*όπου ''Ενός'' στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ''άνθρωπος''. Έν=Ένα=One=Ο.Ν.Ε.=Ο.Η.Ε=UN=Γυνή=Οίνος=Venus/Αφροδίτη.

Η ''Πλειοψηφία του Ενός'' δεν αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι στην ζυγαριά της οικονομίας οι πολλοί βουλιάζουν και ο ένας διασώζεται αλλά, επιπροσθέτως, σημαίνει ότι αυτός ο ένας (1) άνθρωπος διασώζει κυρία και έλκει το πλοίο της κυβέρνησης, τον κύβο που ερρίφθη και βυθίζεται (όπως ακριβώς σε μιαν ζυγαριά όπου η μάζα των πολλών χάνεται λόγω του βάρους). Η βάση της ερευνητικής μεθόδου στηρίζεται στην διαδικασία λήψης αποφάσεων κατά πλειοψηφία και την έκδοση αποτελεσμάτων μετρήσεων, ερευνών, ψηφοφορίας, εκλογής στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Κ. που διασώζουν μιαν χώρα -άνευ δικαιώματος αρνησικυρίας (βέτο)- από την ανισορροπία του Δημοσίου και από το “φούντο” του ταμείου της, δηλ. το Δ.Ν.Τ., με βάση τον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος και το εσωτερικό δίκτυο INNERNET πληρωμής της εργασίας των Ελλήνων κατ' οίκον: είναι το μοναδικό οικονομικό και τραπεζικό σύστημα στον κόσμο που λειτουργεί ως ραδιο-τηλεοπτικό κανάλι θετικών ειδήσεων και νέων μέσω προγραμμάτων και ταινιών με σκοπό την επικοινωνία με το κοινό. Αφενός χρησιμεύει ως Τράπεζα (Data Bank) πληροφοριών, δεδομένων και αίματος με προσωπική περιουσία 300 τρις Φοινίκων και αφετέρου βασίζεται στους θεσμούς της Ελεύθερης Οικονομίας ("Free Market"), στην απόλυτη τραπεζική πίστη, στο επιτόκιο Labor και στο ελληνικό νόμισμα οίκου (I.Q., συμβολική ονομασία για τον Φοίνικα, ο οποίος είναι το νόμισμα των Ελλήνων που αγαπούν την πατρίδα τους, που γνωρίζουν επαρκώς αρχαία και νέα Ελληνικά, Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά κ.τ.λ., αγαπούν την έντεχνη μουσική, ελληνική και ξένη, και την ίδια την Τέχνη ενώ, με βάση την κατά κεφαλήν καλλιέργεια του Α.Ε.Π. αποτελεί την πλέον ανθούσα οικονομία στην Ευρώπη). Πρόκειται για μιαν νομισματική μονάδα που χαμηλότερη από αυτήν στον κόσμο σε αξία πλούτου δεν υπάρχει διότι πρωτίστως η νοημοσύνη και το νόμισμα των πολιτών που την χρησιμοποιούν δεν υποτιμάται ΠΟΤΕ: ειδικότερα, στηρίζεται στο νόμισμα της Αναγέννησης -ο Φοίνιξ- με βάση την ρήτρα E.C.U., δηλαδή 1 Φοίνιξ=3 Δολλάρια ενώ το Ευρώ υπολογίζεται με βάση τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των υπολοίπων νομισμάτων με βάση το E.C.U., το E.C.U. όμως υπολογίζεται ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

ΜΕΤΑΞΥ ΚΟΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ - ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ

ΜΕΤΑΞΥ ΚΟΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ
8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1945

The world is what it is, which is to say, not much. That's what each us learned yesterday thanks to the formidable chorus that radio, newspapers, and information agencies have just unleashed regarding the atomic bomb. We are told, in fact, amid a host of enthusiastic commentaries, that any mid-sized city whatever can be totally razed by a bomb about the size of a soccer ball. American, English, and French newspapers are overflowing with elegant dissertations on the future, the past, the inventors, the cost, the pacific vocation and war-like effects, the political consequences, and even the independent character of the atomic bomb. We'll sum it up in one sentence: mechanical civilization has just reached its final degree of savagery. We are going to have to choose, in a future that is more or less imminent, between collective suicide and the intelligent use of scientific conquests.

Meanwhile, it is permissible to think that there is some indecency in celebrating in this way a discovery that is, first of all, putting itself at the service of the most formidable destructive rage that humanity has demonstrated for centuries. It will occur to no one to be surprised, no doubt, except from some remorseless idealism, in a world that has been turned over to all the heartbreaks of violence, incapable of any control, indifferent to justice and simple human happiness, that science should devote itself to organized murder.

These discoveries must be recorded, commented upon for what they are, announced to be the world so that humanity may have an accurate idea of its destiny. But to surround these terrible revelations with picturesque or humorous writings, this is something that cannot be borne.

It was already hard to breathe in a tortured world. Here is a new source of anguish proposed to us, which has every chance of being definitive. Humanity is being offered, no doubt, its last chance. And that can, after all, be the pretext for a special edition. But more likely it ought to be an occasion for a few reflections and a lot of silence.

As for the rest, there are other reasons to give a cautious welcome to the suspense novel the newspapers are serving up. When we see the diplomatic editor of Reuters announce that this invention renders treaties null and void and even invalidates the Potsdam decisions, when we see him note that it doesn't matter whether the Russians are in Königsberg or Turkey has the Dardenelles, one can’t keep oneself from supposing that this chorus comes with intentions that are rather far removed from scientific detachment.

Let’s be clear. If the Japanese capitulate after the destruction of Hiroshima due to intimidation, we’ll be glad of it. But we refuse to draw from such grave news anything other than the determination to plead even more energetically for a real international society, in which great powers will not have rights superior to small or mid-sized ones, in which war, a scourge that has become definitive through human intelligence alone, will not depend on the appetites or doctrines of this or that State.

Faced with the terrifying prospects that are opening up before humanity, we see even more clearly than before that peace is the only fight worth engaging in. This isn’t a plea any more, but an order that has to rise up from peoples to governments, the order to choose once and for all between hell and reason.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου