεύεται ταυτόχρονα με τα άρθρα πίστης.                                                            Η πιο γνωστή είναι αυτή μεταξύ του Πάπα Πίου Ζ´ και του Ναπολέοντος το 1801 που αναγνώριζε τον Πάπα ως αρχηγό της Γαλλικής Εκκλησίας, συμφιλίωνε                     την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία με την Γαλλική Επανάσταση –αλλά όχι                            με το ANCIEN REGIME– ενώ ο Πάπας αναγνώριζε την Γαλλική Δημοκρατία,                 τον κοσμικό της χαρακτήρα και την αρχή της ανεξιθρησκείας στην Γαλλία και έδινε το δικαίωμα στον PREMIER CONSUL να διορίζει τους ιεράρχες της Γαλλίας:                      κατόπιν, ο Ναπολέων ανακηρύχθηκε ισόβιος ύπατος και κληρονομικός άρχοντας –πράξεις που νομιμοποίησε εκ των υστέρων, με δημοψηφίσματα– ενώ εστέφθη Αυτοκράτωρ στην Παναγία των Παρισίων το 1804, παρουσία του Πάπα Πίου Ζ´ (βασιλικός σύμβουλος του Πίου Ζ´ ήταν ο Consalvi). Η Συμφωνία                                   του Κονκορδάτου  εφαρμόστηκε ως το 1905. Αναφέρεται, ακόμα, Κονκορδάτο                     του 1802 το οποίο επιβάλλει στο Κράτος την μισθοδοσία των ιερέων                                 αλλά και στον Πάπα την αναγνώριση της απώλειας των εκκλησιαστικών εδαφών που υπέστη η Εκκλησία της Γαλλίας με την δήμευση που επέβαλε νόμος                        της 2/11/1789 για να στηριχθεί η Γαλλική Επανάσταση και η Γαλλικανική Εκκλησία σε Χριστιανικά θεμέλια κατά της Καθολικής Εκκλησίας. Επίσης, καταγράφεται αυτή του 1122 στον Πύργο της Κανόσσα μεταξύ Αυτοκράτορα και Πάπα (Κονκορδάτο της Βορμς για τις εξουσίες του Πάπα-Αυτοκράτορα).                                        Βλ. CANOSSA, CONSTITUTION CIVILE, MAGNA CHARTA LIBERTATUM, ASSEMBLÈE LEGISLATIVE, PREMIER CONSUL, PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS, LIBER ABACI, ABACUS και CALCULUS.

CONCORDIA= Συγχορδία & Ομόνοια & Ναός της Ομόνοιας στο FORO ROMANO (βλ. FORUM ROMANUM) ο οποίος έλαβε το όνομά του κατ’ αυτόν τον τρόπο                διότι εόρταζε το τέλος των εχθροπραξιών ανάμεσα σε πατρικίους και πληβείους. Κατασκευάστηκε το 367 π.Χ., αναδομήθηκε από τον Τιβέριο. Σήμερα είναι ερείπια. Βλ. PALAZZO DEL TE, ULTIMUS ROMANORUM, IMPERUM ROMANUM,               SAN ROMANO, ROMANA FIDES, STUDIO ROMANO, CARITAS ROMANA,               PAX ROMANA.

CONCORDI LUMINE MAIOR= «Μεγάλη Συμφωνία του Φωτός», επιγραφή                 το 1626 στον πίνακα ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ              του Francesco Furini εκ Φλωρεντίας (1600-1646). O πίνακας συνοδεύεται                 από το έργο Ο ΥΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΥΜΦΕΣ του PALAZZO PITTI του διαστήματος 1630-33 για τον Agnolo Galli. Το θέμα συνδέεται με τον κύκλο της Ιταλικής Αφροδίτης. Βλ. PALAZZO NUOVO, DUX, GENIO, CONCORDIA AUGUSTA,              EGO (SUM) LUX (MUNDI), LUMEN, LUMINISMUS, LEGENDA MAIOR-SECUNDA-SANCTORUM-AUREA.      

CONDITIO SINE QUA NON= η τυπική μετάφραση ισχύει: ΣΥΝΘΗΚΗ «ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ΟΥΚ ΑΝΕΥ». Θεωρείται θεμελιώδης σύμβαση. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. ολοκληρώνει την έννοια: «συνθήκη/προϋπόθεση άνευ της οποίας δεν είναι δυνατόν να υπάρξει πρόοδος», ώστε να ισχύσει μια άλλη συνθήκη, συμφωνία κ.τ.λ. Η φράση «SINE QUA NON» μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μεμονωμένη                                  και να σημαίνει ότι είναι αδύνατη η εκτέλεση μιας πράξης                                                        χωρίς την ύπαρξη της βασικής προϋπόθεσης. Πάντως, οπωσδήποτε, υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στον ενικό αριθμό του ρητού περί συνθήκης ή αιτίας «άνευ της οποίας» και στον πληθυντικό των τυπικών μεταφράσεων περί συνθηκών «εκ των ων ουκ άνευ»                                                              την οποία επιχειρεί  ορισμένες φορές να επιλύσει η φράση CAUSA SINE QUA NON. Επίσης, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι η λέξη CONDITIO (Συνθήκη, Όρος, Προϋπόθεση) έχει δημιουργήσει την έννοια του «CONDITIONING» που σημαίνει την διαμόρφωση των κειμένων και των καταστάσεων –πολιτικών, διπλωματικών, διαπραγματευτικών, θεμάτων εργασίας– σύμφωνα ή σε συμφωνία                 με κάποιους όρους ή συνθήκες ή περιστάσεις –σε αναλογίες με το «καλούπι»–                     ώστε να ταυτιστούν με ένα πρότυπο ή να ταιριάξουν με ένα μοντέλο. Σημειώνεται κυρίως ότι οι συνθήκες είναι βασική πηγή για την μελέτη των διεθνών σχέσεων και για θεσμούς κρατών της αρχαιότητας, του Μεσαίωνα                                    ή των σύγχρονων οργανισμών. Στην Αρχαιότητα τα κείμενα των συνθηκών χαράσσονταν σε χάλκινες πλάκες                 ή σε λίθο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε., ωστόσο, σημειώνει την μέγιστη ειρωνεία              ότι η Ρώμη ποτέ δεν αναγνώριζε Συνθήκες! Μάλιστα, αρνήθηκε αρχικά να επιτρέψει στους συμμάχους της, Λατίνους, την ιδιότητα                 του Ρωμαίου πολίτη, αν και είχαν δημιουργήσει Ένωση με την Ρώμη της χώρας                 του Λατίου, πεδιάδας που ποτίζει ο Τίβερις. Τελικά, όταν πια η ιδιότητα δεν είχε αξία, παραχωρήθηκε το δικαίωμα αυτό                          όχι μόνο στους Ιταλούς αλλά σε όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας το 212 μ.Χ. ως μέτρο για να εκλατινιστούν από πλευράς γλώσσας. Αυτή η πολιτική δεν πέτυχε στην Ανατολή και για τον λόγο αυτό –μετά την πτώση της Ρώμης– ο Διοκλητιανός μετέφερε την πρωτεύουσα στην Κωνσταντινούπολη

CON DOLERE= με πόνο, με θλίψη. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί με την έννοια                       ότι ένα έγκλημα διεπράχθη «με δόλο».

CONFER= συγκρίνατε

CONFESSIO AUGUSTANA= «Αυγουσταία Ομολογία», γραπτή ομολογία πίστεως την οποία συνέταξε ο Φίλιππος Μελάγχθων και την υπέβαλαν το 1530                             –μετά την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση του 1519 κατά της Καθολικής Εκκλησίας– οι Διαμαρτυρόμενοι στην Δίαιτα της πόλης Augsburg για να δηλώσουν                               ότι δεν είναι αιρετικοί που έχουν λάθος αντιλήψεις και ότι επιθυμούν                                 την γνήσια παράδοση της Εκκλησίας. Υπάρχει και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΑΣ το 1689. Βλ. LOCI COMMUNES RERUM THEOLOGICARUM, PRAECEPTOR GERMANIÆ, RHETORICA ELEMENTA, STAATGALERIE σε σχέση με PAX ROMANA, CONCORDIA AUGUSTA, FORUM AUGUSTUM.

CON FUOCO= με φλόγα

CONGESTORIUM ARTIFIOSA/Ε MEMORIAE= έργο του Δομινικανού Johannes Romberch εκ Γερμανίας το οποίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1520 και τυπώθηκε στην Βενετία το 1533 (υπάρχει και η τρίτη εκδοχή του με τίτλο CONGESTORIUM ARTIFIOSΕ MEMORIE). Περιέχει προσωποποιήσεις εννοιών (όπως, λόγου χάρη,                  η Γραμματική), οπτικά αλφάβητα των οποίων τα γράμματα παρουσιάζονται                        με εικόνες και, επίσης, 3 σειρές με εικόνες των 10 αντικειμένων για τον Οίκο,                        την Βιβλιοθήκη και τον Ναό (CAPELLA) –πιθανόν να συνδέεται                                  με τις 30 «Σφραγίδες» των έργων Bruno (βλ. TRIGINTA SIGILLΙ,                                          ARS REMINISCENDI ET IN PHANTASTICO CAMPO EXARANDI, EXPLICATIO TRIGINTA SIGILLORUM, SIGILLUS SIGILLORUM). Ωστόσο, βασίζεται κυρίως στο έργο του Tommaso d’ Aquino DE MEMORIA ET REMINISCENTIA COMMENTARIUM IN ARISTOTELIS LIBROS DE SENSU  ET SENSATO. Αναφέρεται στην δημιουργία Φανταστικών Τόπων Μνήμης και στην δημιουργία                              ενός Εγκυκλοπαιδικού Συστήματος Μνήμης το οποίο παρουσιάζει εγκυκλοπαιδικώς όλες τις θεολογικές και φιλοσοφικές επιστήμες                                         και τις Ελευθέριες Τέχνες: έχει βάση τις Σφαίρες του Σύμπαντος ή του Κόσμου                (βλ. FICTA LOCA, ORATORIAE ARTIS EPITOME) καθώς και τα 12 σημεία              ή σύμβολα του ζωδιακού κύκλου τα οποία αναφέρει ότι ανακάλυψε                                     στο σύστημα του Μητρόδωρου της Σκέψεως: ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ (ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ + ΗΘΙΚΗ Φιλοσοφία), ΝΟΜΟΥΣ, ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ, ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ, ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΛΟΓΙΚΗ, ΡΗΤΟΡΙΚΗ, ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ                               που περιέχεται στα έργα του Koυϊντιλιανού και του Κικέρωνος (βλ. DE ORATORE και DE UMBRIS IDEARUM). Μεταφράστηκε από τον Lodovico ή Ludovico Dolce στην Ιταλική και κυκλοφόρησε με τον τίτλο DIALOGO NEL QUALE SI RAGIONA DEL MODO DI ACCRESCERE ET CONSERVAR LA MEMORIA το 1562                     (σε Βενετία το 1575 και το 1586). Eίναι επηρεασμένο από την DIVINA COMMEDIA                      του Δάντη και περιέχει πολλές ομοιότητες με το έργο DE MEMORIA ARTIFICIALI.                            Βλ. την σύνδεση με PHOENIX, SIVE ARTIFIOSA MEMORIA και CONSTAT IGITUR ARTIFIOSA MEMORIA EX LOCIS ET IMAGINIBUS και ARTIFIOSAE MEMORIAE FUNDAMENTA EX ARISTOTELE, CICERONE, THOMAE AQUINATAE, ALIISQUE PRAESTANTISSIMIS DOCTORIBUS αλλά υπεράνω όλων και πρωτίστως την σχέση με τα έργα Τισιανού-Dolce-Camillo                                   σε CONGESTORIUM ARTIFIOSA/Ε MEMORIAE-L’IDEA DEL THEATRO-DIALOGO DI PITTURA-DIALOGO DELLA PITTURA-SACRA CONVERSAZIONE.

CON MOTO= με κίνηση

CONSECRATIO= «Θεοποίηση». Μετά θάνατον, θεοποιήθηκαν ο Λεύκιος Σεπτίμιος Σεβήρος και ο Αύγουστος.

CONSENSU EVANGELISTARUM= «Συμφωνία των Ευαγγελίων», μεταφράζει                 το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. τον τίτλο του έργου του Αγ. Αυγουστίνου              το οποίο αναφέρεται στην συναίνεση των 3 Ευαγγελίων προς το 4ο Ευαγγέλιο              του Ιωάννη.

CONSENSUS FACIT LEGEM= η συναίνεση δημιουργεί τον νόμο. Ένα από τα πλέον σημαντικά ρητά της Λατινικής νομολογίας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για την στήριξη των νόμων όσο και για την ανατροπή και κατάργησή τους. Το CONSENSUS είναι στην διπλωματία η συγκατάθεση και η συναίνεση                             η οποία δίδεται σε μιαν εκλογή (πολιτική ή γενικότερη, π.χ. οικονομικής γραμμής μιας κυβέρνησης) ή σε μιαν συνάντηση, Σύνοδο, Διάσκεψη για λήψη αποφάσεων. Είναι το αντίθετο της προβολής VETO.

CONSENTIS= η Στοά των Θεών στην Ρώμη. Βλ. PORTICO DEGLI CONSENTI.

CONSILIARE= Αίθουσα στο PALAZZO SENATORIO η οποία διατηρεί το άγαλμα του Ιουλίου Καίσαρα. Βλ. PALAZZO DEI CONSERVATORI, PORTICO                   DEGLI CONSENTI, TABULARIUM.

CONSILIO ET ANIMIS= με σοφία και θάρρος. Αναφέρεται αφενός στην παροχή συμβουλών και αφετέρου στα πνεύματα. Το Συμβούλιο Αντίστασης                      του Ο.Η.Ε. διατυπώνει και την αντισυμβατική μετάφραση: «ακόμα και με Σύνοδο                         του Συμβουλίου Κορυφής των Ψυχών».

CONSILIO ET PRUDENTIA= με σοφία και διακριτικότητα

CONSORΤIUM= κοινότητα αγαθών, συγκέντρωση αγαθών προσωρινή συμμαχία                ή συνασπισμός ή συμφωνία ή συζυγία ή ταύτιση ή παράλληλη πορεία                     για την υλοποίηση σκοπών αμοιβαίου συμφέροντος με ταυτόχρονη αποστολή οικονομικής βοήθειας.

CONSPIRITO= με πνεύμα, με πνοή

CONSTANTINOPOLITANUS SERAGLIENSIS= «Κωνσταντινοπολίτειος Κώδικας», κώδικας-κλειδί για το Παλάτι της Κωνσταντινουπόλεως, περιέχει έργα Ελλήνων μαθηματικών. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι το Παλάτι                     της Κωνσταντινουπόλεως ή «ΙΕΡΟ ΠΑΛΑΤΙ» ή Παλάτι του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου είναι άμεσα συνδεόμενα με την ισλαμική διακόσμηση                       στο Παλατιανό Παρεκκλήσι του Μον Ρεάλε Σικελίας.

CONSTAT IGITUR ARTIFIOSA MEMORIA EX LOCIS ET IMAGINIBUS=                             η αρχή του έργου AD HERENNIUM ή AD C. HERENNIUM ή RHETORICA                 AD HERENNIUM, εγχειρίδιο το οποίο διδάσκει στους μαθητές την τέχνη                       της Ρητορικής και την εισαγωγή της στην Ρώμη την περίοδο 86-82 π.Χ.                           βάσει της άποψης ότι η τέχνη πρέπει να μιμείται την φύση. Αποτελείται από 4 βιβλία στην Λατινική και στηρίζεται σε Ελληνικές πραγματείες για την Ρητορική                        που έχουν χαθεί (βλ. TRATTATO DELLA MEMORIA ARTIFICIALE                                  σε AMMAESTRAMENTI DEGLI ANTICHΙ). Μεταφράστηκε στην Ιταλική                         τον 13ο αιώνα με τον τίτλο “FIORE DI RETTORICA” σε 2 εκδόσεις                                 από τον Guidotto εκ Μπολώνια χωρίς την ενότητα περί Μνήμης και η ενότητα                       περί Μνήμης πιθανόν από τον Bono Giamboni και η οποία βρίσκεται                              σε χειρόγραφο του Βατικανού του 15ου αιώνος (βλ. TRÉSOR). Σημειώνεται                         ότι υπάρχει το Ελληνικό κείμενο της μετάφρασης της ενότητας περί Μνήμης (αποδίδεται είτε στον μάξιμο Πλανούδη είτε στον Θεόδωρο της Γάζας).                                            Το έργο AD HERENNIUM ή AD C. HERENNIUM ή RHETORICA                                    AD HERENNIUM εκτιμάται ότι είναι αφιερωμένο  στον Χριστό ή στον Κικέρωνα  (ο Rahael Regius έχει αναλύσει το ζήτημα σε ειδική μελέτη του με θέμα                       UTRUM ARS RHETORICA AD HERENNIUM CICERONI FALSO INSCRIBATUR               η οποία περιέχεται στο έργο του με τίτλο «DUCENTA PROBLEMATA                                 IN TOTIDEM INSTITUTIONIS ORATORIA QUINTILIANI DEPRAVATIONES»                                           που εκδόθηκε στην Βενετία το 1491 ενώ υπάρχει κώδικας χειρογράφου                             της Εθνικής Βιβλιοθήκης Βιέννης που αποδίδει στον Κικέρωνα την φράση                      «EX LOCIS ET IMAGINIBUS ARS MEMORATIVA CONSTAT»).                                        Το AD HERENNIUM ή AD C. HERENNIUM ή RHETORICAAD HERENNIUM εκδόθηκε στην Βενετία το 1470 –μαζί με το έργο DE INVENTIONE–                               γράφει την όμορφη φράση «SOLITUDO CONSERVAT INTEGRAS SIMULACRORUM FIGURAS» και αναφέρεται σε DIGITUS MEDICINALIS                      και MEDICO TESTICULOS ARIETINOS. Προφανώς –σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– συνδέεται με την διαδοχή του Οίκου των Μεδίκων                     και με τον ποιητή Αρετίνο, κυρίαρχα με το ζήτημα των αρετών που αναπτύσσει στα 2 έργα Ρητορικής του ο Κικέρων, κατόπιν με τα έργα Τερτυλλιανού                         και  Κουϊντιλιανού και αναφέρεται σε θέματα έμπνευσης και εφεύρεσης                            ή εμψύχωσης και μετάδοσης της κίνησης μέσω του πνεύματος.                            Δηλαδή, στην ουσία αναφέρεται στην δημιουργία Τεχνητής Μνήμης.                             To ζήτημα είναι σημαντικό διότι αφορά την λεγόμενη DONATIO CONSTANTINI. Βλ. πρωτίστως την σχέση με RHETORICA NOVA ET VETUS-DE INVENTIONE-NUOVA RETTORICA καθώς και την ενότητα περί Μνήμης της ARS ORATORIA σε ORATORIAE ARTIS EPITOME, τα έργα PHOENIX, SIVE ARTIFIOSA MEMORIA-CONGESTORIUM ARTIFIOSA/Ε MEMORIAE-ARTIFIOSAE MEMORIAE FUNDAMENTA EX ARISTOTELE, CICERONE, THOMAE AQUINATAE, ALIISQUE PRAESTANTISSIMIS DOCTORIBUS και την ακολουθία IMAGINES AGENTES, EST MODUS IN REBUS, DEUS IN REBUS, REBUS COELESTIBUS.

CONSTITUTIO ANTONIANA= η πράξη παραχώρησης της Ρωμαϊκής ιθαγένειας σε όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας στις αρχές του 2ου μ.Χ. αιώνος.               Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι το Σύνταγμα αυτό συνδέεται                 με την υπόθεση Αντωνίου-Κλεοπάτρας.

CONSTITUTION CIVILE= «Πολιτικό Σύνταγμα» αναφέρει η τυπική μετάφραση              για την μορφή αυτή Συντάγματος ή Σύνταξης της Οργάνωσης                                      του γαλλικού κλήρου που ψηφίστηκε με νόμο στις 12/7/1790                                   (στηριζόταν στο κίνημα του Γιανσενισμού και του Γαλλικανισμού)                                   αλλά αντέδρασαν και αρνήθηκαν να ορκιστούν σε αυτό αρκετοί ιερείς, συμπεριλαμβανομένου και του Πάπα, και για τον λόγο αυτό συνεκλήθη                           Η ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ η οποία ψήφισε στις 15/12/1792 Διάταγμα το οποίο –σημειωτέον– διατάσσει την κατάργηση όλων των κατεστημένων αρχών                        ή προνομίων και ειδικώς, «των υφισταμένων φόρων» και την ανακήρυξη                       της λαϊκής κυριαρχίας (πρόβλεψη η οποία συνδέεται με την Διακήρυξη                                 της 19/11/1792, βλ. σε ASSEMBLÈE LEGISLATIVE, διότι ο σκοπός                                  της ΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ είναι η δημιουργία της Χώρας της Ελευθερίας). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει την ερμηνεία του CONSTITUTION CIVILE με το θέμα των Σιβυλλών. Βλ. CONCORDAT αλλά επίσης το νόημα                     των έργων COSTITUZIONE DELLA REPUBBLICA SETTINSULARE και CODICE                                 DI ORGANIZZAZIONE E DI PROCEDURA CIVILE DELLA REPUBBLICA SETTINSULARE.

CONSUETUDO PRO LEGE SERVATUR= επαμφοτερίζουσα έκφραση                                    η οποία θέλει και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η συνήθεια ή η χρήση να τηρείται και να υπηρετείται στην θέση του νόμου ή και να τίθεται προ και του νόμου του ίδιου.                               Είναι μια από τις Λατινικές εκφράσεις που χρήζουν ιδιαίτερης εξέτασης.

CONSULES= θεσμός που καθιερώθηκε στην Ρώμη μετά την κατάργηση                            της Βασιλείας και την επικράτηση της Δημοκρατίας: οι 2 ύπατοι Ρώμης,                     αιρετοί άρχοντες με θητεία 1 έτους, οι ανώτατοι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι σε περίοδο RESPUBLICA –πλην της περιπτώσεως ανάδειξης δικτάτορα. Στην Σύγκλητο, ο κάθε 1 εκ των 2 μπορούσε να ασκήσει VETO                      στις αποφάσεις του άλλου. Ήταν αρμόδιοι για τον προϋπολογισμό, την σύνταξη των πολιτικών καταλόγων, την κατανομή των φόρων αλλά κυρίως                                  για την διαπραγμάτευση των Συνθηκών. Οι αποφάσεις τους, ωστόσο, υπόκειντο στην επικύρωση της Συγκλήτου. Αρχικά, ονομάζονταν «ΠΡΑΙΤΟΡΕΣ»                       αλλά αργότερα –το 366 π.Χ.– δημιουργήθηκε  το αξίωμα του Πραίτορος (ο οποίος συγκέντρωνε τις δικαστικές εξουσίες των υπάτων και είχε αρμοδιότητα                              την απονομή δικαιοσύνης) και η Πραιτωριανή Φρουρά 10.000 ανδρών με πίστη μόνο προς τον Αυτοκράτορα. Ο θεσμός των 2 υπάτων δεν είναι ίδιος με τον θεσμό των 2 δημάρχων.  Βλ. DICTATOR, VETO, LICINII SEXTII και το ρητό                        CAVEANT CONSULES NE QUID DETRIMENTI RESPUBLICA CAPIAT.                           Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι, όταν κηρύχθηκε η Ελληνική Επανάσταση, δημιουργήθηκε η «Καγκελλαρία» του Άργους και της Κορίνθου                   με την ονομασία «ΚΟΝΣΟΛΑΤΟ».

CONTRA BONOS MORES= κατά παρέκκλιση από τα καθιερωμένα,                                 κατά της ηθικής τάξεως και των χρηστών ηθών, των ηθικών κανόνων, νόμων               και αρχών

CONTRADICTIO= αντίφαση, αντίθεση. Αντινομία= αμοιβαίος αποκλεισμός                     2 προτάσεων που είναι αναγνωρισμένες εξίσου σαν αληθινές, επειδή έχουν κάποιαν αναγνωρισμένη αντίθεση. Στην κυριολεξία, σημαίνει αντίφαση ανάμεσα σε 2 νόμους.

CΟΝΤRA HISTORIAM ARISTAE DE LXX INTERPRETIBUS DISSERTATIO= «Διατριβή κατά της Ιστορίας του Αριστέα Περί της Μεταφράσεως                                     των Εβδομήκοντα», αναφέρει μια από τις τυπικές μεταφράσεις για το έργο αυτό που αποδίδεται επισήμως στον Humphrey Body το 1684 και το οποίο απορρίπτει την λεγόμενη ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΡΙΣΤΕΑ η οποία υπάρχει σε 20 χειρόγραφα                                      και αναφέρεται από τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο.  Ο Humpfrey Body                           την απορρίπτει και την αντικρούει, αποδίδοντάς την σε «ψευδεπίγραφη» απάτη ενός Ελληνοποιημένου Ιουδαίου για να αποδώσει ισχύ στην όλη ιστορία                       της μεταφράσεως SEPTUAGINT DUARUM –όμως, τις απόψεις αυτές αντέκρουσε με την σειρά του ο Isaac Vossius. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ». Σύμφωνα με τον Αριστέα, ο Βασιλεύς-Φαραώ                 της Αιγύπτου Πτολεμαίος II Φιλάδελφος, όταν ο Δημήτριος Φαληρεύς (επικεφαλής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας) του ζήτησε την Βίβλο των Ιουδαίων                             –την αυθεντική και μόνην ορθή για να την βάλει στην Βιβλιοθήκη– υπέβαλε σχετικό αίτημα στην Ιερουσαλήμ. Ο αρχιερέας του Ναού του Σολομώντος Ελεάζαρ διάλεξε 6 μεταφραστές από κάθε φυλή του Ισραήλ (6Χ12=72) οι οποίοι εστάλησαν                  στην Αίγυπτο για τον σκοπόν αυτό. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι ο Πτολεμαίος II ήταν βασιλεύς-φαραώ σε Αίγυπτο και Αιγαίο                την περίοδο 281-246 π.Χ. Πατέρας του υπήρξε ο Πτολεμαίος Ι και αδερφός του ετεροθαλής ο Πτολεμαίος Κεραυνός. Βλ. SEPTUAGINTA DUARUM, ROSETTA

CONTRA NATURAM= ενάντια στην φύση, παρά φύσιν, βιασμός της φύσης.                  Η φράση είναι κοινή σε όλους τους Καθολικούς θεολόγους της Αναγέννησης.

CONTRARIA CONTRARIIS CURANTUR= πρόκειται για λατινική απόδοση                του αρχαιοελληνικού «ΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΟΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ».                     Το αντίθετό του «SIMILIA SIMILIBUS CURANTUR».

CONTRAT SOCIAL= «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ» ή «ΑΡΧΑΙ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ», έργο του Jean-Joseph Renou ή Ζαν-Ζακ Ρουσσώ ο οποίος καλείται «ο Πολίτης», «ο πολίτης της Γενεύης» ή «ο Πάνσοφος». Είναι ο πατέρας του ρωμαντισμού. Το «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ» συνδέεται άμεσα                                  με τα 2 έργα του ΣΧΕΔΙΟΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΣΙΚΗΝ                            και ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΩΝ ΠΟΛΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΣΙΚΗΣ                                           ή ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΣΙΚΗΣ.                                              Στην ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΟΣ                                   ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ή Ο ΛΟΓΟΣ (Λόγος                         για την ρίζα της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων) ή ΛΟΓΟΣ                                        ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΟΣ ή ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΟΣ                           ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ όπου επιτίθεται κατά της ισότητος, γράφει πως:                            «Θέμα της έρευνάς μας, είναι, ακολουθώντας «την φορά των πραγμάτων»,                         να βρούμε πότε άρχισε το δυναστικό Κράτος και πότε υπόταξε την φύση                        με νόμους. Κι ακόμα έχουμε να εξετάσουμε ποια σειρά παράξενα γεγονότα έκανε ο δυνατός για να υποτάξει τον αδύνατο. Και πώς αποδέχτηκε ο λαός να δώσει αντάλλαγμα την ελευθερία του, για ν’ αγοράσει ευτυχία ανύπαρκτη                              και φαντασιώδη. Ειδικότερα, στον ΛΟΓΟ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ                  όπου η κοινωνία, το κράτος, ο νόμος, τιμώνται ως φυσικές συνέπειες της φύσεως του ανθρώπου και των αναγκών του και η ατομική ιδιοκτησία εμφανίζεται                     ως κοινωνική ευλογία και βασικό δικαίωμα, ο Ρουσσώ αναφέρει: «Είναι βέβαιον      ότι το δικαίωμα ιδιοκτησίας είναι το ιερώτερον όλων των δικαιωμάτων του πολίτου και είναι σπουδαιότερον αγαθόν  από μερικών απόψεων και αυτής ακόμα                     της ελευθερίας». «Η ιδιοκτησία είναι το αληθές θεμέλιον της πολιτισμένης κοινωνίας                                    και η πραγματική εγγύησις δια την επιχειρηματική δραστηριότητα των πολιτών». «Το πολιτικόν σώμα είναι, επίσης, ένα ηθικό όν, κυριαρχούμενο από μίαν βούλησιν• και αυτή η ΓΕΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΙΣ, η οποία αποβλέπει πάντοτε προς την συντήρησιν και την ευημερίαν του συνόλου και των καθ’ έκαστα μερών, είναι η πηγή                        των νόμων και δίδει δι’ όλα τα μέλη της πολιτείας, εις τας μεταξύ των σχέσεις,                  το μέτρον του δικαίου και του αδίκου». Ο Ρουσσώ θεωρεί τελειότερο σκοπό                      να επιτευχθεί «συμβιβασμός των επί μέρους βουλήσεων με την ΓΕΝΙΚΗΝ ΒΟΥΛΗΣΙΝ». «Εις τον νόμον και μόνον οι άνθρωποι οφείλουν την δικαιοσύνην                              και την ελευθερίαν• αυτό το σωτήριον όργανον της βουλήσεως όλων είναι εκείνο   το οποίον επιβάλλει την φυσικήν ισότητα μεταξύ των ανθρώπων•                           είναι η θεία φωνή, η οποία υπαγορεύει εις έκαστον πολίτην τας εντολάς                                     της κοινής λογικής». Στον ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ DIJON ο Ρουσσώ τάσσεται εναντίον των ανοήτων κοινωνικών μας θεσμών, εν ονόματι των οποίων     η κοινή ευημερία και η αληθής δικαιοσύνη θυσιάζονται πάντοτε εις, δεν γνωρίζω ποίαν, επίφαση τάξεως, η οποία δεν επιτυγχάνει άλλο παρά να προσθέτη                     την δικαίωσιν εκ μέρους των δημοσίων αρχών εις την καταπίεσιν των αδυνάτων και την ανισότητα που επιβάλλουν οι ισχυροί. Στον ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΟΓΟ                            ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ DIJON, ο Ρουσσώ προχώρησε σε μιαν ολοκληρωτική καταδίκη ιδιοκτησίας, κράτους και νόμου αλλά προσέθεσε ότι υπέρ άνω όλων η αρχαιότης ακριβώς των νόμων είναι εκείνη που τους κάμνει ιερούς και σεβαστούς.                         Τα θρησκευτικά γραπτά του Ρουσσώ είναι οι 9 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ                     ή ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ή ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ, η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ (προς Βολταίρο), η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΡΙΣΤΟΦ ΝΤΕ ΜΠΩΜΟΝ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ (απάντηση της 19/11/1762)                                         και η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΝΟΣ ΒΙΚΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΒΟΪΑΣ ή ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΒΟΪΑΣ. Ως προς τα θεολογικά ζητήματα, έγραφε: «Είμαι Χριστιανός, βαθύτατα Χριστιανός, συμφώνως προς την διδασκαλία του Ευαγγελίου• όχι χριστιανός ως μέλος του ποιμνίου των ιερέων,                               αλλ’ ως ακόλουθος του Ιησού Χριστού. Ευτυχής διότι εγεννήθην  εις τους κόλπους της αγιωτέρας και λογικωτέρας θρησκείας του κόσμου, παραμένω αβιάστως αφοσιωμένος εις την πίστιν των προγόνων μου, Όπως εκείνοι, έχω την Αγίαν Γραφήν και την λογικήν ως μόνους κανόνας της πίστεώς μου» (19/11/1762).                Στην ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ο Ρουσσώ απογυμνώνει τον Χριστιανισμό                        από τα πάντα, πλην της πίστεως εις τον Θεόν και της ηθικής του Χριστού. Αποδέχεται τα βασικά δόγματα  του Χριστιανισμού και υποστηρίζει την ύπαρξη Θεού και αθανασίας. Στην ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΤ’ ΑΛΑΜΠΕΡ                ΠΕΡΙ ΘΕΑΜΑΤΩΝ ή ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ                                ή ΕΠΙ ΤΩΝ ΘΕΑΜΑΤΩΝ ο Ρουσσώ τάσσεται υπέρ της Ορθοδόξου ομολογίας                και εκφράζει την πίστη του στην θεία αποκάλυψη. Απέρριπτε το δόγμα                             περί του προπατορικού αμαρτήματος, αρνείται να δεχθεί την Παλαιά Διαθήκη                ως λόγο του Θεού και γράφει πως «η Καινή Διαθήκη είναι πλήρης απίστευτων πραγμάτων». Εκφράζει αγάπη προς τα Ευαγγέλια και εξαίρει το μεγαλείο τους. Απέρριπτε, ακόμα, την λυτρωτική σημασία του θανάτου του Χριστού. Ο Ρουσσώ προσωπικώς ήταν μονοφυσίτης, δηλαδή ηρνείτο την θεότητα του Χριστού. Γράφει, όμως: «Μαρτυρώ την μεγίστην ευτυχίαν που υπήρξε δι’ εμέ η ένωσίς μου                       με την Εκκλησία». Επιπλέον ο Ρουσσώ τάσσεται υπέρ του δικαιώματος του ατόμου να ερμηνεύη την Αγίαν Γραφήν κατά το δοκούν (Β´ ΕΚ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ). Αν ορίσωμε το θαύμα ως παραβίασιν των νόμων της φύσεως, δεν δυνάμεθα                 να γνωρίζωμε αν κάτι αποτελή θαύμα, εφ’ όσον δεν γνωρίζομε όλους τους νόμους της φύσεως (Γ´ ΕΚ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ). Το ιδεώδες είχε περιγράψει                      στο έργο «ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ» (ΣΤ´ ΕΚ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ), άρα προκύπτει ότι είναι Θεολογικό και όχι Πολιτικό έργο. «Εγώ πιστεύω                       εις τον Θεόν, κύριοι» έλεγε. Ο Θεός δεν είναι δυνατόν να γνωσθή, αλλά αισθάνομαι την απανταχού παρουσίαν του. Κανείς αληθινός πιστός δεν είναι δυνατόν να είναι μισαλλόδοξος ή διώκτης. Η φύσις μόνον είναι καλή και ο Θεός, μακράν                        των δογμάτων, είναι ο αγαθός πατήρ, η ψυχή της φύσεως, η ωραιότητα                        της φύσεως. Η φύσις ήτο κατά βάσιν ωραία και η ανθρωπίνη φύσις κατά βάσιν επίσης αγαθή. Αν η ζωή και ο θάνατος του Σωκράτους υπήρξαν η ζωή                       και ο θάνατος ενός φιλοσόφου, η ζωή και ο θάνατος του Χριστού υπήρξαν η ζωή και ο θάνατος ενός Θεού. Όταν ο Χριστιανισμός λαμβάνει την θεολογία του                   υπό σοβαράν έποψιν, κατευθύνει το ενδιαφέρον προς την μέλλουσαν ζωήν                     και δίδει μικράν σημασίαν εις την παρούσαν. «Τα δόγματα της πολιτικής θρησκείας πρέπει να είναι ολίγα, απλά, με σαφήν διατύπωσιν, αλλά χωρίς εξηγήσεις ή σχόλια. Η ύπαρξις μιας παντοδυνάμου, πανσόφου και παναγάθου θεότητος, η οποία προβλέπει και προνοεί• η μέλλουσα ζωή, η ευτυχία του δικαίου, η τιμωρία                       του κακού, η ιερότης του κοινωνικού συμβολαίου και των νόμων• αυτά είναι                 τα θετικά της δόγματα». Η αρετή είναι απαραίτητος δια την ευτυχίαν• η πίστις               εις τον Θεόν, την ελευθέραν βούλησιν, τον Παράδεισον και την κόλασιν                       είναι απαραίτητα δια την αρετήν. Τα σχέδια του Ρουσσώ είχαν χαραχθεί                   «όπως ο Πλάτων ετοποθέτησεν  εις μιαν υπερκόσμιον σφαίραν ένα πρότυπον» μιας ιδανικής πολιτείας ή μεθόδου ούτως ώστε «ο επιθυμών να δύναται                        να την ατενίζη και να κατευθύνη αναλόγως τον εαυτό του», έναν ολόκληρον Παράδεισον, που ήτο απλή υπόσχεσις. Το δόγμα του προπατορικού αμαρτήματος δεν αναφέρεται σαφώς σε κανέναν σημείον της Αγίας Γραφής, έλεγε ο Ρουσσώ.               Η πολιτική του θεωρία συμπυκνώνεται στο ότι «οι άνθρωποι παρερμηνεύοντες            την ελευθερίαν ως ασυδοσίαν, παραδίδονται από τας ιδίας των τας επαναστάσεις εις τα χέρια καταχραστών της εξουσίας, οι οποίοι κάμνουν βαρυτέρας                      τας αλυσίδας των». Πρόσθετε με νόημα: «η ιερά εξουσία των νόμων ουδέποτε πρέπει να καταληφθή εξ εφόδου, εκτός αν η ύπαρξις του κράτους διακυβεύεται». Όλες οι εμβαθύνσεις της μεταφυσικής δεν θα με κάμουν ούτε στιγμήν ν’ αμφιβάλλω δια την ύπαρξιν μιας ευεργετικής Θείας Προνοίας και δια την αθανασίαν                      της ψυχής. Το αισθάνομαι, το πιστεύω, το επιθυμώ… Θα υπερασπισθώ αυτάς                 τας πεποιθήσεις μέχρι της τελευταίας πνοής μου. Η Θεία Πρόνοια είναι παγκόσμιος, γενική, όχι μερική: εποπτεύει το όλον και αφήνει τα επί μέρους συμβαίνοντα να διέπονται και να ρυθμίζονται από επί μέρους αίτια και φυσικούς νόμους. Κάθε κράτος είναι μία συντεταγμένη πολιτεία εφ’ όσον κυβερνάται                 υπό των νόμων και όχι δι’ αυταρχικών αποφάσεων. Υπ’ αυτήν την έννοια, ακόμη και μια μοναρχία δύναται να είναι συντεταγμένη πολιτεία. Αν όμως η μοναρχία είναι απόλυτος –αν ο βασιλεύς και θεσπίζη και εφαρμόζη τους νόμους–                       τότε δεν υπάρχει RES PUBLICA, λαϊκή κυριαρχία ή συντεταγμένη πολιτεία, υπάρχει μόνον ένας τύραννος που κυβερνά δούλους. Και επιπλέον: «Οι αληθείς Χριστιανοί είναι πλασμένοι για να είναι δούλοι». Αν λάβωμεν τον όρον υπό την αυστηράν του έννοιαν, ουδέποτε υπήρξε πραγματική δημοκρατία και ουδέποτε θα υπάρξη. Είναι αντίθετον προς την φυσικήν τάξιν οι πολλοί να κυβερνούν και οι ολίγοι                            να κυβερνώνται. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΕΚΕΙΝΟ ΟΠΟΥ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΘΕΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑΝ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΚΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΣ. Έλεγε ότι μια κυβέρνησις συστηματικώς παραβαίνουσα ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗΝ ΒΟΥΛΗΣΙΝ, είναι δίκαιον να ανατραπή. Αναγνώριζε ότι η τάξις είναι ο πρώτος νόμος της ελευθερίας και ότι η τάξις,                περί της οποίας μιλούσε θα ήτο η έκφρασις ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ.                 Ακόμα, ο Ρουσσώ διατυπώνει τις αρχές που πρέπει να ισχύουν στο πολίτευμα,                  για να εξασφαλίζεται η πολιτική και προσωπική ελευθερία. Στο πολίτευμα αυτό καταργείται κάθε μορφή πολιτικής αντιπροσώπευσης και εξασφαλίζεται ανόθευτη η λαϊκή κυριαρχία. Η κυβέρνηση υποτάσσεται στην κυρίαρχη θέληση του λαού            και καμιά εξουσία δεν είναι νόμιμη, αν δεν εκφράζει την θέληση αυτή.                             Είχε φανταστεί μιαν Πολιτεία, όπου την εξουσία θα είχε ο λαός και θα την ασκούσε με βάση την αρετή, την ισότητα και την ελεύθερη έκφραση. Η θέληση του λαού έπρεπε να εκφράζεται με την ψήφο. Ο λαός θα είχε το δικαίωμα της αντίστασης            και της εξέγερσης, αν η κυβέρνηση δεν σεβόταν το «συμβόλαιο» που την ενώνει                με τον λαό.  Ένα είδος συμφωνίας έγινε και διαρκώς ανανεώνεται (ή πρέπει                     να ανανεώνεται) ανάμεσα στον λαό και την κυβέρνησή του. Ο πολίτης δεσμεύεται απ’ την ΓΕΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, που δηλώνει το τι είναι καλό για το κοινωνικό σύνολο και που αποκαλύπτεται κάθε φορά με δημοκρατικές εκλογές.                                                              Στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ, ο Ρουσσώ γράφει: Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί/γεννήθηκε ελεύθερος αλλά είναι παντού αλυσοδεμένος. Και εκείνος ακόμα που πιστεύει τον εαυτό του κύριο των άλλων είναι ωστόσο σκλάβος πιότερο                  απ’ αυτούς. Πώς έγινε τούτη η μεταβολή; Δεν το ξέρω. Και τί μπορεί να την κάνει νόμιμη; Τούτο το πρόβλημα, θαρρώ, μπορώ να το λύσω. Αν υπολόγιζα μόνο                 την δύναμη και τις συνέπειές της, θα ‘λεγα: όσο ένας λαός εξαναγκάζεται                 να υπακούει και υπακούει, κάνει καλά• μόλις όμως μπορέσει να αποτινάξει                   τον ζυγό και τον αποτινάζει, κάνει καλύτερα. Γιατί, αφού ξανακερδίζει                        την λευτεριά του με το ίδιο δικαίωμα (με τον ίδιο τρόπο) που του την άρπαξαν,                 ή είναι δίκιο να την ξανακερδίσει ή ήταν άδικο να του την αφαιρέσουν.                        Μα η κοινωνική τάξη είναι δίκαιο ιερό, που αποτελεί την βάση για όλα τα άλλα δικαιώματα. Ωστόσο, το δίκαιο αυτό δεν προέρχεται από την φύση. Στηρίζεται                  σε συμφωνίες. Θα εξετάσουμε, λοιπόν, ποιες είναι αυτές οι συμφωνίες.                             Αλλά πιο μπροστά οφείλω να αποδείξω αυτά που ανέφερα άνωθεν.                        Η θέση του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ είναι ότι πρέπει «να ευρεθή μια μορφή συμβιώσεως              η οποία θα υπερασπίζεται και θα προστατεύη, με την συνδρομή όλων,                             την υπόστασιν και τα αγαθά εκάστου μέλους και εις την οποίαν έκαστος,                       ενώ θα είναι ηνωμένος με όλους, θα δύναται εν τούτοις να υπακούη                                     εις τον εαυτόν του και μόνον και να είναι ελεύθερος όπως ήτο αρχικώς».                       ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ δεν είναι η υποχρεώση του κυβερνωμένου                  να πειθαρχή στον κυβερνώντα αλλά μια συμφωνία ατόμων όπως υποτάσσουν                την γνώμην, τα δικαιώματα και τας δυνάμεις των εις τας ανάγκας και την κρίσιν της κοινότητος ως συνόλου. Κάθε άτομο εκουσίως προσχωρεί                                        σε αυτήν την συμφωνίαν, αποδεχόμενον την προστασίαν των κοινών νόμων.                   Η εξουσία του άρχειν εις οιονδήποτε κράτος δεν ανήκει εις οιοδήποτε κυβερνών όργανον αλλ’ εις την ΓΕΝΙΚΗΝ ΒΟΥΛΗΣΙΝ της κοινότητος• και η εξουσία αυτή, ενώ δύναται να ασκηθή δι’ αντιπροσωπεύσεως εν μέρει και δι’ ωρισμένον χρονικό διάστημα, ουδέποτε είναι δυνατόν ν’ απαλλοτριωθεί. ΓΕΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΙΣ                                   ή δημόσιον αίσθημα (volonté générale) δεν είναι η «ΘΕΛΗΣΙΣ ΟΛΩΝ» (volonté                de tous), δεν είναι η πλειοψηφία –είναι η θέλησις της κοινότητος, η οποία υφίσταται ως ζώσα πραγματικότης πέραν της ζωής και της θελήσεως των ατόμων-μελών (είναι  η συλλογικότητα ή «γενική ιδέα» με πραγματικότητα ανώτερην αυτής                                   των μελών). Πρέπει να είναι η φωνή όλων των πολιτών, ζώντων-μελλόντων-αποθανόντων. Είναι ως μια παλαιά οικογένεια, η οποία βλέπει εαυτήν                               ως υφισταμένην δια μέσου των γενεών, τιμά τους προγόνους της και προστατεύει τους απογόνους της. Τέλος, θεωρεί ότι «Οι άνθρωποι πρέπει να συγκεντρώνονται και να θεσπίζουν τους νόμους απευθείας οι ίδιοι, όπως γινόταν στα αρχαία κρατίδια, γιατί η κοινή θέληση ζητεί πάντοτε το άριστο». Το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ και τα Θεολογικά έργα του Ρουσσώ συνδέονται σε τρίτο πλάνο                        με τα 4 κείμενά του με θέμα: ΛΕΞΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΣΧΕΔΙΟΝ ΑΦΟΡΩΝ                            ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΝ ΝΕΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗΝ ΣΗΜΕΙΟΓΡΑΦΙΑΝ, ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ και ΕΠΙΣΤΟΛΗ                                    ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ή ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Έγραψε ότι: «δεν υπάρχει ούτε μέτρο, ούτε μελωδία στην γαλλική μουσική, διότι η γλώσσα δεν επιτρέπει ούτε το μέτρο ούτε την μελωδία». Ο Ρουσσώ αισθανόταν μιαν μυστικήν συμφωνίαν (ψυχής-φύσης). Εφαντάζετο ότι, κάποτε-κάποτε, αι διαθέσεις της φύσεως ευρίσκοντο εις μυστηριακήν συμφωνίαν                       με την ιδικήν του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ αφοσιώθηκε                   στα βιβλία και την μουσική και επινόησε ένα σύστημα μουσικής σημειογραφίας                            όπου χρησιμοποιούσε αριθμούς αντί φθογγοσήμων (το σχέδιο απορρίφθηκε                από την Ακαδημία Επιστημών).

CONTRA TEMPO= CONTRE TEMPS= κερδίζω παρά τον χρόνο ή παρά τον άνεμο και παίρνω τον αέρα. Η έκφραση χρησιμοποιείται για να δηλώσει απροσδόκητο γεγονός ή ατυχία αλλά είναι κυρίως μουσικός όρος που σημαίνει «παραχρονισμό» αλλά η έννοια του μεταφέρεται γενικότερα και δηλώνει φορά ενάντια στον χρόνο. 

CONTROVERSIARUM LIBRI= έργο του Σενέκα.

CONVENTION NATIONALE  = CONVENT = H δεύτερη και κυρία Επαναστατική Συνέλευση της Γαλλικής Επαναστάσεως το 1792 που ψήφισε Σύνταγμα, αποφάσισε την κατάργηση της Βασιλείας, καταδίκασε τον Λουδοβίκο ΙΣΤ´                       σε θάνατο, ανακήρυξε Δημοκρατία την Γαλλία και –αλλάζοντας την Χριστιανική χρονολογία– ως αρχή της νέας όρισε την ημέρα της ανακηρύξεως                                  της Δημοκρατίας. Βλ. CALENDRIER RÉPUBLICAIN, σύγκρινε με COMMUNE, ASSEMBLÈE NATIONALE, ASSEMBLÈE CONSTITUANTE, ASSEMBLÈE LEGISLATIVE  και με τον θεσμό του CONVENTUS.

CONVENTO DEGLI ANGELI= «Κοινόβιο των Αγγέλων» ή «Κοινόβιο της Παναγίας των Αγγέλων» στην Φλωρεντία. Συνδέεται με την μονή του Αγ. Μάρκου                           των Δομινικανών μοναχών (βλ. SAN MARCO, SAN DOMENICO MAGGIORE, LEGENDA AUREA, NOLI ME TANGERE, ORATE PRO PICTORE), το θέμα                     της SACRA CONVERSAZIONE –η έννοια της CONVENTO συνδέεται                                 με την «συζήτηση» και την μονή– αλλά ειδικότερα με την εικόνα Η ΠΑΝΑΓΙΑ                  ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ από τον BEATO ANGELICO. Το Συμβούλιο Αντίστασης                       του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι ιδρυτής του Τάγματος των Δομινικανών ήταν                                   ο Giovanni Dominici στην μονή Φιέζολε: δεν αναγνώρισε τον Πάπα Αλέξανδρο Ε´ και συγκρούστηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Φλωρεντίας. Από το 1436 στο Τάγμα ανήκει η Εκκλησία και η μονή Αγ. Μάρκου στην Φλωρεντία χάρη των Μεδίκων   και του Πάπα Ευγενίου Ε´. Επίσης, μοναχός στην ίδια μονή στο διάστημα                  1391-1414 υπήρξε ο ζωγράφος Pie(t)ro di Giovanni, γνωστός με το συμβολικό όνομα Lorenzo Monaco (διακοσμητής χειρογράφων στην Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη Φλωρεντίας). Στα μέσα 15ου αιώνος, ηγούμενος της μονής ήταν ο BEATO ANGELICO: τα έργα του BEATO ANGELICO της περιόδου    1439-1445 (Alinari,                            εξωτερική όψη της UFFIZI του Vasari) βρίσκονται στην μονή SAN MARCO Φλωρεντίας, στην μονή του Αγ. Αντωνίνου καθώς και στο Μουσείο                              του Αγ. Μάρκου. Από πίνακες που συνέλεξε ο BEATO ANGELICO στην παλαιά μονή Αγ. Μάρκου, σχηματίστηκε Η ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ (βλ. οπωσδήποτε PALESTRINA-SAN MARCO- DECAMERON(E)-GALLERIA MEDICI με την επιγραφή PETRUS LEOPOLDUS AUSTRIA AD VERBIS SUAE DECUS ET AD INCREMENTA ARTIUM OPRIMARUM MUSEUM MEDICEUM OPERIBUS AMPLIATIS CORPSQUE AUCTIS ORDINANDUM                     ET SPLENDIDIORE CULTU EXORDAND CURAVIT και την σχέση                                      με την επιγραφή MED. PETRI F. COSMI και την BIBLIOTECA LAURENZIANA. Επίσης, κατά κύριο λόγο την DONATIO CONSTANTINI για την CAPELLA                   SAN LORENZO σε άμεση ενότητα με τον συνδυασμό των 2 έργων PALA ASUNTA-PALA D’ ORO, την MARCIANA και την LIBRERIA SANSOVINA                     σε σχέση με την επιγραφή PAXTIBI MARCE EVANGELISTA MENS                                 και την ΙMPERUM ROMANUM και με τον Σταυρό CROCE DELL’ ACADEMIΑ                   με επιγραφή ΙΗS NAZAR NUS REX TU DEORUM.

CONVENTUS = ΚΟΝΒΕΝΤΟΝ = η κοινή Σύνοδος και συνεδρίαση των 2 θεσμών του εξελληνισμένου Βυζαντινού Ρωμαϊκού κράτους, του ΙΕΡΟY ΚΟΝΣΙΣΤΩΡΙΟY (βλ. «SACRUM CONSISTORIUM» αλλά και KUNSTHISTORISCHES)                                 και του Συμβουλίου του Στέμματος, που συνθέτει τον 3ο θεσμό, την Σύγκλητο (υπάρχει και το Συμβούλιο του Αυτοκράτορα, SILENTIO). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο –όπου δεν υπάρχει γραπτό Σύνταγμα– ισχύουν τα λεγόμενα «προνόμια του στέμματος» τα οποία ουσιαστικά αποτελούν θεσμικό κατάλοιπο της μοναρχίας αλλά ασκούνται                     από την κυβέρνηση της «Αυτού Μεγαλειότητος». Σύγκρινε με CONVENTION NATIONALE ή CONVENT και με CONVENTO DEGLI ANGELI.

CONVERSAZIONE= σκηνή συνομιλίας –φιλοσοφική ή ζωγραφική– τυπική           της φλαμανδικής κουλτούρας στο τέλος του 16ου αιώνος.

CONVIVIO= «Εις το Συμπόσιο» ή «Εις την Συμβίωση», τίτλος έργου του Tommaso              d’ Aquino & τίτλος έργου του Δάντη όπου ο συγγραφέας συνδέει τις ιεραρχίες                 των Αγγέλων με τις 7 σφαίρες και τους πλανήτες του ουρανού και με το έργο του PARADISO για να θέσει εκεί τους εκλεκτούς, τους Αποστόλους και την Εκκλησία στην 8η σφαίρα, τις 9 ιεραρχίες των Αγγέλων στην 9η σφαίρα                                     και για να στεφανώσει το σύνολο με την κορώνα της Τριάδος. Βλ. MONARCHIA, LIBO, PODESTAS, SACRA CONVERSAZIONE, LAPIS PHILOSOPHORUM,                                 DONATIO CONSTANTINI σε σχέση με SACRA STELIS CORONA, ASTRAEA, DIVINA COMMEDIA και COMMENTARIUM IN CONVIVIUM PLATONIS                   DE AMORE.  

CORAM NOBIS= ενώπιον ημών, εν τη παρουσία μας

CORAM POPULO= δημόσια, ενώπιον του λαού, μετά παρρησίας, άνευ φόβου. Προέρχεται από την ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ Ορατίου σύμφωνα με τον οποίο                         ο δραματουργός δεν πρέπει να θέτει όλες τις σκηνές μπροστά στο κοινό

CÓRDOBA= η πόλη Κορδούη η οποία ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους με Ρωμαϊκή-Μαυριτανική γέφυρα 16 τόξων πάνω στον ποταμό Γουαδαλκιβίρ                                  στην Ανδαλουσία Ισπανίας. Κορυφαίο έργο της αποτελεί ο Καθεδρικός Ναός                      της CÓRDOBA του 8ου αιώνος, επεκτάθηκε τον 11ο αιώνα –παλαιότερα,                    ήταν τζαμί (το δεύτερο μεγαλύτερο σε μέγεθος, μετά την Μέκκα)– και είναι                      από τα μεγαλύτερα μωαμεθανικά τεμένη στον κόσμο με 174 μ. μήκος, 132 μ. πλάτος και κωδωνοστάσιο ύψους 60 μ., έργο του 1593. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι συνδέεται άμεσα με τον Πύργο (LA) GIRALDA                            του Καθεδρικού Ναού του ALCÁZAR, τους 16 Πύργους του Μαυσωλείου                 του (EL) ESCORIAL, την CAPELLA SIXTINA και την RODONDA του ΠANΘEON. Η CÓRDOBA ήταν η πρωτεύουσα των Χαλιφάτου που εκτεινόταν                                  από τον Περσικό Κόλπο ως τον Ατλαντικό. Αρχικά –επί Μαυριτανών– είχε επικεφαλής τον Χαλίφη της Βαγδάτης. Θεωρείται Κράτος το οποίο προστατεύει                 τα γράμματα και τις τέχνες, εστία πολιτισμού με πλήθος Ανακτόρων και τζαμιών εξαιρετικής τέχνης. Βλ. και την σύνδεση με INTELLECTUS AGENS

CORNU COPIAE= κέρατο

CORO= Χορός, Όλοι Μαζί. Στους ναούς, «χορός» είναι το τμήμα που προορίζεται για τους ιερείς και περιέχει Περιστύλιο, Κίονες και «ΙΕΡΟ».

CORPS DIPLOMATIQUE= διπλωματικό σώμα. Η γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι ο όρος δεν πρέπει να ερμηνεύεται στεγνά ως διπλωματικό σώμα του τομέα της διπλωματίας αλλά να λαμβάνει ανοιχτή, διευρυμένη ερμηνεία ως το σώμα εγγράφων ή κειμένων που προορίζεται να κάνει την εμφάνισή του ύστερα από την διεξαγωγή κάθε μορφής διπλωματικής εργασίας ή διαπραγμάτευσης ενός ζητήματος με συνόδους κορυφής και ύστερα από τις οποίες εκδίδονται από τα όργανα αποφάσεις, συμπεράσματα ή πορίσματα και ανακοινώνονται αποτελέσματα. Δύναται να χρησιμοποιηθεί στον λόγο μαζί με τις εκφράσεις «INTERNA CORPORIS», «CORPUS HERMETICUM», «ESPRIT DE CORPS»,                                    «JEU D’ ESPRIT», «JEU DE MOTS», «BEL ESPRIT», ««ESPRIT BORNÉ», «PRÉSENCE D’ ESPRIT», «HABEAS CORPUS» και «CORPUS CHRISTI». Η διπλωματία, πάντως, εγκαινιάστηκε από την Περσία                                                    η οποία πρώτη οργάνωσε Αυτοκρατορία με κωδικοποιημένους νόμους.

CORPUS= ταξινομημένη έκδοση συλλογής επιγραφών και ρητών. Συλλογή. Σώμα.

CORPUS CHRISTI= «το Σώμα του Χριστού». Ο όρος συνδέεται πρωταρχικά                  με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και της μετουσίωσης του άρτου σε οίνο                 (βλ. πρωτίστως STANZA DELLA SEGNATURA και DONATIO CONSTANTINI). Δευτερευόντως, με το θέμα της Μεταρρύθμισης και Αντιμεταρρύθμισης                         στην Ευρώπη. Τριτευόντως, με το θέμα της Ιεράς Εξέτασης και των εκδηλώσεων του «Corpus Christi» το οποίο έχει έδρα την Ισπανία. Τα Ισπανικά Μυστήρια                       –τελετουργίες και καρναβάλι– του CORPUS CHRISTI διεξάγονται στην έδρα                   του OPUS DEI και της Ιεράς Εξέτασης (βάσης των Κολόμβου-Κορτές                           και όπου στηρίζονται οι Ηράκλειες Στήλες) στην πόλη Κάδιξ.                                                Βλ. CADIX, VALENCIA, PLAYA DE NAZARET, LA SEO, MUSEO DE BELLAS ARTES, COLLEGIO DEL PATRIARCA και CORPUS DOMINI. Ωστόσο, το θέμα αποκτά νέες διαστάσεις ειδικά ως προς το ζήτημα της λεγόμενης «Λειτουργίας                της Μπολσένα»: βλ. οπωσδήποτε HOC EST CORPUS MEUM και CORPUS DOMINI.

CORPUS DELICTI= το σώμα του εγκλήματος.  Το συγκεκριμένο αντικείμενο ή τα ουσιώδη γεγονότα τα οποία είναι αναγκαία ως απόδειξη της διάπραξης εγκλήματος.

CORPUS DES ORDONNANCES DE PTOLÉMÉES = «απόσπασμα διαταγής                     του Πτολεμαίου για θέματα δουλεμπορίας των ιθαγενών Συρίας και Φοινίκης»              λέει η τυπική μετάφραση. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. δεν συμφωνεί               και μεταφράζει: «ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ                                      ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ», δηλ. τους «Λαούς της Θάλασσας».                Η απόφαση με αυτό το ρητό εκδόθηκε το 260 π.Χ. και αναφέρεται σε Συρία-Φοινίκη.  Συνδέεται με την ανακάλυψη της TERRA INCOGNITA που αναφέρεται                       στον ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΑΡΤΗ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ του 1482 με βάση το έργο του «Γεωγραφία» (βρίσκεται στην Αποστολική Βιβλιοθήκη Βατικανού                                      και στην Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη των Μεδίκων Φλωρεντίας και περιλαμβάνει χάρτη της Ρώμης τον 15ο αιώνα). Αυτή είναι και η λειτουργία του μοντέλου                   του Κλαύδιου Πτολεμαίου (αστρονόμου, γεωγράφου και μαθηματικού                       του 2ου αιώνος μ.Χ.) το οποίο τοποθετεί την Γη στο κέντρο του Σύμπαντος                  και βασίζεται στα 13 βιβλία με τίτλο «Μαθηματική Σύνταξις» που διασώθηκαν    στην αραβική μετάφραση με τίτλο «Αλμάγεστον» ή «Αλμαγέστη» ή «Αλμεγίστη»               και στα υπόλοιπα έργα Πτολεμαίου: «Αστρονομία», «Αρμονικά βιβλία», «Τετράβιβλος», «Περί Πλανητών», «Οπτική», «Γεωγραφία» ή «Γεωγραφική αφήγησις», «Άπλωσις Επιφανείας» και, ιδίως, «Περί Αναλήμματος». Βλ. ιδίως               τον χάρτη «PTOLEMÆUS ROMÆ». Αυτά σε σχέση με τις ανακαλύψεις Κολόμβου αλλά συνδέονται με το ελληνιστικό βασίλειο της δυναστείας Πτολεμαίων                         και με την διακήρυξη της απελευθέρωσης των Ελλήνων το 196 π.Χ. που διήρκεσε ως το 146 π.Χ. και τις ομιλίες του Αιμιλίου Παύλου με μνημείο στο ιερό Απόλλωνος στους Δελφούς. Βλ. τον χάρτη «GRACIA PARS SEPTENTRIONALE» καθώς και                «DE (R)EVOLUTIONIBUS ORBIUM COELESTIUM» και «PLANISPHÆRII COELESTIS HEMISPHÆRIUM SEPTENTRIONALE», «ASTROLABIUM PLANUM», «DE UMBRIS IDEARUM». Σημειωτέον ότι ο Κλαύδιος Πτολεμαίος επινόησε                      το σύμβολο «0» για το «Μηδέν», επειδή είναι το αρχικό γράμμα της λέξης «Ουδέν». Βλ. PTOLEMÆUS ROMÆ, DE SIGILLIS HERMETIS ET PTOLEMAEI, CAPELLA SIXTINA, SALONE SISTINO, LA FENICE     και για την Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη BIBLIOTECA LAURENZIANA, GALLERIA MEDICI, DECAMERON(E), MICHAELAGELUS BONAROTUS, MUSEO BUANARROTI.

CORPUS DOMINI= «Σώμα Κυρίου» μεταφράζει το Συμβούλιο Αντίστασης                  του Ο.Η.Ε. το όνομα της αδελφότητας με κοινό την λατρεία της Όστιας                                   που σχηματίστηκε στην πόλη Ούρμπινο (πρωτεύουσα της διανόησης                             και της μαθηματικής επιστήμης με Παλάτι Δούκα PALAZZO DUCALE το οποίο αποτελεί Αναγεννησιακό έργο). Eορτάζει από το 1263 την εορτή CORPUS CHRISTI η οποία καθιερώθηκε με την ανέγερση του Καθεδρικού Ναού του Ορβιέττο                     (βλ. PROPHETARIUM LAUDABILIS NUMERUS) από τον Πάπα Ουρβανό Δ´ λόγω του θαύματος που έλαβε χώρα στον τάφο της Αγίας Χριστίνας                          στην Μπολσένα με την καθαγιασμένη όστια στην λεγόμενη                                     «Λειτουργία της Μπολσένα» (η Μπολσένα είναι λίμνη της Ιταλίας,                              μεταξύ Άρνου και Τίβερη). Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι                           ο πίνακας του Ραφαήλ το 1512 –που φιλοτεχνήθηκε επί τοιχογραφίας                             του Μπραμαντίνο– με θέμα «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΠΟΛΣΕΝΑ»:                                 αυτή συνδέεται με τα 5 ζωγραφικά έργα του Pierro della Francesca για τον Σταυρό               και ειδικά για τον Σταυρό του Κωνσταντίνου που βασίζονται στα βιβλία                        DE QUINCQUE CORPORIBUS REGOLARIS, DE QUINQUE CORPORIBUS REGLARIBUS, DE PROSPECTIVA PI(N)GENDI, TRATTATO DE ABACΟ                     και με την δωρεά της DONATIO CONSTANTINI αλλά και με τον πίνακα                      Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥ που φιλοτέχνησε ο Ραφαήλ                           –επί τοιχογραφίας του Pierro della Francesca– στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ                (STANZA DI ELIODORO) στον Ναό της Ιερουσαλήμ. Ο πίνακας                                        Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥ φέρει επιγραφή                                            ΛΕΩΝ ΜΕΓΑΣ ΠΟΝΤΙΦΗΞ, ΕΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ 1514.                                                       Συνοδεύεται από τα 2 έργα του Ραφαήλ «Η ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ»                     ή «Ο ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΣ ΕΚ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ»                      το 1511-12 και «ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ» το 1514 (ο πίνακας αυτός έχει θέμα την Αρχαία Ρώμη, βλ. TEMPIO MALATESTIANO, και συνδέεται                                            με την τοιχογραφία του Ραφαήλ το 1517 με τίτλο ΠΥΡΚΑΪΑ ΤΟΥ ΑΣΤΕΩΣ                            η οποία αναφέρεται στον εμπρησμό και την λεηλασία της Ρώμης το 1527                         από τους Ισπανούς αλλά επειδή ο Πάπας Λέων Δ´ έσβησε πυρκαϊά που είχε ανάψει στην Βασιλική του Βατικανού ως εκ θαύματος –η πληροφορία βασίζεται στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΠΑΠΩΝ– αφορά πρώτον το θαύμα της λειτουργίας                              της Μπολσένα το 1512, δεύτερον το θέμα του CORPUS CHRISTI και τρίτον                         το σχέδιο Ιουλίου Β´ που αναφέρεται στην νίκη της Εκκλησίας στην Σύνοδο                     του Λατερανού το 1512, βλ. RESTAURATIO URBIS-RENOVATIO URBIS- MICHAELAGELUS BONAROTUS ως προς τον Ιούλιο Β´, τις APOCALIPSIS FIGURIS για τον Ντύρερ, την SANTA MARIA DELLA CARMINE για το θέμα                 της Αποκάλυψης της 31/10/1512 και IL RE TORRISMONDO για την Ιερουσαλήμ).                                               Το θέμα συνδέεται με την Μετάληψη των Αποστόλων, με τον θρόνο                             του Αυτοκράτορος του Βυζαντίου, με τα κινήματα των Müntzer-Huss                                 και με την Αίθουσα Υπογραφής στο Βατικανό (STANZA DELLA DEGNATURA). To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι η Συνθήκη Ειρήνης                             του Μύνστερ είναι αυτή η οποία χώρισε το 1648 την Ολλανδία στον Βορρά                  από το Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες στον Νότο. Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΜΥΝΣΤΕΡ                   είναι σύνθεση ομαδικής προσωπογραφίας με ιστορικό χαρακτήρα, έργο του Ολλανδού ζωγράφου Gerard ter Borch το 1648 και βρίσκεται στο Λονδίνο.                     Βλ. HORTUS CONCLUSUS-IUS SUUM UNICUIQUE TRIBUIT-CODEX URBINATUS LATINUS-RAPHAEL URBINAS-STUDIOLO αλλά ιδίως τις αναφορές στα έργα PAOLO UGELLI OPUS-SAN ROMANO-IOANNES ACUTUS EQUES BRITTANICUS DUX ET REI MILITARIS: PAULI UGELI OPUS (σε σχέση                             με την επιγραφή IN HONOREM PRINCIPIS APOST. PAULUS V                           BURGHESIUS ROMANUS και σε άμεσο συνδυασμό με το CORPUS CHRISTI,                                      CORPUS DOMINI, CORPUS HERMETICUM, HOC EST CORPUS MEUM                        και LIBER PONTIFICALIS, CAUSARUM COGNITIO, FORTE BORGIANO,                         SAN SACRAMENTO, DISPUTÀ DEL SANTISSIMO SACRAMENTO,                        DONATIO CONSTANTINI, RΕSTAURATIO-RENOVATIO URBIS και –ιδίως                   ως προς τις APOCALIPSIS FIGURIS του Ντύρερ– την UNAM SANCTAM.

CORPUS GRAMMATICORUM GRÆCORUM= «Σώμα Ελληνικών Γραμματικών»

CORPUS HERMETICUM= «ΕΡΜΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑ», συλλογή των 15 Ερμητικών κειμένων με κορυφαία αυτά με τίτλο «Ο ΠΟΙΜΗΝ ΤΟΥ ΕΡΜΑ»,                                     «ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ» και «Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ» (το 16ο κείμενο δημοσιεύθηκε το 1507               με τίτλο DEFINITIONES, βλ. και την EPISTOLA ENOCH σε CRATER HERMETIS).                                                 To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι, σύμφωνα με τον Κλήμη Αλεξανδρείας που τα είδε, τα κείμενα του Ερμή Τρισμέγιστου είναι συνολικώς 42                             (εκ των οποίων 36 φιλοσοφικά) και 6 ιατρικά: αντιστοιχούν στους 48 αστερισμούς με την μορφή ζώων –12 εντός του ζωδιακού κύκλου που αντιστοιχούν                       στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΩΝ ΣΙΒΥΛΛΩΝ του Βατικανού και 36 εκτός,                                     δηλαδή στους απλανείς αστέρες, αλλά και στις 48 CONCLUSIONES–                             ενώ καταγράφονται 2 κείμενα μουσικής και ύμνων που αντιστοιχούν στις Σίβυλλες καθώς και 4 κείμενα περί των άστρων. Υπάρχουν, επίσης, η TABULA SMARAGDINA το ονομαζόμενο βιβλίο LIBER HERMETIS MERCURII TRIPLICIS DE VI RERUM PRINCIIPIIS του 12ου-13ου αιώνος, η πραγματεία                             LIBER HERMETIS TRISMEGISTI και το ιερό βιβλίο LIBER SACER).                                  Το CORPUS HERMETICUM μεταφράστηκε από τον Marsilius Ficinus στην Ιταλική (βλ. LAURENTIANUS, SUPPLEMENTUM FICINIANUM, DE DEO ET ANIMA)              και στην Γαλλία κυκλοφόρησε μετά το 1554. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι τα 2 γραπτά έργα του Ερμητισμού και του Νεοπλατωνισμού                         αναφέρονται από τον Ficinus με τον τρισυπόστατο τίτλο                                                  «DE VOLUNTATE DIVINA, DE POTESTATE, ET SAPIENTIA DEI»:                                   Ο ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ ή PYMANDER HERMETIS MERCURII TRISMEGISTUS (μεταφράστηκε στην Ιταλική στο τέλος του 16ου αιώνα, κυκλοφόρησε αρχικά               στην Κρακοβία Πολωνίας το 1590, τα σχόλια του Hannibal Rosseli σε 6 τόμους). Για τον ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ υπάρχει και αναφορά SINE CLAVIS, δηλ. ΑΝΕΥ ΚΛΕΙΔΑΣ. Eπί του ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ ιδρύεται το ΘΕΑΤΡΟ Camillo (βλ. L’ IDEA DEL THEATRO). Το έργο αποτελεί μιαν ρωψωδία για την τάξη του Σύμπαντος Κόσμου                                 ως μια Αποκάλυψη εκ του Θεού και στα μηνύματα των κειμένων του Ερμή σύμφωνα με τα οποία ο Θεός αποκαλύπτεται (βλ. τα έργα του Johannes Paepp).                O ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ αναφέρεται στους 7 πλανήτες, ουρανούς ή σφαίρες 360 μοιρών,                         στην Δημιουργία του Κόσμου και του Ανθρώπoυ από τον Λόγο-Υϊό του Θεού                   ή «Παντόμορφο» και στο Μυστήριο της Τριάδος (βλ. το έργο DE SANCTA MONOTRIADE στην THEOLOGIA του Campanella που αποδέχεται                               την Χριστιανική μετάφραση των HERMETICA –σε αντίθεση με τον Jordano Bruno– και ειδικώς αναφέρεται στην μετάφραση του Ficinus «EX TEMPLO DEUS VERBO SANCTO» που αποδίδεται «Εκ του Ναού ο Θεός δια του Αγίου Ρητού»                                            ή «Εκ του Αγίου Ναού ο Θεός δια του Ρήματος», βλ. CITTÀ DEL SOLE). PYMANDER HERMETIS MERCURII TRISMEGISTUS είναι ο τίτλος                               της μετάφρασης και σχολιασμού στην Λατινική των έργων  του Πλάτωνος                    από τον Marsilius Ficinus ως τίτλος της πρώτης πραγματείας                                              του CORPUS HERMETICUM πριν την μετάφραση που ζήτησε ο COSIMO MEDICI από τον Marsilius Ficinus της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ και του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ                                           –2 Ελληνικά έργα που συνδέονται με την διαδοχή του Λαυρεντίου των Μεδίκων (βλ. THEOLOGIA Campanella σε σχέση με τον Bruno, δες το θέμα της εισαγωγής της μετάφρασης του Ficinus στον ΠΟΙΜΑΝΔΡΗ σε σχέση με τα 2 έργα                            του Johannes Paepp EISAGOGE, SEU INTRODUCTIO FACILIS IN PRAXIM ARTIFIOSAE MEMORIAE και CRISIS, IANI PHAOSPHORI, IN QUO SCHENKELIUS ILLUSTRATUR κ.ο.κ. και την LA CULTURA FILOSOFICA                                DEL RINASCIMENTO, DEFINITIONES, MINERVA MUNDI)–                                       αλλά δόθηκε ως τίτλος ολόκληρου του έργου των 14 μελετών του CORPUS                       με θέμα «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»                                                            (βλ. LAURENTIANUS, BIBLIOTECA LAURENZIANA, ARGUMENTUM) το 1471.          Ο  ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ για τον οποίο ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ                     ούτε στο Βρεττανικό Μουσείο (βλ. SERMO PERFECTUS) έχει θέμα                                   «ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», περιλαμβάνει το κείμενο με τίτλο «ΘΡΗΝΟΣ» ή «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ» που υπερασπίζεται την Αθανασία της Ψυχής               και την Μετεμψύχωση (βλ. την σχέση με το έργο SPACCIO DELLA BESTIA TRIONFANTE και SACROBOSCO αλλά και τα έργα του Bruno περί «Σφραγίδων»  για το Ερμητικό και το Πτολεμαϊκό μοντέλο) και γενικώς αναφέρεται με προφητείες στην θρησκεία των Αιγυπτίων, στην τέχνη της δημιουργίας Θεών μέσω των μύθων και ειδικότερα στην μέθοδο έλξης και προσέλκυσης των δυνάμεων                                  όλου του κόσμου (βλ. POTESTATES DEI) στα αγάλματα των θεών –ή του Θεού– τα οποία,  μέσω του πνεύματος, ζωντανεύουν από τους ιερείς αλλά και τους ίδιους              τους ανθρώπους που δημιουργούν τους Θεούς. Ειδικά ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ είναι εξαιρετικά σημαντικός διότι σε αυτόν στηρίζεται η θεωρία του Κοπέρνικου                     (βλ. DE (R)EVOLUTIONIBUS ORBIUM COELESTIUM/CAELESTIUM).                      Μεγάλο τμήμα των πραγματειών λαμβάνει την μορφή διαλόγων για την Θρησκεία του Νου, της Γνώσης και του Κόσμου (βλ. ANIMA MUNDI). Βλ. κατ’ αρχάς                 την σύνδεση με το Θέατρο του Camillo σε L’ IDEA DEL THEATRO και όλα                        τα κείμενα περί της Τέχνης της Μνήμης. Ερμητισμός είναι και «το δυσερμήνευτον» καθώς και η τεχνική κλεισίματος «αεροστεγώς» κειμένων εντός αγγείων ή χειλιών κρατήρων. Βλ. CRATER HERMETIS, COMMENTARIUM IN CONVIVIUM PLATONIS DE AMORE, THEOLOGIA PLATONICÁ, HERMETICA, LA CITTÀ FELICE, NOVA DE UNIVERSIS PHILOSOPHIA, ZODIACUS VITAE, ROSETTA, CRUX ANSATA ή CRUX HERMETICA, OEDIPUS AEGYPTIACUS, OBELISCUS PAMPHILIUS, TERMAXIMUS, AGRIGENTO, PAESTUM, HOC EST CORPUS MEUM, CORPUS CHRISTI, CORPUS DOMINI, SERMO PERFECTUS                             και CONCLUSIONES-LA RÉVÉLATION D’ HERMÈS TRISMÉGISTE.

CORPUS INSCRIPTIONUM ATTICARUM= «Σώμα Αττικών Επιγραφών», περιέχει διδασκαλικές μαρτυρίες και επιγραφές με τις νίκες στις παραστάσεις των θεάτρων

CORPUS INSCRIPTIONUM GRÆCUM/GRÆCARUM= «Ευρετήριο Σώματος Ελληνικών Επιγραφών», έργο του 1877

CORPUS JURIS CANONICI= το Σώμα των Κανονικών Νόμων, οι Νόμοι                           της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ως το 1917. Καταργήθηκαν από τον CODEX JURIS CANONICI

CORPUS JURIS CIVILIS= η νομοθεσία του Ιουστινιανού το 476 μ.Χ. η οποία                                     είναι κωδικοποιημένη υπό αυτόν τον όρο. Οι νομικοί ορίζουν το Ρωμαϊκό Δίκαιο ως το σύνολο των νόμων και των νομικών συλλογισμών που δημιούργησαν                   οι Ρωμαίοι από ιδρύσεως Ρώμης ως την κωδικοποίηση αυτή. Ωστόσο, το πρώτο ενιαίο νομικό σύστημα για ολόκληρη την Ρώμη είναι η Δωδεκάδελτος                                 ή Δωδεκάλεκτος η οποία συντάχθηκε αργότερα, το 451 π.Χ., και είναι το πρώτο γνωστό, δομημένο σώμα νόμων. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θέτει υπόψιν του αναγνώστη και την μετάφραση «Σώμα Νόμων της Σίβυλλας».                      Βλ. οπωσδήποτε CODEX IUSTINIANUS και PLAZA DE LA CIBELES.

CORPUS MUNDI= «ο φυσικός και υλικός κόσμος», όρος του Marsilius Ficinus.                  Βλ. INTELLECTUS MUNDI, SPIRITUS MUNDI, ANIMA MUNDI, MINERVA MUNDI, THEATRUM MEDICI, THEATRUM MUNDI, MUNDI, SALVATOR MUNDI, MAPPAMUNDI, MŒNIA MUNDI, (DE) HARMONICE MUNDI                         και MUNDUS NOVUS.

CORPUS SPIRITALE= «Πνευματικό Σώμα», έκφραση του Λουκρήτιου.

CORRIDOI= Α) ο διάδρομος του Giorgio Vasari με προσωπογραφίες, η όψη                           η οποία ενώνει PALAZZO VECCHIO-PALAZZO PITTI μέσω της Εκκλησίας              Santa Felicìta, Β) ο διάδρομος του Μπραμάντε στο Μουσείο Ciaramonti.                           Είναι ιδαίτερα σημαντικός για την συνένωση των Μουσείων MUSEO CLEMENTIO-PIO CLEMENTINO στο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ και την ίδρυση του Χριστιανισμού. Βλ. MUSEUM MEDICEUM.

CORRIGENDA= «ΠΑΡΟΡΑΜΑ». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί              ότι η χρήση της λέξης δεν είναι να συνδέεται με την έννοια του παραρτήματος                 ή του συμπληρώματος σε μιαν έκδοση βιβλίου αλλά έχει την έννοια,                               όταν αξιοποιείται στην γραφή και στον λόγο, του «ΠΑΡΕ ΟΡΑΜΑ».

CORSO DI RINASCIMENTO= «Λεωφόρος της Αναγεννήσεως» στην Ρώμη,                 όπου βρίσκεται το PALAZZO MADAMA. Βλ. LAVACRUM RENASCENTIS VITAE.

CORTES= η Βουλή της Ισπανίας. Η ονομασία, ωστόσο, συνδέεται με την εφαρμογή των Συνταγμάτων της Γαλλίας και την ενότητα του ευρωπαϊκού πολιτισμού                     με βάση τον Λόγο και το Ρεπουμπλικανικό, Φιλελεύθερο Σύνταγμα της Ισπανίας                      το 1812 που κατοχύρωνε με βάση το εκσυγχρονιστικό και φιλελεύθερο πρόγραμμα των Κορτές του 1812 την ισότητα «απέναντι στον νόμο» και την περιουσία. Θεωρείται ότι η σύσκεψη του Cortés εκπροσωπεί την συνταγματική νομιμότητα    της Ισπανικής Ρεπούμπλικας –η οποία ανετράπη από το πραξικόπημα                            του Στρατηγού Φράνκο «εν ονόματι του Χριστού»–  αλλά κυρίως ότι ενσαρκώνει την αρχή της νομιμότητας και αντιπροσωπεύει το αβασίλευτο πολίτευμα                        (με την εξαίρεση της Γαλλίας, όπου καταγράφονται ως ρεπουμπλικανοί                         οι θιασώτες τους βασιλικού οίκου της Ορλεάνης για τον θρόνο της Γαλλίας)                     και την λαϊκή βούληση, ειδικά για τα θέματα της Ευρώπης και σε σύγκριση                       με το Συνέδριο της Βιέννης αλλά ενάντια στο Ναπολέοντειο Σύνταγμα.                           Το θέμα συνδέεται –μέσω Ισπανίας– με την άρνηση των Η.Π.Α. να αναγνωρίσουν τα αβασίλευτα πολιτεύματα και κινήματα των επαναστατημένων χωρών                        της Λατιν.Νοτ.Αμερικής. Η Ισπανία ηττήθηκε από τις Η.Π.Α.                                         στον Αμερικανο-Ισπανικό πόλεμο του 1898. Βλ. CADIX, MUSEO MARES, CORPUS CHRISTI, MEMORIAL DE SAINTE-HÉLÈNE.

CORTILE DELLA PIGNA= βρίσκεται πίσω από κόγχη, μπροστά από τα 3 Γρηγοριανά Μουσεία Βατικανού (Γρηγοριανό Ετρουσκικό του 1837,                    Γρηγοριανό Αιγυπτιακό του 1839 και Γρηγοριανό Μουσείο Αρχαιοτήτων                       Μη Χριστιανικών του 1844 που ιδρύθηκε επί Γρηγορίου ΙΣΤ´ με πρωτότυπα Ελληνικά έργα). Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι υπάρχει                  και Εγκόσμιο Γρηγοριανό Μουσείο. H CORTILE DE LA PIGNA συνδέεται                     με το έργο των Antonio και Egnazio Danti, βλ. τις 2 επιγραφές ΙTALIA NOVA (ITALIA ARTIUM STUDIORUMQUE PLENA SEMPER EST HABITA)-                     ITALIA ANTIQUA. Ενώνει στην ουσία CORTILE DELLE STATUE,                                         CORTILE BELVEDERE, PALAZZO BELVEDERE. Βλ. οπωσδήποτε MIRARI VOS και EGO SUM IHS NAZARENUS REX IODEORUM.

CORTILE DELLE STATUE= έργο του Μπραμάντε εντός του PALAZZO BELVEDERE εντός του PIO CLEMENTINO. Είναι χώρος αφιερωμένος                              στην Αρχαιότητα η Αίθουσα Αγαλμάτων του BELVEDERE (συνδέεται                              με τις STANZE του Βατικανού), περιέχει το TORSO BELVEDERE και την CORTILE DELLA PIGNA, συνδέεται άμεσα με την BΙΒΛΙΟΘΗΚΗ CORTILE BELVEDERE  και αποτελεί κομβικό σημείο για την συνένωση MUSEO CLEMENTINO                       -PIO CLEMENTINO-CORTILE OTTAGONALE και την συνένωση                                  αλλά και το ζωντάνεμα των αγαλμάτων που περιγράφονται συμβολικά                       με τις εκφράσεις λόγου –με κορυφαίον τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΤΟΥ BELVEDERE                 και τα ανάλογα Μουσεία και Ανάκτορα   των Ελλήνων γλυπτών– με βάση                 τους συλλογικούς μύθους αλλά και τις ιστορίες περί του Σταυρού                                     και τον Κωνσταντίνο (έργα Pierro della Francesca-Μπραμάντε) για τον σχηματισμό του ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ. Βλ. όλες τις αναλύσεις περί εμψύχωσης αγαλμάτων, την CAPELLA MEDICI, το CORPUS HERMETICUM, τα HERMETICA              και την EPISTOLA ENOCH στον CRATER HERMETIS.

CORTILE OTTAGONALE= βρίσκεται στο MUSEO CLEMENTINO. Περιέχει τα εξής 6 έργα: το πρωτότυπο έργο ΑΠΟΛΛΩΝ ΤΟΥ BELVEDERE (έργο του γλύπτη                             του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού Λεωχάρους το 330-310 π.Χ.                                      που έγινε διάσημο από τον Βίνκελμαν, βλ. οπωσδήποτε HISTOIRE DE L’ ART CHEZ LES ANCIENS), το έργο ΛΑΟΚΟΩΝ (βρέθηκε στον Εσκυλίνο λόφο Ρώμης το 1506 και είναι πρωτότυπο ή αντίγραφο του έργου της Περγάμου το 140 π.Χ.,                 η θέση του είναι στην CORTILE DELLE STATUE ΤΟΥ BELVEDERE και συνδέεται με το γνωστό Παπικό έγγραφο του Πίου Δ´, με τον πίνακα που παρουσιάζει                        το πνίξιμο του όφεως και την ιστορία γέννησης του Ηρακλέους                                         και με το FILIOQUE) καθώς και τα έργα ΕΡΜΗΣ, ΠΕΡΣΕΥΣ και 2 ΠΥΓΜΑΧΟΙ.            Βλ. PIO CLEMENTINO, MUSEO CLEMENTINO, MUSEO NAZIONALE ROMANO.

COSMOTHEOROS= «Κοσμοθεωρός», έργο του Δανού αστρονόμου                           Christian Huygens (1629-1695) το οποίο δημοσιεύθηκε μετά θάνατον.                   Στηρίζεται στις θεωρίες του Πλούταρχου, του Cusanus, του Bruno,                               του Bovier de Fontenelle και του Τύχωνος αλλά απορρίπτει το έργο του Κέπλερ MYSTERIUM COSMOGRAPHICUM.

COSTITUZIONE DELLA REPUBBLICA SETTINSULARE= «Σύνταγμα                             της Επτανήσου Δημοκρατίας» -στηριγμένο στο Βυζαντινό Σύνταγμα αριστοκρατικής μορφής το οποίο αποτελεί τον νέο καταστατικό χάρτη ομοσπονδιακής οργάνωσης και λειτουργίας για την πρώτη ανεξάρτητη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (REPUBLIQUE GRECQUE) για την διακυβέρνηση                      της Ιονίου Πολιτείας της Τουρκικής διοίκησης, των προκρίτων                                        και των κοτζαμπάσηδων από τον Κυβερνήτη της Ελλάδος (PRESIDENT                        DE LA GRECE). Εκδόθηκε στην Κέρκυρα το 1803 από τον διευθυντή του Εθνικού Τυπογραφείου Διονύσιο Σαραντόπουλο. Κατόπιν, το 1804 εκδόθηκε ο κώδικας         της Οργάνωσης. Συνδέεται με το σχέδιο Καποδίστρια για ένωση της Ευρώπης                με κέντρο την Ελλάδα και τα σχέδια Μέττερνιχ. Σημειώνεται ότι το 1800                       είχε υπογραφεί Η ΣΥΝΘΗΚΗ  ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ η οποία προέβλεπε ότι το νέο κράτος θα ονομαζόταν ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΝΗΣΩΝ με σημαία τον Λέοντα του Αγ. Μάρκου. Επιπλέον, το θέμα συνδέεται                                   με το πρώτο Δημοκρατικό Σύνταγμα αβασίλευτης δημοκρατίας Ελλάδος το 1924                                                      και με τους Ίωνες της Μικράς Ασίας και τις αρχαίες εστίες, ναούς Ιωνικού ρυθμού                 ή τις αλύτρωτες πατρίδες και την ανταλλαγή των πληθυσμών με βάση την Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 (και μετά την δημιουργία της Ε.Σ.Σ.Δ. το 1922                           που στηρίζεται στην αρχή της αυτονομίας των εθνών                                                             και στην αρχή της οικειοθελούς αποδεσμεύσεως των χωρών-μελών της).                                 Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. προσθέτει την εκτίμηση ότι όλα αυτά                      –μαζί με την ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ– προορίζονται                                  να λειτουργήσουν σε συνάρτηση με τον ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΝΟΜΟ και τα Συντάγματα ΠΡΟΝΟΙΑΣ-ΑΣΤΡΟΥΣ-ΑΘΗΝΑΣ αλλά και τα σχέδια Μιχαηλάγγελου.                          Βλ. WIENER SCHULE, NOUVELLE BIENNALE, SACRA STELIS CORONA, CAPELLA SIXTINA, SALONE SISTINO, LA SEZESSION DI VIENNΑ, PHOENIX: FELIX ET TU, για την θεολογική όψη και τα καταστατικά βλ. ASSEMBLÈE CONSTITUANTE, ASSEMBLÈE LEGISLATIVE και COMMUNE αλλά ιδίως                          και πρωτίστως την σύνδεση με CODICE DI ORGANIZZAZIONE                                         E DI PROCEDURA CIVILE DELLA REPUBBLICA SETTINSULARE,                                  με CONSTITUTION CIVILE, ALLIANCE SOLIDAIRE, ENTENTE, CAPO                        D’ ISTRIA, ET PUR SI MUOVE, REPUBLIQUE GRECQUE σε σχέση                          με την GRAECAM URBEM, το πρόγραμμα RENOVATIO URBIS και την PIAZZA DELLA REPUBLICA.

COUP D’ ESSAI= το πρώτο πείραμα.

COUP D’ ÉTAT= κίνημα, πραξικόπημα. Πολιτική ή στρατιωτική ενέργεια                       με την οποία μια ομάδα παραβιάζει το Σύνταγμα μιας χώρας και αναλαμβάνει            την εξουσία εις βάρος των ελευθεριών του λαού

COUP DE GRÂCE= η χαριστική βολή του δημίου. Το Συμβούλιο Αντίστασης                  του Ο.Η.Ε. μεταφράζει με ανοιχτό πνεύμα «απονομή χάριτος» ή «δωρεά χάριτος»

COUP DE MAIN= ξαφνική, απρόσμενη κίνηση, επίθεση

COUP DE MAÎTRE= κίνηση δασκάλου, μαέστρου, μάστερ. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εννοεί «αριστοτεχνικό χτύπημα» αλλά στον σύγχρονο κόσμο μπορεί να μεταφράζεται και «επιθετική εξαγορά» ή κίνηση με λεπτή, χειρουργική ακρίβεια

COUP D’ ŒIL= βλέμμα, ματιά, σύνοψη όλου του τοπίου, πανόραμα

COUP DE SOLEIL= ηλίαση

COUP DE THEÁTRE= θεατρική ανατροπή, πράξη, ενέργεια, εφφέ

COUR DE ROME= η Αυλή της Ρώμης

CRASSA MINERVA= πρόκειται για το αρχαίο ελληνικό ρητό «ΑΓΡΟΙΚΟΣ ΣΟΦΙΑ». Βλ. MINERVA MUNDI, PIAZZA MINERVA. CRASSA MINERVA.

CRATER HERMETIS= «ΚΡΑΤΗΡ ΕΡΜΗΤΙΚΟΣ», Ερμητικό κείμενο το οποίο ερμηνεύει τα αγάλματα του έργου ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ως του Αποστόλους                             και τον άνθρωπο που τα δημιουργεί ως τον Χριστό. Τα έργο εγράφη προ του 1494 από τον Ludovico Lazzarelli (μεταφραστή των DEFINITIONES του CORPUS HERMETICUM και μαθητή του μέντορος Joannes Mercurius da Corregio                             ή Giovanni da Corregio ο οποίος πίστευε το 1484 τον εαυτό του ως Χριστό                   του Ερμητισμού και κυκλοφορούσε στην Ρώμη με αγκάθινον στέφανο).                             Ο CRATER HERMETIS περιγράφει την παράδοση της εμπειρίας της Αναγέννησης από τον Διδάσκαλο (τον Χριστό) προς τον μαθητή μέσω του SPIRITUS.            Στηρίζεται στο CORPUS HERMETICUM αντλώντας από τα HERMETICA. Συνοδεύεται από την EPISTOLA ENOCH («Επιστολή Ενώχ») του Ludovico Lazzarelli. Δημοσιεύθηκε μαζί με την Λατινική μετάφραση της 16ης πραγματείας του CORPUS HERMETICUM (δες DE QUADRUPLICI VITA σε συνδυασμό                   με το έργο DE REBUS SACRIS ET ECCLESIASTICIS EXERCITATIONES XVI                      του Isaac Casaubon  σε ANNALES ECCLECIASTICI). Βλ. SUPPLEMENTUM FICINIANUM, DE DEO ET ANIMA, DEUS OMNIUM CREATOR και τα έργα Bruno περί «Σφραγίδων».

CREATIO EX NIHILO= «Δημιουργία εκ του Μηδενός», «Ενσάρκωση  εκ του Μηδενός», «Γέννηση εξ ονύχων». Ο Αριστοτέλης, σε σχέση με την εκ του μηδενός γέννηση και την οντογένεση, ήταν υπέρ της αυτομάτου γενέσεως και θεωρούσε ότι η νεκρή, ανόργανη ύλη μπορεί                   από μόνη της να οργανωθεί σε μιαν οργανική                         και ζωντανή. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.                το θεωρεί παράδοξο αυτό δεδομένου ότι η αυτόματη γένεση υποθέτει ότι μπορεί να παραχθούν ζωντανά όντα από μη ζωντανά («η νεκρή φύση» στην Τέχνη)                     ενώ η αλήθεια είναι ότι, αν παραχθούν ζωντανά όντα αυτό γίνεται μόνο από ζωντανά («ΠΑΝ ΤΟ ΖΩΝ                  ΕΚ ΖΩΝΤΟΣ»), άρα καταρρίπτεται η θεωρία                         της αυτομάτου γενέσεως!  Σημειώνεται –και σε σχέση     με τον μηδενισμό ή νιχιλισμό και την εκ του μηδενός γέννηση, ότι η γέννησις ΕΧ NIHILO αποτελεί                      μιαν σύνθετον έννοια τόσο εξειδικευμένα Χριστιανική όσο και η έννοια της Ενσάρκωσης                                              περί της εκ Χριστού ποιηθείσης σαρκός                                      ή του σαρκωθέντος Χριστού ή περί Ενσαρκώσεως               του Χριστού. Η δημιουργία «ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ/                 ΕΧ ΝΙΗΙLO» η οποία αποκλείει την υπόθεση της ύλης ως μήτρας συνδέεται –θετικά ή αρνητικά–                          με την τελειογονία του Θεού των Ελλήνων                             (κάτι που υπονοεί την ύπαρξη της ύλης, εξ ου                        και ο Υλισμός). Βλ. MATERIALISMUS). Σημειώνεται ότι για το θέμα αυτό ο Αριστοτέλης γράφει στα Προβλήματα: «Εάν, λοιπόν, υπάρχει                                    μια αλληλουχία γεγονότων και γεννήσεων που είναι κύκλος –όπως ο κύκλος που δεν έχει αρχή και τέλος– τότε δεν μπορούμε, μιλώντας με μιαν αρκετά μεγάλη εγγύτητα ως προς τις απαρχές,  να είμαστε πρόγονοι τούτου εδώ του νέου και, άρα, οι γεννήσεις                              των γεγονότων  δεν μπορούν πια να είναι προγενέστερες από εμάς της Τροίας».

CRESCENDO= σταδιακά δυνατότερα, βαθμιαία αύξηση της έντασης

CRESCIT EUNDO= όσο πάει και μεγαλώνει

CRISIS, IANI PHAOSPHORI, IN QUO SCHENKELIUS ILLUSTRATUR = έργο                 του Johannes Paepp το οποίο δημοσιεύθηκε στην Λυών το 1619. Βλ. SCHENKELIUS DETECTUS: SEU MEMORIA ARTIFICIALIS HACTENUS OCCULTATA- ARTIFIOSAE MEMORIAE FUNDAMENTA EX ARISTOTELE, CICERONE, THOMAE AQUINATAE, ALIISQUE PRAESTANTISSIMIS DOCTORIBUS-EISAGOGE, SEU INTRODUCTIO FACILIS IN PRAXIM ARTIFIOSAE MEMORIAE.

CRISTABEL= τίτλος λυρικού ποιήματος του ποιητή, κριτικού, δοκιμιογράφου, δημοσιογράφου Samuel Taylor Coleridge (1772-1834), αναλυτή των έργων                  του Jordano Bruno. Συνοδεύεται από το λυρικό ποίημα «ΚΟΥΜΠΛΑΪ-ΧΑΝ»,               από μελέτες για τον Σαίξπηρ και τον Μίλτωνα  ενώ ο ίδιος σχεδίασε και τύπωσε              το μανιφέστο του αγγλικού ρομαντισμού το 1798 –τις ΛΥΡΙΚΕΣ ΜΠΑΛΛΑΝΤΕΣ– τις οποίες δημοσίευσε ο λεγόμενος «ποιητής των λιμνών» William Wordsworth (1770-1850). Βλ. ATHENEUM, DIRECTOIRE, DONATIO CONSTANTINI, CASSIS DE DIJON.

CRISTO DE LA LUZ= Χριστιανική Εκκλησία στο Τολέδο Ισπανίας. Συνδέεται                 με τον CATEDRAL DEL TOLEDO, με την SANTA MARIA LA BLANCA                         που ήταν τους 12ο-13ο αιώνες συναγωγή και μετετράπη τον 16ο αιώνα                     σε Εκκλησία και με τον τρισυπόστατο ναό της SANTA MARIA. Βλ. MORENETA.  

CROCE DELL’ ACADEMIA= πρόκειται για το πρότυπο μοντέλο έργου τέχνης                το οποίο λέγεται «ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ» και ο οποίος φέρει την επιγραφή                 ΙΗS NAZAR NUS REX TU DEORUM. Ειδικότερα, όμως, ο «Σταυρός της Πίζας»                -το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει κατά κυριολεξίαν «ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ»- αποτελεί τύπο και μορφή ζωγραφικής (με ιστορικά γεγονότα που προέρχονται από εικονογραφήσεις κειμένων) η οποία βασίζεται                         στους Βυζαντινούς σταυρούς λειψανοθηκών που είναι αντικείμενα ιδιωτικής λατρείας και τοποθετούνται πάνω από το εικονοστάσιο ή πίσω από την Αγία Τράπεζα στις Ρωμανικές εκκλησίες και χρησιμοποιούνται στην λειτουργία                      του Πάσχα ή εξύμνησης του Παντοκράτορος. Βλ. ΙMPERUM ROMANUM, PRATO, PRATOLINI –σε σύνδεση με την CONVENTO DEGLI ANGELI                           και την SACRA CONVERSAZIONE και την σχέση των έργων PALA ASUNTA-PALA D’ ORO– και την DONATIO CONSTANTINI για την CAPELLA                              SAN LORENZO.

CROCETTA= Ανάκτορο το οποίο στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο Φλωρεντίας με Ελληνικά («αγγείο ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ») και Ετρουσκικά ευρήματα (στήλη MATER MATUTA) από την συλλογή Ιππολύτου Μποσελλίνι-Σαμπολλιόν το 1829                     ενώ στεγάζει ΤΟ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ με παπύρους και σαρκοφάγους                  καθώς και ΤΟ ΕΤΡΟΥΣΚΙΚΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΟ-ΡΩΜΑΪΚΟ ANTIQUARIUM                       που περιέχει την ΧΙΜΑΙΡΑ ΤΟΥ AREZZO (του Ε´ π.Χ. αιώνος) και τον ΡΗΤΟΡΑ του 2ου π.Χ. αιώνος. Βλ. την άμεση σύνδεση με την ROSETTA και την MATER MATUTA, την FIDES MANUALIS, την LEGENDA AUREA, την ΝΟΤΑ:                            τον NOVUS THESAURUS PHILOLOGICO-CRITICUS και την σύνδεση                           με ENTENTE  και PHOENIX: FELIX.

CRONACA= έργο της οικογένειας χρονογράφων Βιλάνι για τα γεγονότα                     στην Φλωρεντία την περίοδο 1266-1346. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι υπάρχει και καλλιτέχνης με το όνομα CRONACA με πλούσιο έργο.

CRUX ANSATA= CRUX HERMETICA = σύμβολο της Αναγέννησης.                  Προέρχεται από την λατρεία της Αιγύπτου. Είναι η Αιγυπτιακή και Ερμητική μορφή χαρακτήρα Σταυρού. Αναφέρεται από τον συγγραφέα Athanasius Kircher.                     Βλ. OEDIPUS AEGYPTIACUS, OBELISCUS PAMPHILIUS, DE TRANSLATIONE OBELISCI VATICANI, CORPUS HERMETICUM, HERMETICA.

CRUX CRITICORUM= το δύσκολο και ευαίσθητο σημείο, ο Γολγοθάς των κριτικών

CRUX HORRIBILIS= «τρομερός Σταυρός» αναφέρει η τυπική μετάφραση                  για τον Σταυρό του Χριστού. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει               «ο Σταυρός των Φριχτών Μυστηρίων»

CRUX MEDICORUM= το δύσκολο και ευαίσθητο σημείο, ο Γολγοθάς των ιατρών. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκφράζει την γνώμη ότι η αναφορά                   στην γενική «medicorum» εμπερικλείει τους θεραπευτές, τους Μεδίκους                        αλλά και τους Μηδικούς πολέμους.

CUBICULI= κρύπτες ή παρεκκλήσια των κατακομβών. Βλ. GROTTAFERRATA, ACHRADINA, VIA LATINA, CATACUMBAS, POPULI, RES GESTAE.

CUI BONO?= Ποιος ωφελείται από αυτό; Σε ποιόν κάνει καλό; Σε τί αποσκοπεί;               Για ποιόν σκοπό; Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα το οποίο έχει μεταφερθεί από το πεδίο της Θεολογίας στο πεδίο της Εγκληματολογίας. Η γνώμη                           του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι είναι Θεολογικό το ζητούμενο            και ότι πρέπει να συνδυαστεί με αναφορές στην καλοσύνη του ανθρώπου                     και στο γενικό καλό «COMMUNE BONUM» και με ρητά όπως το «NEMO BONUS» το οποίο –πέραν από το αν εννοεί τον Κάπταιν Νέμο ή τον Οδυσσέα ως Κανένα– εμφανίζει και πάλι το πρόβλημα της διπλής μετάφρασης: «ο Νέμο είναι καλός»                ή «Ουδείς καλός», οπότε όλα εξαρτώνται από το πλαίσιο στήριξης του λόγου.  

CUILIBET IN ARTE SUA CREDENDUM EST= πρέπει να εμπιστεύεται κανείς                 την δική του τέχνη

CUIQUE SUUM= στον καθένα το δικό του. Προκύπτει από ορισμό του Ρωμαϊκού Δικαίου. Μπορεί να συνδεθεί με το αρχαίο ελληνικό «εκάστω εφ’ ω ετάχθη»                       ή –σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.– με το χριστιανικό                       «ΑΠΟΔΟΤΕ ΟΥΝ ΤΑ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩ ΘΕΩ». Σύγκρινε με την αντίθετη εντολή της ΤΡΙΑΔΑΣ των Κλασσικών Κανόνων Δικαίου «SUUM CUIQUE (TRIBUE)».

CUIRINALE= Κυρηνάλιος, ένας από τους 7 λόφους της Ρώμης. Βλ. VIA VENETO, DOMUS AURORA, MUSEO NAZIONALE ROMANO, PALAZZO MATTEI                     DI JOVE.

CUJUS PERICULUM, EJUS EST COMMODUM= αυτουνού που είναι ο κίνδυνος, αυτουνού και η ωφέλεια (ή) αυτός που καρπούται την ωφέλεια ενός πράγματος, υφίσταται και τον κίνδυνο ζημίας, απώλειας ή καταστροφής από αυτό. Πρόκειται για αρχή του Ρωμαϊκού Δικαίου

CUJUS REGIO, EJUS RELIGIO= «οποιανού η χώρα, αυτουνού και η θρησκεία», είναι η τυπική μετάφραση με την έννοια ότι καθένας έχει την θρησκεία                              της χώρας του. Όρος της θρησκευτικής ειρήνης της Αυγούστας το 1555                        που ερμηνεύθηκε ότι καταργεί την θρησκευτική ελευθερία.                                                 Καθορίζει ότι οι ηγεμόνες και οι πολιτείες της Γερμανικής Αυτοκρατορίας δικαιούνταν να επιβάλουν το δόγμα τους (Καθολικισμό ή Λουθηρανισμό)                στους υπηκόους τους στα 400 κρατίδια ή στα θέματα στα οποία κατείχαν καλά.                 Η γνώμη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι η σωστή μετάφραση                            είναι «οποιανού το Βασίλειο, αυτουνού και η θρησκεία»  ή «οποιανού η χώρα                 της Βασιλείας, αυτουνού και η θρησκεία». Προσθέτει ότι το σύνολο αυτών                   των νομικών ρητών πρέπει να εφαρμόζεται σε σχέση με τα μνημεία του Αυγούστου στην Ιταλία και με την φράση του Χριστού περί απόδοσης στον Θεό                            και στον Καίσαρα και, ειδικότερα, στον Αύγουστο. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί    ότι με βάση αυτήν την αρχή, δικαιώνονται λαοί με κοινή καταγωγή, γλώσσα                  και θρησκεία οι οποίοι θέλουν να τεθούν υπό ενιαία εξουσία και να αποκτήσουν αυτονομία και ανεξαρτησία. Βλ. CONFESSIO AUGUSTANA και CUJUS REGIO, EJUS RELIGIO και MYSTERIUM JUSTIFICATIONIS και PROCLI PARAPHRASIS και STAATGALERIE.

CULPA LATA= βαριά αμέλεια

CULPA LATA DOLO AEQUIPARATUR= η βαριά αμέλεια ισούται με δόλο (κανόνας του Βυζαντινού και του Ρωμαϊκού Δικαίου)

CULPA LEVIS= ελαφριά αμέλεια (όρος του Βυζαντινού Δικαίου)

CUMAEA= «η Κυμαία Σίβυλλα», επιγραφή του Μιχαηλάγγελου στην CAPELLA SIXTINA σε νωπογραφία από την ΕΚΛΟΓΗ Βιργιλίου. Στους στίχους                             των ΕΚΛΟΓΩΝ Βιργιλίου, η Κυμαία Σίβυλλα συνδέεται με την έλευση του Σωτήρος (Μάρκος Κούρτιος). Βλ. DEI PARA VIRGO, TEMPIO DELLA MAGNA MATER, LIBICA, PLAZA DE LA CIBELES.

CUM DEI GRATIA= μετά κόκκου άλατος, δηλαδή υπερβολή ασήμαντη.                            Η προσωπική ερμηνεία του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι «με την χάρη του Θεού».

CUM GRANO SALIS= «με κόκκο άλατος», με κάποια δόση υπερβολής.

CUM MACHINIS= «με μηχανές» αναφέρει η τυπική μετάφραση, η οποία αναφέρεται στο ζήτημα της σχολής τεχνιτών κατασκευής μονών της Ιταλίας              (π.χ. η Σχολή Κοματσίνι του Κόμο), λομβαρδικής καταγωγής. To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. συνδέει την έκφραση CUM MACHINIS με την έκφραση DEUS EX MACHINA («o από Μηχανής Θεός»).

CUM PRIVILEGIO= προνομιούχος, εξουσιοδοτημένη έκδοση από τις αρχές.                     Η έκφραση, ωστόσο, δύναται να χρησιμοποιείται σε πλείστες όσες περιπτώσεις, όπως προτείνει το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.

CUNETA SUPERCILIO MOVENTIS= όλα κινούνται με το κίνημα του φρυδιού.                Η φράση προέρχεται από τον Οράτιο. Αποτελεί προσωποποίηση του Θείου. Υπονοεί ανθρωπομορφισμό και πρόκειται για αλληγορία που δηλώνει                         την υπέρτατη δύναμη του Θείου 

CURIOSA FELICITAS= κανονικά, το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.                           θα μετέφραζε «ευτυχής αναζήτηση», «ευτυχισμένη περιέργεια», «χαρούμενη απορία». Μια τυπική ματιά στα λεξικά δίνει το αποτέλεσμα: «δώρον άδωτον»                και «ευτυχισμένη έκφραση». Καταγράφουμε τις 2 απόψεις και επιμένουμε                     στην δική μας.

CURRENTE CALAMO= τρέχοντι καλάμω, βιαστικό γράψιμο στο πόδι, χωρίς σκέψη. Μοιάζει με το «BREVI MANU»

CURRICULUM VITAE/VIVENDI= η οδός του βίου, βιογραφικό σημείωμα

CURRICULUM MENTIS= η παλαίστρα του νου

CURSUS HONORUM= «ο Αγώνας των Τιμών», η σταδιοδρομία στην ιεραρχία            των πολιτικών αξιωμάτων, των τιμών και των δημοσίων υπηρεσιών της Ρώμης.  Ως προϋπόθεση είχε την εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας.

CUSTODIA=  Κουστωδία, η ρωμαϊκή ασφάλεια στην λίθο του τάφου Χριστού.

CUSTUS/CUSTOS MORUM= λογοκριτής, φύλαξ των ηθών

DA CAPO= από την αρχή πάλι

DAEMON MAGNUS= «Μέγας Δαίμων», έκφραση των Πλατωνικών για τον Έρωτα και την Αγάπη. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. εκτιμά ότι αποτελεί το κλειδί για τα έργα του Jordano Bruno που αναφέρονται στην φιλοσοφία της Μαγείας.                   Βλ. DE MAGIA.

DA INGIUSTO GUADAGNO VIEN GIUSTO DANO= από άδικο κέρδος προέρχεται άδικη ζημία, το άδικο δεν ευλογείται

DANS LE ROYAUME DES AVEUGLES LES BORGNES SONT ROIS= στο βασίλειο των τυφλών βασιλεύουν οι μονόφθαλμοι. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. επιφυλάσσεται για την ελληνότροπη μετάφραση της έκφρασης «les borgnes».

(DAS) NARRENSCHIFF/NARRENSCHYFF= «Πλοίο των Τρελλών», έργο                         του ουμανιστή, λέκτορος Πανεπιστημίου και Διδάκτορα Νομικής εκ Στρασβούργου Σεμπάστιαν Μπραντ. Πρόκειται για την κύρια πηγή του έργου του Εράσμου MORIAE ENCOMIUM. Το «Πλοίο των Τρελλών» είναι βιβλίο το οποίο έχει γραφεί στα Γερμανικά και στα Λατινικά με την μορφή σατυρικού ποιήματος που περιέχει ξυλογραφίες και το οποίο εκδόθηκε στην Βασιλεία το 1494 ενώ κυκλοφόρησε               στο Παρίσι το 1500 με 103 κεφάλαια στην Αλσατική διάλεκτο. Συνοδεύεται                     από το ποιητικό έργο «LA NAVE DEI FOLLI» του Μπραντ το 1494. Το πορτραίτο του Μπραντ έκανε το 1521 ο Ντύρερ σε σκίτσο. Τον ίδιο τίτλο                                   «Πλοίο των Τρελλών» έχει πίνακας του Ιερώνυμου Μπος του 1490-1500                            στο Λούβρο. 

DE AEDIFICIIS= «Περί Κτισμάτων», πραγματεία του Προκόπιου. Αναφέρεται               και ως «Κτίσματα». Συνοδεύεται από τα έργα: «ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΕΝ ΒΙΒΛΙΟΙΣ ΟΚΤΩ», «ΙΣΤΟΡΙΑΙ», «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ», «ΑΝΕΚΔΟΤΑ».                              Βλ. AEDIFICIUM EDICTUM,  DE RE AEDIFICATORIA και IL NUOVO TEATRO

DE ANIMA= «Περί Ψυχής» ή, ορθότερον (σύμφωνα με το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε.) «Περί Αινίγματος» ή «Περί Ανοίγματος», τίτλος έργου του Αριστοτέλη (το οποίο σχολίασε ο Tommaso d’ Aquino και ο Jordano Bruno με βιβλίο του)                      & τίτλος έργου του Αγ. Αυγουστίνου & τίτλος έργου του Albertus Magnus                     με τον ίδιο ακριβώς τίτλο. Βλ. οπωσδήποτε SACROBOSCO-DE MEMORIA                   ET REMINISCENTIA και, κατόπιν, DE INVENTIONE και DE BONO.

DE ANTRO NYMPHARUM= έργο του Πορφυρίου με θέμα το άντρο των Νυμφών. Η Λατινική μετάφραση επιδέχεται διάφορες ερμηνείες σε σχέση με το αρχέτυπο.

DE ARCHITECTURA= «Περί Αρχιτεκτονικής», 3 έργα. Το πρώτο –έργο                           του Αλμπέρτι– «Περί Αρχιτεκτονικής Τέχνης» ξεκίνησε το 1443, ολοκληρώθηκε                  το 1445 και δημοσιεύθηκε το 1452 μετά την μελέτη DE PICTURA. Στο εγχειρίδιο Αρχιτεκτονικής, ο Αλμπέρτι εξέθεσε τους βασικούς κανόνες της αρχιτεκτονικής    και με το σύνολο των συγγραμμάτων που συνέγραψε για τα αρχιτεκτονικά συστήματα εφάρμοσε τις θεωρίες στα έργα του (το θέμα συνδέεται                                        με την ζωγραφική τοπίου και αγγείων, τα συστήματα αεπικόνισης                                    και τους κανόνες ζωγραφικής των φύλλων). Το δεύτερο –έργο του Βιτρούβιου                  ή Vitruvius Polio Marcus– δημοσιεύθηκε το 1486 περίπου στην Ρώμη                             «DE ARCHITECTURA LIBRI» ως EDITIO PRINCEPS αφιερωμένη                              στον αυτοκράτορα Αύγουστο και είναι ο μοναδικός κανόνας αναλογιών                       της Αρχαιότητας που διασώθηκε (αποτελεί την τελειότερη περιγραφή                            του Υδραυλικού Ωρολογίου του Ανδρόνικου Κυρρήστου που καλείται «Σχολείο    του Σωκράτη», «Τάφος του Σωκράτη» ή «Πύργος των Αέρηδων»)                                       και χρησιμοποιήθηκε με μετατροπές από το Θέατρο του Giulio Delmino Camillo ενώ μεταφράστηκε από τον Fabio Calvo και σχολιάστηκε σε σχέση με την γέννηση του Χριστού επί της Αυτοκρατορίας του Αυγούστου –συνοδεία εικόνων–                  σε έκδοση στην Βενετία από τον Daniele Barbaro το 1567 βάσει της ανακατασκευής του Ρωμαϊκού Θεάτρου Βιτρούβιου από τον Palladio (βλ. TEATRO OLIMPICO               σε Βενετία και Βιτσέντζα, ROTONDA, PALLADIO) το 1556. To τρίτο                             –έργο του αρχιτέκτονα Andrea Palladio– βασίζεται στην μελέτη του                              για τις αρχαιότητες της Ρώμης το 1554 και αποτελείται από 4 βιβλία στα οποία ορίζει τους αρχιτεκτονικούς κανόνες των αναλογιών στους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. το συνδέει με τον ΔΟΡΥΦΟΡΟ                 του Πολύκλειτου και την πραγματεία «ΚΑΝΩΝ» του Πολύκλειτου για την γλυπτική (έργα της Δήλου το 440 π.Χ.) καθώς και με το «δέσιμο» των έργων                   ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΜΑΖΟΝΑ & ΑΜΑΖΟΝΑ μέσω της Θεάς των όφεων της Κρήτης                                   και με το PALAZZO MATTEI DI JOVE. Βλ. επίσης την ανάλυση για τις 3 ΑΜΑΖΟΝΕΣ σε VEROSPI και ακολούθως MEDIDA DEL CUERPO,                                DE RE RUSTICA, IMPRESE ILLUSTRI, CASTELLO ROSO, SANTA CROCE, PALAZZO MATTEI DI JOVE, PALLADIO, ARA PACIS (AUGUSTAE)                              και την σύνδεση όλων με την L’ IDEA DEL THEATRO.

DE ARTE COMBINATORIA= έργο του Leibniz το οποίο ασχολείται με τα έργα               του Raimundo Lulio.

DE ARTE CYCLOGNOMICA= έργο του Cornelius Gemma το οποίο δημοσιεύθηκε στην Αντβέρπ το 1569. Περιγράφει την «κυκλική μέθοδο» ως τον τρόπο μάθησης όλης της γνώσεως. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι το έργο συνδέεται με το θέμα των γνωμικών,  με το έργο του Izquierdo PHARUS SCIENTIARUM και το θέμα του μυστικού Διαβήτη του έργου UTRIUSQUE COSMI, MAIORIS SCILICET ET MINORIS, METAPHYSICA, PHYSICA ATQUE TECHNICA HISTORIA του Fludd. Δες οπωσδήποτε την ανάλυση της CAMEA GONZAGA.

DE AUDITU= εξ ακοής, όχι εξ ιδίας αντιλήψεως. Πρέπει να εννοείται σε αντίθεση με το «DE VISU».

DE AUGMENTIS SCIENTIARUM= έργο του Francis Bacon.

DE BACCHANALIBUS= το αρχαιότερο νομοθετικό διάταγμα του 186 π.Χ.                   στα λατινικά. Προοριζόταν για το AGER TEURANUS (το σημερινό Τιριόλο Καλαβρίας). Όριζε το τελετουργικό των Βακχαναλίων εορτών του Διονύσου.               Τα ΒΑΚΧΑΝΑΛΙΑ είναι θέμα πινάκων του Τισιανού, του Μπελλίνι                                  και ιδίως του Ρούμπενς (έργο του 1615 στην Αγία Πετρούπολη με θέμα την αρπαγή            της Ευρώπης βάσει του ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ Οβιδίου και των ΕΚΛΟΓΩΝ Βιργιλίου).  Βλ. SOCIETAS JESU, REGINA ROSAS AMAT και την ανάλυση                                          για την ΣΑΡΚΟΦΑΓΟ ΤΩΝ ΑΜΑΖΟΝΩΝ σε CAMEA GONZAGA σε σχέση                  με το SENATUS CONSULTUM DE BACCHANALIBUS και το PALLAZZO                  DELLA CONSULTA και τα περιεχόμενα στο RIJKSMUSEUM και με βάση                      τους στίχους από το κείμενο FASTI και όλα τα ρητά Οβιδίου (βλ. BELFIORE).

DE BELLO GALLICO= «Περί Γαλατικού Πολέμου», τίτλος έργου του Ιουλίου Καίσαρα

DE BELLO CIVILI= «Περί Εμφυλίου Πολέμου», τίτλος έργου του Ιουλίου Καίσαρα

DEBEMUR MORTI NOS NOSTRA QUE= υποκείμεθα και χρωστούμε και μεις               και τα ημέτερα στον θάνατο, φράση του Ορατίου

DE BON AUGURE= εκ θετικού οιωνού/χρησμού

DE BONNE GRÂCE= εκ καλής βουλής, πρόθυμα. Η άποψη του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι στην περίπτωση αυτή η λέξη «βουλή» έχει αντιπροσωπευτικό και βουλευτικό χαρακτήρα, δηλαδή συνταγματική μορφή. Εμπεριέχει και την έννοια της «χάρης για την αξία της ομορφιάς».

DE BONO= έργο του Albertus Magnus. Στηρίζεται κυρίως στο έργο του Κικέρωνος DE INVENTIONE και τα 2 έργα ΡΗΤΟΡΙΚΗ του Κικέρωνος                                               αλλά και σε έργα του Αριστοτέλη (όπως το DE MEMORIA ET REMINISCENTIA) και του Μακρόβιου για να αναλύσει πλήρως το φαινόμενο της μνήμης. Περιγράφει την τεχνική απομνημόνευσης σε τόπους σωματικούς (LOCA CORPORALIA)                  ή φανταστικούς (LOCA IMAGINABILIA) και προτείνει την έγερση μνημείων,               διότι –όπως γράφει στο έργο του DE ANIMA– «η μνήμη είναι θησαυρός».

DE CALUMNIA= «Περί Συκοφαντίας», έργο του Λουκιανού όπου βασίζονται πίνακες του Απελλή.

DECAMERON(E)= «Δεκαήμερον», χειρόγραφο πεζογράφημα με συλλογή                         100 διηγημάτων του Boccacio (1313-1375) το οποίο εγράφη στο διάστημα                   1350-1360, εικονογραφήθηκε από τον Jean Foucquet και χρονολογείται                         από το 1384 στην Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη Φλωρεντίας η οποία άρχισε το 1523 από τον Μιχαηλάγγελο –ο Μιχαηλάγγελος έστειλε το 1559 το μοντέλο                                 για την «ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΑΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ» στην Φλωρεντία, μάλιστα υπάρχει και ο πίνακας του Μπόσκι που φέρει τον τίτλο                                          Ο ΜΙΧΑΗΛΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΟ ΣΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ Β´– ολοκληρώθηκε από τον Vasari και κτίστηκε σε σχέδιο του Μιχαηλάγγελου                      με εντολή του Κλήμεντος Ζ´,  θεωρείται αριστούργημα αρχιτεκτονικής                             και βρίσκεται στην παλαιά εκκλησία της Βασιλικής του SAN LORENZO: συνοδεύεται από αυτόγραφο σονέττο του Μιχαηλάγγελου και σκίτσο                             που παριστάνει τον ίδιο καθώς ζωγράφιζε την CAPELLA SIXTINA                                   (το θέμα συνδέεται με την μεγάλη τοιχογραφία του Vasari με το πανόραμα                     της Φλωρεντίας στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ Ζ´ στο PALAZZO VECCHIO                  και με τον λογαριασμό των έργων του Μιχαηλάγγελου που υπάρχει                                 στο MUSEO BUANARROTI Φλωρεντίας για τα έργα του καλλιτέχνη στα τείχη              της πολιορκούμενης πόλης (με την συμφωνία του Πάπα Κλήμεντος Ζ´)                      για την αποκατάσταση της εξουσίας των Μεδίκων. Για την Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη και το μοντέλο του Μιχαηλάγγελου, βλ. BIBLIOTECA LAURENZIANA και LAURENTIANUS και στην συνέχεια GALLERIA MEDICI, MICHAELAGELUS BONAROTUS, MUSEO BUANARROTI, RESTAURATIO URBIS, RENOVATIO URBIS, LAVACRUM RENASCENTIS VITAE, CORPUS DES ORDONNANCES                   DE PTOLÉMÉES, PTOLEMÆUS ROMÆ, DE SIGILLIS HERMETIS                                   ET PTOLEMAEI και επίσης τον συνδυασμό CONVENTO DEGLI ANGELI-                 SACRA CONVERSAZIONE. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. την συνδέει                        με την Αγ. Λαύρα.

DECEPTIO VISUS= οπτική απάτη, ψευδαίσθηση

DECISO= αποφασιστικά

DE CHRISTIANA RELIGIONE = «Περί της Χριστιανικής Θρησκείας»,                                 έργο του Marsilius Ficinus στο οποίο γίνεται αναφορά –μεταξύ 8ης και 9ης σφαίρας των πλανητών του ουρανού– στην «Κρυστάλλινη Σφαίρα»                              που περιλαμβάνει τις 9 Τάξεις και Δυνάμεις των Αγγέλων. Το έργο συνδέεται αφενός με τα 3 βιβλία LIBRI DE VITA (και ειδικά με το DE VITA COELITUS COMPARANDA) του Ficinus και αφετέρου με το LIBER DE TRINITATE                            του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτη, με τις DIVINE INSTITUTES του Λακτάντιου                  και τις προφητείες ORACULA SIBYLLINA. O Marsilius Ficinus είχε σκοπό                       την παρουσίαση της αναβίωσης του Πλάτωνος και του Νεοπλατωνισμού                      ως ενός κινήματος που έρχεται σε συμφωνία και σε σύνθεση με τον Χριστιανισμό. Βλ. MINERVA MUNDI, CITTÀ DEL SOLE, DE DEO ET ANIMA, SACROBOSCO, TONDO.

DECIPIMUR SPECIE RECTI= εξαπατούμεθα όταν βλέπουμε το ωραίο, φράση                 του Ορατίου

DÉCISION DU CONSEIL= Απόφαση της Συνόδου

DE CIVITATE DEI= «Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», έργο του Αγ. Αυγουστίνου.                 Αναφέρεται στην αστρονομία του Άτλαντος, του Προμηθέως και του Τρισμέγιστου και, μεταξύ άλλων, στο SERMΟ PERFECTUS ενώ, ακόμα, καταδικάζει την λατρεία                    των μαγικών εικόνων και των πινάκων που περιέχονται στα έργα του Απουλήϊου. Ερμηνεύει την προφητεία περί έλευσης του Χριστού ως τέλος της ειδωλολατρείας. Βλ. ARGUMENTUM, ONUS PROBANDI, LEGENDA AUREA, A VIRGINIS PARTU.

DECLARATIO BREVIS SERENISSIMO ET POTENTISSIMO PRINCIPE                           AC DOMINE JACOBO MAGNAE BRITTANIAE…REGI= χειρόγραφο έργο                   του Robert Fludd στο Βρεττανικό Μουσείο: αποτελεί Διακήρυξη                                           η οποία απευθύνεται από τον Βασιλέα της Μεγάλης Βρεττανίας προς τον Κύριο. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι αφορά τις εγχαράξεις                         των αγαλμάτων και των γλυπτών του Παρθενώνος. Αυτό εξηγείται επειδή                       ο βασιλεύς της Αγγλίας Ιάκωβος (“James”) είναι το όνομα το οποίο συνδέεται                 με τον Ιακώβ και με τον ηγέτη των Χριστιανών της Μεσοποταμίας Jacob Baradji αλλά κυρίως με τον Δομινικανό άγιο Ιάκωβο της Κομποστέλλας ή Saint-Jacques   της μονής των Παρισίων στην Γαλλία όπου λάμβαναν χώρα οι συνεδριάσεις                του κινήματος των Ιακωβίνων το οποίο υποστήριξαν φιλόσοφοι και συγγραφείς όπως οι Wordsworth, Coleridge και Godwin. Βλ. τον ορισμό του Θεάτρου                     από τον Fludd.

DE COELO= «Περί Ουρανού» ή, ορθότερον (σύμφωνα με την Λατινική μετάφραση) «Εξ Ουρανού», τίτλος του έργου του Αριστοτέλη & τίτλος έργου του Πλωτίνου, όπως αποδίδεται από τον Giulio Delminio Camillo (που πρέπει να συμπίτουν, ωστόσο, εφόσον COELO=Ουρανός=Κοίλον Θεάτρου). Βλ. L’ IDEA                            DEL THEATRO, DE VITA COELITUS COMPARANDA και DE ANIMA.

DE COELO ET MUNDO= «Περί Ουρανού και Κόσμου» αναφέρει η τυπική μετάφραση για το έργο το οποίο αποδίδει στον Αριστοτέλη ο Jordano Bruno                       (ο οποίος προφανώς το συνδέει με το έργο του Marsilius Ficinus).                                       Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «Εξ Ουρανού και ο Κόσμος».

DE COMMUNI= πραγματεία του Ερμή Τρισμέγιστου με θέματα της κίνησης                         και της ζωής: την μετέφρασε ο Marsilius Ficinus και είχε υπ’ όψιν του ο Heinrich Cornellius Agrippa ως προς την κίνηση της Γης αλλά και ο Pico della Mirandola            για τις CONCLUSIONES.

DE COMPENDIOSA ARCHITECTURA ARTIS LULLII= έργο του Jordano Bruno            το οποίο δημοσιεύθηκε στο Παρίσι το 1582 και όπου εξηγεί τον συμβολισμό                 του αριθμού 30 και αναφέρεται στο ΤΕΤΡΑΓΡΑΜΜΑΤΟΝ όνομα του Θεού. Συνδέεται κυρίως με το έργο του ιδίου ARS REMINISCENDI ET IN PHANTASTICO CAMPO EXARANDI που περιέχει 30 σχήματα και 30 διαγράμματα                              καθώς και με τις 30 διαλέξεις DIALOGHI ITALIANI. Ακολούθως,                                     με MNEMONICA; SIVE ARS REMINISCENDI: ET PURIS ARTIS NATURAEQUE FONTIBUS HAUSTA και την CLAVIS MAGNA συν την MAGIA NATURALIS                  και τα υπόλοιπα έργα του Bruno LAMPAS TRIGINTA STATUARUM,                               DE LAMPADE COMBINATORIA (LULLIANA), DE PROGRESSU ET LAMPADE VENATORIA LOGICORUM, TRIGINTA SIGILLΙ, EXPLICATIO TRIGINTA SIGILLORUM, SIGILLUS SIGILLORUM και DE GLI EROICI FURORI. Βλ. και όλες τις αναλύσεις περί του ζωντανέματος αγαλμάτων, π.χ. CAPELLA MEDICI.

DE CONJECTURIS= έργο του Nicolaus Cusanus.

DE COPIA= «Περί Αντιγραφής», εγχειρίδιο του Εράσμου με ασκήσεις                            πάνω σε λόγιες εκφράσεις της Λατινικής γλώσσας

DE CORONA= «Περί Κορώνας», τυπική μετάφραση τίτλου έργου                                   του Τερτυλλιανού. Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει                         «Περί Ενθρόνισης» ή «Περί Βασιλείας». Βλ. MAESTÀ, DE CORONA, SACRA STELIS CORONA.

DE DEO ET ANIMA= «Περί Θεού και Ψυχής» ή, ορθότερον, «Από τον Θεό                     και η Ψυχή», τίτλος έργου του Marsilius Ficinus. Βλ. την κοινή «Σφαίρα»                        στο SUPPLEMENTUM FICINIANUM, την MINERVA MUNDI, τα έργα                               DE DOCTA IGNORANTIA και DE CHRISTIANA RELIGIONE και την σχέση                  με SACROBOSCO-TONDO.

DE DIE IN DIEM= από μέρα σε μέρα. Η προσωπική ερμηνεία του Συμβουλίου Αντίστασης του Ο.Η.Ε. είναι ότι η αληθής σημασία της φράσης είναι «από Θεό               σε Θεό».

DE DIGNITATE ET AUGMENTIS SCIENTIARUM= «ΠΕΡΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ                 ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ», έργο του Francis Bacon. Συνέγραψε επίσης το «ΜΕΓΑ ΕΡΓΟΝ», την «ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ», το έργο «Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ», την «ΝΕΑ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ» και το «ΝΕΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ». Βλ. NOVA ATLANTIS, NOVUM ORGANUM.

DE DIGNITATE ET EXCELLENTIA HOMINIS= «Περί Αξιοπρεπείας                                 και Τελειότητος του Ανθρώπου», έργο του Gianozzo Manetti. Βλ. DE FATO                      ET FORTUNA, VITA BRUNELLESCHI, SANTO SPIRITO.

DE DISCIPLINA SCHOLARUM= «Περί Πειθαρχίας των Σχολών»                                          ή «Περί πειθαρχίας των Σχολίων», παιδαγωγικό σύγγραμμα του 13ου αιώνος.

DE DIVINA PROPORTIONE= «Περί Θείας Αναλογίας» ή «Περί της Θείας Αναλογίας» ή «Περί (της) Θεϊκής Αναλογίας» ή «Περί Αναλογιών Θείων» αναφέρουν οι τυπικές μεταφράσεις για το έργο του Luca Pacioli το οποίο περιέχει τις ιδέες του Pierro della Francesca–το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. μεταφράζει «ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»– ως προς την Χρυσή Τομή                        και την μελέτη της προοπτικής με θέμα «Τα πάντα γύρω από την Αριθμητική,                    την Γεωμετρία και την Αναλογία». Μαζί με το δεύτερο έργο του Paccioli                         (βλ. «SUMMA DE ARITHMETICA», το οποίο περιέχει κατάλογο των έργων                     του Pierro della Francesca) εγράφη το 1494 –αξίζει να σημειωθεί                                 ότι είναι το ίδιο έτος που υπογράφεται η Συνθήκη της Τορδεσίλιας– δημοσιεύθηκε το 1498 και κυκλοφόρησε το 1509 στην Βενετία. Ο Luca Paccioli (1445-1514)                 ήταν Φραγκισκανός μοναχός, μαθηματικός, καθηγητής στην Μπολώνια. Υποστηρίζει τον θεϊκό χαρακτήρα των αναλογιών των σωμάτων                                   αλλά και των στερεών και την μαθηματική καταγωγή της ομορφιάς.                                    Το έργο του ορίζει νόμους ακόμα και για την σύνθεση ενός έργου τέχνης:                         τις αρχές αυτές χρησιμοποίησε ως βάση ο Λεονάρντο για να κωδικοποιήσει                     τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος θέτοντας την γεωμετρία ως «σκελετό»                  για τα ζωγραφικά έργα του. Το έργο του Paccioli  αναφέρεται ειδικότερα                 στην κατασκευή στερεών με 72 έδρες (βλ. PIANOFORTE, PATER FAMILIAS, SEPTUAGINTA DUARUM) και περιέχει πρωτότυπο στερεό και σχέδιο                           του Λεονάρντο για κανονικά σχήματα με 72 έδρες (με βάση τον Βιτρούβιο)              για να μπει εικονογράφηση σε αυτό –δηλαδή, ο HOMO UNIVERSALIS–                        από τον ίδιο τον Λεονάρντο. Για την σύνδεση των έργων του Luca Paccioli                        με τον επιστήθιο φίλο του Λεονάρντο και τον Μιχαηλάγγελο, βλ. την επιγραφή MICHAELAGELUS BONAROTUS στο στήθος της PIETÀ και σε σχέση                              με την ABROGIANA. Βλ. για την Χρυσή Τομή LA SECTION D’ OR, AUREA MEDIOCRITAS, JUSTE MILIEU, GRAND REVUE, MONDE IDÉAL και επίσης                 DE SYMMETRIA PARTIUM, PALAZZI MODERNI DI GENOVA RACCOLTI E DESIGNATI, APOCALIPSIS FIGURIS, IMAGO ERASMI.    

DE DIVINIBUS NOMINIBUS= έργο του Διονυσίου Αρεοπαγίτη. Αποτελεί την κύρια πηγή του έργου των Scotus Erigena-Raimundo Lulio.

DE DIVISIONE NATURAE= «Περί Θέωσης της Φύσεως», έργο του θεολόγου                της Χριστιανικής και Πλατωνικής ένωσης Ιωάννη Σκώτου Εριγένους.

DE DOCTA IGNORANTIA= έργο του Nicolaus Cusanus το οποίο παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τα έργα του Jordano Bruno, ειδικά τo DE L’ INFINITO UNIVERSO E(T) MONDI. Βλ. DEUS ABSCONDITUS, DE DEO ET ANIMA, SUPPLEMENTUM FICINIANUM.

DE DOCTRINA CHRISTIANA= «Περί Χριστιανικών Δογμάτων», τίτλος έργου                του Αγ. Αυγουστίνου όπου ενσωματώνονται οι κανόνες Τυχωνίου για το κίνημα των Δονατιστών Αφρικής που θεωρούν τις δικές τους εντολές προς τον ηγέτη τους, Δονάτο, τις μοναδικές αληθινές εντολές του Χριστού σε σύγκριση με όλες τις άλλες Εκκλησίες. Donato, όμως, λέγεται και ο Ειδικός Πρέσβης της Βενετίας στην Ρώμη               ο οποίος είχε ενημερώσει τον Πάπα ότι η Σύγκλητος της Βενετίας αρνήθηκε                     να παραδώσει τον Jordano Bruno, ότι είχε αποφασίσει να αντισταθεί στον Πάπα και ότι είχε κρίνει την υπόθεση του Bruno ανεξάρτητα. Βλ. COLLEGIO DEI SAVII.

DEDUCTIO= «παραγωγή», έκφραση του Descartes

DE ENTE ET UNO= έργο του Giovanni Pico della Mirandola

DE EXCELLENTIA HOMINIS= «Περί Τελειότητος του Ανθρώπου», έργο                       του Bartolomeo Facio το 1448. Βλ. και DE VITAE FELICITATE.

DE FACTO= εκ των πραγμάτων, στην πραγματικότητα. Χαρακτηρισμός  ή αναγνώριση κατάστασης, δικαιωμάτων ή σχέσεων                         που δημιουργούνται ή πηγάζουν από τετελεσμένο γεγονός. Επισήμως στην διπλωματική γλώσσα, μεταφράζεται «το τετελεσμένο γεγονός» (είναι πολύ ωραίο παράδειγμα, όμως, για να δει κανείς πόσο διαφέρει η σημασία ακόμα και της ίδιας μετάφρασης! «Τετελεσμένο γεγονός» μεταφράζεται και το «FACTUM» και το γαλλικό                        «FAIT ACCOMPLI» αλλά δεν είναι ολωσδιόλου το ίδιο με το DE FACTO                             το οποίο εφαρμόζεται μόνο για οικονομικές ή εμπορικές σχέσεις,                             γράφουν τα λεξικά! Η αληθινή του χρησιμότητα, ωστόσο, είναι στον διπλωματικό τομέα. Έχει την αξία της αναγνώρισης ενός προσώπου, κράτους, κινήματος                             ως πραγματικότητας στην διεθνή πολιτική κατάσταση Η φράση πρέπει να συγκρίνεται με το «DE JURE», με το «IPSO FACTO»,                             με το «IPSO JURE» και με το «JURE ET FACTO» (FACTO ET JURE δεν υπάρχει!) Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει και την φράση «DE FACTO λύση».

DE FATO ET FORTUNA= «Περί Ρητών και Περιουσίας» ή «Περί Μοίρας                       και Περιουσίας», νομικό έργο του Collucio Salutati προ του 1400 με το οποίο αναλύεται η Στοϊκή και Χριστιανική αντίληψη περί Προνοίας. Συνδέεται με το έργο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ του Marsilius Ficinus και την αναβίωση του Ερμητισμού.                           Βλ. DE FATO ET FORTUNA-DE DIGNITATE ET EXCELLENTIA HOMINIS-MINERVA MUNDI.

DEFENSIO ASTRONOMIAE= έργο του G. Pirovanus το οποίο εκδόθηκε                        στο Μιλάνο το 1507. Περιέχει εξ ολοκλήρου το TRACTATUS DE ASTRONOMIA του Raimundo Lulio.

DEFENSIO PRO ARISTOTELE= έργο του Pierre de la Ramèe. Βλ. οπωσδήποτε  ASRISTOTELICAE ANIMADVERSIONES-QUAECUMQUE AB ARISTOTELE DICTA ESSENT, COMMENTITIA ESSE- QUOD SIT UNICA DOCTRINAE INSTITUENDAE METHODUS-COMMENTARIORUM DE RELIGIONE CHRISTIANA LIBRI QUATOR και την ανάλυση σε DIALECTICAE PARTITIONES.

DE FIDE= εκ πίστεως, αποκάλυψις, αλήθεια η οποία διδάσκεται στην εκκλησία. Επίσης, «De Fide» ή «Περί Πίστεως» είναι τίτλος έργου του Αμβροσίου.                             Βλ. DE PICTURA SANTA, CODEX AMBROSIANUS, PATROLOGIA LATINA, IMPERUM ROMANUM, ROMANA FIDES.

DE FINES TEMPORUM COMOEDIA= «Κωμωδία για την Συντέλεια του Κόσμου», ορατόριο του Karl Orff.

DEFINITIONES= «ΟΡΙΣΜΟΙ», η 16η πραγματεία του CORPUS HERMETICUM            την οποία δεν είχε μεταφράσει ο Marsilius Ficinus αλλά ο Ludovico Lazzarelli, δημοσιεύθηκε το 1507 και περιέχεται χειρόγραφη στον λεγόμενο                             «Κώδικα του Viterbo». Το Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. θεωρεί ότι συνδέεται με τον συμβολισμό του αριθμού 16 (βλ. CAPELLA SIXTINA). Βλ. ιδίως                              DE QUADRUPLICI VITA, CRATER HERMETIS, CORPUS HERMETICUM, SUPPLEMENTUM FICINIANUM, DE DEO ET ANIMA, το έργο DE REBUS SACRIS ET ECCLESIASTICIS EXERCITATIONES XVI του Isaac Casaubon  σε ANNALES ECCLECIASTICI, την έκφραση DEUS OMNIUM CREATOR αλλά και το έργο                 DE MAGIA.

DE GENESI AD LITTERAM= «Περί Γενέσεως Κατά Κυριολεξίαν και κατά Γράμμα», έργο του Αγ. Αυγουστίνου.

(DE GLI) EROICI FURORI= DE GL’ HEROICI FURORI = τίτλος έργου                             με ερωτικά-ηρωϊκά ποιήματα του Jordano Bruno (καθώς και σχόλια του ιδίου)              το οποίο δημοσιεύθηκε στην Αγγλία το 1585. Έχει 2 μέρη και 10 διαλόγους. Θεωρείται ότι ανήκει στους DIALOGHI ITALIANI των οποίων αναλύει                               τα περιεχόμενα άρθρα αλλά συνδέεται και με τα 3 σονέττα του έργου του                         DE L’ INFINITO UNIVERSO E(T) MONDI και με τους στίχους του Luigi Tansillo .                    «ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕ ΜΙΑΝ ΙΔΙΑ ΠΥΞΙΔΑ», γράφει στον πρόλογο. «Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.                                        Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ ΕΣΤΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ.                                                      ΑΡΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ». Αναλύει τις μυθολογικές εικόνες των έργων του, γράφοντας ότι «κάτω από τις μεταφορές, εκδηλώνονται οι αιτίες και τα πρωταρχικά κίνητρα όπου η ψυχή διαπνέεται από τον Θεό προς τον έναν και μοναδικό σκοπό που θα οδηγήσει στην έκλειψη κάθε πολέμου και σύγκρουσης μέσω της συμφωνίας και της ενότητας: ΑΡΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΤΕΡΩΝΥΜΩΝ Ή ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ (για Φιλόθεο-Θεόφιλο).                           Αναφέρεται, εξάλλου, στην ομορφιά των γυναικών και των χεριών τους, εκκινώντας από το κουτί της Πανδώρας με τα ύδατα της Λήθης που ανοίγει                από την κόρη του Ήλιου, την Κίρκη  (βλ. CANTUS CIRCAEUS και CANDELAIO) με μιαν κίνηση που μοιάζει με αυτήν του τροχού  –RADIUS– των μύλων                                      σαν ένα MEDIO CIRCUM για να φωτίσει και για να βαφτίσει                                         τους μεταμορφωμένους σε τυφλούς 9 ανθρώπους στο Θαυμαστό Ρεύμα                       της Θεότητας που δεν βρίσκεται στην γη αλλά στην Αμφιτρίτη του Ωκεανού:                 στα αποκαλούμενα από τα Ιερά Βιβλία «Ύδατα της Ομορφιάς, της Σοφίας              και της Αλήθειας» και στους ποταμούς της Αιώνιας Ζωής                                                      ή ΠΟΤΑΜΟΥΣ ΥΔΑΤΟΣ ΖΩΝΤΟΣ και φθάνoντας ως τον θεό της Λαμψάκου. Καλεί την συγκεκριμένη θεά «Άρτεμη» (DIANA) σε σχέση με τον Ναό                              της Αρτέμιδος στην Χίο (ο στίχος ερμηνεύεται σε σχέση με την Ελισσάβετ                       της Αγγλίας) επειδή αυτή μόνη έχει το χάρισμα να ανοίγει κάθε σφραγίδα                       και να αποκαλύπτει κάθε μυστικό. Αναφέρει ποιητικά ότι «Ο ΕΝΘΕΟΣ ΧΤΙΖΕΙ ΚΑΣΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΠΥΡΓΟΥΣ ΜΕ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ,                              Η ΥΛΗ ΦΩΤΙΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ, H ΗΔΟΝΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΑΣ ΑΔΥΝΑΤΗ                   ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ». Σχολιάζει                                                          τις ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ περί λύσης του δράκοντα (εννοώντας                               την προσωρινή απελευθέρωση του Αντίχριστου –θέμα του πίνακα του Μποτιτσέλλι ΜΥΣΤΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΗ, τον Δράκοντα της αρχαίου χάρτη της Σελήνης                               και τον Πύθωνα των Δελφών) σε σχέση με τα χίλια έτη του MILLENIUM                  ως προς την κρίση δικαίων και αδίκων. Ωστόσο, θεωρείται ότι το έργο συνδέεται κύρια με τον σχολιασμό του Ficinus επί του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ του Πλάτωνος                    όπου ο ένθεος ενθουσιασμός διακρίνεται σε 4 κατηγορίες: ο ποιητικός οίστρος            υπό την προστασία των 9 Μουσών, η θρησκευτική πίστη υπό τον Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, η προφητική  μανία υπό τον Απόλλωνα, ο έρως της αγάπης              υπό την Αφροδίτη. Υπό το φως των διαλόγων στο έργο LA CENA DE LE CENERI, θεωρείται ότι το έργο DE GLI EROICI FURORI αναφέρεται στην έκκληση                       του Bruno για την συνδρομή των Ελλήνων θεών και ηρώων ως προς την Τροία. Ειδικώς, ο Bruno αναφέρεται στον μύθο του Ακταίωνος και στην μαθητεία                   του Αλεξάνδρου υπό τον Αριστοτέλη ο οποίος κήρυξε πόλεμο στα δόγματα                 της σχολής των Πυθαγορείων και των Φυσικών φιλοσόφων ενώ κάνει αναφορές στην πίστη του πλήθους και στην ίδρυση αυτής επί των επιφανειακών εμφανίσεων και επί της φαντασίας –και όχι στην κρυμμένη εντός των πραγμάτων αλήθεια.                 Το έργο εξυμνεί  τον έρωτα της φιλοσοφίας ως ανώτερο αυτού της γυναίκας. Τέλος, αναφέρει ότι ο ίδιος χρησιμοποιεί το χιούμορ κατά της χολέρας –για να κινεί τα σώματα (όπως όταν γράφει ότι «όλα τα αστέρια είναι μεγάλα ζώα»).                     To Συμβούλιο Αντίστασης του Ο.Η.Ε. σημειώνει ότι η λέξη «FURORI» σημαίνει και «θρησκευτικοί ηγέτες» (εξ ου και Führer, όπως ο Χίτλερ που συνδέθηκε                                 με το δικτατορικό σύνταγμα του καγκελαρίου της Αυστρίας Dolfuss                                  που προέβλεπε την δημιουργία ενός μόνο κόμματος, το «Μέτωπο                              της Πατρίδος») και πιθανόν αφορά την Ελλάδα.

DE GLI IMMAGINI DEGLI DEI= έργο του Cartari.

DE GRATIA CHRISTI= «Περί Χάριτος Χριστού», έργο του Αγ. Αυγουστίνου.

DE GUSTIBUS NON EST DISPUTANDUM/DE GUSTIBUS ET COLORIBUS                NON DISPUTANDUM= περί ορέξεως ουδείς λόγος (ή) περί γούστων                              και χρωμάτων δεν τίθεται θέμα συζητήσεως ή αμφιβολίας, ο καθένας είναι ελεύθερος να εκλέγει ή να κάνει αυτό που του αρέσει

DEI GRATIA= με την χάρη του Θεού